ฟิค Short fic 2ne1 bigbang VOL.3

ลำดับตอนที่ #22 : New Year

hello ทุกคนลืมเราไปยัง (ลืมแล้วละ-_-) อยากจะบอก Happy new Year กับรีดเดอร์ทุกท่านทุกคนเลย ปีใหม่แล้วมีความสุขกันมากๆนะคะ^^


อัพเดทเรื่องฟิคซักนิด^^! ต้องขอโทษมากๆเลยที่หายไปแบบนี้ เสียใจที่ทำให้รอกันนานมากกกกกก เพื่อเป็นการปลอบใจเลยจะเอาฟิคมาลงให้แน่ๆภายในวันนี้หรือพรุ่งนี้อย่างช้า เพื่อฉลองปีใหม่ เย่ๆๆ \^^/


ยังไงก็ขอบคุณทุกคนมากจริงๆที่ยังอยู่กับเราแม้ว่าเราจะหายไปนานมากก็ตาม มันคือประสบการณ์ที่ไรเตอร์ทุกท่านน่าจะมีเหมือนกัน นั่นคือตันและไม่มีอารมณ์ไม่มีฟีลมา (นี่มันงานอาร์ตชัดๆ-_-) ต่อไปนี้จะพยายามให้มากกว่าเดิม ใครมีไอเดียหรืออยากรีเควสอะไรจัดมาเลย เผื่อไอเดียของคุณจะแซ่บเว่อร์เพื่อเห็นแก่รีดเดอร์ที่น่ารัก^^


จะทิ้งข้อความหรือส่งทางเมล์ก็ตามสะดวกเลย ส่วนทวิตเค้าไม่มีเฟสก็กำลังทำใหม่ถ้ามีแล้วจะบอกนะ จิกได้เต็มที่แต่ขออย่างเดียวอย่าด่าหรือแท็กเรื่อยเปื่อยเพราะมันบั่นทอนเค้ามากT^T




สุดท้ายก็ขอให้รักป้าบอมไปนานๆ รักสาวๆกับหนุ่มๆไปนานๆ รักวายจีแฟมฯไปนานๆ(แอบเผลอไปบ้างไม่เป็นไรเราเข้าใจ555) รักรีดเดอร์ทุกคนจริงๆนะจากใจเลย^^




ลืมทิ้งเมล์ไว้ให้-_-บ้าจริงเชียว : miki_da_vil@hotmail.com ติชมมาเลยเปิดรับไว้แก้ไขเสมอ^^







           _________________________________________




เม้าท์มอย: คือเค้าขอโทษที่มาลงให้ช้าไป เสียใจจริงๆ คราวหน้าขอแก้ตัวใหม่ คัมมิ่งซูนเร็วๆนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          แสงสว่างแรกต้อนรับปีใหม่ที่ประเทศเกาหลียังอยู่ในช่วงฤดูหนาวที่หนาวจับใจ เสื้อโอเวอร์โค้ทตัวหนาที่สวมทับเสื้อไหมพรมถักสีขาวยังพอเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกายได้บ้าง  ผ้าพันคอสีสวยกันลมหนาวที่พัดมาแผ่วเบาในตอนเช้าได้ดี ปากอิ่มหดลงไปซุกหาไออุ่นจากผ้าพันคอทันทีที่ความเย็นเริ่มปะทะใบหน้า ขายาวสวยก้าวเดินอย่างเร่งรีบไปในทางที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี จริงๆแล้วในเวลาเช้าๆที่หนาวขนาดนี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะต้องมาเดินตากลมซักนิดเดียว  สำหรับ'ปาร์คบอม'นะเวลานี้ควรจะนอนซุกขดตัวอยู่บนเตียงมากกว่า-_-

 

 

 

 

 

"ถ้าไม่ใช่นายนะ อย่าหวังเลยเถอะว่าชั้นจะยอมมา-_-" บ่นงุบงิบทันทีที่เดินเข้ามาในตัวอาคารที่เริ่มอุ่นบ้างแล้ว มือเรียวกดลิฟท์เพื่อขึ้นไปชั้นบนก่อนจะหยิบไอโฟนออกมาดูไลน์แชทก่อนหน้านี้แค่ไม่กี่ชั่วโมง

