เรื่องวุ่นๆของยัยจอมเฮี้ยว

ลำดับตอนที่ #1 : เกิดอะไรขึ้น 60%

     

ณ ห้องมัธยมปลายปี 2 ห้อง 1 ของโรงเรียน gan eng seng ซึ่งอยู่ในประเทศสิงคโปร์

" เฮ้อ!! ดีจัง สอบเสร็จเสียที " ยัยเอมี่ถอนหายใจยาว เนื่องจากเหนื่อยล้าจากการทำข้อสอบ แต่ยังมีรอยยิ้มที่สดใสให้เห็นอยู่ประปราย

"อืม" ฉันตอบเห็นด้วยกับยัยนี่ ขณะที่มือกำลังเก็บหนังสือเรียนเพื่อจะกลับบ้าน

"วันนี้ น้องทีนจะไปฉลองกับพี่คาชิด้วยไหมจ๊ะ" เอมี่พูดแล้วหัวเราะ ยัยนี่ชอบล้อเรื่องที่พี่ทาเคชิซึ่งเป็นพี่ชาย แท้ๆของตัวเองแอบชอบฉันมานานตั้ง 6 ปีเพราะพี่เค้าไม่กล้าบอกฉันเหตุผลเพราะกลัวจะถูกปฎิเสธ เลยเก็บความรู้สึกนี้มาจนถึงเดือนที่แล้ว  ถึงกล้ามาสารภาพกับฉัน แต่ฉันก็ได้บอกพี่เค้าไปเพียงว่า เป็นพี่ชายความสัมพันธ์อาจจะยั่งยืนกว่า  และที่สำคัญฉันไม่ได้มีความรู้สึกมากกว่าการเป็นพี่น้องกันเลย

"ยัยมี่  ฉันบอกแล้วใช่ไหม อย่ามาพูดล้อฉันแบบนี้อีก ถ้าเกิดพี่เค้าได้ยิน อาจจะเสียใจแล้วเผลอทำร้ายตัวเองเหมือนกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้นะ" ฉันพูดเตือนยัยมี่  เพราะไม่อยากให้พี่ทาเคชิทำร้ายตัวเองโดยการไม่ทำอะไร ปล่อยชีวิตไม่มีค่า อยู่ไปโดยไม่มีจุดหมาย  ข้าวปลาอาหารก็ไม่ยอมแตะ  แถมยังหันไปดื่มของมึนเมาอีก พี่เค้าก็เลยมีโรคต่างๆตามมาหลายโรค ในที่สุด ฉันก็ต้องยอมจำนน ไปบอกว่า ฉันต้องการจะเป็นแฟนกับพี่เค้า แต่พี่เค้านั้นรู้ทันว่าฉันแค่เห็นใจ ไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ  วันต่อมาพี่เค้าก็เริ่มหันมาทานอาหารตามเดิม เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ก็ไม่ยอมแตะอีกเลย  ตอนแรกฉันก็แปลกใจว่า เค้ากำลังคิดอะไรกันแน่นะ แต่พอดูไปดูมา เค้าอาจจะตัดใจจากฉันได้แล้วจริงๆ ถ้าจะเก็บไปคิดก็รกสมองเสียเปล่าๆ

"นั่นสิ แหะๆ โทษทีแล้วกันนะจ๊ะ  ฉันลืมนึกไป แต่ถ้าเธออยากเป็นแฟนพี่เค้าเมื่อไหร่ บอกฉันได้ทันทีเลยนะ

 ยัยมี่คนนี้จัดการให้ได้แน่นอน เพื่อเพื่อนสุดเลิฟคนนี้ อิอิ"

"ยัยมี่ !!! พอได้แล้ว ไม่พูดดีกับเธอแล้ว กลับบ้านไปหาคุณแม่ดีกว่า" เมื่อฉันเก็บของใส่กระเป๋าเสร็จก็หันมาพูดกับยัยมี่

" แหม ฉันก็แค่พูดเล่นๆน้า ทำเป็นโกรธไปได้ แล้วปิดเทอมเธอจะกลับเมืองไทยอีกหรือเปล่า นี่ก็ครบ 2 ปีแล้วนะ"  ยัยมี่พูดทีเล่นทีจริง  เอ๊ะ นั่นสิ ใกล้ครบ 2 ปีแล้วนี่น้า เราจะต้องกลับเมืองไทยอีกแล้วเหรอ เวลามันช่างไม่คอยใคร เหมือนกลับที่เขาพูดกันจริงๆ แต่ปีนี้ฉันไม่อยากจะกลับไปที่นั่นเลย

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน  ยังไงก็ต้องแล้วแต่คุณแม่อีกนั่นแหละ"  แต่ฉันไม่อยากกลับไปเมืองไทยเลย ไม่อยากกลับไปอีก มันเป็นอดีตฉันยังลบเลือนมันไม่ได้

"อีกแล้วนะ ทีน เธอนะโตแล้วรู้ไหม ยังไงควรใช้ความคิดส่วนตัวของตัวเองบ้าง อย่าแล้วแต่คุณแม่เพียงอย่างเดียว สักวันคุณแม่ของเธอก็ต้องจากเธอไปสักวัน" เฮ้ ยัยนี่ แช่งแม่ฉันเหรอ

