~Moonchild~

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter II It’s start II

2 อาทิตย์ต่อมา Hyde พยายามทำเป็นลืมเรี่องทางบ้าน เรื่องที่เกี่ยวกับภรรยาของเขา เพื่อจะได้กลับมาร่าเริงอีกครั้ง เขารู้ดีหากยังตัวซึมเศร้าอยู่อย่างนี้ ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นพาลจะทำให้คนรอบตัวเขาเป็นกังวลเสียเปล่าๆ ซึ่งการทำแบบนั้นไม่เรื่องดีแน่ๆ ดังนั้นเขาจึงพยายามลืมความเศร้าใจพวกนั้นแล้วกลับมาทำตัวร่าเริงเหมือนเก่า เพื่อความสบายใจของทุกๆคนที่อยู่รอบข้าง ระยะนี้ Gackt ก็ไม่ค่อยมายุ่มยามเรื่องของเขาเท่าไหร่ เขาแทบไม่ค่อยได้เจอกันด้วยซ้ำ คงถอดใจแล้วกระมัง ดีเหมือนกันเขาเองจะได้ไม่ต้องระวังตัวให้มาก เพื่อไม่ให้ ‘เขา’ ตื่นขึ้นมา hyde ตั้งใจว่าจะปิดตายหัวใจของตัวเองอยู่อย่างนี้ ไม่ให้รักใครได้อีกแล้ว พอกันที!

‘อ๊ะ! ไม่ได้นะ ถ้ากลับไปคิดเรื่องนั้นอีก ต้องเศร้าอีกแน่ๆเลย ตัดสินใจแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไม่กลับไปซึมเหมือนก่อนอีกน่ะ ทิ้งมันไปซะที!’ hyde บ่นกับตัวเองในใจ ขณะที่เดินออกไปยังชายหาดที่จะใช้เป็นฉากที่จะถ่ายทำในเย็นวันนี้ น้ำทะเลสีฟ้าใสม้วนตัวเป็นคลื่นกระแทกเข้ากับหาดทรายสีน้ำตาลแตกเป็นฟองฝอยสีขาวเหมือนฟองเบียร์ คลื่นแล้วคลื่นเล่า พระอาทิตย์ยามเย็นสีน้ำส้มค่อยลอยต่ำลงมาเปลี่ยนท้องฟ้าให้กลายเป็นสีเดียวกัน สายลมหน้าร้อนพัดผ่านใบหน้าอ่อนเยาว์พร้อมทั้งพัดพาเสียงใครบางคนมากับมันด้วย เสียงทุ้มนุมนวลที่แสนคุ้นเคยของชายหนุ่มอีกคนที่มีดวงตาสีเดียวกับน้ำทะเล

“ทะเลยามเย็นแบบนี้สวยจังนะครับ ผมชอบมันมากเลย เมื่อก่อนเคยมานั่งมองคนเดียวอยู่บ่อยๆ”

Hyde หันไปทางต้นจึงพบว่า Gackt นั้นเองที่เดินอยู่เบื้องหลัง  

“Gac_chan ยังไม่กลับเหรอ? วันนี้นายเสร็จงานแล้วไม่ใช่รึไง?”

“ครับ เพียงแต่พักนี้เราไม่ได้คุยกันเลย ผมกลับมาทีไรคุณก็ออกไปแล้ว ผมเลยอยู่รอพบคุณน่ะครับ”

“รอชั้น? พักนี้เห็นเงียบๆไปชั้นนึกว่านายจะเลิกหวังแล้วซะอีก” Hyde กล่าวพลางเดินมองอะไรไปเรื่อย ไม่จับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของคู่สนทนาแม้แต่น้อย

“ไม่หรอกครับ….ผมไม่ใช่คนที่หมดหวังอะไรง่ายๆอย่างนั้นหรอกครับ” Gackt กล่าวด้วยรอยยิ้มที่สงวนไว้แด่ Hyde เพียงผู้เดียว

