ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ETP] Love my bad boy รักจริงๆนะแบดบอยของฉัน

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3

    • อัปเดตล่าสุด 10 ต.ค. 57


    3

    เหตุเกิดที่ห้องหมายเลข109

     ฉันเดินเข้ามาในห้องนอนมันมีเตียงเล็กสำหรับนอนคนเดียวอยู่สามเตียงเรียงกันฉันเลือกนอนเตียงมุมฝาผนังซีโล่นอนเตียงตรงกลางส่วนคิมนัมยองเลือกนอนเตียงมุมหน้าต่าง ฉันว่านอนกับผู้ชายสองคนมันแปลกๆเวลาจะอาบน้ำน่ะลำบากเหลือเกินต้องมาแต่งตัวในห้องน้ำเนี่ยทำไมฉันต้องมาตกอยู่ในสภาวะนี้ล่ะเนี่ยซันจานิมนะซันจานิมทำไมถึงจะต้องมีการเล่นเกมแบบนี้ด้วยล่ะเนี่ย

    “แททำไมเธอถึงยังไม่นอนดึกแล้วนะเดียวพรุ่งนี้ก็ไม่มีแรกไปทำภารกิจหรอก”คิมนัมยองเดินมานั่งข้างๆฉัน

    “นอนไม่หลับอ่ะ”ก้มหน้าเท้าคาง

    “ยัยบื้อเอ๊ย”คิมนัมยองลูบหัวฉัน

    “อย่ามาลูบหัวฉันอีกอย่างฉันไม่ได้บื้อ”ฉันปัดมือคิมนัมยองออก

    “เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอหลับ”คิมนัมยองละเลงริมฝีปากอันหอมหวานของเขามาประกบริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบาตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกรู้สึกว่าตอนนี้ตัวแข็งไปหมด แต่ฉันก็รวบรวมสติแล้วผลักเขาออก

    “นายทำอะไรของนายเนี่ย”ฉันเช็ดปากของตัวเอง

    “จะทำให้เธอหลับไงนอนได้แล้วยัยนี้เดี๋ยวก็เป็นแพนด้าหรอก”

    “มันก็เรื่องของฉันไม่ใช่เรื่องของนาย”

    “แต่ว่าเธอเป็นหนึ่งในทีมฉัน เรื่องของเธอคือเรื่องของฉัน”

    “ทำอย่างกับนายเป็นพ่อฉัน หัวหน้าทีมก็ไม่ใช่มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน”

    “ฉันจะสั่งเธอเพราะเราอยู่ทีมเดียวกัน”

    “ทีมเดียวกันแต่นายไม่ใช่หัวหน้าทีม”

    “เธอนี้เข้าใจอะไรยากจริงเลย”

    “ฉันเข้าใจอะไรยากล่ะฉันเข้าใจไม่ถูกรึไง”

    “ใช่เธอเข้าใจไม่ถูก”

    “แล้วนายจะให้ฉันเข้าใจว่าอะไรล่ะ”

    “ที่ฉันไม่ให้เธอนอนดึกเพราะเดี๋ยวเธอจะทำภารกิจไม่ได้น่ะสิ”

    “เหรอ แน่ใจนะว่าฉันจะทำภารกิจไม่ได้ฉันน่ะอึดจะตาย”

    “แน่ใจนะ คอนคราวที่แล้วเธอไม่สบายแล้วมาเล่นคอนไม่ได้นิ”

    “แล้วจะทำไมล่ะก็มันเป็นฤดูหนาวฉันชอบเล่นหิมะแล้วลืมใส่หมวกฉันก็ต้องเป็นไข้อยู่แล้วนิ”

    “เหอะ ไหนบอกอึดล่ะโดนหิมะนิดหน่อยก็เป็นไข้ซะแล้ว”

    “มันก็เรื่องของฉันมั้ยล่ะ-3-

    “เธอนี้มัน....ฉันล่ะเกลียดหน้าเธอตอนนี้จริงๆเลย”คิมนัมยองส่ายหัว

    “หน้าฉันมันทำไมล่ะ”

    “น่ารักน่ะสิ”

    “ตกหลุมรักเหรอย่ะ”

    “เปล่าสักหน่อยคนอย่างฉันไม่มีวันรักเธอหรอก”

    “อืม แต่นายน่ะมาบอกแต่ฉันให้นอนนายก็ไปนอนได้แล้ว”

    “อืมๆงั้นเธอต้องนอนเลยนะ”

    “รู้แล้วล่ะน่าฉันนอนล่ะ”ฉันกระโดดลงบนเตียงดึงผ้ามาห่มแล้วก็หลับตาลงช้าๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×