คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Part 6 -->> Summer Trip..1 [NC]
ท้องฟ้าสีครามสดใส.. ขณะนี้ทั้งห้าหนุ่มอยู่ที่สนามบินเชจูแล้วววว~
(ขอแนะนำให้ฟังเพลงSkyไปด้วย จะได้ฟีลมาก >< ..– มินจี )
"อา.... อากาศดีจังเลยนะ" ยูชอนเดินนำมาหน้าสนามบิน ก่อนจะบิดขี้เกียจเล็กน้อย..
"อยากเห็นต้นมะพร้าวเร็วๆจัง" โลมาน้อยจุนซูทำท่าตื่นเต้น แล้วยิ้มร่าเริง
"ที่นี่อาหารทะเลคงอร่อย.." ชางมินพูดพลางเลียปาก ก่อนจะหันไปหาแจจุงที่ยืนอยู่ข้างๆ "พี่คิดว่าไง?"
"หะ..หา? อ้อ.. อื้อๆ" แจจุงพยักหน้ามึนๆเนื่องจากเพิ่งตื่น.. เช่นเดียวกับยุนโฮที่เดินมาหยุดหาวอยู่ข้างๆ
"ฮ้าวววว" ยุนโฮหาวอ้าปากกว้าง ทำให้แจจุงอดขำไม่ได้...
'อย่างกะหมีแน่ะ... พ่อหมีน่ะ ฮ่าๆ...' คิดพลางยืนมองยุนโฮขำๆ
"มองอะไรห๊ะโบแจ!?" ยุนโฮหันมาถามอย่างหาเรื่อง..
"ป่ะ..ป่าววว.." หันไปอีกด้าน.. "ว่าแต่ ที่พักมันที่ไหนกันเนี่ย?" ถามพลางมองซ้ายมองขวา
"อาจารย์บอกว่าให้ไปที่นี่ฮะ" ชางมินหยิบกระดาษเอสี่ที่มีรุปวาดแผนที่คร่าวๆให้แจจุงดู..
"ริมหาดนี่หน่า.." มองแผนที่ในมือ พลางพูดพึมพำ..
"รีบไปเถอะคร๊าบบบ อยากเห็นต้นมะพร้าวจะแย่แล้ว!!" จุนซูว่า แล้วทำท่าตื่นเต้น
"อื้อๆ.." แจจุงพยักหน้า..แล้วเดินไปขึ้นแท็กซี่..
และแท็กซี่ก็พาทั้งห้าคนมาลงริมหาด.. เงียบสงบมาก..
"ว่าแต่ ไหนล่ะ ที่พัก?" ยูชอนทำท่ามองหา.. ทำให้แจจุงหยิบกระดาษแผนที่ขึ้นมาคลี่ดูอีกครั้ง
"เดินตรงไปทางขวาซักสิบเมตร.. ใกล้ๆต้นมะพร้าวสูงๆ" พูดพลางก้มมองแผนที่แล้วเดินไปเรื่อยๆ..
"นี่นะเหรอO[]O!!!!" เสียงตกใจของยุนโฮดังขึ้น ทำให้แจจุงละสายตาจากแผนที่ขึ้นมองบ้านตรงหน้า
บ้านหลังเล็กๆ..ค่อนข้างเก่า.. มีต้นมะพร้าวขึ้นอยู่ข้างๆ.. นี่เหรอ บ้านที่เราต้องมาพัก!!!
"เนี่ยนะ?" ยุนโฮถามซ้ำ.. "ไม่ผิดบ้านแน่นะ"
"อื้อ...นี่แหละ ถูกแล้ว" แจจุงพยักหน้า .. มองบ้านตรงหน้าสีหน้าไม่ดี
"อยู่ได้รึปล่าว โบแจ?" ยุนโฮหันมาถามด้วยความเป็นห่วง
"อะ..อื้อ.." พยักหน้าเดินเข้าไปเปิดบ้าน..
ภายในบ้านมีแต่ฝุ่นและหยากไย่เต็มไปหมด แจจุงเดินไปเปิดไฟที่มุมห้องช้าๆ ส่วนชางมินกำลังทำการเดินสำรวจบ้าน..
"มีสี่ห้องนอนฮะ.. สองห้องน้ำ.. เห็นบ้านๆเล็กๆอย่างนี้ ไม่นึกว่าเข้ามาข้างในแล้วจะกว้างเหมือนกัน" ชางมินว่า พลางทำท่าคิดๆ "ว่าแต่มันสกปรกมากเลยนะเนี่ย.."
"เอางี๊มั๊ย..เดี๋ยวพวกเราช่วยกันทำความสะอาด แล้วอีกซักสองสามชั่วโมงแจจุงก็ออกไปหาอะไรมาทำอาหารให้พวกเรากิน" ยุนโฮออกความคิดเห็น ก่อนจะหันไปเอานิ้วไปถูกับโต๊ะตัวข้างๆแล้วยกขึ้นดู "หืมมม?ฝุ่นหนาเตอะเลยนะเนี่ย.."
