ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผู้เคราะห์ร้ายร้ายที่ 2
หลังจากนั้น 2 วันงานศพของ yukky ก็ถูกจัดขึ้นอย่างเงียบๆโดยเชิญเฉพาะญาติ กับเพื่อนสนิทอีกเพียงไม่กี่คน กว่างานจะเลิกก็ล่วงเข้าเวลาค่ำแล้ว hyde เดินออกจากงานด้วยความรู้สึกสับสนและหดหู่ แม้จะค่ำมืดขนาดนี้แล้วแต่เขายังไม่อยากกลับไปที่ห้อง ที่นั่นไม่มีใครเลยนอกจากตัวเขาและความเงียบเหงาเศร้าสร้อยซึ่งรอคอยที่จะจู่โจมเข้ามาอยู่ตลอดเวลา จากการเสียมือกลองครั้งที่แล้วเขาได้เรียนรู้ว่าการอยู่คนเดียวในเวลาที่รู้สึกเศร้านั้นไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีขึ้น แต่จะทำให้ยิ่งรู้สึกแย่ลงต่างหาก ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้ขาเป็นผู้พาเขาไป ไปไหนก็ได้ที่ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น เขาเดินไปเรื่อยเปื่อยไร้จุดหมาย ช่างเป็นการกระทำที่ไร้สาระเสียจริงๆ เขาเดินผ่านถนน ผ่านผู้คนมากมาย ร้านรวงอีกเยอะแยะ สุดท้ายเขาก็ไปสะดุดตากับร้านขายของเล่นร้านหนึ่ง เขาเคยมาร้านนี้กับ tetsu เมื่อนานมาแล้ว เพื่อมาซื้อโมเดลกลับไปต่อตามคำแนะนำของ tetsu ที่ให้เขาหาอะไรทำให้ไม่ว่างเข้าไว้จะได้ไม่คิดถึงเรื่อง sakura อีก เขาหยุดยืนมองของที่วางโชว์ในตู้อยู่นอกร้านขณะนั้นเองที่มีเงาของใครบางคนสะท้อนบนกระจกตู้ ใครบางคนที่เขาคิดว่าน่าจะกำลังเศร้ามากที่สุด hyde หันกลับไปมองเจ้าของเงาซึ่งสะท้อนมาจากฝั่งตรงข้ามของถนน เขาเห็น tetsu กำลังหัวเราะท่าทางมีความสุขทีเดียว
“ดีจังที่ได้เห็นเขาหัวเราะได้แล้ว Tet_chan นี่เป็นคนร่าเริงจริงๆเลยน้า”เขาคิดในใจก่อนจะเห็นใครอีกคนเดินมากับ tetsu ด้วย ร่างสูงในชุดสีดำผมยาวประบ่า คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมือกลองคนเก่าของเรา sakura คนทั้งคู่เดินควงมาด้วยกัน hyde เห็น sakura หยิบกล่องของขวัญเล็กๆยื่นให้ tetsu มือเบสทำหน้างงก่อนจะรับมันไว้ เขาไม่ได้ยินว่า tetsu พูดอะไรหลังจากรับของขวัญมาแล้ว แต่เขาเห็น sakura ก้มลงกระซิบอะไรบางอย่างกับ tetsu มือเบสฟังแล้วก็หัวเราะร่วน จากนั้นคนทั้ง 2 ก็เริ่มรู้สึกตัวว่ามีใครบางคนจ้องมองพวกเขาอยู่ tetsu หันมาพบเขาเข้าพอดี และมีท่าทางตกใจที่พบว่า hyde กำลังมองดูพวกเขาด้วยสายตาที่คิดว่าเขาคงไม่ลืมไปตลอดชีวิต มันเป็นสายตาที่บ่งบอกถึงการประกาศความเป็นศัตรูกับเขา ดวงตากลมโตคู่นั้นจ้องจากอีกฝั่งหนึ่งของถนนด้วยความเคียดแค้น เขารีบสะกิด sakura ให้รีบไปแก้ไขความใจผิดของร่างบาง แต่ไม่ทันแล้ว พอหันไปอีกครั้งร่างบางหายไปแล้ว
“เห็นไหม saku ชั้นบอกนายแล้วว่าทำแบบนี้มันไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยนะ แล้วที่นี้เอาไงล่ะ เห็นแบบนี้ hyde ต้องเข้าใจชั้นผิดแน่ๆเลย ของขวัญที่นายจะฝากให้ hyde มันก็ฝากไม่ได้แล้วนายจะพาลทำให้พวกชั้นเสียนักร้องด้วยนะ saku ทีนี้นายจะรับผิดชอบไง หึ! รู้งี้ชั้นไม่น่าหลอมตัวเชื่อเจ้า ken เลยจริงๆ ฉอด ฉอด บ่น บ่น ”ท่านหัวหน้าเริ่มเทศน์ให้(อดีต)มือกลองฟังแบบยืดยาวชนิดกล่อมลิงหลับ
“อืม….น่ารู้แล้ว นายก็เลิกบ่นเสียทีเหอะ 33 เองนะอย่าทำตัวแก่เกินวัยน่า ก็ได้ ก็ได้ เรื่องนี้ชั้นเคลียเองก็ได้ หึ! ไอ้เพื่อนใจดำ”
“เอ้า!เอาของคืนไปด้วย ไหนๆจะไปคุยกับเขาแล้วก็ถือโอกาสเอาไปให้เลยก็แล้วกัน อ้อ!อย่างนะ ถ้าใจกว้างแล้วทำให้งานชั้นเสียหาก็ ถึงเป็นเพื่อนชั้นก็ไม่เอาด้วยหรอก”tetsu ยัดกล่องของขวัญใส่มือร่างสูงก่อนจะเดินกลับไปโดยไม่สนร่างสูงอีก….
Hyde รีบวิ่งออกจากตรงนั้นด้วยความรู้สึกพลุ่งพล่าน ความโกรธ ความแค้น ความเจ็บใจ ประดังเข้ามาพร้อมๆกัน เขานึกอยากอาวุธอยู่ในมือ เขาอยากฆ่าทั้ง 2 คนนี้เหลือเกิน คนหนึ่งเป็นเขารักสุดหัวใจ ส่วนอีกคนก็เป็นเพื่อนที่เขาไว้ใจที่สุด เขาไม่เคยคิดเลยจริงๆว่า 2 คนนั้นจะหักหลังเขา ไม่แม้จะนึกเลยว่าคนที่เขารักที่สุดทั้ง 2 คนจะทำกับเขาได้เจ็บแสบขนาดนี้ hyde เจ็บใจจนร้องไห้ออกมา ค่ำวันนั้นเขาเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง ไม่ยอมออกมาพบกับใครเลยแม้ ken จะมาหาเขาเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดเขาก็ไม่เปิดรับ เมื่อความพยายามไกล่เกลี่ยไม่เป็นผล เขาจึงโทรไปบอกให้ sakura จัดการเรื่องของพวกเขาด้วยตัวของเขาเอง
“โหล saku นี่ชั้นเองนะ”
“อืม…ว่าไง hyde ว่าไงบ้าง?”
