ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : akaito mikuo 4 : Music Box
4
Mucis Box
กล่องดนตรีเป็นสิ่งที่ผมรักและห่วงมากที่สุดเพราะเป็นของที่พี่มิคุเป็นคนซื้อมาเป็นของขวัญวันเกิดสำหรับผมโดยเฉพาะ แต่กลับโดนคนที่อายุห่างกันตั้งหลายปีและเป็นพี่มากกว่าพี่มิคุอีกตั้งหลายปีชิงขโมยเอากล่องดนตรีที่พี่มิคุบอกว่า 'กล่องดนตรีนี้สั่งทำพิเศษ และมีน้ำเสียงคล้ายๆแม่พวกเรา2คน' พอผมฟังก็ใช่เลยว่าเหมือนเสียงท่านแม่มากๆ แต่กลับโดนขโมยไปหัวใจของผมแตกหักเป็นเสี่ยงๆ พี่มิคุบอกให้เก็บดีๆแต่รุ่นพี่ของพี่มิคุกลับขโมยไป
เราจะไม่ให้เป็นงี้อีก
ใช่แล้ว . . . ผมจึงต้องค้นหาว่ากล่องดนตรีที่สั่งซื้อนี้มาจากไหน แต่ก็ไม่มีใครบอกว่าเอามาจากไหนเพราะกล่องดนตรีนี้พึ่งโดนชายคนหนึ่งเอาไปให้พี่มิคุ
"มิคุโอะ!"
"หือ? . . . รุ่นพี่กุมิ มีอะไรเหรอครับ?"
"ก็ . . . พอดีว่ามิคุจังไม่สบายใช่ไหม? พี่เลยจะมาเยี่ยมน่ะ" รุ่นพี่กุมิยิ้มร่าเริง
"อา . . . ได้สิครับผมไม่ว่าอะไร"
"ขอบใจจ้า!! ^[]^"
รุ่นพี่กุมิเป็นคนที่ร่าเริงมากๆและเป็นเพื่อนกับพี่มิคุผมเลยรู้จักตั้งหลายคน จู่ๆใครบางคนก็เข้ามากอดผมจนผมเกือบเซลงไป
"คะ . . . คุณครูลูกะซัง!? มาได้ไงครับ?"
ครูลูกะเป็นครูประจำชั้นของพี่มิคุความเป็นจริงก็ . . . เป็นลูกพี่ลูกน้องครับ ตอนนี้ก็กลางวันแล้วเพื่อนๆของพี่มิคุก็เลยกลับก่อนจนมีใครบางคนเดินเข้ามาหาผม จนผมต้องหน้าแดงที่ได้เจอกับรุ่นพี่อะไคโตะ ส่วนอีกคนก็อยู่ด้านหลังรุ่นพี่อะไคโตะ
"พอดีมาเยี่ยมมิคุน่ะ" รุ่นพี่แบล็คพูดเสร็จก็เดินเข้าไปข้างในหน้าตาเฉย
"เฮ้ย!! นี่เธอไม่คิดจะทักทายเหรอไงกัน?!"
รุ่นพี่อะไคโตะโวยใส่รุ่นพี่แบล็คแล้วถอนหายใจและหันมาหาผม ผมค่อยๆยิ้มให้ทั้งๆที่แก้มทั้ง 2 ข้าง ยังร้อนและแดงอยู่ รุ่นพี่เห็นก็อดขำไม่ได้จนแก้มผมแดงกว่าเดิม
"รุ่นพี่อย่าหัวเราะผมสิครับ!!"
" ฮ่าๆๆๆ!! ทะ . . . โทดทีๆ เห็นเวลานายหน้าแดงแล้วมันน่ารักดีนี่นา "
"นะ . . . น่ารัก?!"
