คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part 4 -->> เกมส์.. [NC]
ตอนนี้NCนะคะ ใครรับไม่ได้ก็ปิดปายยยย ^^ แล้วจะหาว่าไม่เตือนนน..
Part 4
We're Couple
โบแจและยุนโฮเดินกลับมาที่ห้องซ้อมกันอย่างช้าๆ ที่สำคัญยุนโฮจับมือเดินจูงมาตลอดทาง...
“นี่..โบแจ..” ยุนโฮเอ่ยเรียกโบแจเสียงเบา..
“หืม?” ทำเสียงในลำคอเป็นเชิงถาม.. ตลอดทางเดินกลับมาโบแจก็เอาแต่เดินก้มหน้าก้มตาตลอด..
“นาย..รักฉันมั๊ย” ยุนโฮถามเสียงเบาลงไปอีก
“...อะ..อือ..” พยักหน้านิดๆ ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขิน
“อื้อ..” ยุนโฮยิ้มน้อยๆ ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินเข้ามาในห้องซ้อม..
จุนซูและยูชอนยังคงเรียนเปียโนกันไม่เลิก ส่วนชางมินนั่งหลับคาหนังสือฟิสิกส์เล่มหนาบนโต๊ะ..
“....” แจจุงเดินลงไปนั่งใกล้ชางมิน ก่อนจะเรียกยุนโฮให้มานั่งด้วย
“....” ยุนโฮนั่งลงช้าๆ..
“นี่!!บอกแล้วไงว่าตัวนี้มี! ไม่ใช่นี่ซอล! อ๊ากกก นายนี่ไม่รู้เรื่องจริงๆเลยนะ!” ยูชอนที่นั่งสอนเปียโนจุนซูอยู่นานเริ่มหงุดหงิด เนื่องจากไม่ว่าสอนเท่าไหร่ จุนซูก็ทำผิดอยู่ดี..
“...” จุนซูยังคงนั่งยิ้ม และกดเสียงตัวซอลซ้ำๆประชดยูชอน
“เน่!!! ถ้ายังไม่กดให้ถูกล่ะก็ ฉันจะปล้ำนาย!!” ยูชอนตะโกนก้อง ทำเอาชางมินที่หลับอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่น
“หะ ห๊ะ?” ชางมินหันซ้ายหันขวาด้วยความตกใจ ก่อนจะก้มลงหลับต่อ
“อุ๊บ..ฮิฮิ” แจจุงยกมือขึ้นปิดปากแล้วหัวเราะน้อยๆ
“....” ยุนโฮนั่งยิ้มอยู่ข้างๆ ก่อนจะเอนหัวไปพิงไหล่เล็กๆของแจจุง..
“อ๊ะ...” สะดุ้งแล้วทำท่าจะเขยิบหนี แต่โดนยุนโฮเกี่ยวแขนไว้..
“โบแจ..นายอย่าทิ้งฉันไปไหนเลยนะ..” พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ ซุกหน้าลงกับต้นแขนขาวๆนั่น..
“...หืม..?” หันมามองร่างสูงที่กำลังซุกหน้าเข้ากับไหล่ตัวเองยิ้มๆ.. “อื้อ..”
มือหนาของยุนโฮเลื่อนจากการเกี่ยวแขนขาวๆเป็นจับมือนิ่มๆของร่างบางแทน... มือของโบแจทั้งบอบบาง..นุ่ม..และ..สวย.. แต่มัน...เย็น..
“ทำไมมือเย็นจังล่ะโบแจ?” ยุนโฮถามพลางยื่นมืออีกมือไปกุมมือของร่างบาง
“อ่ะ..ไม่รู้สิ” ร่างบางส่ายหน้าเบาๆ “นายก็ทำให้มันอุ่นสิ” พูดพลางยิ้มบางๆ
“อื้อ..” ยุนโฮขานรับในลำคอ แล้วกุมมือบางของแจจุงแน่น..
“...” แจจุงหันไปมองยุนโฮยิ้มๆ ก่อนจะเอนหัวไปพิงหัวของยุนโฮ..
