ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~Moonchild~

    ลำดับตอนที่ #7 : Chapter III closes up I

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.พ. 47


    “ฮ้า~ อิ่มจังเลย รอดตายไปอีกมื้อ เอ….ว่าแต่มื้อนี้นายกินเยอะ ผิดปกตินะ Gac_chan ไม่กลัวอ้วนแล้วเหรอ?” Hyde กล่าวล้อเล่นชายหนุ่มร่างสูงที่เดินอยู่ข้างหลังซึ่งปกติแล้วจะไม่ทานมื้อเย็น แต่วันนี้กลับซดราเมนชามใหญ่ไปตั้ง 2 ชาม ส่วนฝ่ายคนที่ถูกแซวได้แต่ยิ้มยังไม่ทันได้ตอบอะไร เขาก็เห็นหญิงสาวสวยคนหนึ่งวิ่งมาทางพวกเขา ท่าทางมีความสุขมากที่ได้เห็นพวกเขา ไม่สิ…เธอน่าจะดีใจที่ได้เห็น Hyde คนเดียวมากกว่า เพราะขณะวิ่งมาเธอก็เรียกชื่อของออกร่างบางด้วยความยินดี แต่ดูท่าทาง Hyde จะไม่คิดอย่างเดียวกับเธอ เนื่องจากเขาเห็นใบหน้าที่มีรอยยิ้มแต้มอยู่เมื่อครู่นี้ กลับซีดลงอย่างเห็นได้ชัด Hyde คงตกใจไม่น้อยที่ได้เห็นเธอ

    “haido คิดถึงคุณจัง”หญิงสาวยิ้มร่าเมื่อมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าสามีสุดที่รัก(เปล่าวะ) ขณะที่ Hyde ยังยืนตัวแข็งทื่อ เขาตกใจมากเพราะไม่คิดว่าจะได้เจอเธอที่นี่

    “….คะ….คุณมาได้ไง? เมงุ” Hyde ฝืนใจยิ้มกลับไปทั้งๆที่สีหน้าของเขาดูแย่มาก

    “ชั้นทนคิดถึงไม่ไหวค่ะ ก็เลยบินตามมา เป็นอะไรไปคะ Haido ไม่ดีใจเหรอคะ ที่ได้พบชั้น” เธอกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มราวกับยินดีเป็นที่สุดที่ได้พบกับสามีที่ไม่ได้พบกันนานเกือบ 2 เดือน

    “แล้ว….”เธอกล่าวพลางเหลือบสายตาไปมองชายหนุ่มรูปงามอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆสามีของเธอ

    เป็นเชิงเตือนให้สามีแนะนำชายหนุ่มร่างสูงให้เธอได้รู้จัก Hyde จึงหันไปมอง Gackt แล้วแนะนำเขาให้เธอรู้จัก

    “…เอ่อ….นี่ Camui Gakuto_kun เพื่อนร่วมงานของชั้น ….เอ่อ…Gac_chan นี่ Megumi ภรรยาของชั้น” Hyde กล่าวออกมาอย่างยากลำบาก ซึ่ง Gackt เห็นแล้วก็อดสงสาร Hyde ไม่ได้ แต่เขาก็ทนทำเป็นนิ่งเฉยเหมือนไม่ได้สังเกตุเห็นอะไรในดวงตาของ Hyde ที่มองมาเหมือนจะขอความช่วยเหลือจากเขา จะให้แสดงออกตอนนี้ได้อย่างไรก็ในเมื่อเจ้าของ(Hyde)ยืนอยู่ตรงนั้น คงไม่เป็นการดีแน่ๆ ตอนนี้เขาเป็นคนนอกที่ได้แต่มองว่า Hyde จะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร

    “ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผม Camui Gakuto ครับ” Gackt กล่าวพลางยื่นมือขาวเรียวยาวออกไปให้หญิงสาว

