อันฟันแท้ของมนุษย์นั้นมีทั้งหมด 32 ซี่...เสียไปแล้วสี่ในการดัดฟัน...และกำลังจะเสียอีกสี่ซี่ซึ่งเป็นฟันคุด
รวมๆแล้วก็...อืมมม 24 ซี่ครบถ้วนกระบวนการ มันช่างดูน้อยๆ โล่งๆดีแท้ T_T
เช้าวันอาทิตย์ เมื่อเวลาประมาณ 10 นาฬิกา เราก็เดินตรงเข้าสู่ลานประหาร คุณหมอดูหน้าตาใจดี ผมเริ่มหงอกเล็กน้อย เริ่มด้วยการเอายาชาขมๆมาป้ายฟันและแถวๆกระพุ้งแก้ม (ซึ่งยาขมๆ บางส่วนนั้นไหลลงคอไป รสชาติปะแหล่มๆ แต่ก็ทำได้แค่อดทนต่อไป)
“บ้วนน้ำได้”
หนูรอคำนี้มานานเหลือเกินค่ะ คุณหมอ T_T
จากนั้นการกระทำย่ำยีฟันคุด right lower molar third (เขียนถูกป่าววะ? แต่ก็อยากลองกระแดะเขียนดู 55) ก็ยังคงดำเนินต่อไป คุณหมอเริ่มเอายาชาแบบฉีด ที่มีเข็มดูใหญ่ๆ น่ากลัวแทงจึ้กเข้าไปที่เหงือก…แอบสะดุ้งเล็กน้อยแม้สัมผัสได้ว่าคุณหมอพยายามเบามือสุดๆแล้วก็ตาม (ไปเปิดชีทเล็คเชอร์สมัยปี2 คาดว่าหมอกำลังบล็อก inferior dental plexus…ทำไมตรูไม่คุ้นชื่อนี้เลยฟะ เหมือนไม่เคยเรียนมาก่อน 55)
และแล้วก็เริ่มชา...ตั้งแต่คาง ริมฝีปากล่างซีกขวา แก้มขวา ลามไปจนถึงหู - -“ มองคุณหมอที่กำลังเริ่มหยิบอุปกรณ์ด้วยความสนใจ พอดีกับที่สองมือของคนไข้บนเตียงเริ่มสั่นน้อยๆ (หนูกลัว T_T)
“เอาผ้าปิดหน้าแล้วกันนะ ทำใจให้สบายๆ ฟังเพลงไป” คุณหมอเอ่ยเสียงนุ่มนวล
ทั้งๆที่อยากดูกระบวนการผ่าฟันใจจะขาด แต่ก็พยักหน้าหงึกๆด้วยความป๊อดซึ่งมีมากกว่า เหมือนหมอเอาอะไรมาเขี่ยๆ ฟัน แล้วหมอก็ร้องเพลงคลอตามเสียงในวิทยุไปด้วย
“ถ้าใจเธอมีสองใจก็คงแบ่งปาย...เท่าๆกัน...”
กำลังเคลิ้มๆ จากนั้นก็รู้สึกได้ว่ามีเส้นดายรูปผ่านปากไป (หมอกำลังเย็บแผล)
ห่ะ??? เสร็จแล้วหรอ ฟันคุดถูกถอนออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่กั๊น!!!
ราวๆเที่ยงวันก็ไปกินไดโดมอน สีลมต่อเลย (ช่างไม่เจียมตัว) เนื่องจากร้านไดโดมอนต่างก็ทยอยปิดกิจการไปเกือบหมดแล้ว (ถูกหมูกระทะเข้าแทรกแซง) คุณน้องสาวผู้ซึ่งถวิลหามะเร็ง เอ้ย!! ผู้ซึ่งถวิลหาอาหารจำพวกปิ้งๆย่างๆ เฝ้าตามหาร้านที่ยังคงหลงเหลืออยู่มานาน...ด้วยความเห็นใจ จึงตรงเข้าร้าน กะว่ากินปลาก็น่าจะพอไหว
ปรากฏว่า ปากยังชาอยู่...อ้าไม่ค่อยได้ กินได้แต่คำเล็กๆ แล้วก็เคี้ยวช้าๆ มื้อนั้นจึงได้กินปลาไปสามตัว คุ้มจริงๆ (โชคดีที่ไม่สั่งแบบบุฟเฟ่ต์)
6 ชั่วโมงต่อมา ยาชาเริ่มหมดฤทธิ์ พร้อมๆกับที่ความเจ็บปวดเริ่มเข้ามาแทนที่ และแล้วคืนนั้นก็แทบไม่ได้นอน - -“ เนื่องจากคอยตื่นมาบ้วนเลือดที่ไหลไม่หยุดเสียที แม้ว่าคุณหมอจะแนะนำว่าให้กลืนลงไปเลย อย่าบ้วน เดี๋ยวแผลจะหายช้า แต่ทว่าหมอขา T_T หนูน่ะกินเลือดจนอิ่มแล้วมันก็ยังไม่หยุด รสเค็มๆ แหม่งๆ เต็มคอเลย ไม่ไหวแหล่ว - -“
แล้วนี่...ยังต้องเจอแบบนี้อีกสามครั้งหรือ??? O_O
อ๊ากกกกกกกกกกก!!!
ความคิดเห็น
น่ากลัวโฮก T_T