เดี๋ยวนี้รุ่นพี่ก็เริ่มชอบแกล้งผมให้หน้าแดงเพราะเขาบอกว่าเวลาผมทำมันน่ารักดี ผมจึงให้รุ่นพี่เข้ามาก่อนจนผมเหลือบไปเห็นว่าในมือรุ่นพี่ถืออะไรไว้อยู่ เป็นกล่องสีทองคำ ลายสวยงามเป็นรูปดอกซากุระสวย มันทำให้ผมคุ้นๆหน่อยเหมือนว่าจะเคยเห็น พอเข้าไปข้างในห้องผมรุ่นพี่อะไคโตะก็วางกล่องไว้บนโต๊ะเรียนผมและส่งยิ้มให้
"รุ่นพี่หิวน้ำไหมครับ?"
"ไม่นะ ไม่หิวเลย"
"งั้นเหรอครับ . . . ว่าแต่นั่นกล่องอะไรครับ"
"ก็กล่องดนตรีน่ะ กะว่าจะเอามาคืนมิคุน่ะ"
" . . . ขอยืมมาเหรอครับ?"
"ก็ . . . มันตกมาจากข้างนอกบ้านมิคุน่ะ ก็เลยเก็บไว้ก่อนและรอเวลาจนกว่ามิคุจะลืม"
"งะ . . . งั้นเหรอครับ?" ผมก้มหน้าลง
"อือ ทำไมนายทำหน้างั้นล่ะ?มิคุโอะ"
"ก็พอดีกล่องดนตรีที่ผมรักและห่วงมากที่สุดโดนใครบางในเพื่อนรุ่นพี่ของพี่มิคุน่ะครับ"
"น่าสงสารจังนะ เสียงเป็นไงล่ะ?"
"เสียงเหรอครับ? คล้ายๆเสียงท่านแม่ของผมและพี่มิคุ เป็นบทเพลงที่ไว้สำหรับกล่อมเด็กให้นอนหลับครับ"
"อือ . . . รู้สึกกล่องนี้มันน่าจะ . . . มั้ง?"
"งั้นลองเปิดฟังสิครับ"
"อือ ได้สิ"
รุ่นพี่ค่อยๆเปิดกล่องดนตรีออกมา น้ำเสียงใสนุ่มของกล่องดนตรีคล้ายเสียงท่านแม่มาก แต่เพลงกลับเป็นเพลงที่ไพเราะเกิดคำบรรยายเดี๋ยวก่อนนะเพลงนี้ . . . ที่ท่านแม่ เราและพี่มิคุเคยร้องด้วยกันนี่นา?! เพลงอะไรนะ . . .
"Dear . . . . "
"หือ? Dear . . . "
"เป็นเพลงที่แม่ของพวกเธอ 2 คน ร้องน่ะ ฉันเคยได้ยินน่ะ"
"Dear รัก?"
"อือ และฉันน่ะ . . . " รุ่นพี่อะไคโตะค่อยๆหันไปสบตาผม "ก็มีของๆรักอยู่ด้วย"
"ของๆรัก?"
"ใครกันล่ะที่แก้มแดงตลอดเวลาที่ได้เจอฉันน่ะ"
"อา . . . "
ผมลองคิดสักพักแก้มทั้ง 2 ก็ค่อยๆแดง รู้แล้ว!!(คนอ่านเขาก็รู้แล้วล่ะ = =;;) รุ่นพี่อะไคโตะยิ้มอย่างพอใจ ทำไม . . . ทำไมชอบให้ผมหน้าแก้มแดงตลอกล่ะ?!
"ระ . . . รุ่นพี่!!อย่ามาทำให้ผมแก้มแดงสิครับ!"
"อะไรกันล่ะ? ก็นายน่ารักดีนี่นา"
"เอ๋?"
"อะ . . . ฉันว่าไม่ให้ิมิคุดีกว่า เอาให้นายนี่แหละดีที่สุด" รุ่นพี่ยื่นกล่องดนตรีให้และจูบแก้มผมเบาๆ
"ตะ . . . แต่นี่มันของพี่มิคุนะครับ!?"
"แต่มันก็ของๆนายนั่นแหละ ที่จริงแล้ว . . . กล่องดนตรีนี้น่ะโดนท่านแม่ของพวกเธอให้เปลี่ยนเพลงใหม่และเปลี่ยนข้างในกล่องใหม่จนกลายแบบนี้น่ะนะ"
" . . . รุ่นพี่อะไคโตะ . . . หรือว่า . . . ?"
