ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter I prelude I
คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นรื่องที่แต่งขึ้น เพื่อความบันเทิง เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับความสัมพันธุ์แนว Boylove หากท่านใดที่คิดว่ารับเรื่องแนวนี้ไม่ได้ กรุณาออกไปโดยด่วน เรื่องนี้ไม่เหมาะกับท่าน หากท่านใดคิดว่ารับได้ก็ขอเชิญติดตามเรื่องราวต่อไปได้เลยค่ะ
I
เสียงแซกโซโฟนดังขึ้นพร้อมเสียงกีต้า เสียงกลองและเสียงเบสเป็น Intro เพลง Loreley ชายหนุ่มโยกศีรษะไปตามจังหวะกลองขณะขับรถไปยัง studio ของ Moonchild วันนี้แล้วที่เขาจะต้องเดินทางไป Taiwan เพื่อเริ่มถ่ายทำหนังเรื่องนี้อย่างจริงจังเสียที ความจริงเขาแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่ตกปากรับคำเชิญชวนของ ‘เขา’ ในวันนั้น ทั้งที่งานแบบนี้เป็นงานที่เขาปฏิเสธมาตลอดแท้ๆ ส่วนเหตุผลน่ะเหรอ? ใช่ว่าเขาหลงในรูปโฉมของคนที่มาชวนเสียเมื่อไหร่ เขาเพียงแต่ .เหงา เท่านั้น เหงาแล้วก็เหนื่อยเต็มทีกับความรักที่มีอยู่ ก็เลยอยากหาอะไรทำฆ่าเวลา เผื่อว่าหากได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ อาจจะคลายความเหงาของเขาได้ เรื่องมันก็เท่านั้น Hyde คิดขณะหักพวงมาลัยเลี่ยวเข้าไปในลานจอดรถ
“ปั๊ก!” เสียงปิดประตูรถดังขึ้นเบาๆ Hyde ล๊อกประตูรถแล้วใช้นิ้วควงพวงกุญแจเล่นไปเรื่อยอย่างเคยชินแต่ดูเหมือนเขาจะควงเพลินไปหน่อยพวงกุญแจที่ควงอยู่ก็หลุดมือไป แรงเหวี่ยงจากการควงเหวี่ยงให้มันไปตกอยู่ใต้รถสปอร์ตสีดำเปิดประทุนคันหนึ่ง ชายหนุ่มผู้โชคร้ายจึงรีบวิ่งตามไปเก็บแต่เหมือนโชคชะตากลั้นแกล้งให้ตำแหน่งที่พวงกุญแจตกอยู่นั้นอยู่ไกลกว่าระยะแขนที่ Hyde จะเอื้อมถึง แม้จะพยายามอย่างที่สุดแล้วก็ตาม แต่ขณะที่กำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดี เงาของใครคนหนึ่งก็มาบดบังแสงเหนือร่างของเขาไว้ Hyde เงยหน้าขึ้นมองใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“นึกว่าใครที่ไหนซะอีก Takarai_san ไม่ใช่เหรอครับเนี่ย มีธุระอะไรกับรถผมเหรอครับ?”ฝ่ายเจ้าของรถคันงามเอ่ยถามขึ้นอย่างอารมณ์ดี เขาก้มลงมองร่างบางที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆรถของเขา ใบหน้าอ่อนเยาว์ของร่างบางที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมองคู่สนทนา ดวงตากลมโตคู่นั้นมองคู่สนทนาร่างสูงอย่างใช้ความคิด ก่อนจะลุกขึ้นยืนพลางปัดฝุ่นที่เปื้อนกางเกงขายาวสีดำออก
“เรียก Haido ก็พอCamui_kun ช่วยเลื่อนรถให้หน่อยได้ไหม บังเอิญมันมีเหตุขัดข้องนิดหน่อยกุญแจรถมันเลยตกอยู่ใต้รถคุณ” Hyde ชี้แจงสาเหตุที่เขามานั่งคุกเข่าอยู่ตรงนี้ให้ Gackt ฟัง พอรู้เช่นนั้นร่างสูงจึงเดินมานั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆและมองลอดเข้าไปใต้ท้องรถเพื่อหากุญแจที่ Hyde หล่นไว้ ซึ่งการกระทำของ Gackt สร้างความประหลาดใจให้ Hyde พอสมควร เท่าที่เคยได้ยินมา Camui Gakuto เป็นคนค่อนข้างถือตัว และเป็น Perfectionism แต่ตอนพ่อหนุ่มจอมเนี้ยบคนนั้น กลับยอมคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อหากุญแจรถให้เขา!
“แล้วมันตกอยู่ตรงไหนกันล่ะครับ .อ้อ! เดี๋ยวนะผมเจอมันแล้วล่ะ”Gackt กล่าวขณะเอื้อมมือไปหยิบกุญแจเจ้าปัญหาออกมาคืนให้เจ้าของอย่างง่ายดาย
‘เหอ เหอ ที่ตอนนั้นพยายามยังไงก็หยิบไม่ได้เสียที แล้วพอหมอนี่มา เหอ เหอ ทำไมมันดูเหมือนมันหยิบออกมาง่ายจังเลยหนอ?’Hyde คิดในใจ
“กุญแจรถคุณ Haido”Gackt ยื่นกุญแจรถให้ Hyde ที่กำลังหัวเราะแห้งๆให้กับกับตัวเอง
“ฮะ ฮะ ขอบคุณ Camui_kun”
“เรียกชื่อดีกว่านะครับ เรียกนามสกุลแบบนี้แล้วมันดูเป็นทางการยังไงชอบกล”Gackt กล่าวพลางลุกขึ้นปัดฝุ่นที่เกาะอยู่ตามกางเกงและเสื้อสูทสีเข้มออก