    “เช่นกันค่ะ ชั้น Takarai Megumi ค่ะ ยินดีที่รู้จัก”หญิงสาวยื่นมือออกไปเช่นกัน

    “ได้ข่าวว่าคุณสนิทกับสามีดิชั้นมากเลย”เธอกล่าวกลั้วเสียงหัวเราะ

    “ครับ เราสนิทกันมากเลย” Gackt ยิ้มตอบรอยยิ้มที่จงใจปั้นขึ้นมาของเธอ

    “ที่ผ่านมาคุณคงช่วยดูแลสามีดิชั้นขอบคุณมากนะคะ”เธอกล่าวขึ้นเหมือนกับจะละประโยคที่ว่า ‘จากนี้ไปคุณไม่ต้องมายุ่งกับเขาอีกแล้ว ของๆขั้น ชั้นดูแลเขาเองได้’ เอาไว้ Gackt รับรู้ข้อความที่ส่งมาให้เป็นอย่างดีแต่ แสร้งทำเป็นไม่รู้ หึ หึ หึ อยากรู้นักเจ้าหล่อนจะทำหน้าอย่างไร เขาคิดพลางกล่าวตอบ

    “ไม่เป็นไร มิได้ครับ ผมต่างหากล่ะครับที่สามีของคุณช่วยดูแล นี่เมื่อวานนี้เขายังบ่นเรื่องที่ผมนอนวันละ 2-3 ช.ม. อยู่เลย” Gackt กล่าวพร้อมเสียงหัวเราะ ที่เห็นแววขุ่นเขี้ยวอยู่ในดวงตาของหญิงสาว แต่เธอก็นับเป็นนักแสดงชั้นหนึ่งที่ยังแสร้งหัวเราะกับคำพูดของเขาอยู่ได้

    “อย่าง…..Haido นี่เหรอคะ? แหมคุณนี่ใจร้ายจริงเชียว ทีกับชั้นไม่เห็นเอาใจใส่อย่างนี้บ้าง” เธอป้องปากหัวเราะอย่างมีจริตพลางติสามีตัวเองที่ไม่เคยจะดูแลเธออย่างนี้บ้าง Gackt ก็ตั้งใจจะแกล้งยั่วโมโหเธอต่อแต่ว่า…..

    “พอเถอะ Gac_chan นายขึ้นไปรอชั้นที่ห้องก่อนนะ เดี๋ยวชั้นตามไป…..เอ่อ….Megu หิวรึเปล่า?ทานอะไรมารึยัง? ถ้ายังเราไปห้องอะไรทานในห้องอาหารเถอะ ที่นั่นบรรยากาศดีอย่างที่คุณชอบ” Hyde กล่าวปรามไม่ให้ Gackt ต่อปากต่อคำไปมากกว่านี้ ก่อนจะเดินนำหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของตนไปยังห้องอาหารที่คาดว่ายังเปิดรับรองพวกเขาอยู่  

    ชายหนุ่มกับหญิงสาวที่ดูสมกันราวกับภาพเขียนเดินเคียงคู่ไปยังห้องอาหารสุดหรูของทางโรงแรมที่จุดเทียนไปตามโต๊ะแทนที่จะเป็นดวงไฟนีออน ช่วยสร้างบรรยากาศ และปรับอารมณ์ของหญิงสาวให้ดีขึ้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ

    “ขอ xxxx กับ xxxx ส่วนเครื่องดื่มขอเป็น xxxx แล้วกันค่ะ”เสียงหวานใสของหญิงสาวเอ่ยกับบริการอย่างนุ่มนวล ก่อนจะหันไปถามชายหนุ่มที่นั่งสายตาเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่าง

    “ …do….haido คะ” เสียงหวานใสของเธอดึงสติ Hyde ให้กลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้งก่อนที่มันจะล่องลอยออกจากความจริงไปหาใครบางคน

    “อ่า~…ขอโทษ คุณว่าอะไรนะ?”Hyde ยิ้มแห้งๆให้เธอเป็นเชิงขอโทษที่เผลอใจลอย

    “คุณเป็นอะไรคะ ดูเหม่อลอยชอบกล” เธอกล่าวด้วยสีหน้าเป็นห่วง

    “ทานอะไรหน่อยไหมคะ?”