“โบแจ... ฉันรักนาย” เสียงทุ้มต่ำนั่นเอ่ยขึ้น.. “นายรักฉันบ้างรึปล่าว..”
“นายคิดว่าไงล่ะ?” แจจุงเอ่ยถามเบาๆ
“อืม...รักสิ..รักมากด้วย..ใช่มั๊ยล่ะ” ยุนโฮพูดเสียงใส ก่อนจะเงยหน้าขึ้นหอมแก้มขาวๆนั้นเบาๆ
“โอ๊ะ..” เขยิบหลบน้อยๆ ก่อนหันไปยิ้มให้ “บ้า...อายคนอื่นเค้า..” พูดอย่างเขินๆก่อนจะผลักหัวยุนโฮเบาๆ
“อายทำไม..มากกว่านี้ยังเคยเลย” ยุนโฮพูดพลางหัวเราะฮิฮิ..
“....” ร่างบางพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งหน้าแดงอยู่นิ่งๆ
“ฮิฮิ...” ยุนโฮหัวเราะร่า แล้วลุกขึ้นเดินไปพูดอะไรซุบซิบๆกับยูชอนและจุนซู..
แจจุงที่นั่งดูอยู่เริ่มเกิดอาการสงสัย มองยุนโฮงงๆ ก่อนพูดขยับปากถามขึ้นมาแบบไร้เสียง..
“...พูด อะ ไร น่ะ ?” แจจุงพูดขยับปากขึ้นลงเบาๆ
“ไม่บอก..” ยุนโฮขยับปากบอก แล้วแลบลิ้นทะเล้นให้แจ...
“....” ร่างบางหน้าสวยทำอะไรไม่ได้ เลยได้แต่นั่งเท้าคางมองอย่างสงสัย
“...ฮิฮิ” ยุนโฮเดินกลับมานั่งที่เดิม เป็นจังหวะเดียวกับที่อาจารย์เดินกลับเข้าห้องมาพอดี..
“เอาล่ะ กลับบ้านไปกันได้แล้ว..!” อาจารย์พูดพลางหยิบเอกสารบนโต๊ะขึ้นเก็บ
“คร๊าบบบบบ” หนุ่มๆทั้งห้าขานรับ ก่อนจะคว้าสัมภาระของตัวเองแล้วเดินออกจากห้องไป
ทั้งห้าคนเดินเอื่อยๆกลับบ้านของแจจุง ดูท่าว่าชางมินจะยังไม่ตื่นดีเลยเดินเซไปซ้ายทีขวาที จนไปชนเข้ากับสาวสวยสะบึ้มฮึ่มคนหนึ่ง...
“อ๊าาาาาาาา~! ตู้เย็น!! ขอโทษฮ๊าาาาา~! ผมไม่ได้ตั้งใจจะชนตู้เย็นของคุณนะฮะ!! ><” ชางมินตกใจหันไปพูดกับสาวสวยร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆสาวสะบึ้มฮึ่มคนนั้น ดูท่าทางเหตุการณ์ชักไม่น่าไว้วางใจแล้ว..
“ตู้เย็น!!! ว่าใครตู้เย็นยะ?” ผู้หญิงคนนั้นว่าด้วยเสียงแปร่งๆ...กระเทย!
“ว๊ากกกก ผมขอโทษฮ๊า~! ไม่ใช่ตู้เย็นแต่เป็นตู้เสื้อผ้า~! ><” ชางมินยังพูดแบบคนไม่ได้สติ..
