คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [ AU FIC KHR ] BEFORE THE LAST SUNRISE
Application Form
Part I : Personal Information
ชื่อ : คาเซฮานะ นาซึมะ
* ความหมายยยยย # บ้า
คาเซฮานะ - ทิวทัศน์ที่งดงาม
นาซึเมะ - สายฟ้า
ชื่อเล่น หรือชื่อเรียกสั้นๆ : คาเซ( หืม ~ ไม่รู้จักเธอดี ? ห้ามเรียกสิจ๊ะ ) , นาซึมะคุง (ไม่สนิทต้องเรียกชื่อนี้ถึงจะเหมาะ)
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
อายุ : 19
รูป : ทางที่ดีอย่างไปสนใจหนุ่ม และ สาวสองคนนั้นเลยดีกว่าคะ ฮา....
ลักษณะภายนอก : " คาเซ " หญิงสาวอายุ สิบเก้าปีบริบูรณ์ที่ย่างจะเข้าเลขสองแล้วแหล่มิแหล่...เป็นผู้ที่ไม่ใบหน้าเยาว์วัยราวกับเด็กอายุ สิบสอง ซึ่งถ้าใครไม่ถามก็คงนึกว่าเธออายุ สิบสอง ไปแล้ว.... ด้วยรูปกายที่ผอมเพรียวเรียวบาง (?) แต่กำลังมหาศาลปานยักษา (#หลบเสาไฟที่ลอยมา ~) และความสูงที่น้อยกว่าน้องสาวที่อายุ สิบห้า ทำให้เรียกได้ว่า คาเซ คือผู้ใหญ่ร่างเล็ก ! ...และ เมื่อเอ่ยถึงเส้นผมที่นิ่มนุ่มราวกับปุยไหมสีน้ำตาลทรงที่หลายๆคนคิดว่าเธอคงเป็นเด็กแน่แท้ นั้นคือทรงผมที่ยังไม่ยาวประบ่านั้นเอง นั้นล่ะที่ทำให้ท่านอาจคงคิดได้ถึงปุยไหมสีน้ำตาลที่กำลังโบกพลิ้วไปตามสายลมที่โชยมาเบาๆ... และเมื่อทุกท่านกล่าวถึงใบหน้าของคาเซแล้ว...คงคิดได้ถึงเทพอโฟร์ไดร์ผู้ที่เป็นเทพีและความรักและความงดงามที่ได้ปั้นโฉมหน้าของคาเซด้วยฝีมือประณีตอย่างไรอย่างนั้น เพราะว่าใบหน้าของเธอนั้นริมฝีปากที่บางเบาราวกับไม่เคยโดนอะไรแตะต้อง พร้อมกับดวงตาคู่งามสีน้ำตาลเข้มราวกับสีของช็อคโกแล็คที่ถูกทำอย่างดีด้วยฝีมือของช่างทำขนมที่ตั้งใจโดยเฉพาะ พร้อมกับจมูกน้อยๆที่คอยโด่งรั้นกันระหว่างดวงตาคู่งามเพื่อไม่ให้ติดกัน โดยรวมแล้วหน้าเธอของเธอนั้นงามยิ่งกว่าเทพีแห่งความงามเสียอีก ! เอาล่ะเมื่อพูดถึงความสูงของเธอ เคยบอกไว้แล้วว่าเธอตัวเล็กกว่าน้องสาวอายุ สิบห้า กว่ามาก น้องสาวของเธอสูงโดยประมาณ 172 ซึ่งถือว่าสูงมากเลย แต่เธอสูงเพียง 158 เท่านั้นเอง และ น้ำหนักทของเธอที่หลายๆคนอยากจะรู้แต่เธอก็ไม่บอกใครเพราะว่าถือคำที่ว่า " ผู้หญิงที่ดีไม่ควรบอกน้ำหนักให้คนอื่นรู้นะคะ ♥ " ได้เวลาบอกความลับของเธอแล้ว... เธอหนัก 35 เท่านั้นเองคะ... (ต่ำกว่ามาตรฐานมากคะ -____-'')
นิสัย : หญิงสาวนางนี้นามว่า " คาเซฮานะ นา..ซึ..มะ ! " เป็นสาวน้อยหน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดู และ เรียบร้อย คิดอย่างนั้นสินะคะ...มันไม่ใช่เธอแล้ว ! เธอคือ " นาซึมะ " หัวหน้าแก๊ง " เด็กท้ายสวน " (#หืม ?) ซึ่งเป็นแก๊งที่น่ารัก น่าเอ็นดู จริงๆนะ... แค่วิ่งราวทรัพย์ ปล้น ฆ่า จี้ เท่านั้นเอง (#เฮ้ย !) พูดเล่นคะ... แก็งนี้เป็นแก๊งที่ดีจริงๆช่วยเหลือชาวบ้านระแวกนั้นทุกอย่างคะ แค่ชอบไปป่วนให้คนอื่นเสียงามเล่น แต่สุดท้ายก็มาช่วยเค้าทำงานอยู่ดีนะ -3- เอาล่ะ รู้จักแกงของเธอแล้วรู้จักนิสัยของเธอกันบ้างสิ !
