คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : บทที่ 28 มุมมองของนักเรียนคนหนึ่ง
สวัสดีคะ ชั้นเป็นนักเรียนหญิงตัวเล็กๆที่สุดแสนจะธรรมดาคนหนึ่งของโรงเรียนหญิงล้วนที่มีชื่อว่าลาฟลอร่าแห่งนี้ ไม่สิๆตอนนี้กลายเป็นสหไปแล้วสินะ
หลังจากที่โรงเรียนของพวกเรารวมกับโนอาห์ก็เกิดเรื่องหลายๆเรื่องเต็มไปหมดเลยล่ะ เพราะเราเป็นโรงเรียนหญิงล้วนบางครั้งเลยทำอะไรไม่ค่อยถูกกันเวลาที่อยู่ใกล้ๆพวกผู้ชาย
แต่ดูเหมือนจะมีพวกสภานักเรียนที่ทำตัวเป็นปกติกันได้จนพวกเราทึ่งกัน ถึงจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยน คุณครูผู้ชายหรือว่าจะจัดกิจกรรมสานสัมพันธ์กันบ่อยๆแต่ยังไงพวกเราที่เป็นผู้หญิงกันก็ไม่ชินกับการที่มีนักเรียนต่างเพศมาอยู่ใกล้ๆ ฟังเรื่องไร้สาระที่พวกเราคุยกันไปวันๆอยู่ดี
ก็มันน่าอายสุดๆเลยนี่ เพราะตลอดมาพวกเราอยู่กันแค่ผู้หญิงนานๆทีจะเจอผู้ชาย ถึงช่วงปิดเทอมจะได้กลับบ้านแต่ความกดดันมันต่างกันเกิดไปอยู่ดี
แต่เหมือนพวกผู้ชายจะรู้สึกแบบเดียวกัน พวกเราเลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่
“ครูจะจับกลุ่มห้าคนให้นักเรียนแล้วให้หัวหน้ากลุ่มมาจับฉลากหัวข้อทำโครงงานกันนะเด็กๆ”
เสียงของอาจารย์เบียคุรันที่ป๊อบในหมู่เด็กผู้หญิงไม่แพ้เหล่าคนที่มาแลกเปลี่ยนดังขึ้นพร้อมเสียงขานรับที่ฟังดูหวานเลี่อนของพวกเพื่อนร่วมห้อง(เน้นว่าผู้หญิง)
ถึงราชาทั้งห้าจะหล่อดูดีกันขนาดไหนแต่พอเทียบกับคนที่มาแลกเปลี่ยนแล้วดูด้อยกว่าไปเลย บางทีก็คิดด้วยซ้ำนะว่าทำไมถึงมีคนที่เก่งแล้วก็ดูดีขนาดนั้นอยู่ได้
ถึงราชาทั้งห้าหรือสภานักเรียนของเราจะดูดีแต่พวกที่มาแลกเปลี่ยนก็ดูดีกัน
ถึงท่านประธานนักเรียนไลลากับรองประธานอย่างลิเลียจะสวยดูดีแถมนิสัยดีจนนางฟ้าเรียกพี่ก็เถอะ
แต่พอมองคนที่ชื่อคุโรยูกิที่ให้อารมณ์เหมือนเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์แล้ว....
“ถ้าพวกเราได้อยู่ด้วยกันก็คงดีนะ!”
“นั่นสิ”
ก็มีเสียงพูดกันประมาณนี้ดังออกมาเรื่อยๆล่ะนะ ถ้าให้เทียบกับพวกนักเรียนคนอื่นๆในลาฟลอร่าแล้วเธอเรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงที่ธรรมดาแสนจะธรรมดาเลยก็ว่าได้
ถึงจะได้อยู่ห้องเอแต่ก็มีฐานะที่บ้านปานกลาง หน้าตาก็คิดว่าน่ารักพอสมควรแต่พอมาเทียบกับพวกคุณหนูพวกนี้แล้วก็คงดูจืดไปเลย
จะว่าไปแล้ว...ทำไมเธอถึงรู้สึกคุ้นๆเหมือนเคยเจอพวกนักเรียนแลกเปลี่ยนกันนะ?
