ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นักร้องสุดหล่อปะทะยัยผู้จัดการสุดสวย

    ลำดับตอนที่ #1 : การเจอกันครั้งแรก

    • อัปเดตล่าสุด 17 ก.ค. 56



    บทที่ 1

    ณ สนามบินสุวรรณภูมิ 
    ฮัลโล มาถึงรึยังฉันชื่อลิลลี่ อายุ 20 ปี ฉันกำลังยืนคุยโทรศัพท์กับบอร์ดี้การ์ดที่จะมารับฉัน
    [ถึงแล้วครับคุณหนู กำลังจะเดินไปรับเด๋วนี้ละครับ]

    3 นาทีผ่านไป
          “คุณหนูคร้าบบบบ
    ~~ แฮ่ๆๆแฮ่ๆๆ รอนานไมครับ”คนนี้ก็คือมือขวาของพ่อฉันเอง เค้าชื่อเมธี หน้าตาดีใช้ได้ สุภาพ อ่อนโยนและอายุเท่ากับฉันพอดี
           “ไม่หรอก เราไปกันเถอะ”จากนั้นเมธีก็พาฉันไปที่บริษัทของคุณพ่อ บริษัทของคุณพ่อเป็นบริษัทเกี่ยวกับเครือข่ายนักร้องเสียงดี หน้าตาใช้ได้ ชื่อของบริษัทคือเพรชมรกต

    ผ่านไป 20 นาที ณ บริษัทเพรชมรกต

          “เอ่ออ ขอโทษนะครับคุณหนู คือผมมีงานที่จะต้องไปทำด่วนนะครับ คุณหนูไปเองได้มั้ยครับ”
          “ไม่เป็นไร นายรีบไปทำงานเถอะ ฉันไปเองได้”พอฉันพูดจบก็เดินไปดูรอบตึก และมีบางอย่างเกิดขึ้น
    ………

    โป๊ก!!
          “โอ๊ย!!! เจ็บๆๆๆ”ฉันร้องโอดครวญด้วยความเจ็บที่ชนกับใครบ้างคน หัวชนกันจนล้มก้นกระแทกพื้น ค่อยดูนะถ้าฉันเห็นหน้าเมื่อไหรฉันต่อว่าให้แหลกเลย
          “โอ๊ย
    !!! นี่เธอทำไมเดินถึงไม่ดูตาม้าตาเรือ”แต่กลับไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ พอเค้าคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาเค้าก็ว่าฉันก่อน เค้าเป็นผู้ชาย หน้าตาดีมากในสายตาทุกคนแต่ไม่ใช่ฉันแน่นอน แล้วอย่าคิดว่าฉันจะยอมแพ้หมอนี้เลย

          “นี่!! นายก็เดินไม่ดูทางเหมือนกันไม่ใช่หรอ แล้วมาว่าฉันเนี่ยไม่ดูตัวเองเลย”
          “นี่เธอ
    !!!
          “ทำไม”
          “- -*”หมอนี่ไม่กล้าพูดเลยแห๊ะคริๆ คริๆ
    ^^
          “ตอนนี้ฉันไม่อยากทะเลาะกับคนบ้า บายละ”หมอนั้นก็เดินขึ้นลิฟย์ลงไปไหนก็ไม่รู้ (อ๋อ ลืมบอกไปว่าฉันอยู่ชั้น 8 ตึกนี้มี 12 ชั้น)
          “ฉันไม่ได้บ้านะย๊ะ”ฉันตะโกนตามหลังของผู้ชายคนนั้นไป แล้วฉันก็ลุกขึ้นเดินไปห้องนอนที่ชั้นบนสุดเพื่อเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าของฉัน ตึกนี้จะเรียกง่ายๆก็ได้ว่าเป็นบ้านฉันเองแหละ แต่เฉพาะชั้น
    11-12 เท่านั้น

         ณ ห้องของลิลลี่

         พอถึงห้องฉัน ฉันก็จัดการเก็บเสื้อผ้าทั้งหมดเข้าตู้  และไปอาบน้ำเพื่อลงไปประชุมกับพวกคุณพ่อ
         ....จัดของเสร็จฉันก็เตรียมเสื้อผ้าที่จะใส่ ชุดที่ฉันจะใส่นะหรอ เสื้อแขนยาวแต่มวนแล้วก็เอากระดุมติดคล้ายๆเสื้อสาวออฟฟิศ ใส่กระโปร่งยาวเลยหัวเข่านิดหน่อย เมื่อเลือกชุดเสร็จฉันก็ลงมือไปอาบน้ำให้สบายตัวสักหน่อย