นาซึมะ ธอคือนางที่พูดย้ำไปแล้วว่าท่าทางจะไม่น่ารัก ไม่น่าเอ็นดู และ อ่อนแออย่างที่คิดหรอกนะ จริงๆแล้วเธอสาวแสบประจำถิ่นฐานที่คนแถวนั้นถามไปรู้จักเธอทุกคนแน่นนอนเก้า(จุด)สิบเก้าเปอร์เซ็นต์ !(?) เอาล่ะ เข้าสู้นิสัยเธอแบบจริงๆจังๆดีกว่า เธอคือสาวแสบผู้ที่มีใจเอื้ออารี พูดง่ายๆทำเป็นดื้อแต่ที่จริงโครตรักคนรอบข้างเลย ! ทำให้เธอเป็นป๊อปปูล่า คันทรี่ เกริล์ อย่างเงียบๆโดยที่เธอเองยังไม่รู้สึกตัวเพราะเธอรู้สึกตัว ช้า มาก ! เพราะฉะนั้นอย่าคิดทำให้เธอตกใจเลยคะ เพราะเธอจะไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่ามีคนทำให้เธอตกใจ ! เธอเป็นคนที่มีแต่รอยยิ้ม ยิ้ม และ ยิ้ม ! เธอไม่เคยทำหน้าเสียใจสักนิด ความจริงก็เคยทำนะตอนสมัยสามขวบนู้น ! ตอนโตไม่ทำแล้วล่ะคะ เธอเป็นคนที่รักความสดใส และ ธรรมชาติอันสวยงามของทิวเขา และ ทะเลมาก เธอจึงรักอาชีพของเธอมาก ชาวสวนนั้นเอง ! เอาล่ะถ้าคุณคิดว่ารู้จักเธอดีบอกมาสิว่าเธอนะมีพ่อแม่ไหม มีน้องสาวน้องชายหรือพี่ชายพี่สาวไหม มีญาติหรือเปล่า ? คำตอบคือ ไม่มีใครทั้งนั้น ! เธออยู่กับเพื่อนที่ไม่มีคนที่ว่าไปนี้อยู่แค่สองคนคือ " โมโนทาการิ เคียวเซ็น " หญิงสาวหน้าตาธรรมดาทีเย็นชาราวกับน้ำแข็ง อายุ สิบห้า คนที่ตัวสูงกว่าเธอตามที่บอกไว้ กับ " ฮาจิมะ เซ็นโซ " ชายหนุ่มอายุ ยี่สิบ ปี ที่สดใสร่าเริงเหมือนคนทั่วๆไปดี เอาล่ะ เมื่อเอ่ยถึ้งด้านร้ายๆของนาซึมะแล้ว เรียกได้ว่านอกจากเซ็นและโซแล้ว ไม่มีใครรู้เลยด้วยซ้ำไป เพราะในด้านนี้เมื่อโกรธจริงๆหรือสติแตก(ชั่วคราว) คงได้เห็นนรกกันไปข้าง ! เพราะเธอนี้ล่ะทหราลับที่ถูกฝึกมาเพื่อช่วยคนในยามจำเป็นสุดๆ(เท่านั้น)ทำให้เมื่อเธอโกรธคนๆนั้นอาจแขน ขาหัก หรือไม่ก็เข้าโรงไปเลยก็ได้ ในตอนนั้นเธอทั้งบ้าเลือด ทำลายข้าวของ ไม่ฟงัใคร เอาแต่ทำลาลูกเดียว ถ้าคิดจะหยุดเธอคงได้มีการเสียเลือดกันไปข้างหนึ่งล่ะนะ
และ นิสัย(หรืองานอดิเรก)อย่างสุดท้ายที่ถือว่าลับสุดยอดโซและเซ็นก็ยังไม่รู้นั้น นั้นคือการที่ชอบแอบไปหมู่บ้านของแวมไพร์ โดยที่ปลอมตัวเป็นแวมไพร์นะซิ
ประวัติ : " คาเซคุง " หญิงสาวกำพร้าที่เกิดมาศูนยืรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่นานมานี้เพิ่งถูกรื้อทิ้วสร้างเป็นบ่อน้ำพุร้อน (?) ทำให้เธอต้องออกผจญภัยโลดแล่นไปตามยถากรรมจนกระทั่งเธอได้โซซัด โซเซมาถึงบ้านของสองพี่น้อง เซ็นและโซ ซึ่งมารู้ที่หลังว่าไม่ใช่พี่น้องกัน-__-;; จนกลายเป็นพี่น้องนอกสายเลือด และ นอกไส้ทันใด แปดปีต่อมาเธออายุ 15 ส่วนโซอายุ 16 และ เซ็นอายุ 11 ซึ่งนิสัยในตอนนั้นเพวกเค้าต่างกันโดยสิ้นเชิง ! คาเซเป็นคนบ้าๆบอๆแต่ใจดี โซ ก็เป็นคนใจดีและร่าเริงตลอดอยู่และ เซ็นเย็นชาจนโลกกลายเป็นน้ำแข็ง... และเมื่อเธออายุ16เธอได้เริ่มไปทำงานโดยแรกเริ่ม เธอได้ไปทำงานกับคนขายซาลาเปาแถวนั้น(....) ต่อมาก็ทำซาลาเปาหน้าบ้านขาย (...