พอคิดแบบนั้นก็ได้แต่สะบัดหัวไล่ความคิดงี่เง่าพวกนั้น ตัวเองคงบ้าไปแล้วแน่ๆที่รู้สึกแบบนั้น ถึงจะอยู่อิตาลีแต่มันก็ไม่ได้เล็กขนาดจะเคยบังเอิญเจอกันขนาดนั้นซักหน่อยนะ...
อีกอย่างถ้าเคยเห็นคนพวกนั้นเธอคงจำได้ไม่มีวันลืมแน่ๆ
ก็ออกจะเป็นคนที่ดูดีขนาดนั้นนี่...
“ยังไงก่อนอื่นมาเริ่มแนะนำตัวกันก่อนดีกว่านะคะ! ชั้นชื่อไลลา บลองชาร์ดคะ”
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยเนี่ย....
ทำไมถึงได้เลือกเอาตัวประกอบอย่างเธอมาจับกลุ่มกับพวกคนที่สุดยอดขนาดนี้กัน หญิงสาวมองคนสี่คนตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเครียดๆ คนปกติแสนจะธรรมดาอย่างเธอเนี่ยนะที่ได้ทำงานกับคนเหล่านี้!? ทำไมถึงไม่ได้อยู่อย่างสงบๆบ้างนะ....
“คุโรยูกิ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
เธอมองนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ก้มหัวแนะนำตัวอย่างมีมารยาทพร้อมรอยยิ้มที่ทำเอาแทบทนไม่ไหว เอาจริงๆก็แทบล้มไปแล้วเหมือนกันนั่นล่ะคะ แต่สายตาเย็นยะเยือกจากเหล่าแฟนคลับของคุณคุโรยูกิมันทิ่มแทงจนไม่ทันได้เคลิ้ม
“คิม กียุล”
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอาจารย์ถึงจับสามคนนี้มาอยู่ด้วยกัน
แต่ดูเหมือนคุณคุโรยูกิจะไม่ชอบคุณกียุลและดูจะเกลียดประธานนักเรียนมากๆเลย
ทั้งสองคนก็ไม่พอใจคุณคุโรยูกิจนเห็นได้ชัดเลยเหมือนกัน จะว่าไปแล้วพอคนข้างๆแนะนำตัวก็ถึงตาเราแล้วนี่นะ
“อลาโน่ โคริส
ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
มะ-ไม่อยากจะเชื่อ!?
ทำไมกลุ่มนี้ถึงได้รวมคนหน้าตาดีไว้ขนาดนี้นะ อาจารย์เบียคุรันค่ะ!
หนูขอย้ายกลุ่มแบบด่วนๆเลย!!
เพราะมัวแต่สนใจคุณไลลา คุณกียุลแล้วก็คุณคุโรยูกิเลยไม่ทันได้สังเกตคนข้างๆแบบนี้
แต่ว่าคนๆนี้อย่างกับเจ้าชายในนิทานเลยนะ... แต่ทำไมเราถึงไม่เคยสังเกตเลยล่ะ?
“อ-เอเลน่า นัวร์ค่ะ! ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ!”
เพราะมัวแต่เหม่อเลยลืมแนะนำตัว พอถูกสะกิดจากคุณอลาโน่ถึงรู้สึกตัวรีบแนะนำตัวออกไปด้วยความประหม่า อายสุดๆไปเลยค่ะ!
ใครก็ได้เอาถุงมาคลุมหัวให้ชั้นที!
คิก...
มะ-เมื่อกี้หัวเราะสินะคะ!? เมื่อกี้หัวเราะกันจริงๆสินะ!
“น่ารักจัง...”
ฝ่ามือที่เย็นกว่าผิวของคนทั่วไปนิดหน่อยของคุโรยูกิถูกวางไปบนหัวของเอเลน่า หญิงสาวลูบหัวของเธอสองสามครั้งก่อนจะเก็บมือลง
เป็นมือที่ให้ความรู้สึกสบายแถมยังอบอุ่นมากกว่าที่จะเป็นความรู้สึกเย็นชาเหมือนกับความเย็นของมือ
บางทีข่าวลือเรื่องที่คุณคุโรยูกิตั้งใจจะฆ่าคุณไลลาเมื่อราวๆสิบปีก่อนอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดก็ได้...