"โอ๊ยย เจ็บนะ ยัยบ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลย   พี่ทาเคชิช่วยด้วย มีคนจะทำร้ายน้องสาวสุดแสนจะน่ารักของพี่"

หลังจากที่ฟังยัยมี่ว่าแม่ฉันทางอ้อม ฉันเลยจัดการหยิกที่ต้นแขน แต่ ขอย้ำนะ เมื่อกี้ฉันแค่แตะเบาๆเอง ไม่ได้รุนแรงซะขนาดนั้นสักหน่อย ยัยนี่ก็แหกปากร้องหยั่งกับใกล้จะโดนฆ่า แล้วยังมาร้องเรียกพี่ทาเคชิอีก ฉันไม่อยากเจอพี่เค้าเลยนะ

"ไม่ต้องเลย พี่ทาเคชิเค้าไม่มาหรอกยะ มัวแต่จีบสาวอยู่ละมั้ง เอาหละ วันนี้เธอเสร็จฉันแน่ๆ"

ฉันพูดแล้ววิ่งไปจับตัวยัยมี่ ยัยนั่นรู้ตัวเลยวิ่งไปก่อน บ้าชะมัด ยัยมี่วิ่งเร็วเป็นบ้า ตอนนี้พวกเรา 2 คน กำลังวิ่งไล่จับกันรอบห้อง นึกถึงตอนเด็กๆที่เราชอบแหย่กัน แล้วยัยมี่ก็จะเป็นฝ่ายบอกให้ฉันไล่จับตัวเองไปให้ได้ เมื่อวิ่งกันจนเหนื่อย  จุดจบของพวกเราจึงมาอยู่ที่ร้านขายโกโก้เย็นอีกตามเคย

"พี่ค่ะ ขอโกโก้พิเศษ 2 เหมือนเดิม" เสียงใสๆของยัยมี่ ตะโกนเรียกบอกคนขาย

 "ได้สิครับ รอสักครู่นะจ๊ะ  น้องมี่คนน่ารัก" สิ้นเสียงชมของพี่คนขาย ยัยนี่เกิดหน้าแดงให้เห็นจางๆ  มันเป็นสิ่งที่ปกติของยัยนี่อยู่แล้ว  ถ้าเกิดมีใครก็แล้วแต่ที่พูด คำว่า น่ารัก ให้ยัยนี่ได้ยินจะต้องมีการเขินนิดนึงแน่นอน

"แก้มแดงอีกแล้วน้า อิอิ ความจริงแล้วพี่เค้าแค่พูดเล่นๆนะ  เขาไม่ได้ชมเธอสักหน่อย จริงมั้ยคะพี่" ใครบอกหละ ที่จริงแล้วยัยมี่ น่ารักคนนึงในสายตาของฉันเลยนะ ผิวขาวอมชมพูระเรื่อ ไว้ผมประมาณต้นคอ สไลด์ลงมาข้างหน้า ร่างผอมบาง  แถมยังเป็นผู้หญิงที่สูงกว่าผู้ชายบางคนอีกนะ นัยน์ตาสีฟ้าซึ่งใครมองแล้วจะต้องเห็นความร่าเริงซ่อนอยู่ภายในนัยน์ตานั้นอย่างแน่นอน

"เอ่อ พี่พูดจริงนะครับ จริงใจด้วย ฮ่าๆๆ" พี่คนขายส่งสายตา ชิ้งๆ ไปให้ยัยมี่ ยัยนั่นรีบหลบสายตาทันทีด้วยความอาย

"อะไรกันเนี่ย พอได้แล้วนะ  นี่คะดอล์นึงใช่ไหมค่ะ งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ" เมื่อพี่คนขายทำโกโก้เสร็จเรียบร้อย ยัยมี่รีบจ่ายเงิน แล้วพาฉันออกจากที่นั่นโดยเร็ว

"มี่ เธอเป็นอะไรไป โกรธฉันเหรอ ถ้าโกรธฉันก็ขอโทษแล้วกัน ไม่ได้ตั้งใจนะ" ฉันพูดขอโทษเอมี่ หรือว่าเมื่อกี้เราจะพูดอะไรให้ยัยนี่ไม่สบายใจหรือเปล่านะ แต่ยังไงก็ขอโทษแล้วนี่นา

"ไม่ตั้งใจ?แล้วไม่คิดจะตั้งใจเหรอ" เอ้ หมายความว่ายังไงกันแน่ ไม่ได้ตั้งใจก็ให้ตั้งใจเหรอ

"นี่ เธอแกล้งฉันอีกแล้วเหรอ" ที่แท้ ยัยมี่อำฉันเล่น ไม่นะ บ้าจริง

"อิอิ ใครๆก็บอกว่าแกล้งเธอแล้วสนุกทั้งนั้นแหละน้า เอานะ อย่าคิดมาก ที่ฉันรีบลากเธอออกมา อยากจะถามเธอว่า คุณหนูทีนจะไม่กลับบ้านเหรอเจ้าค่ะ นี่มันจะ 6 โมงเย็นแล้วนะคะ  ถ้าเกิดหม่อมแม่รู้อาจจะเป็นห่วงนะคะ"

6 โมงเย็นแล้วเหรอ??????? ชีวิตฉัน คุณแม่จะต้องดุแน่ๆเลย ทำไมเราถึงทำตัวเหลวไหลแบบนี้ได้นะ