“ตู้เสื้อผ้า!!!” ผู้หญิง..เอ๊ยย กระเทยคนนั้นว่า พลางดึงเสื้อชางมินเข้ามาให้เข้ามาอยู่ใกล้ๆ
“แง้~~ T[]T ผมขอโทษฮ๊า~! คุณพี่สุดสวย T T” ชางมินตะโกนพลางทำท่ากลัว พยายามปัดมือหนาๆของกระเทยของคนนั้นออก
“สวย?..” มือหนาๆค่อยๆปล่อยออกจากปกเสื้อของชางมินก่อนจะเลื่อนไล้ขึ้นมาที่ใบหน้าหล่อๆนั้นเบาๆ
“(T_T)(_ _)(T_T)(_ _) ฮะ..สวย” ชางมินพยักหน้าหงึกหงัก แล้วพยายามถอยตัวออกมา “พี่ๆพวกผมก็..อ๊ะ หายไปหมดแล้ว T T~” ชางมินหันไปทำท่าจะขอความช่วยเหลือจากพี่ๆอีกสี่คน แต่..เค้ากลับหายไปหมดแล้ว...
“ทำไมทิ้งผมแบบเน้~~~ T T” ชางมินสะอึกสะอื้น พลางเหลือบไปเห็นพี่ๆอีกสี่คนที่ยืนหลบอยู่ไกลๆ
แจจุงกำมือแล้วชูขึ้นทำท่าไฟท์ติ้ง ส่วนยุนโฮกับยูชอนก็ยิ้มแหยๆให้เค้า.. และ จุนซู กำลังกินไอติมในมืออย่างเอร็ดอร่อย...
“พี่ฮะ~~~ T[]T” ชางมินยกมือขึ้นทำท่าตะกายๆไปทางพี่ๆ
“อะไรจ๊ะหนุ่มน้อย.. มาอยู่กับพี่มา” กระเทยคนนั้นทำท่าจะดึงตัวชางมินเข้ามากอดแล้วยื่นหน้ามาจะจูบ..
ชางมินฉวยโอกาสที่กระเทยคนนั้นเผลอ รีบวิ่งหนีออกมาด้วยสติที่ตื่นเต็มที่.. เค้าวิ่งมาหยุดหน้าพี่ๆก่อนจะก้มลงหอบแฮ่กๆ
“แฮ่ก..แฮ่ก..พี่ฮะ.....ไม่คิด..ไม่คิดจะช่วยผมมั่งเหรอฮะ..” ชางมินพูดไปหอบไป พลางเช็ดเหงื่อบนใบหน้าเบาๆ
“แหะๆ..” แจจุงยืนหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะหันไปโทษยุนโฮ “ก็เพราะยุนโฮไม่ยอมปล่อยฉันไปน่ะสิ..”
“เฮ้ยยย!” ยุนโฮสะดุ้ง ก่อนจะรีบแก้ตัว “ไม่ใช่นะ.. ยูชอนต่างหากที่รั้งแขนฉันไว้น่ะ”
“หา?” ยูชอนที่ได้ยินถึงกับทำหน้างง “ฉันไปรั้งแกไว้ตอนไหนวะ?”
“.....” ชางมินทำแก้มป่องงอนๆ ก่อนจะจ้องหน้าแจจุง “วันนี้พี่ต้องทำข้าวให้ผมมากกว่าคนอื่นด้วย!”
“..จ้าๆ” แจจุงตอบรับยิ้มๆ ก่อนจะเดินนำทุกคนไปที่บ้านตัวเอง
ทั้งห้าคนเดินเข้าบ้านแจจุงกันมาจนครบ ชางมินรีบวิ่งไปที่โซฟาแล้วทิ้งตัวนั่งแผ่หลาอย่างสบายใจ ส่วนจุนซูก้อเดินมองๆสำรวจรอบๆเช่นเดียวกับยูชอน และยุนโฮ.. เข้าไปนั่งเฝ้าแจจุงที่ทำกับข้าวอยู่ในครัว
“พี่แจจุงฮะ..เร็วๆนะฮะ ผมหิวแล้ววว” ชางมินตะโกนมาจากห้องรับแขก ทำให้แจจุงรีบลงมือทำกับข้าวโดยด่วน
“อื้อออออออ” แจจุงตะโกนตอบจากในครัว พลางหันผักตรงหน้าอย่างชำนาญ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว..เช่นเดียวกับชางมินที่นั่งหน้าละห้อยอยู่บนโซฟาด้วยความหิว..
‘’จ๊อกกกกกกกกกกกกกกกก...’
