ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความฝันกับความจริง
คืนนั้นกว่าทุกคนจะได้นอนก็เกือบๆ 1 นาฬิกาของวันใหม่ ดังนั้นเมื่อหัวถึงหมอนทุกคนจึงหลับเป็นตายโดยไม่สนใจคนข้างหรือแม้แต่สิ่งรอบข้าง ก่อนล้มตัวลงนอน hyde เอากระจกที่ได้รับมาเป็นของขวัญวางไว้บนหัวเตียงแล้วก็หลับสนิทไปเลย และในขณะที่กำลังหลับอย่างเป็นสุขอยู่นั้น ความฝันแปลกประหลาดก็เริ่มจู่โจมการหลับของเขา ในฝันนั้นเขาเห็นเงาดำๆของใครบางคน ใช้ไม้เบสที่
tet_chan เก็บเอาไว้ตรงเข้าฟาดท้ายทอย Yukky อย่างแรง จนร่างผอมบางนั้นร่วงลงไปกองกับพื้น จากนั้นเงาดำนั้นก็ลากร่างอันไร้สติของ yukky ออกจากห้องไป เงาดำแบก yukky ขึ้นไปยังดาดฟ้าของคอนโด แล้วจัดการเชือดคอเขาเสียตรงนั้น เลือดสีดำไหลทะลักออกมาเหมือนน้ำพุ….
“RRRRRRRRRRRRRRRRRR” เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นปลุก hyde ให้ตื่นจากฝันร้าย เขาลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยใบหน้าที่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ หอบหายใจแรงราวกับคนเพิ่งไปวิ่งมาราธอนมา เขายังปล่อยให้เสียงโทรศัพท์ดังต่อไปโดยไม่สนใจที่จะเอื้อมมือไปรับมัน เขากวาดสายตากวาดมองไปยังเพื่อนๆที่กำลังหลับเพื่อหาข้อยืนยันถึงความฝันเมื่อครู่ซึ่งเหมือนจริงมากเสียจนเขาคิดว่าบางทีมันอาจเป็นเรื่องจริง เขาหันไปมอง tetsu หัวหน้าวงผู้ร่าเริงของของเขายังคงนอนซุกตัวผ้าห่มอยู่ข้างๆ เขาอย่างเป็นสุข ส่วน ken นอนก่ายผ้าห่มอยู่บนฟูกที่ปูอยู่บนพื้น เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด เขาหัวเราะกับตัวเองเบาที่คิดอะไรบ้าๆ
‘มันจะเป็นไปได้ไง คิดมากไปแล้วเรา สงสัยจะเล่นเกมมากไปหน่อยเลยเก็บเอาไปฝัน ไม่ไหวเลยจริงๆ’ เขาคิดในใจพลางมองเลยไปยังที่นอนของ yukky เขาไม่พบร่างมือกลองคนเก่งอย่างที่ควรจะเป็นจึงคิดในใจว่าร่างผอมอาจไปเข้าห้องน้ำ เสียงโทรศัพท์หยุดไปแล้ว เขาจึงตัดสินใจล้มตัวลงนอนต่อ ขณะนั้นเองที่เสียงรบกวนโสตประสาทก็เริ่มดังขึ้นอีกเป็นครั้งที่ 2
“Moshi Moshi”เขายกหูฟังโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก ซึ่งฟังจากเสียงที่ส่งมาตามสายโทรศัพท์แล้ว ทางนั้นรับรู้เป็นอย่างดี
“ขอโทษนะครับที่โทรมารบกวนตั้งแต่เช้ามืดขนาดนี้”เสียงไม่คุ้นของผู้ชายคนหนึ่งส่งมาตามสาย กล่าวขอโทษขอโพยปลายสายก่อนเป็นอันดับแรก
“ครับ ไม่เป็นไร” แม้จะค่อนข้างหงุดหงิดที่มีคนมารบกวนเวลานอนอันแสนมีค่า แต่เมื่ออีกฝ่ายกล่าวขอโทษมาเช่นนี้ เขาจึงจำต้องตอบไปตามมารยาท
“ผมโทรมาจากสถานีตำรวจเมือง T นะครับอยากจะรบกวนคุณ….เอ่อ….Okawa ใช่ไหมครับ?”อีกฝ่ายแนะนำตัว
“ไม่ใช่”
“งั้นคุณ……เอ่อ…..คุณ…”ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะพูดจบ hyde ก็แนะนำตัวกับอีกฝ่ายด้วยความรำคาญ
“ hyde ….Takarai hideto”
“ครับ hyde_san คือเราพบศพเพศชายไม่ทราบชื่อ แต่คาคว่าอาจเป็นมือกลองของวงคุณ ผมเลยต้องการให้คุณมาช่วยยืนยันศพหน่อยน่ะครับ”
hydeแทบทำหูโทรศัพท์หล่นลงกับทันทีที่ได้ฟัง ข่าวร้ายที่เจ้าหน้าตำรวจ นำมาบอกจบลง ความฝันนั่น…..ฝันนั่น….เป็นความจริงหรือเนี่ย….เป็นไปได้ไง นี่หมายความว่า มี ‘ใคร’ ขึ้นเข้ามาในห้องนี้แล้วก็ฆ่า yukky ขณะที่พวกเราหลับอยู่งั้นเหรอ…..แล้วทำไมชั้นถึงรู้ล่ะ….ทำไม?
