ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ควรเงียบจะสงบ แต่ ณ ตอนนี้ที่นี่กำลังลุกเป็นไฟ...
"แกไอ้ตัวอัปยศของปีศาจ! แกตาย! " ปีศาจตนหนึ่งพูดพร้อมกับกระชากผมของเด็กน้อยเจ้าของผมสีเทาอย่างแรงขึ้นมาตรงหน้าก่อนจะเขวี้ยงไปนอนกับพื้น จากนั้นก็เริ่มการทารุนกรรมเด็กคนนั้นอย่างเลือดเย็น
"เจ้าเด็กน่ารังเกียจ" ปีศาจอีกตนพูดขึ้นมาก่อนจะมองอย่างกินเลืดกินเนื้อ ก่อนแตะเข้าที่ท้องของเด็กน้อยอย่างแรงจนทำให้เด็กน้อยขดตัวงอด้วยความเจ็บปวด และมองไปทางพวกนั้นอย่างเคียดแค้น
"แกกล้าลองดีข้าหรอ..เป็นแค่ลูกครึ่งมนุษย์โสโครกแท้!!!" ปีศาจเจ้าของผมสีแดงในกลุ่มพูด เด็กน้อยก็ได้แต่กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ ก่อนพวกนั้นเริ่มรุททำร้ายอย่างหนักถึงขั้นมีบาดแผลลึก เด็กน้อยเริ่มหายใจรวนริน
"ทำ...ไม.."เด็กน้อยพยายามเค้นเสียงออกมาเท่าที่ทำได้ แต่ก็ถูกปีศาจอีกตนในนั้นเหยียบหัวอย่างน่าสมเพช
"ทำไมน่ะหรอ...เหอะ!!..ถามมาได้นะ..ก็เพราะแกน่ะเป็นลูกของเจ้าบ้าอัปยศกับไอ้มยุษย์นั่นไงล่ะ!! ซึ่งมันก็สมควรแล้ว.."ปีศาจพูดอย่างสนุก โดยที่ไม่รู้เลยว่าในขณะนั้นเด็กน้อยที่หมดความอดทน และใช้พลังมหาศาลแบบที่ไม่รู้ตัวและลงมีชีกกระชากร่างของปีศาจทุกตัวในกลุ่ม ด้วยสติแบบนั้นเมื่อคือนสติได้เขาก็แทบไม่เชื่อเลยว่านี่เป็นสิ่งที่เขาทำ ของเหลวสีแดงที่เปื้อนเนื้อตัวของเด็กน้อยเป็นตัวยืนยันได้ดีว่า..เขาเองก็ไม่ต่างจากสิ่งที่พวกนั้นกระทำกับเขาเลยสักนิด... เขากลัวในสิ่งที่เขาทำลงไป...ใช่การที่ฆ่าปีศาจทั้งหมด 300 ตนนั้นมันเป็นเรื่องที่เลวร้ายมาก...มากกว่าพวกนั้นกระทำ
"โอ๊ะ ..น่าสนใจนะเนี่ย"ไม่ทันที่เด็กน้อยจะตั้งตัว เจ้าของเสียงปริศนาก็เอามือฟาดเข้าที่ท้ายทอยอย่างแรง จนทำให้เด็กน้อยสลบไป..
...........................................................
"ไง เจ้าหนู"เสียงทุ้มปลุกเด็กน้อยจากการสลบไป และพบว่าเขาโดนโซ่ล่ามไว้จนไม่สามารถขยับไปไหนได้
"คุณเป็นใคร...ปล่อยผม!!!"เด็กน้อยพยายามที่จะเอาสิ่งที่พันธนาการร่างของเขาออก แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเลยเเม้แต่น้อย
"ไม่ทำอะไรหรอกน่า ฉันเป็นคนช่วยนายเชียวนะ"ชายหนุ่มเจ้าของผมสีน้ำทะเลนั่งแกว่งมีดในมือเล่น ก่อนจะปาไปเฉียดหน้าของเด็กหนุ่มจนเกิดแผลถากๆนิดหน่อยก่อนจะเเสยะยิ้ม
"โทษทีนะ..พอดีมันหลุดมือน่ะ อ๊ะ! จริงสิ..ผมชื่อเล็นนะ เป็นปีศาจจิ้งจอกเขาแล้วเธอล่ะเจ้าหนู" เล็นพูดก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ร่างของเด็กน้อย
"ทำไมต้องบอกชื่อให้คุณรู้ด้วย.."เด็กชายตอบก่อนจะตัดบทด้วยการถุยเลือดในปากใส่หน้าเล็นจนเจ้าตัวถึงกับหัวเราะในลำคอก่อนจะเช็ดเลือดออก
"เธอเนี่ย...เหมือนกินจริงๆ.."