คนที่เลวร้ายขนาดนั้นจะไปอ่อนโยนขนาดนี้ได้ยังไงล่ะเนอะ
หลังจากแนะนำตัวกันเสร็จแล้วพวกเราถึงได้เลือกหัวหน้ากลุ่มกัน
ผลสรุปออกมาว่าคุณกียุลได้เป็นหัวหน้ากลุ่ม
คุณไลลาก็ดูดีใจมากอย่างกับว่าตัวเองได้เป็นเอง ถ้าดูจากไกลๆก็ดูน่ารักดีล่ะนะ แต่ไม่รู้ว่าทำไมพอมาเห็นใกล้ๆชัดๆแล้วถึงรู้สึกน่ารำคาญแล้วก็น่าอึดอัดจัง...
“มาเฟีย?”
ไม่ใช่แค่เธอที่สงสัยแต่ดูเหมือนว่าจะเป็นกันทุกคนจะยกเว้นก็แต่คุณคุโรยูกิที่ถอนหายใจเหมือนกับปลงๆอะไรซักอย่าง และเนื่องจากหัวข้อที่กว้างเกินไปพวกเราเลยแยกกันทำ พวกเราตอนแรกๆก็แบ่งงานกันอย่างดี
คุณไลลากับคุณกียุลไปหาข้อมูลส่วนพวกเราสามคนก็ช่วยกันทำรายงานแล้วก็โมเดลให้สมกับเป็นโครงงาน
“นี่เป็นหนังสือแล้วก็พวกข้อมูลที่พวกเราหามาได้ทั้งหมด”
พอทั้งสองคนพูดจบก็เดินออกไปกันทันทีจนตามไม่ทัน
หนังสือสองสามเล่มแล้วก็เอกสารแค่ไม่กี่แผ่น...เธอมองของพวกนี้แล้วไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกอยากฆ่าสองคนนั้นทิ้ง มีข้อมูลแค่นี้คะแนนที่ได้คงน้อยน่าดู...
แถมหนังสือพวกนี้ยังมีเนื้อหาคร่าวๆ
ซ้ำกันไปมาจนเอามาใช้ทำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
สมุดจดที่ใช้จดเรื่องที่เรียนมายังมีข้อมูลมากกว่าอีก
สุดท้ายแล้วพวกเราสามคนก็เลยต้องหอบงานแล้วก็เอาหนังสือกลับไปคืนที่ห้องสมุด
สมุดที่ใช้จดในวิชามาเฟียของชั้นแล้วก็อลาโน่ถูกเอาไปใช้อ้างอิงแล้วเขียนใส่รายงานโดยคุณคุโรยูกิ พวกเราสองคนเลยต้องเริ่มไปหาหนังสือมาเพิ่ม ถึงจะมีไม่มากแต่ลาฟลอร่าเป็นห้องสมุดที่รวบรวมเรื่องทั่วโลกไว้ หนังสือเก่าๆก็เลยมีเต็มไปหมด
พวกหนังสือที่คุณกียุลกับคุณไลลาเอามาเป็นหนังสือที่ดูใหม่กว่าที่พวกเราหามามากจนเทียบไม่ได้ หนังสือเก่าๆมีแต่ข้อมูลที่เธอกับอลาโน่ไม่รู้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ
หลังจากที่หาข้อมูลแล้วสรุปรายละเอียดปลีกย่อยทั้งหมดเท่าที่หามาได้เสร็จเธอกับอลาโน่ก็ได้แต่ฟุบหน้ากับโต๊ะด้วยความเหนื่อย แต่พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นคุณคุโรยูกินั่งทำงานไม่ยอมหยุดเลยรู้สึกผิดขึ้นมา
ถึงจะช่วยอะไรไม่ได้มากแต่ก็เอารายงานที่พิมพ์เสร็จแล้วมาตรวจคำผิดดู
พอเห็นว่าเริ่มดึกแล้วพวกเราเลยตั้งใจจะออกไปซื้อของมาทานกันซักหน่อย ถึงคุณยูกิไม่บอกว่าหิวแต่พวกเราก็ตั้งใจเลือกของว่างกลับไปให้
แต่ระหว่างนั้นดันเหลือบไปเห็นคุณกียุลกับคุณไลลาที่เข้าร้านแปลกๆเข้า เลยตัดสินใจตามเข้าไปกันสองคน แต่ไม่นึกเลยว่าทั้งสองคนจะเข้าผับกันแล้วทิ้งให้พวกเรานั่งทำงานกันแบบนี้
สายตาของเธอมองไปที่ทั้งสองคนอย่างไม่พอใจและโกรธเกรี้ยว นั่นมันนางฟ้าที่ไหนล่ะ! ทิ้งงานให้คนอื่นแล้วมามีความสุขในผับแบบนี้มันจะมากเกินไปแล้วนะ!