ทางปลายสายเห็นอีกฝ่ายนิ่งไปนานจึงถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ว่าอีกฝ่ายยังฟังสิ่งที่เขาพูดอยู่
“hyde_san…..hyde_san ฟังอยู่หรือเปล่าครับ?”
แต่เสียงของทางนั้นไม่อาจเรียกสติ hyde ที่กำลังจมอยู่กับห้วงความคิดให้กลับมาอยู่กับบทสนทนาได้เพราะตั้งแต่ได้ยินเรื่องของ yukky ‘ภาพ’ ที่เห็นในฝันนั้นก็เหมือนย้อนกลับมาฉายให้เขาดูอีกเป็นรอบที่ 2 หูของเขายังได้ยินเสียงหัวเราะน่าขนลุกของ ‘เจ้าฆาตกร’ อยู่เลย เขาจึงได้แต่ตอบรับทางเจ้าหน้าที่ไปอย่างนั้นเอง
“ครับ”
“รบกวนด้วยนะครับ”
“ครับ จะรีบไปเดี๋ยวนี้”
แสงไฟจากหัวเตียงกับเสียงคุยกันจากโทรศัพท์รบกวน tetsu จนนอนต่อไปไม่ได้ เขาปรือตาขึ้นมอง hyde ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆตัวสั่นราวกับลูกนก มือยังคงถือหูโทรศัพท์ค้างอยู่แม้สายจะตัดไปนานแล้ว ดวงตาคู่นั้นดูว่างเปล่าและเหม่อลอย
“ใครโทรมาเหรอ?” สิ้นคำถามของ tetsu เขาเห็นหูโทรศัพท์หลุดจากมือ hyde ล่วงลงสู่พื้น
“ปลัก”
แล้ว hyde ก็หันมาทางเขา ตอนนี้เขาจึงได้เห็นว่า hyde หน้าซีดแค่ไหน นี่มันเกิดอะไรขึ้นนะ?
“ว่าไง hyde ใครโทรมา”
“ตำรวจ Tet_chan ตำรวจโทรมาบอกว่า เขาพบศพคนที่อาจจะเป็น yukky และอยากให้เราไปช่วยยืนยัน ชั้นไม่อยากเชื่อเลย tet_chan Yukky เค้า…เค้า…..”
ทันทีที่ได้รับฟัง ข่าวร้ายจาก hyde เรื่องนั้นทำให้หัวหน้าวงอย่างเขา tetsu รู้สึกช๊อคมาก เพราะไม่คิดว่าเขาจะสูญเสียทั้งเพื่อน และ สมาชิกวงไปรวดเร็วและง่ายดายอย่างนี้ ขณะเดียวกัน ken ที่นอนฟังคนทั้งคู่คุยกันอยู่ตั้งแต่ต้นก็ลุกขึ้นมาจากฟูกที่นอนลงมานั่งข้างๆ tetsu มือของ ken บีบมือของ tetsu ไว้แน่น เหมือนจะบอกว่า ‘ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร yukkyมันไปสบายแล้ว’ tetsu หันมาสบตากับ ken อยู่สักพักหนึ่ง น้ำใสๆ ที่ไม่คิดว่าจะมีใครได้เห็น ก็ไหลออกมาจากดวงตาที่เคยมีแต่รอยยิ้มคู่นั้น เขาโผเข้ากอดเพื่อนผู้พี่แล้วก็ร้องไห้ Ken ไม่พูดอะไรเลย เขาคงช๊อคเหมือนกัน เพราะในวง เขากับ yukky สนิทกันที่สุด ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอยู่พักใหญ่ๆ คล้ายกับเป็นการไว้อาลัยให้กับเพื่อนร่างผอมที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ คงจะไม่ใครได้ยินเสียงกลองของเขาอีกแล้ว
1 ชั่วโมงต่อมา ทุกคนจึงเริ่มสงบจิตใจและควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้บ้างแล้ว tetsu หยุดร้องไห้แล้ว สมาชิก L’arc ที่เหลืออีก 3 คนจึงไปที่สถานีตำรวจเพื่อยืนยันศพที่พวกเขาพบ เมื่อพวก l’arc ไปถึงมีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งรอพวกเขาอยู่แล้ว เจ้าหน้าที่คนนั้นพาพวกเขาไปยังห้องผ่าศพ
“ขอโทษที่ต้องรบกวน พวกคุณแต่เช้านะครับ” (05 : 30 AM.) เจ้าหน้าที่เอ่ยทักพวกเขาเมื่อมาถึง
“ผมเป็นคนโทรหาพวกคุณเอง”เจ้าหน้าที่คนนั้นแนะนำตัว พวกเขาก็ได้แต่พยักหน้ารับฟังเงียบๆไม่มีใครมีอารมณ์จะพูดอะไรกับใคร เจ้าหน้าที่เดินนำพวกเขาไปยังเตียงผ่าศพเตียงหนึ่งซึ่งอยู่กลางห้อง เขารูปซิปถุงที่ห่อศพออก พอให้เห็นหน้า
