Silvershining แด่ความแค้นของคนที่ถูกฝัง

ลำดับตอนที่ #1 : คนที่สูญหายกับคนที่หาเจอ

นิทานปรำปราเรื่องหนึ่งเคยกล่าวเอาไว้ว่าในวันพระจันทร์เต็มดวงหากฝังศพคนไว้ข้างใต้ต้นสนจีน ศพที่ถูกฝังนั้นจะมีชีวิตขึ้นมาอีก.....ศพนั้นจะมีชีวิตอีกครั้งด้วยพลังแห่งดวงจันทร์ ดวงจันทร์ที่สุกสว่างลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้าจะเป็นพลังให้พวกเขาได้แก้แค้นคนที่ฝังพวกเขาไว้ในหลุมที่มืดมืดและเยือกเย็น......แต่นิทานก็คือนิทานคุณอาจไม่เชื่อมันก็ได้ หรือเชื่อมันก็ดี แต่จงอย่าลืมว่านิทานทุกเรื่องมีรากฐานมาจากความจริง.......ใครจะไปรู้เรื่องแบบนี้อาจเคยเกิดขึ้นจริงๆก็ได้.....เราไม่อาจรู้แล้วถ้าเรื่องแบบนี้มาเกิดขึ้นกับคุณจริงล่ะคุณจะว่าไง?.......

Tokyo 2002 08: 30: 00

ที่ studioของพวก Laruku เช้านี้ดูวุ่นวายยิ่งกว่าเช้าไหนๆ เนื่องหลังจากแต่ล่ะคนได้ไปทำ Soloเดี่ยวของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับมารวมวงทำงานเพื่อแฟนๆที่รอคอยการกลับมาของพวกเขาเสียที  แล้วเช้านี้พวกเขาก็นัดกันจะเริ่มลงมือทำงานในเช้านี้แต่.......จนเดี๋ยวนี้ ยังไม่มีใครได้เห็นเงาของนักร้องนำร่างเล็กของพวกเขาเลย นั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ท่านหัวหน้าวงหัวเสียเป็นอันมากถึงกับวิ่งออกจากstudioเพื่อไปตามเจ้าปีศาจร้ายกลับมาทำงานด้วยตัวเองและเมื่อเขาได้เหยียบย่างเข้าไปถึงแมนชั่นของร่างบาง เขาพบแต่เพียงความว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ในห้องไม่สิ มันเหมือนเพื่อนตัวเล็กของเขาไม่ได้กลับห้องตั้งแต่เมื่อวานแล้วตั้งหาก.......ถ้าไม่กลับห้องแล้วเพื่อนเขาไปไหน....ชายหนุ่มหัวทองพยายามตั้งสติคิดถึงสถานที่ที่เพื่อนเขาจะไป.....sakura...ใช่...เพื่อนเขาอาจอยู่ที่ห้องของsakuraก็ได้.....เขาจึงกดมือถือโทรหาsakura

\"กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง\"เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นปลุกชายหนุ่มผมดำให้ตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย

\"โหล.........คาาาาารายยยยเหรออออออ\"เสียงชายหนุ่มรับโทรศัพท์เสียงยานคาง

\"sakura...นี่ชั้นเองนะ...hydeอยู่กับนายหรือเปล่าถ้าอยู่บอกมันด้วยว่าให้ตื่นเดี๋ยวนี้เดี๋ยวชั้นจะไปหา\"

\"....หืม....Tet_chanเหรอ...hydeไม่ได้อยู่กับชั้นหรอกมีอะไรเหรอ\"พอได้ยินชื่อของสุดที่รักชายหนุ่มก็ตาสว่างทันที

\"เหรอ....ขอบใจนะ...นายรู้ไหมว่ามีที่ไหนที่มันจะไปนอกจากห้องนาย..\"

\"เดี๋ยวTet_chanนี้มันเกิดอะไรขึ้น hydeทำไมเหรอ\"

\"ไม่มีอะไรหรอกsakura...วันนี้เราจะทำงานกันแต่เจ้าตัวดันไม่มาน่ะสินี่ก็ไม่รู้หายตัวไปไหน...แค่นี่นะsakuraเดี๋ยวชั้นจะกลับไปที่studioหน่อยเผื่อว่ามันจะมาแล้ว แต่ถ้ามันไม่มาชั้นจะขอให้staffช่วยตามหามันหน่อย...ไม่ต้องห่วงนะsakura\"

\"เดี๋ยวTetให้ชั้นไปด้วย...อืม....เดี๋ยวชั้นไปที่studioนะ\"

แล้วsakuraก็วางหูไป tetsuก็กลับไปที่studioพลางคิดว่าขอให้hydeอยู่ที่นั้นเหมือนที่เขาคิดเถอะ แต่เปล่าเลยhydeไม่ได้อยู่ที่นั้น ทุกคนจึงออกไปตามหาร่างบางกันจนวุ่น ทั้งๆที่ทุกคนวุ่นกันขนาดนี้คุณผู้จัดการกลับดูไม่

ทุกข์ร้อนเอาเสียเลย.....ทำไมเหรอ.....ก็เพราะเขารู้ดีว่า hydeไม่มีทางมาได้แล้วน่ะสิ.....เพราะhydeน่ะเขาเป็นคน.........