    “เปล่า….ผมสบายดี…อืม…ขอเป็นไวน์แก้วหนึ่งก็แล้วกัน”  Hyde สั่งเครื่องดื่มแล้วก็กลับไปทอดสายตาออกไปยังบรรยากาศยามค่ำคืนของ Taiwan อีกครั้ง ตอนนี้เขากำลังทำใจอยู่ กำลังทำใจพูดเรื่องที่ยากที่สุดสำหรับเขา

    “เอ่อ….Megu ผมมีะไรบางอย่างจะบอกคุณ”เขาเริ่ม ริมฝีปากบางอิ่มสีแดงเหมือนไวน์กำลังสั่นระริกทั้งๆที่เจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจ หญิงสาวหันมามองใบหน้าของเขาแล้วรอฟังในสิ่งที่เขากำลังจะบอก

    “ผมขอโทษที่ไม่รู้มาก่อนว่าคุณต้องการอะไร ขอโทษที่ไม่ได้ดูแลคุณดีพอ คุณจะว่าผมก็ได้ ผมไม่โกรธคุณหรอก เพราะผมไม่ดีเอง”ริมฝีบางบางของ Hyde ยังคงพูดไปเรื่อยๆทั้งๆที่มันยังสั่น

    “เดี๋ยว Haido นี่คุณพูดถึงเรื่องอะไรคะ” Megumi เอ่ยถามขึ้นเธอเริ่มรู้สึกไม่ดีกับคำพูดแปลกๆของสามีด้วยเซ้นน์ของผู้หญิงเธอรู้สึกได้ว่าสิ่งที่เขากำลังจะพูดออกมาต้องไม่ใช่คำว่า “ผมรักคุณ” แน่ๆ

    “Megumi เราหย่ากันเถอะ”

    “คุณว่าอะไรนะคะ!!!!!~”



    จากนาทีเปลี่ยนเป็นชั่วโมงนับตั้งแต่หญิงสาวผู้ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาวิ่งออกไปจากห้องอาหารทั้งน้ำตานองหน้า ชายหนุ่มร่างบางผู้เป็นสามีก็ยังคงนั่งทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย จนไม่รู้สึกเลยว่ามีใครบางคนมายืนอยู่ที่เก้าอี้ที่ครั้งหนึ่งมันเคยรองรับร่างของหญิงสาวผู้เป็นภรรยาของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่

    “นั่งด้วยคนนะครับ” เสียงทุ้มต่ำที่แสนนุ่มนวลเอ่ยขึ้นฉุดสติที่กำลังล่องลอยของชายหนุ่มผู้มีอายุมากกว่าให้หันกลับมามองต้นเสียง

    “อ่า….Gac_chan”เสียงทุ้มแต่หวานหูหลุดชื่อคู่สนทนาออกมาเบาๆ ดวงตากลมโตของ Hyde จ้องมองร่างสูงอย่างพึงพอใจ ก่อนที่ริมฝีปากบางเฉียบจะคลี่ยิ้มออกมาให้คู่สนทนาอย่างเป็นกันเอง

    “นั่งสิ ดื่มอะไรหน่อยไหม?” Hyde กล่าวพลางยกแก้วไวน์ขึ้นชวน Gackt นั่งดื่มเป็นเพื่อน

    “ก็ดีครับ ขอเป็น Vodka แล้วกัน” Gackt สั่งเครื่องดื่มกับบริกรที่เรียกมาแล้วจึงทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามกับชายหนุ่มร่างบางผู้มีใบหน้างดงามราวหญิงสาว

