ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : mikuo Len 4 : บุคคนในอดีต
4
บุคคนในอดีต
ผมกับเล็นคุงค่อยๆช่วยกันทำอาหารเพราะว่าวันนี้พวกพี่มิคุกำลังจะมากินข้าวที่บ้านรินกับเล็นคุง อยากรู้ไหมครับว่ารินหายไปไหน ก็เพราะเขาอยากอยู่กับมิคุตลอดเลยให้ผมมาอยู่กับเล็นซะเลยน่ะครับ ดวงตาของผมจับจ้องไปที่เล็นที่กำลังหันต้นหอม(?)อย่างช้า รู้สึกว่าจะช้าเกินไปด้วยสิครับ ^^;;
"อุ๊บ . . . " ผมถึงกลับกลั๊นหัวเราะเอาไว้
"หะ . . . หัวเราะอะไรเล่า!!"
"กะ . . . ก็ . . . " ผมค่อยๆเช็ดน้ำตา "เล็นคุงหั่นผักช้าเกินไปนี่ครับ อะฮึๆ"
"อะ . . . อะไรเล่า!! ก็แค่ . . . หั่นช้านี่นา " เล็นคุงทำหน้าไม่พอใจสุดๆแต่หน้าก็ยังแดงอยู่
"งั้น . . . เดี๋ยวผมช่วยสอนการหั่นที่ถูกวิธีนะครับ ^^ "
ผมค่อยๆเดินไปหาเล็นคุงแล้วเริ่มสอนเขาหั่นผัก รู้สึกว่าเล็นคุงเวลาสอนจะเข้าใจสุดๆแต่เวลาไม่รู้อะไรก็จะโวยวายจนทำอะไรไม่ถูก พอทำอาหารเสร็จผมก็เล็นให้ไปจัดโต๊ะก่อนส่วนผมจะยกของที่หนักๆมาหน่อย
"มิคุโอะ . . . จัดเสร็จแล้วนะ . . . โต๊ะน่ะ " เล็นคุงเดินมาหาผม
"ครับ! . . . เดี๋ยวผมขอตัวไปล้างมือก่อนนะครับ"
"อือ" เขาพยักหน้าและเดินไปหาผม
เดินมาหาทำไมนะ? ก็ทำอะไรเสร็จหมดแล้วนี่นา
"มิคุโอะ . . . "
"ครับ ^^ "
"อยาก . . . "
"อยาก? 0 0 "
"อยากจูบกับนายอีกน่ะ" เล็นคุงพูดพลางก้มหน้าลง
"เล็นคุง . . . ผมว่านะ ตอนนี้อย่าพึ่งดีกว่า เดี๋ยวตอนกลางคืนก็ได้นะครับ ^^ " ผมพูดจบก็ลูบหัวเล็นคุงเบาๆ
"ก็ได้"
"ครับ ^^ "
ความต้องการของเล็นคุงมากขึ้นรึเปล่านะ ตอนที่กลับมาถึงก็บอกว่าอยากนอนด้วยกันอีกครั้ง ไหนจะบอกว่าป้อนข้าวให้หน่อย ผมก็จะทำตามที่เล็นคุงบอก จู่ๆเสียงกดกริ่งก็ดังขึ้นทำให้เล็นเดินไปเปิดประตูแทนก็ปรากฎว่าพวกพี่มิคุมากันแล้ว
"ดีครับ พี่มิคุ พี่ริน พี่กาคุโปะ พี่ไคโตะ พี่เมโกะ พี่ลูกะ" เล็นทัก
"สวัสดี เล็น!!! มิคุโอะ!!!" ทุกๆคนประสานเสียงกัน
"มิคุโอะๆ!!" พี่เมโกะเรียกผม
"ครับ พี่เมโกะ"ผมตอบ
"มีเหล้าไหมอะ!! อยากดื่ม!!"