"คุณรู็จัก...พ่อผมด้วย??"เด็กน้อยถามอย่างไม่เชื่อ แต่เล็นก็ได้แต่หัวเราะนิดๆ
"ทำไมจะไม่ล่ะ ในเมื่อ...ฉันเป็นคนลงมือฆ่าเอง.."ประโยคนี้ได้เป็นการจุดไฟในใจของเด็กน้อยไปเสียแล้ว..
"ผมจะฆ่านาย..."เด็กชายพูดด้วยเสียงเรียบและเย็น จนทำให้อีกฝ่ายรู้สึกสนุกกับปฏิกิริยานี้
"แต่ก่อนที่เธอจะฆ่าฉัน.. ฉันเองก็มีข้องแลกเปลี่ยนเหมือนกันนะ"เมื่อเล็นพูดจบก็เอามือไปจับเข้าที่ศีรษะของเด็กชาย
"นั่นก็คือ..นายจะจำอะไรไม่ได้นอกจากชื่อและเผ่าพันธ์ของตนเท่านั้น แต่อย่างได้ห่วงไป...ความทรงจำจะกลับมาเรื่อยๆ..แต่ เธอจะรับความเจ็บปวดเวลาที่ความทรงจำกลับคืนมาได้ไหมนั้นก็อีกเรื่องนึง"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!"เด็กชายร้องราวกับหัวของเขาจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆก่อนจะสลบไปทั้งอย่างงั้น ในขณะที่เล็นเอาโซ่ตรวนที่ผูกกับเด็กออกและเอาตัวเขาไปปล่อยทิ้งไว้ในป่า
"อย่าลืมมาฆ่าผมล่ะ...เซรัน"
.......................................................................................
ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ควรเงียบจะสงบ แต่ ณ ตอนนี้ที่นี่กำลังลุกเป็นไฟ...
"แกไอ้ตัวอัปยศของปีศาจ! แกตาย! " ปีศาจตนหนึ่งพูดพร้อมกับกระชากผมของเด็กน้อยเจ้าของผมสีเทาอย่างแรงขึ้นมาตรงหน้าก่อนจะเขวี้ยงไปนอนกับพื้น จากนั้นก็เริ่มการทารุนกรรมเด็กคนนั้นอย่างเลือดเย็น
"เจ้าเด็กน่ารังเกียจ" ปีศาจอีกตนพูดขึ้นมาก่อนจะมองอย่างกินเลืดกินเนื้อ ก่อนแตะเข้าที่ท้องของเด็กน้อยอย่างแรงจนทำให้เด็กน้อยขดตัวงอด้วยความเจ็บปวด และมองไปทางพวกนั้นอย่างเคียดแค้น
"แกกล้าลองดีข้าหรอ..เป็นแค่ลูกครึ่งมนุษย์โสโครกแท้!!!" ปีศาจเจ้าของผมสีแดงในกลุ่มพูด เด็กน้อยก็ได้แต่กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ ก่อนพวกนั้นเริ่มรุททำร้ายอย่างหนักถึงขั้นมีบาดแผลลึก เด็กน้อยเริ่มหายใจรวนริน
"ทำ...ไม.."เด็กน้อยพยายามเค้นเสียงออกมาเท่าที่ทำได้ แต่ก็ถูกปีศาจอีกตนในนั้นเหยียบหัวอย่างน่าสมเพช
"ทำไมน่ะหรอ...เหอะ!!..ถามมาได้นะ..ก็เพราะแกน่ะเป็นลูกของเจ้าบ้าอัปยศกับไอ้มยุษย์นั่นไงล่ะ!! ซึ่งมันก็สมควรแล้ว.."ปีศาจพูดอย่างสนุก โดยที่ไม่รู้เลยว่าในขณะนั้นเด็กน้อยที่หมดความอดทน และใช้พลังมหาศาลแบบที่ไม่รู้ตัวและลงมีชีกกระชากร่างของปีศาจทุกตัวในกลุ่ม ด้วยสติแบบนั้นเมื่อคือนสติได้เขาก็แทบไม่เชื่อเลยว่านี่เป็นสิ่งที่เขาทำ ของเหลวสีแดงที่เปื้อนเนื้อตัวของเด็กน้อยเป็นตัวยืนยันได้ดีว่า..เขาเองก็ไม่ต่างจากสิ่งที่พวกนั้นกระทำกับเขาเลยสักนิด... เขากลัวในสิ่งที่เขาทำลงไป...ใช่การที่ฆ่าปีศาจทั้งหมด 300 ตนนั้นมันเป็นเรื่องที่เลวร้ายมาก...มากกว่าพวกนั้นกระทำ
"โอ๊ะ ..น่าสนใจนะเนี่ย"ไม่ทันที่เด็กน้อยจะตั้งตัว เจ้าของเสียงปริศนาก็เอามือฟาดเข้าที่ท้ายทอยอย่างแรง จนทำให้เด็กน้อยสลบไป..