    “วิวสวยดีนะครับ” เสียงทุ้มต่ำน่าฟังของ Gackt กล่าวขึ้นมาลอยๆ ขณะทอดสายตาออกไปมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่นอกหน้าต่าง

    “ใช่…..พระจันทร์คืนนี้ก็สวย” Hyde ตอบรับพลางยกแก้วไวน์สีเดียวกับริมฝีปากของเขาขึ้นจิบ

    “ครับ พระจันทร์ที่แม้จะนุ่มนวลและงดงามแต่ในความงามนั้นแฝงไปด้วยความเย็นชาและโหดร้าย……เหมือนคุณ”ทันทีที่ฟังจบประโยค คิ้วโก่งสวยของ Hyde ก็เลิกขึ้นสูงลิบด้วยความแปลกใจ

    “โหดร้าย?….ชั้นเนี่ยนะ?”

    “อ้าว!ก็บอกเธอไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ เรื่องที่ว่าจะหย่าน่ะ”

    “ฮึ!ข่าวสารนี่แพร่ไวจังนะ ไปรู้มาจากไหนล่ะ?” เมื่อเห็นท่าทางอันน่าหมั้นไส้ของ Gackt มันทำให้ Hyde อดไม่ได้ที่กล่าววาจาเหน็บแหนมให้หายหมั่นไส้ และดูเหมือนว่าคนถูกเหน็บแหนมจะไม่ได้ใส่ใจอะไรกับคำพูดประชดประชันเหล่านี้ซักเท่าไหร่ แถมยังหัวเราะไปกับคำพูดเขา Hyde ด้วยซ้ำ

    “หึหึหึ มันบังเอิญน่ะครับ” ก็เขาจะไม่รู้ได้อย่างไร เพราะทันทีที่ได้เห็นเขา Megumi ก็ตรงเขาเล่นงานเขาทันที เธอต่อว่าต่อขานเขาเสียยกใหญ่ นี่ถ้าเจ้าหล่อนมีมีดอยู่ในมือล่ะก็ เธอเขาเอามีดแทงเขาจนตายจมกองเลือดอยู่หน้าลิฟท์แล้วเป็นแน่

    “ให้ชั้นทายนะ นายคงพบกับ Megu แล้วใช่รึเปล่า?”แววสนุกสนานเบิกบานหายไปจากดวงตากลมโตของ Hyde เมื่อเขาเริ่มพูดประโยคนี้

    “ครับ เราเจอกันที่หน้าลิฟท์ เธอกำลังขนของจะ Check out ออกจากโรงแรมพอดี”Gackt กล่าวเรียบๆ ใบหน้าหวานของคู่สนทนาร่างบางยามนี้ดูหม่นหมองลงไปถนัดใจ เขาไม่อยากเห็นใบหน้ายามโศกเศร้าของ Hyde เลยมันทำให้เขารู้สึกหดหู่ตามไปด้วย

    “เธอไปแล้วเหรอ?…..Gac_chan” Hyde กล่าวด้วยเสียงแหบพร่า

    “ครับ….คาดว่าอย่างนั้น” Gackt ตอบเรียบๆ(อีกเช่นเคย) แต่ในความเรียบเฉย ดวงตาคู่สวยของ Gackt จ้องตรงมาด้วยความห่วงใย ในใจกำลังคิดว่า ทำไมอย่างไรจึงจะเรียกรอยยิ้ม….เสียงหัวเราะให้กลับคืนมายังร่างบางที่กำลังเศร้าอยู่นี้ได้

    “…..พระจัทร์ที่สวยงามแต่โหดร้ายน่ะ…..ไม่ใช่ชั้นหรอก….แต่เป็นเธอต่างหาก”hyde กล่าวพลางเบือนหน้าจากคู่สนทนาไปยังดวงจันทร์ที่เริ่มจะคล้อยต่ำลงมาเพราะดึกมากแล้ว

    “ไม่ครับ…..แต่สำหรับผมคุณก็เหมือนดวงจันทร์…..ช่างโหดร้าย”