Hyde ฟังแล้วก็ถอนใจแบบปลงๆ “Gac_chan นายนี่ ความจริงแล้วดื้อกว่าที่คิดเยอะเลยนะ”รอยยิ้มที่ระบายอยู่ใบหน้าแสนหวานของ Hyde ทำให้ Gackt ใจชื้นขึ้น เพราะหลังจากได้รู้ ‘เรื่องในครอบครัว’ ของร่างบางแล้ว เขาก็กำลังกังวลว่าบางทีเพราะเรื่องนั้นเขาอาจไม่ได้เห็นรอยยิ้มของร่างบางอีกแล้ว เมื่อมาได้เห็น Hyde ยิ้มได้เช่นนั้นทำให้เขาสบายใจขึ้นมาก มีเพียงรอยยิ้มนี้เท่านั้นที่เขาอยากเก็บรักษาไว้บนใบหน้าของ Hyde ตลอดไป

“เลิกกองกี่โมงครับ?”

“คืนนี้คงราวๆ เที่ยงคืนมั้ง ถามทำไม?” คิ้วโก่งสวยของ Hyde ขมวดเข้าหากันแสดงความสงสัยในคำพูดของคู่สนทนา

“ถ้าถ่ายเสร็จคุณยังไม่เหนื่อยเกินไป เราออกไปหาอะไรทานข้างนอกกันไหมล่ะครับ?”

“ฮะ ฮะ ฮะ จะเลี้ยงชั้นรึไง? เนื่องในโอกาสอะไรล่ะ?บอกไว้ก่อนว่าชั้นกินจุนะ ถ้าเกิดหมดตัวขึ้นมาเพราะชั้นล่ะก็ ชั้นไม่รับเลี้ยงนะจะบอกให้”Hyde หัวเราะกับคำพูดล้อเล่นของเขา และล้อเล่นก็คือล้อเล่นเขาไม่ได้คิดอะไรจริงจังกับมันอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้คิดแบบเดียวกับเขา

“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอกครับ ปัญหาจริงๆคือคำตอบของคุณ ‘ไป’ หรือ  ‘ไม่ไป’ ต่างหากล่ะครับ”ดวงตาแสนสวยของ Gackt จ้องมาตรงๆ สายตาของร่างสูงนั้นทำให้ใจของ Hyde เต้นไม่เป็นส่ำ ทำอะไรไม่ถูกเสียทุกที ทำไมมันเป็นอย่างนั้น เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ร่างบางเบือนหน้าหลบสายตาที่จ้องตรงมายังเขา ก่อนที่จะตอบคำถามที่ถูกถามออกไป

“แต่พรุ่งนี้นายมีถ่ายตอนเช้าไม่ใช่รึไง? แล้วไม่แน่ว่าบางที่มันอาจไม่จบที่เทียงคืนด้วย…แล้วกว่าจะกลับจากไปกินข้างนอกอีก….ชั้นน่ะมันไม่เป็นไรหรอก(เพราะว่าจะถึงคิวถ่ายก็บ่ายๆค่ำๆไปแล้ว) แต่นายสิอดนอนแบบนี้สุขภาพจะแย่เอานะ”ส่วนประโยคหลังนี่ Hyde หันกลับมามอง Gackt ด้วยความเป็นห่วง + เกรงใจ ความจริงเรื่องปากท้องของเขา เขาไปหากินเองได้อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องรบกวนร่างสูงให้พาออกไปกินที่อื่นหรอก

“ปกติผมก็นอน 2 – 3 ช.ม./วันอยู่แล้ว ไม่เป็นไรหรอกครับ”

“เฮ่อ!นายนี่นะ นี่ชั้นยังคุยอยู่กับคนอยู่รึเปล่าเนี่ย? ชั้นล่ะสงสัยจริงๆเลย นายกินวันล่ะ 2 มื้อแถมแต่ละมื้อก็กินเท่าแมวดม แถมยังนอนแค่ 2 –3 ช.ม./วันอีก นายทำแบบนี้แล้วอยู่ได้ยังไงกันนะ”hyde ถอนใจอย่างเหนื่อยใจ ในพฤติกรรมที่บ่อนทำลายสุขภาพให้เสียไปทีละน้อยๆของคู่สนทนา ริมฝีปากเรียวสวยของ Gackt คลี่ยิ้มบางๆที่มุมปาก รอยยิ้มนั้นแฝงความเจ้าเล่ห์เฉพาะตัวลงไปก่อนจะกล่าวตอบ Hyde