“ไม่ว่าไงหรอก มันไม่ยอมฟังอะไรเลย ประตูมันยังไม่ยอมเปิดด้วยซ้ำ มันว่า มันไม่อยากฟังเรื่องแก้ตัว”
“เหรอ ขอบใจนะ ken”
“แล้วนายจะทำไงต่อ”
“พรุ่งนี้ชั้นลองไปหาเขาอีกครั้ง”
“ทำอย่างงี้แล้วคิดว่ามันฟังแกเหรอ? แกก็รู้ว่ามันตอนนี้ยิ่งว่าช้างตกมันเสียอีก มันไม่ฟังแกหรอก”
“ถึงอย่างนั้นชั้นจะไป ก็อุตส่าห์ตั้งใจไว้แล้วไม่ว่ายังไงชั้นก็ต้องขอโทษเขาให้ได้ที่ทำให้เขาต้องเสียใจเมื่อตอนนั้น”
“อ้อ!คราวนี้ที่กลับมาก็เพราะเรื่องนี้เองสินะ”
“ก็…..นะ”
“แล้วนายหายไปไหนตั้งนาน”
“หลายที่ ระหว่างนั้นก็คิดเรื่องพวกนายไปด้วย สำหรับตอนนั้น ชั้นต้องขอโทษจริงๆนะ”
“เฮ้ย!ไม่เอาน่า saku ไม่ต้องคิดมากหรอก พวกชั้นไม่คิดอะไรแล้ว อีกอย่างตอนนี้นายก็มีวง ชั้นก็มีวงของชั้น เราต่าง happy ดีไม่ใช่เหรอ เอาล่ะเรื่องของพวกนายขอให้โชคเข้าข้างนะ”แล้วสายก็ตัดไปทิ้ง sakura ไว้กับความเงียบของห้องอีกครั้ง……
คืนนั้น hyde นอนร้องไห้จนหลับไปและนั้นเหมือนเปิดโอกาสให้แปลกๆ กลับมาเยี่ยมเยือนเขาอีกครั้ง
เขาฝันเห็นเงาดำเงาเดิมเดินเข้าไปในห้อง tetsu อย่างเงียบเชียบ เขาเห็น tetsu นอนอยู่คนเดียวในห้อง เงาดำนั้นเดินไปใกล้ tetsu จ้องมือเบสอยู่นานก่อนที่ปีนขึ้นไปบนเตียง นั่งคร่อมอยู่บนเจ้าของห้อง นั่นทำให้ tetsu ตื่นขึ้นมาและเกิดการต่อสู้ขึ้นระหว่าง ‘เจ้าของ’ กับ ‘เงาดำ’ ที่เขาไม่เห็นหน้า เงาดำใช้มือทั้ง 2 บีบคอคอ tetsu ซึ่งใช้แรงทั้งหมดเพื่อผลักผู้บุกรุกให้ล้มลงแต่ไม่สำเร็จ เขาเห็นริมปาก tetsu ขยับราวกับจะพูดคำว่า ‘อย่า’ กับเงาดำนั้น
และขณะที่กำลังต่อสู้กันอยู่นั้น tetsu ได้ฝากแผลไว้บนแก้มคนร้ายด้วยเล็บของเขา hyde เห็น tetsu ดิ้นรนเอาชีวิตรอดจนกระทั่งค่อยอ่อนแรงลงเรื่อยๆและนิ่งสนิทในที่สุด Tetsu ตายแล้ว เขาตะโกนก้องอยู่ในใจแล้วก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา เขาลืมตาขึ้นมามองเพดาน หอบหายใจแรง หัวใจเต้นเร็วราวกับจะกระเด้งออกมาเต้นอยู่ข้างนอก มีเหงื่อเกาะพราวเต็มหน้า เขานอนมองเพดานจนแน่ใจว่ากำลังนอนอยู่ในห้องของตัวเองไม่ใช่ห้องของ tetsu อย่าง
ที่ฝันถึง เขาลุกขึ้นกวาดสายตาไปรอบห้องแล้วถอนหายใจออกมอย่างโล่งอก ทำไมเขาถึงฝันน่ากลัวอย่างนี้อีแล้วนะ น่ากลัวชะมัดเลย แม้ hyde จะโกรธ tetsu มาที่ทำกับเขาแบบนี้แต่เพราะความที่คนทั้ง 2 สนิทกันมานาน ก็เลยอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง หาก tetsu เป็นอย่างที่เขาฝันขึ้นมาอีกคนเขาต้องร้องไห้แน่ๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา 9 : 30 AM. นับว่ายังเช้าอยู่สำหรับเขา ครั้นจะล้มตัวลงนอนอีกครั้งเขากลัวก็จะฝันถึงเรื่องนั้นอีก เขาจึงตัดสินใจจะขับรถเล่นตามต่างจังหวัด วันนี้เขาไม่อยากพบใครเลย อยากจะหายตัวไปซักพัก ไว้พอรู้สึกดีขึ้นเมื่อไหร่ ค่อยกลับมาจัดการกับเรื่องที่ค้างคา ทั้งเรื่อง tetsu และ เรื่องของ sakura พอคิดได้ดังนี้เขาจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้า ขณะที่กำลังจะล้างนั้นเขาสังเกตเห็นรอยข่วนใหม่ๆบนแก้ม