\"กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง\"เสียงโทรศัพท์ดังลั่นstudio ทุกคนจึงจ้องมันเป็นตาเดียว....อาจจะมีใครเจอhydeแล้วก็ได้ ไวกว่าความคิดtetsuกระโจนเข้าไปรับโทรศัพท์ทันที

\"...ครับ....ครับ....ขอบคุณมากครับ...\"Tetsuรับโทรศัพท์ก็หันมาบอกทุกคนว่า

“เจอแล้ว…เจอHydeแล้ว”เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความปิติยินดี ทำเอาstaffหลายคนโล่งออกกันเป็นแถว

“เจอที่ไหนte_chan”มือกีต้าหน้าแมวถามขึ้น

“Ueno Park”ท่านหัวน้าวงตอบเรียบๆ

“Ueno Park?….hydeมันไปทำอะไรแถวนั้น”

“ไม่รู้….ไว้เดียวไปถามเอาเองล่ะกัน ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล”

“หา!!!……..โรงพยาบาล….มันเป็นอะไร ถูกรถชนเหรอ?”มือกลองร่างบางถามขึ้นบ้างแต่โดนท่านหัวหน้าวงที่กำลังอารมณ์เสียเนื่องจากโดนถามมากจัดแหวเข้าให้

“ก็บอกว่าไม่รู้โว้ย!!!~ไอ้พวกนี่นี่เซ้าซี้อยู่ได้”



ณ โรงพยายาบาล

ตอนที่พวกเขามาถึงนั้นร่างบางยังหลับอยู่ ใบหน้าที่เคยสดใสนั้นบัดนี้กลับขาวซีด นิ้วขาวเรียวยาวนั้นถูกผ้าแผลพันไว้ทั้ง 2 ข้าง

นี่มันเกิดอะไรขึ้นนะ....ชายหนุ่มผมทองคิดในใจขณะที่เดินเข้าไปถามอาการเพื่อนตัวเล็กของเขาด้วยความเป็นห่วง

“เป็นไงบ้างครับคุณหมอ”

“ศีรษะแตก สมองคงได้รับความกระทบกระเทือนนิดหน่อย แต่ไม่ต้องห่วงนะครับเราเย็บให้แล้ว ที่น่าแปลกคือสภาพของhyde_sanตอนที่เราพบน่ะ  คนไข้ดูอิดโรยเหมือนขาดอากาศเป็นเวลานาน เสื้อผ้าที่ใส่อยู่นั้นก็เปื้อนโคลนเต็มไปหมด เล็บก็ฉีกขาดเป็นแผล เหมือนคนไข้พยายามใช้มือขุดหลุมขึ้นมาไม่มีผิด…….เอ่อ……ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้นะ….ขอตัวก่อนล่ะครับ”คุณหมอกล่าวจบก็เดินออกไป….

“อะไรนะ?”ชายผมสีทองพำพึมเบาๆอย่างไม่เข้าใจ…..นี่มันเรื่องอะไรกัน……นี่คุณหมอจะให้เข้าใจว่าที่Hydeหายไปเป็นเพราะถูกใครบางคนฝัง แล้วเจ้าตัวเพิ่งจะขึ้นมาได้เราก็เลยเจองั้นเหรอ……

“อ้าว!….ไงเจ้าตัวดีตื่นแล้วเหรอ….หายไปไหนมา…หืม?….รู้ไหมนายทำเอาพวกชั้นเกือบหมดอนาคตแน่ะ…..”ชายผมสีดำที่หน้าเหมือนแมวกล่าวเมื่อบังเอิญหันมาเห็นเขาลืมตาตื่นขึ้น

“ใช่…..ไปมาไหนหัดบอกกันบ้างนะhyde”ผู้ชายคนผมสีน้ำตาลหน้าตอบกล่าวขึ้นบ้าง

\"ขอโทษจริงๆนะ\"

\"ว่าแต่นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะHydeชั้นไม่เข้าใจเลยว่านายมาอยู่ในสภาพนี้ได้ไง\"Tetsuถามด้วยความสงสัย Hydeเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสนิทแล้วจึงส่ายหัวให้

\"ไม่รู้.....ชั้นไม่รู้อะไรทั้งนั้น.....จำอะไรไม่ได้เลยTet_chan...ขอโทษนะ ขอชั้นอยู่กับ Ken_chanตามลำพังได้ไหม?\"

