ระยะห่าง ........

เนื้อเรื่อง

วันเวลาที่ผ่านมา ชั่วระยะเวลาหนึ่งของชีวิต 
ผู้คนมากมายผ่านเข้ามา ......บางคนผ่านมาเพียงเพื่อจะผ่านไป 

แต่กลับบางคนกลับไม่เป็นเช่นนั้น.. จากคนแปลกหน้า 
กลายเป็นคนรู้จัก คนคุ้นเคย ล่วงเลย ไปถึงกลายเป็นคนรักกัน 

เวลาเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน 
สถานภาพทางความรู้สึกของเราก็อาจมีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย 

บางคนยังคงความเป็นคนแปลกหน้า ยังรักษาระยะห่างของการเป็นคนรู้จักคนคุ้นเคย 

หรือ 

คนรักกันไว้ได้อย่างคงที่… 

บางคน เปลี่ยนแปลงจากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนคุ้นเคย… 
จากคนเคยคุ้น กลายมาเป็น คนรักกัน .. 
ทำลายระยะห่างของความรู้สึกให้สั้นลงอย่างรู้สึกได้ … 
และเมื่อนั้น เรื่องราวดี ๆ สวยงามทางความรู้สึกจึงเกิดขึ้น .. 

แต่ในทางกลับกัน.. 
ระยะห่างของบางคน อาจห่างไกลออกไปจนสุดหูสุดตา 
จากคนเคยรัก คนเคยคุ้น ...กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก .. 
กลายเป็นคนแปลกหน้าทางความรู้สึกไป .. 

แน่นอนว่า ระยะห่างของคนรู้จัก กับ คนรัก ย่อมไม่เท่ากันเป็นแน่ 
แต่นั่นแหละ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ.. 

ฉันเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของเวลา พอ ๆกับเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึก.. 
ไม่มีมาตราวัดใด ๆที่จะใช้วัดระยะห่างของความรู้สึกได้ 
และระยะห่างในแต่ละสถานภาพทางความรู้สึกในแต่ละคนก็คงจะไม่เท่ากัน.. 
เราระบุชัดไม่ได้ว่า 1 เท่ากับ 1 ในความรู้สึกของอีกคน 1
ในความรู้สึกของคนหนึ่ง อาจจะเป็น 100 ในความรู้สึกของอีกคนก็เป็นได้ .. 

และในเมื่อการคบหากันเป็นปฏิสัมพันธ์ของคนสองคน ... 
เราจึงมองเห็นความไม่ลงตัว 
เห็นระยะห่างที่ไม่เท่ากันของคนสองคนได้เสมอ.. 
กับคนบางคน เราอยากเป็นมากกว่าคนรู้จัก 
เราก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรามันสั้นลง 
กับคนบางคน เราอยากเป็นน้อยกว่าที่เป็นอยู่ . .....
เราก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรายาวไกลออกไป.. 
แต่กลับบางคนเรากลับอยากจะรักษา ระยะห่าง ตรงกลาง ไว้ให้คงที่ 
ไม่ให้ห่างหาย จางหนี หรือ เข้ามาใกล้จนเรารู้สึกอึดอัด.. 

เคยรู้สึกใช่ไหมว่า .. 
ขณะที่เราเดินเข้าหา บางคนกลับกำลังเดินหนี 
กับบางคนเรากำลังเดินหนี บางคนกลับเดินตาม… 
กับบางคนเราก็ต้องการระยะห่างประมาณหนึ่ง ไม่ต้องใกล้มาก 
แต่ไม่ต้องการห่างหายไปไหน.. 
ขณะที่บางคนวิ่งตาม ล้มลุกคลุกคลานและเจ็บปวดกับระยะห่างของอีกคนที่ทิ้งไว้ตรงหน้า
และขณะเดียวกันกับที่อีกคนก็วิ่งหนี โดยไม่คิดจะหันกลับมามองความเจ็บปวดของอีกคน 
อะไรก็เกิดขึ้นได้ กับความรู้สึกคน.. 
เหนื่อยแสนเหนื่อย ล้าแสนล้า แต่สุดท้ายก็ยังพยายาม พยายามที่จะยื้อยุดฉุดดึงอยู่เช่นนั้น 

บางคนปล่อยความรู้สึกของอีกคนไว้ บนความห่าง ห่างจนลับตา .. 
ไม่เคยหันกลับมามองหรือรับรู้ความเป็นไปของอีกคน 
ไม่เคยรับรู้ว่า .. ระยะห่างที่เขาทิ้งไว้อีกคนมันสร้างความเจ็บปวดได้ประมาณไหน 

