Mirror

ลำดับตอนที่ #1 : ของขวัญวันเกิด

ในบรรดาเรื่องลึกลับทั้งหลายที่เคยเห็น หรือ ถูกเล่าต่อจากปากสู่ปาก ไม่ว่าเป็นเรื่อง เหล่าภูติผีปีศาจต่างๆ หรือ ฯลฯ ทั้งที่รู้และไม่ไม่รู้ ในบรรดาเรื่องเหล่านั้น จะมีเรื่องเกี่ยวกับ กระจก บ้างหรือเปล่านะ ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วที่ กระจก ถูกมองว่าเป็นสิ่งแปลกประหลาด เพราะสามารถสะท้อนสิ่งเบื้องหน้ามันได้ มีใครรู้ไหมนะว่ากระจกมันสะท้อนสิ่งต่างๆได้อย่างไร จะมีใครรู้ไหมนะว่ามันสะท้อนอะไรได้บ้าง แล้วจะมีใครคิดหรือเปล่าว่า หากวันไหนวันหนึ่งเงาที่เห็นในกระจกจะลุกขึ้นมามีชีวิตทำทุกอย่างได้เหมือนร่างต้นแแบบ มันจะเกิดอะไรขึ้น? แล้วคุณล่ะ? คิดเรื่องพวกนี้บ้างหรือเปล่า?





วันที่ 29 เดือน มกราคม ปี XXXX

ก่อนวันสิ้นเดือนสุดท้ายฤดูหนาวของ 1 วัน นับเป็นวันเกิดของหนุ่มร่างบาง ตำแหน่งนักร้องนำของ L’arc~en~ciel เนื่องในโอกาสนี้เพื่อนๆจึงจัดงานวันเกิดที่ทำต่อเนื่องกันมาทุกปี ให้ชายหนุ่ม ณ ห้องพักของท่านหัวหน้าวงซึ่งเป็นคนต้นคิดในปีนี้ หลังจากหาอะไรกระแทกปากกันเป็นที่เรียบร้อย ก็ได้เวลาของการเป่าเค้กวันเกิด ซึ่งเค้กปีนี้มือเบสสั่งทำเค้กเพื่อร่างบางโดยเฉพาะ เป็นเค้กชอคโกแลตรูปสายรุ้งโดยมีตุ๊กตาที่ทำจากน้ำตาลเป็นรูปสมาชิกวง นั่งบ้าง ยืนบ้าง อยู่บนสายรุ้ง

“Happy …..Birthday…To…. You…”ทันทีที่เพื่อนๆทั้ง 3 ร้องเพลงท่อนสุดท้ายจบลง มือเบสก็สะกิดเจ้าของงานให้เป่าเทียน

“เป่าเทียนสิ Hyde อยากได้อะไรปีนี้ก็อธิฐานซะ”ท่านหัวหน้าวงกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ร่างบางพยักหน้าตอบรับ พลางคิดถึงสิ่งที่อยากได้

“อืม….ปีนี้เหรอ…เอาอะไรดีล่ะ เอาเป็นว่า ขอให้งานปีนี้ดำเนินไปอย่างราบเรื่อนกว่าปีที่แล้ว ก็ล่ะกัน”ร่างบางอธิฐานก่อนเป่าเทียนXXเล่มให้ดับหมดภายในครั้งเดียว จากนั้นก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย ตอนแกะของขวัญ

“สุขสันต์วันเกิด ไอ้ตัวเล็ก”ร่างบางก้มลงอ่านการ์ดที่แนบมากับกล่องของขวัญขนาดย่อมที่มือกลองเป็นคนซื้อมาให้ ร่างบางหันไปค้อนคนให้

“ขอบใจ ไอ้แห้ง”hydeเน้นเสียงตรงคำว่า ‘ไอ้แห้ง’ จนคนฟังรู้สึกฉุนขึ้นมา แต่ก่อนที่จะเกิดเรื่องมือกีต้าก็รีบกระทุ้งให้เจ้าของงานแกะของขวัญเร็วๆ

“ช่างมันเหอะน่า รีบๆแกะดีกว่า อยากเห็นจังปีนี้มันอะไรให้นาย”

ร่างบางบรรจงแกะการห่อของขวัญออกท่ามกลางความตื่นเต้นของหมากับแมวอีกหนึ่งตัวที่กำลังทายกันว่าของในกล่องเป็นอะไรแล้วร่างบางก็เปิดกล่องของขวัญออกก็พบกระจกทรงกลมแบบที่ไว้ใช้ในพิธีบานหนึ่งวางอยู่ในกล่อง hyde หยิบมาขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าคนให้อย่างงงๆ

