ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic KHR X Laflora] revenge of the sun

    ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 12 ปราสาทวองโกเล่

    • อัปเดตล่าสุด 10 มิ.ย. 59



    ว้าวสวยจังเลยนะเจ้าคะคุณครูมารี ผอ.ไนติงเกอ   พวกเราจะพักที่นี่ได้ตริงๆงั้นเหรอเจ้าคะคุณมาริน

    ยูริที่มาถึงหน้าปราสาทวองโกเล่ด้วยกันกับคุณครูทั้ง2พูดด้วยแววตาเป็นประกายส่วนพวกวาเรียแยกตัวไปที่ปราสาทวาเรียและเบียคุรันก็ลากเอสกลับไปที่มิลฟีโอเล่ทันทีที่มาถึงอิตาลี่  ยังดีที่มารินมานำทางจนมาถึงให้

    ใช่แล้วล่ะ   ปราสาทวองโกเล่หน่ะมีประวัติมาอย่างยาวนานตั้งแต่สมัยวองโกเล่พรีโม่เมื่อ500ปีก่อน  เอาหล่ะเข้าไปกันเถอะนะ

    มารินบอกแล้วกำลังจะเดินเข้าไปในปราสาท

    มารินจังกลับมาแล้วเหรอจ๊ะ?  ถ้ากลับมาถึงแล้วน่าจะโทรมาบอกกันหน่อยนะ เมื่อกี้ชั้นก็เจอยูกิจังเดินซื้อของอยู่ว่าจะชวนกลับพร้อมกันซะหน่อย  แล้วคุณ3คนตรงนั้นเป็นใครงั้นเหรอจ๊ะ?

    เคียวโกะที่พึ่งกลับมาจากร้านขนมร้านประจำถาม

    พึ่งกลับมาเมื่อกี้เองละคะนายหญิง  แล้วก็3คนนั้นคือครูของยูกิตอนอยู่โรงเรียนลาฟลอร่ายังไงล่ะคะ  เด็กผู้หญิงผมเขียวคนนั้นเป็นเพื่อนคนเดียวที่เชื่อใจยูกินะคะ

    มารินพูด

    จริงเหรอจ๊ะ!   ยินดีที่ได้รู้จักนะคะชั้นมีชื่อว่าซาซางาวะ  เคียวโกะ จะเรียกว่าเคียวโกะก็ได้นะคะ  ขอบคุณที่พวกคุณเชื่อใจยูกิจังนะคะ

    เคียวโกะเข้าไปแนะนำตัวทันทีที่พูดจบ

    ดิชั้นชื่อมารี กีมาร์นะค่ะคุณเคียวโกะ  ส่วนข้างๆของดิชั้นคือผอ.ไนติงเกล ผอ.ของโรงเรียนลาฟลอร่าค่ะ

    ชั้นชื่อฟุจิวาระ  ยูริเจ้าค่ะ  ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะเจ้าค่ะ

    ทั้งคู่แนะนำตัว

    แล้วบอสล่ะคะ?  ปกติออกไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยนี่ค่ะ!!  ถ้าบอสรู้คงเป็นห่วงนายหญิงมากแน่ๆ!!”

    มารินเริ่มลุกลี้ลุกลน

    ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะมารินจังสึคุงอนุญาตแล้วล่ะ  แล้วก็มีฮารุจังกับโคลมจังมาด้วยแต่เมื่อกี้โคลมจังบอกว่าลืมของขวัญแต่งงานของยูกิจังกับคุณฮิบาริไว้ที่ร้านเลยรีบไปหยิบกัน   อ๊ะ! นั่นไงมาแล้ว   ทางนี้จ๊ะทั้ง2คน!!”

    เคียวโกะบอกกับมาริน

     ฮาฮิเคียวโกะจังค่ะ3คนนั้นคือใครงั้นเหรอค่ะ?

    ฮารุถามเคียวโกะ

    เพื่อนกับครูของยูกิจังตอนเรียนที่ลาฟลอร่าหน่ะจ๊ะ  ทุกคนมาร่วมงานแต่งงานของยูกิจังเลยจะมาพักที่ปราสาทหน่ะ 2คนนั้นชื่อคุณมารีแล้วก็คุณไนติเกลนะจ๊ะ  ส่วนนั่นเพื่อนสนิทของยูกิจังชื่อฟุจิวาระ  ยูริ

    เคียวโกะอธิบาย

    ฮาฮิ! จริงเหรอคะเคียวโกะจัง  ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะชั้นมิอุระ  ฮารุค่ะ!”

    ฮารุแนะนำตัวอย่างร่าเริง

    อะ เอ่อ.... โดคุโร่  โคลมค่ะ...  ชั้นรู้จักคุณยูริจากท่านมุคุโร่แล้วล่ะค่ะ  เคียวโกะจังกับฮารุจังค่ะ  ธะ เธอคนนี้โดนเหมือนยูกิจังค่ะ....

