ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฟิค Short fic 2ne1 bigbang VOL.3

    ลำดับตอนที่ #9 : Just Friend : Special ^^

    • อัปเดตล่าสุด 12 มิ.ย. 56


    ลงซะดึกเลยน่าตีไรเตอร์จิงๆเลย 555. ยังมีใครรอไหมละเนี้ย^^
     
     
     
     
           วันนี้เป็นวันหยุดที่จียงสัญญาไว้แล้วว่าจะพาปาร์คบอมมาเที่ยวทะเล  แต่อาจจะเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยตรงที่ไม่ได้พามาเที่ยวในฐานะ 'เพื่อนสนิท' เหมือนอย่างเคย  หากแต่พามาในฐานะ 'คนรัก' นั่นเอง^^  น้ำทะเลสีสวยทอดยาวอยู่ด้านหน้าเล่นเอาทั้งสองคนหายจากเหนื่อยจากการเดินทางเป็นปลิดทิ้ง  สองแขนเรียวของหญิงสาวอ้าออกกว้างก่อนที่เจ้าตัวจะสูดหายใจลึกเต็มปอดจนได้กลิ่นอายทะเลเต็มๆ
     
     
    "จินตนาการว่าตัวเองเป็นนางเงือกอยู่หรือไง"  เสียงที่เจือไปด้วยแววล้อเลียนมาพร้อมกับมือปลาหมึกที่รัดรอบเอวไว้หลวมๆทำเอาคนโดนแซวหันหน้าไปค้อนก่อนจะสะบัดตัวออกจากมือเหนียวๆนั่นยกใหญ่-_-
     
     
    "ถ้าใช่แล้วจะทำไม-_-*"  จียงยกยิ้มน้อยๆกับอาการของหญิงสาว เค้าเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อยืนซ้อนหลังของบอมมี่ก่อนจะยกแขนโอบผ่านลำคอขาวๆแล้วแนบใบหน้าลงกับไหล่บาง  มือบางของคนที่ถูกโอบกอดยกขึ้นมาจับแขนเค้าไว้แผ่วเบา
     
     
    "เป็นนางเงือกก็ไม่ได้คู่กับมังกรอย่างฉันนะซิ^^"  เอาว่ะ!!ได้โมเม้นท์แล้วก็ขอโรแมนติกกับเค้าซะหน่อยเดี๋ยวจะหาว่าไม่มีช็อตหวานๆบ้าง
     
     
    "นายจะให้ฉันเป็นลาคู่กับมังกรเหมือนอย่างในการ์ตูนเรื่องเชร็คหรือไง-_-"  บางทีการเข้าโหมดโรแมนติกของควอนจียงก็ถูกหักดิบไปซะดื้อๆเพราะผู้หญิงเซ่อๆในอ้อมกอดเนี้ยแหละ  เค้าได้แต่ถอนหายใจน้อยๆก่อนจะลากเข้าสู่โหมดหวานแหววอีกรอบ 
     
     
    "เป็นอะไรก็ไม่สำคัญหรอก แค่เป็นเธอที่คู่กับฉันก็พอแล้ว"  เออเว้ย!!มาแบบนี้ได้ผลแฮ่ะ^^~  คนที่อยู่ในอ้อมแขนถึงกับก้มหน้างุดเลยแถมแก้มยังขึ้นสีอีกต่างหาก  จียงยื่นหน้าไปกระซิบแผ่วเบาแข่งกับเสียงลมทะเลที่พัดแววเข้าหูก่อนจะแอบหอมแก้มคนที่กำลังเขินไปทีหนึ่ง
     
     
    "รักนะ~"
     
     
    "รู้แล้วน่า(.///.)" 
     
