ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 : เตียงนอนของฉัน[70%]
ตอนนี้ฉันนอนแอ้งแม้งอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่นเป็นที่เรียบร้อยหลังจากที่ผ่านศึกตบตีแย่งผู้ชายมาอย่างเฉียดตาย ฉันรู้สึกมึนหัวไปหมด รู้สึกตัวมันรุมๆอย่างบอกไม่ถูก จำได้ลางๆว่าคนที่แบกฉันมานอนแผ่หลาที่โซฟาจะเป็นอีตาแม็กม่าเนี่ยแล่ะ อืม..ฉันก็ไม่ได้มองตอนเขาอุ้มหรอกนะ แต่ฉันจำกลิ่นสเปร์น้ำหอมสไตล์ผู้ชายๆของเขาได้
หนังตาฉันแทบลืมไม่ขึ้นด้วยความหมดแรง ตอนนี้ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคนอื่นๆไปไหนหมด พอมองเห็นลางๆว่ามีแต่อีตา่พาสเวิร์ดเนี่ยแล่ะ ที่กำลังนั่งยิ้มแป้นปนขำๆอยู่ข้างโซฟา หน้าตาฉันตอนนี้มันตลกมากรึไงฮะ ไอ้บ้า!!
แง่ง!!ถ้าฉันมีแรงลุกขึ้นได้ ฉันใช้เล็บข่วนหน้าอีตานี่ไปแล้ว-_-!!
"จะเป็นสาวใช้นิทราไปถึงไหนเนี่ยจ๊ะซอล รีบตื่นมากินขนม ที่ฉันอุตส่าห์ซื้อเผื่อเธอมาตั้งเยอะเดี๋ยวนี้เลยน้า.." พาสเวิร์ดพูดพร้อมกับลูบผมฉันเบาๆราวกับฉันเป็นเด็กน้อย
ไหงถึงเปรียบเทียบฉันเป็นสาวใช้นิทราได้ฟระ!! ปกติมันต้องเปรียบเทียบเป็นเจ้าหญิงนิทราไม่ใช่้เรอะ-3-!!
เจ็บใจ..แต่ไม่มีแรงจะด่า แม้แต่จะลืมตาฉันยังลืมไม่ขึ้นเลย รู้สึกปวดหัวหนึบๆด้วย ตอนนี้ฉันได้ยินแต่เสียงฝนที่ยังตกปรอยๆอยู่นิดหน่อยกับเสียงพูดพึมพำของอีตาพาสเวิร์ดที่หาเรื่องคุยกับฉันทั้งๆที่รู้ว่าฉันคงจะไม่มีแรงตอบ ราวกับว่าอีตา่นี่พูดอยู่คนเดียว
อืม..จะว่าไป กลิ่นตัวของอีตานี่ก็หอมดีเหมือนกันแฮะ ฉันแอบได้กลิ่นตอนเขามาลูบๆผมฉันเนี่ยแล่ะ ฉันมั่นใจว่ามันไม่ใช่กลิ่นสเปร์น้ำหอมแต่อย่างใด แต่เป็นกลิ่นกายของตัวเขาที่ฉันไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆที่ทำให้ฉันรู้สึกดีได้อย่่างบอกไม่ถูก
"อ่าว!ซอลตัวร้อนนี่นา เดี๋ยวเราไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้นะ"หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง พาสเวิร์ดก็เอามือมาแตะๆหน้าผากฉันก่อนที่จะสบถอย่างตกใจ
ขอบใจที่เพิ่งรู้ว่าฉันตัวร้อน
ความรู้สึกช้าไปไหมยะ นี่ถ้าฉันตายมันคงจะส่งโรงพยาบาลแทนส่งวัดแน่เลย-_-;;
ผ่านไปนาทีครึ่งได้ ฉันก็ได้ยินเสียงบิดผ้่าพร้อมกับน้ำที่หยดลงในภาชนะอะไรสักอย่าง ตอนนี้ฉันครั่นเนื้อครั่นตัวมาก เหงื่อออกท่วมตัวจนรู้สึกได้ มันรู้สึกร้อนๆหนาวๆบอกไม่ถูก
พาสเวิร์ดค่อยๆใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดตาฉัน แล้วไล่ลงมาที่แขนและขา ก่อนที่จะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของฉันออก
เฮ้ย!!ว่าไงนะ ทะลึ่งล่ะไอ้บ้า!! ไม่ต้องเช็ดทั่วถึงขนาดนั้นก็ได้T_T
ฉันได้แต่แอบกรี๊ดในใจ ภาวนาไม่ให้เขาถอดมากกว่านี้ โล่งอกที่เขาแค่ปลดกระดุมเสื้อด้านบนเพียงเม็ดเดียว ก่อนที่จะใช้ผ้าชุบน้ำเย็นๆลูบไล้ที่คอของฉัน ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกจั๊กจี๋จนอยากจะถีบอีตานี่ออกไป แต่ฉันไม่มีแรงพอที่จะทำแบบนั้นได้ จะหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก มันทรมานจริงๆเลยT^T
หลังจากที่พาสเวิร์ดเช็ดตัวฉันจนทั่วร่างกาย ก็นำผ้าไปชุบน้ำแล้วบิดจนพอหมา่ดๆมาวางบนหน้าผากของฉัน ก่อนที่จะไปหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเพื่อให้ร่างกายฉันอบอุ่นขึ้น
อืม..อุ่นดีจัง แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย..