“ใช่ คนของคุณหรือเปล่าครับ”
“ครับ ใช่ มือกลองวงผมเอง” ken ตอบด้วยแหบพร่า เขาตั้งใจตอบแทนหัวหน้าวงซึ่งยังควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้
“งั้น ผมขอที่อยู่กับเบอร์ที่ติดต่อกับญาติผู้ตายด้วยนะครับ”
ดังนั้น Ken จึงเดินตามเจ้าหน้าที่คนนั้นไปเหลือ hyde กับ Tetsu ให้นั่งรออยู่หน้าห้องสอบสวน แม้ในเวลาแบบนี้ Ken ก็ยังเป็นคนที่เข้มแข็งที่สุดในวงอยู่ดี ‘ตอนนั้น’ ก็เหมือนกัน ครั้งตอนที่เราเสียมือกลองคนแรกไปเมือ 5 ปีก่อน เขาเป็นคนควบคุมอารมณ์ได้ดีที่สุด hyde คิดขณะมอง Ken ที่กำลังบอกข้อมูลของ yukky ที่ตำรวจต้องการอยู่ข้างใน จากนั้นเขาก็ละสายตาจากมือกีต้ากลับไปมองคนที่นั่งข้างๆเขาซึ่งรับหน้าที่เป็นมือเบสและหัวหน้าวง สีหน้า tetsu ดูไม่ดีเลย เขาดูแย่กว่า ‘ครั้งนั้น’ เสียอีก เขาไม่อยากคิดหรอกว่าบางที tetsu กับ ‘เขา’ อาจไม่ถูกกันเพราะตอนนั้น หัวหน้าวงดูไม่ค่อยเศร้าเสียเท่าไหร่มิหน่ำซ้ำยังดูดีใจเสียอีกเราเสียเขาไป และหลังจากนั้นไม่นานมือเบสแสนร่าเริงคนนี้ก็ไปหามือกลองคนใหม่มาให้เรา ก็คนที่เป็นอยู่จนเมื่อ 4 ชั่วโมงที่แล้วนั่นแหละ มือกลอง 2 คนทิ้งพวกเราไปในระยะเวลาเท่าๆกัน ชอบคนลักษณะเหมือนๆกัน ช่างเหมือนกันได้อย่างน่าแปลกจริงๆนะ hyde คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปซักพัก เจ้าหน้าที่คนเดินก็มาตามเราทั้งคู่เข้าไปข้างใน
“รบกวน เชิญข้างในหน่อยครับ” เจ้าหน้าคนเดิมเดินออกมาเชิญชายหนุ่มทั้ง 2 เข้าไปข้างใน
“เชิญนั่งครับ คือผมอยากจะทราบอะไรบางอย่าง ช่วยให้ความร่วมมือด้วยนะครับ”
ชายหนุ่มทั้ง 2 คนพยักหน้ารับเนื่อยๆ
“คุณพอจะทราบว่าผู้ตายเคยมีศัตรูที่ไหน หรือ เคยมีเรื่องบาดหมายกับใครมาก่อนหรือเปล่าครับ?”ทางเจ้าหน้าที่เริ่ม
“ไม่ครับ เท่าที่ผมทราบไม่มี มีอะไรเหรอครับ?” hyde เป็นฝ่ายเริ่มยิงคำถามกลับไปบ้าง เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามือกลองเขาตายได้ไง? เป็นอย่างที่เขาฝันจริงเหรอ? ถ้าจริงงั้นใครเป็นคนทำ?
“เมื่อประมาณ 3 นาฬิกาเศษๆทางเราได้รับโทรศัพท์แจ้งความจากช่างซ่อมลิฟต์ของคอนโดของ Okawa_san ว่าพบศพมือกลองวงคุณถูกทิ้งไว้ที่ระเบียงดาดฟ้า สภาพศพที่เราพบ ผู้ตายถูกปาดคอจนเส้นเลือดใหญ่ที่ลำคอขาด คาดว่าสาเหตุการตายคือการขาดอากาศและเสียเลือดมากน่ะครับ นอกจากนั้นเรายังพบรอยช้ำที่ท้ายของผู้ตายอีกด้วย คนร้ายคงใช้ท่อนไม้ยาวราวๆ 1 เมตรฟาดท้ายทอยผู้ตายก่อนจะลากขึ้นมาฆ่าผู้ตายบนดาดฟ้า จากนั้นก็ทิ้งศพไว้ก่อนจะหนีไป ที่ข้างๆศพเรายังพบข้อความของคนร้ายทิ้งไว้ด้วย”เจ้าหน้ากล่าวพลางหยิบซองพลาสติกใสซึ่งในถุงมีกระดาษโน๊ตเปื้อนเลือดแผ่นหนึ่งอยู่ข้างใน ในโน๊ตนั้นเขียนด้วยลายมือที่ hyde รู้จักดี เขารู้จักของลายนี้เขาแน่ใจแต่เขาตกใจเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาได้ทั้งเรื่องที่ตำรวจบอกและเรื่องที่เขาฝันมันต้องเป็นเรื่องเดียวกันอย่างไม่ต้องสงสัย ในโน๊ตนั้นเขียนไว้ว่า
For you
My dear…
สบายใจได้แล้วที่รักของชั้น
ต่อจากนี้จะไม่มีใครทำให้นายต้องเจ็บปวด