    “โหดร้าย?…..ชั้นไปโหดร้ายกับนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” Hyde หันกลับเพื่อฟังเหตุผล เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไม Gackt ถึงกล่าวแบบนี้

    “โหดร้ายมากเลยล่ะครับ…..ที่ไม่ยอมรับความรู้สึกของผมซะที”Gackt ยิ้มน้อยๆที่มุมปากเป็นยิ้มแฝงความเจ้าเล่ห์เฉพาะตัว ดวงตาคู่สวยจ้องมอง Hyde อย่างมีความหมาย คนทั้งคู่จ้องมองกันอยู่นานไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา จนสุดท้ายแล้ว Hyde ก็เป็นฝ่ายถอนสายตาออกไปก่อน

    “ไม่เอาน่า Gac_chan ชั้นนึกว่าเราคุยเรื่องนี้กันจบไปแล้วตั้งแต่เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนแล้วนะ นายจะรื้อฟื้อให้มันได้อะไรขึ้นมา ชั้นไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วนายเข้าใจไหม!!!!!~”จากเสียงที่เบาเกือบเป็นเสียงกระซิบเปลี่ยนดังจนแทบจะตะโกน Hyde ทุบโต๊ะเสียงดังก่อนที่ลุกขึ้นยืนด้วยความลืมตัว จากประสบการณ์เท่าที่มี Gackt รู้สึกว่า Hyde นั้นน่าจะเริ่มมีใจให้เขา แต่อะไรบางอย่างทำให้ร่างบางปิดกั้นความรู้สึกนั้นไว้ Hyde ทำราวกับว่ากำลังกลัวอะไรบางอย่างอยู่ เหมือนกับว่าถ้า Hyde แสดงความรู้สึกนั้นออกมาอะไรบางอย่างที่ Hyde ไม่ต้องการให้เกิดมันจะเกิดขึ้นมา ดังนั้นHyde ประกาศว่าจะปิดกั้นหัวใจตัวเอง ทั้งๆที่ความจริงแล้ว Hyde ไม่น่าจะทำมันได้สำเร็จ

    “คุณกำลังกลัว? คุณกลัวอะไรอยู่เหรอครับ? Haido บอกผมสิ” ชายหนุ่มเจ้าของดวงตาสีน้ำทะเลกล่าวด้วยน้ำเรียบๆ คิ้วบนใบหน้าเรียวสวยนั้นกำลังเริ่มขมวดเข้าหากันขณะที่มองใบหน้าของ hyde

    “ไม่…..ชั้นไม่ได้เป็นอะไร…..สงสัยคงจะเมาเสียแล้ว…..ชั้นว่าชั้นกลับไปนอนที่ห้องดีกว่า” Hyde กล่าวพลางหมุนตัวเดินออกไปแต่ข้อมือเรียวเล็กของ Hyde ถูก Gackt ฉุดไว้เสียก่อน

    “ปล่อย” Hyde หันกลับมาตาขวางใส่ คนที่ขัดขวางการกลับห้องของเขา

    “ใจคอคุณจะทิ้งผมไว้ตรงนี้เหรอครับ?” Gackt ยิ้มกริ่มกับใบหน้ายามโกรธขึ้งของร่างบาง Hyde สะบัดข้อมือให้หลุดจากการเกาะกุม

    “ปล่อย….ชั้นไม่ชอบพูดอะไรซ้ำๆนะ” Hyde กล่าวด้วยอารมณ์ขณะที่พยายามแกะข้อมือของอีกฝ่ายที่กุมข้อมือเขาไว้ แต่แกะยังไงก็ไม่ออก Hydeจึงเริ่มหงุดหงิดมากขึ้น

    “คร้าบ…..คร้าบ….ปล่อยแน่…ถ้าคุณตกลงว่าจะไปที่ที่หนึ่งกับผม”ยิ่งเห็น Hyde พยายามจะแกะให้หลุดจากข้อมือเขาก็ยิ่งรู้สึกสนุกยิ่งกำข้อเล็กนั้นแน่นเข้าเรื่อยๆ อยากรู้เหมือนกันว่าระหว่างเขากับ Hyde ใครจะชนะ …..



