คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Part 5 -->> ยามเช้า..[NC]
แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ้าม่านบางเข้ามาภายในห้องอุ่น..ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะหรี่ตาลงกระพริบถี่ เนี่องจากแสงแดดที่ส่องตา..
แจจุงค่อยๆดันตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะมองไปรอบๆห้องอย่างเบลอๆ แล้วยกมือขึ้นกุมหน้าผากอย่างปวดหัว..
"อา..มาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย?" ดวงตาที่หรี่เมื่อครู่ค่อยๆปรับสายตาให้ชินกับแสง ก่อนจะเบิกตาให้กว้างขึ้น..
"โบแจ...งืม.." จู่ๆก็มีแขนหนาพาดมาตรงเอวบาง ร่างบางหันไปมองตาโต ก่อนจะรู้สึกตัวว่า...
ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า..!!!
ร่างบางตกใจตาโต มือบางรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดจนถึงหน้าท้อง ก่อนจะหันไปมองเจ้าหมียักษ์ที่หลับสบายอยู่ข้างๆอย่างหวาดๆ..
"......." ร่างสูงข้างๆไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลยแม้แต่น้อย.. เนื่องจากนอนดิ้น ผ้าห่มสีขาวจึงเลิกไปถึงช่วงเอว เผยให้เห็นกล้ามซิกแพ็ค(อันแสนเซ็กซี่ ><)อย่างชัดเจน.. แจจุงถึงกับหน้าขึ้นสี..
'อะไรกัน..นอนไม่อายเลย..' คิดพลางเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ยื่นมือไปดึงให้ผ้าห่มขึ้นคลุมถึงแผ่นอกกว้าง..
'ฟึ่บบบ..'
"O_O!!!!.."
จู่ๆร่างสูงก็เอื้อมมือมาคว้าตัวร่างบางลงไปกอดแน่น..พลางครางฮึมฮัมในลำคอ..
"เจ้าหญิงโบแจของผม....น่ารักจังเลยนะ.."
เพียงแค่คำพูดเดียวของร่างสูง ก็ทำเอาหน้าขึ้นสี ใจเต้นตึกตักแล้ว..
"ยะ..ยุน.." มือบางลองยื่นไปสะกิดไหล่ร่างสูงเบาๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัวแม้แต่น้อย..
"......" เจ้าหมียักษ์ยังคงหลับสบายไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น แขนแกร่งโอบกอดรอบตัวร่างบางแน่นราวกลับกลัวว่าร่างบางจะทิ้งเค้าไป..
"...เฮ้อ.." คิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนมือไปแกะมือของยุนโฮออกเบาๆ แต่ทำยังไงก็ไม่สามารถจะหาวิธีหลุดออกจากอ้อมแขนแกร่งนี้ได้ซักที..
'...ทำไมกอดแน่นอย่างนี้นะ ..ให้ตายสิ..'
คิดพลางแกะแขนอวบของหมีออก…
"....หืมม?" ร่างสูงค่อยๆลืมตาขึ้นน้อยๆในจังหวะที่แจจุงกำลังง่วนกับการหาวิธีหลุดออกจากอ้อมกอดนี้..
"....." ร่างบางไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่าร่างสูงที่กอดเค้าอยู่นั้น ตอนนี้ตื่นขึ้นแล้ว..
"..." ยุนโฮยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างมีแผน มือหนารวบตัวร่างบางเข้ามากอดแน่นยิ่งกว่าเดิม
"อ๊ะ..!" แจจุงถึงกับตกใจ พยายามดิ้นหนีจากอ้อมแขนแกร่งนี้
"เจ้าหญิงจะไปไหนล่ะครับ.. ไม่อยากให้ผมกอดเหรอครับ.." หมียิ้มเจ้าเล่ห์ ยื่นหน้ามาข้างๆซอกคอขาวของร่างบาง พลางขบเม้มเบาๆ
"อ๊ะ!!..จะทำอะไรน่ะ!!" ร่างบางดิ้นพราด พยายามแกะมือที่รวบรอบเอวบางออก แต่แรงของร่างสูงนั้นมีมากเหลือเกิน
"เจ้าหญิงโบแจรังเกียจผมเหรอครับ.." จมูกโด่งไล้ไปตามซอกคอสวย ก่อนจะกดลงที่แก้มของร่างบางที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อ..