          ผ่านไป 20 นาที ฉันก็อาบน้ำ ทาครีมแล้วก็แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วก็พร้อมที่จะลงไปประชุมกับคุณพ่อ เรื่องที่จะให้ฉันเป็นประธานบริษัทตอนที่ฉันเรียนจบ ตอนนี้ฉันมายืนอยู่หน้าห้องประชุมแล้ว ที่เหลือก็รอให้คุณพ่อเอ่ยนามฉันเท่านั้น

          ในห้องประชุม
          “สวัสดีนะทุกคน วันนี้ที่เรียกมาก็เพราะฉันจะแนะนำผู้ที่จะเป็นประธานบริษัทนี้ในอนาคต ขอเชิญลูกสาวของฉัน ลิลลี่”ฉันเดินเข้าไปอย่างสง่าแล้วเดินไปยืนข้างคุณพ่อ และในขณะนั้นเอง ฉันก็พบกับคนที่ไม่อยากเจอไปตลอดชีวิต....
          “นาย/เธอ”ใช่แล้วฉันเจอกับอีตาบ๋องที่มาว่าฉันบ้าเมื่อเช้านี้
          “อ้าว
    ! รู้จักันหรอทั้งสองคน”คุณพ่อถาม
          “ไม่รู้จักคะ/ครับ”ฉันกับตาบ้าพูดพร้อมกัน
          “งั้นหรอ ยังไงก็มาเข้าเรื่องดีกว่าลิลลี่จะมาดูแลวง
    Devil Brigade และมิล่า-เคซี่เข้าใจมั้ย”
          “ห๊า
    !! มิล่ากับเคซี่อย่างเดียวไม่ได้หรอคะ ส่วนวงDevil Brigadeให้พี่ฟลุคเค้าดูแลได้มั้ย”พี่ฟลุคเป็นพี่ชายแท้ๆของฉันเองแหละ พี่ชายฉันอายุห่างจากฉัน 2 ปี
          “ไม่ได้ พ่อบอกคำไหนคือคำนั้นเข้าใจหน่อยนะลูกรัก แต่พ่อจะให้เจ้าฟลุคช่วยอยู่หรอก”
          “เฮ้อออ
    ~~ เอางั้นก็ได้คะ”รู้สึกมีคนเคาะประตูแห๊ะ

    ก๊อก ก๊อก~

         “ขออนุญาตคะ”พอคนที่เคาะประตูเมื่อกี้เปิดประตูเข้ามาทำให้ฉันแทบจะกระโดดกอดเพราะความคิดถึง เพราะนั้นคือเพื่อนรักของฉันเองคือเคซี่กับมิล่า
         “เพื่อนรักไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”มิล่าพูดแล้วเข้ามากอดฉัน
         “แกสวยขึ้นนะเนี่ย”ยัยเคซี่พูด ยัยนี่แรง แต่ไม่แรด ส่วนยัยมิล่าแรงนิดๆ แต่ก็อ่อนโยนมากจนน่ากลัว
         “นี่ เพื่อนแกอุตสากลับมาจากอเมริกา เค้าทักทายกันอย่างนี้หรอย๊ะ”
         “โห๊ย ล้อเล่นน่า อย่าโกรธนะเด็กดี”ยัยนี่จะเอายังไงกับฉัน ห๊า
    !!!
         “เด๋วโดนหรอกแกนะ”
         “โอ๊ยน่ากลัวจังเลย”
         “อาทิตย์หน้าวันเกิดลิลลี่ไม่ใช่หรอ”มิล่าพูด
         “อืม อาทิตย์หน้าวันเกิดฉันเองแหละ”
         “อ๋อ จริงสิพ่อเกิบลืมวันเกิดลูกเลย พอจัดงานวันเกิดลูกแล้วก็จะประกาศว่าที่ประธานคนใหม่แห่งเพรชมรกตในอนาคตด้วยนะ”
         “หรอคะ คุณพ่อ”
         “อืม”
        “ดีใจจังเลยคะ”
        “แต่พ่อไม่แน่ใจว่าลูกจะดีใจได้นานแค่ไหนนะ”
        “ทำไมหรอคะ”


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×