กับการ ’รื้อฟื้อเรื่องในอดีต’ อีกแล้ว
hyde แทบจะกรีดร้องออกมาในทันทีที่อ่านมันจบ เขารู้ดีว่า ‘You’ ที่กล่าวถึงนั้นหมายถึงตัวเขาเอง นี่หมายความว่ามีใครบางคนฆ่าyukky เพื่อเขา จริงอยู่เขายอมรับว่า บางครั้งเขาคิดอยากให้ yukky หายไปเพื่อให้ ’เขาคนนั้น’ กลับเข้ามาแทนเหมือนเมื่อก่อน แต่ความคิดนั้นเป็นเพียงความคิดที่ผ่านสมองเข้ามาเพียงแว่บเดียวเท่านั้น เขาไม่เคยคิดอยากให้ yukky จากไปแบบนี้ มันไม่ใช่แบบนี้…… เขาไม่เคยนึกอยากให้ yuuky ตาย แบบนี้มันโหดร้ายเกินไป แต่ไม่ว่า’คนฆ่า’ จะเป็นใคร yukky ก็ถูกฆ่าเพื่อเขา yukky ตายเพราะเขา นี่เขาจะขอโทษร่างผอมคนนี้อย่างไรดีนะ? Hyde ได้แต่เก็บงำความคิดนี้ไว้เพียงผู้เดียวไม่อาจบอกเล่าแก่ใครได้ในเวลานี้ เพราะหากบอกออกไปจะเป็นขุดหลุมฝังตัวเองเสียเปล่าๆ ตำรวจอาจสงสัยเขาก็ได้และยังมีอะไรบางอย่างที่ร่างบางสงสัย และไม่แน่ใจที่เอ่ยปากบอกใครเกี่ยวกับตัว ฆาตรกร เขากำลังไม่แน่ใจบางทีคนฆ่า yukky อาจจะเป็น……
ตำรวจสอบปากคำพวกเขาต่ออีกประมาณ 15 นาทีก่อนที่จะปล่อยพวกเขากลับไป มือใครคนหนึ่งตบลงบนบ่าบางๆของ hyde ร่างบางหันมองข้างหลัง Ken มองมายังด้วยความเป็นห่วง
“นายไม่เป็นไรนะ”Ken ถาม hyde จึงยิ้มให้ร่างสูงเพื่อแสดงให้รู้ว่าเขายังไหว hyde ตบลงมือ ken ที่วางอยู่บนบ่า
“ขอบคุณ ken_chan ชั้นไม่เป็นไร“
”แต่สีหน้านายไม่ดีเลยนะ”ร่างสูงกล่าวต่อ
“หน้านายก็เหมือนกัน”ร่างบางจงใจน้ำเสียงล้อเลียงเพื่อให้คู่สนทนารู้สึกดีขึ้น แต่ท่าทาง Ken จะไม่เล่นด้วย ในสถานการณ์แบบนี้ Ken มักจะจริงจังเสมอ เขาคงไม่อยากเสียใครไปอีกคน
“อย่ามาพูดเล่นนะ hyde ลองส่องกระจกดูสิ หน้านายซีดจะเหมือนกระดาษอยู่แล้ว”
“ใช่ hyde นายแน่ใจนะว่าไม่เป็นอะไร”ในที่สุดท่านหัวหน้าวงก็เริ่มควบคุมให้เป็นปกติได้ ก็กล่าวขึ้นด้วยสาเหตุเดียวกันกับมือกีต้า hyde จึงล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบเอากระจกที่ yukky ให้เป็นของขวัญขึ้นมาส่องดู มันซีดอย่างที่คนอื่นบอกจริงๆ ซีดเสียจนเขาเองยังตกใจ….
“นายยังยืนยันว่าไม่เป็นไรอยู่เปล่าล่ะ ถ้าเปลี่ยนใจชั้นจะไปส่ง”
“ชั้นไม่เป็นไรจริงๆ ไม่ต้องห่วงนะ นายไปส่ง Tet_chan เถอะ Ken ดูแลสุขภาพด้วย ถ้านายเป็นอะไรไปอีกคน ชั้นกับ tet_chan จะลำบากนะรู้ไหม ชั้นยังไม่อยากเปลี่ยนทั้งมือกลองกับมือกีต้าใหม่พร้อมๆกันนะ” hyde จงใจพูดติดตลกโดยหวังให้ความเศร้าหมองที่ล้อมรอบพวกเขาอยู่สลายหายไปกับหมอกของฤดูหนาว Ken ใช้มือขยี้หัว hyde ด้วยความหมั่นไส้
“นี่…..นี่แน่ะ ไอ้เตี้ย พวกชั้นต่างหากที่ควรจะพูดคำนั้น ขับรถกลับดีๆนะ จากนี้พวกเราคงได้ว่างกันอีกนานเลย ถ้าเหงาก็มาหาชั้นกับ tet มันได้นะ”
“ขอบใจ ….‘แล้วจะแวะไปรบกวนนะครับ’…. ไปล่ะนะ”hyde พูดเลียนเสียง tetsu เวลาพูดติดต่องาน ในประโยคสุดท้ายก่อนจะเดินจากไป ทิ้ง Ken ให้ยืนยิ้มอยู่ตรงนั้นคนเดียว
“ไอ้หมอนี่ มันน่าหมั่นไส้จริงเลย แล้วเวลาอย่างนี้มันมาล้อเลียนเล่นคนอื่นอีก” ken คิดอยู่ในใจ เขารู้สบายใจในระดับหนึ่ง อย่างน้อยๆสภาพจิตใจของ hyde ก็ไม่น่าห่วงแล้วแต่ หัวหน้าวงเขานี่สิจะเป็นไงบ้างน้า….
