Inu to Usagi Monogatari (YAOI)

ลำดับตอนที่ #7 : Tale 3: Secret Sighs 1

Title : Mr. Rabbit’s Story | Tale 3: Secret Sighs

Author : Mikoto
Pairing :GH (HG ... maybe ... 5555) , TH
Rate : Don't know
Genre : CB
Warning : ก็แค่สนอง NEED ตัวเอง ว่าจะสามารถเขียนเนื้อเรื่องให้เป็นโลกคู่ขนานกับโปรเจค Yg ได้ไหม?
Status: On Going ….

เที่ยงกว่าแล้ว ... บนโซฟายาวสีดำสนิทที่วางชิดกับผนังสีขาวของสตูดิโอ มีร่างผอมบางของสมาชิกวงจอมโวยซึ่งเอาแต่บ่นว่า ‘หิวจนไม่มีแรงทำงาน’ นอนเหยียดยาวอยู่บนนั้น ฟังจากลมหายที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอของร่างเบื้องหน้า จึงพอเดาได้ว่าตอนนี้คนที่บ่นว่า ‘หิวๆ’ มาตลอดช่วงเช้า เวลานี้ได้ล่วงสู่นิทราเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

... อ้าว? ... แล้วกัน...

ท่านหัวหน้าวงที่เพิ่งกลับจากทานมื้อเที่ยง คิดอยู่ในใจ ขณะที่วางกล่องเค้กที่เจ้าคนหลับบ่นอยากกินมาหลายวันไว้บนโต๊ะเหล็กสีดำที่วางอยู่ข้างหน้าโซฟา

... คงเหนื่อยสินะ ...

ชายหนุ่มคิดพลางยืนมองเจ้าตัวยุ่งที่กำลังหลับสนิทด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนที่มีไว้เพื่อร่างบางเบื้องหน้าเท่านั้น คงเพราะช่วงนี้เป็นช่วงที่พวกเขากำลังเร่งเดินเครื่องทำอัลบั้มใหม่กันอยู่ เป็นอัลบั้มที่มีคอนเซปที่หนักกว่าอัลบั้มที่ผ่านๆ มา และในงานครั้งนี้ไฮโดะซึ่งเป็นตัวตั้งตัวตีในการคิดอิมเมตให้กับอัลบั้มใหม่นี้ ดูจะตั้งใจ ทุ่มเทให้กับงาน ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

ในฐานะของหัวหน้าวงก็รู้สึกยินดีไม่น้อยที่งานเดินหน้าไปอย่างรวดเร็ว แต่ในฐานะเพื่อนแล้วก็อดรู้สึกเป็นห่วงหมอนั่นขึ้นมาไม่ได้ เพราะหมู่นี้หมอนั่นเอาแต่มุทำงานจึงไม่ได้หลับได้นอน อย่างเมื่อวานนี้ก็เหมือนกัน ได้ยินว่านั่งแก้โน้ตเพลงอยู่ทั้งคืนไม่ได้นอนเลย

... งั้นให้หลับต่ออีกซักพักก็แล้วกัน ...

ชายหนุ่มกล่าวกับตัวเองในใจ แล้วจึงหันหลังกลับเพื่อเริ่มทำงานของตัวเองต่อ ทว่าใบหน้ายามหลับใหลของร่างบางก็ยังปรากฏให้เห็นที่หางตาอยู่ดี ตอนนั้นเองที่ความคิดที่จะกลับไปทำงานต่อนั้นเปลี่ยนอย่างสิ้นเชิง

เวลานี้สตูดิโอยังคงว่างเปล่าเพราะทุกคนออกไปทานข้าวเที่ยงกันหมด เพราะฉะนั้นหากเขาจะทำตามใจตัวเองบ้างคงไม่เป็นไร พอคิดแบบนั้นเขาจึงหมุนตัวกลับมาช้าๆ และนั่งลงบนพื้นข้างๆ โซฟาสีดำตัวนั้น

... เพื่อมองใบหน้ายามนิทราของร่างบาง ...