“เอ๊ะ!แผลนี่….ได้มาอย่างไงนะ”เขานึกสงสัย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจกับมันเท่าไหร่เพราะคิดว่าเมื่อคืนมืออาจไปข่วนหน้าโดยไม่รู้ตัวก็ได้ เขารีบจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยโดยเร็ว เขารู้ถ้าเขายังชักช้ามัวแต่โอ้เอ้อยู่ล่ะก็แผนการที่วางไว้อาจจะไม่ได้ทำก็เป็นได้ เพราะเดี๋ยวต้องมี ‘พวกตามมาแก้ตัว ’ เรื่องsakuraให้เขาฟังอีกแน่ ดีไม่ดี sakura อาจอาจมาหาเขา ซึ่งไม่ต้องเขาการพบคนหลอกลวงเคนนั้นอีกเป็นที่ 2 hyde จัดเอาอุปกรณ์วาดรูปลงกระเป๋าใบโปรด แล้วไม่ลืมเอากระจกเครื่องรางที่ yukky ให้ใส่ในกระเป๋ากางเกง ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นเขานำมันติดตัวไปตลอดเวลา
“ดีจังที่ได้เห็นเขาหัวเราะได้แล้ว Tet_chan นี่เป็นคนร่าเริงจริงๆเลยน้า”เขาคิดในใจก่อนจะเห็นใครอีกคนเดินมากับ tetsu ด้วย ร่างสูงในชุดสีดำผมยาวประบ่า คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมือกลองคนเก่าของเรา sakura คนทั้งคู่เดินควงมาด้วยกัน hyde เห็น sakura หยิบกล่องของขวัญเล็กๆยื่นให้ tetsu มือเบสทำหน้างงก่อนจะรับมันไว้ เขาไม่ได้ยินว่า tetsu พูดอะไรหลังจากรับของขวัญมาแล้ว แต่เขาเห็น sakura ก้มลงกระซิบอะไรบางอย่างกับ tetsu มือเบสฟังแล้วก็หัวเราะร่วน จากนั้นคนทั้ง 2 ก็เริ่มรู้สึกตัวว่ามีใครบางคนจ้องมองพวกเขาอยู่ tetsu หันมาพบเขาเข้าพอดี และมีท่าทางตกใจที่พบว่า hyde กำลังมองดูพวกเขาด้วยสายตาที่คิดว่าเขาคงไม่ลืมไปตลอดชีวิต มันเป็นสายตาที่บ่งบอกถึงการประกาศความเป็นศัตรูกับเขา ดวงตากลมโตคู่นั้นจ้องจากอีกฝั่งหนึ่งของถนนด้วยความเคียดแค้น เขารีบสะกิด sakura ให้รีบไปแก้ไขความใจผิดของร่างบาง แต่ไม่ทันแล้ว พอหันไปอีกครั้งร่างบางหายไปแล้ว
“เห็นไหม saku ชั้นบอกนายแล้วว่าทำแบบนี้มันไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยนะ แล้วที่นี้เอาไงล่ะ เห็นแบบนี้ hyde ต้องเข้าใจชั้นผิดแน่ๆเลย ของขวัญที่นายจะฝากให้ hyde มันก็ฝากไม่ได้แล้วนายจะพาลทำให้พวกชั้นเสียนักร้องด้วยนะ saku ทีนี้นายจะรับผิดชอบไง หึ! รู้งี้ชั้นไม่น่าหลอมตัวเชื่อเจ้า ken เลยจริงๆ ฉอด ฉอด บ่น บ่น ”ท่านหัวหน้าเริ่มเทศน์ให้(อดีต)มือกลองฟังแบบยืดยาวชนิดกล่อมลิงหลับ
“อืม….น่ารู้แล้ว นายก็เลิกบ่นเสียทีเหอะ 33 เองนะอย่าทำตัวแก่เกินวัยน่า ก็ได้ ก็ได้ เรื่องนี้ชั้นเคลียเองก็ได้ หึ! ไอ้เพื่อนใจดำ”
“เอ้า!เอาของคืนไปด้วย ไหนๆจะไปคุยกับเขาแล้วก็ถือโอกาสเอาไปให้เลยก็แล้วกัน อ้อ!อย่างนะ ถ้าใจกว้างแล้วทำให้งานชั้นเสียหาก็ ถึงเป็นเพื่อนชั้นก็ไม่เอาด้วยหรอก”tetsu ยัดกล่องของขวัญใส่มือร่างสูงก่อนจะเดินกลับไปโดยไม่สนร่างสูงอีก….