"ใช่แล้วล่ะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนเอาไปเพราะท่านแม่นายไม่อยากให้นายร้องไห้ ฉันต้องขอโทดนะ มิคุโอะและ . . . จะยกโทดให้ผมได้ไหมครับ? . . . คุณเจ้าของ"
รุ่นพี่อะไคโตะจับมือผมและจูบหลังมือเบาๆ กล่องดนตรีที่เราตามหามาแสนนาน . . . ที่แท้ก็อยู่กับรุ่นพี่อะไคโตะงั้นเหรอ?! ผมก้มหน้าลงจนรุ่นพี่ต้องตกใจหน่อย
"รุ่นพี่ครับ . . . ผมน่ะยกโทดให้แต่ว่า . . . " ผมยิ้มให้รุ่นพี่อย่างเต็มใจ "รุ่นพี่น่ะ . . . จะเลิกแกล้งผมได้ไหมครับ?"
ผมรีบโน้มเข้าไปหารุ่นพี่และจูบริมฝีปากอย่างแผ่วเบาจนทำให้มีรสจูบกลิ่นรสมิ้น รุ่นพี่อะไคโตะถึงกลับตกใจสุดๆที่ผมพึ่งทำกับเขาแบบนี้ ผมค่อยๆผละออกรุ่นพี่อะไคโตะค่อยๆยิ้มให้และผลักผมลงเตียง
"นี่ๆ . . . ท่าพวกนายจะมีอะไรกันก็กรุณาดูก่อนสิว่าในบ้านมีใครบ้างไหมน่ะ?" น้ำเสียงที่ผมคุ้นเคยมากๆยิ่งทำให้ผมหน้าแดงแป๋ด
"นั่นสินะๆ" จู่ๆพี่มิคุก็ยิ้มร่าใส่
"พะ . . . พี่มิคุ!?"
หรือว่าพี่มิคุรู้อยู่แล้ว?! . . .
"ถ้าจะถามว่าทำไมมิคุถึงรู้นะ ก็ฉันเป็นคนเล่าให้ฟังแถมฉันยัง . . . " รุ่นพี่แบล็คค่อยๆกอดพี่มิคุ "เป็นแฟนกับมิคุตั้ง 1ปี นี่นา"
"พะ . . . พี่มิคุรักกับรุ่นพี่แบล็คงั้นเหรอครับ?"
"กะ . . . ก็นะจ้า"
และแล้วเวลาก็ผ่านไปไว กล่องดนตรีที่รุ่นพี่อะไคโตะให้ผมก็เปิดฟังอยู่อยู่ดีๆคนที่นอนเปลือยบนข้างๆผมก็ตื่นขึ้นมาแล้วมองอย่างอ่อนเพลีย
"นี่นายยังไม่หลับอีกเหรอ มิคุโอะ" รุ่นพี่อะไคโตะค่อยๆขยับมาข้างๆผม
"แค่นอนฟังเสียงดนตรีหน่อยน่ะครับ"ผมยิ้มให้
"แต่ถ้านายไม่พักเดี๋ยวก็เจ็บหรอก ตรงนี้น่ะ" รุ่นพี่จิ้มสะโพกผมเแรงหน่อย
"จะ . . . เจ็บ!! "
"ก็บอกแล้วว่าให้นอนก่อนไง"
"ก็รุ่นพี่ไม่น่ารุนแรงนี่ครับ"
"ก็นายเกร็งเองนี่นา นอนเถอะ"
"ครับๆ"
ผมค่อยๆล้มตัวนอนต่อจะให้ผมอธิบายไหมว่าพวกเราทำอะไรกันน่ะ? ก็ . . . งั้นๆแหละ ไม่มีอะไรมาก จู่ๆรุ่นพี่ก็กอดผมแน่นหน่อยผมจึงเอาหัวไปซุกอกตัวของรุ่นพี่อุ่นราวกับท่านแม่เลยคล้ายๆท่านแม่ของเรากับพี่มิคุ แล้ววันพรุ่งนี้เราจะทำอะไรดีนะ ตื่นเช้ามาก็ทำอาหารให้รุ่นพี่ทานดีกว่า
"ยิ้มอะไรของนาย?"