ภายใต้แสงไฟสีส้มอ่อนส่องต้องใบหน้าขาวเนียนเรียวสวย ซึ่งตัดกับอย่างชัดเจนกับเรือนผมดำขลับที่ซอยจนเค้ารูปยาวละต้นคอ ที่ปรกอยู่ข้างแก้ม ขนตางอนยาวเรียงตัวแผ่เป็นแพ บดบังดวงตาของเจ้าของเอาไว้ ดวงตาสีราตรีที่ส่องประกายสดใสและลึกลับน่าค้นหาในเวลาเดียวกัน ดวงตาทรงเสน่ห์ที่ดึงดูดทุกคนที่เข้าใกล้ให้หลงใหลเคลิบเคลิ้มไปกับมนต์สะกดที่ยากจะต้านทาน จมูกโด่งเป็นสันเหมือนกับมีใครมาวาดเอาไว้ ริมฝีปากเรียวบางอวบอิ่ม แดงระเรื่อน่าสัมผัส ...

... ส่วนประกอบที่งดงามทั้งหลายนี้ รวมเป็นใบหน้าที่งดงามไร้ที่ติ ... และมันคงสมบรูณ์แบบยิ่งกว่านี้ หากว่าใบหน้านี้ไม่ใช่ของผู้ชายคนหนึ่ง ... !!!

แต่ความจริงกลับช่างโหดร้ายกับผู้ตระหนักถึงมันเสมอ เพราะเจ้าของความงามที่น่าหลงใหลนี้ กลับเป็นเจ้าเพื่อนจอมห้าวที่ไม่เคยรับรู้ความงามของตัวเองเลยแม้แต่น้อย แถมคนชมยังอาจได้รับแจกหมัดจากเจ้าตัวไปฟรีๆ ด้วยซ้ำ

จะว่าไปแล้ว ... เมื่อก่อนนี้ก็มีคนชอบทำในสิ่งเดียวกันนี้ทุกเช้าอยู่เหมือนกัน

มีคนเคยถามหมอนั่นว่าสิ่งที่จะทำเป็นอย่างแรกตอนตื่นนอนคืออะไร แล้วคำถามของหมอนั่นก็ทำให้เขานึกอิจฉาอยู่ลึกๆ

‘มองหน้าไฮโดะตอนหลับครับ’

เมื่อมีโอกาสทำในสิ่งเดียวกัน ในตอนที่หมอนั่นออกไปแล้ว เขาจึงมักสงสัยว่า ในตอนนั้นหมอนั่นจะมองใบหน้าเรียวสวยของคนคนนี้แล้วคิดอย่างเดียวกับเขารึเปล่า? แล้วไฮโดะล่ะ คิดอย่างไรกับคำตอบของหมอนั่นบ้าง?

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นมาเจ้าตัวดีก็ยังคงนอนห้องเดียวกับหมอนั่นต่อไปไม่ได้ลุกขึ้นมาโวยวายอย่างที่เขาเคยนึกเอาไว้แต่แรก ทำให้เขาเดาเอาเองว่าร่างบางคงไม่ได้คิดอะไรกับเรื่องแบบนี้กระมัง และถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนพบกับไฮโดะเป็นคนแรก แต่คนที่สนิทกับร่างบางที่สุดในเวลานั้นกลับเป็นหมอนั่น เรื่องนี้มันทำให้เขาอดน้อยใจอยู่เสมอไม่ได้ ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ว่างข้างกายร่างบางก็ไม่เคยเป็นของเขา ...

ดังนั้น ... สิ่งเดียวที่เขาทำได้ อย่างน้อยในช่วงเวลาสั้นๆ นี้

... ขอให้ในห้วงความฝันของนายมีฉันบ้างได้ไหม? ...

.....................................................................