แต่ก็มีบางคนที่เหนื่อยล้ากับระยะห่างที่พยายามรักษาไว้เพียงแค่นั้น 
ไม่ต้องห่างไป แต่ เข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้ .. ต้องการเพียงเส้นขนานที่ไม่มีทางมาบรรจบ
การทำลายระยะห่างของคนสองคนอาจไม่ใช่เรื่องยาก 

แต่ก็ไม่ได้ง่ายดายนักสำหรับอีกหลาย ๆ คน… บางคนพยายามมาเกือบทั้งชีวิต..
ระยะห่างที่ว่าก็ยังคงห่างอยู่เช่นเดิม.. 

ขณะที่บางคนอยู่นิ่ง ๆ ไม่วิ่งหนี ไม่วิ่งตาม 
ปล่อยทุกอย่างให้เป็นหน้าที่ของเวลา ไม่เรียกร้องให้เกิดความคาดหวัง ไม่ปล่อยละเลยจนเหมือนชาเฉย… 
ระยะห่างนั้นกลับขยับเข้ามาใกล้ราวปฏิหาริย์.. 

เอาใจช่วยสำหรับคนที่กำลังพยายามเดินเข้าหา 
ให้อีกคนหันกลับมามองบ้าง ระยะห่างจะได้สั้นลง พยายามต่อไป 
เพราะวันหนึ่งคุณอาจรู้สึกว่าความพยายามของคุณมิได้ไร้ค่า 

ร้องขอสำหรับคนที่กำลังเดินหนี 
ให้หันกลับมามองความรู้สึกของอีกคนบ้าง เพราะบางทีคุณอาจจะสูญเสียอะไรดี ๆ ไปเพราะระยะห่างที่คุณทิ้งไว้ให้อีกคน 

เห็นใจกับการรักษาระยะห่างให้คงที่สำหรับบางคน 
เพราะบางทีมันก็ทรมานมากกว่า การพยายามเดินเข้าใกล้หรือห่างหนี..เสียอีก.. 

แล้วคุณ ๆ เล่า 
เคยนึกย้อนกลับมามอง ระยะห่าง ของคุณกับผู้คนรอบตัวกันบ้างไหม.. 

เคยรู้สึกไหมว่า บางที ความห่างไกล กับ ระยะห่างของความรู้สึกเป็นกลับเป็นตัวแปรผกผันกัน 

เคยรู้สึกได้ถึงระยะห่างทั้งที่ตัวอยู่ใกล้ๆ 
หรือรู้สึกใกล้กันแล้วทางความรู้สึกทั้งที่ตัวอยู่แสนไกล กันบ้างไหม. 

เคยคิดกันบ้างไหมว่า 
ระหว่างคนพยายามเดินหนี 
คนที่พยายามเดินตาม 
และคนที่พยายามยังไงระยะห่างกลับเท่าเดิม 
คนไหนเจ็บปวดไปกว่ากัน.... 

ปล. เล็กๆบางครั้งผมคิดว่ามาโพสอย่างนี้ทำไมเพื่ออะไรหรือ  ไม่มีเหตุผลที่จะพออธิบายได้ 
ผมอาจจะโง่ปัญญาอ่อนที่อย่างนี้ก็ได้ บางครั้งการกระทำอย่างบางอย่างก็หาเหตุผลไม่ได้
แน่นอนที่สุดผมอยากให้คนที่เข้ามาอ่านมีรอยยิ้มออกไป และหวังเล็กๆใฟ้คนที่ผมอยากให้อ่านเข้ามาอ่านสักที 
ไม่ว่าเขาจะเข้ามาอ่านหรือไม่ก็ไม่มีทางที่จะรู้ตัวจริงของผมได้หึหึหึ 
ปริศนาของปัญหาบางครั้งก็ไม่ต้องการคำตอบ สรุปแล้วผมจะเข้ามาโพสต่อไป  แบ่งปันสิ่งดีๆสู่สังคมต่อไป
สู้ต่อไปนะ( จื่อหลิง) ใครที่เป็นแฟนคลับนิยายจีนเรื่องนี้ประมาณวันที่ 13 กันยา ออกฉายแล้วนะครับทางทีวีช่อง3
เวลา 18.45น.  ขอบคุณล่วงหน้าที่ลงให้นะครับ^_^