“….แหม..ดีใจจัง….ผมเพิ่งจะรู้นะครับเนี่ยว่า…คุณก็เป็นห่วงผมเหมือนกัน” สายตากับรอยยิ้มที่ถูกส่งมา มันทำให้ใบหน้าขาวเนียนของ Hyde แดงระเรื่อยขึ้น โดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่ได้ตั้งใจ ร่างบางแกล้งโวยวายกลบเกลี่อนความอายนั้น

“นี่ชั้นพูดเรื่องจริงจังอยู่นะ!!!! อย่ามาแกล้งล้อชั้นเล่นด้วยสายตาแบบนั้นได้ไหม”

“ฮ่าฮ่าฮ่า~ คุณก็ตั้งใจทำงานสิครับมันจะได้เสร็จเร็วๆ ผมไปล่ะ แล้วจะมารับตอนเที่ยงคืนนะครับ”Gackt หัวเราะอย่างอารมณ์ดี และเดินจากไปทิ้ง Hyde ที่ถูกแกล้งให้หัวเสียอยู่ตามลำพัง

“หึ!ถึงนายไม่บอกชั้นก็ตั้งใจจะทำอย่างนั้นอยู่แล้วไอ้บ้า!”ร่างบางตะโกนไล่หลังร่างสูงที่เพิ่งเดินจากไปด้วยความหมั้นไส้ หึ!คนอะไรช่างขี้แกล้งเสียจริงๆ

“คิก คิก คิก คิก”เสียงหัวเราะอย่างแจ่มใสของผู้หญิงคนหนึ่ง ดังขึ้นจากข้างหลัง เขาจึงหันกลับไปเพื่อมองว่าเจ้าของเสียงหัวเราะนี้เป็นใคร Zeny Kwok นั้นเองที่ยืนหัวเราะอยู่ข้างหลังเธอคงเดินมาเห็นเข้ากำลังถูกเจ้าบ้านั่นแกล้งเข้าพอดี เพราะดูจากท่าทางแล้วเหมือนเธอกำลังจะกลับไปที่พักเพราะงานในวันนี้ของเธอจบลงแล้ว เมื่อเธอเห็นเขาหันกลับมาเสียงหัวเราะของเธอก็หยุดลงโดยฉับพลัน

“….ขอโทษนะ…คุณhaido ความจริงแล้วไม่ได้ตั้งใจจะหัวเราะคุณหรอก แต่เป็นเพราะหลายวันนี้ชั้นเห็นคุณไม่ค่อยร่าเริง แถมยังทำตัวห่างเหินกับ คุณ Gakuto ด้วย ได้ยินมาว่าคุณ 2 คนทะเลาะกัน พอเห็นคุณ 2 คนกลับมาดีกันแบบนี้แล้วมันก็เลยอดดีใจไม่ได้น่ะ”เธอกล่าวขอโทษและชี้แจงเหตุผลที่หัวเราะเขาให้ฟัง

“เรียก Haido เฉยๆก็พอ อย่าเติมคุณเลย ฟังแล้วมันดูเป็นทางการไงไม่รู้…ไหนๆเราก็ต้องร่วมงานกันไปอีกนานมาสนิทกันไว้ดีกว่า”hyde กล่าวพลางแจกรอยยิ้มหวานที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวไปให้หญิงสาวคู่สนทนา และเธอก็ยิ้มตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มที่แจ่มใสเช่นเดียวกัน

“ด้วยความยินดีค่ะ Haido คุณรู้รึเปล่าว่าคุณเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าที่สวยมากนะ และมีจะยิ่งสวยมากขึ้นไปอีกเมื่อคุณยิ้ม ชั้นชอบรอยยิ้มของคุณจัง(เราด้วย>/////<เราก็ชอบ=Mikoto) ไปก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ”แล้วเธอก็เดินจากไป คำพูดของเธอทำเอารอยยิ้ม 100 ล้าน$ของ Hyde กลายเป็นรอยยิ้มค้างไปในทันที

‘สวยเหรอ?ใช่…เขาโดนชมด้วยคำนี้บ่อยๆ ใบหน้าแบบนี้บางทีเขาก็ชอบมันอยู่หรอก แต่บางครั้งเขาก็เกลียดมันเสียจนอยากจะทำลายมันทิ้งซะ! โดยเฉพาะตอนนี้!!!!’