"สิ่งที่ทำ จนวันนี้ รู้บ้างไหมว่าที่ทำไปเพราะรักเธอ ไม่อาจเก็บความรู้สึกที่ซ่อนไว้ข้างใน..."
พาสเวิร์ดค่อยๆเปล่งเสียงร้องเพลงออกมาเบาๆราวกับร้องให้ฉันฟัง ในขณะที่มือนุ่มๆของเขากำลังถักเปีกเปียหรือทำอะไรสักอย่างบนหัวของฉันอยู่
ฉันพอจะจำได้ว่าเพลงที่เขาร้องเป็นซิงเกิ้ลแรกๆของเขาเอง จริงๆฉันก็ไม่ได้ติดตามอะไรวงนี้มากนักหรอก แต่พอดีแบมที่เป็นเพื่อนสนิทของฉันชอบเปิดฟังบ่อยๆเลยพลอยฟังจนจำเนื้อร้องได้โดยปริยาย
ฟังดู เสียงสดๆของพาสเวิร์ดเพราะไม่ต่างกับต้นฉบับเลย เผลอๆอาจเพราะกว่าด้วยซ้ำ ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะเป็นนักร้องนำของวง 4 boys ที่ผู้หญิงหลายๆคนคลั่งไคล้นักหนา แต่ฉันคงเป็นผู้หญิงที่แปลกมากเพราะไม่ยักชอบหรือติดตามวงนี้เท่าไหร่ ฉันคงอาจจะมีอัคติมากไปก็ได้มั้ง
ฉันเผลอฟังจนแอบร้องคลอตามในใจ ช่วงเวลานี้มันรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด จนฉันอยากเก็บเวลาแบบนี้ไว้นานๆ
ไม่รู้เวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ ฉันก็หลับไหลไปโดยไม่รู้ตัว รู้สึกตัวอีกทีก็ไม่ได้ยินเสียงฝนตกแล้ว ฉันค่อยๆปรับสายตาที่ถูกแสงจากหลอดไฟกระทบใบหน้าจนตาพร่า ตอนนี้ค่อยยังชั่วหน่อยที่ไข้เริ่มลดแล้ว ฉันค่อยๆยันตัวลุกขึ้นจากโซฟาเป็นท่านั่งแทน มองไปยังนาฬิกาเรือนสีขาวติดผนังข้างห้องพบว่าตอนนี้เป็นเวลา 2 ทุ่มครึ่งเศษๆ ข้างๆโซฟาของฉันเป็นพาสเวิร์ดที่กำลังนอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ตอนแรกฉันคิดว่าเขาจะออกไปกับพวกคนอื่นๆแล้ว แต่เขาก็ยังเฝ้าฉันอยู่
ฉันเป็นหนี้บุญคุณนายซะแล้วเหรอเนี่ย อีตาทึ่ม..!!
"ที่ร้ากก ตื่นแล้วเหรอ โอ๊ย!!" เมื่ออีตาพาสเวิร์ดรู้สึกตัวว่าฉันตื่น ก็พูดเสียงหยอกเย้าจนทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะแจกมะเหงกไปหนึ่งที
"ทะลึ่งละ ใครเป็นที่รักนาย ไอ้บ้า!!" แม้รู้ว่าเขาพูดเล่นฉันก็อดที่จะโกรธไม่ได้ ก็อีตานี่ชอบพูดเล่นเรื่อยเลยนี่นา เกิดอีตานี่ทะลึ่งไปพูดเล่นกับผู้หญิงคนไหนแล้วเขาคิดจริงขึ้นมาจะทำยังไง
"ง่ะ พูดเล่นแค่นี้ ซอลเล่นแรงจัง*-*" พาสเวิร์ดเบ้ปากก่อนที่จะกระโดดขึ้นโซฟาแล้วกอดหมอนเหมือนเด็กๆข้างฉัน
"แล้วเป็นไงบ้างอ่ะ ดีขึ้นแล้วใช่ป่ะ??"