“ก็ได้ งั้นก็ ขอบคุณนะ Gakuto” Hyde กล่าวพร้อมกับรับกุญแจคืนมาคู่สนทนา
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเมื่อกี้เป็นให้ผมเลี้ยงข้าวคุณซักมื้อแทนได้ไหมครับ Haido”Gackt กล่าวพลางยิ้มหวานให้ Hyde ดวงตาแสนสวยคู่นั้นจ้องตรงมาอย่างคาดหวังว่า ร่างบางจะต้องตอบตกลงอย่างแน่นอน
“ตามใจคุณก็แล้วกัน ว่าแต่เอาเป็นมื้อเช้าเลยดีไหม เช้านี้ยังไม่มีอะไรตกถึงผมเลย” Hyde กล่าวติดตลกแล้วหัวเราะแห้งๆเมื่ออยู่ๆท้องก็ดันร้องขึ้นมาจริงๆ
ดังนั้นคนทั้งคู่เดินออก Studio ไปยังร้าน coffee shop ใกล้ๆกัน Gackt สั่งกาแฟมาแก้วหนึ่ง ส่วน Hyde ก็สั่งเพียงกาแฟหนึ่งแก้วกับพายสัปปะรดอีก 2 ชิ้นเท่านั้น
“ดูคุณไม่ค่อยเจริญอาหารเหมือนที่ได้ยินมาเลยนะ เป็นอะไรหรือเปล่า? รึเป็นเพราะตอนนี้เป็นตอนเช้าเลยไม่ค่อยอยากทานอะไร” Gackt ถามทำลายเงียบขึ้นเมื่อเห็นรายการอาหารที่ร่างบางสั่ง ซึ่งตามที่ได้ยินมามันคงจะต้องมากกว่าที่ Hyde สั่งตอนนี้ซัก 2 เท่า Hyde ส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธก่อนจะตอบคำถามของเขา
“ไม่เกี่ยวหรอก คงเป็นเพราะช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับน่ะ ก็ค่อยไม่ค่อยอยากกินอะไร ไม่เป็นไรหรอก” ใช่ เพราะช่วงนี้เขามักจะทะเลาะกับภรรยาเสมอ เหมือนเธอคอยหาเรื่องมาทะเลาะกับเขาได้ไม่เว้นวัน เขาก็เลยตัดสินใจแยกออกมาอยู่คนเดียว เผื่อว่าอะไรมันจะดีขึ้น แต่การอยู่คนเดียวสำหรับเขามันไม่เรื่องที่เขาคุ้นเคย เพราะเมื่อก่อนก็เช่าบ้านนอนรวมกันกับสมาชิกในวง แล้วพอต้องมาอยู่คนเดียวในห้องที่เงียบงันกับความมืดที่เกลียดกลัวนักหนา เขาก็เลยนอนไม่ค่อยหลับ
“อย่างงั้นเอง อืม เขาว่าอาการนอนไม่หลับเนี่ยมันมีสาเหตุจากความกังวลใจนะ ถ้าระบายมันออกมาบ้าง .บางทีคืนนี้คุณอาจจะนอนหลับ”Gackt กล่าวออกไปเหมือนเป็นการชวนคุยแต่ดวงตาสีน้ำทะเลคู่นั้นกำลังจ้องมองคู่สนทนาด้วยความเป็นห่วง หลังจากฟัง Gackt กล่าวจบบนใบหน้าอ่อนเยาว์ของ Hyde จึงมีรอยยิ้มระบายอยู่บางๆ
“ขอบคุณที่เป็นห่วง แต่ชั้นไม่มีอะไรจะเล่าให้คุณฟังหรอก สาเหตุที่นอนไม่หลับมันเป็นเหตุผลเด็กๆที่คุณฟังอาจจะหัวเราะก็ได้ ชั้นไม่ได้เป็นอะไรหรอก” Hyde กล่าวแล้วจึงก้มลงดูนาฬิกาข้อซึ่งบอกว่าพวกเขาออกมานานพอควร ควรจะกลับเข้าไปใน Studio ได้แล้ว
“ผมว่าเราออกมานานพอสมควรแล้วนะ กลับกันดีกว่า”แต่ก่อน Hyde จะได้พูดอย่างที่คิดไว้ Gackt ก็กล่าวชวนขึ้นก่อนเหมือนรู้ว่าเขากำลังจะพูดอะไร ร่างบางมองหน้าคู่สนทนาจึงก็พบกับรอยยิ้มที่แสดงว่า Gacktรู้สึกสนุกเหลือเกินที่ได้เห็นสีหน้าแสดงความตกใจของเขา
“เอ้า!ไปกันเถอะครับ”เขาเดินกลับมาที่โต๊ะหลังชำระค่าอาหารที่กินเสร็จแล้ว Hyde จึงลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตามออกไปแต่โดยดี แม้จะไม่ค่อยพอใจอยู่บ้างที่รู้สึกเหมือนถูกปั่นหัวด้วยดวงตาแสนสวยคู่นั้นก็เถอะ
เมื่อกลับไปถึงที่ Studio ใครต่อใครก็มากันเกือบครบแล้ว มีการแจกตารางงาน คิวการถ่าย และอะไรอีกมากมาย จนทำให้ Hyde ต้องขมวดคิ้ว
‘ทำไมมันเยอะจังหนอ แค่เห็นก็เหนื่อยแล้ว’ Hyde ได้แต่คิดอยู่ในใจขณะที่มองเอกสารในมือแล้วลงมืออ่านมันอย่างตั้งใจเลยไม่ได้สังเกตว่ามีใครเดินมาอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่
“ขยันจังเลยนะคะ”เสียงใสๆของเด็กผู้หญิงดังขึ้นจากเบื้องหลัง Hyde จึงละสายตาจากเอกสารในมือ หันไปมองต้นเสียง
“อ้อ! Wai_chan เอง มีอะไรรึเปล่า?”Hyde ยิ้มให้สาวน้อยอย่างที่เคยทำเป็นประจำยามพบกัน สาวน้อยคนนี้มีชื่อเต็มๆว่า Kim Dar Wai ผู้แสดงเป็น Hana ลูกสาวของ Sho ตอนเด็ก ซึ่งดูท่าทางเธอจะถูกใจ Hyde อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะทุกครั้งที่คิวซ้อมบทของเธอ เธอมักจะถามหาเขาก่อนเสมอ
“เมื่อกี้ไหนมาเหรอคะ? เมื่อกี้เห็น Haido เดินเข้ามากับCamui_san ไปไหนกันมาเหรอคะ?”