การถ่ายทำเริ่มขึ้นหลัง Gackt กลับไปไม่นาน Hyde พยายามทิ้งเรื่องกลุ้มใจทั้งหลายไปก่อนชั่วคราวและตั้งสมาธิอยู่การถ่ายทำอย่างเต็มที่ เขาอยากให้มันออกมาดีที่สุด การถ่ายทำดำเนินไปเรื่อยจนกระทั่ง 23.30 น. อยู่ดีๆฝนกก็ตกลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย(ทั้งๆที่เป็นหน้าร้อน) ทำให้การถ่ายถูกพักไว้แต่เพียงเท่านั้น Hyde ก้มลงมองนาฬิกาข้อมือก็พบว่าเหลือเวลาอีก½ ช.ม. กว่าจะถึงเวลานัด ด้วยความเหนื่อยกับการถ่ายทำเขาจึงคิดจะหาที่หลับพักเอาแรงก่อนGackt จะมารับเขาออกไปทานข้างนอก เมื่อคิดดังนั้นโต๊ะเครื่องแป้งที่อยู่ในห้องแต่งตัวจึงถูกทำให้กลายเป็นหมอนจำเป็น Hyde ฟุบหลับกับโต๊ะเครื่องแป้งตัวนั้นหลังจากล้างเครื่องสำอางทั้งหลายแหล่ออกไปแล้ว…

ขณะเดียวกันกับ Gackt ก็เพิ่งเดินเข้ามาในกองถ่ายเพื่อมารับ Hyde ออกไปทานอาหารข้างตามสัญญาแม้ว่าข้างนอกฝนยังตกอยู่ก็ตาม

“อ้าว! Gakuto_kun วันนี้ไม่คิวถ่ายตอนกลางคืนไม่ใช่รึ?”ผู้กำกับที่เดินสวนทางออกมากล่าวทักขึ้น

“ครับ…ไม่มี แต่เห็น Haido บ้างไหมครับ?”Gackt กล่าวถามขึ้นเพื่อย่นเวลาในการหาตัวของคนที่ตนต้องการพบ

“Haido_kunรึ…อืม…ป่านนี้คงอยู่ที่ห้องแต่งตัวมั้ง? นัดกันไว้รึ?”

“ครับ ขอบคุณครับ ขอตัวก่อนนะครับ”Gackt โค้งให้อย่างสวยงามหนึ่งทีก่อนจะเดินจากไป เมื่อเดินเข้าไปที่ห้องแต่งตัว เขาก็ไม่เห็นใครอยู่ในนั้นแล้วนอกจากร่างบางที่นัดกับเขาว่าจะออกไปหาอะไรกินข้างนอก นั่งฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะเครื่องแป้ง ท่าทางจะหลับลึกเสียด้วย ใบหน้ายามหลับไหลของ Hyde นั้นมีเสน่ห์เย้ายวนที่เขาไม่เคยเห็นจากใครมาก่อน เขาจ้องมองใบหน้าแสนอ่อนเยาว์ของร่างบางอย่างหลงใหล ใบหน้าที่เรียกได้ว่าสวยเกินกว่าผู้ชายทั่วไป(ไม่แน่ว่าอาจจะสวยกว่าผู้หญิงหลายคนที่เขาเคยเห็นมาด้วยซ้ำ) คิ้วโก่งราวกับเสี้ยวดวงจันทร์ ดวงตากลมโตแสนมีเสน่ห์คู่นั้นปิดสนิท ขนตางอนยาวเป็นแพ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากแสนอ่อนนุ่มสีแดงสด ที่สำคัญพวงแก้มขาวเนียนนั้นมันทำให้เขาอดใจไม่ไหวที่เอื้อมมือไปสัมผัสความเนียนนุ่มแม้จะตระหนักดีว่าอาจจะเป็นการปลุกให้ hyde ตื่นขึ้นมา เขาคงโดนร่างบางโกรธเอาอีกแน่ถ้ารู้ว่าเขาทำแบบนี้ แต่ hyde ก็ไม่ได้ตื่นขึ้นมา ร่างบางเพียงแต่ส่งเสียงครางเบาๆออกมาจากลำคอเท่านั้น

