ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    What LovE !!★กูรักมึงได้ยังไงว่ะ !! (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #2 : WHAT LOVE ?? 1

    • อัปเดตล่าสุด 20 ส.ค. 54


                                           

    อ้ะ รัน ยอมแพ้เปลี่ยนให้แล้วก็ได้จ๊ะ ถ้ามันทำให้รีดเดอร์อ่านได้ลื่นขึ้นไม่ติดขัด อ้ะน้าส่วนตอนหน้าเดี๋ยวจะเอาลงให้น่ะจ๊ะรอก่อนหน้อตอนนี้ใกล้ปิดแล้วรันเคลียร์จนหัวหมุนอยู่ไม่มีเวลาพิมพ์เลย ยังไม่ว่างถ้าว่างเมื่อไหร่จะอัพให้อย่างแน่นอนจ๊ะ 

    ชาย&ชาย น่ะจ๊ะ ไม่ชอบออกไปจ๊ะเตือนแล้วหน้อ


    โปรดใช้วิจารณญาณ
    (เขียนถูกมั้ยฟ่ะ) ในการอ่านนะจ๊ะรีดเดอร์ทั้งหลายเพราะมันเป็นเรื่องที่ใช้คำไม่สุภาพทั้งเรื่องยังไงก็อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างหน้อ
    ^^

    ปล.การบรรยายอาจจะมึงๆกูๆยังไงก็ทำใจก่อนอ่านซะน่ะจ๊ะเพราะรันจะใช้มันทั้งเรื่อง โอเคไหม ถ้าโอ ก็เลื่อนลงอ่านเถอะจ๊ะ  ถ้าไม่ก็กดออกได้หน้อ

     

     

     

     

     

    คิน...มึงพอเถอะว่ะ

    เสียงของใครสักคนห้ามผม ใครว่ะ ! ผมเงยหน้าขึ้นดู

     

    ไอ้เอ็มมมม....มึงง ม่ายย ต้องง ห้ามกู เล๊ยยน้า...

     

    เสียงอ้อแอ๋ๆ จากผมเป็นตัวบ่งบอกได้ดีอยู่แล้วว่าผมทำอะไรอยู่ ใช่แล้วผมกินเหล้า
    หึ อกหัก
    มันก็ต้องกินเหล้าใช่ไหมว่ะ กินเหล้าย้อมใจให้ลืมเธอ....กร๊ากกก

     

    มึงกินแล้วได้อะไรว่ะ ยังไงน้องซัมปันก็ไม่มาสนใจมึงหรอก

     

    ซี๊ดเลย ไอ้เอ็มมึงน่ะมึงไอ้เพื่อนปากหมามึงอย่าย้ำได้ไหมว่ะ !!

     

    อ้ายยยเว๊รรร....

     

    หึหึหึ ทุกคนคง งงว่าผมอกหักจากใคร  น้องซัมปันหรือคนที่ผมแอบรักเขาเป็นเมียน้องกู หึ

    น่าตลกไหมว่ะที่คนอย่างผมจะรักเมียน้องตัวเองเข้าให้ ก็น่ะ น้องมันเอ็กซ์ เซ็ก น่ารัก
    น่า
    ฟัด ซะขนาดนั้นนิหว่านิสัยก็น่ารัก แรงได้ใจโครตจะโดนใจกูเลยแต่เสียทีเป็นเมียน้องผม

    แระ ซึ่งผมคนเป็นพี่ก็ได้แต่ชีช้ำในอกที่เห็นน้องพาเมียตัวเองเข้ามาบ้านทีไร เห็นในระยะ

    ประชิดซะขนาดนั้นใครจะตัดใจไหวว่ะ เมียน้องก็อ้อนเอา อ้อนเอ๊า

    กูจะตายห๋าอยู่แล้ว รู้กันมั่งไหมพวกมึง
    !!