tet_chan เก็บเอาไว้ตรงเข้าฟาดท้ายทอย Yukky อย่างแรง จนร่างผอมบางนั้นร่วงลงไปกองกับพื้น จากนั้นเงาดำนั้นก็ลากร่างอันไร้สติของ yukky ออกจากห้องไป เงาดำแบก yukky ขึ้นไปยังดาดฟ้าของคอนโด แล้วจัดการเชือดคอเขาเสียตรงนั้น เลือดสีดำไหลทะลักออกมาเหมือนน้ำพุ….
“RRRRRRRRRRRRRRRRRR” เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นปลุก hyde ให้ตื่นจากฝันร้าย เขาลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยใบหน้าที่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ หอบหายใจแรงราวกับคนเพิ่งไปวิ่งมาราธอนมา เขายังปล่อยให้เสียงโทรศัพท์ดังต่อไปโดยไม่สนใจที่จะเอื้อมมือไปรับมัน เขากวาดสายตากวาดมองไปยังเพื่อนๆที่กำลังหลับเพื่อหาข้อยืนยันถึงความฝันเมื่อครู่ซึ่งเหมือนจริงมากเสียจนเขาคิดว่าบางทีมันอาจเป็นเรื่องจริง เขาหันไปมอง tetsu หัวหน้าวงผู้ร่าเริงของของเขายังคงนอนซุกตัวผ้าห่มอยู่ข้างๆ เขาอย่างเป็นสุข ส่วน ken นอนก่ายผ้าห่มอยู่บนฟูกที่ปูอยู่บนพื้น เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด เขาหัวเราะกับตัวเองเบาที่คิดอะไรบ้าๆ
‘มันจะเป็นไปได้ไง คิดมากไปแล้วเรา สงสัยจะเล่นเกมมากไปหน่อยเลยเก็บเอาไปฝัน ไม่ไหวเลยจริงๆ’ เขาคิดในใจพลางมองเลยไปยังที่นอนของ yukky เขาไม่พบร่างมือกลองคนเก่งอย่างที่ควรจะเป็นจึงคิดในใจว่าร่างผอมอาจไปเข้าห้องน้ำ เสียงโทรศัพท์หยุดไปแล้ว เขาจึงตัดสินใจล้มตัวลงนอนต่อ ขณะนั้นเองที่เสียงรบกวนโสตประสาทก็เริ่มดังขึ้นอีกเป็นครั้งที่ 2
“Moshi Moshi”เขายกหูฟังโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก ซึ่งฟังจากเสียงที่ส่งมาตามสายโทรศัพท์แล้ว ทางนั้นรับรู้เป็นอย่างดี
“ขอโทษนะครับที่โทรมารบกวนตั้งแต่เช้ามืดขนาดนี้”เสียงไม่คุ้นของผู้ชายคนหนึ่งส่งมาตามสาย กล่าวขอโทษขอโพยปลายสายก่อนเป็นอันดับแรก
“ครับ ไม่เป็นไร” แม้จะค่อนข้างหงุดหงิดที่มีคนมารบกวนเวลานอนอันแสนมีค่า แต่เมื่ออีกฝ่ายกล่าวขอโทษมาเช่นนี้ เขาจึงจำต้องตอบไปตามมารยาท
“ผมโทรมาจากสถานีตำรวจเมือง T นะครับอยากจะรบกวนคุณ….เอ่อ….Okawa ใช่ไหมครับ?”อีกฝ่ายแนะนำตัว
“ไม่ใช่”
“งั้นคุณ……เอ่อ…..คุณ…”ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะพูดจบ hyde ก็แนะนำตัวกับอีกฝ่ายด้วยความรำคาญ
“ hyde ….Takarai hideto”
“ครับ hyde_san คือเราพบศพเพศชายไม่ทราบชื่อ แต่คาคว่าอาจเป็นมือกลองของวงคุณ ผมเลยต้องการให้คุณมาช่วยยืนยันศพหน่อยน่ะครับ”
hydeแทบทำหูโทรศัพท์หล่นลงกับทันทีที่ได้ฟัง ข่าวร้ายที่เจ้าหน้าตำรวจ นำมาบอกจบลง ความฝันนั่น…..ฝันนั่น….เป็นความจริงหรือเนี่ย….เป็นไปได้ไง นี่หมายความว่า มี ‘ใคร’ ขึ้นเข้ามาในห้องนี้แล้วก็ฆ่า yukky ขณะที่พวกเราหลับอยู่งั้นเหรอ…..แล้วทำไมชั้นถึงรู้ล่ะ….ทำไม?
ทางปลายสายเห็นอีกฝ่ายนิ่งไปนานจึงถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ว่าอีกฝ่ายยังฟังสิ่งที่เขาพูดอยู่
“hyde_san…..hyde_san ฟังอยู่หรือเปล่าครับ?”