     
    "หึหึ"
     
     
    "หัวเราะอะไรของนาย-_-"
     
     
    "เปล๊า~ ก็แค่อารมณ์ดีที่ได้มาเที่ยวกับแฟน^^"
     
     
    "(.///.)"  บางทีควอนจียงก็เข้าข่ายผู้ชายแสนร้ายกาจนะ  อยู่ดีๆมาทำให้ปาร์คบอมคนนี้หน้าแดงแถมใจเต้นแรงได้ยังไงกัน  แถมดูท่าว่าจะไม่หายหน้าแดงง่ายๆด้วยเพราะเจ้าตัวเล่นแนบหน้าลงกับแก้มนิ่มๆแถมยังกระชับวงแขนที่โอบพาดรอบคอไว้ให้ตัวเค้าและเธอชิดกันมากกว่าเดิม  ชิดจนแทบจะรวมร่างกันแล้วมั้งควอนจียง-_-
     
     
    "ปล่อยได้แล้วน่าจียง เดินไม่ถนัด"  ว่าเสร็จก็ดิ้นยุกยิกเบาๆหวังให้อีกคนคลายอ้อมกอดออกไปแต่กลับไม่เป็นผล  แถมคนทะเล้นด้านหลังยังทิ้งตัวลงมาจนกลายเป็นว่าเธอต้องรับน้ำหนักจียงไปด้วยอีก  บอกทีซิว่าทำแบบนี้มันโรแมนติกยังไง-_-
     
     
    "ก็ไม่ต้องเดินไปไหนซิ อยู่นิ่งๆก่อน"  อยากขอกอดอีกนิดไงได้โอกาสแล้วต้องรีบตักตวง-.,-
     
     
    "แล้วนายจะไม่เข้าห้องหรือไง"
     
     
    "นี่เธอชวนฉันเข้าห้องเหรอ!!! งั้นรีบไปเถอะ-_-"  จียงคลายมือออกก่อนจะเปลี่ยนมากุมมือบอมมี่แล้วเดินลากไปทางโรงแรมที่ต้องเข้าพักแทน  บอมมี่ที่ยังไม่ทันคิดอะไรรีบประมวลผลประโยคเมื่อกี้ทันทีก่อนที่หน้าหวานๆจะขึ้นสีจนแดงจัดแล้วยกมือว่างๆฟาดหลังฟาดไหล่คนที่เดินลากไปไม่ยั้งแทน
     
     
    "ไอ้บ้าจียง ไอ้ลามก ฉันหมายถึงเข้าห้องเอาของไปเก็บต่างหากยะ-///-"
     
     
    "โอ้ยๆ  ก็จะพาไปเก็บของไงเล่า"  คนโดนตีหันมาปัดป้องเป็นพัลวัลก่อนจะหรี่ตาทำหน้าเจ้าเล่ห์ให้คนถูกถามหน้าแดงหนักกว่าเดิมอีก
     
     
    "หรือว่าเธอคิดอะไรแปลกๆกันน้า~"  ยังมีอารมณ์มาส่งเสียงกวนประสาทแถมยังยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธออีก  เห็นแบบนี้็อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้หรอกนะเจ้าเล่ห์จริงๆ-_-
     
     
    "สาบานว่านายไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น-_-"
     
     
    "ก็คิดนิดนึง-.,-"  นั่นไง!!!ใครกันที่บอกว่าควอนจียงช่างเป็นคนโรแมนติกแสนดีแถมยังเอาใจใส่สุดๆ  เห็นแบบนี้แล้วบอกได้เลยว่าทั้งเจ้าเล่ห์ทั้งลามกแถมยังชอบฉวยโอกาสอีกต่างหาก-_-  อยากให้คนที่ชื่นชอบอีตานี่มาเจอโหมดนี้จริงๆ อยากรู้นักว่าจะชอบคนแบบนี้อยู่อีกหรือเปล่า-_-
     
     
    "ฉันพลาดไปแล้วจริงๆที่มาเที่ยวกับนายสองคน"  ส่ายหัวกับความคิดของตัวเองจบบอมมี่ก็จัดการจ้ำอ้าวไปหยิบกระเป๋าเพื่อไปเช็คอินที่เคาเตอร์ทันที  ปล่อยให้ควอนจียงวิ่งตามหลังมาเองนั่นแหละดีแล้ว  อยู่ใกล้กันบ่อยๆอาจจะทำให้เปลืองตัวเอาเปล่าๆเพราะเจ้าตัวเล่นตอดนิดตอดหน่อยแทบจะตลอดเวลาเลยด้วยซ้ำ  อยากรู้จริงเชียวว่ากลับจากทะเลคราวนี้ปาร์คบอมมี่จะรอดกรงเล็บมังกรหรือเปล่า-_-  นี่เธอคิดถูกหรือเปล่าเนี้ยที่คบกับควอนจียงนะ!!!
     