“กระจก?นายให้กระจกชั้นทำไม Yukky ไม่ตลกเลยนะ คิดจะแกล้งชั้นเล่นหรือไง?”เจ้าของงานกล่าวด้วยความหงุดหงิดระคนสงสัย ทำให้เจ้าของของขวัญต้องรีบแก้ตัวเพราะเพื่อนทั้ง 3 ต่างจ้องมองมายังตนด้วยสายตาจับผิด

“เปล่านะ ชั้น….ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นอย่างนั้น……คือ ชั้นเข้าใจนะว่าการเอากระจกมาให้เป็นของขวัญ แถมคนรับยังเป็นผู้ชายเนี่ยแปลกๆ แต่ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งนายจริงๆนะ….ก็…….ก็คนที่ให้มันมา บอกกับชั้นว่า กระจกใบนี้จะคอยปกป้องคนที่เป็นเจ้าของมันได้…..ก็แค่นั้น….เนี่ยชั้นเพิ่งเอามันไปตกแต่งมาใหม่ด้วยนะ หวังว่านายคงชอบ”

hyde ฟัง yukky เล่าถึงคุณสมบัติของของขวัญ เมื่อลองพิจารณากระจกในมือจึงได้พบว่ามันสวยมากเลยทีเดียว ที่ขอบกระจกเป็นรูปงู 2 ตัวหันหน้าเข้าหากัน ดวงตาของมันประดับทับทิมสีแดงสด เขี้ยวสีขาวประดับไว้ด้วยมุกสีน้ำนม ส่วนเกล็ดงูเป็นเงินแกะสลักมันวาวราวกับมีชีวิตจริงๆ หางงูทั้งคู่เกี่ยวกันอยู่ ด้านหลังของกระจกเป็นรูปดาวปีศาจ 5 แฉกแบบเดียวกับแหวนของเขา ที่ยอดของดาวทุกแฉกมีพลอยสีต่างๆประดับอยู่ ที่ใจกลางของดาว 5 แฉกเป็นไข่มุกสีดำซึ่งสะท้อนแสงสีเขียวเปล่งประกาย

“สวยจังเลยนะ….ท่าทางจะแพง แค่ของขวัญวันเกิดเท่านั้นเอง นายไม่น่าให้ของ(ที่น่าจะ)แพงขนาดนี้” hyde เงยหน้าขึ้นถาม yukky

“ไม่หรอก เพื่อนายแล้วไม่มีอะไรแพงเกินไปหรอก”สิ้นเสียง yukky เพื่อนๆแทบจะวิ่งเข้าห้องน้ำเพราะความเลี่ยนเลยทีเดียว

“คิก…yukky นายนี่…..จริงๆเลย นอกจากจะหัวโบราณผิดกับหน้าตาแล้วยังเอาคำพูดน้ำเน่ามาพูดได้หน้าตาเฉยอีก ชั้นล่ะเชื่อนายเลยจริงๆ คิก…คิก…คิก…”

yukkyรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย ที่คำพูดจากใจมักถูกมองว่าเป็นเรื่องล้อเล่นเสมอ เขาได้แอบถอนใจอยู่เงียบๆคนเดียว

“เฮ่อ! Hyde ความในใจของชั้น นายไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่เนี่ย”yukky คิดอยู่ในใจ ทาง ken ซึ่งรู้เรื่องที่มือกลองแอบหลงรักนักร้องนำคนสวยมานานแล้ว เมื่อเห็นรูปการณ์เป็นแบบนี้ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะแกล้งมือกลองเพื่อเพิ่มความหรรษาให้กับตัวเอง ชายหนุ่มเริ่มกระแซะเข้าไปใกล้เจ้าของานเลี้ยง

\"แต่ชั้นยังสงสัยอยู่น้า”

“สงสัยอะไรเหรอ Ken_chan” hyde ถามขณะที่คิ้วทั้ง 2 เริ่มขมวดเป็นปม ken ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“สงสัยเหตุผลน่ะ เหตุผลที่มันให้กระจกนายมีเท่าที่มันพูดจริงๆเหรอ?” ken กล่าวพลางเหลือบมอง yukky ซึ่งจ้องมายังเขาด้วยสายตาจับผิด อาการที่ yukky ยิ่งทำให้ ken รู้สึกสนุก ขณะเดียวกับที่ hyde ยังคงตีหน้าซื่อต่อไป