แต่เสียงของทางนั้นไม่อาจเรียกสติ hyde ที่กำลังจมอยู่กับห้วงความคิดให้กลับมาอยู่กับบทสนทนาได้เพราะตั้งแต่ได้ยินเรื่องของ yukky ‘ภาพ’ ที่เห็นในฝันนั้นก็เหมือนย้อนกลับมาฉายให้เขาดูอีกเป็นรอบที่ 2 หูของเขายังได้ยินเสียงหัวเราะน่าขนลุกของ ‘เจ้าฆาตกร’ อยู่เลย เขาจึงได้แต่ตอบรับทางเจ้าหน้าที่ไปอย่างนั้นเอง
“ครับ”
“รบกวนด้วยนะครับ”
“ครับ จะรีบไปเดี๋ยวนี้”
แสงไฟจากหัวเตียงกับเสียงคุยกันจากโทรศัพท์รบกวน tetsu จนนอนต่อไปไม่ได้ เขาปรือตาขึ้นมอง hyde ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆตัวสั่นราวกับลูกนก มือยังคงถือหูโทรศัพท์ค้างอยู่แม้สายจะตัดไปนานแล้ว ดวงตาคู่นั้นดูว่างเปล่าและเหม่อลอย
“ใครโทรมาเหรอ?” สิ้นคำถามของ tetsu เขาเห็นหูโทรศัพท์หลุดจากมือ hyde ล่วงลงสู่พื้น
“ปลัก”
แล้ว hyde ก็หันมาทางเขา ตอนนี้เขาจึงได้เห็นว่า hyde หน้าซีดแค่ไหน นี่มันเกิดอะไรขึ้นนะ?
“ว่าไง hyde ใครโทรมา”
“ตำรวจ Tet_chan ตำรวจโทรมาบอกว่า เขาพบศพคนที่อาจจะเป็น yukky และอยากให้เราไปช่วยยืนยัน ชั้นไม่อยากเชื่อเลย tet_chan Yukky เค้า…เค้า…..”
ทันทีที่ได้รับฟัง ข่าวร้ายจาก hyde เรื่องนั้นทำให้หัวหน้าวงอย่างเขา tetsu รู้สึกช๊อคมาก เพราะไม่คิดว่าเขาจะสูญเสียทั้งเพื่อน และ สมาชิกวงไปรวดเร็วและง่ายดายอย่างนี้ ขณะเดียวกัน ken ที่นอนฟังคนทั้งคู่คุยกันอยู่ตั้งแต่ต้นก็ลุกขึ้นมาจากฟูกที่นอนลงมานั่งข้างๆ tetsu มือของ ken บีบมือของ tetsu ไว้แน่น เหมือนจะบอกว่า ‘ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร yukkyมันไปสบายแล้ว’ tetsu หันมาสบตากับ ken อยู่สักพักหนึ่ง น้ำใสๆ ที่ไม่คิดว่าจะมีใครได้เห็น ก็ไหลออกมาจากดวงตาที่เคยมีแต่รอยยิ้มคู่นั้น เขาโผเข้ากอดเพื่อนผู้พี่แล้วก็ร้องไห้ Ken ไม่พูดอะไรเลย เขาคงช๊อคเหมือนกัน เพราะในวง เขากับ yukky สนิทกันที่สุด ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอยู่พักใหญ่ๆ คล้ายกับเป็นการไว้อาลัยให้กับเพื่อนร่างผอมที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ คงจะไม่ใครได้ยินเสียงกลองของเขาอีกแล้ว
1 ชั่วโมงต่อมา ทุกคนจึงเริ่มสงบจิตใจและควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้บ้างแล้ว tetsu หยุดร้องไห้แล้ว สมาชิก L’arc ที่เหลืออีก 3 คนจึงไปที่สถานีตำรวจเพื่อยืนยันศพที่พวกเขาพบ เมื่อพวก l’arc ไปถึงมีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งรอพวกเขาอยู่แล้ว เจ้าหน้าที่คนนั้นพาพวกเขาไปยังห้องผ่าศพ
“ขอโทษที่ต้องรบกวน พวกคุณแต่เช้านะครับ” (05 : 30 AM.) เจ้าหน้าที่เอ่ยทักพวกเขาเมื่อมาถึง
“ผมเป็นคนโทรหาพวกคุณเอง”เจ้าหน้าที่คนนั้นแนะนำตัว พวกเขาก็ได้แต่พยักหน้ารับฟังเงียบๆไม่มีใครมีอารมณ์จะพูดอะไรกับใคร เจ้าหน้าที่เดินนำพวกเขาไปยังเตียงผ่าศพเตียงหนึ่งซึ่งอยู่กลางห้อง เขารูปซิปถุงที่ห่อศพออก พอให้เห็นหน้า
“ใช่ คนของคุณหรือเปล่าครับ”
“ครับ ใช่ มือกลองวงผมเอง” ken ตอบด้วยแหบพร่า เขาตั้งใจตอบแทนหัวหน้าวงซึ่งยังควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้