"เมโกะซังใจเย็นๆสิใจเย็นๆ"พี่กาคุโปะตบบ่าพี่เมโกะ
"พวกพี่ๆจะทำอะไรก็เชิญนะครับ พี่ไคโตะครับ . . . ผมมีเรื่องปรึกษาครับ" ผมกวักมือเรียกพี่ไคโตะ
"อา . . . ได้สิ"
พอพี่ไคโตะรับปากก็รีบเดินไปหาผม ผมพาพี่ไคโตะให้มานั้งคุยกันข้างนอกสวนและผมก็ค่อยๆรินน้ำชาให้ พี่ไคโตะค่อยๆรับมาดื่มแล้วผมก็ค่อยๆถามคำถามนั้น
"ผมความต้องการของเล็นคุงมันเยอะมากๆเลยน่ะครับ"
"หือ? . . . อย่างเช่น . . . 0 0 "
" . . . . . . "ผมเงียบไปสักพักพี่ไคโตะเลยนั้งจิบชาต่อ
" . . . . . . "
"ช่วยจูบหน่อยน่ะครับ"
"พรวดดด!!!= =;;" พี่ไคโตะถึงกลับน้ำชาพุ่งและใช้ทิชชู่เช็ดปาก
"พี่ไคโตะไม่เป็นอะไรนะครับ 0 0 "
"พะ . . . พี่ไม่เป็นอะไรหรอก ^^;; นั่นสินะ เหมือนหมอนั่นเลย = = "
"พี่ไคโตะพูดถึงพี่กาคุโปะเหรอครับ"
"ก็ใช่น่ะสิ ^^;; ยังไงนายก็ทำอะไรก็ได้ให้เล็นคุงอยู่กับนายตลอดเวลาเขาจะได้ไม่ขอมากน่ะ"
"ครับ"
พอผมพูดจบก็พูดอะไรต่ออะไรกับพี่ไคโตะผ่านไปสักพักผมกับพี่ไคโตะก็เดินเข้าไปในบ้านก็พึ่งมารู้ตัวว่าพวกผู้ชายโดนแต่งหญิงโดยฝีมือริน ผมกับพี่ไคโตะเลยค่อยๆออกไปแต่ก็โดนเมโกะกับลูกะจับตัวเอาไว้จนโดนแต่งจนได้ = =;; ผมอยู่ในชุดนักเรียนหญิงดีนะที่ไม่ได้ใส่แบบเปรี้ยวเกินไป
"ว้าว~ มิคุโอะใส่เหมาะมากๆเลยนะ >< " รินกระโดดไปมา "ยังไงซะเล็นก็น่ารักอยู่ดี =3= "
"ฮ่าๆ ^^;;" ผมหัวเราะแบบไม่เต็มใจ
"นั่นสินะๆ ถ้าเกิดมิคุโอะเป็นผู้หญิงล่ะก็นะ . . . ฉันจะขอมิคุโอะแต่งงานเลย" พี่กาคุโปะพูดลอยๆ
"งั้นเหรอครับ ^^;; หือ 0 0 . . . "
จู่ๆเสียงของกดกริ่งก็ดังขึ้นผมเลยค่อยๆเดินไปเปิดเองและก็ได้พบกับผู้ชายหน้าตาเด็กหน่อย ผมสีดำ ใส่แว่นตาและส่งยิ้มใส่ผมและแล้วเขาก็ลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน รู้สึกถึงความอบอุ่นหน่อยๆแฮะ
"ไงครับ . . . โตขึ้นเยอะนะครับ มิคุ"เขายิ้มใ่ส่
"คะ . . . คือว่า . . . ผมเป็นน้องของพี่มิคุน่ะครับ ^^;;"
"เอ่? งั้นเหรอครับ ^^ มิคุโอะจำผมไม่ได้สินะครับ?"
"ใครน่ะจ้า 0 0 อ๊ะ! . . . ครูฮิโยเตรุซัง!!!!" พี่มิคุรีบวิ่งเข้าไปกอดทันที
"เอ่!!!"ทุกๆคนร้องออกมา
"ครูก็ . . . หนูก็นึกว่าครูจะไปที่ประเทศอื่นซะอีก" พี่ลูกะยิ้มใส่
"นั่นสินะ . . . มิคุโอะจำครู 'ฮิยามะ ฮิโยเตรุ' ได้ไหมจ้ะ" พี่มิคุถาม
"เอ่? . . . ไม่ได้นะครับ แต่พอโดนลูบหัวแล้วรู้สึกว่าเคยโดนลูบหัวครั้งแรกก็เป็นครูของพวกพี่มิคุน่ะครับ"
"นั่นสินะ 0 0 งั้นครูลองกอดมิคุโอะหน่อยสิคะ ^^ " ลูกะบอก
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ^^;; "
"งั้น . . . ครูกอดมิคุโอะเลยครับ ^^ น่าจะจำได้นะครับ" ไคโตะบอก
" . . . . . . เอางั้นก็ได้ครับ"
ครูฮิโยเตรุค่อยๆกอดผมอย่างนุ่มนวลจนผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไหลผ่านไปมา นั่นสินะ . . . เราเคยโดนคนคนนี้กอดแน่เลย ตอนนั้น . . . เริ่มจำได้แล้ว ตอนที่เรายังเด็กๆเคยงอแง้เลยก็โดนครูคนนี้กอดแล้วปลอบใจจนเผลอหลับไป ทำไมตอนนี้รู้สึกอายชะมัด . . . เตรุ . . . ใช่แล้ว . . . เราชอบเรียกครูคนนี้ว่า 'ฮิโย' เพราะชื่อหน้าเพราะดีก็เลยเรียกซะเลย