เสียงท้องของชางมินร้องดังก้องราวกับอยากจะป่าวประกาศว่า “ตูหิวแล้วว้อยยย!!”
“พี่ฮะ ผมหิวจะตายแล้วนะฮะ... = =” ชางมินเดินลากเท้าไปเกาะประตูครัว ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่ว
“อ่ะอื้อๆ เสร็จแล้วๆ” แจจุงยกกิมจิชิเกะมาวางบนโต๊ะอาหาร ก่อนจะยิ้มพร้อมกับเหงื่อเม็ดโตบนใบหน้า
“หอมจังเลยยยย~” ยูชอนวิ่งมาเกาะหลังชางมินพลางชะโงกหน้าเข้ามาทำจมูกบานดมกลิ่นอาหาร - -“
“เอาล่ะ กินกันเถอะ..” ร่างบางปลดผ้ากันเปื้อนไปแขวนไว้ ก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร
“หม่ำล่ะคร๊าบบบบ” ชางมินผู้กระตือรือร้นคว้าตะเกียบคีบอาหารเข้าปากอย่างรวดเร็ว
มื้อเย็นผ่านไปอย่างรวดเร็ว อาหารบนโต๊ะทั้งหมดถูกกวาดลงท้องจนหมดเกลี้ยง โดยเฉพาะชางมิน(อีกแล้ว - -“) ที่ดูเหมือนว่าจะกินไปเยอะสุด..
“...” มือบางของแจจุงรวบจานมากองรวมกันอย่างรวดเร็ว ก่อนจะทำหน้าที่แม่บ้านที่ดีเดินยกไปล้าง
“ผมล้างให้นะ..” ชางมินวิ่งมาทำท่าจะแย่งจานจากมือแจ..
“เอ่อ..ไม่เป็นไร” รีบไปวางจานที่อ่างล้างมือ..
“โบแจ! ฉันล้างให้นะ” ยุนโฮรีบวิ่งเข้าไปแทรกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเปิดน้ำเพื่อล้างจาน
“อะ..อื้ม” ร่างบางพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปยังห้องรับแขก
เจ้าหมีกำลังก้มหน้าก้มตาล้างจานอย่างขะมักขเม้น ส่วนเพื่อนๆอีกสี่คนที่เหลือก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกดูทีวีกันสบายใจเฉิบ..
‘ให้ตาย..ฉันน่าจะให้ไอ้เด็กโย่งนั่นมาล้างจานตั้งแต่แรก..- -*’ ยุนโฮคิดพลางล้างจานในมือปื้ดๆ
หมีล้างจานต่อไปอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆแจจุงในห้องรับแขก..และก็สังเกตุได้ว่า ยูชอนหายไป?
“กลับมาแล้ววว~” ยูชอนเดินเข้ามาจากหน้าบ้าน ในมือถือถุงพะรุงพะรัง
“อะไรน่ะ?” ชางมินเอ่ยถามอย่างสนใจ
“โซจู ^[]^..” ยูชอนทำตาปิ๊งๆ ก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะ
“โซจู! ...นายดื่มพวกนี้ด้วยเหรอเนี่ย?” แจถามตาโตด้วยความตกใจ
“เยส” ยูชอนตอบยิ้มๆ “นายดื่มไม่เป็นเหรอ?” ถามแจงงๆ
“ป่าว.. ฉันดื่มออกบ่อย ..” แจพูดอายๆ
“อ้อ..งั้นเหรอ” ยูขอนหยิบโซจูออกมาตั้งบนโต๊ะทีละขวด ก่อนจะเดินไปหยิบแก้วเล็กๆในครัวมาห้าใบ..
“สิบห้าขวด O[]O!!!” จุนซูนั่งนับขวดโซจู ก่อนจะตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าหน้าอย่างนายจะดื่มโซจูเก่ง..” ยูชอนพูดขึ้นกับแจจุง ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์
หารู้ไม่ว่าคำพูดนั้นของยูชอนมันไปกระตุ้นต่อมเอาชนะของแจจุงเต็มๆ..
