คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : โมโห (nc 100% จ้า)
ตอนที่ 10 โมโห (nc 100% จ้า)
(เป็นฉาก nc น่ะค่ะ ใครที่ไม่อยากดูไม่อยากอ่านกรุณาข้ามตอนไปได้เลยเพราะเดี๋ยวจะโดนแบน ซึ่งรันก็ไม่อยากเป็นแบบนี้แน่นอน ขอบคุณค่ะ ยังไงถ้าพร้อมแล้วไปอ่านกันเลย !! )
“ไปไหนมา.......”
ร่างบางหันหน้าไปทางร่างสูงที่จ้องตนสายตาเย็นที่ส่งมาทำให้ร่างบางเสี่ยวสันหลังทันที
“คือ......ผมไปกับคุณซองจินน่ะครับ.......”
ร่างบางตอบแผ่วเบา
“รู้มั้ย !! ว่าเวลาที่ฉันออกมาจากห้องเมื่อไร......เมื่อนั้นฉันต้องเห็นนาย......แต่ทำไม
นายกลับหนีหายไปซะงั้นห๊ะ !! รู้มั้ยว่าฉันโกรธแค่ไหน !!”
“คือฉันขอโทษ......แต่ว่าฉันถูกบังคับให้ไปจริงๆ น่ะ ซีวอน......”
“แล้วทำไมไม่ขออนุตญาญฉันก่อนห๋า !!~นายลืมไปแล้วหรือไงว่านายเป็นอะไรของฉัน
......ฮีซอล ”
ร่างสูงจับข้อมือบางที่แดงช้ำเพราะร่างสูงออกแรงกดข้อมือร่างบาง
“โอ๊ย !! ซีวอนชั้นเจ็บน่ะ......”
ร่างบางร้อง ฉันไม่ลืมหรอกซีวอน.......ไม่เคยลืมว่าอยู่ในฐานะอะไร.......เพราะฉันย้ำ
ตัวเองเสมอว่าว่าเป็นตุ๊กตาของของนาย......
“ฮึ เจ็บเหรอ......”
ซีวอนกดมือลงไปอีกจนร่างบางร้อง ใบหน้าสวยเริ่มมีน้ำตา
“อึกกก.....อืออออ....วอนนนน.....เจ็บบบบ.....ซิน.....เจ็บ.......”
ร่างสูงลดมือลงก่อนจะลากร่างบางที่ขัดขืนให้ขึ้นไปบนห้อง
“ทำอะไรน่ะซีวอน.....”
ร่างบางร้องอย่างตกใจ
“ฮึ......เดี๋ยวก็รู้....”
ร่างสูงพูดแค่นั้นแล้วลากร่างบางเข้าในห้องทันที
“อ้ะ.....ปล่อยน่ะ.....”
ปัง !!
( เอ็นซีแล้วน่ะ..... ถ้าเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันน่ะค่ะ เพราะเด็กดีไม่ควรอ่าน ส่วนใครนิสัย
เหมือนคนแต่งก็ไปอ่านเลยค่ะ กับฉาก เอ็นซีครั้งแรกตั้งแต่เกิด แต่งไม่เป็นอย่าว่ากันน่ะ
ขอบคุณค่ะ)
ถ้าอยากอ่านกรุณากด ctrl+a ด้วยค่ะ กรุณาอย่าแบนกันน่ะ
เสียงปิดประตูที่ดังตามระดับอารมณ์ของคนปิดทำเอาร่างบางที่กำลังรวบรวม
กำลังใจสะดุ้งโหยง ตอนนี้ทั้งสองยืนอยู่ภายในห้อง
เรือนร่างเล็กบางกำลังจะหันกลับออกไปจากห้องแต่อุ้งมือแกร่งกลับคว้าช่วงเอวเอาไว้
พร้อมทั้งเหวี่ยงให้ล้มลงไปยังโซฟาใกล้ๆ จากนั้นเรือนร่างสูงใหญ่จึงทาบทับตามลงมา
ทันทีโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้มีโอกาสขยับเขยื้อนร่างกายหลีกหนี
ร่างสูงทำโทษโดยการใช้ริมฝีปากเรียวบดขยี้ลงมาอย่างรุนแรงจนร่างบางรับรู้ถึง
รสชาติของเลือด สองมือพยายามผลักดันให้เรือนกายแกร่งออกห่างกลับถูกรวบ
ขึ้นเหนือศีรษะด้วยอุ้งมือหนาเพียงข้างเดียว เรียวขายาวยิ่งแล้วใหญ่เพราะถูก
ทาบทับเอาไว้จนไม่อาจเคลื่อนไหวได้ ตอนนี้ร่างกายเล็กบางจึงถูกกักขังเอาไว้
ใต้ร่างหนาอย่างสมบูรณ์
อาการขัดขืนของร่างเบื้องใต้ทำให้ร่างสูงรู้สึกขัดใจ อุ้งมือแกร่งข้างที่เหลือจึง
กระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวนวลอย่างรุนแรงจนกระดุมหลายเม็ดหลุดกระเด็น เผยให้
เห็นเรือนร่างขาวนวลที่ขาวผ่อง
“ปล่อ... อึก...”