"อ่า..อื้ม คงงั้นมั้ง" ฉันตอบเสียงเนือยๆแล้วลองแตะหน้าผากตัวเองก็รู้สึกตัวไม่ร้อนเหมือนตอนแรก "แล้วคนอื่นไปไหนกันอ่ะ??"
"ปาล์คกับพี่ชินอยู่ในห้องนอน ส่วนแม็กม่าออกไปไหนไม่รู้อ่ะ" เขาตอบก่อนที่จะควานถุงขนมที่อยู่บนโต๊ะออกมา 2-3 ห่อ "หิวแล้วใช่มั้ยอ่ะ กินขนมรองท้องไปก่อนนะ เดี๋ยวจะไปตักข้าวต้มมาให้"
"ก็..นิดหน่อย นายทำข้าวต้มไว้เหรอ??"
"ฮ่าๆ เปล่าหรอก พี่ชินเป็นคนทำไว้น่ะ ขืนฉันทำก็คงเละเป็นโจ๊กกันพอดี" เขาพูดยิ้มๆแล้วแกะห่อขนมยื่นให้ฉัน
เออ..ลืมไปว่าอีตานี่ทำอาหารไม่เก่ง-3-!!
ยังจำได้อยู่เลย วิชาคหกรรมเมื่อเดือนที่แล้ว อีตานี่เกือบทำไฟไหม้ทั้งห้อง 55+
พาสเวิร์ดเดินหายไปที่ห้องครัวพักนึง ฉันก็นั่งดูรายการทีวีไปเรื่อยเปื่อย ก่อนที่เขาจะออกมาพร้อมกับข้าวต้มหอมกรุ่นควันคลุ้งดูร้อนๆน่ากิน
"มาแล้วๆ"
เจ้าของรอยยิ้มเดินเอาข้าวต้มมาไว้ที่โต๊ะ ก่อนที่จะตักข้าวกุ้งต้มขนาดพอดีคำแล้วเป่าเบาๆเพื่อให้มันหายร้อน
"เฮ้ย ทำอะไรน่ะ??"
"เป่าข้าวต้มให้ซอลไง มันร้อน เดี๋ยวลวกปาก ฟู่ๆ.. อ่ะ อ้าปากสิ" เขายื่นช้อนมาจ่อที่ปากเหมือนฉันเป็นเด็กที่ต้องคอยป้อนข้าวป้อนน้ำให้
"ฉันไม่ใช่เด็ก 3 ขวบนะยะ กินเองได้" ฉันคว้าช้อนมาตักกินเอง ทำให้พาสเวิร์ดเบ้ปากทำหน้างอนๆ
"เชอะ ฉันอุตส่าห์หวังดีนะ*^*"
ฉันจัดการเป่าข้าวต้มกุ้งหอมกรุ่น ก่อนที่จะค่อยๆทานอย่างละเมียดละไม เพียงสัมผัสที่ปลายลิ้นก็รับรู้ถึงรสชาติที่อร่อยลงตัวของข้าวต้มกุ้งชามนี้
อา..อร่อยจัง ฝีมือการทำอาหารของพี่ชินเซสุดยอดไปเลย>_<
นี่แล่ะค่ะ..สามีในอนาคต///โดนตบ
"อ่ะ น้ำ.."
พาสเวิร์ดยื่นแก้วน้ำเปล่าทรงสูงให้ฉันพร้อมรอยยิ้มพิมใจ ฉันก็รับมันมาวางไว้บนโต๊ะ ด้านหน้า
"ขอบใจ.." ฉันขอบคุณเบาๆแล้วหันไปสนใจกับการกินข้าวต้มกุ้งต่อ แต่ก็ไม่วาย พาสเวิร์ดก็หันมาชวนคุยต่อ
"ซอลชอบสัตว์อะไรเหรอ??" พาสเวิร์ดถามยิ้มๆก่อนที่จะหยิบตุ๊กตาหมีโคอาล่าตัวอ้วนๆข้างโซฟามากอดเหมือนเด็กน้อย
"ไม่รู้สิ ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษอ่ะ"
"ไม่ได้ชอบสัตว์อะไรเลยเหรอ ฉันชอบหมีโคอาล่าอ่ะ มันน่ารักดี"
เด็กน๊อยยย..เด็กน้อย ชอบอะไรคิขุอาโนเนะไปหรือเปล่ายะ-_-;;
"เอ้อ!แล้ววันนี้ซอลจะนอนไหนอ่ะ ห้องนอนมี 2 ห้องเองอ่ะ แต่ละห้องก็มีเตียงคู่ห้องละเตียง ปกติฉันนอนกับพี่ชิน ส่วนปาล์คกับแม็กม่านอนอีกห้องนึง" พาสเวิร์ดถามพลางลูบพุงหมีโคอาล่าอย่างสนุกสนาน
นั่นน่ะสิ!ฉันก็ลืมถามพวกนี้ไปเลยว่าฉันต้องนอนที่ไหน หวังว่าพวกนี้คงจะไม่ใจร้ายพอที่จะให้ฉันนอนโซฟาห้องนั่งเล่นหรอกนะ-3-
"ไม่รู้เหมือนกัน ฉันนอนที่ไหนได้บ้างอ่ะ??"