“ไปกินข้าวน่ะ ว่าแต่ Wai_chan ทานข้าวเช้ามารึยังเนี่ย”
“ทานแล้วค่ะ เมื่อเช้าคุณแม่ทำข้าวกล่องมาให้ หนูทานที่นี่ อืม . Haido  คะ ตาคุณดูแดงๆนะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ”เสียงใสๆของหนูน้อยกล่าวขึ้นด้วยตาอันสดใสของหนูน้อยบ่งถึงความเป็นห่วง hyde อย่างจริงใจ
“ฮะ ฮะ ไม่เป็นไรหรอก แค่นอนไม่ค่อยหลับน่ะ” Hyde แกล้งหัวเราะกลบเกลื้อนความไม่สบายใจของตัวเองเพื่อไม่ให้เด็กน้อยต้องเป็นห่วง
“เอ๋!นอนไม่หลับเหรอคะ?” ทันทีที่รู้ว่าเขาเป็นอะไรเด็กหญิงก็อุทานเสียงดัง .เสียจนเขาตกใจ เพราะคิดว่าเรื่องการนอนไม่หลับเนี่ยเป็นเรื่องธรรมดาจะตายไม่เห็นตะโกนเสียงดังขนาดนั้นเลย
“ไม่ได้นะคะ จะคิดว่า ‘แค่นอนไม่หลับเท่านั้นเอง’ ไม่ได้นะคะ เพราะถ้านอนไม่หลับบ่อยๆก็ทำให้ไม่สบายได้ น่าสงสารจังเลยที่นอนไม่หลับแบบนี้ อ๊ะ!แต่ไม่เป็นไรค่ะ Haido รอหนูอยู่ตรงนี้แป๊บหนึ่งนะคะ เดี๋ยวหนูกลับมา รับรองเลยค่ะว่าคืนนี้ haido ต้องนอนหลับแน่ๆ” Wai กล่าวด้วยสีหน้าจริงจังก่อนจะวิ่งจากไปทิ้ง Hyde ซึ่งนั่งยิ้มด้วยความเอ็นดูเอาไว้เบื้องหลัง
“คุยอะไรกันอยู่? ท่าทางสนุก”เสียงทุ้มต่ำนุ่มนวลน่าฟังของ Gackt ดังขึ้นข้างๆตัว เขาเดินมาขณะที่หนูน้อยวิ่งจากไปพอดี
“ไม่มีอะไรน่าสนุกอย่างที่คิดหรอก แค่เล่าให้เธอฟังว่าหมู่นี้ชั้นนอนไม่ค่อยหลับ พอรู้เท่านั้นแหละเธอก็โวยวายเสียโยกใหญ่ แล้วก็บอกให้ชั้นนั่งรออยู่ตรงนี้ นั่นไงกลับมาแล้ว” Hyde เล่ายิ้มๆขณะที่ยังไม่ละสายตาจากภาพหนูน้อย Kim Dar Wai วิ่งตรงเข้ามาหาด้วยท่าทางร่าเริง ในมือของเธอถือกล่องขนาดย่อมมาด้วยกล่องหนึ่ง แต่พอเห็นว่าใครยืนอยู่ด้วยกับ Haido ของเธอ ท่าทางก็เปลี่ยนไปทันที เธอหยุดวิ่งเปลี่ยนเป็นเดินช้าๆและแทนที่จะเดินตรงมาหา Hyde เลยเธอกลับเลือกที่จะเดินอ้อมไปเข้าด้านตรงข้ามกับที่ Gackt ยืนอยู่ราวกับกลัวที่เข้าใกล้เขาอย่างนั้น
“นี่ค่ะ”เธอยื่นกล่องที่ถือมาให้ Hyde ซึ่งรับไปมองอย่างงงๆ    
“ธูปหอมค่ะ(เป็นเครื่องหอมชนิดหนึ่ง ไม่เกี่ยวกับธูปที่ไว้จุดเวลาไหว้พระแต่อย่างใด) เวลาหนูนอนไม่หลับคุณแม่จะเอาจุดธูปไว้บนหัวนอนจะทำให้นอนหลับสบายค่ะ อ๊ะ!คุณแม่เรียกแล้ว ไปก่อนนะคะ”หลังจากยื่นกล่องให้ตามที่ต้องการแล้วเธอก็วิ่งไปหาคุณแม่ของเธอ ทิ้งชายหนุ่ม 2 คนไว้ตามลำพัง
“ดีนะ คืนนี้จะได้นอนหลับซะที ความจริงแล้วผมก็เป็นห่วงอยู่เหมือนกันนะ ที่คุณนอนไม่หลับน่ะ”Gackt กล่าวขึ้นขณะที่สายตายังมองตามเจ้าของกล่องธูปไปจนลับตาก่อนจะหันกลับมามองร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆ   
“หึ หึ ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องเป็นห่วงแค่นอนไม่หลับแค่นี้ไม่ตายหรอกน่า ดีซะอีกว่าจะลดน้ำหนักอยู่เหมือนกัน” Hyde กล่าวพลางหัวเราะเบาๆให้กับคำพูดติดตลกของตัวเอง แต่แล้ว Hyde ก็ต้องหัวเราะค้างเมื่อได้ยินประโยคต่อมาของ Gackt
“ลดทำไมกัน แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ผมชอบ”
“เอ๋!” Hyde ไม่แน่ใจว่าตัวเองหูฝาดไปรึเปล่า จึงหันหน้าไปมอง Gackt เพื่อย้ำให้แน่ใจว่าเมื่อกี้เขาหูฝาดไปรึเปล่า เมื่อหันไปก็ไปสบกับดวงตาสีฟ้าที่จ้องตรงมายังเขา สายตาของร่างสูงเป็นสิ่งยืนยันว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้หูฝาดแน่ๆ
“อย่าล้อเล่นน่า ไม่ขำหรอกนะ”Hyde กล่าวพลางหยิบเอกสารที่อ่านอยู่เมื่อครู่ขึ้นมาเสร้งทำเป็นอ่านเพราะจุดประสงค์จริงๆที่หยิบมันขึ้นมาก็เพื่อบังสายตาที่จ้องมาของ Gackt ต่างหาก เพราะดวงตาสีท้องฟ้าในวันอากาศดีคู่นั้นเหมือนมีอำนาจสะกดให้คนที่จ้องทำตามในสิ่งที่ผู้เป็นเจ้าของดวงตาแสนสวยคู่นั้นต้องการ
‘ไม่ได้! ไม่ได้! Haido ตั้งสติไว้ นายแต่งงานแล้วนะ!!!!’ ที่ไหนที่หนึ่งในสมองร้องเตือน ไม่ให้จ้องดวงตาคู่นั้นกลับเพราะไม่งั้นเขาคงหลงเคลิ้มไปกับความรู้สึกที่ Gackt ส่งมาทางสายตาแน่ๆเลย
“ล้อเล่น? .คุณคิดที่ผมพูดนี้มันเป็นเรื่องล้อเล่นงั้นรึ?”Gackt ดึงแฟ้มเอกสารในมือ Hyde ออกไปวางไว้ข้างๆเพื่อกำจัดอุปสรรคที่ขวางกั้นระหว่างเขากับ Hyde หมดไป เขารู้สึกว่าร่างบางพยายามหลบตาเขา ทว่าแม้จะไม่มีแฟ้มเอกสารมาขวางแล้ว Hyde ก็ยังเสมองไปทางอื่นไม่สบตาเขาอยู่ดี