"แล้วจะรออะไรอยู่ล่ะ รีบไปหาผ้ามาเช็ดสิ.." ยูชอนที่ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างสบายใจออกคำสั่ง แล้วนั่งเหยียดแข้งเหยียดขาสบายอารมณ์
"อย่ามาออกคำสั่ง คุณชายปาร์คยูชอน!!!" จุนซูหันไปตวาดด้วยเสียงแหลมใส "ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้..~" ดึงมือของร่างใหญ่บนโซฟา พยายามให้ลุกขึ้นยืน..
"...อื้อ..ม่ายลู้กกก~.." ยูชอนพยายามกดน้ำหนักตัวเอนไปพิงโซฟา ทำให้จุนซูที่พยายามดึงต้องออกแรงมากขึ้นอีก...
"ลุ๊กกก~~~" จุนซูน้อยกำลังพยายามดึงสุดแรง ยูชอนเลยนึกสนุก ปล่อยตัวไปให้จุนซูดึง...
'ตุ้บบบ~'
ไม่ใช่เสียงอะไรที่ไหน เสียงของจุนซูน้อยผู้น่าสงสาร ล้มทับไก่ยูชอนที่ชอบหาเรื่องไม่รู้จักหยุดหย่อนนั่นเอง
"....................."
ไม่มีเสียงใดดังขึ้นหลังจากนั้น.. ใบหน้าทั้งสองอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ยูชอนและจุนซูสบตากันอย่างเลี่ยงไม่ได้..
ใบหน้าเรียวสวย ผิวขาวเนียน แก้มใสอมชมพู ดวงตาเล็กๆ จมูกสวย ริมฝีปากอิ่มสีกุหลาบ.. ยูชอนเผลอจ้องมองอย่างหลงใหล..
"อ๊ะ..อะ.." จุนซูเบือนหน้าหนีไปอีกทาง มือเรียวดันตัวลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว
"..ขะ..ขอโทษนะ" ก้มหน้าเขินๆ ก่อนยกมือขึ้นเกาหัวเบาๆ
"..งะ..งั้น ฉันไปช่วยแจจุงทางนู้นนะ.." โลมาน้อยบอกปัด ก่อนจะรีบเดินหนีไปอย่างอายๆ
"ฟู่ววว..ฝุ่นเยอะจังเลยเนอะ" ยุนโฮที่ยืนอยู่ใกล้ๆแจจุงเป่าโต๊ะกับข้าวที่เต็มไปด้วยฝุ่น
"ฮะ..ฮะ..ฮัดดดด..ชิ้วววว!!!" น้องมินน้อยที่สูดเอาฝุ่นเข้าไปเต็มๆจามออกมาเสียงดัง
"....มีอะไรให้ช่วยมั่งฮะ..~" โลมาเดินเข้ามาในห้องครัวพร้อมพูดเสียงใสกับยุนโฮ
"อ้อ..ก็ช่วยเช็ดฝุ่นหน่อยสิ" ยุนโฮยื่นผ้าเช็ดโต๊ะไปให้จุนซู ก่อนจะยิ้มหวาน
"..." ชางมินทำจมูกฟึดฟัดแล้วย่นจมูกมองหน้ายุนโฮอย่างไม่พอใจ
"..อุ๊บ..ฮิฮิ" แจจุงที่เช็ดฝุ่นอยู่หันมาเห็นพอดียกมือขึ้นมาปิดปากหัวเราะ
"ขำอะไรเหรอ?" ยุนโฮหันมามองหน้าแจจุงงงๆ โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าข้างหลังเขา ชางมินกำลังทำท่าล้อเลียนอยู่..
"ปะ..ป่าวว ฮาๆ" แจจุงยังคงหัวเราะไม่หยุด
"...-- ---?" เจ้าหมีอ้วนยกมือขึ้นเกาหัวงงๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"คิกๆ..." ชางมินหัวเราะพอใจ ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็น.. "ไม่มีอะไรเลยนี่ฮะ??"
"..อ่อ..งั้นนายกะยูชอนช่วยออกไปซื้อให้ทีสิ" แจจุงพูดโดยที่ไม่หันมามองหน้า มือกำลังขัดๆถูๆโต๊ะทานอาหารอยู่
"ได้ฮะ.." เด็กโย่งนามชางมินก้าวเท้าฉับๆออกจากห้องครัวไป ก่อนจะมาหยุดยืนหน้ายูชอน
"พี่แจจุงใช้ให้ไปซื้อของมาทานฮะ" ชางมินว่า แล้วยืนจ้องหน้ายูชอนนิ่ง
"..อือ นายก็ไปสิ" พูดพลางยืดตัวเอนโซฟาเต็มที่
"ไปด้วยกันสิฮะ..= =" ชางมินเริ่มคิ้วขมวด
"ม่ายอาว ร้อน.. นอนเปิดแอร์ในบ้านนี้สบายกว่า" ยูชอนว่าต่อ แล้วยืดแข้งยืดขา
"...จะไปมั๊ยฮะ?" เส้นสติชางมินเริ่มตึงขึ้นเรื่อยๆ
"ไม่ปายย" ยูชอนยังคงไม่สนใจอยู่ดี
'ผึงงง!!!' เสียงเส้นควบคุมอารมณ์ของชางมินขาดผึง
"เห็นแก่ตัว!!" ชางมินโวยใส่หน้ายูชอนเสียงดัง..