 

 

 

 

 

'6pm มาฉลองปีใหม่ของเรากันนะ😘'  ปากอิ่มยกยิ้มขึ้นเมื่อเห็นข้อความนี้อีกครั้ง ใครจะมาฉลองปีใหม่กันในเวลาหกโมงเช้าแบบนี้นอกจากคนๆนั้น ทั้งๆที่ผ่านช่วงเวลาเคาท์ดาวน์ฉลองปีใหม่มาหลายชั่วโมงแล้วก็เถอะ ไม่รู้ว่าตาบ้านั่นตื่นเช้าหรือยังไม่ได้นอนแต่คิดว่าน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่านะ-_-

 

 

 

 

 

"พาโบ-_-" คำบ่นคนบ้าบอที่กำลังคอยอยู่ที่ห้องหลุดออกมาพอดีกับที่ลิฟท์เปิดออกเมื่อถึงชั้นที่หมาย  ก้าวขาเดินไปตามทางก่อนจะกดรหัสเข้าห้องที่จำได้แม่นยำแม้ว่าตัวเองจะขี้หลงขี้ลืมไปบ้างก็ตาม 'วันเกิดของนูนา' คนๆนั้นบอกว่าถ้าอยากจะเข้าห้องเค้าห้ามลืมวันเกิดตัวเอง ถามหน่อยเธอจะลืมได้ยังไงก็ในเมื่อยังไม่ได้แก่ขนาดนั้น แม้ว่าจะอายุเยอะกว่าเจ้าของห้องนิดหน่อยก็เถอะ-_-

 

 

 

 

 

แกร๊ก~

 

 

 

 

 

          ประตูอัตโนมัติถูกดึงให้เปิดออกพร้อมๆกับที่หัวกลมๆโผล่เข้าไปมองความเคลื่อนไหวข้างใน แต่ดูเหมือนจะไมเห็นคนบ้าๆที่บอกให้เธอมาตั้งแต่หกโมงกว่าๆแบบนี้เลยแฮะ  บอมมี่ก้าวขาเข้ามาในห้องก่อนจะถอดรองเท้าออกแล้วเดินเข้าไปสำรวจหาคนที่ลากเธอมาเช้าๆแบบนี้ เมื่อคืนเธอกลับไปนอนที่บ้านก่อนจะรีบออกมาแต่เช้าเพราะอีตาบ้าที่ส่งข้อความไลน์มา แต่ถ้ามาบอกกันว่าแกล้งเล่นนะเธอจะตีให้หัวเบะเลยคอยดู-_-

 

 

 

 

 

"อยู่ไหนนะ จียงอ่า~"

 

 

 

 

 

"พาโบจียงอยู่ไหนเนี้ย-_-"

 

 

 

 

 

"ถ้าไม่อยู่ก็…กลับละ" ว่าจบก็เตรียมหมุนตัวกลับทางเดิมแต่มีเสียงตะโกนเรียกกับเสียงดังตึงตังแว่วเข้าหูมา คนที่ยืนหันหลังอยู่หัวเราะคิกคักกับเสียงโวยวายและเสียงเหมือนกับของหล่นก่อนจะรับรู้ได้ถึงแรงกอดรัดรอบเอวตัวเองที่แน่นจนเกือบหายใจไม่ออก

 

 

 

 

 

"ย่าห์!!! รัดแน่นเกินไปจะหายใจไม่ออกแล้ว-_-"

 

 

 

 

 

"รัดให้หายใจไม่ออกเลยจะได้ผายปอดช่วยไง-_-" มือเรียวหันไปพาดแขนของคนที่กอดเอาไว้ดังเพี๊ยะจนคนโดนตีถุงกับยอมปล่อยมือแล้วแอบบ่นอะไรงึมงำที่ตัวเธอยังจับใจความไม่ได้เท่าไหร่

 

 

 

 

 

"รู้งี้ไม่กอดก็ดีหรอจับจูบไปเลยหมดเรื่องหมดราว-^-"

 

 

 

 

 

"บ่นอะไรห่ะควอนจียง-_-?"