“แล้วไม่จริง? เรารู้จักกันไม่เท่าไรเลย อยู่ๆคุณก็มาบอกว่าชอบชั้นเนี่ยนะ จะให้ชั้นเข้าใจว่ายังไง?” Hyde กล่าวโดยแกล้งหันไปมองแฟ้มเอกสารที่ถูกดึงออกจากมือเมื่อครู่นี้ 
“งั้นถ้าคุณคิดว่าผมล้อเล่น คุณก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องหลบตาผมจริงไหม?”ไม่ว่ายังไง Hyde ก็ยังไม่ยอมหันมาสบตา Gackt อยู่ดี เขาจึงคิดว่าคนอย่าง Hyde ถ้าไม่ใช้ไม้นี้ล่ะก็วันนี้ทั้งวันร่างบางคงไม่มีทางหันมาสบตาเขาแน่ๆ ซึ่งจริงตามคาดพอ Hyde ได้ยินคำพูดเชิงท้าทายแบบนี้ เขาก็รู้สึกฉุนขึ้นมาทันที เขาฉุนจนลืมไปแล้วว่าหากหันไปสบดวงตาคู่นั้นมันจะเกิดอะไรขึ้น
“นายว่าอะไรนะ! ทำไม? ทำไมคนอย่างชั้นต้องหลบตากับนายด้วย!!”สรรพนามที่ใช้เริ่มเปลี่ยนไปเนื่องจากอารมณ์ที่เริ่มคุกของร่างบาง Hyde หันกลับไปมองหน้า Gackt ตรงๆ และเมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนริมฝีปากเรียวสวยของร่างสูง Hyde ก็รู้ได้ทันทีว่าตัวเองกระโดดลงไปในหลุมพรางของ Gackt เต็มๆ
“ถึงเราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แต่ผมเฝ้ามองคุณมานานแล้ว นานจนผมก็ลืมไปแล้วว่ามันเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ ..และตอนนี้ผมรู้สึกยินดีมากที่ได้ทำงานชิ้นนี้ ..เพราะมันทำให้ความฝันของผม ไม่เป็นความฝันอีกต่อไป .ความฝันที่ได้รู้จักคุณ ได้มีคุณอยู่เคียงข้าง .” เพราะมั่วแต่แกล้งมองไปทางอื่น Hyde ไม่รู้เลยว่าตัวเองมาตกอยู่ในตำแหน่งล่อแหลมแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ Gackt ยืนคร่อมเก้าอี้ตัวที่ Hydeนั่งอยู่ส่วนมือทั้งสองข้างเกาะขอบโต๊ะไว้ ไม่ทางที่ Hyde จะหลุดออกไปได้เลยนอกจากจะก้มลอดแขนแกร่งคู่นี้ออกไป ดวงตาแสนสวยคู่นั้นจ้องลึกลงไปในดวงตากลมโตของ Hyde สะกดให้ร่างบางไม่อาจละสายตาจากเขา
“ผมพูดขนาดนี้แล้ว คุณยังจะใจร้ายคิดว่าผมพูดเล่นอยู่รึเปล่า? Haido” Gackt กล่าวพร้อมก้มต่ำลงมาจนลมหายใจของคนทั้ง 2 แทบจะเป่ารดกัน
“ .ถะ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!!!! ชะ ชั้น ชั้นหิวน้ำ .ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!!~”Hyde ร้องก่อนใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมดผลัก Gackt ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ววิ่งหนีหายเข้าไปในหมู่ Staff ทั้งหลายที่กำลังยุ่งกับการขนของ เซ็ทของขึ้นรถซึ่งจะนำพวกเขาไปยังสนามบิน
ส่วน Gackt ก็ได้แต่นั่งงงอยู่กับพื้น เขาไม่แปลกใจหากกุหลาบงามจะมีหนามแหลม แต่สิ่งที่เกินความคาดหมายของเขาคือ เขาไม่คิดว่ากุหลาบที่ดูแสนจะบอบบางดอกนี้ มีแรงมากขนาดทีผลักคนซึ่งใหญ่กว่าล้มลงได้อย่างง่ายดาย จะว่าไปแล้วแม้จะไม่ค่อยหวังอะไรกับการ ‘รุก’ ครั้งแรกแต่เขาก็เขาก็ไม่คิดว่าจะถูกปฏิเสธเสียตั้งแต่ต้นแบบนี้ ก็ดีเหมือนกันเพราะหากร่างบางตอบรับเขาง่ายๆมันคงไม่สนุกเท่าไหร่ แต่ Hyde ไม่ใช่คนแบบนั้น เขาจึงอยากเอาชนะ อยากรู้จริงๆว่ถ้าเขารุกแบบนี้ต่อไป hyde จะทนได้ถึงเมื่อไหร่กันนะ ยิ่งคิดวิธีเอาชนะชายหนุ่มร่างบางรายนี้แล้วยิ่งทำให้ Gackt รู้สึกว่าดีจริงๆที่ยังชีวิตอยู่
ส่วนทาง Hyde หลังวิ่งหนีออกมาจาก Gackt แทนที่จะตรงไปยังตู้น้ำอย่างที่บอกไว้ เขากลับวิ่งตรงไปยังห้องน้ำแทน ห้องน้ำที่ไม่ค่อยมีคนเข้าเหมาะสำหรับระบายอารมณ์ที่สุด เมื่อตรวจดูว่าไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำ เขาจึงเอาป้าย “กำลังทำความสะอาด” ไปแขวนไว้ข้างหน้าเพื่อให้แน่ใจว่าจะมีเขาเพียงคนเดียวในอยู่ห้อง คิดแล้วมันน่าแค้นใจนักที่ถูกต้อนจนหนีมาหลบในห้องน้ำแบบนี้ เสียฟอร์มชะมัด ก็ใช่ว่าเขาจะใหม่กับเรื่องพรรค์นี้เสียเมื่อไหร่ แม้จะไม่ชำชองเหมือน Ken แต่เขามั่นใจว่าเรื่องพวกนี้เขาก็ชำนาญพอตัวอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมเวลาอยู่ต่อหน้าดวงตาแสนสวยสีฟ้าใสคู่นั้นแล้วความชำนาญที่ภูมิใจกลับใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้เลย โดนสายตาคู่นั้นปั่นหัวเหมือนสาวน้อยแรกรุ่นที่ริอาจมีความรักครั้งแรกไปเสียนี่ แถมยังปล่อยไก่ออกไปตัวเบ้อเริ่ม