"หะ..หา?" ยูชอนมองหน้าชางมินตาโต
"คนอื่นเค้าช่วยกันทำงานแทบตาย ตัวเองเอาแต่นอนสบาย ไม่มีจิตสำนึกมั่งเลยเหรอฮะ!! จริงๆแล้วพี่ก็แก่กว่าผมนะ แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมความคิดมันถึงน้อยกว่าผม หรือว่าไม่มีใครสั่งสอน!!" ชางมินตะคอกใส่หน้ายูฃอน กิอนจะเดินกระทืบเท้าออกจากบ้านไปคนเดียว
"...." ยูชอนที่โดนด่าเข้าไปเต็มๆยังคงงงไม่หาย ไม่นึกว่าน้องเล็กอย่างชางมินจะโมโหร้ายได้ถึงขนาดนี้
"...มีเรื่องอะไรกัน??" ยุนโฮชะเง้อคอออกมาจากห้องน้ำถาม เช่นเดียวกับแจจุงและจุนซูที่โผล่มาจากห้องครัว
"ปะ..ป่าว" ทำท่าไม่รู้เรื่อง แล้วลุกขึ้นเดินไปช่วยยุนโฮทำความสะอาดบ้าน
ตัดมาทางชางมินที่กำลังอารมณ์เสีย เดินบ่นพึมพำๆตลอดทางไปร้านสะดวกซื้อ..
"...ชิ.." จบการบ่นด้วยคำนั้น ก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในร้าน
ของกินมากมายหลายชนิดวางเรียงรายตามชั้นวางเต็มไปหมด ทำให้ชางมินลืมเรื่องเมื่อครู่ไปสนิท คว้าตะกร้าขึ้นมาแล้วหยิบขนมใส่ตะกร้าหลายต่อหลายอย่างด้วยความพอใจ..
"..ลัลล้า~" ฮัมเพลงอย่างสบายใจ ก่อนจะเดินไปจ่ายเงิน แล้วออกจากร้านมุ่งตรงกลับบ้านไป
เวลาล่วงเลยไปราวสามชั่วโมง บ้านที่เคยมีแต่ฝุ่น บัดนี้กลับสะอาดขึ้นทันตาโดยฝีมือของห้าหนุ่ม(?) และพลังแม่บ้านอันแรงกล้าของแจจุง~
"เฮ้อ..." ยุนโฮทิ้งตัวลงนั่งแผ่หลาบนโซฟา มือหนากำยกขึ้นทุบไหล่ตัวเองเบาๆคลายความเมื่อยล้า
"เสร็จซะทีเน้อ.." จุนซูว่าเสียงใส แต่ใบหน้านั้นดูเหนื่อยล้ามากเลยทีเดียว
"อืม.." ยูชอนว่า เค้าและชางมินยังคงไม่พูดกัน
"ทำกับข้าวเสร็จแล้วน๊า" แจจุงตะโกนดังมาจากในครัว ส่วนชางมินกำลังนั่งกับพื้นเอาคางเท้ากะขอบโต๊ะไว้
"ผมหิวแล้วล่ะฮะ.." ชางมินว่าพลางเบ้ปาก ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ
"ไปอาบน้ำกันสิ..จะได้มาทานข้าวกันซะที" แจจุงพูดแล้วยิ้มหวาน ก่อนจะยกมือบางขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผาก
"อืม.." ยูชอนชิงลุกไปเป็นคนแรก เช่นเดียวกะยุนโฮที่ลุกตามไปเช่นกัน
"....ชางมิน อยากทานอะไรเป็นพิเศษมั่งมั๊ย?" ร่างบางเอ่ย พลางเดินเข้ามานั่งลงที่โซฟาข้างๆ
".." ชางมินหันมาขมวดคิ้วเป็นเชิงคิด ก่อนจะดีดนิ้วเป๊าะแล้วเอ่ยปาก "ปูฮะ!!"
(โอโนโนโน~ อย่างนี้ม่ายดี โอโนโนโน~ อย่างนี้สงสัยไม่ดี โอโนโนโน~อย่างนี้น่ากัวคงจาเป็นฝันร้ายยย~ ผลั๊วะ!!!
ß เสียงแจตบหัว .. มินจี - อูยย ก้อปูไงปู ,, แจ – หุบปากไปเลย!! ,, มินจี – ขอโทดค่ะ T T )
"...อื้อ..^^ เดี๋ยวจะออกไปหามาให้นะ" แจจุงยิ้มบาง ก่อนจะเดินหายออกจากบ้านไป..
"...." ชางมินนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแจจุงเดินกลับเข้ามาพร้อมกับอาหารทะเลหลากชนิด..