 

 

 

 

 

"ปล๊าว!!!!" สูงได้อีกไหมเสียงนะ-_-  ใครจะไปคิดว่าท่านลีดเดอร์แห่งบิ๊กแบงอย่าง'จีดราก้อน'หรือ'ควอนจียง'เวลาอยู่กับคนรักนี่ทั้งอ้อนทั้งเอาแต่ใจจนน่าเหนื่อยใจเหลือเกิน หลังจากที่ทำหน้างอให้พอน่ารัก?จียงก็โอบมือคู่อุ่นๆผ่านรอบเอวบางอีกครั้งก่อนที่จะเกยคางไว้ตรงไหล่ของหญิงสาวจากนั้นก็เดินโยกตัวไปมาจนมานั่งจุ่มปุ๊กกันอยู่ที่หน้าจอทีวีไปเสียได้

 

 

 

 

 

"ไม่ได้เคาท์ดาวด้วยกันแต่ได้ฉลองปีใหม่ด้วยกันก็ยังดีนะบอมมี่"

 

 

 

 

 

"รู้หรอกน่าว่านายงานเยอะ ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย"

 

 

 

 

 

"สาบานว่าเมื่อคืนไม่ได้งอนที่ไม่ได้ส่งข้อความไปแฮปปี้นิวเยียร์-_-"

 

 

 

 

 

"…"  คนที่นั่งกอดนั่งรัดร่างหอมนุ่มนิ่มถึงกับหลุดหัวเราะหึในลำคอก่อนจะได้สายตาพิฆาตมาจากเจ้าตัว เห็นเป็นพี่ใหญ่อายุเยอะที่สุดในวงทูเอนี่วันอย่างนี้ก็เถอะ'ปาร์คบอม'หรือบอมมี่ของเค้าโคตรจะขี้น้อยใจเลยนะ…แถมขี้งอนให้ด้วยเอ้า-_-  แต่ก็อย่างว่าแหละนะควอนจียงเข้าใจว่ามันคือธรรมชาติของผู้หญิงทุกคน ที่น้อยใจก็เพราะว่าตัวเองให้ความสำคัญ ที่งอนก็เพราะใส่ใจและเป็นห่วง  นี่เค้ายังนึกสยองอยู่เลยว่าถ้าบอมมี่ไม่ยอมงอนหรือแสดงออกว่าน้อยใจกับเค้านี่คงต้องไปพิจารณาตัวเองให้หนักเลยว่า…สาวเจ้าเลิกรักแล้ว-_-  แค่คิดถึงแบบนั้นก็ทำอะไรไม่ถูกกันเลยทีเดียว

 

 

 

 

 

"ปีใหม่แล้วมีของขวัญให้บ้างไหม^^?" เสียงทุ้มๆเอ่ยถามก่อนที่บอมมี่จะลุกขึ้นยืนแล้วลากเค้าที่อยู่ในสภาพห้อยเกาะหลังไปด้วยให้เดินไปตรงที่โต๊ะในห้องครัว(สรุปภาพลีดเดอร์ที่เค้าสะสมมาหลายปีหมดไปกับวันปีใหม่แบบนี้ใช่ไหม-_-)  มองผ่านไหล่มนไปที่โต๊ะก็เห็นกล่องของขวัญชิ้นไม่ใหญ่มากวางอยู่ บอมมี่หยิบมันมายื่นให้เจ้าของห้องที่ตอนนี้กำลังทำหางกระดิก?เหมือนหมาได้ของเล่น  จียงเอื้อมมือไปรับก่อนจะขออนุญาตเปิดกล่องของขวัญ

 

 

 

 

 

"ว้าว รุ่นลิมิเต็ทเลยนี่ หามาได้ไง0_0" ชุดกระดานสเก็ตบอร์ดถูกหยิบขึ้นมาดูอย่างชอบใจ คนให้ทำเพียงแค่ยกยิ้มดีใจที่แฟนของตัวเองชอบของขวัญที่ซื้อให้แม้ว่าจะแลกมาด้วยความยากลำบากในการควานหามันก็ตาม-_-

 

 

 

 

 

"ชอบไหม?"