"ยะ..ยุนโฮ.. ปล่อยนะ.." เสียงเล็กพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก นิ้วมือเรียวสวยยังคงพยายามแกะมือหนาของร่างสูงให้พ้นจากเอว..
"อยากให้ผมปล่อยก็ต้องจุ๊บผมทีนึงก่อนสิ.." ซุกหน้าเข้ากับเรือนผมนิ่มสลวยสีบอล์นทองของร่างบาง..ก่อนจะกระชับมือกอดให้ถนัด..
"อะ..อะไรนะ?" หันหน้ากลับมาถามอย่างตกใจ แต่ถูกร่างสูงฉวยโอกาสกดตัวลงกับเตียงนุ่ม ข้อมือทั้งสองข้างถูกล็อคด้วยมือหนาของร่างสูง..
".....ปะ..ปล่อยนะ..ไอ้บ้า ไอ้ลามก..ไอ้..ไอ้" ดิ้นขัดขืน ตะโกนด่า พลางใช้เท้าถีบแรงๆ..
"...." ยังไม่ทันที่จะได้ด่าไปมากกว่านั้น ริมฝีปากสวยก็ถูกประกบลงด้วยปากรูปกระจับของร่างสูง..
"อื้อ..อื้อ.." นิ้วมือเรียวพยายามดันอกแกร่งให้ออกไป.. แต่ริมฝีปากก็ถูกรุกเร้าเข้ามาเรื่อยๆจนเริ่มอ่อนแรง
"....." ร่างสูงล็อคตัวร่างบางเบื้องล่างไว้แน่น ประกบจูบอยู่เนิ่นนานก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปเลียหาความหวานในโพรงปากร่างบาง..
"..." เรี่ยวแรงที่ร่างบางใช้ผลักเมื่อครู่หายไปจนหมด ยุนโฮค่อยๆถอนปากออกช้าๆ เนื่องจากร่างบางหายใจไม่ทัน
".....แฮ่ก..แฮ่ก.." ร่างบางนอนหอบหายใจแรง ปากสวยแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด..
".....ยะ..ยุนโฮ.." เสียงเรียกปนเสียงหอบกระเส่าของร่างบางดังขึ้นเบาๆ
"หืม...?" เอื้อมมือไปลูบผมของร่างบางแผ่วเบา
"ชะ..ช่วยฉัน..ที.." เอ่ยอย่างติดขัด ใบหน้าขึ้นสีแดงจัด..มือเรียวเลื่อนไปจับแกนกายของตนเลื่อนขึ้นลงเบาๆ
"...." ร่างสูงเบิกตาโต ก่อนจะดึงผ้าห่มที่คลุมอยู่ออก.. เผยให้เห็นแกนกายของร่างบางที่กำลังตั้งชูชันอย่างมีอารมณ์
"...อะ..อา.. เข้ามาที..อา.." ร่างบางไม่หลงเหลือความอายอีกต่อไป มือเรียวดึงขาตนเองกางออกเผยให้เห็นช่องทางสีชมพูอุ่นที่กำลังรอรับร่างสูงอยู่..
"....." ยุนโฮนิ่งอึ้งไปซักพัก รู้สึกถึงเสียงหัวใจที่กำลังเต้นรัว.. ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างโบแจจะทำให้เค้าจิตใจหวั่นไหวได้ถึงเพียงนี้..
"อ๊า..ยุน..เร็วๆ" ร่างบางที่ไม่สามารถทนอารมณ์ของตัวเองได้ เขยิบตัวเลื่อนเอาช่องทางของตัวเองไปจ่อตรงแกนกายร่างสูง ก่อนจะกดมันให้แนบชิดกันเบาๆ
"..บะ..โบแจ.." ร่างสูงมองใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ของร่างบาง ก่อนจะยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก..
"ถ้าเจ้าหญิงต้องการ..ผมก็จะทำให้ครับ.." ยุนโฮยิ้มกว้าง "ว่าแต่..ถ้ามันยังไม่มีอะไรหล่อลื่นอย่างนี้ เจ้าหญิงจะเจ็บนะครับ.."
"อะ..อ๊า..ทะ..ทำยังไงก็ได้..ขะ..เข้ามาเร็วๆ" ร่างบางครางพร้อมพูดฟังไม่ได้ศัพท์ มือเรียวเขยิบรูดแกนกายตัวเองขึ้นลงถี่กระชั้น..
"โอ๊ะ..เจ้าหญิงใจเย็นสิครับ" ยุนโฮปราม เอื้อมมือไปจับเอามือบางออกจากส่วนนั้น ก่อนจะก้มลงใช้ปากดูดเค้นแทน..