     
     
     
     
     
     
          แสงแดดที่ไม่ได้ร้อนแรงจนเกินไปของช่วยเวลาบ่ายสามโมงกว่าๆทำให้หลายๆคนออกมาเดินเล่นกันเยอะกว่าช่วงเที่ยงๆที่แดดจัด  เสียงคลื่นที่ม้วนตัวกระทบฝั่งคลอกับเสียงสายลมของชายทะเลทำเอาร่างบางที่เดินท่อดน่องอยู่อดยิ้มออกมาไม่ได้  แว่นกันแดดทรงโตที่สวมใส่แม้ว่าแดดจะบางลงซ่อนตากลมโตคู่สวยไว้จนมิด  ขาเรียวเดินเอื่อยๆไปเรื่อยๆโดยที่ฝ่าเท้าสัมผัสลงกับทรายสีสะอาดและคลื่นเบาๆที่กระทบฝั่ง  รองเท้าสองข้างถูกมือเรียวเกี่ยวเอาไว้ไม่ให้มันเปียกปอนส่วนมืออีกข้างนะเหรอ?
     
     
    "ชอบละซิ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว^^"  ชายหนุ่มข้างกายที่ถามนี่แหละที่เป็นเจ้าของมืออีกข้างหนึ่ง  รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าที่สวมแว่นตายี่ห้อดังกระชับมือข้างหนึ่งของเธอ ส่วนอีกข้างก็มีหน้าทีถือรองเท้าเพื่อให้ฝ่าเท้าสัมผัสผืนทรายและผิวน้ำเช่นเดียวกันกับหญิงสาว
     
     
    "ชอบซิ หรือนายไม่ชอบกัน"
     
     
    "ชอบหมดเลยละ ทั้งทะเล...แล้วก็เธอ^^"  นัยน์ตาสีสวยเป็นประกายวิบวับยามทอดมองไปยังคนข้างๆ  บอมมี่หันกลับมาสบตาจียงก่อนจะยกยิ้มบางๆและเบือนหน้าไปอีกทางเมื่อรู้ว่าสู้สายตาหวานเชื่อมของเจ้าตัวไม่ไหว  ควอนจียงนะ...บทจะหวานก็ไม่ได้นึกถึงบ้างเลยว่าเธอจะเขินแค่ไหน  
     
     
    "ไม่อยากเล่นน้ำเหรอ"  จียงถามอย่างสงสัยเพราะก่อนมาเจ้าตัวดูจะดี๊ด๊าอยากลงน้ำเสียเหลือเกิน  แต่ทำไมพอมาถึงที่แล้วกลับไม่กระตือรือร้นก็ไม่รู้
     
     
    "ไว้พรุ่งนี้ค่อยเล่นก็ได้ วันนี้ขอชมบรรยากาศก่อนไง^^"  จียงยิ้มรับคำตอบของคนข้างตัวก่อนจะพากันมานั่งที่ริมชายหาดหลังจากเดินเล่นจนเหนื่อยแล้ว  ดูเหมือนว่าบอมมี่จะชมบรรยากาศอย่างที่ว่าจริงๆเพราะเจ้าตัวเอาแต่มองไปทั่วแล้วก็ยกยิ้มตลอดเวลา  เห็นแบบนี้แล้วบางทีก็อดไม่ได้นะที่จะเก็บภาพแบบนี้ไว้  มือของเค้าค่อยๆหยิบไอโฟนออกมากดเข้าแอปพลิเคชั่นสำหรับถ่ายภาพ  เค้ากดปุ่มบันทึกไปหลายภาพจนพอใจแต่เหมือนว่าเจ้าตัวจะยังไม่รู้ตัวซักนิด  บางทีรูปนี้อาจจะถูกทำเป็นของขวัญตอนวันครบรอยที่คบกันหรือตอนแต่งงานก็ได้ใครจะไปรู้^^
     