"เอางี้ เดี๋ยวซอลนอนห้องเรา ให้พี่ชินนอนข้างล่าง เดี๋ยวเรานอนบนเตียงเป็นเพื่อนซอล*-*"
"บ้าเหรอ!!ไม่เอาาาา"
"งั้นเรานอนข้างล่าง ซอลนอนข้างบนกับพี่ชินแล้วกัน"
"จะนอนกับใครก็ไม่เอาทั้งนั้นแล่ะ ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ นายก็เสียสละห้องนอนให้กับฉัน ส่วนนายกับพี่ชินก็ไปนอนรวมกับอีตาปาล์ค แม็กม่าสิ!!"
"โหย..ไม่เอาหรอก ห้องนอนก็ไม่ได้ใหญ่อะไรเลยนะ 2 คนนั้นยิ่งนอนดิ้นๆอยู่ด้วย ถ้าไปนอนกับพวกนั้นมีหวังได้นอนทับกันแบนเป็นกล้วยปิ้งแน่เลย"พาสเวิร์ดปฏิเสธทันควัน
"แล้วปกติพวกนายไม่ได้มีคอนโดส่วนตัวกันหรือไงยะ ฉันจำได้นะว่านายก็มีคอนโดอยู่ไม่ไกลจากที่นี่อ่ะ"
"มีกันทุกคนแล่ะ แต่ฉันไม่ชอบอยู่คนเดียวอ่ะ อยู่กันหลายๆคนครื้นเครงดี:)"
นั่นเหรอ เหตุผล ฟังดูไม่เข้าท่าสักนิด-_-;;
"ยังไงก็เถอะ ฉันไม่ยอมนอนร่วมเตียงกับพวกนายแน่ๆ"
"เอางี้ ฉันเสียสละยกเตียงฉันให้เธอก็ได้ แล้วเดี๋ยวฉันนอนพื้นกับพี่ชิน โอเค๊??"
"แบบนี้ค่อยเข้าท่าหน่อย
" ฉันยิ้มอย่างพอใจ ถึงฉันจะไม่ค่อยอยากที่จะนอนร่วมห้องกับทั้งสองคนนี้เท่าไหร่เพราะฉันก็ไม่มั่นใจว่าจะไว้ใจผู้ชายพวกนี้ได้แค่ไหน แต่ฉันก็คงไม่ใจร้ายพอที่จะไล่เจ้าของห้องให้นอนที่ห้องรับแขกหรอกนะ"โอเค ตามนั้น" พาสเวิร์ดยิ้มบางๆก่อนที่จะแกะัขนมที่ฉันยังไม่ได้แตะมานั่งกินไปพลางดูทีวีไปพลางอย่างชิวๆ
และเวลาก็ล่วงเลยจนมาถึงสี่ทุ่ม ฉันก็นั่งกดโทรศัพท์เล่นเกมแก้เซ็ง ส่วนพาสเวิร์ดนั่งดูทีวีไปพลางเกาพุงหมีโคอาล่าไปด้วย ซึ่งฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะสนุกตรงไหนเลย-_-;;
"เดี๋ยวฉันขอตัวไปเล่นคอมในห้องก่อนนะ ถ้าง่วงก็ตามมาแล้วกัน" พาสเวิร์ดโผล่งขึ้นหลังจากที่นั่งดูทีวีไปได้สักพัก ฉันก็พยักหน้าเชิงตอบรับ
น่าเบื่อจังแฮะ...ไม่มีอะไรทำบ้างเลยหรือไงนะ ฉันเล่นเกมโทรศัพท์จนเบื่อทุกเกมแล้วอ่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น