ร่างบางทำเสียงขลุกขลักในลำคอเมื่อรับรู้ได้ถึงอารมณ์ไม่ปกติของคนที่ทาบทับ
ตนเอาไว้ แรงจุมพิตที่กดทับลงมากับการกระทำเมื่อครู่ทำเอาร่างเล็กบางตัวสั่น
ด้วยความกลัว แต่ร่างสูงกลับฉวยโอกาสนั้นส่งลิ้นเรียวเข้าไปควานหาความ
หวานหอมในโพรงปากอุ่น เกี่ยวกระหวัดรัดรึงลิ้นเล็กอย่างหยอกเย้าจนผู้เป็น
เจ้าของขนลุกซู่ เคลิบเคลิ้มกับรสสัมผัสนั้นจนลืมขัดขืน
ร่างสูงละจากริมฝีปากบางมายังลำคอระหง ดูดดุนอย่างรุนแรงจนเป็นรอยกลีบ
กุหลาบไปทั่ว จากนั้นจึงขบกัดเข้าที่ไหล่มนซ้ำๆ ราวกับต้องการตอกย้ำถึงการ
ทำโทษ จนรับรู้ได้ถึงรสเลือดเค็มปร่านั่นแหละจึงหยุดมองผลงานอย่างพึงพอใจ
“จำเอาไว้... ว่านายเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น”
ซีวอนกระซิบบอกเสียงเรียบ เรียวปากบางขบเม้มเบาๆ ที่ใบหูและย้ายมาจุมพิตที่
ริมฝีปากเล็กอีกครั้งเมื่อเห็นว่าร่างบางหยุดดิ้นรนขัดขืน หยาดน้ำใสที่เอ่อคลอ
ดวงตาสีนิลอ่อนจากคำพูดเมื่อครู่ทำให้ร่างสูงแกร่งชะงักค้างชั่วครู่ แต่ภาพ
เหตุการณ์ที่ติดตามาจนถึงตอนนี้เป็นตัวปัดเป่าความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไปจนหมด
เหลือเพียงแรงปรารถนาที่ต้องการจะทำโทษในเรือนร่างที่อยู่เบื้องใต้ให้จดจำถึง
สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเพียงอย่างเดียว
อุ้งมือแกร่งเอื้อมไปกระชากอาภรณ์เบื้องล่างออกจนหมด ก่อนจะดึงทึ้งเสื้อผ้า
ของตนออกอย่างไม่ไยดี จนตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า เผยให้เห็นถึง
ความต้องการของกันและกัน ใบหน้าคมเข้มก้มลงเคล้าคลึง ซุกไซร้ไปทั่วเรือน
ร่างงดงามจนพอใจ
“อ๊าาาา....”