“ไม่เชื่อก็มาแข่งกันเลยเอามั๊ย?” แจจุงพูดท้าๆก่อนจะทำตาโตจ้องหน้ายูชอนเขม็ง
“เอาเซ่..” ยูชอนพยักหน้า “ฉันขอท้าทุกคนในที่นี้เลย..”
“เอาสิ...” ยุนโฮท่าทางเริ่มสนุก ยื่นมือไปเปิดขวดโซจู ก่อนจะรินมันลงในแก้วห้าใบ เท่าๆกัน
“แต่..ฉันคอไม่แข็งนะ..” จุนซูพูดพลางทำหน้าแหยๆ
“ผมดื่มไม่เป็นฮะ..” ชางมินพูดติดร่าเริง “แม่ไม่เคยให้ดื่ม..^^”
“งั้นวันนี้เราก็มาดูกันว่าใครจะคอแข็งที่สุดแล้วกัน..” ยูชอนพูด พลางยกโซจูในแก้วขึ้นกระดก
“งั้น..วันนี้ ฉันให้พวกนายค้างบ้านฉันได้..ห้องชั้นสองริมนอกเป็นของยูชอน ห้องถัดมาเป็นของจุนซู และก้อชางมินนอนห้องข้างๆกัน ฉันจะนอนข้างล่างนี่เอง..” ร่างบางเอ่ย ก่อนจะยกโซจูในแก้วตัวเองขึ้นดื่ม
“โอเค..” ยูชอนว่า พลางรินโซจูใส่แก้วตัวเองอีกรอบ..
เวลาผ่านไปราวๆครึ่งชั่วโมง ยูชอนที่ว่าคอแข็งถึงกับเริ่มมึนนิดๆ แจจุงที่นั่งอยู่ใกล้ๆหน้าเริ่มแดง แต่ยังคงดื่มไม่เลิก เช่นเดียวกับยุนโฮ .. แต่..จุนซูและชางมิน.. เมาได้ที่แล้ว... - -“
“ฮิๆๆ เอิ้กๆ ยูชอนนน..~ นายน่ารักจังเลยย >3<..” จุนซูที่เมาสุดๆกำลังเอาแขนเกี่ยวคอยูชอนแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆ..
“...” ยูชอนที่นั่งอยู่หันไปสบตาเข้าถึงกับรู้สึกใจเต้น..
ใบหน้าขาวๆที่ตอนนี้แดงเรื่อด้วยฤทธิ์ของโซจู.. จมูกสวย ดวงตาชั้นเดียว..ริมฝีปากสีแดงอวบอิ่ม..
‘อา..นี่มันยั่วกันชัดๆ’ ยูชอนคิดพลางหันหน้าหนี ก่อนที่จะห้ามใจไม่ได้..
ส่วนชางมินที่เมาเช่นเดียวกับจุนซู ตอนนี้ดันหลับไปซะแล้ว.. หลับทั้งๆที่มือยังถือแก้วเปล่าอยู่เลย..
“โบแจ..ไหวมั๊ยเนี่ย?” ยุนโฮที่นั่งดื่มอยู่ข้างๆร่างบางหันมาถามด้วยความเป็นห่วง เพราะร่างบางตอนนี้หน้าแดงจัด..
“ไหวเซ่..อึ้ก..” ตอบพลางสะอึก ก่อนจะหันไปหายูชอน “ช้านม่าย..เอิ้ก.. ม่ายแพ้นายหรอก...อึ้ก..”
“หึ...คอยดู” ยูชอนว่า พลางหันไปผลักจุนซู แต่แทนที่ร่างเล็กนั้นจะออกไปห่างๆ กลับกลายเป็นร่างเล็กทิ้งตัวลงมานอนตักแทน..