"ไม่มีครับๆ ^^;; ไม่มี"
********************************************************************
มาอัพต่อแล้วนะครับ ^[]^ มีรูปมาฝากให้ด้วย
.
.
.
.
.
.
.
น่ารักไหมครับ? ><
เราจะไม่ให้เป็นงี้อีก
ใช่แล้ว . . . ผมจึงต้องค้นหาว่ากล่องดนตรีที่สั่งซื้อนี้มาจากไหน แต่ก็ไม่มีใครบอกว่าเอามาจากไหนเพราะกล่องดนตรีนี้พึ่งโดนชายคนหนึ่งเอาไปให้พี่มิคุ
"มิคุโอะ!"
"หือ? . . . รุ่นพี่กุมิ มีอะไรเหรอครับ?"
"ก็ . . . พอดีว่ามิคุจังไม่สบายใช่ไหม? พี่เลยจะมาเยี่ยมน่ะ" รุ่นพี่กุมิยิ้มร่าเริง
"อา . . . ได้สิครับผมไม่ว่าอะไร"
"ขอบใจจ้า!! ^[]^"
รุ่นพี่กุมิเป็นคนที่ร่าเริงมากๆและเป็นเพื่อนกับพี่มิคุผมเลยรู้จักตั้งหลายคน จู่ๆใครบางคนก็เข้ามากอดผมจนผมเกือบเซลงไป
"คะ . . . คุณครูลูกะซัง!? มาได้ไงครับ?"
ครูลูกะเป็นครูประจำชั้นของพี่มิคุความเป็นจริงก็ . . . เป็นลูกพี่ลูกน้องครับ ตอนนี้ก็กลางวันแล้วเพื่อนๆของพี่มิคุก็เลยกลับก่อนจนมีใครบางคนเดินเข้ามาหาผม จนผมต้องหน้าแดงที่ได้เจอกับรุ่นพี่อะไคโตะ ส่วนอีกคนก็อยู่ด้านหลังรุ่นพี่อะไคโตะ
"พอดีมาเยี่ยมมิคุน่ะ" รุ่นพี่แบล็คพูดเสร็จก็เดินเข้าไปข้างในหน้าตาเฉย
"เฮ้ย!! นี่เธอไม่คิดจะทักทายเหรอไงกัน?!"
รุ่นพี่อะไคโตะโวยใส่รุ่นพี่แบล็คแล้วถอนหายใจและหันมาหาผม ผมค่อยๆยิ้มให้ทั้งๆที่แก้มทั้ง 2 ข้าง ยังร้อนและแดงอยู่ รุ่นพี่เห็นก็อดขำไม่ได้จนแก้มผมแดงกว่าเดิม
"รุ่นพี่อย่าหัวเราะผมสิครับ!!"
" ฮ่าๆๆๆ!! ทะ . . . โทดทีๆ เห็นเวลานายหน้าแดงแล้วมันน่ารักดีนี่นา "
"นะ . . . น่ารัก?!"
เดี๋ยวนี้รุ่นพี่ก็เริ่มชอบแกล้งผมให้หน้าแดงเพราะเขาบอกว่าเวลาผมทำมันน่ารักดี ผมจึงให้รุ่นพี่เข้ามาก่อนจนผมเหลือบไปเห็นว่าในมือรุ่นพี่ถืออะไรไว้อยู่ เป็นกล่องสีทองคำ ลายสวยงามเป็นรูปดอกซากุระสวย มันทำให้ผมคุ้นๆหน่อยเหมือนว่าจะเคยเห็น พอเข้าไปข้างในห้องผมรุ่นพี่อะไคโตะก็วางกล่องไว้บนโต๊ะเรียนผมและส่งยิ้มให้
"รุ่นพี่หิวน้ำไหมครับ?"
