TWIN

ลำดับตอนที่ #2 : ข้อความในสมุดบันทึก

เช้าวันรุ่งขึ้น Hyde ลุกขึ้นจากเตียงเร็วกว่าปกติ เขาตื่นก่อนรูมเมทเขาเสียอีก เขารีบจัดการกับตัวเองให้เสียแล้วออกจากที่พักไปหาอะไรใส่ท้องในกองถ่าย เขาชงกาแฟสำหรับตัวเองแก้วหนึ่ง เขายังอยู่เพียงลำพังในห้องอาหาร ในมือยังคงมีไดอารีเล่มนั้น เขาเริ่มอ่านมันอีกครั้งอย่างตั้งใจ เรื่องที่เขียนอยู่ในนี้ เหมือนความทรงจำครั้งหนึ่งของเขาเมื่อนานมาแล้ว…



วันที่ 16/3/XX

วันนี้เป็นวันแรกที่มาไต้หวันกับคุณพ่อซึ่งมาทำธุระอะไรบางอย่างที่นี่

หน้าร้อนที่นี่ร้อนจังเลย เกลียดหน้าร้อนที่สุด! ถึงแม้มันจะปิดเทอมก็เถอะ



วันที่ 18/3/XX

เช้านี้ตื่นสาย กว่าจะตื่นก็เที่ยงแล้วคุณพ่อออกไปทำธุระข้างนอก

ทิ้งชั้นไว้ที่โรงแรมคนเดียว ได้รู้จักกับคุณลุงเจ้าของโรงแรมด้วย

คุณลุงเป็นคนใจดี คุณลุงแกะหุ่นไม้เป็นด้วยเก่งจัง!



วันที่ 21/3/XX

วันนี้ไปดูหุ่นไม้ที่คุณลุงแกะไว้เมื่อก่อนนี้ วิเศษจังเลย! อยากแกะเก่งๆแบบ

คุณลุงบ้างจัง แต่งานฝีมือคราวก่อนก็ออกมาไม่เป็นท่า แล้วคราวนี้จะออกมา

เป็นไงบ้างก็ไม่รู้



วันที่ 23/3/XX

คุณลุงสอนการแกะหุ่นไม้ให้ และให้ชั้นลองแกะหุ่นไม้ดูด้วย แกะออกมาไม่เลว

คุณพ่อยังชมเลยว่าสวย ท่าทางชั้นจะมีพรสวรรค์ด้านนี้แฮะ น่าแปลกทั้งๆที่ชั้นแกะ

ออกมาสวยขนาดนี้ แต่กลับไม่มีใครดูออกว่าเป็นอะไร สงสัยชั้นจะแกะสวยไปแฮะ





วันที่ 24/3/XX

วันนี้ดีใจมาก คุณลุงสัญญาว่า คุณลุงจะแกะหุ่นไม้ให้ชั้นตัวหนึ่งก่อนชั้นกลับ



วันที่ 25/3/XX

วันนี้คุณลุงเริ่มแกะตุ๊กตาไม้แล้ว คุณลุงบอกว่าอยากแกะหุ้นไม้ที่ขนาดเท่ากับตัวชั้น

ดีใจจังเลย! ชั้นกำลังนับวันคอยอยากให้มันเสร็จไวๆ



บันทึกจบลงที่หน้านี้ เขาก็เลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น เขาพลิกหน้าหนังสือที่เหลืองกรอบของไดอารีไปมา เรื่องที่เขียนอยู่ในนี้ช่างเหมือนเรื่องราวตอนเด็กๆของเขาจริงๆ ความทรงจำที่แสนจะเลือนลาง…เลือนลางจนเขาเองก็ลืมมันไปนานแล้ว เพิ่งจะมานึกขึ้นได้เอาตอนที่อ่านไดอารีเล่มนี้…ใครเป็นคนเขียนเรื่องพวกนี้นะ…เขาหรือ? นี่เขาเคยเขียนไดอารีเป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้ด้วย

เหรอ?เขาคิด…และเหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่างออก…อะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับเรื่องที่บันทึกเขียนไว้….

“ใจร้ายจังนะ Haido หนีชั้นมาแบบนี้”เสียงทุ้มๆของใครบางคนกระซิบอยู่ข้างหู Hyde ละสายตาจากหนังสือหันไปทางต้นเสียง เขาเห็นใบหน้าของ Gackt อยู่ห่างกับใบหน้าของเขาแค่คืบ ร่างบางออกจะตกใจอยู่บ้างกับ Position น่าหวาดเสียวแบบนั้น เขาจึงขยับตัวให้ออกห่างออกมาเล็กน้อย ค่อยได้หายใจหายคอสะดวกหน่อย อยู่ในตำแหน่งนั้นแล้วใจมันเต้นแปลกๆหายใจไม่ค่อยสะดวกเลย