ก่อนที่tetsuจะได้พุดอะไรใครคนหนึ่งก็เปิดประตูเข้ามา

“HYDE!!!!!…..”sakuraนั้นเองที่เปิดประตูเข้ามา ขณะที่ชายหนุ่มจะได้วิ่งไปถึงเตียงร่างบางก็โดนแขนของท่าหัวหน้าวงฉุดไว้ก่อน

\"ไปเถอะsakuraให้Hydeเขาพักผ่อนดีกว่าวันนี้นายก็เหนื่อยมามากแล้วกลับไปนอนก่อนพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่นะ\"

\"แต่.....tet_chanชั้นเพิ่งมาเอ.....\"ชายหนุ่มพุดยังไม่ทันจบHydeก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

\"นะ....sakuraได้โปรดเถอะขอชั้นอยู่เงียบๆหน่อยเถอะนะ\"ร่างบางกล่างพลางยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม ซึ่งรับคำแต่โดยดีผิดกลับเมื่อกี้ลิบลับ

\"ก็ได้...งั้นพรุ่งนี้ชั้นมาใหม่นะ\"Sakuraกล่าวพลางลากเพื่อนๆออกไปจากห้อง จนเหลือเพียงแค่ Hyde กับ ken

Kenมองตามเพื่อนๆที่ค่อยๆทยอยเดินออกจากห้องไปด้วยความสงสัย…จริงอยู่ที่เจ้าเล็กมักทำอะไรแปลกๆเสมอ  แปลกจนบางที่พวกเขาก็ไม่เคยล่วงรู้เลยว่าในสมองของเจ้าตัวเล็กนั้นคิดทำอะไรอยู่….

“เกิดอะไรขึ้นน่ะHydeทำไมนายต้องไล่ทุกคนให้กลับออกไปอย่างนั้น ไอ้Tetยังไม่เท่าไหร่แต่Sakuraน่ะมันเป็นห่วงนายมากนะ  รู้ไหมจนถึงตอนนี้มันนอนไปนิดเดียวเอง”

Hydeเงยหน้าขึ้นมองคู่สนทนาแล้วกล่าวว่า

“รู้สิKen_Chan ชั้นรู้ว่าทุกคนเป็นห่วงชั้นแค่ไหน โดยเฉพาะSakuraชั้นก็รู้ว่าเขารักชั้นแค่ไหน…….แต่……คนที่ชั้นรัก….ไม่ใช่เค้านี่นา”พอเจ้าตัวยุ่งพุดจบเขาก็โผเข้ากอดร่างสูงใหญ่ของKenทันที

\"เฮ้ย!!!~เป็นอะไรน่ะHyde\"ชายหนุ่มร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆร่างบางบนเตียงก็จู่โจมกระทันหัน....

\"อย่า....Ken_chan..อย่าขยับนะ ขอร้องล่ะขอชั้นอยู่อย่างนี้ต่อไปอีกนิด ชั้นอยากจะกอดนายต่อไปอย่างนี้ อยากจะอยู่กับนายตลอดไป อยากจะจดจำดวงตาคู่นี้ เส้นผม รอยยิ้มนี้ อ้อมแขนอันอบอุ่นนี้ไว้ตลอดไปเผื่อว่าวันใดวันหนึ่งชั้นอาจไม่ได้เห็นมันอีก ชั้นรักนายนะ รักมาก รักเกินกว่าจะจากนายไปได้ ทั้งๆที่ชั้นก็รู้ดีว่าชั้นคงอยู่ต่อได้อีกไม่นาน……คืนนี้นายอยู่กับชั้นนะ ตอนนี้ชั้นเหงาเหลือเกิน\"ร่างบางกล่าวเบาๆขณะกอดร่างของชายหนุ่มราวกับกลัวว่าหากปล่อยแล้วคนตรงหน้าจะหายไป

\"อะไรนะHyde.....นายพูดอะไร?ชั้นไม่รู้เรื่องเลย\"

“บะ…..บอกไม่ได้……ชั้นยังบอกไม่ได้…..อย่าเพิ่งถามชั้นเลยนะ ชั้นยังบอกใครไม่ได้…..จนกว่าจะทำทุกอย่างให้เสร็จเรียบร้อย….ชั้นยังบอกอะไรไม่ได้ แต่….ถ้าถึงวันนั้น…..ชั้นสัญญา…..ชั้นสัญญา Ken_Chan นายจะ

เป็นคนแรกที่ได้รู้ ชั้นสัญญา เพราะฉะนั้น…..ตอนนี้อย่าถามอีกเลยนะ”Hydeกล่าวพลางซบกับไหล่ของคู่สนทนาแล้วร้องไห้