คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
สวนสาธารณะภายในใจกลางหมู่บ้านเล็กๆ อันสงบสุข บัดนี้มีแต่กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วทุกบริเวณ หมอกสีเทาแผ่กระจายปกคลุมเป็นวงกว้าง ร่างขาวซีดที่ไร้วิญญาณจากโลกนี้ไปโดยที่ไม่มีโอกาสได้รู้สึกเจ็บปวดหรือแม้แต่กรีดร้อง
“พอแล้ว” เสียงใหญ่น่าเกรงขามบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าผู้เป็นเจ้าของนั้นมีอำนาจเพียงใด
“ไป…ก่อนที่ฟ้าจะสาง”
อะไรบางอย่างที่มีอาภรณ์สีดำห่อหุ้มทั้งตัวจำนวนกว่าห้าสิบตนค้อมหัวลงช้าๆ จากนั้นก็ค่อยๆหายตัวไปอย่างเงียบๆ
“คิน เจ้าอาลัยอาวรณ์ชีวิตของมนุษย์พวกนี้หรือไง” น้ำเสียงเยาะดังขึ้นข้างหลังชายในชุดดำเพียงคนเดียวที่ยังคงยืนสงบนิ่งต่อหน้าร่างขาวซีดที่นอนอยู่บนพื้นเบื้องหน้า ราวกับกำลังไว้อาลัยให้แก่ผู้ที่จากไป
นัยน์ตาสีครามอมเทาละสายตาจากร่างไร้วิญญาณตรงหน้า แล้วหันกลับมาจ้องใบหน้าที่เหมือนตัวเองราวกับแกะ จะต่างกันก็ที่สีนัยน์ตาและนิสัยเท่านั้น ‘ไคนด์’ ผู้เป็นพี่มีนัยน์ตาสีเขียวเข้ม นิสัยโหดเหี้ยมและเย็นชา ‘คิน’ ผู้น้องนิสัยภายนอกดูเย็นชาและแข็งกร้าว แต่จะรู้สึกสงสารผู้ที่ต้องสังเวยชีวิตให้แก่เผ่าพันธุ์ของตัวเองทุกครั้ง
“การขอบใจเจ้าของสิ่งที่ทำให้เราแก้กระหายนั้น ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรสำหรับข้า”
“ฮึ…ฮ่า ฮ่า ฮ่า…เจ้าทำตัวเป็นพวกปีศาจผู้อ่อนโยนตั้งแต่เมื่อไหร่กันล่ะคิน ตั้งแต่โตมาด้วยกันนี่เจ้าฆ่าคนมาเท่าไหร่แล้วล่ะเพื่อให้ตัวเองอยู่รอดน่ะ”
“ไคนด์…เจ้ามัน!!…ฮึ นิสัยเหี้ยมโหดอย่างเจ้าจะไปรู้อะไรล่ะ นอกจากเสพราคะจากมนุษย์ผู้หญิงแล้วหลังจากนั้นก็ดูดเลือดนาง”
“จุ๊ๆๆ…แวมไพร์ตัวน้อย แล้วอ่อนหัดอย่างเจ้าล่ะจะรู้อะไร เลือดจากตัวพวกนางตอนที่กำลังร้อนลุ่มน่ะ หวานจะตายไป ว่าแต่…เจ้าคงยังไม่เคยได้ลิ้มรสสินะ เอาไว้ว่างๆข้าจะบอกเทคนิคให้ก็แล้วกัน ตอนนี้ข้าจะกลับไปพักผ่อนล่ะ เชิญเจ้าขอบอกขอบใจเจ้าซากพวกนี้ต่อไปแล้วกัน อ้อ…เสร็จแล้วก็อย่าลืม ‘เก็บ’ ให้เรียบร้อยด้วยล่ะ” ร่างสีดำหายตัวไปท่ามกลางสายหมอกที่ยังคงลอยอยู่อย่างอ้อยอิ่ง
จบตอน.
ความคิดเห็น