ตัวตนของไลลาที่มีภาพลักษณ์นางฟ้าของเธอถูกทำลายลงอย่างป่นปี้
จะเหลือก็แต่คนเห็นแก่ตัวที่เหยียดหยามคนไปทั่วเท่านั้นล่ะ!
พวกเราที่ทนไม่ไหวรีบออกมาจากผับแล้วไปเอาของที่ฝากไว้กับพนักงานก่อนจะรีบไปห้องสมุดด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดเต็มทน
ถึงกำหนดงานของอาจารย์เบียคุรันจะคือสองอาทิตย์แต่แค่อาทิตย์แรกพวกเราก็เสียไปกับทำโมเดลแล้ว อาทิตย์ที่เหลือเลยต้องรีบทำให้เสร็จ
“เอเลน่า
เธอช่วยวงเล็บชื่อของสองคนนี้ว่าไม่ช่วยงานทีได้มั้ย?”
รายงานที่ทำเสร็จแล้วถูกยื่นให้เธอด้วยฝีมือของคุณคุโรยูกิ เอเลน่าพยักหน้าแล้วทำตามที่ยูกิบอกก่อนจะเอารายงานทั้งหมดรวมเล่มแล้วขนของทั้งหมดเอาไปส่ง
“ทำเร็วจังเลยนะทั้งสามคน
~ แต่ปกติยูกิจังน่าจะทำเสร็จภายในสองวันแล้วนะ?”
ส-สองวัน!!?
“อย่ามาเหลวไหลเบียคุรัน ใครมันเป็นคนกำหนดว่าห้ามใช้ข้อมูลที่มีกัน?”
“ก็ชั้นไง ~ ก็ถ้าให้ยูกิจังทำแบบนั้นมันก็เสร็จเร็วเกินไป แถมคงทำคนเดียวด้วยแน่ๆ ไม่งั้นก็ไม่ใช่งานกลุ่มนี่ ~ ?”
“จงใจจับกลุ่มชั้นกับสองคนนั่นสินะ”
ท่าทางของอาจารย์เบียคุรันกับคุณคุโรยูกิดูเหมือนจะสนิทกันมาก
ถึงจะมาจากโรงเรียนเดียวกันก็เถอะ...แต่มันจะไม่สนิทกันเกินไปหน่อยเหรอ? ถึงขนาดต่อปากต่อคำกันได้เนี่ย...??
หลังจากจบงานครั้งนั้นพวกเราได้คะแนนเต็มส่วนคุณกียุลกับคุณไลลาได้ครึ่งหนึ่ง ยังดีที่ไม่มีการประกาศคะแนนให้รู้กันทุกคนเลยไม่ได้ถูกโวยวาย
แต่เหมือนคุณ...ไลลาจะรู้คะแนนของพวกเราเข้าเลยเข้ามาร้องไห้ใส่ แต่ก่อนหน้านั้นดันเห็นเข้าพอดีหน่ะนะ...
สายตาที่แสดงให้เห็นถึงความเกลียดชังต่อคุณคุโรยูกิแล้วก็เล็บที่จิกจนเลือดออกนั่นหน่ะ...
ตุบ!