"ไม่นะ ไม่หิวเลย"
"งั้นเหรอครับ . . . ว่าแต่นั่นกล่องอะไรครับ"
"ก็กล่องดนตรีน่ะ กะว่าจะเอามาคืนมิคุน่ะ"
" . . . ขอยืมมาเหรอครับ?"
"ก็ . . . มันตกมาจากข้างนอกบ้านมิคุน่ะ ก็เลยเก็บไว้ก่อนและรอเวลาจนกว่ามิคุจะลืม"
"งะ . . . งั้นเหรอครับ?" ผมก้มหน้าลง
"อือ ทำไมนายทำหน้างั้นล่ะ?มิคุโอะ"
"ก็พอดีกล่องดนตรีที่ผมรักและห่วงมากที่สุดโดนใครบางในเพื่อนรุ่นพี่ของพี่มิคุน่ะครับ"
"น่าสงสารจังนะ เสียงเป็นไงล่ะ?"
"เสียงเหรอครับ? คล้ายๆเสียงท่านแม่ของผมและพี่มิคุ เป็นบทเพลงที่ไว้สำหรับกล่อมเด็กให้นอนหลับครับ"
"อือ . . . รู้สึกกล่องนี้มันน่าจะ . . . มั้ง?"
"งั้นลองเปิดฟังสิครับ"
"อือ ได้สิ"
รุ่นพี่ค่อยๆเปิดกล่องดนตรีออกมา น้ำเสียงใสนุ่มของกล่องดนตรีคล้ายเสียงท่านแม่มาก แต่เพลงกลับเป็นเพลงที่ไพเราะเกิดคำบรรยายเดี๋ยวก่อนนะเพลงนี้ . . . ที่ท่านแม่ เราและพี่มิคุเคยร้องด้วยกันนี่นา?! เพลงอะไรนะ . . .
"Dear . . . . "
"หือ? Dear . . . "
"เป็นเพลงที่แม่ของพวกเธอ 2 คน ร้องน่ะ ฉันเคยได้ยินน่ะ"
"Dear รัก?"
"อือ และฉันน่ะ . . . " รุ่นพี่อะไคโตะค่อยๆหันไปสบตาผม "ก็มีของๆรักอยู่ด้วย"
"ของๆรัก?"
"ใครกันล่ะที่แก้มแดงตลอดเวลาที่ได้เจอฉันน่ะ"
"อา . . . "
ผมลองคิดสักพักแก้มทั้ง 2 ก็ค่อยๆแดง รู้แล้ว!!(คนอ่านเขาก็รู้แล้วล่ะ = =;;) รุ่นพี่อะไคโตะยิ้มอย่างพอใจ ทำไม . . . ทำไมชอบให้ผมหน้าแก้มแดงตลอกล่ะ?!
"ระ . . . รุ่นพี่!!อย่ามาทำให้ผมแก้มแดงสิครับ!"
"อะไรกันล่ะ? ก็นายน่ารักดีนี่นา"
"เอ๋?"
"อะ . . . ฉันว่าไม่ให้ิมิคุดีกว่า เอาให้นายนี่แหละดีที่สุด" รุ่นพี่ยื่นกล่องดนตรีให้และจูบแก้มผมเบาๆ
"ตะ . . . แต่นี่มันของพี่มิคุนะครับ!?"
"แต่มันก็ของๆนายนั่นแหละ ที่จริงแล้ว . . . กล่องดนตรีนี้น่ะโดนท่านแม่ของพวกเธอให้เปลี่ยนเพลงใหม่และเปลี่ยนข้างในกล่องใหม่จนกลายแบบนี้น่ะนะ"
" . . . รุ่นพี่อะไคโตะ . . . หรือว่า . . . ?"