"OoO!!! พี่ไปเอามาจากไหนเนี่ย?!?!?!" ชางมินรีบวิ่งเข้ามาช่วยถือของ ก่อนจะมองอย่างตกใจ เวลาผ่านไปแค่ไม่นานแต่พี่แจจุงทำไมถึงหาของกินกลับมาให้เค้าได้มากมายขนาดนี้เนี่ย?
"สามารถก็แล้วกัน..^^" แจจุงหันมายิ้มหวานให้ ก่อนจะรีบเดินเข้าครัวไปทำอาหารต่อ
ทางฝั่งยุนโฮที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ คว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นพันรอบเอว ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำตรงสู่ครัวโดยไม่เกรงใจสายตาใคร
"...อะ ?" แจจุงที่กำลังทำกับข้าวเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะตกใจทำหน้าแดง มีดในมือหล่นลงบาดมือตัวเอง
"โอ๊ยย.." เสียงหวานคราง ยกมือที่เลือดกำลังไหลออกมาขึ้นดู คิ้วบางขมวดเข้าหากันด้วยความเจ็บ
"โบแจ!!" ยุนโฮรีบวิ่งเข้ามาคว้ามือร่างบางเข้าไปดู ก่อนจะรีบพาไปล้างเลือดที่อ่างล้างมือ
"...." ดวงตากลมโตจ้องนิ้วมือโชกเลือดของตัวเองกลัวๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตายุนโฮ
"เจ็บมากมั๊ย..." ยุนโฮจับมือบางล้างเลือดออก ก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่หรอก" ตอบเสียงแผ่ว แต่ใจจริงทั้งเจ็บทั้งกลัวจะตายอยู่แล้ว..
"โบแจ..ฉันรู้น่าว่านายเจ็บ.." ยิ้มบางๆให้ร่างบางที่เป็นที่รัก ก่อนจะล้างเลือดออกจนหมด..
"..." แจจุงมองนิ้วมือซึ่งไร้เลือดอย่างพิจารณา ก่อนจะที่จะรู้สึกตัวว่าคนข้างๆกายมีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอว~!!
"ฉันพาไปทำแผลนะ" ยุนโฮเอ่ย พลางยื่นมือโอบเอวบางพาเดินออกจากครัวมา
"มะ..ไม่เป็นไร นายไปแต่งตัวเถอะ" ผละออกจากวงแขนกว้าง ก่อนจะรีบเดินฉับๆไปเปิดกระเป๋าหายาทาแผล..
ยุนโฮมองตามร่างบางขำๆก่อนจะเดินเข้าไปแต่งตัว แล้วกลับออกมาในสภาพหล่อเต็มสตรีม~(กรี๊ดๆ) ก่อนจะเดินตรงเข้ามาดูแจจุงที่กำลังง่วนกับการหาผ้าพันแผล..
"นี่..มานี่มา ฉันทำให้" ยุนโฮคว้ามือแจจุงมา ก่อนจะยกผ้าพันแผลสีขาวที่เตรียมมาด้วยขึ้นพันรอบมือบาง
"..." แจจุงนั่งมองมือของตัวเอง กัดปากแน่นอย่างเผลอตัว..
"เสร็จแล้วล่ะครับเจ้าหญิงโบแจ" ยุนโฮที่พันแผลเสร็จแล้วหันมายิ้มให้แจจุงอย่างเคย ก่อนจะก้มลงจูบเบาๆที่หลังมือบางนั่น
"เดี๋ยวก็หายแล้วล่ะ.." พูดด้วยเสียงอ่อนโยน ก่อนจะสบตาร่างบาง..
"อะ..อื้อ.." พยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนจะหลบตาไปทางอื่น "อะ..เอ่อ..ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ.." ลุกขึ้นทำท่าจะเดินหนี
"....เดี๋ยวสิ" ยื่นมือไปคว้าแขนเรียวไว้ ก่อนจะยิ้มมีเลศนัย..
"หะ..หา??" ตกใจพลางมองหน้าร่างสูงตรงหน้างงๆ
"ให้ชั้นอาบให้มั๊ย?" ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะก้มมองร่างบางตรงหน้าอย่างมีแผน
"หะ...มะ..ไม่ดีมั๊ง?" สะบัดแขนให้มือของเจ้าหมียักษ์หลุดออก พยายามหนี แต่มือก็ไม่หลุดซะที..
'อ๊ากก มือติดกาวเหรอไงนะ? ปล่อยซะทีเซ่~!!!' โบแจร้องคร่ำครวญในหัวอยู่คนเดียว
"ดีสิ.." หมีกระหยิ่มยิ้มย่อง ก่อนจะดันตัวร่างบางเข้าห้องน้ำแล้วล็อคกลอนประตูทันที..
"...O_O!!!" ..เจ้าหญิงโบแจน้อยกำลังรู้สึกได้ว่า เรื่องไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว..
"...ถอดเสื้อสิ" มือหนายื่นมาทำท่าจะปลดกระดุมเสื้อเม็ดบน
"อ๊ะ!!" เจ้าหญิงน้อยปัดมือนั้นออกด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะถอยหลังหนีจนสุดห้อง..
"..??" ตอนนี้ใบหน้าของหมีมีแต่เครื่องหมายเควสชั่นมาร์ก แต่พอตั้งสติได้ก็รีบวิ่งเข้าไปตะครุบตัวเจ้าหญิงโบแจน้อยไว้ในอ้อมกอดเรียบร้อย..
"ปะ..ปล่อยนะ ปล่อยเซ่~!!" มือเล็กพยายามแกะแขนที่กอดรอบเอวไว้ออก ใบหน้าขึ้นสีด้วยความเขิน
"ไม่ปล่อย~!" ยิ้มทะเล้นพลางกระชับแขนกอดให้แน่นยิ่งขึ้น ก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูเบาๆ
"..ถ้าอยากให้ปล่อย ก็ต้องยอมให้ผมอาบน้ำให้นะครับเจ้าหญิง" งับลงที่ใบหูเบาๆ ก่อนจะเลื่อนจมูกไล้ไปตามซอกคอขาว..
"อ๊ะ..อ๊ะ.. ยอมแล้ว.." ขาเรียวพาลจะหมดแรงเอาซะดื้อๆ พอเจอสัมผัสแบบนี้เข้าไป รีบผลักตัวร่างสูงออกด้วยความเขินอาย
"...งั้นถอดเลยนะครับ" ยุนโฮยิ้มอย่างพอใจ เลื่อนมือไปปลดกระดุมเม็ดบนออกอย่างผู้ชนะ
"..." ร่างบางได้แต่ก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย อีกใจหนึ่งกลับรู้สึกอยากให้ยุนโฮรีบถอดกระดุมออกให้เร็วๆ
"..." ยุนโฮค่อยๆถอดกระดุมออกช้าๆ เหลือบมองใบหน้าร่างบางตรงหน้าเป็นระยะๆ
"....อะ..เร็วๆสิ" มือเรียวยกขึ้นถอดกระดุมตัวเองอย่างรวดเร็ว ใบหน้าแดงก่ำด้วยอารมณ์รักที่กำลังพลุ่งพล่าน
"..แหม... ใจร้อนจังนะครับเจ้าหญิงโบแจ" ยิ้มบางๆก่อนจะถอดกระดุมเม็ดสุดท้ายออก แล้วเลื่อนมือลูบไล้ไปตามร่างกายขาวๆอย่างเบามือ
"...อา.." นิ้วมือหนาหยุดกดขยี้ที่ตุ่มสีแดงกุหลาบบนยอดอกขาว ริมฝีปากกดจูบลงที่ซอกคอขาวแผ่วเบา
"อาบน้ำเถอะครับ.." ยุนโฮข่มอารมณ์ไว้แค่นั้น ก่อนจะปลดกางเกงยาวออกจากตัวร่างบาง แล้วช้อนตัวอุ้มลงวางในอ่างน้ำอุ่น..
"..." ใบหน้าหวานสวยของร่างบางแดงขึ้นด้วยอุณหภูมิน้ำในอ่างที่ค่อนข้างร้อน แจจุงนั่งกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพื่อกดอารมณ์ความต้องการ
"..." ยุนโฮไม่พูดอะไร นั่งลงข้างๆอ่าง ก่อนจะเลื่อนมือวักน้ำให้ล้างตัวร่างบางเบาๆ
".." ดวงตากลมโตของแจจุงหรี่ลงช้าๆ ก่อนจะหันมามองหน้ายุนโฮที่นั่งอยู่ข้างๆอ่าง
"หะ..หืม? มีอะไรเหรอโบแจ?" ยื่นหน้าเข้าไปถามร่างบาง ก่อนจะยื่นมือไปปัดผมที่ปรกหน้าของร่างบางเหน็บไว้หลังหูเบาๆ.. "น้ำร้อนไปเหรอ?"
"..ปะ..ปล่าว.." แจจุงตอบละลักละล่ำด้วยอารมณ์ที่กำลังพุ่งขึ้นเรื่อยๆ
"อ้าววว..แล้วทำไมเหรอ?" ยุนโฮมองหน้าร่างบางตรงหน้าด้วยความสงสัย แต่ไม่ได้เอะใจอะไรเลย
"...ยะ..ยุน..อา.." หลุดครางออกมาเบาๆ มือเรียวในน้ำกำลังรูดแกนกายของตัวเองอย่างถี่กระชั้นเร่งให้อารมณ์ยิ่งเตลิด..
"หะ..หา? เป็นอะไรไปน่ะ?!" ลุกพรวดขึ้นมามองร่างบางด้วยความตกใจ ก่อนจะจับไหล่ร่างบางถาม
"โบแจ..นายไหวมั๊ย เป็นอะไรไป..น่ะ.." ถามด้วยความเป็นห่วง แต่พอร่างบางค่อยๆยกมือขึ้นเหนือน้ำ..ก็พบว่าในมือ..มีน้ำเหนียวใสติดอยู่..