 

 

 

 

 

"ยิ่งกว่าชอบ รักเลยอ่ะบอมมี่^^" ยืนกอดยืนจุ๊บไอ้เจ้าบอร์ดตัวใหม่จนหนำใจก่อนจะเปลี่ยนมาฟัดคนให้ของขวัญต่อเหมือนเดิม ควอนจียงถือคติทำดีมีรางวัลเพราะงั้นต้องตบรางวัลคนให้หนักๆเลย-_-

 

 

 

 

 

ฟอด!!!

 

 

 

 

 

"อือ จียงพอแล้ว แก้มจะติดไปกับจมูกนายแล้ว-_-#"  ถ้าวันนี้มีคนทักเรื่องแก้มปาร์คบอมจะไม่สงสัยเลยซักนิดในเมื่ออีกคนเล่นฟัดไม่เลี้ยงแบบนี้ สงสารกันบ้างไหมเนี้ยอายนะ(-///-)

 

 

 

 

 

"พอเลยๆ แล้วของชั้นละ?" ถามออกไปก่อนจะแบมือแล้วยื่นไปตรงหน้า คนถูกถามยกยิ้มกว้างก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อตัวที่ใส่ก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างออกมา…แล้ว…ก็…รัดกับข้อมือตัวเองแล้วยื่นมาให้เธอ-_-

 

 

 

 

 

"นี่เล่นตลกอะไร-_-"

 

 

 

 

 

"อ้าวๆ ไม่รู้อ่ะไรซะแล้วคุณปาร์คบอม ตัวกระผมเนี้ยมีแต่คนอยากได้นะครับ ของขวัญมูลค่ามหาศาลขนาดนี้จะทิ้งขว้างได้ไง ไม่เคยฟังเพลงผมเหรอ 'gold 'n dimon boy' อ่ะเคยได้ยินไหม"

 

 

 

 

 

"ขอแลกนายกับคิมทันได้ไหม^^"

 

 

 

 

 

"พูดขึ้นมาก็ดี เคลียร์เรื่องนี้ก่อนเลย-_-*" คนที่ยืนยิ้มหน้าระรื่นเมื่อตะกี้ถึงขั้นหัวคิ้วกระตุกยิกเมื่อแฟนสาวกำลังพูดถึงชายหนุ่มคนอื่น พ่อ'คิมทัน'พระเอกซีรี่ย์ชื่อดังนี่มันยังไงกัน ตอนนั้นก็เคยได้ยินข่าวแว่วๆมาว่าปลื้มคิมทันก็รู้ว่าบอมมี่ชอบดูซีรี่ย์แต่แบบนี้มันเยอะไปไหม?

 

 

 

 

 

"วันนั้นก็เห็นสัมภาษณ์ว่าชอบคิมทัน แล้วยังบอกว่าชอบผู้ชายเท่ห์ๆอีก อธิบายมาเลย-_-***" คนถามกำลังอารมณ์เสียแต่คนถูกถามกลับหัวเราะคิกคักเหมือนถูกใจที่ได้แกล้งแฟนตัวเองบ้าง แต่พอเห็หน้าตาเอาจริงเอาจังขนาดนั้นเลยยอมเลิกเล่นมาอธิบายแทนเพราะถ้าทำควอนจียงงอนเมื่อไหร่ ตอนง้อนี่งานช้างเลยนะขอบอก-_-

 

 

 

 

 

"ก็ไม่มีอะไรมาก ซีรี่ย์มันดังก็ขอตามกระแสหน่อยไง"

 

 

 

 

 

"แล้วที่บอกว่สชอบผู้ชายเท่ห์ๆ?"

 

 

 

 

 

"นายก็เท่ห์ไม่ใช่หรือไง?"