“งั้น ผมขอที่อยู่กับเบอร์ที่ติดต่อกับญาติผู้ตายด้วยนะครับ”
ดังนั้น Ken จึงเดินตามเจ้าหน้าที่คนนั้นไปเหลือ hyde กับ Tetsu ให้นั่งรออยู่หน้าห้องสอบสวน แม้ในเวลาแบบนี้ Ken ก็ยังเป็นคนที่เข้มแข็งที่สุดในวงอยู่ดี ‘ตอนนั้น’ ก็เหมือนกัน ครั้งตอนที่เราเสียมือกลองคนแรกไปเมือ 5 ปีก่อน เขาเป็นคนควบคุมอารมณ์ได้ดีที่สุด hyde คิดขณะมอง Ken ที่กำลังบอกข้อมูลของ yukky ที่ตำรวจต้องการอยู่ข้างใน จากนั้นเขาก็ละสายตาจากมือกีต้ากลับไปมองคนที่นั่งข้างๆเขาซึ่งรับหน้าที่เป็นมือเบสและหัวหน้าวง สีหน้า tetsu ดูไม่ดีเลย เขาดูแย่กว่า ‘ครั้งนั้น’ เสียอีก เขาไม่อยากคิดหรอกว่าบางที tetsu กับ ‘เขา’ อาจไม่ถูกกันเพราะตอนนั้น หัวหน้าวงดูไม่ค่อยเศร้าเสียเท่าไหร่มิหน่ำซ้ำยังดูดีใจเสียอีกเราเสียเขาไป และหลังจากนั้นไม่นานมือเบสแสนร่าเริงคนนี้ก็ไปหามือกลองคนใหม่มาให้เรา ก็คนที่เป็นอยู่จนเมื่อ 4 ชั่วโมงที่แล้วนั่นแหละ มือกลอง 2 คนทิ้งพวกเราไปในระยะเวลาเท่าๆกัน ชอบคนลักษณะเหมือนๆกัน ช่างเหมือนกันได้อย่างน่าแปลกจริงๆนะ hyde คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปซักพัก เจ้าหน้าที่คนเดินก็มาตามเราทั้งคู่เข้าไปข้างใน
“รบกวน เชิญข้างในหน่อยครับ” เจ้าหน้าคนเดิมเดินออกมาเชิญชายหนุ่มทั้ง 2 เข้าไปข้างใน
“เชิญนั่งครับ คือผมอยากจะทราบอะไรบางอย่าง ช่วยให้ความร่วมมือด้วยนะครับ”
ชายหนุ่มทั้ง 2 คนพยักหน้ารับเนื่อยๆ
“คุณพอจะทราบว่าผู้ตายเคยมีศัตรูที่ไหน หรือ เคยมีเรื่องบาดหมายกับใครมาก่อนหรือเปล่าครับ?”ทางเจ้าหน้าที่เริ่ม
“ไม่ครับ เท่าที่ผมทราบไม่มี มีอะไรเหรอครับ?” hyde เป็นฝ่ายเริ่มยิงคำถามกลับไปบ้าง เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามือกลองเขาตายได้ไง? เป็นอย่างที่เขาฝันจริงเหรอ? ถ้าจริงงั้นใครเป็นคนทำ?
“เมื่อประมาณ 3 นาฬิกาเศษๆทางเราได้รับโทรศัพท์แจ้งความจากช่างซ่อมลิฟต์ของคอนโดของ Okawa_san ว่าพบศพมือกลองวงคุณถูกทิ้งไว้ที่ระเบียงดาดฟ้า สภาพศพที่เราพบ ผู้ตายถูกปาดคอจนเส้นเลือดใหญ่ที่ลำคอขาด คาดว่าสาเหตุการตายคือการขาดอากาศและเสียเลือดมากน่ะครับ นอกจากนั้นเรายังพบรอยช้ำที่ท้ายของผู้ตายอีกด้วย คนร้ายคงใช้ท่อนไม้ยาวราวๆ 1 เมตรฟาดท้ายทอยผู้ตายก่อนจะลากขึ้นมาฆ่าผู้ตายบนดาดฟ้า จากนั้นก็ทิ้งศพไว้ก่อนจะหนีไป ที่ข้างๆศพเรายังพบข้อความของคนร้ายทิ้งไว้ด้วย”เจ้าหน้ากล่าวพลางหยิบซองพลาสติกใสซึ่งในถุงมีกระดาษโน๊ตเปื้อนเลือดแผ่นหนึ่งอยู่ข้างใน ในโน๊ตนั้นเขียนด้วยลายมือที่ hyde รู้จักดี เขารู้จักของลายนี้เขาแน่ใจแต่เขาตกใจเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาได้ทั้งเรื่องที่ตำรวจบอกและเรื่องที่เขาฝันมันต้องเป็นเรื่องเดียวกันอย่างไม่ต้องสงสัย ในโน๊ตนั้นเขียนไว้ว่า
For you
My dear…
สบายใจได้แล้วที่รักของชั้น
ต่อจากนี้จะไม่มีใครทำให้นายต้องเจ็บปวด
กับการ ’รื้อฟื้อเรื่องในอดีต’ อีกแล้ว