เฮ้) และ ต่อมาก็เปิดร้านซาลาเปา (เฮ้ย !) เอาเป็นว่าที่พูดมาเกี่ยวกับซาลาเปานั้นไม่เกี่ยวนะ... เธอได้เริ่มทำทำงานที่ร้านขายซาลาเาเปานั้นล่ะ และ เธอก็เก็บเงินจนมีเงินมากพอที่จะทำอะไรก็ได้ แต่เธอกลับไปซื้อของทำไร่ และ สวนพร้อมกับเมล็ดต้นส้ม ทำให้เธอกลายเป็นคนที่ส่งออกส้มไปขายในเมืองโดยไม่รู้ตัว ทำให้แถวๆนั้นรู้จักเธอในฐานะคนสวนส้มคนแรกในเขตนั้นนะ...ต่อมาเธอก็ได้ปลูกอะไรหลายๆอย่าง จนกระทั่งอายุ 18 เธอได้เข้าไปในเมืองเพื่อหาความรู้ใหม่ๆ จนถูกใบโฆษณาปลิวมาโปะหน้าว่า " รับสมัครทหารหญิง รายได้ดี ! " นั้นล่ะที่ทำให้เธอเขา้โครงการทหารหญิงหน้าใหม่ทำให้เธอมีฝีมือและได้ถูกนายพลส่งตัวไปเป็นทหารลับนั้นแสดงถึงว่าเธอเป็นคนที่เก่งมากนะ ต่อมาเธอก็ได้กลับบ้านมาและได้เจอกับโซและเซ็นที่ยังเป็นเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน คำพูดที่พวกเขาตอนับเธอตอนกลับบ้านนะ คือ " ยินดีต้อนรับกลับบ้าน " และ เมื่อเธออายุ 19 เกิดเหตุการ์ณไม่คาดขึ้นหมู่บ้านของเธอถูกแวมไพร์รุกราน และ ในตอนนั้นเองเธอได้รู้ว่าตัวเองมีพลังที่สามารถทำให้อะไรก็ได้ลอยและสลายและ กลางดึกในคืนวันนั้น เธอได้แอบปลอมตัวเข้าไปหมู่บ้านแวมไพร์เพื่อหาจุดอ่อนของพวกมัน จนได้กลายเป็นงานอดิเรกไปโดยสิ้นเชิง...
อาหาร - เครื่องดื่มที่ชอบ : ซาลาเปาไส้หมูร้านประจำ' 3 ' กับ น้ำส้มสดจากไร่ตัวเองคะ ' 3 '
ชอบ : ซาลาเปา (อันเข้าขั้นรักกว่าชีวิต 55) , น้ำส้ม , สีแดง , โซและเซ็ฯ (รักมากกว่าซาลาเปา ???) , หิ่งห้อย
เกลียด : คนขี้โกหก , คนที่ชอบทำตัวลึกลับ , คนที่ชอบด่าคนอื่น
กลัว : กลัวโซกับเซ็นหายตัวไปคะ เห็นแบบนี้เธอก็ไม่ชอบการอยู่ตัวโดดเดี่ยว มีอยู่ครั้งหนึ่งโซกับเซ็นหายตัวไปเพราะเตรียมตัวในงานวันเกิดของตน ทำให้เธอร้องไห้แทบตาย แถมรู้สึกว่าวันนั้นนะเธอหักต้นไม้ได้ด้วยมือเปล่าด้วยนะ (กระซิบ...)
งานอดิเรก : ไปหมู่บ้านแวมไพร์ , อ่านหนังสือ (เรียบร้อยเป็นด้วย ?)
ความสามารถพิเศษ : เธอมีความสามารถพิเศษ ' ทำให้ทุกสิ่งสามารถลอย และ สลายคะ '
บทที่ต้องการ : มนุษย์สาวชาวไร่ ~
บทสำรอง : ขอให้เธอเป็นตัวประกอบเลยคะ ! ขอเป็นคนขายซาลาเปาแถวนั้นคะ (เฮ้ย !)