“โธ่! Gac_chan เองเหรอ อย่าเข้ามาเงียบๆแบบนี้สิ แล้วก็ชั้นไม่ได้หนีซะหน่อย เห็นนายกำลังฝันดีก็เลยไม่อยากปลุก ปลุกคนที่กำลังหลับน่ะมันเป็นบาปนะรู้ไหม?”Hyde กล่าวพร้อมกับยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี เขาลืมเรื่องที่กำลังคิดอยู่ไปแล้ว

“งั้น…การตื่นก่อนทำให้ชั้นอดได้เห็นใบหน้าตอนกำลังหลับของนายก็เป็นบาปเหมือนกันนะรู้ไหม?”ดวงตาแสนสวยของร่างสูงจ้องตรงมาอย่างเจ้าเล่ห์ แต่สายตาของร่างบางที่จ้องกลับมาก็ส่อแววเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน

“เหรอ?…..งั้นทำอย่างไงชั้นถึงจะไถ่บาปได้น้า~”

แต่ก่อนที่ Gackt จะได้ตอบอะไร ผู้กำกับก็เห็นคนทั้งสองจึงเดินมาหวังเพื่อจะทักทาย เขาไม่รู้

หรอกว่าการเดินเข้ามาของเขาเป็นการขัดจังหวะของ Gackt อย่างรุนแรง

“ไงทั้ง 2 คน สนิทกันจังเลยนะ เป็นไงบ้าง Haido_kun ไข้หายแล้วรึ?”ผู้กำกับถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

“ขอบคุณครับ วันนี้ไม่เป็นไรแล้ว เมื่อวานขอโทษจริงๆนะครับ เพราะผมแท้ๆ….” Hyde กล่าวอย่างสำนึกผิด เพราะเขาแท้ๆอะไรๆที่ Set ไว้แล้วจึงเป็นต้องล้มเลิกไปโดยปริยาย ผู้กำกับเห็นอย่างนั้นเขากลับหัวเราะเสียยกใหญ่

“ไม่เป็นไรหรอกน่า~ Haido_kun มันเป็นเรื่องของอุบัติเหตุนี่น่า อย่าคิดมากเลย วันนี้ก็ถ่ายซ่อมเสียให้มันเสร็จก็เท่านั้นเอง อย่าคิดมากน่า”ผู้กำกับพูดไปเอามือตบไหล่บางๆของร่างบางเป็นการให้กำลังใจ ทำให้ร่างบางเริ่มใจชื้นขึ้นมาหน่อย

“ครับ ขอบคุณครับ”ร่างบางกล่าวเมื่อเห็นว่าไม่มีใครถือโทษที่เขาล้มไปวันนั้นร่างบางจึงยิ้มออกมาได้

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว ยิ้มเข้าไว้ อย่าไม่แก่เท่าไหร่ถ้าหัดเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดทั้งวัน ระวังหน้าจะแก่ก่อนวัยนะ” หลังจากพูดให้ Hyde หายกังวลเขาก็เดินไปทักคนอื่นที่เพิ่งเดินเข้าใหม่ทิ้ง Hyde ไว้กับ Gackt อย่างเดิม ส่วน Hyde พอได้ฟังผู้กำกับพูดอย่างนี้มันทำให้เขานึกถึงเพื่อนสนิทคนหนึ่ง คนที่มักจะทำหน้านิ่วคิ้วขมวดทั้งวันเวลาทำงาน คนขี้กังวล คนที่ชอบเก็บรายละเอียดทุกเรื่องมาคิดให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นมา เพื่อนเขาคนนี้ คนที่เพิ่งออกซิงเกิลใหม่ของตัวเองเมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนที่เป็นทั้งเพื่อน และหัวหน้าของเขา - Tetsu – แต่พอคิดแบบนี้แล้วก็อดแขวะเพื่อนสนิทในใจไม่ได้

“คิก คิก คิก ได้ยินเปล่า Tet_chan ยังไม่แก่เท่าไหร่ถ้าหัดเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดทั้งวัน ระวังหน้าจะแก่ก่อนวัยนะ นายก็ระวังด้วยล่ะ คิก คิก คิก” แต่ตามปกติทุกครั้งเมื่อเขาแขวะไปแบบนี้ ท่านหัวหน้าวงก็จะตอกกลับมาว่า

‘พวกนายนั้นแหละ สูบเข้าไปเถอะ บุหรี่น่ะ ระวังจะไม่ได้แก่ตาย’ ซึ่งมันก็กระทบกับ Ken_chan กะ Yukky เข้าไปเต็มๆ แล้วเดี๋ยวสงครามน้ำลายก็จะเริ่มขึ้น คิก คิก คิก คิดถึงภาพนั้นแล้วเขาก็เผลอหัวเราะออกมา ก็มันน่าขำน้อยอยู่เมื่อไหร่ ภาพที่ Ken_chan กะ Tet_chan ตั้งหน้าตั้งตาเถียงกันจนหน้าดำหน้าแดงด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง โดยมีเขากับมือกลองคอยเป็นกองเชียร์อยู่ข้างๆ

“คิก คิก คิก คิก”

Gackt รู้สึกแปลกใจที่ได้ยินร่างบางหัวเราะ เขาไม่เข้าใจว่าคำพูดของกำกับมันน่าตลกตรงไหน แต่ Hyde ก็หัวเราะกับมันอย่างสนุกสนาน ราวกับคำพูดนั้นเป็นมุขตลกของผู้กำกับก็ไม่ปาน

“หัวเราะอะไรอยู่รึ?”