ไลลาที่เข้ามาใกล้ๆคุณคุโรยูกิจู่ๆก็ล้มลงกับพื้น ถึงจะเห็นเหมือนคุณคุโรยูกิทำแต่ชั้นกับอลาโน่กลับไม่เข้ามาช่วยเหลือไลลาแบบคุณกียุลเลย หลังจากเห็นท่าทางแบบนั้นแล้วถึงได้รู้ว่าคนที่ตัวเองเคยชื่นชมมาตลอดนั้น
เสแสร้งเพียงใด...
“เธอขัดขาไลลาใช่มั้ยคุโรยูกิ!”
กียุลที่เข้ามาประคองคนรักของตัวเองอย่างเป็นห่วงตะคอกใส่หญิงสาวที่ยืนมองด้วยความไม่พอใจ เอเลน่าหัวเราะในลำคอดังหึเบาๆไม่ให้ใครเห็น
หญิงสาวเหลือบไปมองคนข้างๆที่มีท่าทางไม่ต่างกันเท่าไหร่ก่อนจะหันไปดูคนที่เคยเป็นดั่งไอดอลของตัวเองอย่างราชาทั้งห้าคนนี้ที่กล่าวหาคนข้างเดียว
จะว่าไปแล้วพอดูดีๆเหมือนจะเห็นทุกคนแบ่งออกสองกลุ่มอย่างเห็นได้ชัดเลยแฮะ หรือว่า...
“ทำไมไลลาถึงดูเสแสร้งจังล่ะ?”
ถ้าดวงดีคิดถูกก็คงดี
“เธอยังไม่รู้อะไร
ยัยนั่นหน่ะใส่ร้ายคุณคุโรยูกิมาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว!”
ลักกี้!
หญิงสาวตะโกนออกมาในใจแล้วฟังเรื่องที่เพื่อนใหม่สาธยายความเลวและเรื่องร้ายกาจของไลลาอย่างออกรสชาติ
ถึงจะมีเสียงดังบ้างแต่เพราะรอบๆเดียงดังกลบกียุลหรือพวกที่เป็นพวกที่ยังชื่นชมไลลาอยู่ได้ยิน
“จะว่าไปพวกเธอสนใจจะเข้ากลุ่มแอนตี้ไลลามั้ย?”
“เข้าคะ/ครับ”
พวกเธอ? จำได้ว่าเข้ามาถามคนเดียวนี่นา? ว่าแต่ครับมาจากไหน?
“งั้นเข้าไปสมัครเป็นสมาชิกในเว็บนี้กันดูนะ
หรือถ้าถูกยัยนั่นเข้ามาก่อความวุ่นวายก็มาขอความช่วยเหลือจากพวกเราได้นะ”
ชื่อเว็บถูกพิมพ์เข้าที่โทรศัพท์มือถือของเธอ
อลาโน่ที่ไม่รู้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็เข้ามาถ่ายรูปชื่อเว็บ เอาล่ะ!
ตอนนี้ในที่สุดก็รู้ว่าคำว่าพวกของเพื่อนใหม่กับครับที่ดังข้างหลังคือใคร...
และแล้วเอเลน่า นัวร์กับอลาโน่ โคริสก็ได้กลายเป็นสมาชิกของกลุ่มแอนตี้ไลลา รวมถึงแฟนคลับของคุโรยูกิไปหลังจากนั้นไม่นาน
___________________________________________________________________________________________
ติ้ง!
คุโรยูกิได้รับแฟนคลับ 1 ea !
ที่แต่งตอนนี้ได้เพราะคุณเด็กสาวผู้เป็นนิรันดร์เลยนะคะ! การเขียนอาจจะแปลกไปบ้างเพราะไม่ได้แต่งนานแล้วแต่คิดว่าคงต้องปล่อยไปเพราะยังไงคงช่วยไม่ได้... แต่ไรต์ก็ขอขอบคุณรีดทั้งหลายที่ติดตามกันนะคะ!
ส่วนเอเลน่ากับอลาโน่สองตัวประกอบของเราอาจจะได้มีการใช้บริการอีกในอนาคต(มั้งนะ) หากใครอยากให้สองคนนี้มีบทก็เม้นกันมาด้วยนะคะ!
ความคิดเห็น