    โคลมพูดอย่างอายๆ

    ไว้เข้าไปคุยต่อข้างในกันเถอะนะค่ะ  คุยตรงนี้คงไม่สะดวกเท่าไหร่ ตอนนี้เข้าไปข้างในกันเถอะคะ

    เคียวโกะบอกแล้วเดินนำเข้าไปในปราสาท

     

    ยูกิจังตอนเด็กๆน่ารักจังเลยเนอะฮารุจัง โคลมจัง  ดูร่าเริงมากๆ พวกเราของภาพนึงได้มั้ยจ๊ะยูริจัง?

    เคียวโกะพูดอย่างร่าเริง

    ได้สิเจ้าคะ!  แล้วคุณยูกิไม่มีรูปตอนลาฟลอร่าให้ทุกคนดูเหรอเจ้าคะ

    ยูริถามอย่างสงสัยเพราะตอนนั้นก็ถ่ายรูปไว้เยอะอยู่

    ยูกิจังบอกว่ามีไปก็เจ็บปวดเปล่าๆเลยเผาทิ้งไปแล้วหน่ะจ๊ะ  แล้วคุณมารีกับคุณไนติงเกลจะทานอะไรรึเปล่าคะ  นี่จะได้เวลาอาหารเย็นแล้วด้วยทุกคนมาทานพร้อมกันเถอะนะจ๊ะ

    เคียวโกะพูดอย่างร่าเริง

    กลับมาแล้ว....  อ้าว?  พวกไอ้ห่วยยังไม่กลับอีกงั้นเหรอเคียวโกะ  กลับมาจะฝึกหนักให้เข็ดเลยกะอีแค่พวกกระจอกยังใช้เวลานานขนาดนี้  แต่ช่างเถอะ....  พวกครูมารีตามชั้นมาสิคะ  ชั้นจะพาไปที่ห้องเอง

    คุโระที่พึ่งกลับมาในสภาพเลือดเต็มตัวพูดอย่างไม่ยีหร่ะ

    ยูกิจังจ๊ะ   ชั้นจำได้ว่าบอกไว้แล้วนะว่าห้ามไปลุยเดี่ยว  เพราะงั้น....

    เคียวโกะดุ

    วันนี้ต้องกินข้าว2จานนะจ๊ะ.... ห้ามเถียงด้วยล่ะ

    เคียวโกะพูดเสียงเด็ดขาด

    อึกทะ ทราบแล้วคะ.... ครั้งหน้าจะไม่ลุยเดี่ยวอีกเด็ดขาด....

    คุโระพูดอย่างสำนึกผิดแล้วเดินนำทั้ง3ไปที่ห้อง

    ด้านในมีห้องย่อยอยู่3ห้องและมีห้องน้ำอยู่ในตัวนะค่ะ  แล้วก็ใส่เจ้านี่ไว้กับตัวเวลาออกจากห้องด้วยนะคะ แล้วก็อย่าเข้าไปในฝั่งเมฆาเด็ดขาดเลยนะคะขอเตือนไว้ด้วยเพราะมันอันตราย  ไปทานข้าวเย็นกันเถอะคะป่านนี้เคียวโกะคงรอแย่แล้ว

    Yuri  part

    สวัสดีเจ้าคะ ได้เจอกันอีกแล้วนะเจ้าค่ะ  ตอนนี้คุณยูกิและพวกยูริกำลังทานอาหารเย็นที่โต๊ะอาหารที่ใหญ่มากๆ  อาหารที่พวกเราทานเป็นเสต็กเนื้อหมูที่ดูแล้วน่าจะแพงมากๆกับซุปข้าวโพด  ยูริเกร็งมากๆเลยเจ้าค่ะคุณยูกิเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเกินไปแล้ว  ไอ้ท่วงท่าการกินที่นิ่งสงบนั่นมันอะไร!?  เมื่อก่อนยังกินแบบยัดอยู่เลย

    นี่ๆยูกิจังเมื่อก่อนเป็นยังไงงั้นเหรอยูริจัง?  เล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ยจ๊ะ?

    ขอบคุณมากเลยเจ้าคะเคียวโกะจัง  ยูริรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมากจริงๆ  พวกคุณครูมารีก็คงคิดเหมือนกันสินะเจ้าค่ะ  ยูริมองไปทางพวกครูมารีที่เงียบกริบราวกับเคยชินกับการทานอาหารที่อึดอัดแบบนี้มานานแล้ว  นี่ยูริเกร็งคนเดียวงั้นเหรอเจ้าค่ะใครก็ได้ช่วยยูริด้วย

    เคียวโกะ.....กินไปพูดไป....ไม่ดี...

    คุณยูกิพูดทำให้บรรยากาศกลับเป็นแบบเดิม ยูริแอบเห็นคุณครูมารีพึมพัมว่าทำดีมากค่ะเลดี้ด้วย

    จ้าๆ  แต่ว่าปกติพวกสึคุงยังพูดไปทานไปได้เลยนี่จ๊ะยูกิจัง  แล้วก็ยูริจังอึดอัดนะเห็นมั้ย?  เพราะงั้นช่วยหยวนๆหน่อยนะจ๊ะยูกิจัง

    เคียวโกะส่งสายตาขอร้องไปทางคุโระอย่างไม่ยอมแพ้

    ทะ ทราบแล้วค่ะ....แต่เวลาจะพูดต้องกลืนลงไปก่อนนะ....