"อ๊า.. ..อ๊า.." เสียงหวานครางดังก้อง.. มือเรียวกดหัวร่างสูงให้แนบชิดกับส่วนนั้นยิ่งขึ้น..
"..อืมม..อืมม.." ยุนโฮทั้งดูดเค้น ทั้งขบกัดมันเบาๆราวกับเป็นของเล่น ทำเอาร่างบางเสียวซ่านจนแทบขาดใจ..
"อ๊าาาาา.." เสียงหวานครางขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาเลอะเทอะเต็มปากร่างสูง
"อึก.." ร่างสูงกลืนน้ำรักลงคอไปอย่างง่ายดาย ก่อนจะถอนปากออกช้าๆ เลื่อนนิ้วไปกดเบาๆที่ปากช่องทางอุ่น
"อะ.." ร่างบางร้องครางออกมาอย่างตกใจ เมื่อนิ้วยาวๆของร่างสูงเริ่มรุกเร้าเข้ามาภายใน
"..." ร่างสูงยิ้มกริ่ม เขยิบนิ้วเลื่อนไปมาอย่างหยอกเย้า "ตรงไหนที่เจ้าหญิงรู้สึกดีล่ะครับ..บอกผมสิ"
"อ๊า..อ๊า.." ยุนโฮเลื่อนนิ้วไปมาก่อนจะกดโดนจุดหนึ่งที่ทำให้ร่างบางครางออกมาเสียงดัง
"...." นิ้วเรียวยาวค่อยๆเลื่อนออกช้าๆ พร้อมกับน้ำหล่อลื่นเหนียวที่ไหลเยิ้มตามออกมาด้วย
"เจ้าหญิงอย่าเกร็งนะครับ..ผมจะทำให้เจ้าหญิงรู้สึกดีสุดๆไปเลย.." ร่างสูงเอ่ยพลางยิ้มกว้าง ก่อนจะแทรกตัวสอดแกนกายแข็งขึงเข้าไปในช่องทางคับแน่นนั้น
"อ๊ะ..อ๊า อ๊า..." ร่างบางครางกระเส่า เกร็งตัวบิดเร่าอย่างเจ็บปวด..
"อะ..ใจเย็นนะครับ.." ยุนโฮค่อยๆแทรกตัวเข้าไปอย่างเป็นธรรมชาติ ก่อนจะเข้าไปจนสุด แล้วเริ่มเขยิบตัวเข้าออกช้าๆ..
"อ๊า..อ๊า..อ๊า.." ร่างบางครางไม่หยุดปาก ทั้งเจ็บทั้งรู้สึกดีผสมปนเปกันไป..
"อืมม.." ยุนโฮกระแทกตัวในจังหวะที่ถี่กระชั้นยิ่งขึ้น แต่เพราะช่องทางที่คับแคบนั้นทำให้เข้าไปจนสุดไม่ได้
"อ๊า.." ร่างบางครางเสียงดัง มือทึ้งผ้าปูเตียงแน่น
"อืม..อืม.." ยุนโฮครางในลำคอเบาๆ ดึงแกนกายออกมาจนเกือบสุด แล้วกระแทกกลับเข้าไปอีกครั้ง..ก่อนจะปลดปล่อยนำรักเข้าไปในร่างกายของร่างบาง
"อ๊า..." รู้สึกได้ถึงน้ำรักอุ่นของร่างสูงที่ฉีดพุ่งเข้ามาอย่างมากมาย เกร็งกระตุกแล้วปลดปล่อยออกมาเช่นกัน..
"...อืม.." ร่างสูงถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะถอนแกนกายออกจากตัวร่างบาง
"อา.." ร่างบางทิ้งตัวลงนอนกับที่นอนอย่างหมดแรง หอบหายใจถี่
"...ไหวมั๊ยครับเจ้าหญิง" ยุนโฮทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ก่อนจะดึงตัวของแจจุงเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน..
"อะ..อืม.." พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะผลอยหลับไปอีกครั้ง..
ถึงแม้แสงแดดจะสาดส่องเข้ามาทางช่องหน้าต่างบ่งบอกว่าเป็นเวลาเช้า แต่ทั้งสองก็ไม่อยากจะลุกออกไปไหน อยากจะใช้เวลาอยู่บนเตียงนอนนี้สองคน นานเท่าที่จะทำได้..