‘ท่าทางคงจะเหนื่อยจัดถึงหลับไปโดยที่ยังไม่ได้ทานมื้อค่ำแบบนี้’ Gackt อดจะยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อมองภาพตรงหน้า เมื่อเห็น Hyde กำลังสบายอย่างนี้เขาเลยหมดความคิดที่จะปลุกสู้ปล่อยให้ร่างบางหลับไปจนถึงเช้าเลยคงจะดีกว่า พอคิดอย่างนั้นเขาจึงก้มตัวลงช้อนร่างบางที่ฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนและเดินออกจากห้องแต่งตัวไป

‘เบาจังแฮะ เห็นกินเข้าไปตั้งมากมายนึกว่าจะหนักกว่านี้ซะอีก’Gackt คิดระหว่างค่อยๆวางร่างบอบบางของ Hyde ลงบนเบาะที่นั่งข้างคนขับ เขาเริ่มไม่เข้าใจระบบการเผาผลาญอาหารของ Hyde เสียแล้ว กินก็เยอะกว่าเขาตั้งหลายเท่า แต่ทำไมถึงเบาอย่างนี้นะ เอาไปเก็บไว้ตรงไหนหมดเนี่ย

½ ช.มต่อมารถรถสปอร์ตสีดำคันงามก็มาจอดในที่จอดรถของโรงแรมที่พวกเขาพักอยู่ ร่างบางที่นั่งข้างคนขับยังคงหลับสนิทอยู่ภายใต้เสื้อนอกสีดำของเขา Gackt ดับเครื่องแล้วเดินอ้อมมาด้านที่ Hyde หลับอยู่และก้มตัวช้อนร่าง Hyde ขึ้นมาอย่างง่ายดาย แล้วเดินไปยังห้องพัก

“หลับฝันดีนะ Haido”Gackt กล่าวพลางก้มลงจุมพิตหน้าผากขาวเนียนของ Hyde ที่หลับใหลอยู่บนเตียงอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว และถอยห่างออกมาก่อนที่ตัวเองจะอดใจไม่ไหวและทำอะไรไปมากกว่านี้ ทันที่ที่ร่างสูงหันหลังกลับไปที่เตียงของตัวเอง เขากลับได้ยินเสียงใครบางคนพูดขึ้นต่อจากคำพูดของเขา

(( หลับฝันดีนะ Haido_chan หลับให้ลึก อย่าตื่นขึ้นมาอีกเลย ทิ้งทุกอย่างไว้กับ ‘ชั้น’ ทั้งความทุกข์ ความเศร้าทิ้งมันไปซะให้หมด ‘ชั้น’จะคอยคุ้มครองการหลับใหลของนายให้เอง จะไม่มีใครหรืออะไรมารบกวนการหลับของนายได้ เพราะฉะนั้นทิ้งร่างนี้ให้ ‘ชั้น’ เถอะนะ))

Gackt หันหลังกลับไปมองด้วยความสงสัยว่านั้นเสียงอะไร Hyde ตื่นขึ้นมาแล้วงั้นเหรอ

“Haido นั่นคุณรึเปล่า?” Gackt ถามกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยแน่ใจนัก ไร้คำตอบจากร่างที่หลับอยู่

‘รึว่าจะละเมอ?’เขาคิดอยู่ในใจไม่อยากคิดว่าเสียงเมื่อครู่นั้นเป็นสิ่งที่ทุกคนเรียกว่า “วิญญาณ” ใช่ว่าเขากลัว เพียงแต่ว่าเสียงเมื่อครู่นี้มันเหมือนเสียงทุ้มเจือหวานของร่างบางจนเขาเชื่อว่ามันเป็นเสียงเดียวกัน….