     
     
     
     
           ดินเนอร์มื้อค่ำวันนี้เป็นอาหารทะเลแบบฟลูคอร์สที่เคยสัญญากันไว้  บรรยากาศติดทะเลแบบนี้ทำเอาเพลิดเพลินจนเจ้าตัวกินได้ไม่หยุดหย่อนจริงๆ  แถมอาหารทะเลสดๆยิ่งทำให้บอมมี่เจริญอาหารเข้าไปใหญ่  สุดท้ายแล้วก็ต้องเป็นเค้าที่ห้ามว่าไว้กินพรุ่งนี้ก็ได้ไม่งั้นบอมมี่คงจะไม่หยุดกินแน่ๆ-_-
     
     
    "อิ่มมากกกกก" 
     
     
    "ถ้าไม่อิ่มฉันว่าเธอก็ไม่ใช่คนแล้วแหละ-_-"  อุ๊ย!!!หันมาค้อนให้ซะวงเบ่อเร้อเล่นเอาเค้าต้องยิ้มแหย่ๆแกล้งทำท่าว่าล้อเล่นไปแทนนั่นแหละเจ้าตัวถึงหันกลับไป  บอมมี่บอกว่าจะไปเดินย่อยก่อนแล้วค่อยขึ้นห้องแต่พอเห็นบรรยากาศมืดๆของทะเลตอนกลางคืนก็เปลี่ยนใจเป็นกลับห้องแทน-_-  เพราะงั้นตอนนี้เจ้าตัวเลยมายืนเกาะระเบียงท้าลมทะเลที่พัดมาปะทะหน้าแทน  แต่พอยืนไปนานๆก็ต้องห่อไหล่หน่อยๆเพราะเริ่มหนาวขึ้นมาแล้ว  เอาละ!!!โอกาสโชว์หวานมีมาอีกแล้วควอนจียง^^~ 
     
     
     
           จียงค่อยๆเดินไปด้านหลังก่อนจะวาดแขนโอบรอบเอวบางแน่นแล้วกระชับตัวเข้าไปใกล้เพื่อแบ่งไออุ่นให้  คนที่กำลังจมอยู่ในอ้อมกอดสะดุ้งน้อยๆเมื่อโดนแขนอุ่นๆโอบรอบตัวก่อนจะค่อยๆปล่อยตัวพิงไปที่คนด้านหลังบ้าง  ก็ไม่ได้หนาวขนาดนั้นหรอกนะเพียงแต่รู้สึกว่าอยู่แบบนี้ก็สบายแล้วก็...อุ่นดีก็เท่านั้นเอง(.///. )
     
     
    "สบายละซิ"  เสียงที่พูดดังขึ้นใกล้ๆหูแต่เจือไปด้วยเสียงหัวเราะน้อยๆเล่นเอาคนโดนถามหน้ามุ่ย ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะแต่ถามหน่อยไอ้คนที่อยู่ๆก็เดินเข้ามากอดเนี้ยไม่ชอบหรือไงกัน-_-
     
     
    "ถ้านายอึดอัดก็ปล่อยซิ"
     
     
    "ไม่เอาอ่ะ-_-"  ว่าจบไม่พอยังเพิ่มแรงรัดที่รอบเอวอีก  สรุปแล้วใครกันแน่ที่โหยหากว่ากัน-_-
     
     
    "อยากทำแบบนี้มานานแล้ว"  ไอ้ที่ทำแบบนี้ตามที่อีกคนว่าคืออะไรกัน?กอดแบบนี้?หรือว่าหายใจรดคอเธออยู่แบบนี้เนี้ย!!!
     