     

       อ๊ะ พล่ามมาตั้งนานลืมแนะนำตัวเองเลยผมชื่อคิน หรือ ภาคิน เทวรัตนกูล  เรียนสถาปัต

    กรรมปี 3 มหาลัยxxxx  ผมตัวสูง 188 ซม. ได้มั่ง หน้าที่คมเข้มหน่อยๆ ทรงผม

    ซอยสไลต์เลยบ่าลงมาแต่ผมก็มัดรวบไว้ จมูกโด่ง ตาโต ปากส้มๆแดงๆ ตัวขาวแต่ก็ไม่ขาว

    เกินเพราะผมเล่นกีฬากลางแดดบ่อยๆ หล่อชนิดที่เรียกได้ว่าครบสูตร สาวเห็นต้องเหลียว

    หลังอันนี้ไม่ได้มั่วแน่เพราะผมสังเกตรอบๆตัวดูทุกวัน นิสัยก็น่ะแล้วแต่ใครจะคิดว่ะ  และ

    ที่สำคัญผมเป็นเกย์ อืมมม...ไบพอมั่ง ?? เพราะแต่ก่อนผมก็คบผู้หญิงน่ะ แต่รสนิยมเปลี่ยนไปก็ตอนที่เจอซัมปันนั้นแหละ

     

     

            ซัมปัน หรือน้องเมียผม ชื่อจริงชื่อ อิเตส ปันโน เรียนมนุษย์อิง อยู่ปี 2 สูง 168 ซม. มั่ง

    ผมไม่แน่ใจหน้าตาน่ารัก เย้ายวน เซ็กซี่หน่อยๆ ดวงตาที่เหมือนมีบางอย่างดึงดูดเวลามอง

    ซึ่งเป็นผู้ชายที่ผมมองแล้วแบบได้อารมณ์มากเลย(อารมณ์เคลิ้มน่ะครับ) ใบหน้ารูปไข่

    นิสัยก็น่ารัก น่าฟัด ขี้วีนหน่อยๆ(ไม่หน่อยแล้วมั่ง) เจ้าเล่ห์นิดๆแต่บางทีก็ไรเดียงสาจน

    น่าตกใจ ปากเจ้อๆแดงๆที่ทำให้คนมองแล้วอยากกระโดดเข้าไปจูบ ผิวขาวเนียนยิ่งกว่า

    ผู้หญิงบางคน  เวลาโมโหจะท้าวเอวกัดปากตัวเองดูรวมๆแล้วน่ารักซะมิมี

    อ้า......ขนาดกู
    เมากูยังนึกถึงน้องเขาขนาดนี้เลยเหรอว่ะ  ถ้าจะเป็นเอามากน่ะโว๊ยกู

     

       ส่วนน้องผม หึ ไอ้น้องหนามยอกใจเอ๊ย !! มันชื่อคิม หรือม คิมหันต์ เทวรัตนกูล  อยู่วิศ

    วะปี 2 หน้าคล้ายๆผมนั้นแหละ แต่ผมหล่อกว่า มันสูงกว่าด้วยมัน 185 ซม. มั่ง นิสัยมันก็เจ้า

    ชูบรรลัยเลยไม่เหมือนผมที่ติดจะเงียบๆ แอบมีกิ๊กมีกั๊กจนผมอยากจะถีบหัวส่งแล้วเอาน้อง

    ปันไว้คนเดียว เพราะงี้ไง น้องเขาถึงมาปรึกษาหาลือกับผมบ่อยๆ จนผมแอบคลั่งไคล้ แมร่ง

    ชีช้ำใจว่ะ แต่มันก็บอกน่ะครับว่ามันก็รักปันคนเดียวคนอื่นเอาไว้เล่นๆ แต่เขาเล่นกับมึง

    ไหม !! จนน้องเขาต้องคอยลำบากไปตบตีแย่งด่าชะนีน้อยเพื่อมึง
    เป็นกูน่ะ กูเลิกแระไม่
    ทนหรอก ชิ พอบอกให้หยุดไอ้ห่านี้เสือกตอบหน้าซื่อๆว่า...มันเป็นสีสันของชีวิตดีน่าเฮีย... 