Hyde หันมาทางเขา ร่างบางหยุดหัวเราะไปพักหนึ่งแล้วก็กลับไปเริ่มหัวเราะอีกครั้ง คงขำใบหน้าที่แสดงความไม่เข้าใจของเขา

“คิก คิก ลองทายดูสิ  คิก คิก”

“คำพูดของผู้กำกับเมื่อกี้?”

“เกือบถูก แต่ไม่ใช่หรอก บังเอิญไปนึกถึงเพื่อนในวงคนหนึ่งที่ชอบทำหน้าเครียดน่ะ ก็เลยพาลไปนึกบรรยากาศในวงขึ้นมา นานแล้วนะที่เราไม่ได้กลับไปทำวงกันอีก นี่ก็เกือบจะ 3 ปีแล้ว ชั้นคิดถึงพวกเขาจัง”hyde ในตอนนี้หยุดหัวเราะแล้วและกำลังนึกถึงเพื่อนๆแต่ละคนอยู่ด้วยความคิดถึง  

“ทำไมล่ะ? ไม่อยากอยู่กับชั้นแล้ว?ชั้นคงทำให้นายเบื่อ?”เสียงของ Gackt ฟังแล้วทำให้ Hyde รู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที ร่างบางส่ายหน้ารีบกล่าวแย้งขึ้น

“ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะ? นายทำให้ชั้นสนุกมาก เพราะนายไม่ใช่หรือ ชั้นถึงมานั่งอยู่ตรงนี้ ในกองถ่ายนี้ ไม่ใช่เพราะนายเหรอ?”ร่างบางถามกลับ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคู่สนทนาถึงพูดอย่างนั้น

“นายคงอยากกลับไปอยู่กับเพื่อนๆในวง กลับไปทำงานของ L’arc มากกว่ามาอยู่ที่นี่”Gackt ยังไม่เลิกตัดพ้อ ก็มันน่าน้อยใจน้อยอยู่เมื่อไหร่ล่ะ ทั้งๆที่ยังทำงานอยู่กับเขาแท้ๆ ร่างบางกลับไปคิดถึง เพื่อนๆในวงได้ แถมยังบอกว่าคิดถึง บรรยายกาศในวง คงอยากกลับไปทำงานในวงมากกว่าล่ะสิ ที่นายมาอยู่ทีนี่ก็คงแค่ฆ่าเวลารอเพื่อนๆของนายทำงานเสร็จสินะ เขาที่อยู่ข้างๆร่างบางนี่มันไม่มีความหมายเลยใช่ไหม?

แม้ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ดวงตาสีน้ำตาลแสนสวยคู่นั้นกำลังตัดพ้อ Hyde อยู่ด้วยความน้อยใจ ซึ่งร่างบางรับสารจากดวงตาได้เป็นอย่างดี แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าอะไรเป็นสาเหตุให้พ่อหนุ่มผู้perfect คนนี้น้อยใจ เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ เอื้อมมือไปจับหน้าใบหน้าของคู่สนทนาของให้โน้มลงมองมองหน้าเขาตรงๆ

“ไม่เอาน่า นายน้อยใจอะไรชั้นเหรอ? ไม่เอาน่า อย่าเงียบแบบนี้สิ Gac_chan นายเล่นเงียบแบบนี้แล้วชั้นจะรู้เรื่องได้ไงล่ะ?”และก่อนที่ร่างสูงจะได้ตอบอะไรกลับไป Staff สาวคนหนึ่งเดินมาเรียกคนทั้งคู่

“…..เอ่อ…..ขอโทษค่ะ..คือ…ผู้กำกับให้ชั้นมาเรียกคุณ 2 คนค่ะ นี่ได้เวลาแล้ว”

Hyde จึงหันมาทาง Staff สาวคนนั้น

“ครับ…ผมจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ร่างบางกล่าวพลางปล่อยมือออกจากใบหน้าของ Gackt ก่อนจะเดินจากไปเขาหันกลับมา

“เอาเป็นว่าเรื่องนี้ค่อยคุยกันอีกทีหลังจากเลิกกองนะ ถ้านายถ่ายเสร็จแล้วหนีกลับไปก่อนชั้นไม่ยอมนะ รอชั้นด้วยนะ Gac_chan”พูดจบร่างบางก็เดินจากไป