ร่างบางหวีดร้องลั่นเมื่อร่างเบื้องบนแทรกกายเข้ามาภายในอย่างรวดเร็วโดยไม่มี
การเตรียมพร้อมไว้ก่อน วงหน้างามปรากฏเม็ดเหงื่อซึม ร่างเล็กบางกัดฟันแน่น
หยาดน้ำตาไหลรินเป็นทางยาว นิ้วเรียวจิกทึ้งลงบนเบาะเพื่อระบายความ
เจ็บปวดที่ช่องทางด้านหลัง
ร่างสูงคำรามในลำคออย่างพึงพอใจเมื่อส่วนแข็งขืนแทรกกายเข้าไปจนหมด
รับรู้ได้ถึงแรงบีบรัดภายในช่องทางร้อนผ่าว ร่างแกร่งหยุดนิ่งชั่วครู่ก่อนจะถอด
ถอนและกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงโดยไม่สนใจเสียงหวีดร้องอย่างเจ็บปวด
ของร่างเล็กบาง
“อ๊ะ... อึก... อ๊าาาา...เจ็บ.....”
เสียงกรีดร้องของร่างบางร้องบางจะขาดใจ
ไรความอ่อนโยน.......
ไรความปรานี......
ไรคำปลอบขวัญ......
“อืม...”
ร่างสูงไม่ยังคงไม่สนใจกระแทกตัวไปซ้ำๆ ร่างกายร่างบางนี้ก็ดีเหลือเกินบีบรัด
เขาทุกๆครั้งทีกระแทกตัวเข้าไป....... กองเลือดมากมายที่ไหลออกมาจากตัว
ร่างบางอยากจะบอกเหลือเกินว่าร่างนี้บริสุทธิ์ขนาดไหน.......เขารึนี้ที่ได้เป็นคน
แรกของคนใต้ร่างที่บัดนี้ร้องเสียงครางระโงมไปทั่วห้อง
สองเสียงดังประสานแข่งกับเสียงการสอดแทรกที่ดังขึ้นเป็นระยะจากแรงอารมณ์
ที่คุโชนไปทั่วทั้งห้อง จวบจนกระทั่งความปรารถนาทั้งหมดถูกปลดปล่อยออกมา
ร่างสูงแกร่งจึงหยุดการกระทำทั้งมวลและล้มลงซุกซบอยู่บนแผ่นอกขาวนวลที่มี
รอยสีกุหลาบอยู่ประปราย ดวงตาคมหลับลงชั่วครู่ก่อนจะปิดสนิทด้วยความ
เหนื่อยอ่อน
ร่างบางขยับให้คนตัวโตที่ยังคงปล่อยให้ส่วนล่างแทรกอยู่ภายในกายทั้งที่ยังคง
หลับอยู่ให้อยู่ในท่วงท่าหลับสบาย ดวงตาสีนิลจับจ้องเพดานนิ่ง ปล่อยให้หยาด
น้ำตาใสไหลริน ภายในสมองยังคงมีคำพูดของคนที่หลับสนิทวนเวียนซ้ำๆ คำพูด
เพียงประโยคเดียวที่ทำให้หน้าอกด้านซ้ายปวดหนึบจนทานทนไม่ไหว
“นายเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น”
ถ้าเป็นตอนอื่นที่นายพูดกับฉันฉันคงจะดีใจน่ะซีวอนแต่เป็นตอนนี้ตอนที่นาย
กำลังหวงตุ๊กตาของนาย.........
ฉันเจ็บน่ะ......เจ็บเหลือเกิน......มันเจ็บจนใจจะขาดเสียให้ได้..........ที่นายเห็น
ฉันมีค่าเพียงแค่นี้.......แค่ที่ระบายอารมณ์ของนาย........
ร่างบางคิดก่อนจะปิดตาลงอย่างเหนื่อยล้า.............
-----------------------------------------------------------------------------------------
โย้วๆๆๆว่างายค่ะ เป็นไงกับเอ๊นซีครั้งแรก แต่งเป็นไม่เป็นยังไงก็ขอโทษน่ะค่ะแต่ไงรันก็พยายามเต็มที่แล้วน่ะส่วนตอนหน้า ยังเป็นวอนซินเหมือนเดิมอาจจะมีคู่อื่นแจมมาด้วยรึเปล่าก็มะรุ ไปดูเอง วันนี้บะบายค่า
ความคิดเห็น