     
    "ทำแบบนี้คือแบบไหนของนายห่ะควอนจียง-_-"  ไม่ตอบหรอกนะแต่แสดงให้ดูเลยแล้วกัน-_-  มือหนาละจากเอวคอดมาข้างหนึ่งก่อนจะจับผมที่ทั้งยาวและหนานุ่มมือเบี่ยงไปอีกด้านก่อนจะละมือลงไปกอดเอวของหญิงสาวไว้เหมือนเดิม  ใบหน้าคมวางบนไหล่บางก่อนที่จะค่อยๆเลื่อนเข้าไปใกล้ลำคอระหงษ์เรื่อยๆ  ริมฝีปากร้อนๆกดลงแผ่วเบาแต่เล่นเอาคนโดนจูบร้อนวูบไปทั้งตัวก่อนจะสะดุ้งอย่างแรง  ก็แค่วางริมฝีปากแนบไปกับลำคอแต่ทำไมมันเหมือนโดนไฟนาบแบบนี้!
     
     
    "จียง"  เสียงหัวเราะหึหึดังอยู่ข้างหูจนบอมมี่หน้าร้อนเข้าไปใหญ่  ไอ้คนแกล้งก็น่าจับมาตีให้ตายจริงๆ-_-  เล่นอะไรพิเรนท์ไปได้  มือที่รัดรอบเอวค่อยๆคลายออกก่อนชายหนุ่มจะถอนหายใจแรงๆไปที
     
     
    "ฮู้ววว  ตัวหอมแบบนี้ไม่น่าหยุดที่จุ๊บเบาๆนะจะบอกให้^^~"  มือบางของบอมมี่ยกขึ้นทาบลำคอตัวเองแน่นหน้าใสๆเริ่มเห่อร้อนไปหมดก่อนที่เจ้าตัวจะหนีปัญหาด้วยการวิ่งหยิบเสื้อผ้าหายเข้าไปในห้องน้ำเฉยเลย  ส่วนไอ้คนทำนะเหรอยืนหัวเราะท้องแข็งที่ได้แกล้งให้คนที่ชอบหักดิบบรรยากาศสีชมพูเขินจนตัวแดงได้  แต่ก็ไม่วายอยู่ดีนั้นแหละ-_-
     
     
    "หนีเข้าไปทำไม ออกมาก็เสร็จอยู่ดี^^~"  บอกแล้วว่าควอนจียงร้ายกาจ-_-  คอยดูคืนนี้ถ้าเข้าห้องน้ำนะจะล็อคให้นอนในห้องน้ำซะให้เข็ด
     
     
     
     
           ถ้าถามว่าหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วกำลังทำอะไรอยู่ ก็คงบอกได้ว่าตอนนี้ปาร์คบอมมี่กำลังนั่งดูทีวีอยู่  และถ้าถามว่าได้ขังจียงให้นอนในห้องน้ำหรือเปล่าก็บอกได้อีกว่าไม่  เพราะงั้นเธอถึงได้นั่งระแวงตัวเกร็งอยู่จนบัดนี้ไง-_-
     
     
    "หึหึ"  ใบหน้าหวานรีบหันกลับไปมองคนที่นอนกระดิกขาหัวเราะอยู่ทันควัน มือข้างหนึ่งถือหมอนกำบังไว้ทั้งที่มันช่วยอะไรแทบไม่ได้เลยซักนิด-_-  จียงไม่ได้มองมาทางเธอแต่มองที่หน้าจอแทนสงสัยจะขำอะไรซักอย่างในทีวี  แต่ก็ดูเหมือนจะโล่งอกได้ไม่นานเพราะเจ้าตัวดันปิดทีวีทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทันที
     
     
    "ไม่ง่วงหรือไง-_-"  ง่วงก็ง่วงนะแต่ระแวงนายแบบสู้ตายมากอ่ะ-_-  หลังจากโดนฉากจุ๊บคอตรงระเบียงกับคำพูดตอนเข้าห้องน้ำไปยิ่งระแวงเข้าไปใหญ่
     
     
    "นอนเถอะไม่ทำอะไรหรอก"
     
     
    "สาบาน-_-"
     
     
    "..."
     
     
    "จียง!!!"
     