“คิดมากไปแล้ว Ken_chan เรื่องมันไม่ใช่แบบที่นายคิดหรอกใช่ไหม yukky”hyde หันหน้าไปมอง yukky ซึ่งจำต้อง เออ ออ ตามเรื่องพลางส่งอาฆาตไปยังมือกีต้าที่ยืนหัวเราะอยู่ข้างๆหัวหน้าวง tetsu เห็นท่าทางไม่ค่อยดีจึงกระทุ้งให้ hyde เปิดของขวัญกล่องต่อไป ของ Ken เป็นไวน์ มูราน.เนอร์.แวง.ของบ็องโจเร่ ส่วน tetsu ซื้อให้นิยายเรื่อง The Lord of The ring ด้วยเหตุผลที่เจ้าตัวบอกว่า

“เห็นนายชอบอ่าน Harry Potter เรื่องนี้นายก็น่าจะชอบ”

กว่าเปิดของขวัญจนครบก็ดึกค่อนคืนแล้ว Ken จึงออกความเห็นน่าจะค้างที่บ้าน Tetsu เสียเลย ไหนไหนพรุ่งนี้ก็มีซ้อมตอนเช้าอยู่แล้ว จะได้ไม่เสียเวลาตาม เมื่อตกลงกันได้อย่างนี้ Ken กับ yukky กูกเจ้าของบ้านบัญชาให้ไปจัดการกับที่นอน ส่วนตัวเองกับhyde จะช่วยกันเก็บกวาดจานที่กินกันไว้ เหตุผลหนึ่งที่ลากร่างบางมาล้างจานด้วยกัน คือ ต้องการจะไขข้อข้องใจเรื่องyukky การกระทำของมือกลองประจำวงนั้น ไม่ว่าใครก็ดูออกทั้งนั้น ร่างผอมคิดอย่างไรกับนักร้องนำคนสวย แต่ร่างบางเองกลับไม่รู้ไม่ชี้ราวกับไม่ยอมรับรู้ถึงความรู้สึกของ yukky นี่ ร่างบางไม่รู้จริงๆ หรือ แกล้งทำเป็นไม่รู้กันนะ

“นี่ hyde นายไม่รู้จริงๆเหรอว่า yukky มันคิดอย่างไงกับนายน่ะ”จู่ๆท่านหัวหน้าวงก็ยิงคำถามขึ้นมา เล่นเอาร่างบางแทบทำจานหลุดมือ

“……………อะไรนะ tet_chan ทำไมถามแบบนี้ล่ะ”

“อย่ามาเฉไฉนะ hyde นายจะแกล้ง yukky มันไปจนถึงเมื่อไหร่” Tetsu หันมามองคู่สนทนา สบดวงตากลมโตคู่นั้นตรงๆ จน hyde ต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาแสร้งหันมองไปทางอื่นแทน

“ชั้นทำไม่ได้หรอก tet_chan ชั้นทำไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรชั้นก็รับความรู้สึกของ yukky ไม่ได้ ไม่ว่าจะทำอย่างไรชั้นไม่สามารถลบ ‘เขา’ ออกจากใจได้ ไม่สามารถลบเรื่องของ ‘เรา’ ออกไปได้ ทุกวันนี้บางครั้ง ชั้นยังมองเห็น ที่ตรงนั้นมี ‘เขา’ นั่งอยู่เลย ที่หลังกลองชุดนั้น……ชั้นทำไม่ได้หรอก tet_chan ชั้นทำไม่ได้….”ร่างบางกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ ถึงแม้มองจากด้านข้าง tetsu ก็รับรู้ด้วยความรู้สึกว่าคู่สนทนากำลังร้องไห้ เขาจึงเดินเข้าไปใกล้เพื่อกอดร่างบางที่สั่นเทาเพราะร้องไห้ คงมีเพียงเรื่องเพียงเรื่องนี้เท่านั้นที่ทำให้ เพื่อนผู้เข้มแข็งคนนี้ หลั่งน้ำตาได้ไม่ว่าเมื่อไหร่

“……ใช่….อึก…ใช่ว่า ชั้นอยาก….อยากจะแกล้ง yukky เสียเมื่อไหร่……แต่…..แต่ชั้นรับมันไว้ไม่ได้เท่านั้น…….ที่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นนายคิดว่าชั้นไม่รู้สึกอะไรรึไง ยิ่ง yukky ยิ่งแสดงออกเท่าไหร่ ชั้นยิ่งคิดถึงเรื่องของ ‘เขา’ มาขึ้น…..แล้วจะให้ชั้นทำอย่างไร……Tet_chanชั้นควรทำไงดี….”hydeระบายสิ่งที่เก็บในใจ ให้ไหลออกมาพร้อมน้ำตา Tetsu พูดอะไรไม่ออกได้กอดร่างบางไว้อย่างนั้น