ลักษณะการพูดจา : เธอชอบพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มไม่ว่าจะเป็นเวลาใด และมักจะไม่มีคำลงท้ายแต่ว่ามันดูสุภาพนะ... แทนตัวเองด้วยชื่อของตัวเอง หรือฉันเท่านั้น ชอบเรียกคนอื่นด้วยชื่อแลปกๆเช่นโวเปลี่ยนเป็นโซล่าเซลล์(?) ส่วนเซ็นกลายเป็นเซ็นเซฟตี้ (?) โดยเฉพาะคนที่เธอสนิทเท่าไหร ชื่อก็ยิ่งแปลกเท่านั้น !
เพิ่มเติม : -
Part II : Interview I
ระหว่างที่หญิงสาว กำลังเดินอยู่ในตรอกแห่งหนึ่ง เป็นตรอกร้างที่ทั้งเปลี่ยว และไม่มีแม้แต่เสียงของสิ่งมีชีวิตใดๆ หญิงสาวก้าวเท้าถี่ขึ้นเพื่อให้ไปถึงจุดมุ่งหมายเร็วกว่าเดิม จะได้รีบๆ ถึงซะที แถมตรอกบ้านี่บรรยากาศก็น่าอ้วกสิ้นดี แต่จู่ๆ อะไรบางอย่างก็รั้งเธอไว้เสียก่อน
“ สวัสดีสาวน้อย เธอคงไม่ว่าอะไรนะถ้าฉันอยากให้เราอยู่คุยกันสักเดี๋ยวน่ะ ”
หญิงสาวหันไปมองยังต้นเสียงและที่มาของมือลึกลับที่วางอยู่บนไหล่เธอ ก็พบว่าเจ้าของเสียงนุ่มทุ้มนั่นคือชายสูงโปร่งที่ซ่อนใบหน้าที่แท้จริงไว้ใต้ผ้าคลุม เธอมองชายลึกลับด้วยสายตางุนงงปนเบื่อหน่ายประมาณแบบว่าเอามือมาวางตอนไหนฟระ ประมาณนั้น ซึ่งอีกฝ่ายก็ส่งเสียงหัวเราะในคอเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางของเธอ
“ ฉันหลงทางน่ะ อยากจะถามทางกลับเข้าไปในเมืองหน่อย ”
“ อืม....ฉันจำทางไมค่อยได้หรอกนะ..อืม แค่เดินตรงไป เลี้ยวซ้ายจะเจอร้ายขายซาลาเปาใช่ไหมล่ะ ร้านนั้นอร่อยสุดๆเลยนะ (#ผิดเรื่อง) ยะ ยะ อย่าคิดว่าฉันพูดผิดร้าย เอ้ย เรื่องนะ ฉันหมายถึงให้ไปถามคนที่นั้นน่าจะได้คำตอบที่ดีกว่าฉันนะ แฮ่ๆ... ” นาซึมะพูดพลางเกาหัวตัวเองอย่างน่าเขินอาย ไม่น่าหลุดเก๊กออกไปจริงๆ !
“ งั้นเหรอ โอเคๆ อืม . . ถ้างั้นเธอชื่ออะไรล่ะ ”
“ปะป๋าบอกไว้ ห้ามบอกชื่อกับคนแปลกหน้านะ ขอโทษด้วยนะคะ=3= (ซุงแหล !) ” หญิงสาวตอบ
อีกฝ่ายเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินคำตอบ เขาหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะกล่าวทิ้งท้าย
“ โอเคๆ เอาล่ะ ฉันต้องไปแล้ว ไว้เจอกันนะสาวน้อย ”
ก่อนที่ชายคนนั้นจะหันกลับไป เธอได้ตะโกนทิ้งท้ายไว้ว่า
" ร้านซาลาเปาตรงนั้นนะ...ไส้หมูอร่อยมากนะ อย่าลืมซื้อล่ะ ! " และวิ่งกลับไปโดยไม่ได้สนใจใครต่อไป
Part II : Interview II
ขอทราบชื่อคุณแม่หน่อยค่ะ
- เต็มคุงคร้าบ !
ขอโทษสำหรับแบบฟอร์มยาวยืดนะคะ อยากได้ค่าเสียเวลาเปล่าเนี่ย
- ไม่อยากได้คะ =w=+ # จ้อง ?
คิดว่าจะติดมั้ย เอาเป็นเปอร์เซ็นก็ได้ มั่นใจสักกี่เปอร์เซ็น
- 30 เปอร์เว็นต์คะ เพราะว่าประวัติกับนิสัยมั่วสุดๆ; w ;''
ถ้าติดจะแจ้งไปทางข้อความลับนะคะ
- รับทราบ ~
ขอบคุณมากค่ะ โชคดีนะคะ
- ค่า
ความคิดเห็น