“.....ยูชอน..ฮิๆ..” มือเล็กๆลูบไปตามใบหน้าของยูชอน ทำให้รู้สึกร้อนผ่าวอย่างบอกไม่ถูก
“คิมจุนซู! หยุดนะ..” ยูชอนว่าแล้วปัดมือนั้นออก แล้วคว้าขวดโซจูมายกดื่มทั้งขวดรวดเดียวหมด
โซจูค่อยๆไหลไปตามปากและคอ ร่างกายรู้สึกร้อนขึ้นอย่างบอกไม่ถูก..ตอนนี้ยูชอนรู้สึกควบคุมตัวเองแทบไม่ได้แล้ว..
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ..แล้วโซจูขวดที่สิบสี่ก็หมดลง..
แจจุงที่ว่าคอแข็งสุดๆถึงกับมึนจนเอนไปซบยุนโฮที่นั่งข้างๆ ส่วนยูชอนก็กระแทกขวดโซจูลงบนโต๊ะ..
“หมดแล้ว...อึ้ก..” ยูชอนพูดพลางสะอึก ก่อนจะมองหาขวดใหม่.. แต่ไม่มี.. มันหายไปไหนขวดนึง?
จุนซูที่นั่งเล่นอยู่บนโซฟาอีกตัวนึงกำลังถือขวดที่สิบห้าอยู่.. ซึ่งใครดื่มขวดนี้หมดจะเป็นผู้ชนะ.. แต่ดูท่าแจจุงจะไม่ไหวแล้ว.. ยูชอนเลยรีบพุ่งตัวไปดึงขวดโซจูในมือจุนซู
“อ๊ะ..ม่ายให้นะ” จุนซูดึงขวดแน่น พลางจ้องหน้ายูชอนด้วยตาเล็กๆนั้น..
“ขอช้านเถอะ..อึ้ก..” ยูชอนพยายามดึง แต่จุนซูก็ไม่มีท่าทีจะปล่อยแม้แต่น้อย
“...อือ...” ในระหว่างที่ยูชอนสนใจจุนซูอยู่นั้น แจจุงกับยุนโฮที่นั่งอยู่ด้านหลังก็กำลังจูบกันอย่างเมามันส์
(เห? --- --“)
“ขอน๊า..” ยูชอนพยายามดึงไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้สนเหตุการณ์ข้างหลังตัวเองเลย
“ม่ายยย” จุนซูว่า พลางจ้องไปที่แจและยุน ก่อนจะหัวเราะชอบใจ “ฮิๆๆๆ”
ยูชอนที่สงสัยค่อยๆหันไปตามสิ่งที่จุนซูมอง แล้วก็ต้องช็อค...แจกะยุน..มันทำอะไรกัน??? O[]O!?!?
“....อึ้ก..” จุนซูฉวยโอกาสที่ยูชอนเผลอ ยกโซจูขึ้นกระดก แต่ไม่ได้กลืนลงไปในคอ.. พอยูชอนหันมาก็...
ฉวยโอกาส..ประกบปากซะเลย!!!
“OxO…..” ยูชอนที่ถูกจู่โจมอย่างรวดเร็วถึงกับอึ้ง..
โซจูในปากของจุนซูถูกป้อนเข้าปากยูชอนอย่างรวดเร็ว..ริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มนั่นค่อยๆถอยออก ก่อนจะเปล่งเสียงหัวเราะอีกครั้ง
“อิยะฮะๆ..” หัวเราะตามสไตล์ปลาโลมา..
แต่ยูชอน...ที่อารมณ์ขึ้น..กลับไม่ได้สนใจเสียงหัวเราะนั้นแม้แต่น้อย.. คว้าตัวร่างเล็กเข้ามาจูบบดขยี้ริมฝีปากอย่างปรารถนา ก่อนจะผละออกเล็กน้อยเมื่อเห็นร่างเล็กหายใจไม่ทัน..
“ไป..ต่อกันเถอะนะ..” ยูชอนว่าพลางช้อนตัวร่างเล็กขึ้นอุ้ม แล้วพาไปยังห้องนอนชั้นสอง..