"..นะ..นาย.. ช่วยตัวเอง..งั้นเหรอ?" ยุนโฮถามตาโต ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ยิ่งกว่าเดิม
"..อะ..อือ.." แจจุงพยักหน้ารับเบาๆ แต่หลบสายตาด้วยความอาย
"ทำไมไม่บอกฉันล่ะ?! ห๊ะ?" บีบไหล่ร่างบางแน่นขึ้น ก่อนจะตะคอกถามด้วยความเผลอตัว
"ก็..ฉัน.." ตอบไม่ได้ ได้แต่หลบตาลงต่ำ ข้อมือเรียวถูกบีบแน่นด้วยมือใหญ่
"..." ไม่มีบทสนทนาใดๆต่อจากนั้น..
ยุนโฮก้มลงจูบร่างบางอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเริ่มแรงขึ้น ลิ้นสากสอดเข้าไปในโพรงปากอุ่น ก่อนจะเกี่ยวหวัดกันอย่างโหยหา..
"อะ..อา" แจจุงทำท่าจะหายใจไม่ทัน ยุนโฮจึงถอนปากออกช้าๆ เปลี่ยนมาถอดเสื้อของตนเองรอ
"ยะ..ยุน.. เร็วเข้าสิ.." ร่างบางร้องขอ ใบหน้าแดงจัดอย่างมีอารมณ์ มือเรียวลูบไล้ร่างกายตัวเองอย่างเชื้อเชิญ
"...อื้อ.." ยุนโฮพยักหน้าก่อนจะก้าวลงอ่างไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ถอดกางเกง ปากหนาก้มลงขบเม้มตามร่างกายตรงหน้าแสดงความเป็นเจ้าของอย่างเต็มที่ ลิ้นสากเลียไล้ตุ่มชมพูกุหลาบบนยอดอกที่ชูชัน
"อะ..อือ..อือ" แจจุงครางในลำคออย่างรู้สึกดี มือเล็กไล้ตามต้นขาขาวของตนเอง ก่อนจะเลื่อนตัวไปนั่งบนขอบอ่างแล้วอ้าขาออกกว้าง เผยให้เห็นส่วนน่ารักที่กำลังตั้งชูชันด้วยอารมณ์รัก
"..." ยุนโฮจ้องมองส่วนนั้นตาโต ก่อนจะเลื่อนสายตาไปสบตาร่างบางเป็นเชิงถาม
"...อะ.." ร่างบางพยายามเอนตัวไปด้านหลัง เลื่อนมือลูบไล้แกนกายของตนเอง ก่อนจะไล้วนลงไปที่ช่องทางสีชมพูคับแน่น นิ้วมือวนบริเวณด้านนอกสองสามครั้ง ก่อนจะกดสอดเข้าไปอย่างยั่วเย้า..
"..." ยุนโฮมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา นี่หรือคือโบแจที่เค้ารู้จัก.. แต่ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรจะสำคัญไปกว่าคนตรงหน้าอีกแล้ว.. ยุนโฮค่อยๆเลื่อนมือไปจับข้อมือของร่างบางให้ดึงออกจากช่องทางเบื้องล่าง ก่อนจะเขยิบตัวเข้าไปดูดดุนแกนกายตรงหน้าอย่างชำนาญ มือหนาจับฐานรูดขึ้นลงถี่กระชั้นเรียกเสียงครางจากร่างบางตรงหน้า..
"อะ..อ๊า..อ๊า..ยุน..อ๊าาาาาา" ด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นตั้งแต่เมื่อครู่แล้วทำให้ถึงจุดสูงสุดได้ง่ายดาย แจจุงเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำรักเต็มโพรงปากของยุนโฮ..
"อึก..อืม" ยุนโฮกลืนน้ำนั้นลงไปอย่างไม่รังเกียจ แถมยังเลียย้ำที่ปลายปลุกอารมณ์ร่างบางอีกครั้ง...
"..อะ..อ๊ะ" แจจุงครางเสียงดัง เนื่องจากลิ้นของยุนโฮที่ลากไล้ไปตามช่องทางสีชมพูนั่น ก่อนจะสอดเข้าไปภายใน
"อ๊า..ยุนโฮ~" แจจุงเผลอร้องเสียงดัง แต่ก็รีบเม้มปากไว้ มือเรียวพยายามผลักไหล่ร่างสูงออก
".." ยุนโฮค่อยๆถอนปากออก ช้อนตาขึ้นมองใบหน้าหวานสวยที่เต็มไปด้วยเหงื่อ
"ลงมาในน้ำดีกว่านะ.." จับตัวร่างบางลงมาในอ่างเบาๆ ก่อนจะรีบสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางเบื้องล่าง
"อะ...อ๊า" ครางกระเส่าด้วยความเจ็บปนเสียวซ่าน นิ้วมือหนาถูกดันเข้ามาถึงสามนิ้วในคราวเดียวกัน แถมน้ำอุ่นในอ่างยังชะล้างน้ำหล่อลื่นออกไปจนหมด
"อะ..อืมม ใจเย็นๆนะโบแจ" ยุนโฮว่า นิ้วมือยังคงขยับหมุนวนภายในร่างกายร่างบาง
"...." แจจุงเม้มปากแน่น นิ้วมือเรียวคว้าขอบกางเกงยุนโฮพลางปลดมันออกพร้อมกับชั้นใน มือบางจับแกนกายยุนโฮรูดเบาๆ
"อ๊ะ..อา..จะทำอะไรน่ะโบแจ" ยุนโฮถาม รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกกับสัมผัสมือของร่างบาง นิ้วมือที่สอดไว้ค่อยๆดึงออก..