Hyde รีบวิ่งออกจากตรงนั้นด้วยความรู้สึกพลุ่งพล่าน ความโกรธ ความแค้น ความเจ็บใจ ประดังเข้ามาพร้อมๆกัน เขานึกอยากอาวุธอยู่ในมือ เขาอยากฆ่าทั้ง 2 คนนี้เหลือเกิน คนหนึ่งเป็นเขารักสุดหัวใจ ส่วนอีกคนก็เป็นเพื่อนที่เขาไว้ใจที่สุด เขาไม่เคยคิดเลยจริงๆว่า 2 คนนั้นจะหักหลังเขา ไม่แม้จะนึกเลยว่าคนที่เขารักที่สุดทั้ง 2 คนจะทำกับเขาได้เจ็บแสบขนาดนี้ hyde เจ็บใจจนร้องไห้ออกมา ค่ำวันนั้นเขาเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง ไม่ยอมออกมาพบกับใครเลยแม้ ken จะมาหาเขาเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดเขาก็ไม่เปิดรับ เมื่อความพยายามไกล่เกลี่ยไม่เป็นผล เขาจึงโทรไปบอกให้ sakura จัดการเรื่องของพวกเขาด้วยตัวของเขาเอง
“โหล saku นี่ชั้นเองนะ”
“อืม…ว่าไง hyde ว่าไงบ้าง?”
“ไม่ว่าไงหรอก มันไม่ยอมฟังอะไรเลย ประตูมันยังไม่ยอมเปิดด้วยซ้ำ มันว่า มันไม่อยากฟังเรื่องแก้ตัว”
“เหรอ ขอบใจนะ ken”
“แล้วนายจะทำไงต่อ”
“พรุ่งนี้ชั้นลองไปหาเขาอีกครั้ง”
“ทำอย่างงี้แล้วคิดว่ามันฟังแกเหรอ? แกก็รู้ว่ามันตอนนี้ยิ่งว่าช้างตกมันเสียอีก มันไม่ฟังแกหรอก”
“ถึงอย่างนั้นชั้นจะไป ก็อุตส่าห์ตั้งใจไว้แล้วไม่ว่ายังไงชั้นก็ต้องขอโทษเขาให้ได้ที่ทำให้เขาต้องเสียใจเมื่อตอนนั้น”
“อ้อ!คราวนี้ที่กลับมาก็เพราะเรื่องนี้เองสินะ”
“ก็…..นะ”
“แล้วนายหายไปไหนตั้งนาน”
“หลายที่ ระหว่างนั้นก็คิดเรื่องพวกนายไปด้วย สำหรับตอนนั้น ชั้นต้องขอโทษจริงๆนะ”
“เฮ้ย!ไม่เอาน่า saku ไม่ต้องคิดมากหรอก พวกชั้นไม่คิดอะไรแล้ว อีกอย่างตอนนี้นายก็มีวง ชั้นก็มีวงของชั้น เราต่าง happy ดีไม่ใช่เหรอ เอาล่ะเรื่องของพวกนายขอให้โชคเข้าข้างนะ”แล้วสายก็ตัดไปทิ้ง sakura ไว้กับความเงียบของห้องอีกครั้ง……
คืนนั้น hyde นอนร้องไห้จนหลับไปและนั้นเหมือนเปิดโอกาสให้แปลกๆ กลับมาเยี่ยมเยือนเขาอีกครั้ง
เขาฝันเห็นเงาดำเงาเดิมเดินเข้าไปในห้อง tetsu อย่างเงียบเชียบ เขาเห็น tetsu นอนอยู่คนเดียวในห้อง เงาดำนั้นเดินไปใกล้ tetsu จ้องมือเบสอยู่นานก่อนที่ปีนขึ้นไปบนเตียง นั่งคร่อมอยู่บนเจ้าของห้อง นั่นทำให้ tetsu ตื่นขึ้นมาและเกิดการต่อสู้ขึ้นระหว่าง ‘เจ้าของ’ กับ ‘เงาดำ’ ที่เขาไม่เห็นหน้า เงาดำใช้มือทั้ง 2 บีบคอคอ tetsu ซึ่งใช้แรงทั้งหมดเพื่อผลักผู้บุกรุกให้ล้มลงแต่ไม่สำเร็จ เขาเห็นริมปาก tetsu ขยับราวกับจะพูดคำว่า ‘อย่า’ กับเงาดำนั้น