‘อะไรนะ บอกหิวน้ำแล้วบอกให้ปล่อยชั้นไปเนี่ยนะ เหตุผลฟังขึ้นตายล่ะ’ คิดแล้วมันน่าตบปากตัวเองจริงๆ ไม่รู้พูดออกไปได้ไง ปานนี้อีตาขี้แก๊กนั้นคงหัวเราะเขาจนปวดท้องไปแล้วแน่ๆ เฮ่อ!แค้นตัวเองจริงๆ ทำเขาถึงโง่งี่เง่าอย่างนี้ว้า~ Hyde ด่าตัวเองในใจ พอสงบสติอารมณ์ตัวเองให้กลับ mode ปกติแล้วเขาจึงเดินออกจากห้องนำโดยที่ลืมป้ายที่แขวนไว้ออกด้วย เมื่อเดินออกมาถึงข้างนอกทุกคนก็ขึ้นรถบัสที่เตรียมมาจนเกือบหนดแล้วเหลือเหลือเพียงเขากับ staff อีกไม่กี่คนคนคนที่วุ่นอยู่กับการขนของเข้ารถ พอดีมี Staff คนหนึ่งหันมาเห็นเขาเข้าพอดี เธอยื่นตั่วเครื่องบินให้เขาแล้วบอกให้เขาไปขึ้นขึ้นรถที่จอดรถอยู่ข้างนอก 
ทุกอย่างเรียบร้อยไปด้วยดีจนถึงสนามบินโดยที่ไม่วี่แววของร่างสูงตามมากวนใจอย่างที่เขาคิด Hyde อดจะโล่งใจไม่ได้ว่าจากนี้ไปคงได้เจอกับ Gackt เฉพาะในกองถ่ายเท่านั้น เขาจึงเดินขึ้นเครื่องไปอย่างสบายใจ เมื่อขึ้นเครื่องได้เป็นทีเรียบร้อย ร่างบางจึงเดินหาที่นั่งของตัว
เองอย่างสบายอารมณ์
I
เสียงแซกโซโฟนดังขึ้นพร้อมเสียงกีต้า เสียงกลองและเสียงเบสเป็น Intro เพลง Loreley ชายหนุ่มโยกศีรษะไปตามจังหวะกลองขณะขับรถไปยัง studio ของ Moonchild วันนี้แล้วที่เขาจะต้องเดินทางไป Taiwan เพื่อเริ่มถ่ายทำหนังเรื่องนี้อย่างจริงจังเสียที ความจริงเขาแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่ตกปากรับคำเชิญชวนของ ‘เขา’ ในวันนั้น ทั้งที่งานแบบนี้เป็นงานที่เขาปฏิเสธมาตลอดแท้ๆ ส่วนเหตุผลน่ะเหรอ? ใช่ว่าเขาหลงในรูปโฉมของคนที่มาชวนเสียเมื่อไหร่ เขาเพียงแต่ .เหงา เท่านั้น เหงาแล้วก็เหนื่อยเต็มทีกับความรักที่มีอยู่ ก็เลยอยากหาอะไรทำฆ่าเวลา เผื่อว่าหากได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ อาจจะคลายความเหงาของเขาได้ เรื่องมันก็เท่านั้น Hyde คิดขณะหักพวงมาลัยเลี่ยวเข้าไปในลานจอดรถ
“ปั๊ก!” เสียงปิดประตูรถดังขึ้นเบาๆ Hyde ล๊อกประตูรถแล้วใช้นิ้วควงพวงกุญแจเล่นไปเรื่อยอย่างเคยชินแต่ดูเหมือนเขาจะควงเพลินไปหน่อยพวงกุญแจที่ควงอยู่ก็หลุดมือไป แรงเหวี่ยงจากการควงเหวี่ยงให้มันไปตกอยู่ใต้รถสปอร์ตสีดำเปิดประทุนคันหนึ่ง ชายหนุ่มผู้โชคร้ายจึงรีบวิ่งตามไปเก็บแต่เหมือนโชคชะตากลั้นแกล้งให้ตำแหน่งที่พวงกุญแจตกอยู่นั้นอยู่ไกลกว่าระยะแขนที่ Hyde จะเอื้อมถึง แม้จะพยายามอย่างที่สุดแล้วก็ตาม แต่ขณะที่กำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดี เงาของใครคนหนึ่งก็มาบดบังแสงเหนือร่างของเขาไว้ Hyde เงยหน้าขึ้นมองใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“นึกว่าใครที่ไหนซะอีก Takarai_san ไม่ใช่เหรอครับเนี่ย มีธุระอะไรกับรถผมเหรอครับ?”ฝ่ายเจ้าของรถคันงามเอ่ยถามขึ้นอย่างอารมณ์ดี เขาก้มลงมองร่างบางที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆรถของเขา ใบหน้าอ่อนเยาว์ของร่างบางที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมองคู่สนทนา ดวงตากลมโตคู่นั้นมองคู่สนทนาร่างสูงอย่างใช้ความคิด ก่อนจะลุกขึ้นยืนพลางปัดฝุ่นที่เปื้อนกางเกงขายาวสีดำออก
“เรียก Haido ก็พอCamui_kun ช่วยเลื่อนรถให้หน่อยได้ไหม บังเอิญมันมีเหตุขัดข้องนิดหน่อยกุญแจรถมันเลยตกอยู่ใต้รถคุณ” Hyde ชี้แจงสาเหตุที่เขามานั่งคุกเข่าอยู่ตรงนี้ให้ Gackt ฟัง พอรู้เช่นนั้นร่างสูงจึงเดินมานั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆและมองลอดเข้าไปใต้ท้องรถเพื่อหากุญแจที่ Hyde หล่นไว้ ซึ่งการกระทำของ Gackt สร้างความประหลาดใจให้ Hyde พอสมควร เท่าที่เคยได้ยินมา Camui Gakuto เป็นคนค่อนข้างถือตัว และเป็น Perfectionism แต่ตอนพ่อหนุ่มจอมเนี้ยบคนนั้น กลับยอมคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อหากุญแจรถให้เขา!
“แล้วมันตกอยู่ตรงไหนกันล่ะครับ .อ้อ! เดี๋ยวนะผมเจอมันแล้วล่ะ”Gackt กล่าวขณะเอื้อมมือไปหยิบกุญแจเจ้าปัญหาออกมาคืนให้เจ้าของอย่างง่ายดาย
‘เหอ เหอ ที่ตอนนั้นพยายามยังไงก็หยิบไม่ได้เสียที แล้วพอหมอนี่มา เหอ เหอ ทำไมมันดูเหมือนมันหยิบออกมาง่ายจังเลยหนอ?’Hyde คิดในใจ