“ Sakura นายรู้ตัวไหมว่า การจากไปของนายได้สร้างแผลลึกแค่ไหนไว้กับนักร้องนำของพวกชั้น แม้เวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ แผลมันยิ่งถูกเวลาฉีกให้กว้างขึ้น ใครเป็นคนพูดกันนะว่าเวลาเป็นยารักษาแผลทางใจ ไม่จริงเลยซักนิดมันเหมือนยาพิษมากกว่า”tetsu คิดในใจ

“ชั้นขอโทษ ชั้นไม่รู้…..”tetsuพูดยังไม่ทันจบความ hyde ก็แทรกขึ้นมาก่อน

“อย่าโทษตัวเองสิ tet_chan นายไม่ผิดเสียหน่อย ไม่มีใครผิดทางนั้นแหละ และถึงจะมีคนผิดจริง คนคนนั้นต้องไม่ใช่นายเด็ดขาด แต่เป็นชั้นต่างหากล่ะ ผิดที่ไม่ยอมลืม ’คนคนนั้น’ เสียที”hyde ปาดน้ำตาทิ้ง พยายามปรับเสียงและอารมณ์ให้กลับสู่ปกติ

“รีบๆล้างจานดีกว่านะ เนี่ยยังเหลืออีกเยอะเลย”แล้วhydeก็เริ่มล้างต่อไปโดยไม่พูดอะไรอีกเลยจนกระทั่งล้างเสร็จ ขณะที่ yukky เดินเข้ามาบอกเรื่องที่เตรียมที่นอนเสร็จแล้วก็บังเอิญ คนที่อยู่ในห้องครัวคุยกัน

“ยังไงชั้นก็ขอโทษนะที่ทำให้นาย……”Tetsu ยังพูดไม่ทันจบ yukkyก็โผล่เข้าไปในห้องด้วยความอยากรู้ว่าคนทั้งคุยอะไรกัน แล้วใครทำอะไรใคร

“Tet_chan ที่นอนเสร็จแล้วนะ แล้วเมื่อกี้คุยอะไรกันอยู่เหรอ?”yukkyกวาดสายตาไปยัง เพื่อนทั้งสองซึ่งยืนพิงอ่างล้างจานอยู่ hyde หันไปส่งสายตาให้ tetsu แปลความได้ว่า ‘Tet_chan เรื่องที่คุยกันเมื่อกี้ อย่าเล่าให้ใครฟังนะ โดยเฉพาะyukky’ tetsu ก็ส่งสายตากลับแปลได้ว่า ‘ก็ได้ แต่นายก็อย่าคิดมากนะhydeเดี๋ยวจะสบายไปเปล่าๆ’ แล้วท่านหัวหน้าวงก็หันไปคุยกับมือกลองต่อ

“เมื่อกี้ชั้นบังเอิญทำฟองน้ำยาล้างจานเข้าตา ไอ้hydeมันก็เท่านั้นเอง”tetsuบอกกับyukkyด้วยเรื่องโกหกที่เพิ่งคิดได้สดๆร้อนๆ yukkyพยักหน้ารับรู้พลางหันไปถามอาการนักร้องนำ

“เป็นไรมาเปล่า hyde ดูสิ ตาแดงไปหมดเลย”

ร่างบางยิ้มน้อยๆ“ขอบคุณไม่เป็นไรแล้วล่ะ นี่ yukky วันนี้ชั้นพกแผ่น Bio II มาด้วยนะ เล่นกันปะ”hydeเบนความสนใจ yukky ออกจากตัว ซึ่งได้ผลทุกครั้ง

“เล่น!!” yukkyตอบทันทีโดยไม่ต้องเสียงเวลาคิด

“แผ่นอยู่ในกระเป๋า นายไปเซตเครื่องรอไว้ได้เลยเดี๋ยวชั้นตามไป”สิ้นเสียงhyde yukkyก็แทบจะวิ่งไปที่กระเป๋าร่างบางเลยทีเดียว hyde มองตามร่างผอมของมือกลองแล้วก็หัวเราะ

“คิก…คิก…คิก yukky เนี่ยชอบเกมจริงเลยเนอะ tet_chan”

“ก็เหมือนนายแหละ ไม่รู้เหรอว่าท่าทางของ yukky เมื่อกี้เหมือนนายตอนมีใครซักบอกว่าจะเลี้ยงข้าวเลย”

“เสียมารยาท tet_chan”hydeหันมาค้อนtetsuทีหนึ่งก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไปเล่นเกม