    เอ่อ
    ! ถ้าแมร่ง เมียทิ้งแล้วมึงยังจะคิดว่ามันเป็นสีสันของชีวิตอยู่ไหม !~ 

     

    เชี่ยคินครับ..ปะกลับบ้าน ม้ากูโทรตามแล้วน่ะมึง

     

    ดูไอ้คนข้างผมดิ ผมอกหักอยู่ครับเพื่อนให้กูนั่งเงียบๆซึ้งๆกับบรรยากาศก่อนได้ไหมว่ะ

     

    มึงกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวกูอยู่อีกซักพัก

     

    มึงแน่ใจ

     

    เอ่อดิ กูสร่างๆแล้ว

     

    แต่กูมึนอยู่ (ฮา) ไอ้เอ็มเลยโบกมือลาทันทีเพราะมันกลัวม๊ามันด่า เหอะๆ ผมก็กลัวอ้ะ ไม่ใช่

    ไรหรอก ด่าแต่ล่ะคำนี้นี้สุดยอดทั้งนั้นจีนล้วนๆ กูไปทีไรนั่งงงเป็นควายอยู่กับทีทุกที

    มองหาใครก็ไม่รู้เรื่องเพราะมันบอกว่าไอ้ทีบ่นๆว่ารำคาญแล้ว
    ถ้าฟังออกกูไม่มานั่ง
    แปลศัทพ์ทั้งวันเลยเหรอ เหอะๆ นั้นดิเนอะ
    เป็นกูน่ะกูจะนั่งแปลทั้งวันทั้งคืน......

     

     

     

     

     

    To : รีดเดอร์ทั้งหลายจ้า   รันเองหน้อบางคนอาจจะพอรู้จักบ้างเพราะอาจจะเคยอ่านเรื่องหลายๆเรื่องที่รันได้ลงไว้ เหอะๆ วันนี้ได้ฤกษ์เปิดเรื่องใหม่แล้วววว

     

    ตอนแรกกะจะเปิดตอนวันเกิด(วันที่ 14 / ก.พ/54)ที่ผ่านมาแต่ไม่มีเวลาเลย เมื่อวานว่างแต่แต่งไม่ทัน อ้า  ได้แค่เปิดเรื่องไว้แต่ยังไม่ลงวันนี้ว่างอีกเลยพิมพ์ลงอย่างรวดเร็ว เหอะๆ ไม่อยากเอ่ยว่าเรื่องก่อนยังไม่ไปไหนอิรันก็เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว...ก็น่ะพอนั่งอยู่ดีๆก็คิดเรื่องออกเลยรีบเขียนไว้สมุดทันทีกลัวลืม  พอแต่งไปมามันก็ อืมม...ใช้ได้อยู่มั่งเลยเอามาลงตอนแรกกะว่าจะแต่งให้เสร็จก่อนเพราะกลัวคิดพล๊อตไม่ทันแต่มัน อดใจม่ายหว่ายยยย อิอิอิ เลยเอาลงอย่างที่เห็นยังไงก็ฝากเรื่องนี้ ไว้ในอ้อมกอดของรีดเดอร์ทุกคนด้วยน่ะจ๊ะ 

    โปรดอ่านน่ะจ๊ะ

     

    ปล.เพราะว่าลงเป็นตอนแรกเลยไม่รู้ว่าทุกคนจะอ่านกันไหมหรือจะเม้นกันไหม ยังไงอ่าแล้วโปรดแสดงตัวตนน่ะค่ะ ถ้าไม่รันอาจปล่อยเรื่องไว้เพราะมันคงไม่มีคนอ่านยังไงก็ขอกำลังใจจากทุกคนด้วยหน้อ ขอบคุณค่ะ ^^
    shala.la
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×