“กุญแจรถคุณ Haido”Gackt ยื่นกุญแจรถให้ Hyde ที่กำลังหัวเราะแห้งๆให้กับกับตัวเอง
“ฮะ ฮะ ขอบคุณ Camui_kun”
“เรียกชื่อดีกว่านะครับ เรียกนามสกุลแบบนี้แล้วมันดูเป็นทางการยังไงชอบกล”Gackt กล่าวพลางลุกขึ้นปัดฝุ่นที่เกาะอยู่ตามกางเกงและเสื้อสูทสีเข้มออก
“ก็ได้ งั้นก็ ขอบคุณนะ Gakuto” Hyde กล่าวพร้อมกับรับกุญแจคืนมาคู่สนทนา
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเมื่อกี้เป็นให้ผมเลี้ยงข้าวคุณซักมื้อแทนได้ไหมครับ Haido”Gackt กล่าวพลางยิ้มหวานให้ Hyde ดวงตาแสนสวยคู่นั้นจ้องตรงมาอย่างคาดหวังว่า ร่างบางจะต้องตอบตกลงอย่างแน่นอน
“ตามใจคุณก็แล้วกัน ว่าแต่เอาเป็นมื้อเช้าเลยดีไหม เช้านี้ยังไม่มีอะไรตกถึงผมเลย” Hyde กล่าวติดตลกแล้วหัวเราะแห้งๆเมื่ออยู่ๆท้องก็ดันร้องขึ้นมาจริงๆ
ดังนั้นคนทั้งคู่เดินออก Studio ไปยังร้าน coffee shop ใกล้ๆกัน Gackt สั่งกาแฟมาแก้วหนึ่ง ส่วน Hyde ก็สั่งเพียงกาแฟหนึ่งแก้วกับพายสัปปะรดอีก 2 ชิ้นเท่านั้น
“ดูคุณไม่ค่อยเจริญอาหารเหมือนที่ได้ยินมาเลยนะ เป็นอะไรหรือเปล่า? รึเป็นเพราะตอนนี้เป็นตอนเช้าเลยไม่ค่อยอยากทานอะไร” Gackt ถามทำลายเงียบขึ้นเมื่อเห็นรายการอาหารที่ร่างบางสั่ง ซึ่งตามที่ได้ยินมามันคงจะต้องมากกว่าที่ Hyde สั่งตอนนี้ซัก 2 เท่า Hyde ส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธก่อนจะตอบคำถามของเขา
“ไม่เกี่ยวหรอก คงเป็นเพราะช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับน่ะ ก็ค่อยไม่ค่อยอยากกินอะไร ไม่เป็นไรหรอก” ใช่ เพราะช่วงนี้เขามักจะทะเลาะกับภรรยาเสมอ เหมือนเธอคอยหาเรื่องมาทะเลาะกับเขาได้ไม่เว้นวัน เขาก็เลยตัดสินใจแยกออกมาอยู่คนเดียว เผื่อว่าอะไรมันจะดีขึ้น แต่การอยู่คนเดียวสำหรับเขามันไม่เรื่องที่เขาคุ้นเคย เพราะเมื่อก่อนก็เช่าบ้านนอนรวมกันกับสมาชิกในวง แล้วพอต้องมาอยู่คนเดียวในห้องที่เงียบงันกับความมืดที่เกลียดกลัวนักหนา เขาก็เลยนอนไม่ค่อยหลับ
“อย่างงั้นเอง อืม เขาว่าอาการนอนไม่หลับเนี่ยมันมีสาเหตุจากความกังวลใจนะ ถ้าระบายมันออกมาบ้าง .บางทีคืนนี้คุณอาจจะนอนหลับ”Gackt กล่าวออกไปเหมือนเป็นการชวนคุยแต่ดวงตาสีน้ำทะเลคู่นั้นกำลังจ้องมองคู่สนทนาด้วยความเป็นห่วง หลังจากฟัง Gackt กล่าวจบบนใบหน้าอ่อนเยาว์ของ Hyde จึงมีรอยยิ้มระบายอยู่บางๆ
“ขอบคุณที่เป็นห่วง แต่ชั้นไม่มีอะไรจะเล่าให้คุณฟังหรอก สาเหตุที่นอนไม่หลับมันเป็นเหตุผลเด็กๆที่คุณฟังอาจจะหัวเราะก็ได้ ชั้นไม่ได้เป็นอะไรหรอก” Hyde กล่าวแล้วจึงก้มลงดูนาฬิกาข้อซึ่งบอกว่าพวกเขาออกมานานพอควร ควรจะกลับเข้าไปใน Studio ได้แล้ว
“ผมว่าเราออกมานานพอสมควรแล้วนะ กลับกันดีกว่า”แต่ก่อน Hyde จะได้พูดอย่างที่คิดไว้ Gackt ก็กล่าวชวนขึ้นก่อนเหมือนรู้ว่าเขากำลังจะพูดอะไร ร่างบางมองหน้าคู่สนทนาจึงก็พบกับรอยยิ้มที่แสดงว่า Gacktรู้สึกสนุกเหลือเกินที่ได้เห็นสีหน้าแสดงความตกใจของเขา
“เอ้า!ไปกันเถอะครับ”เขาเดินกลับมาที่โต๊ะหลังชำระค่าอาหารที่กินเสร็จแล้ว Hyde จึงลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตามออกไปแต่โดยดี แม้จะไม่ค่อยพอใจอยู่บ้างที่รู้สึกเหมือนถูกปั่นหัวด้วยดวงตาแสนสวยคู่นั้นก็เถอะ
เมื่อกลับไปถึงที่ Studio ใครต่อใครก็มากันเกือบครบแล้ว มีการแจกตารางงาน คิวการถ่าย และอะไรอีกมากมาย จนทำให้ Hyde ต้องขมวดคิ้ว
‘ทำไมมันเยอะจังหนอ แค่เห็นก็เหนื่อยแล้ว’ Hyde ได้แต่คิดอยู่ในใจขณะที่มองเอกสารในมือแล้วลงมืออ่านมันอย่างตั้งใจเลยไม่ได้สังเกตว่ามีใครเดินมาอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่
“ขยันจังเลยนะคะ”เสียงใสๆของเด็กผู้หญิงดังขึ้นจากเบื้องหลัง Hyde จึงละสายตาจากเอกสารในมือ หันไปมองต้นเสียง
“อ้อ! Wai_chan เอง มีอะไรรึเปล่า?”Hyde ยิ้มให้สาวน้อยอย่างที่เคยทำเป็นประจำยามพบกัน สาวน้อยคนนี้มีชื่อเต็มๆว่า Kim Dar Wai ผู้แสดงเป็น Hana ลูกสาวของ Sho ตอนเด็ก ซึ่งดูท่าทางเธอจะถูกใจ Hyde อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะทุกครั้งที่คิวซ้อมบทของเธอ เธอมักจะถามหาเขาก่อนเสมอ
“เมื่อกี้ไหนมาเหรอคะ? เมื่อกี้เห็น Haido เดินเข้ามากับCamui_san ไปไหนกันมาเหรอคะ?”