ตัดมาทางอีกห้องนอน เจ้าโลมาน้อยกำลังนั่งงัวเงียอยู่บนเตียง..
"งื่อ..ที่นี่มันที่ไหนกันเนี๊ย??" โวยวายเสียงแหลม พลางมองไปรอบๆห้อง..
"บ้านแจจุงไง.." ยูชอนสภาพผ้าขนหนูผืนเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำ มือข้างซ้ายถือผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดเส้นผมเปียกน้ำของตัวเองเบาๆ
"หะ..หา? บ้านแจจุง??" โลมาน้อยเบิกตากว้าง พลางยกมือขึ้นทาบหน้าผาก.. "โอ๊ยย ปวดหัวจัง.."
"..อื้อ.. ไม่ปวดสิแปลก เมื่อคืนนายเมาเละเทะ แถมยังแทบไม่ได้นอนอีกด้วย" ยูชอนยิ้มกรุ้มกริ่มพลางมองร่างเล็กอย่างมีเลศนัย
"หา? เมา? ไม่ได้นอน?" เควสชั่นมาร์กขึ้นเต็มหน้าเจ้าโลมา ก่อนที่จะก้มมองร่างกายไร้เสื้อผ้าปกปิดของตัวเอง..
"อ๊าาาาาาาาาาาาาาา!!!!" สุดท้ายเจ้าโลมาน้อยก็รู้ แถมยังตกใจร้องดังลั่นบ้านอีกต่างหาก..
"นายน่ะ..น่ารักจริงๆเลยนะ" ยูชอนทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเบาๆ ก่อนจะยื่นมือไปหยิบเสื้อนักเรียนของจุนซูมาให้"นี่ไง เสื้อนาย.. ว่าแต่มันเหม็นจริงๆเลย งั้นเดี๋ยวฉันไปหาเสื้อของแจจุงมาให้ใส่ก่อนนะ" ลุกเดินไปเปิดตูเสื้อผ้าออก ก่อนจะพบว่าภายในมีเสื้อผ้ามากมายให้เลือกใส่
"...-////-" โลมาน้อยนั่งหน้าขึ้นสี มือเล็กๆกำเสื้อเชิ้ตนักเรียนแน่น..
"อ่ะ..ไปอาบน้ำซะ!" ยูชอนรื้อๆตู้เสื้อผ้า ก่อนจะโยนผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาทางจุนซู ซึ่งมันก็ลอยมาคลุมหัวพอดีเป๊ะ..!
"...อื้อๆ" โลมาน้อยทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป..
เวลาผ่านไปราวๆสิบนาที ยูชอนที่สวมเสื้อผ้าของแจจุงเรียบร้อย กำลังยืนชื่นชมความหล่อ(?)ของตัวเองอยู่หน้ากระจก เช่นเดียวกับเจ้าโลมาที่เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วนั่งลงบนขอบเตียง
"ใส่นั่นซะ ที่ฉันวางไว้ที่เตียงน่ะ.." ยูชอนพูดโดยไม่หันมามองแม้แต่เล็กน้อย มือข้างขวากำลังหวีผมดำยาวของตนเอง..
"อื้อ.." จุนซูน้อยหันไปมองเสื้อผ้าที่วางอยู่บนเตียง.. มันเป็นเสื้อยืดสีชมพูอ่อนกับกางเกงยีนส์สีซีดๆขายาว
"ทำไมต้องเป็นสีชมพูด้วย!!" โลมาน้อยโวยวาย เพราะในตู้มีเสื้อผ้าตั้งมากมาย แต่เค้าดันต้องใส่เสื้อสีชมพูหวานแหวว
"เพราะนายเหมาะกับสีชมพูไงล่ะ!" ยูชอนหันมาว่า ก่อนจะเดินมาใกล้ๆ "จะใส่เองหรือให้ฉันใส่ให้ล่ะ ฮึ?"