 

 

 

 

 

"…"

 

 

 

 

 

"แล้วไม่ได้ฟังหรือไงว่าชั้นชอบผู้ชายที่รักชั้นแค่คนเดียว นายก็เป็นแบบนั้นนี่จริงไหม?" บอมมี่ขยับตัวเข้าไปกอดเอวชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าก่อนจะซบใบหน้าเล็กๆนั่นลงกับบ่ากว้าง คนถูกกอดเอื้อมมือมากอดตอบก่อนจะก้มลงสูดกลิ่นหอมจากกลุ่มผมนิ่มเบาๆ

 

 

 

 

 

"จะมีใครรักชั้นได้มากเท่านายอีกหืม?จียงอ่า" แรงกระชับจากแขนแกร่งที่รัดเอวเล็กๆนั่นไว้แน่นเรียกรอยยิ้มจากใบหน้าหวานได้อย่างดี ใครจะรู้บ้างว่าควอนจียงเวลาอยู่กับแฟนก็เป็นแค่เด็กน้อยดีๆนี่เอง^^

 

 

 

 

 

"อยู่อย่างนี้ก็อุ่นดีเนอะ…แต่ถ้าไม่ปล่อยจะแย่เอานะ-_-!"

 

 

 

 

 

"หืม?"  หน้าหวานๆเงยขึ้นมองคนที่กำลังกอดอยู่ด้วยดวงตากลมโตคู่สวย คิ้วเล็กๆเลิกขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับเสียงหวานๆที่สูงขึ้นอย่างคนขี้สงสัยทำเอาชายหนุ่มถึงกับต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอก่อนจะพยายามตั้งสติด้วยการหลับตาแล้วลืมตาขึ้นมาใหม่

 

 

 

 

 

"ถ้าไม่ปล่อย…"

 

 

 

 

 

"ทำไม?อึดอัดเหรอ? ดีจะได้รู้ซะมั่งว่าเวลาถูกรัดแบบนั้นมันเจ็บ-_-"  ขึ้นเองเออเองได้เสร็จปุ๊บก็เพิ่มกำลังไปรัดให้ร่างของคนสองคนเบียดกันแน่นเข้าไปกว่าเดิมอีก แน่นชนิดที่เรียกว่า…แนบ…สนิท…เป๊ะ แบบว่าไร้ช่องว่างใดๆให้อากาศลอดผ่าน บอมมี่หนอบอมมี่ควอนจียงกำลังจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วนะ-_-

 

 

 

 

 

"บ บอมมี่ ย อยากได้ อึก ของขวัญไหม?"

 

 

 

 

 

"หืม?อยากได้ซิ อยู่ไหนอ่ะ?"  แขนเล็กๆรีบปล่อยมือจากเอวคนรักทันทีก่อนจะสอดส่ายสายตามองหาของขวัฯญที่อีกคนว่า  แบบนี้ไงเลยไม่ทันได้เห็นสายตาเจ้าเล่ห์สุดๆของควอนจียงที่มองมาก่อนจะยกยิ้มกรุ่มกริ่ม นี่ถ้ามองเห็นซักนิดคงจะพอเดาชะตากรรมตัวเองออก นี่มันสายตาของหมาป่าจ้องจะขย้ำเหยื่อชัดๆ-_-

 

 

 

 

 

"ของขวัญชิ้นเล็กอยู่นี่^^/" ว่าจบก็ล้วงมือเข้าไปหยิบแหวนเงินวงสวยออกมาสวมเข้ากับนิ้วเรียวของคนตรงหน้า มือขวาที่นิ้วนางถูกจับจองด้วยแหวนวาบวับก่อนที่เจ้าของแหวนจะจรดริมฝีปากลงทาบทับสัมผัสเย็นๆของเนื้อโลหะเบาๆ

 

 

 

 

 

"จองไว้ก่อน พร้อมเมื่อไหร่จะย้ายไปอยู่ข้างซ้ายให้นะ^^" ซึ้ง!!! สาวเจ้ากำลังซึ้งจนน้ำตาแทบไหลมองแหวนวงสวยที่สวมอยู่บนนิ้วนาง แต่ก่อนที่บอมมี่จะหลุดเข้าโลกจินตนาการอันไกลโพ้นก็ถูกดึงสติกลับมาเสียก่อน

 

 

 

 

 

"ยังมีของขวัญชิ้นใหญ่อีกอันนะ อยากดูไหม^^?"