...........................................................
"ไง เจ้าหนู"เสียงทุ้มปลุกเด็กน้อยจากการสลบไป และพบว่าเขาโดนโซ่ล่ามไว้จนไม่สามารถขยับไปไหนได้
"คุณเป็นใคร...ปล่อยผม!!!"เด็กน้อยพยายามที่จะเอาสิ่งที่พันธนาการร่างของเขาออก แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเลยเเม้แต่น้อย
"ไม่ทำอะไรหรอกน่า ฉันเป็นคนช่วยนายเชียวนะ"ชายหนุ่มเจ้าของผมสีน้ำทะเลนั่งแกว่งมีดในมือเล่น ก่อนจะปาไปเฉียดหน้าของเด็กหนุ่มจนเกิดแผลถากๆนิดหน่อยก่อนจะเเสยะยิ้ม
"โทษทีนะ..พอดีมันหลุดมือน่ะ อ๊ะ! จริงสิ..ผมชื่อเล็นนะ เป็นปีศาจจิ้งจอกเขาแล้วเธอล่ะเจ้าหนู" เล็นพูดก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ร่างของเด็กน้อย
"ทำไมต้องบอกชื่อให้คุณรู้ด้วย.."เด็กชายตอบก่อนจะตัดบทด้วยการถุยเลือดในปากใส่หน้าเล็นจนเจ้าตัวถึงกับหัวเราะในลำคอก่อนจะเช็ดเลือดออก
"เธอเนี่ย...เหมือนกินจริงๆ.."
"คุณรู็จัก...พ่อผมด้วย??"เด็กน้อยถามอย่างไม่เชื่อ แต่เล็นก็ได้แต่หัวเราะนิดๆ
"ทำไมจะไม่ล่ะ ในเมื่อ...ฉันเป็นคนลงมือฆ่าเอง.."ประโยคนี้ได้เป็นการจุดไฟในใจของเด็กน้อยไปเสียแล้ว..
"ผมจะฆ่านาย..."เด็กชายพูดด้วยเสียงเรียบและเย็น จนทำให้อีกฝ่ายรู้สึกสนุกกับปฏิกิริยานี้
"แต่ก่อนที่เธอจะฆ่าฉัน.. ฉันเองก็มีข้องแลกเปลี่ยนเหมือนกันนะ"เมื่อเล็นพูดจบก็เอามือไปจับเข้าที่ศีรษะของเด็กชาย
"นั่นก็คือ..นายจะจำอะไรไม่ได้นอกจากชื่อและเผ่าพันธ์ของตนเท่านั้น แต่อย่างได้ห่วงไป...ความทรงจำจะกลับมาเรื่อยๆ..แต่ เธอจะรับความเจ็บปวดเวลาที่ความทรงจำกลับคืนมาได้ไหมนั้นก็อีกเรื่องนึง"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!"เด็กชายร้องราวกับหัวของเขาจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆก่อนจะสลบไปทั้งอย่างงั้น ในขณะที่เล็นเอาโซ่ตรวนที่ผูกกับเด็กออกและเอาตัวเขาไปปล่อยทิ้งไว้ในป่า
"อย่าลืมมาฆ่าผมล่ะ...เซรัน"
.......................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น