hyde แทบจะกรีดร้องออกมาในทันทีที่อ่านมันจบ เขารู้ดีว่า ‘You’ ที่กล่าวถึงนั้นหมายถึงตัวเขาเอง นี่หมายความว่ามีใครบางคนฆ่าyukky เพื่อเขา จริงอยู่เขายอมรับว่า บางครั้งเขาคิดอยากให้ yukky หายไปเพื่อให้ ’เขาคนนั้น’ กลับเข้ามาแทนเหมือนเมื่อก่อน แต่ความคิดนั้นเป็นเพียงความคิดที่ผ่านสมองเข้ามาเพียงแว่บเดียวเท่านั้น เขาไม่เคยคิดอยากให้ yukky จากไปแบบนี้ มันไม่ใช่แบบนี้…… เขาไม่เคยนึกอยากให้ yuuky ตาย แบบนี้มันโหดร้ายเกินไป แต่ไม่ว่า’คนฆ่า’ จะเป็นใคร yukky ก็ถูกฆ่าเพื่อเขา yukky ตายเพราะเขา นี่เขาจะขอโทษร่างผอมคนนี้อย่างไรดีนะ? Hyde ได้แต่เก็บงำความคิดนี้ไว้เพียงผู้เดียวไม่อาจบอกเล่าแก่ใครได้ในเวลานี้ เพราะหากบอกออกไปจะเป็นขุดหลุมฝังตัวเองเสียเปล่าๆ ตำรวจอาจสงสัยเขาก็ได้และยังมีอะไรบางอย่างที่ร่างบางสงสัย และไม่แน่ใจที่เอ่ยปากบอกใครเกี่ยวกับตัว ฆาตรกร เขากำลังไม่แน่ใจบางทีคนฆ่า yukky อาจจะเป็น……
ตำรวจสอบปากคำพวกเขาต่ออีกประมาณ 15 นาทีก่อนที่จะปล่อยพวกเขากลับไป มือใครคนหนึ่งตบลงบนบ่าบางๆของ hyde ร่างบางหันมองข้างหลัง Ken มองมายังด้วยความเป็นห่วง
“นายไม่เป็นไรนะ”Ken ถาม hyde จึงยิ้มให้ร่างสูงเพื่อแสดงให้รู้ว่าเขายังไหว hyde ตบลงมือ ken ที่วางอยู่บนบ่า
“ขอบคุณ ken_chan ชั้นไม่เป็นไร“
”แต่สีหน้านายไม่ดีเลยนะ”ร่างสูงกล่าวต่อ
“หน้านายก็เหมือนกัน”ร่างบางจงใจน้ำเสียงล้อเลียงเพื่อให้คู่สนทนารู้สึกดีขึ้น แต่ท่าทาง Ken จะไม่เล่นด้วย ในสถานการณ์แบบนี้ Ken มักจะจริงจังเสมอ เขาคงไม่อยากเสียใครไปอีกคน
“อย่ามาพูดเล่นนะ hyde ลองส่องกระจกดูสิ หน้านายซีดจะเหมือนกระดาษอยู่แล้ว”
“ใช่ hyde นายแน่ใจนะว่าไม่เป็นอะไร”ในที่สุดท่านหัวหน้าวงก็เริ่มควบคุมให้เป็นปกติได้ ก็กล่าวขึ้นด้วยสาเหตุเดียวกันกับมือกีต้า hyde จึงล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบเอากระจกที่ yukky ให้เป็นของขวัญขึ้นมาส่องดู มันซีดอย่างที่คนอื่นบอกจริงๆ ซีดเสียจนเขาเองยังตกใจ….
“นายยังยืนยันว่าไม่เป็นไรอยู่เปล่าล่ะ ถ้าเปลี่ยนใจชั้นจะไปส่ง”
“ชั้นไม่เป็นไรจริงๆ ไม่ต้องห่วงนะ นายไปส่ง Tet_chan เถอะ Ken ดูแลสุขภาพด้วย ถ้านายเป็นอะไรไปอีกคน ชั้นกับ tet_chan จะลำบากนะรู้ไหม ชั้นยังไม่อยากเปลี่ยนทั้งมือกลองกับมือกีต้าใหม่พร้อมๆกันนะ” hyde จงใจพูดติดตลกโดยหวังให้ความเศร้าหมองที่ล้อมรอบพวกเขาอยู่สลายหายไปกับหมอกของฤดูหนาว Ken ใช้มือขยี้หัว hyde ด้วยความหมั่นไส้
“นี่…..นี่แน่ะ ไอ้เตี้ย พวกชั้นต่างหากที่ควรจะพูดคำนั้น ขับรถกลับดีๆนะ จากนี้พวกเราคงได้ว่างกันอีกนานเลย ถ้าเหงาก็มาหาชั้นกับ tet มันได้นะ”
“ขอบใจ ….‘แล้วจะแวะไปรบกวนนะครับ’…. ไปล่ะนะ”hyde พูดเลียนเสียง tetsu เวลาพูดติดต่องาน ในประโยคสุดท้ายก่อนจะเดินจากไป ทิ้ง Ken ให้ยืนยิ้มอยู่ตรงนั้นคนเดียว
“ไอ้หมอนี่ มันน่าหมั่นไส้จริงเลย แล้วเวลาอย่างนี้มันมาล้อเลียนเล่นคนอื่นอีก” ken คิดอยู่ในใจ เขารู้สบายใจในระดับหนึ่ง อย่างน้อยๆสภาพจิตใจของ hyde ก็ไม่น่าห่วงแล้วแต่ หัวหน้าวงเขานี่สิจะเป็นไงบ้างน้า….
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น