"ใช่แล้วล่ะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนเอาไปเพราะท่านแม่นายไม่อยากให้นายร้องไห้ ฉันต้องขอโทดนะ มิคุโอะและ . . . จะยกโทดให้ผมได้ไหมครับ? . . . คุณเจ้าของ"
รุ่นพี่อะไคโตะจับมือผมและจูบหลังมือเบาๆ กล่องดนตรีที่เราตามหามาแสนนาน . . . ที่แท้ก็อยู่กับรุ่นพี่อะไคโตะงั้นเหรอ?! ผมก้มหน้าลงจนรุ่นพี่ต้องตกใจหน่อย
"รุ่นพี่ครับ . . . ผมน่ะยกโทดให้แต่ว่า . . . " ผมยิ้มให้รุ่นพี่อย่างเต็มใจ "รุ่นพี่น่ะ . . . จะเลิกแกล้งผมได้ไหมครับ?"
ผมรีบโน้มเข้าไปหารุ่นพี่และจูบริมฝีปากอย่างแผ่วเบาจนทำให้มีรสจูบกลิ่นรสมิ้น รุ่นพี่อะไคโตะถึงกลับตกใจสุดๆที่ผมพึ่งทำกับเขาแบบนี้ ผมค่อยๆผละออกรุ่นพี่อะไคโตะค่อยๆยิ้มให้และผลักผมลงเตียง
"นี่ๆ . . . ท่าพวกนายจะมีอะไรกันก็กรุณาดูก่อนสิว่าในบ้านมีใครบ้างไหมน่ะ?" น้ำเสียงที่ผมคุ้นเคยมากๆยิ่งทำให้ผมหน้าแดงแป๋ด
"นั่นสินะๆ" จู่ๆพี่มิคุก็ยิ้มร่าใส่
"พะ . . . พี่มิคุ!?"
หรือว่าพี่มิคุรู้อยู่แล้ว?! . . .
"ถ้าจะถามว่าทำไมมิคุถึงรู้นะ ก็ฉันเป็นคนเล่าให้ฟังแถมฉันยัง . . . " รุ่นพี่แบล็คค่อยๆกอดพี่มิคุ "เป็นแฟนกับมิคุตั้ง 1ปี นี่นา"
"พะ . . . พี่มิคุรักกับรุ่นพี่แบล็คงั้นเหรอครับ?"
"กะ . . . ก็นะจ้า"
และแล้วเวลาก็ผ่านไปไว กล่องดนตรีที่รุ่นพี่อะไคโตะให้ผมก็เปิดฟังอยู่อยู่ดีๆคนที่นอนเปลือยบนข้างๆผมก็ตื่นขึ้นมาแล้วมองอย่างอ่อนเพลีย
"นี่นายยังไม่หลับอีกเหรอ มิคุโอะ" รุ่นพี่อะไคโตะค่อยๆขยับมาข้างๆผม
"แค่นอนฟังเสียงดนตรีหน่อยน่ะครับ"ผมยิ้มให้
"แต่ถ้านายไม่พักเดี๋ยวก็เจ็บหรอก ตรงนี้น่ะ" รุ่นพี่จิ้มสะโพกผมเแรงหน่อย
"จะ . . . เจ็บ!! "
"ก็บอกแล้วว่าให้นอนก่อนไง"
"ก็รุ่นพี่ไม่น่ารุนแรงนี่ครับ"
"ก็นายเกร็งเองนี่นา นอนเถอะ"
"ครับๆ"
ผมค่อยๆล้มตัวนอนต่อจะให้ผมอธิบายไหมว่าพวกเราทำอะไรกันน่ะ? ก็ . . . งั้นๆแหละ ไม่มีอะไรมาก จู่ๆรุ่นพี่ก็กอดผมแน่นหน่อยผมจึงเอาหัวไปซุกอกตัวของรุ่นพี่อุ่นราวกับท่านแม่เลยคล้ายๆท่านแม่ของเรากับพี่มิคุ แล้ววันพรุ่งนี้เราจะทำอะไรดีนะ ตื่นเช้ามาก็ทำอาหารให้รุ่นพี่ทานดีกว่า
"ยิ้มอะไรของนาย?"
"ไม่มีครับๆ ^^;; ไม่มี"
********************************************************************
มาอัพต่อแล้วนะครับ ^[]^ มีรูปมาฝากให้ด้วย
.
.
.
.
.
.
.
น่ารักไหมครับ? ><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น