"ฉะ..ฉันใส่เองได้..ไม่ต้องยุ่ง" ร่างเล็กหน้าขึ้นสี ก่อนจะผลักตัวยูชอนออกไป
"...ชิ.." ยูชอนเดินกลับไปส่องกระจกต่ออีกครั้ง ส่วนจุนซูก้อรีบใส่เสื้อผ้าอย่างเลี่ยงไม่ได้
"สะ..เสร็จแล้ว!" จุนซูว่าเสียงใส พลางก้มมองเสื้อผ้าของตัวเอง หมุนซ้ายหมุนขวา
"โอ๊ะ! น่ารักจังเลย" ยูชอนยิ้มหวานให้ ก่อนจะเดินมาจับมือร่างเล็กให้เดินลงไปชั้นล่างของบ้าน
ชางมินที่กำลังนั่งดูทีวีรายการการ์ตูนอยู่หันมาทักทายยิ้มๆ
"ตื่นแล้วเหรอฮะ?" ชางมินผู้ไร้เดียงสาทักทาย ก่อนจะหันกลับไปสนใจการ์ตูนต่อ
"..." ยูชอนจับมือจุนซูมานั่งลงที่โซฟาข้างๆชางมิน
"......." ทั้งสามคนเงียบไปซักพัก ก่อนที่จุนซูจะเอ่ยถามขึ้น
"แล้วแจจุงกับยุนโฮหละ?" เสียงแหลมใสถามอย่างร่าเริง
"อ้อ..สองคนนั้นยังไม่ตื่นฮะ" ชางมินตอบ แต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่การ์ตูนในทีวี
"แล้วนายอาบน้ำแล้วเหรอ?" ยูชอนถามบ้าง
"ฮะ..อาบเมื่อกี๊" ชางมินตอบ พลางชี้ให้ดูชุดของตัวเองที่แจจุงเตรียมให้เมื่อคืน "น่ารักมั๊ยฮะ?"
"อื้อ..น่ารักๆ" จุนซูเอ่ยปากชมยิ้มๆ ก่อนจะมองไปที่ขากางเกงชางมิน..
"อะ..อ๋อ .. อย่าไปใส่ใจเลยฮะ ผมสูง ขามันเลยออกจะเต่อๆนิดหน่อย ฮ่าๆ.." ชางมินหัวเราะเบาๆกับขากางเกงที่ใส่อยู่ ที่มันลอยเต่อขึ้นมาถึงข้อเท้า..
"โอ๊ะ!! มาร์กไรเดอร์!!!" ยูชอนตะโกนออกมา พลางจ้องทีวีไม่กระพริบตา
"ชอบเหมือนกันเหรอฮะ?" ชางมินหันมาถามอย่างกระตือรือร้น
"ใช่ๆๆ" ยูชอนยิ้มร่า ก่อนจะชวนชางมินคุยถึงเรื่องมาร์กไรเดอร์ ที่จุนซูไม่เคยสนใจ..
"เฮ้อ.." โลมาน้อยถอนหายใจ แล้วเดินหนีขึ้นไปที่ห้องที่คิดว่าแจจุงนอนอยู่.. ก่อนจะเคาะประตู
"......" ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ ไม่ว่าจะเคาะกี่ทีๆ จุนซูจึงตัดสินใจแง้มประตูออกน้อยๆ แล้วมองลอดเข้าไป
"อ๊ะ..!" ดวงตาเล็กๆของโลมาน้อยเบิกกว้าง เพราะภาพที่เห็นภายในห้องนั้น มันทำเอาตกใจสุดขีด..
"....." จุนซูรีบปิดประตูห้อง แล้วก้มหน้ายืนพิงกำแพงนิ่ง.. ใบหน้าขึ้นสีด้วยความเขิน
"..ทะ..ทำอะไรกันนั่นน่ะ" โลมาน้อยพึมพำ ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปาก แล้วรีบวิ่งลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
"อะ..อ้าว จุนซู เป็นอะไรไปล่ะ?" ยูชอนที่นั่งดูทีวีทัก ก่อนจะหันมามองน้อยๆ "ทำไมหน้าแดงอย่างนั้นหล่ะ ไม่สบายเหรอ?" วิ่งเข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง
"มะ..ไม่ ฉันไม่เป็นอะไร" จุนซูปัดมือยูชอนที่จับแขนอยู่ออก ก่อนจะวิ่งหนีไปล้างหน้า
"นะ..นั่นมันเรื่องอะไรกัน ตาฝาดไปใช่มั๊ย?.." จุนซูล้างหน้า ก่อนจะพึมพำอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
"เป็นอะไรมากมั๊ย?" ยูชอนวิ่งตามเข้ามา ก่อนจะก้มหน้ามาดูอย่างเป็นห่วง "ไหวมั๊ย?"
"ฉะ..ฉันไม่เป็นอะไร" จุนซูว่า พลางเดินกลับมานั่งที่โซฟาในห้องรับแขกอย่างเช่นเคย
"อือ..แน่นะ" ยูชอนเดินลงมานั่งข้างๆ
"อื้อ..ฉันไม่เป็นไร" จุนซูก้มหน้าลงต่ำ..