"ฮิโยซัง . . . จำได้แล้วล่ะครับ" ผมซุกอกครูฮิโยเตรุต่อ
"ฮึๆ ^^ ดีจังเลยนะครับมิคุโอะคุง ที่จำครูได้น่ะครับ"
"ครับ . . . "
นี่สินะที่เรียกว่าความอบอุ่นเพราะว่าครูฮิโยเตรุจะเหมือนพ่อของพี่มิคุและเรามากๆ รอยยิ้มก็เหมือน ความอบอุ่นที่ได้กอดก็ใช่ เราก็เลยติดแจครูฮิโยเตรุตลอด
"หลับไปแล้วๆ ^^ ครูก็หลับด้วยเหรอเนี่ย = = " ลูกะหันไปมอง
"เอา~อีก~ . . . งัมๆ . . . "
"เมโกะเธอนี่มัน . . . ทำให้บรรยากาศมันเสียหมดเลยนะยะ!!!!" ลูกะกระชากเสื้อคอของเมโกะและเขย่าไปมา
" . . . เจ้าบ้า . . . " ผมด่ามิคุโอะ
ทั้งๆที่น่าจะกอดเรา เจ้าบ้าๆ หึ!
ตอนนี้ในบ้านผมกับพี่รินก็เงียบลงเพราะทุกๆคนกลับบ้านไปหมดแล้ว เหลือแค่ผมกับมิคุโอะที่เก็บข้าวของจนหมด พอผมอาบน้ำเสร็จผมเหลือบไปมองมิคุโอะที่นอนหลับบนโซฟาแถมหมอนี่ยังอาบน้ำเสร็จอีก ผมก็เปียกๆอยู่ยังจะไปนอนตรงนั้นทำไมเนี่ยเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก
"มิคุโอะตื่น . . ."
" . . . . . . . "
"มิคุ . . . หวา!!! O O"
จู่ๆก็กระชากอย่างนี้ก็ตกใจสิเจ้าบ้า!! ผมค่อยๆมองเส้นผมหน้าของมิคุโอะแล้วลงมามองริมฝีปากหน่อย ปากชมพูน่าจูบชะมัด ผมค่อยๆโน้มตัวประกบจูบอย่างอ่อนโยนแล้วผละออกแต่ที่แน่ๆ . . . เมื่อไรจะปล่อยซะที!!! =[]= กอดซะแน่นเลยนะ!!!
"อุ๊บ . . . " ผมถึงกลับกลั๊นหัวเราะเอาไว้
"หะ . . . หัวเราะอะไรเล่า!!"
"กะ . . . ก็ . . . " ผมค่อยๆเช็ดน้ำตา "เล็นคุงหั่นผักช้าเกินไปนี่ครับ อะฮึๆ"
"อะ . . . อะไรเล่า!! ก็แค่ . . . หั่นช้านี่นา " เล็นคุงทำหน้าไม่พอใจสุดๆแต่หน้าก็ยังแดงอยู่
"งั้น . . . เดี๋ยวผมช่วยสอนการหั่นที่ถูกวิธีนะครับ ^^ "
ผมค่อยๆเดินไปหาเล็นคุงแล้วเริ่มสอนเขาหั่นผัก รู้สึกว่าเล็นคุงเวลาสอนจะเข้าใจสุดๆแต่เวลาไม่รู้อะไรก็จะโวยวายจนทำอะไรไม่ถูก พอทำอาหารเสร็จผมก็เล็นให้ไปจัดโต๊ะก่อนส่วนผมจะยกของที่หนักๆมาหน่อย
"มิคุโอะ . . . จัดเสร็จแล้วนะ . . . โต๊ะน่ะ " เล็นคุงเดินมาหาผม
"ครับ! . . . เดี๋ยวผมขอตัวไปล้างมือก่อนนะครับ"
"อือ" เขาพยักหน้าและเดินไปหาผม
เดินมาหาทำไมนะ? ก็ทำอะไรเสร็จหมดแล้วนี่นา
"มิคุโอะ . . . "
"ครับ ^^ "
"อยาก . . . "
"อยาก? 0 0 "
"อยากจูบกับนายอีกน่ะ" เล็นคุงพูดพลางก้มหน้าลง
"เล็นคุง . . . ผมว่านะ ตอนนี้อย่าพึ่งดีกว่า เดี๋ยวตอนกลางคืนก็ได้นะครับ ^^ " ผมพูดจบก็ลูบหัวเล็นคุงเบาๆ
"ก็ได้"
"ครับ ^^ "
ความต้องการของเล็นคุงมากขึ้นรึเปล่านะ ตอนที่กลับมาถึงก็บอกว่าอยากนอนด้วยกันอีกครั้ง ไหนจะบอกว่าป้อนข้าวให้หน่อย ผมก็จะทำตามที่เล็นคุงบอก จู่ๆเสียงกดกริ่งก็ดังขึ้นทำให้เล็นเดินไปเปิดประตูแทนก็ปรากฎว่าพวกพี่มิคุมากันแล้ว
"ดีครับ พี่มิคุ พี่ริน พี่กาคุโปะ พี่ไคโตะ พี่เมโกะ พี่ลูกะ" เล็นทัก
"สวัสดี เล็น!!! มิคุโอะ!!!" ทุกๆคนประสานเสียงกัน
"มิคุโอะๆ!!" พี่เมโกะเรียกผม
"ครับ พี่เมโกะ"ผมตอบ
"มีเหล้าไหมอะ!! อยากดื่ม!!"