และขณะที่กำลังต่อสู้กันอยู่นั้น tetsu ได้ฝากแผลไว้บนแก้มคนร้ายด้วยเล็บของเขา hyde เห็น tetsu ดิ้นรนเอาชีวิตรอดจนกระทั่งค่อยอ่อนแรงลงเรื่อยๆและนิ่งสนิทในที่สุด Tetsu ตายแล้ว เขาตะโกนก้องอยู่ในใจแล้วก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา เขาลืมตาขึ้นมามองเพดาน หอบหายใจแรง หัวใจเต้นเร็วราวกับจะกระเด้งออกมาเต้นอยู่ข้างนอก มีเหงื่อเกาะพราวเต็มหน้า เขานอนมองเพดานจนแน่ใจว่ากำลังนอนอยู่ในห้องของตัวเองไม่ใช่ห้องของ tetsu อย่าง
ที่ฝันถึง เขาลุกขึ้นกวาดสายตาไปรอบห้องแล้วถอนหายใจออกมอย่างโล่งอก ทำไมเขาถึงฝันน่ากลัวอย่างนี้อีแล้วนะ น่ากลัวชะมัดเลย แม้ hyde จะโกรธ tetsu มาที่ทำกับเขาแบบนี้แต่เพราะความที่คนทั้ง 2 สนิทกันมานาน ก็เลยอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง หาก tetsu เป็นอย่างที่เขาฝันขึ้นมาอีกคนเขาต้องร้องไห้แน่ๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา 9 : 30 AM. นับว่ายังเช้าอยู่สำหรับเขา ครั้นจะล้มตัวลงนอนอีกครั้งเขากลัวก็จะฝันถึงเรื่องนั้นอีก เขาจึงตัดสินใจจะขับรถเล่นตามต่างจังหวัด วันนี้เขาไม่อยากพบใครเลย อยากจะหายตัวไปซักพัก ไว้พอรู้สึกดีขึ้นเมื่อไหร่ ค่อยกลับมาจัดการกับเรื่องที่ค้างคา ทั้งเรื่อง tetsu และ เรื่องของ sakura พอคิดได้ดังนี้เขาจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้า ขณะที่กำลังจะล้างนั้นเขาสังเกตเห็นรอยข่วนใหม่ๆบนแก้ม
“เอ๊ะ!แผลนี่….ได้มาอย่างไงนะ”เขานึกสงสัย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจกับมันเท่าไหร่เพราะคิดว่าเมื่อคืนมืออาจไปข่วนหน้าโดยไม่รู้ตัวก็ได้ เขารีบจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยโดยเร็ว เขารู้ถ้าเขายังชักช้ามัวแต่โอ้เอ้อยู่ล่ะก็แผนการที่วางไว้อาจจะไม่ได้ทำก็เป็นได้ เพราะเดี๋ยวต้องมี ‘พวกตามมาแก้ตัว ’ เรื่องsakuraให้เขาฟังอีกแน่ ดีไม่ดี sakura อาจอาจมาหาเขา ซึ่งไม่ต้องเขาการพบคนหลอกลวงเคนนั้นอีกเป็นที่ 2 hyde จัดเอาอุปกรณ์วาดรูปลงกระเป๋าใบโปรด แล้วไม่ลืมเอากระจกเครื่องรางที่ yukky ให้ใส่ในกระเป๋ากางเกง ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นเขานำมันติดตัวไปตลอดเวลา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น