"อะ..ยุน เข้ามาเร็วๆ" แจจุงเลื่อนตัวไปโอบรอบคอยุน ขยับช่องทางที่อยู่ใต้ให้จ่อตรงกับแกนกายของร่างสูง
"หะ..หืม?" ยุนโฮมองอย่างตกใจว่าทำไมวันนี้ร่างบางของเค้าต้องการมากกว่าปกติ ก่อนจะยิ้มกริ่มเขยิบแกนกายหมุนวนหน้าช่องทางชมพูอุ่นเบาๆ
"อะ..อ๊า.." แจจุงคราง ยกมือขึ้นปิดปากป้องกันเสียงที่จะดังไปมากกว่านี้ เขยิบขาเกี่ยวรอบเอวหนาของยุนโฮ
"..ต้องการผมเหรอครับเจ้าหญิง" ยุนโฮยิ้ม เขยิบแกนกายกดหน้าช่องทางแรงขึ้น แต่ไม่สอดเข้าไป
"อ๊า..." แจจุงพยายามดันตัวเข้ามาให้แกนกายถูกสอดเข้าไป แต่ยุนโฮก็หลบทันทุกครั้ง
"..อะ..ยุน..เข้ามาสิ" แจจุงผละตัวออกจากยุนโฮ ร้องขอน้ำตาคลอ เนื่องจากความต้องการที่พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
"..ได้ครับ" ยุนโฮยิ้มหวานให้ ก่อนจะกระแทกตัวเข้าไปจนสุด
"อะ..อ๊าาาาาาาา" ร่างบางครางด้วยความเจ็บ น้ำตาไหลอาบแก้ม เพราะน้ำในอ่างได้ชะล้างเอาน้ำหล่อลื่นไปจนหมด แถมยุนโฮยังมากระแทกเข้ามาทีเดียวสุดแบบนี้
"..อืม.." ยุนโฮครางในลำคอเบาๆ พยายามขยับตัวเข้าออกอย่างเป็นธรรมชาติให้มากที่สุด เพื่อที่เจ้าหญิงของเค้าจะได้ไม่เจ็บ
"อ๊า..อ๊า.." แจจุงครางไม่ขาดปาก แขนเรียวเกี่ยวรอบคอร่างสูงกอดแน่นด้วยความเจ็บ เช่นเดียวกับร่างสูงที่กอดรอบเอวเค้าไว้
"อือ..อืม..." ยุนโฮพยายามเขยิบตัวให้เบาที่สุด แต่..
"อ๊า..ยุน..แรงๆเลย..แรงกว่านี้" ร่างบางร้องขอ พยายามเขยิบตัวเข้าออกอย่างรวดเร็ว
"..อื้อ.." ยุนโฮรับ ก่อนจะค่อยๆขยับตัวเข้าออกแรงขึ้นๆ..
"อ๊า.." ร่างบางยกมือขึ้นปิดปาก รู้สึกดีกับการกระทำเบื้องล่าง ค่อยๆเลื่อนมือเล็กลงรูดแกนกายของตนเองตามเบาๆ ก่อนจะแรงขึ้นๆ
"อะ.." ยุนโฮถอนตัวออกจนเกือบสุดแล้วกระแทกกลับเข้าไปจนมิด
"อ๊า..." แจจุงครางออกมาเสียงดัง เนื่องจากน้ำรักของยุนโฮที่ฉีดพุ่งเข้ามาในช่องทางเบื้องล่าง เช่นเดียวกับตัวเองที่ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มมือ เพียงแต่ว่ามันได้ละลายหายไปกับสายน้ำอุ่น
"อืม..." ยุนโฮครางฮืมในลำคอ ก่อนจะจูบลงที่ซอกคอขาวเบาๆ แล้วถอนแกนกายออก
"อา.." แจจุงถอยไปพิงขอบอ่าง หอบหายใจอย่างอ่อนแรง
".." มือหนาค่อยๆวักน้ำล้างร่างบางเบาๆ
"อือ.." ร่างบางหรี่ตามองหน้าคนตรงหน้าอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะเลื่อนตัวเข้าโผกอดอย่างโหยหา
"..ครับ มีอะไรเหรอเจ้าหญิงโบแจของผม" ยุนโฮก้มมองร่างบางในอ้อมกอดตรงหน้า ที่วันนี้อ้อนเค้ามากกว่าเคย
"อย่าทิ้งฉันนะ..ไม่ว่าจะยังไง..ต้องอยู่กับฉันตลอดไปนะ" แจจุงพร่ำเบาๆในอ้อมกอดอุ่น
"อื้ม..ผมไม่มีทางทิ้งเจ้าหญิงโบแจของผมได้อยู่แล้ว" ยุนโฮตอบอย่างร่าเริง มือหนายกขึ้นลูบหัวร่างตรงหน้าเบาๆ
"..อื้อ.." แจจุงพยักหน้า ซบหน้าลงกับอกกว้าง
"เราไปแต่งตัวกันเถอะครับ เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะสงสัยเอา" ยุนโฮว่า ก่อนจะยิ้มบางๆ
ทั้งคู่ค่อยๆก้าวออกจากอ่าง แต่ดูแจจุงจะเป็นฝ่ายน่าสงสาร ที่ตอนนี้เดินกระเผลกๆอย่างคนเสียศูนย์ ส่วนหมีก็ต้องคอยดูแลอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา
หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว ยุนโฮก็ค่อยๆแกะผ้าพันแผลบนมือร่างบางออก ก่อนจะทำแผลให้ใหม่โดยไม่ลืมที่จะจูบเบาๆที่หลังมือ ขอให้หายไวๆ..