    “เฮ้!นายนี่ตาบอดหรือหูหนวกกันแน่นะ ไม่เห็นรึไงว่าเขาไม่อยากไปด้วยน่ะ”เสียงกวนๆของใครคนหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะการเล่นสนุกของ Gackt ร่างสูงหันไปมองต้นเสียงด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ เขาเห็นชายหนุ่มร่างสูง(แต่น้อยกว่าเขา)ผมดำยาวประบ่าในชุดสีดำทั้งชุดมองมาทางเขาด้วยท่าทางกวนอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง

    “….Sakura!” Hyde อุทาน เมื่อเห็นว่าใครกันที่พระเจ้าส่งมาช่วยในเวลาที่เขาแพ้อย่างจนแต้มอย่างเวลานี้ นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้มาพบกันที่นี่ Sakura คงมากับพวก tetsu และเจ้าพวกนั้นคงอยากทำเซอร์ไพร์เขาจึงไม่ยอมบอกว่า Sakura มาด้วย ทีนี้เขาพอจะเข้าใจถึงท่าทางแปลกๆของเพื่อนทั้ง 2 ก่อนหน้านี้แล้ว

    ‘ฮึ!ทำมาเป็นปิดบังไอ้เราก็นึกว่ามีเรื่องอะไร….ที่แท้…’hyde คิดพลางแอบขำtetsu กับ Ken อยู่ในใจแต่พอหันกลับมามองเพื่อน(?)อีก 2 คน ที่ต่างส่งสายตาเขม่นกันอยู่ในเวลานี้แล้วมันทำให้เขาหัวเราะไม่ออกเลยจริงๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

    Hydeรีบสะบัดข้อมือของตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุมของ Gackt แล้วรีบเดินไปขวางระหว่างคนทั้ง 2 ที่ส่งสายตาเขม่นเข่นเขี้ยวราวจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

    ‘อะไรมันจะไม่ถูกชะตากันตั้งแต่แรกแบบนี้เนี่ย’ Hyde คิดขณะที่แอบถอนใจ คนทั้งคู่เป็นเพื่อนที่เขารัก(?)มาก ดังนั้นถ้ามาไม่ถูกกันตั้งแต่แรกแบบนี้ เขาคงวางตัวลำบาก เรื่องที่จะให้ดีกันได้คงยากเพราะดันมาเขม่นเสียแต่แรกแบบนี้ แต่จะเพื่อเห็นแก่เขา เสือ 2 ตัวน่าจะมีวีธิประนีประนอมกันได้บ้างน้า~

    “…..เอ่อ…saku ….เอ่อ….นี่คือ…Gac_chan เพื่อนร่วมงานของชั้น…..เอ่อ……Gac_chan…..นี่ sakura….เพื่อนสนิทของชั้นเคยเป็นมือกลองให้กับวงของชั้นด้วย ”Hyde กล่าวแนะนำ Gackt กับ Sakura ท่ามกลางบรรยายกาศเงียบสงบแต่อึดอัดราวกับมีเครื่องเพิ่มแรงดันอากาศอยู่ในห้อง ช่างเงียบสงบและเยือกเย็นยิ่งกว่าสหรัฐกับโซเวียตสมัยสงครามเย็นเสียอีก(Y_Y ใครก็ได้ช่วยชั้นออกไปจากสถานการณ์นี้ที= Hyde)

