TWIN

ลำดับตอนที่ #3 : หน้าที่ขาดหายกับความทรงจำวัยเด็ก

การถ่ายทำวันนี้เป็นไปได้ด้วยดีไม่มีอะไรติดขัด แต่กว่าจะเลิกก็เย็นแล้วแต่ปรากฎว่าพอเขาถ่ายเสร็จแล้วอีกฝ่ายกลับยังถ่ายอยู่ Hyde จึงนั่งรอ Gackt อยู่ในกองถ่าย ในมือยังคงถือไดอารีเล่มนั้นอยู่ ร่างบางพลิกหน้ากระดาษสีเหลืองกรอบไปมาเพื่อฆ่าเวลาแล้วเขาก็บังเอิญไปเห็นบันทึกอีก 2 วันสุดท้ายที่เขาไม่ได้เห็นในตอนแรก หน้ากระดาษ2 หน้านี้มันติดกันอยู่ตอนอ่านตอนแรกเลยคิดว่ามันเป็นหน้าเดียวกัน…

วันที่ 30/3/XX

ตื่นเต้นจังเลย วันนี้คุณลุงคงแกะหุ่นไม้ให้ชั้นเสร็จแล้วเพราะวันมะรืน

ชั้นจะกลับแล้วนี่ ไม่ได้ไปคุยกับคุณลุงตั้ง 3 วัน(เพราะไปเที่ยวกับ

คุณพ่อซึ่งเสร็จธุระแล้ว) หุ่นจะเป็นอย่างไรนะ จะเหมือนชั้นหรือเปล่า?

ชั้นแทบอดใจรอดูไม่ไหว อยากจะไปดูวันนี้แต่คุณพ่อไม่อนุญาต



วันที่ 31/3/XX

หุ่นแกะเกือบเสร็จแล้วเหลือแค่ส่วนหน้าเท่านั้นเอง ดีจังเลย หวังว่า

พรุ่งนี้คงจะเสร็จนะ เท่าที่ดูหุ่นไม้ที่คุณลุงแกะให้เหมือนคู่แฝดของชั้น

เลยดีใจจัง ชั้นอยากมีคู่แฝดอยู่นานแล้ว



จากการอ่านบันทึกอีก 2 หน้าที่เหลือนี่มันทำให้ร่างบางเริ่มจะนึกอะไรบางอย่างออก…ใช่แล้ว..เมื่อก่อนเคยมีการบ้านปิดเทอมที่นักเรียนไปเขียนบันทึกประจำวันในช่วงปิดเทอมมาส่ง ใช่…เขาทำมัน….สมุดเล่มนี้เป็นเล่มที่เขาซื้อเพื่อการนั้น เขาซื้อมันก่อนที่ไปไต้หวันกับคุณพ่อไม่กี่วัน เขามาที่นี่มารู้จักกับเจ้าของโรงแรมเล็กๆที่เขามาพักอยู่กับคุณพ่อ เขาอยู่ที่นั่นประมาณ 2 อาทิตย์กว่า ตอนขากลับคุณพ่อรีบมากเพราะคุณแม่โทรทางไกลมาบอกว่าคุณย่าป่วยหนักให้รีบกลับมา ชั้นก็เลยลืมทั้งหุ่นไม้ตัวนั้นกับสมุดบันทึกไว้ที่นั่น ปานนี้หุ่นไม้ตัวนั้นกับโรงแรมของคุณลุงคนนั้นจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้…..Hyde คิดอะไรฆ่าเวลาไปเรื่อยเปื่อย วางสมุดไดอารีเล่มนั้นไว้ข้างๆตัว

“มี้~”เสียงลูกแมวที่ไหนก็ไม่รู้ดังขึ้น Hyde กวาดสายหาต้นเสียงแล้วก็พบว่าลูกแมวที่มาจากไหนก็ไม่รู้ตัวหนึ่งเดินมาหยุดอยู่ข้างๆสมุดไดอารี

“ไง?มาจากไหนน่ะเรา”ชายหนุ่มยิ้มให้กับลูกแมว มันเงยหน้าเล็กๆของมันขึ้นมองชายหนุ่ม ทำให้เขาตาสองสีของมัน เขารู้สึกสังหรณ์ใจว่ากำลังจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา บางทีวันนี้เขาอาจจะได้พบกับคนที่อยู่ในฝัน เพราะบทเริ่มต้นความฝันนั้นเขาจะพบกับลูกแมวตาสองสีแบบที่กำลังพบอยู่ขณะนี้!!!!!



“มี้” แล้วก็จริงตามที่คาดไว้เมื่อจู่ๆลูกแมวตา 2 สีตัวนั้นก็คาบสมุดบันทึกของเขาวิ่งจากไป ด้วยความอยากรู้ของเขาจึงออกวิ่งตามลูกแมวตัวนั้นไป อยากรู้เหมือนกันว่าสิ่งที่เขาจะได้พบหลังจากนี้จะเหมือนในฝันรึเปล่านะ ถ้านี่คือตอนต่อของความฝันล่ะก็ เขาก็คงจะได้รู้ซะทีว่าใครกันที่มาปรากฎตัวอยู่ความฝันของเขาตลอด 2-3 วันที่ผ่านมา ลูกแมวตัวจ้อยวิ่งด้วยความเร็วที่ยากจะเชื่อได้ว่าสิ่งที่วิ่งอยู่ข้างหน้าเป็นเพียงลูกแมว มันเหมือนเขากำลังวิ่งตามรถจักรยานยนต์มากกว่า เขาแม้ว่าจะเริ่มเหนื่อยแล้วแต่เขาก็ยังไม่ละความพยายามวิ่งตามลูกแมวตัวนั้นต่อไป ทิวทัศน์รอบข้างเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ คนเริ่มบางตาลง ทางที่วิ่งไปเริ่มเปลี่ยนเป็นตรอกแคบๆ ที่มุ่งไปสู่ลานกว้างที่มืดครึ้มแห่งหนึ่ง ท่ามกลางลานกว้างแห่งนั้นมีซากตึกเก่าๆหลังหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่ ซากตึกเก่าๆที่ดูคุ้นตา เขาแน่ใจว่าครั้งหนึ่งเขาต้องเคยมาเห็นมัน ครั้งที่ยังใช้การอยู่แน่ๆ แต่เขากลับนึกไม่ออกว่า มาเคยเห็นมันเมื่อไหร่?

“เฮ้! เจ้าเหมียว…อยู่ไหนน่ะ?…คืนสมุ…” Hyde ตะโกนเรียกเจ้าแมวเหมียวตัวน้อยที่วิ่งหายเข้าไปในความมืด ฉับพลันเหมือนอากาศรอบตัวลดอุณหภูมิลงกระทันหัน อากาศเย็นยะเยือกลูบไล้ต้นคอ ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกขนลุกขึ้นมา ยิ่งพอรวมกับความมืดและบรรยากาศเย็นเชียบที่ห้อมล้อมอยู่โดยรอบยิ่งชวนให้รู้สึกไม่ดีเข้าไปใหญ่ แต่นับอีกครั้งที่ความอยากรู้อยากเห็นอยู่เหนือความกลัวของเขา….เขากวาดสายตามองหาสิ่งที่วิ่งตามมา ในความมืดที่ปกคลุมอยู่โดยรอบที่ประตูทางเข้าของซากตึกร้างที่ร่องรอยถูกไฟไหม้หลังนั้น เขาเห็นใครบางคนเดินออกมาแทนเจ้าเหมียวอย่างที่คิดเอาตั้งแต่ต้น