"เมโกะซังใจเย็นๆสิใจเย็นๆ"พี่กาคุโปะตบบ่าพี่เมโกะ
"พวกพี่ๆจะทำอะไรก็เชิญนะครับ พี่ไคโตะครับ . . . ผมมีเรื่องปรึกษาครับ" ผมกวักมือเรียกพี่ไคโตะ
"อา . . . ได้สิ"
พอพี่ไคโตะรับปากก็รีบเดินไปหาผม ผมพาพี่ไคโตะให้มานั้งคุยกันข้างนอกสวนและผมก็ค่อยๆรินน้ำชาให้ พี่ไคโตะค่อยๆรับมาดื่มแล้วผมก็ค่อยๆถามคำถามนั้น
"ผมความต้องการของเล็นคุงมันเยอะมากๆเลยน่ะครับ"
"หือ? . . . อย่างเช่น . . . 0 0 "
" . . . . . . "ผมเงียบไปสักพักพี่ไคโตะเลยนั้งจิบชาต่อ
" . . . . . . "
"ช่วยจูบหน่อยน่ะครับ"
"พรวดดด!!!= =;;" พี่ไคโตะถึงกลับน้ำชาพุ่งและใช้ทิชชู่เช็ดปาก
"พี่ไคโตะไม่เป็นอะไรนะครับ 0 0 "
"พะ . . . พี่ไม่เป็นอะไรหรอก ^^;; นั่นสินะ เหมือนหมอนั่นเลย = = "
"พี่ไคโตะพูดถึงพี่กาคุโปะเหรอครับ"
"ก็ใช่น่ะสิ ^^;; ยังไงนายก็ทำอะไรก็ได้ให้เล็นคุงอยู่กับนายตลอดเวลาเขาจะได้ไม่ขอมากน่ะ"
"ครับ"
พอผมพูดจบก็พูดอะไรต่ออะไรกับพี่ไคโตะผ่านไปสักพักผมกับพี่ไคโตะก็เดินเข้าไปในบ้านก็พึ่งมารู้ตัวว่าพวกผู้ชายโดนแต่งหญิงโดยฝีมือริน ผมกับพี่ไคโตะเลยค่อยๆออกไปแต่ก็โดนเมโกะกับลูกะจับตัวเอาไว้จนโดนแต่งจนได้ = =;; ผมอยู่ในชุดนักเรียนหญิงดีนะที่ไม่ได้ใส่แบบเปรี้ยวเกินไป
"ว้าว~ มิคุโอะใส่เหมาะมากๆเลยนะ >< " รินกระโดดไปมา "ยังไงซะเล็นก็น่ารักอยู่ดี =3= "
"ฮ่าๆ ^^;;" ผมหัวเราะแบบไม่เต็มใจ
"นั่นสินะๆ ถ้าเกิดมิคุโอะเป็นผู้หญิงล่ะก็นะ . . . ฉันจะขอมิคุโอะแต่งงานเลย" พี่กาคุโปะพูดลอยๆ
"งั้นเหรอครับ ^^;; หือ 0 0 . . . "
จู่ๆเสียงของกดกริ่งก็ดังขึ้นผมเลยค่อยๆเดินไปเปิดเองและก็ได้พบกับผู้ชายหน้าตาเด็กหน่อย ผมสีดำ ใส่แว่นตาและส่งยิ้มใส่ผมและแล้วเขาก็ลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน รู้สึกถึงความอบอุ่นหน่อยๆแฮะ
"ไงครับ . . . โตขึ้นเยอะนะครับ มิคุ"เขายิ้มใ่ส่
"คะ . . . คือว่า . . . ผมเป็นน้องของพี่มิคุน่ะครับ ^^;;"
"เอ่? งั้นเหรอครับ ^^ มิคุโอะจำผมไม่ได้สินะครับ?"