“ไปกินข้าวน่ะ ว่าแต่ Wai_chan ทานข้าวเช้ามารึยังเนี่ย”
“ทานแล้วค่ะ เมื่อเช้าคุณแม่ทำข้าวกล่องมาให้ หนูทานที่นี่ อืม . Haido  คะ ตาคุณดูแดงๆนะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ”เสียงใสๆของหนูน้อยกล่าวขึ้นด้วยตาอันสดใสของหนูน้อยบ่งถึงความเป็นห่วง hyde อย่างจริงใจ
“ฮะ ฮะ ไม่เป็นไรหรอก แค่นอนไม่ค่อยหลับน่ะ” Hyde แกล้งหัวเราะกลบเกลื้อนความไม่สบายใจของตัวเองเพื่อไม่ให้เด็กน้อยต้องเป็นห่วง
“เอ๋!นอนไม่หลับเหรอคะ?” ทันทีที่รู้ว่าเขาเป็นอะไรเด็กหญิงก็อุทานเสียงดัง .เสียจนเขาตกใจ เพราะคิดว่าเรื่องการนอนไม่หลับเนี่ยเป็นเรื่องธรรมดาจะตายไม่เห็นตะโกนเสียงดังขนาดนั้นเลย
“ไม่ได้นะคะ จะคิดว่า ‘แค่นอนไม่หลับเท่านั้นเอง’ ไม่ได้นะคะ เพราะถ้านอนไม่หลับบ่อยๆก็ทำให้ไม่สบายได้ น่าสงสารจังเลยที่นอนไม่หลับแบบนี้ อ๊ะ!แต่ไม่เป็นไรค่ะ Haido รอหนูอยู่ตรงนี้แป๊บหนึ่งนะคะ เดี๋ยวหนูกลับมา รับรองเลยค่ะว่าคืนนี้ haido ต้องนอนหลับแน่ๆ” Wai กล่าวด้วยสีหน้าจริงจังก่อนจะวิ่งจากไปทิ้ง Hyde ซึ่งนั่งยิ้มด้วยความเอ็นดูเอาไว้เบื้องหลัง
“คุยอะไรกันอยู่? ท่าทางสนุก”เสียงทุ้มต่ำนุ่มนวลน่าฟังของ Gackt ดังขึ้นข้างๆตัว เขาเดินมาขณะที่หนูน้อยวิ่งจากไปพอดี
“ไม่มีอะไรน่าสนุกอย่างที่คิดหรอก แค่เล่าให้เธอฟังว่าหมู่นี้ชั้นนอนไม่ค่อยหลับ พอรู้เท่านั้นแหละเธอก็โวยวายเสียโยกใหญ่ แล้วก็บอกให้ชั้นนั่งรออยู่ตรงนี้ นั่นไงกลับมาแล้ว” Hyde เล่ายิ้มๆขณะที่ยังไม่ละสายตาจากภาพหนูน้อย Kim Dar Wai วิ่งตรงเข้ามาหาด้วยท่าทางร่าเริง ในมือของเธอถือกล่องขนาดย่อมมาด้วยกล่องหนึ่ง แต่พอเห็นว่าใครยืนอยู่ด้วยกับ Haido ของเธอ ท่าทางก็เปลี่ยนไปทันที เธอหยุดวิ่งเปลี่ยนเป็นเดินช้าๆและแทนที่จะเดินตรงมาหา Hyde เลยเธอกลับเลือกที่จะเดินอ้อมไปเข้าด้านตรงข้ามกับที่ Gackt ยืนอยู่ราวกับกลัวที่เข้าใกล้เขาอย่างนั้น
“นี่ค่ะ”เธอยื่นกล่องที่ถือมาให้ Hyde ซึ่งรับไปมองอย่างงงๆ    
“ธูปหอมค่ะ(เป็นเครื่องหอมชนิดหนึ่ง ไม่เกี่ยวกับธูปที่ไว้จุดเวลาไหว้พระแต่อย่างใด) เวลาหนูนอนไม่หลับคุณแม่จะเอาจุดธูปไว้บนหัวนอนจะทำให้นอนหลับสบายค่ะ อ๊ะ!คุณแม่เรียกแล้ว ไปก่อนนะคะ”หลังจากยื่นกล่องให้ตามที่ต้องการแล้วเธอก็วิ่งไปหาคุณแม่ของเธอ ทิ้งชายหนุ่ม 2 คนไว้ตามลำพัง
“ดีนะ คืนนี้จะได้นอนหลับซะที ความจริงแล้วผมก็เป็นห่วงอยู่เหมือนกันนะ ที่คุณนอนไม่หลับน่ะ”Gackt กล่าวขึ้นขณะที่สายตายังมองตามเจ้าของกล่องธูปไปจนลับตาก่อนจะหันกลับมามองร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆ   
“หึ หึ ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องเป็นห่วงแค่นอนไม่หลับแค่นี้ไม่ตายหรอกน่า ดีซะอีกว่าจะลดน้ำหนักอยู่เหมือนกัน” Hyde กล่าวพลางหัวเราะเบาๆให้กับคำพูดติดตลกของตัวเอง แต่แล้ว Hyde ก็ต้องหัวเราะค้างเมื่อได้ยินประโยคต่อมาของ Gackt
“ลดทำไมกัน แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ผมชอบ”
“เอ๋!” Hyde ไม่แน่ใจว่าตัวเองหูฝาดไปรึเปล่า จึงหันหน้าไปมอง Gackt เพื่อย้ำให้แน่ใจว่าเมื่อกี้เขาหูฝาดไปรึเปล่า เมื่อหันไปก็ไปสบกับดวงตาสีฟ้าที่จ้องตรงมายังเขา สายตาของร่างสูงเป็นสิ่งยืนยันว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้หูฝาดแน่ๆ
“อย่าล้อเล่นน่า ไม่ขำหรอกนะ”Hyde กล่าวพลางหยิบเอกสารที่อ่านอยู่เมื่อครู่ขึ้นมาเสร้งทำเป็นอ่านเพราะจุดประสงค์จริงๆที่หยิบมันขึ้นมาก็เพื่อบังสายตาที่จ้องมาของ Gackt ต่างหาก เพราะดวงตาสีท้องฟ้าในวันอากาศดีคู่นั้นเหมือนมีอำนาจสะกดให้คนที่จ้องทำตามในสิ่งที่ผู้เป็นเจ้าของดวงตาแสนสวยคู่นั้นต้องการ
‘ไม่ได้! ไม่ได้! Haido ตั้งสติไว้ นายแต่งงานแล้วนะ!!!!’ ที่ไหนที่หนึ่งในสมองร้องเตือน ไม่ให้จ้องดวงตาคู่นั้นกลับเพราะไม่งั้นเขาคงหลงเคลิ้มไปกับความรู้สึกที่ Gackt ส่งมาทางสายตาแน่ๆเลย
“ล้อเล่น? .คุณคิดที่ผมพูดนี้มันเป็นเรื่องล้อเล่นงั้นรึ?”Gackt ดึงแฟ้มเอกสารในมือ Hyde ออกไปวางไว้ข้างๆเพื่อกำจัดอุปสรรคที่ขวางกั้นระหว่างเขากับ Hyde หมดไป เขารู้สึกว่าร่างบางพยายามหลบตาเขา ทว่าแม้จะไม่มีแฟ้มเอกสารมาขวางแล้ว Hyde ก็ยังเสมองไปทางอื่นไม่สบตาเขาอยู่ดี
“แล้วไม่จริง? เรารู้จักกันไม่เท่าไรเลย อยู่ๆคุณก็มาบอกว่าชอบชั้นเนี่ยนะ จะให้ชั้นเข้าใจว่ายังไง?” Hyde กล่าวโดยแกล้งหันไปมองแฟ้มเอกสารที่ถูกดึงออกจากมือเมื่อครู่นี้ 
“งั้นถ้าคุณคิดว่าผมล้อเล่น คุณก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องหลบตาผมจริงไหม?”ไม่ว่ายังไง Hyde ก็ยังไม่ยอมหันมาสบตา Gackt อยู่ดี เขาจึงคิดว่าคนอย่าง Hyde ถ้าไม่ใช้ไม้นี้ล่ะก็วันนี้ทั้งวันร่างบางคงไม่มีทางหันมาสบตาเขาแน่ๆ ซึ่งจริงตามคาดพอ Hyde ได้ยินคำพูดเชิงท้าทายแบบนี้ เขาก็รู้สึกฉุนขึ้นมาทันที เขาฉุนจนลืมไปแล้วว่าหากหันไปสบดวงตาคู่นั้นมันจะเกิดอะไรขึ้น