    “อ้อ!ยินดีที่รู้จัก ได้ยินเรื่องของคุณมาบ้างแล้วล่ะ คุณชาย” Sakura เน้นเสียงคำว่า “คุณชาย” หนักๆเหมือนเป็นการล้อเลียนซึ่งสร้างความฉุนให้กับ Gackt ได้ไม่น้อยแต่เพราะความที่เขาเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่งจึงไม่มีใครดูออกว่าเขารู้สึกเช่นไรภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยของเขา

    “เช่นกัน เรื่องของคุณก็ผ่านมาเข้าหูบ้างรวมทั้งเรื่องร้ายแรงเรื่องนั้นด้วย ยินดีที่รู้จัก หวังว่าเราคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะครับ Yasunori_san” และใช่ว่า Gackt จะอยู่เป็นเป้านิ่งให้อีกฝ่ายกัดเอาเสียเมื่อไหร่ เมื่ออีกฝ่ายเริ่มก่อนเขาไม่รอช้าที่จะตอบโต้กลับไปทันที Hyde เห็นท่าทางจะไม่ค่อยดี ขืนปล่อยทั้งคู่ไว้ตรงนี้คงต้องมีการฆ่ากันตายแน่ ต้องรีบแยก 2 คนนี้ออกจากกันให้เร็วที่สุด แต่จะทำไงล่ะ?

    “……เอ่อ…..ตอนนี้มันก็ดึกแล้วนะ……ชั้นว่าพวกเราควรจะไปนอนกันได้แล้วนะ….นะ…ไปกันเถอะ” Hyde กล่าวขึ้นพลางกลืนน้ำลายอย่างฝืนคอ เขากำลังลุ้นว่าคำพูดของเขามันจะมีผลทำให้เสือ 2 ตัวกลับไปที่ถ้ำของตัวเองได้ไหม?

    เมื่อได้ฟังอย่างนั้น Sakura จึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ Hyde เห็นแล้วแอบถอนใจด้วยความโล่งอก แต่ก่อนจะเดินไปเขาหันกลับมา (นั้นทำให้ Hyde แอบตกใจอีกรอบ ‘มันจะฆ่ากันไหมเนี่ย >o<’)

    “อืม….ชั้นไปก็ได้ ว่าแต่ก่อนมานี่ Tet_chan ฝากให้ชั้นมาบอกนายว่าเขามีเรื่องสำคัญจะคุยกับนาย…ถ้านายว่างก็ไปหาเขาหน่อยนะ” พอกล่าวสิ่งที่ถูกฝากให้ hyde ฟังจบแล้วเขาก็เดินจากไป

    “อืม…งั้นเราไปกันเถอะ….อ๊ะ!ไม่ได้สิ Gac_chan นายกลับไปคนเดียวก่อนนะ เดี๋ยวชั้นกลับมา เดี๋ยว! Sakura ชั้นไปด้วย…” เหมือน Hyde เพิ่งจะนึกอะไรออกจึงเรียก Sakura ไว้ (ก็จะไปหาอย่างไง? ก็ไม่รู้เบอร์ห้องอ่ะ= Hyde) อดีตมือกลองคนเก่งของ L’arc หันกลับมาเหมือนคาดไว้แล้วว่า Hyde จะต้องรั้งเขาไว้ Hyde วิ่งไปหา Sakura ที่หยุดยืนรออยู่ไม่ไกลนัก ภาพที่เห็นนั้นยิ่งทำให้ Gackt ไม่สบอารมณ์เข้าไปใหญ่ ไม่รู้ว่าตัวเองคิดมากไปรึเปล่าที่เห็นเหมือน Sakura หันมายิ้มเยาะเขาทีหนึ่ง ตอนที่ Hyde เรียกให้หยุดเพื่อจะไปด้วย เขาไม่ชอบท่าทางกวน Teen ของไอ้หมอนี่เลยจริงๆ Gackt คิดขณะเดินกลับไปห้องคนเดียวด้วยความหงุดหงิด