"ใครน่ะจ้า 0 0 อ๊ะ! . . . ครูฮิโยเตรุซัง!!!!" พี่มิคุรีบวิ่งเข้าไปกอดทันที
"เอ่!!!"ทุกๆคนร้องออกมา
"ครูก็ . . . หนูก็นึกว่าครูจะไปที่ประเทศอื่นซะอีก" พี่ลูกะยิ้มใส่
"นั่นสินะ . . . มิคุโอะจำครู 'ฮิยามะ ฮิโยเตรุ' ได้ไหมจ้ะ" พี่มิคุถาม
"เอ่? . . . ไม่ได้นะครับ แต่พอโดนลูบหัวแล้วรู้สึกว่าเคยโดนลูบหัวครั้งแรกก็เป็นครูของพวกพี่มิคุน่ะครับ"
"นั่นสินะ 0 0 งั้นครูลองกอดมิคุโอะหน่อยสิคะ ^^ " ลูกะบอก
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ^^;; "
"งั้น . . . ครูกอดมิคุโอะเลยครับ ^^ น่าจะจำได้นะครับ" ไคโตะบอก
" . . . . . . เอางั้นก็ได้ครับ"
ครูฮิโยเตรุค่อยๆกอดผมอย่างนุ่มนวลจนผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไหลผ่านไปมา นั่นสินะ . . . เราเคยโดนคนคนนี้กอดแน่เลย ตอนนั้น . . . เริ่มจำได้แล้ว ตอนที่เรายังเด็กๆเคยงอแง้เลยก็โดนครูคนนี้กอดแล้วปลอบใจจนเผลอหลับไป ทำไมตอนนี้รู้สึกอายชะมัด . . . เตรุ . . . ใช่แล้ว . . . เราชอบเรียกครูคนนี้ว่า 'ฮิโย' เพราะชื่อหน้าเพราะดีก็เลยเรียกซะเลย
"ฮิโยซัง . . . จำได้แล้วล่ะครับ" ผมซุกอกครูฮิโยเตรุต่อ
"ฮึๆ ^^ ดีจังเลยนะครับมิคุโอะคุง ที่จำครูได้น่ะครับ"
"ครับ . . . "
นี่สินะที่เรียกว่าความอบอุ่นเพราะว่าครูฮิโยเตรุจะเหมือนพ่อของพี่มิคุและเรามากๆ รอยยิ้มก็เหมือน ความอบอุ่นที่ได้กอดก็ใช่ เราก็เลยติดแจครูฮิโยเตรุตลอด
"หลับไปแล้วๆ ^^ ครูก็หลับด้วยเหรอเนี่ย = = " ลูกะหันไปมอง
"เอา~อีก~ . . . งัมๆ . . . "
"เมโกะเธอนี่มัน . . . ทำให้บรรยากาศมันเสียหมดเลยนะยะ!!!!" ลูกะกระชากเสื้อคอของเมโกะและเขย่าไปมา
" . . . เจ้าบ้า . . . " ผมด่ามิคุโอะ
ทั้งๆที่น่าจะกอดเรา เจ้าบ้าๆ หึ!
ตอนนี้ในบ้านผมกับพี่รินก็เงียบลงเพราะทุกๆคนกลับบ้านไปหมดแล้ว เหลือแค่ผมกับมิคุโอะที่เก็บข้าวของจนหมด พอผมอาบน้ำเสร็จผมเหลือบไปมองมิคุโอะที่นอนหลับบนโซฟาแถมหมอนี่ยังอาบน้ำเสร็จอีก ผมก็เปียกๆอยู่ยังจะไปนอนตรงนั้นทำไมเนี่ยเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก
"มิคุโอะตื่น . . ."
" . . . . . . . "
"มิคุ . . . หวา!!! O O"
จู่ๆก็กระชากอย่างนี้ก็ตกใจสิเจ้าบ้า!! ผมค่อยๆมองเส้นผมหน้าของมิคุโอะแล้วลงมามองริมฝีปากหน่อย ปากชมพูน่าจูบชะมัด ผมค่อยๆโน้มตัวประกบจูบอย่างอ่อนโยนแล้วผละออกแต่ที่แน่ๆ . . . เมื่อไรจะปล่อยซะที!!! =[]= กอดซะแน่นเลยนะ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น