     
    "เออๆ สาบานว่าจะไม่ทำ(ถ้าอดใจไหว)-_-"  วงเล็บคือส่วนลึกในใจที่ไม่ได้พูดออกไปเพราะฉะนั้นเค้าไม่มีทางผิดคำสาบานชัวร์^[+++]^
     
     
     
     
           บอมมี่ค่อยๆทิ้งตัวลงเอนหลังกับเตียงนอนนุ่มๆ  มือเรียวเอื้อมไปปิดไฟที่อยู่ใกล้ๆก่อนจะเขยิบไปนอนชิดริมที่นอนจนแทบจะตก  จียงหัวเราะน้อยๆกับอาการขี้ระแวงของหญิงสาวก่อนจะเอื้อมมือไปจับเอวบางให้ขยับเข้ามาชิดจนเจ้าตัวขู่เสียงดัง
     
     
    "ควอนจียง!!!"
     
     
    "ขยับให้เข้ามาเฉยๆ กลัวตกหรอกน่า~" แค่นั้นจริงๆนะไม่ได้แอบสูดกลิ่มหอมๆจากตัวเลยจริงๆ-.,-
     
     
    "งั้นก็ปล่อยได้แล้ว"
     
     
    "ไม่เอากลัวเธอดิ้นตก-_-"  ว่าจบก็กระชับกอดแน่นขึ้นจนคนโดนกอดดิ้นยุกยิกไปมา  ใบหน้าหล่อซุกลงที่กลุ่มผมหอมๆก่อนจะพูดเสียงแผ่วค่อย แต่ก็นะ-_-อยู่ใกล้กันแต่นี้หายใจยังได้ยินเลย
     
     
    "ก็แค่อยากนอนกอด"  ก็ไม่ได้อยากจะตามใจคนเจ้าเล่ห์หรอกนะ แต่เสียงที่ติดจะอ้อนหน่อยๆก็เลยยอมอยู่เฉยๆให้อีกคนได้เผื่อแผ่ความอุ่นมาให้ แค่นอนกอดก็คงไม่เป็นไรหรอก
     
     
     
           จียงยกยิ้มน้อยๆเมื่อบอมมี่ยอมหยุดนิ่งให้เค้ากอดอย่างที่ขอ แต่ก็เพราะความใกล้ชิดระยะอันตรายนี่แหละที่ทำให้เค้าไม่ได้กอดเฉยๆอย่างที่บอก-_-  หน้าหล่อๆยกขึ้นกดจมูกลงบนแก้มนิ่มที่หอมหวานจนคนโดนขโมยหอมแก้มหันหน้ากลับมาเพื่อจะโวยวายยกใหญ่  แต่พอเห็นนัยน์ตาวิบวับของขโมยแล้วก็เริ่มรู้ตัวว่าไม่น่าหันมาสุดๆ  เพราะดูเหมือนว่าควอนจียงจะเคลื่อนตัวเข้าใกล้ริมฝีปากอิ่มเข้าไปเรื่อยๆ  สุดท้ายแล้วริมฝีปากก็แตะลงแผ่วเบาที่ริมฝีปากอิ่มก่อนจะค่อยๆกดแนบลงไปจนสนิท  แค่ขยับเพียงแผ่วเบาแต่ก็ทำให้รู้สึกโหวงๆที่ท้องได้แล้ว จียงกดจุมพิตไปทั่วทั้งริมฝีปากบนและล่างของบอมมี่ก่อนจะกัดเบาๆที่ริมฝีปากล่างอีกทีแล้วผละออกไป
     
     
    "นอนเถอะ ไม่แกล้งแล้ว"  ว่าจบก็กดตัวคนข้างๆให้ขยับแนบตัวเองไปด้วย  ถ้าเมื่อกี้ไม่ยอมหยุดจะกลายเป็นเค้านี่แหละที่จะเป็นบ้าเอง-_-  
     
     
    "ฝันดีบอมมี่"  ตอนนี้ขอแค่มีอีกคนอยู่ในอ้อมกอดของเค้าไปจนเช้าก็พอแล้ว^^~
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    คิดว่าจบแล้วเหรอ   ยางงงงงง~ ยังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการที่มหาลัยเลย^o^~
     
     
     
     
           
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×