คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พบเจออีกครั้ง...../แฟน....
ตอนที่สอง
หลังจากวันนั้นสามวัน......
“เฮ้อ.......”
ร่างบางถอนหายใจเป็นร้อนรอบของวันก่อนจะนึกถึงรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นของคนที่ตนเองรู้จักเมื่อ 3 วันก่อน......
ทำไมฉันถึงต้องคิดถึงนายด้วยน่ะ......ทั้งๆที่เรา....ไม่รู้จักกันแท้ๆ.....
ร่างบางนึกก่อนจะถอนหายใจอีกรอบ.....ใบหน้าที่ส่งยิ้มทามกลางแสงที่เจิดจ้าในขณะที่เขาล้มอยู่นั้นมันยังติดตาอยู่....แต่จู่ๆ...ภาพเหล่านั้นก็ถูกทับซ้อนด้วยใครอีกคน.....
ร่างบางส่ายหัวไล่ความคิดทำเอาคนที่นั่งข้างอดไม่ได้ที่จะแขวะขึ้น
“ฮีซอล !!!~ นี่แกเป็นอะไรน่ะ...ฉันเห็นแกนั่งถอนหายใจหน้าขาวหน้าแดงตั้งแต่ 3 วันก่อนแล้วน่ะ แกเป็นไข้รึเปล่า”
“บ้าเหรอ......เปล่าซักหน่อยทึกกี้ก็...”
ฮีซอลพูดก่อนตีนไหล่เพื่อนรักเบาๆแต่ก็ทำให้อีทึกหรือทึกกี้ร้องได้
“โอ๊ย !! แรงคนหรือควายว่ะเจ็บน่ะ”
“ฮ่าๆๆสม”
แต่ก่อนที่อีทึกจะทำอะไรร่างบางก็วิ่งไปเสียแล้ว
“อ้ะ......กลับมาน่ะโว๊ยยยยย”
อีทึกวิ่งตามร่างบางคาแต่มองเพื่อนโดยไม่ดูทางจึงทำให้ไปชนกับใครคนหนึ่งเข้า
“โอ๊ยยยย !!~”
“อ้ะ......เป็นไรรึเปล่าครับ”
“ขอโทษน่ะฉันไม่ดูทางเอง......”
ร่างบางพูดก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปดู....
ร่างสูงมองด้วยความตะลึงก่อนจะพูด
“ฮีซอล.........”
ร่างบางยิ้ม......ทำไมหัวใจเต้นแรงจัง......บางทีอาจจะเป็นเพราะคนตรงหน้าก็คงได้.......
“ซีวอน........”
“เอ๊ย...ซินเป็นไงบ้าง.....อ้าว.....ซีวอน..มาทำไรที่นี่...”
“พี่......”
ร่างบางมองด้วยความฉุน งง ตกลงนี่ทึกกี้รู้จักซีวอนด้วยเหรอ?
“อ้าว........แล้วนายมาทำไรที่นี่..ทำไมไม่ไปเรียน”
อีทึกยังคงถามร่างสูงเสียงเข้มซีวอนยิ้มก่อนจะเข้าไปกอด......
“อ้า......ผมเหรอ....ผมก็มาหาพี่ไง?”
ร่างบางมองด้วยความ งง ไม่หาย...แต่ในใจกลับทนเกือบไม่ไหวเมื่อร่างสูงเดินเข้าไปกอดเพื่อนตน......ทำไมเราต้องใจเสียเมื่อซีวอนเดินเข้าไปกอดคนอื่นด้วยน่ะ......ฉันไม่เข้าใจ.....
“อ้ะ......บ้า !!! ปล่อยได้แล้ว....”
อีทึกเอ็ดเบาๆทั้งๆที่หน้าเริ่มแดง.....
“อ้ะ...ขอโทษ..ผมลืมไปว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย....”