    คุโระพูดออกมาอย่างใจอ่อนแล้วนั่งฟังพวกเคียวโกะคุยไปเงียบๆจนกินจานที่2หมด

    อิ่มแล้วคะ  ชั้นไปทำงานก่อนนะเคียวโกะ  ส่วนมารินก็ไปหาสควอโล่เถอะ

     

    กลางดึกคืนนั้น...

    ยะ อยู่ที่ไหนนะเจ้าค่ะ  ถ้าทำหายไปละก็แย่แน่ๆเลยเจ้าค่ะ

    ยูริออกมาหาของที่ทำหายไปตอนคุยกับเคียวโกะจังตรงแถวๆทางเดิน

    อ๊ะซากุระนี่เจ้าค่ะ!!  ทำไมถึงมีปลูกอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ....

    ยูริเดินไปที่ต้นซากุระเพื่อดู

    คุณหน่ะเป็นใครกัน?  มาทำอะไรในเขตของผมกันเจ้าสัตว์กินพืช?

    เสียงดังขึ้นข้างหลังทำให้ยูริพบกับผู้ชายผมดำที่มีหน้าตาคุ้นๆเหมือนยูริเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

    ยะ ยูริแค่มาตามหาของสำคัญที่ทำหายไปเฉยๆนะเจ้าค่ะขะ ขอโทษจริงๆนะเจ้าคะที่มาบุกรุกเขตของคุณ!!”

    ยูริรีบขอโทษด้วยความกลัวเมื่อเห็นอาวุธที่อันตรายของคนๆนั้น

    คุณบุกรุกพื้นที่ของผม....ต้องขย้ำ!--”

    อย่านะคะ!!”

    กึก!

    จู่ๆคนผมดำก็หยุดค้างไว้กลางอากาศเมื่อได้ยินเสียงใครอีกคนแล้วเก็บอาวุธลงไป

    ชั้นบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามเข้ามาฝั่งเมฆาหน่ะ  เห็นมั้ยถ้ามาไม่ทันเธอแย่แน่ๆเลยนะยูริ แล้วออกมาหาอะไรงั้นเหรอ?

    คุณยูกิในชุดกิโมโนสีดำพูดด้วยความเป็นห่วงยูริ

    ละ ล็อคเก็ตเจ้าคะ....  ล็อคเก็ตที่ใส่รูปถ่ายสมัยก่อนไว้.... ยูริทำมันหายไป....

    ยูริไม่รู้จะพูดอะไรต่อดีเพราะดันทำรูปๆนั้นหายไป....  รูปก่อนที่คุณยูกิจะหายไป.... เป็นภาพเพียงไม่กี่ภาพที่ยูริเก็บไว้รอดพ้นจากมือของคุณไลลาและพวกคุณโรซารี่ได้   มันเป็นภาพที่เห็นแล้วยังทำให้คิดได้อยู่ว่ามิตรภาพของเรายังคงอยู่.... พอคิดแบบนั้นน้ำตาของยูริก็ไหลออกมา

    แปะ!

    ยูริสัมผัสถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านทางฝ่ามือของคุณยูกิทำให้ยูริหยุดร้องไห้

    ไม่ต้องหาก็ได้นะยูริ  ไว้สักวันเราจะต้องได้กลับมาเป็นเพื่อนกันอีกได้แน่ๆเพราะงั้นช่วยรอหน่อยนะ.....ชั้นจะแย่งมันคืนมาจากไลลาเอง....หยุดร้องเถอะนะยูริ....

    คุณยูกิ....ฮึก....

    ยูริกอดคุณยูกิที่กำลังปลอบด้วยความดีใจ คุณยูกิไม่ผิดสัญญาแน่นอน

    ยูกิ....กลับได้แล้ว...

    คนน่ากลัวแผ่ออร่าน่ากลัวออกมาจนยูริกลัว

    พี่เคียวอย่าอารมณ์เสียสิ   นี่เพื่อนของชั้นนะคะอย่าหึงสิ....  ยังไงชั้นกลับก่อนนะยูริ  ไว้เจอกันอีกทีพรุ่งนี้นะ

    ยูริกลับบ้างดีกว่า....

                                                                                                                                                                                                                   

     แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันก็หึงแฮะท่านฮิเนี่ย... เขียนเองยังอดเพลียใจไม่ได้ว่าเขียนมาได้ยังไง...

    ตั้งแต่วันนี้จะเปลี่ยนเวลาลงนิยายนะคะ จากที่ลงทุกวันจะกลายเป็นลงทุกๆวันเสาร์  อาทิตย์ แล้วก็ศุกร์เท่านั้นต้องขอโทษที่ต้องแจ้งแบบนี้นะค่ะ

    สุดท้าย...

    1เม้น=100กำลังใจ ถ้าอยากให้แต่งต่อก็ช่วยเม้นกันด้ยนะคะ!!

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×