    ขณะเดียวกันที่ห้อง XXX อันเป็นห้องพักของหัวหน้าวงL’arc~en~ciel ผู้แสนน่ารัก(ในสายตาใครหลายๆคน)ซึ่งตอนนี้กำลังลุ้นอย่างใจจดใจจ่อว่า ‘ไม้ตาย’ ของพวกเขานั้นจะทำงานได้ผลเพียงไร

    “นายว่ามันจะได้ผลไหม?อ่ะ Ken_chan” Tetsu เอ่ยถามมือกีต้าหน้าแมวที่ตอนนี้กำลังแปรงขนให้กับลูกสาวสุดที่รักอย่างใจเย็น

    “เอาน่า Tet_chan ใจเย็นๆสิ เชื่อมือไอ้ saku มันเหอะน่า มันไม่เคยทำให้เราผิดหวังอยู่แล้ว” Ken กล่าวอย่างสบายใจว่าคนที่พวกเขากำลังรออยู่จะต้องขึ้นมาหาในเร็วๆนี้แน่ๆ ไม่นานนักเสียงประตูห้องก็เปิดขึ้นพร้อมกับการมาของคนที่พวกเขารอคอย…

    “…เข้ามาสิ…”เสียง Sakura เอ่ยเชิญ Hyde ให้เดินเข้าไปในห้อง ken ได้ยินแบบนั้นจึงหันไปคุยกับ tetsu

    “เห็นไหมเล่า Tet_chan” Ken กล่าวพลางหัวเราะถูกใจที่ตัวเองคาดไว้ถูกเผง ‘ไม้ตาย’ ของเขา นี่ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยจริงๆ Tetsu ไม่ได้กล่าวอะไรเพียงแต่พยักหน้าเป็นการรับรู้เท่านั้น

    “Tet_chan ไอ้หมอนี่มันบอกว่านายมีเรื่องจะคุยกับชั้น เรื่องสำคัญด้วยเรื่องอะไรเหรอ?” Hyde ถามเข้าประเด็น เพื่อ Tetsu รีบๆพูดธุระของเขามา เนื่องจากตอนนี้เขาง่วงนอนเต็มทีแล้ว

    “อ้อ! เรื่องนั้นเอง….อืม….แต่ชั้นว่านี่มันดึกแล้วนะ ไว้เราค่อยคุยกันพรุ่งนี้แล้วกัน คืนนี้นายนอนที่นี่นะ พวกเราคิดถึงนายมากเลย ก็เลยคิดว่าจะนอนรวมกันในห้องนี้….เหมือนเมื่อก่อนไง” Tetsu กล่าวตามบทพูดที่เตี๊ยมกันไว้ก่อนที่ Hyde จะขึ้นมา เขาเริ่มแผนการนี้ว่า “ยุทธการกันลูกแกะออกจากหมาจิ้งจอก” ได้เริ่มขึ้นแล้ว ทางลูกแกะ Hyde ผู้ซึ่งไม่รู้ในเรื่องนี้ ก็ตกลงอย่างไม่มีเงื่อนไข เพราะคิดบรรยากาศเก่าๆ เหมือนกัน

    คืนนั้น Hyde พล่อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนพร้อมกับสมาชิกคนอื่นๆ ในค่ำคืนที่เงียบสงบ ยามที่คนทั้งหลายกำลังหลับไหลอย่างมีความสุข ในยามนั้นกระจกบานใหญ่ที่โต๊ะเครื่องแป้งได้สะท้อนให้เห็นอะไรบางอย่าง เงาของชายหนุ่มร่างเล็กที่กำลังหลับอย่างเป็นสุขสะท้อนอยู่ในนั้น เงาในกระจกค่อยๆลืมตาขึ้นจ้องมองเจ้าของเงาพร้อมกับแสยะยิ้มมุมปากอย่างน่ากลัว

    (( อีกไม่นานแล้ว….อีกไม่นาน สิ่งที่ต้องการจะมาอยู่ในมือ อีกไม่นานแล้ว….อีกไม่นาน))

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×