ร่างบางรู้สึกเจ็บแปล๊บ.....ทำไมเรารู้สึกเหมื่อนจะร้องไห้เลยล่ะ...ทั้งๆที่เรา...ก็เป็นแค่คนอื่นแท้ๆ.....
“ไม่เป็นไร...ฉันไม่ถือหรอกยังไงซะ....ฉันก็เป็นแค่คนอื่น...”
ไม่ได้ตั้งใจจะประชดแต่อย่างไร....แต่น้ำเสียง..กับคำพูดมันไปตรงกันข้ามกับความคิดเสมอ.....
ร่างสูงรู้สึกเหมือนจะพูดอะไรไป.....จึงทำสีหน้ารู้สึกผิดไปให้
“ขอโทษครับ....ผมไม่ได้ตั้งใจ......เผอิญมันชินน่ะครับ”
“อืม.....ไม่เป็นไรก็บอกไปแล้วฉันไม่ถือ.....”
“ว่าแต่พวกนายรู้จักกันด้วยเหรอ....”
ร่างบางถามในใจอยากรู้กับความสัมพันธ์ของเพื่อน
“ผมเหรอฮะ....แฟนพี่...อุบ !!”
เหมือนจะพูดด้วยความเคยชินแต่พอนึกได้ก็รีบเงียบทันทีจนอีทึกตีแขนร่างสูงเบาๆ
“จะบ้าเหรอซีวอน....บอกเพื่อนฉันยังงั้นได้ไง....”
อีทึกหันไปดุร่างสูงที่เงียบ
“ว่าแต่...พวกนายสองคนรู้จักกันรึไง..ฉันงงน่ะเนี๊ย”
“ก็....อืม.....ฉันชนเขาในวันฉลองน่ะ”
ร่างบางพูดในใจกับรู้สึกอึดอัด......สองคนนี้..เป็นแฟนกันงั้นเหรอ......
“อืม...เหรอ....เอ่อ....ฉันมีเรื่องจะบอก...คือเราทั้งสองคนไม่ได้เป็นแฟนกันน่ะ....คือซี
วอนพูดด้วยความเคยชินน่ะ”
อีทึกพูด
“ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่ถืออยู่แล้ว...พวกนายทั้งสองจะรักกันมันก็เรื่องของพวกนาย....ฉันไม่ว่าอะไรหรอก...เข้าใจมั้ย”
“แต่......”
“เอ่าน่า...เดี๋ยวฉันไปก่อนน่ะ...พวกนายคุยกันตามสบาย...”
ว่าแล้วก็เดินไปทิ้งไว้เพียงซีวอนที่ดูเหมือนสายตาจะพยายามส่งห้ามร่างบางไม่ให้เดินไป
ก็บอกแล้ว...ถ้าพวกนายรักกันฉันก็ไม่ว่าอะไร....แต่ทำไม....ฉันถึงอึดอัดขนาดนี้ก็ไม่รู้.....
ฮ่าๆๆๆๆ เจ๊สับสนๆ เรานิก็ชอบทำให้เจ๊สับสนอ้ะน่ะ
ตอนต่อไป......ฮ่าๆอย่าพึ่งสงสัยใครคนนั้นของเจ๊น่ะค่ะ..คนใกล้ๆตัวนั้นแหละ.......อีกไม่นานพวกคุณจะเลือกไม่ถูกว่าจะให้คู่ใคร..เพราะทุกคน..น่าลุ้นหมด !!
ปล.รันไม่ได้ทวงให้เม้นหรืออย่างไร.....แต่รันแค่อยากจะบอกว่า....แค่ทุกคนอ่าน....และเห็นว่ามันโอเคก็เม้นให้หน่อยน่ะค่ะแต่ถ้ามันไม่ดี...รันก็จะปรับปรุบหรือปิดเรื่องไว้ก่อนอาจจะเอาไปแก้ไข้ให้มันดีกว่านี้ค่อยเอามาลงใหม่ก็ได้....จนกว่าจะดีขึ้นกว่านี้ ขอบคุณค่า....
Shala. la
ความคิดเห็น