เรื่องเปิ่นๆ ของยั่ยฟ้าครามกะยั่ยฟ้าใส

ลำดับตอนที่ #1 : มาเจอเข้าแล้ว

 
กริ้งๆ กริ้งๆ  : เสียงนาฬิกาปลุก


ตื้นได้แล้ว เจ๊ฟ้าคราม ตื้นเร็วดิตื้น


เออๆ พูดอยู่ได้ตื้นแล้วจะเรียกทำมั้ย
วันนี้ก็วันเสาร์ตื้นช้าหน่อยก็ไม่ได้


วันนี้ต้องไปเรียนนะจำไม่ได้หรอ


กี่โมงแล้วอะ7:00น.ใช่ปะ


จะบ้าหรอนี้มัน10:00น.แล้วอีก45นาที


ตาย..ตายแน่ๆ


ไม่ทันแล้ว


แล้วฉันก็เรียบไปอาบน้ำ ตอนที่อาบน้ำขอแนนนำตัวเลยนะค่ะ
ฉันชื้อฟ้าคราม ฉันอยู่ม.6แล้วค่ะ ส่วนไอ้น้องฉันมันชื้อฟ้าใส
มันอยู่ม.4ค่ะ


ตอนนี้อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ กำลังไปกินข้าวเช้าเพราะ วันนี้ต้องไปเรียนพิเศษ
ที่สยามกันไอฟ้าใสก็ต้องเรียนแต่นละที่ ฉันนัดเพื่อนไว้เรียบร้อยแล้ว
ก็มีไอ้บิ๋ม ไอ้เล็ก ไอ้ดรีม ไอ้ยูริ แล้วก็เรา สวนไอ้ฟ้าใสไม่รู้นะที่มีก็น่าจะมีไอ้ปอ
ไอ้อุ่มไอ้ปลา ไอ้สานะ เพราะตอนนั้นเห็นมาบ้านชวนกันคุยเรื่องเรียนพิเศษอะ


ตุ้งๆ ตุ้งๆ (เสียงลงบันไดเราเอง)


เบาๆหน่อยลูก : แม่เราเอง


ค่ะแม่


ลูก! แต่งตัวให้เหมือนผู้หญิงหน่อยสิ


อะไรอะแม่(เหมือนผู้หญิงจะตายกางเกงยีย เสื้อกลาม กระเป๋าสพายข้าง สร้องเท่ๆ)


เห็นมั้ยเหมือนออก


มาถึงสยามไอ้บิ๋ม ไอ้เล็ก ไอ้ดรีม ไอ้ยูริ ยังไม่มา
ทำมั้ยมันช้าจังวะเราก่อนเดินดูของไปเรื่อยๆ


โป๊ก/โป๊ก


เจ็บโวย ใครวะ


ขอโทษ


เออ แล้วหันไปมองตามเสียงโอ๊ยหล่อวะ ฉันคิดในใจ


เป็นอะไรมากมั้ย


เจ็บสิ


ขอโทษ


นายขอโทษดีๆฉันให้ดูก่อน


สักพัก ก็ได้ยินเสียงกริ้ดๆๆๆๆ


ขอโทษครับ พอใจยัง


ไปแล้วนะ


เออ



ทางด้นฟ้าใส


     โอ๊ยพี่ฟ้าครามไปไหนอะเบื่อจัง ไอ้อุ่ม ไอ้ปอ ไอ้ปลา ไอ้สา ยังไม่มาเลย


ก็เลยซื้อโค๊กมาดื้ม


โอ๊ย!ใครฟะ


ขอโทษ


เออ ใครฟะ พูดอีกแหละ


ขอโทษ


ดูทางมั่งดิ


นี่เดินก็ได้ทำมั้ยต้องวิ่งด้วยฟะ ไอ้บ้านี้


เธอนั้นแหละวิ่งไม่ดูทาง


ใครวิ่งยะ


สักพัก กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆ


ใครวะดังชิบ


ขอโทไปแล้วนะ


เออ ไปตายไป


เสื้อเหลอะหมด