เวลาล่วงเลยผ่านไปจนบ่ายแก่ๆ จุนซูและยูชอนพากันกลับบ้านไปแล้ว เหลือเพียงชางมิน แจจุงและยุนโฮ ที่นั่งดูทีวีในห้องรับแขกเหมือนเดิม
"...อ่า จบแล้ว งั้นผมกลับก่อนนะ" ชางมินว่า ก่อนจะลุกไปเก็บของๆตัวเอง แล้วออกจากบ้านไป..
ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่ยุนกับแจ..
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ทั้งสองคนไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรทั้งนั้น จนกระทั่งสองทุ่ม หลังจากที่ทั้งคู่กินข้าวเสร็จ..
"เจ้าหญิงโบแจ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ" ยุนโฮว่าอย่างทะเล้น ก่อนจะเดินไปทางหน้าบ้าน..
"กลับบ้านดีๆนะ" แจจุงว่า แล้วยิ้มให้บางๆ
"ครับ.. ฝันดีนะครับเจ้าหญิง" ยุนโฮยื่นหน้ามาจุ๊บที่หน้าผากแจจุงเบาๆ ก่อนจะถอยไปยิ้มให้ แล้วเดินจากไป..
แจจุงยืนมองร่างสูงเดินไปจนลับตา.. ภาวนาให้วันรุ่งขึ้นมาถึงเร็วๆ....
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Minji Talk :: โอ้วว เรทอีกแล้ว = = งื่อ คนแต่งหื่น กำจิงๆ..
มะวานก้อไปซื้ออัลบั้มสามมาแร้วว "'O' Jung.Ban.Hub'" เหอๆ
มือของแถมด้วยน๊า เปนที่ห้อยมือถือ ได้มิกมา T T อยากได้มินง่ะ เหอๆ
อุดหนุนของแท้กันเยอะๆนะคะ อิอิ ดงบังจะได้มาไทยอีกไง ^^
เบื้องหลังการถ่ายทำ
แจ – แง้ T[]T ทำไมให้บทแบบนี้กะผมอีกแล้วอ้ะ~!!!!
ยุน – ดีออก *นั่งยิ้มกริ่ม*
มินจี – เจ้ก็สงสารแจนะ แต่หัวใจเจ้มันเรียกร้องงง โฮะๆๆๆ
มิน+มิก+เซีย - *ทำหน้าประมานว่า "โอ้ว เจ้หื่นนน"*
มินจี – อะไรกันยะ มองทำไม?? . /. *หันไปจ้องมินมิกเซีย*
มิน+มิก+เซีย – ปะ..ป่าวค๊าบบบ
มินจี – เด๋วปั๊ด หักค่าตัวเลย..
มิน+มิก+เซีย – งก..*พูดเบาๆ*
มินจี – โอเค ค่าตัวพาร์ทนี้เจ้ยกให้ยุน
ยุน – เย้วววว~ *ตีลังกาสามตลบ*
มิน – แง้ T T ถ้าเจ้ไม่ให้เงินเรา แล้วเราจะเอาตังที่ไหนซื้อข้าวกินล่ะฮะ?
มินจี - .... เรื่องของเทอ
เซีย – เจ้ค๊าบบบ ขอยาล้างตาหน่อย = = ผมรู้สึกไม่ค่อยดี เห็นอะไรไม่ค่อยดี..
มินจี – มีแต่น้ำเปล่า ไม่เคยซื้อ เปลือง!! *ยื่นแก้วน้ำเปล่าให้*
เซีย – ไม่ล้างก็ได้ฮะ =3=
มินจี – เรื่องมากจิง!! - -* *วางแก้วลงที่เดิม*
มิน – ผมหิวฮะ~~~~! T_T
มินจี - ...หิวก็กินสิคะ~
มิน – ไม่มีอะไรให้กินอ้ะ T_T
มินจี – ชั้นเตรียมมาให้พวกนายแล้ว~
มิน+มิก+เซีย - *ตาวาว* อะไรฮะๆๆ??
มินจี - *ยกถุงเบ่อเริ่มขึ้นมา* แกลบบบ~!!!
ทุกคน - ....=[]="...
แจ - ....ทำมายยย คนรับบทหนักกกก ต้องเป็นฉานนนน~ T[]T
ความคิดเห็น