“นายว่าอะไรนะ! ทำไม? ทำไมคนอย่างชั้นต้องหลบตากับนายด้วย!!”สรรพนามที่ใช้เริ่มเปลี่ยนไปเนื่องจากอารมณ์ที่เริ่มคุกของร่างบาง Hyde หันกลับไปมองหน้า Gackt ตรงๆ และเมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนริมฝีปากเรียวสวยของร่างสูง Hyde ก็รู้ได้ทันทีว่าตัวเองกระโดดลงไปในหลุมพรางของ Gackt เต็มๆ
“ถึงเราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แต่ผมเฝ้ามองคุณมานานแล้ว นานจนผมก็ลืมไปแล้วว่ามันเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ ..และตอนนี้ผมรู้สึกยินดีมากที่ได้ทำงานชิ้นนี้ ..เพราะมันทำให้ความฝันของผม ไม่เป็นความฝันอีกต่อไป .ความฝันที่ได้รู้จักคุณ ได้มีคุณอยู่เคียงข้าง .” เพราะมั่วแต่แกล้งมองไปทางอื่น Hyde ไม่รู้เลยว่าตัวเองมาตกอยู่ในตำแหน่งล่อแหลมแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ Gackt ยืนคร่อมเก้าอี้ตัวที่ Hydeนั่งอยู่ส่วนมือทั้งสองข้างเกาะขอบโต๊ะไว้ ไม่ทางที่ Hyde จะหลุดออกไปได้เลยนอกจากจะก้มลอดแขนแกร่งคู่นี้ออกไป ดวงตาแสนสวยคู่นั้นจ้องลึกลงไปในดวงตากลมโตของ Hyde สะกดให้ร่างบางไม่อาจละสายตาจากเขา
“ผมพูดขนาดนี้แล้ว คุณยังจะใจร้ายคิดว่าผมพูดเล่นอยู่รึเปล่า? Haido” Gackt กล่าวพร้อมก้มต่ำลงมาจนลมหายใจของคนทั้ง 2 แทบจะเป่ารดกัน
“ .ถะ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!!!! ชะ ชั้น ชั้นหิวน้ำ .ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!!~”Hyde ร้องก่อนใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมดผลัก Gackt ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ววิ่งหนีหายเข้าไปในหมู่ Staff ทั้งหลายที่กำลังยุ่งกับการขนของ เซ็ทของขึ้นรถซึ่งจะนำพวกเขาไปยังสนามบิน
ส่วน Gackt ก็ได้แต่นั่งงงอยู่กับพื้น เขาไม่แปลกใจหากกุหลาบงามจะมีหนามแหลม แต่สิ่งที่เกินความคาดหมายของเขาคือ เขาไม่คิดว่ากุหลาบที่ดูแสนจะบอบบางดอกนี้ มีแรงมากขนาดทีผลักคนซึ่งใหญ่กว่าล้มลงได้อย่างง่ายดาย จะว่าไปแล้วแม้จะไม่ค่อยหวังอะไรกับการ ‘รุก’ ครั้งแรกแต่เขาก็เขาก็ไม่คิดว่าจะถูกปฏิเสธเสียตั้งแต่ต้นแบบนี้ ก็ดีเหมือนกันเพราะหากร่างบางตอบรับเขาง่ายๆมันคงไม่สนุกเท่าไหร่ แต่ Hyde ไม่ใช่คนแบบนั้น เขาจึงอยากเอาชนะ อยากรู้จริงๆว่ถ้าเขารุกแบบนี้ต่อไป hyde จะทนได้ถึงเมื่อไหร่กันนะ ยิ่งคิดวิธีเอาชนะชายหนุ่มร่างบางรายนี้แล้วยิ่งทำให้ Gackt รู้สึกว่าดีจริงๆที่ยังชีวิตอยู่
ส่วนทาง Hyde หลังวิ่งหนีออกมาจาก Gackt แทนที่จะตรงไปยังตู้น้ำอย่างที่บอกไว้ เขากลับวิ่งตรงไปยังห้องน้ำแทน ห้องน้ำที่ไม่ค่อยมีคนเข้าเหมาะสำหรับระบายอารมณ์ที่สุด เมื่อตรวจดูว่าไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำ เขาจึงเอาป้าย “กำลังทำความสะอาด” ไปแขวนไว้ข้างหน้าเพื่อให้แน่ใจว่าจะมีเขาเพียงคนเดียวในอยู่ห้อง คิดแล้วมันน่าแค้นใจนักที่ถูกต้อนจนหนีมาหลบในห้องน้ำแบบนี้ เสียฟอร์มชะมัด ก็ใช่ว่าเขาจะใหม่กับเรื่องพรรค์นี้เสียเมื่อไหร่ แม้จะไม่ชำชองเหมือน Ken แต่เขามั่นใจว่าเรื่องพวกนี้เขาก็ชำนาญพอตัวอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมเวลาอยู่ต่อหน้าดวงตาแสนสวยสีฟ้าใสคู่นั้นแล้วความชำนาญที่ภูมิใจกลับใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้เลย โดนสายตาคู่นั้นปั่นหัวเหมือนสาวน้อยแรกรุ่นที่ริอาจมีความรักครั้งแรกไปเสียนี่ แถมยังปล่อยไก่ออกไปตัวเบ้อเริ่ม
‘อะไรนะ บอกหิวน้ำแล้วบอกให้ปล่อยชั้นไปเนี่ยนะ เหตุผลฟังขึ้นตายล่ะ’ คิดแล้วมันน่าตบปากตัวเองจริงๆ ไม่รู้พูดออกไปได้ไง ปานนี้อีตาขี้แก๊กนั้นคงหัวเราะเขาจนปวดท้องไปแล้วแน่ๆ เฮ่อ!แค้นตัวเองจริงๆ ทำเขาถึงโง่งี่เง่าอย่างนี้ว้า~ Hyde ด่าตัวเองในใจ พอสงบสติอารมณ์ตัวเองให้กลับ mode ปกติแล้วเขาจึงเดินออกจากห้องนำโดยที่ลืมป้ายที่แขวนไว้ออกด้วย เมื่อเดินออกมาถึงข้างนอกทุกคนก็ขึ้นรถบัสที่เตรียมมาจนเกือบหนดแล้วเหลือเหลือเพียงเขากับ staff อีกไม่กี่คนคนคนที่วุ่นอยู่กับการขนของเข้ารถ พอดีมี Staff คนหนึ่งหันมาเห็นเขาเข้าพอดี เธอยื่นตั่วเครื่องบินให้เขาแล้วบอกให้เขาไปขึ้นขึ้นรถที่จอดรถอยู่ข้างนอก 
ทุกอย่างเรียบร้อยไปด้วยดีจนถึงสนามบินโดยที่ไม่วี่แววของร่างสูงตามมากวนใจอย่างที่เขาคิด Hyde อดจะโล่งใจไม่ได้ว่าจากนี้ไปคงได้เจอกับ Gackt เฉพาะในกองถ่ายเท่านั้น เขาจึงเดินขึ้นเครื่องไปอย่างสบายใจ เมื่อขึ้นเครื่องได้เป็นทีเรียบร้อย ร่างบางจึงเดินหาที่นั่งของตัว
เองอย่างสบายอารมณ์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น