เสียงเพื่อนๆทั้งสามคนเอะอะโวยวายมาจากข้างนอก ยุนโฮจับมือแจจุง ค่อยๆพาเดินออกไปที่ห้องรับแขก และปาร์ตี้คืนนี้กำลังจะเริ่มขึ้น ยุนโฮและแจจุงหันมาสบตาและยิ้มให้แก่กัน..
ซัมเมอร์ทริปนี้..คงเป็นทริปที่ลืมไม่ลงจริงๆ..
----------------------------------------------------------------------------
เบื้องหลังการถ่ายทำ..
แจ - ...T_T (เดินกระเผลกๆมาทางผู้กำกับ)
เจ้ – เป็นไงจ๊ะแจจุงที่รัก? (ยิ้มหวานนน)
แจ – ทำไมให้บทผมแบบนี้อีกแล้วล่ะ!!! หมีมันเหลิงแล้วนะ!!! (โวยวายๆ)
ยุน – (นั่งไขว่ห้างยิ้มเจ้าเล่ห์)...ว่าไงจ๊ะเจ้าหญิงโบแจ?
เจ้ – หมี อย่านอกบท!! แค่ในเรื่องเจ้ก้อแต่งให้แกมากเกินพอแล้ว –"-
เซีย – ทำไมผมบทน้อยอย่างนี้ล่ะคร๊าบบบ? - -*
เจ้ – บ่นเรอะพร้าว?! (เท้าเอว)
เซีย – ปะ..ป่าวคร๊าบ (เอานิ้วจิ้มๆกัน)
แจ – T[]T (เดินร้องไห้หนีไป)
เจ้ – อย่ามาทำเป็นบ่นกันไปหน่อยเลย ดูซิอีตาปาร์คกะน้องมินยังไม่เห็นบ่นซ๊ากกแอะ
มิก - =___= ... (หลับ)
มิน – (ก้มหน้าก้มตากินไก่KFCที่แฟนฟิคให้มา) ...
เจ้ - ...เอ่อ..... = ="
ดงบัง - ......(เงียบ)
เจ้ – ว๊อยยยย ไปแต่งตัวได้แล้ว ตอนต่อไปจะได้เริ่มซะที!!! (โวยวายเดินเข้าหลังกองไป)
หลังกอง...
ซองมิน - ...ดีคร๊าบบ
เจ้ – ซองมินจ๋า เจ้มาแร้วนะจ๊ะ อยากกินอะไรเดี๋ยวเจ้พาไปกินน๊ะจ๊ะ
ซองมิน – คร้าบบบ
ดงบัง – (เปิดม่านมา จ้องหน้าเจ้จะกินเลือดกินเนื้อ)
เจ้ - ....แหะๆ... ซองมินจ๊ะ ตัวใครตัวมันเน้~!!!! (วิ่งงงงง)
Miinji's Talk :: อ๊ากกก พารันจะมาไทยอีกแล้ว(เกี่ยวป้ะ) มันหื่นอีกแร้นง่ะ งิๆ ซอรี่คนอ่านที่ไม่ชอบNCแล้วกันนะคะ T T มือมันพาไปจริงๆ..และก้อ ขอโทดนะคะ ไว้จะมานั่งเคาะเว้นบรรทัดให้อ่านง่ายๆอีกที เหนื่อยมากเลย ไว้วันหลังนะคะ T T
ช่วยกันโหวตด่วนค่ะ SS501 vs TVXQ โหวตดงบังเยอะๆนะคะ ใครโหวตขอให้สมหวังทุกเรื่องเลยย
http://kr.rival.kids.yahoo.com/rival/script/?ac=view&cd=121
ช่วยกันคอมเม้นท์ซักนิดเพื่อเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ไม่มีกำลังใจเลย T T คนเม้นท์น้อยนิด เส้าจิตเส้าใจ
หน้าหนาวแล้วก้อรักษาสุขภาพกันนะคะชาววายทุกคน!
ความคิดเห็น