 

 

 

 

 

"อยากซิ ไหนอ่ะๆ?" ควอนจียงหัวเราะหึๆในลำคอก่อนจะจูงมือบางของหญิงสาวมุ่งหน้าไปทางประตูห้องนอน-_- ของขวัญชิ้นใหญที่ถึงจะไม่ค่อยอยากได้แต่เค้าก็จะทำให้เจ้าตัวยอมรับไว้โดยดี ของขวัญ'พิเศษ'สำหรับแฟนสาวคนสวยแค่'คนเดียว'^^  ประตูถูกเปิดออกก่อนจะจูงมืออีกคนเข้ามา บอมมี่กวาดตามองหารอบห้องไม่ได้สังเกตสีหน้าจียงซักนิดเดียว นี่ถ้าหันมามองซักหน่อยคาดว่าคงจะวิ่งหนีแน่นอน…ก็หน้านี่แบบ…หื่น…ขนาดนั้น

 

 

 

 

 

"ไหนอ่ะ?" หันกลับไปหาคนที่พาเข้ามาในห้องนอนอีกทีถึงได้รู้นี่แหละว่าตัวเองพลาดท่าเสียแล้ว ปาร์คบอมหน้าซีดแต่จียงแสยะยิ้ม ยิ้มแบบที่เรียกว่าตัวเธอไม่น่าจะ'รอด'ปลอยภัยไปได้

 

 

 

 

 

"เออ…ไม่เอาแล้วดีกว่าเนอะ ไม่อยากได้แล้ว^^!" ว่าจบก็เดินตัวลีบไปที่ประตูแต่ก็ถูกคว้าข้อมือไว้จนแอบสะดุ้ง

 

 

 

 

 

"จะไปไหนจ๊ะบอมมี่ รอรับของขวัญก่อนซิ^^"

 

 

 

 

 

"ม ไม่ ไม่เอาแล้ว ก กลับดีกว่า"  ไม่ทันได้วิ่งออกไปข้างนอกห้อง ตัวก็ถูกกระชากกลับมาก่อนที่อีกคนจะทาบริมฝีปากลงมาแนบกับปากอิ่มของเธอ แนบ…แน่น ก่อนจะค่อยๆขยับและขบเม้มเบาๆจนเธอต้องขยับจูบตอบ มือเล็กๆถูกยกขึ้นมาเกี่ยวไว้ที่คอของชายหนุ่มก่อนที่มืออุ่นๆของเค้าจะเลื่อนลงไปเกาะที่สะโพกเธอ 

 

 

 

 

 

          ตากลมสวยถูกปิดสนิทเมื่อริมฝีปากบางของจียงยังคงไล้ไปมาอยู่บนริมฝีปากอิ่มของเธอ  จากจูบแค่เพียงแผ่วเบาเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆเมื่อจียงบังคับให้เธอเปิดปากออกเพื่อตัวเค้าจะได้'ดีพคิส'ได้ถนัดยิ่งขึ้น  ร่างที่อ่อนปวกเปียกถูกมือข้างหนึ่งลากนิ้วจากสะโพกขึ้นมาถึงแผ่นหลังจนเธอเริ่มรู้สึกโหวงๆในท้อง ฝ่ามืออุ่นประคองหลังของเธอไว้ส่วนริมฝีปากก็ไม่ได้ปล่อยให้ว่าง ตัวของเธอกำลังถูกดันไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ดันให้ประตูห้องปิดลง

 

 

 

 

 

"อือ~" เริ่มประท้วงนิดๆเพราะตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจ คนเจ้าเล่ห์ยอมผละออกให้เธอหอบอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ ส่วนตัวเองก็ขยับลงไปที่ซอกคอหอมๆแทน ขณะที่กำลังจะเปิดปากพูดริมฝีปากก็ถูกหยุดไว้อีกครั้ง ดูเหมือนว่าศึกครั้งนี้จะยาวไกล…พอสมควร-_-  ทางที่ดี…อย่าไปกวนคู่นี้เลยดีกว่าโน๊ะ^^!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อือ~ จียง~"

 

 

 

 

 

"บอมมี่~ รักนะ~"

 

 

 

 

 

"อืม รักเหมือนกัน"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โอเคเราจบดีกว่า-_-