เช่นเดียวกับยุนโฮและแจจุง..ที่ตอนนี้อารมณ์รักเตลิดไปจนห้ามไม่ได้อีกแล้ว.. ยุนโฮรีบพาร่างบางมายังห้องนอนชั้นสอง (แต่คนละห้องกะจุนซูและยูชอนนะ ><)
ห้องนอนห้องแรก..เตียงขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง ยูชอนค่อยๆวางตัวของร่างเล็กลงบนฟูกหน้าอย่างแผ่วเบา ก่อนจะขึ้นคร่อมแล้วก้มลงจูบเบาๆที่ริมฝีปากนั้น..ก่อนจะค่อยๆแรงขึ้นๆ พลางดันลิ้นเข้าไปชิมรสหวานภายในโพรงปากนั่น..จนร่างเล็กแทบหายใจไม่ทัน..
ค่อยๆละริมฝีปากออก แล้วก้มลงดูดเม้มซอกคอขาวๆจนขึ้นเป็นรอยแดง.. เสื้อเชิ้ตบางๆของจุนซูถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นยอดอกสีชมพูกุหลาบที่ตั้งชูชันอยู่ .. ยูชอนไม่สามารถอดใจไว้ได้ ก้มลงดูดดุนยอดอกนั้นอย่างรุนแรง ทั้งดูดทั้งขบกัด ราวกับไม่อยากจะให้เม็ดสีชมพูนั้นอยู่ติดกับหน้าอกของร่างเล็กอีกต่อไป..
“อา..อ๊า..” ร่างเล็กครางเสียงหวาน ร่างกายบิดเร่า ขาสองข้างยกขึ้นเกี่ยวร่างกายของยูชอนอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“อืมม..” ลากลิ้นวน ก่อนจะใช้มือหนาๆปลดกางเกงของร่างเล็กออกอย่างรวดเร็ว..
“อา...” ร่างเล็กครางไม่หยุดปาก..
อาภรณ์ทั้งหมดบนร่างกายร่างเล็กถูกถอดออกในไม่ช้า.. เผยให้เห็นส่วนน่ารักที่กำลังตั้งชูชันและขยายตัวขึ้นอย่างเต็มที่ด้วยอารมณ์รัก ยูชอนยิ้มกริ่มกับท่าทางของร่างเล็ก ก่อนจะเลื่อนมือไปรูดส่วนน่ารักนั้นขึ้นลงเป็นการหยอกล้อ..
“อ๊ะ..อา..” จุนซูครางเสียงดังขึ้น เมื่อมือร้อนๆสัมผัสส่วนที่บอบบางที่สุดในร่างกาย
“...ครางอีกดังๆ ฉันชอบเสียงของนาย..” ยูชอนว่า แล้วก้มลงดูดเค้นแกนกายของร่างเล็กที่แข็งขืนเต็มที่
“อ๊า..อ๊า...” ยังไม่ทันไรร่างเล็กก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มปากของร่างสูงซะแล้ว
“อืม..” กลืนน้ำรักนั่นลงคออย่างรวดเร็วราวกับมันเป็นน้ำหวานอร่อย พลางเลียทำความสะอาดให้อย่างไม่รังเกียจ
“อาๆ..” ขบเม้มต้นขาด้านในจนเป็นรอยแดง ก่อนจะเอามือลูบไล้แกนกายร่างเล็กจนมันตั้งขึ้นอีกครั้ง
“อ๊า...ขะ..เข้ามา..เร็วๆ..” จุนซูร้องครางพลางอ้าขาให้กว้างขึ้น.. ใบหน้าแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด..
“ตรงไหนล่ะ?” ยูชอนค่อยๆเลื่อนนิ้วไปแตะที่ปากทางที่ชมพูอุ่น..”นี่เหรอ?”
“อ๊า...นะ..นั่นแหละ..” ร่างเล็กยื่นมือไปจับข้อมือของยูชอน พยายามกดมันลงที่ช่องทางของตน
“...” ยูชอนยิ้มกริ่ม ก่อนจะดันนิ้วเข้าไปในช่องทางสีชมพูนั่นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเพิ่มขึ้นทีละนิ้ว..
“คับจังเลยนะ..จุนซู..” ยูชอนเอ่ยแล้วพยายามเขยิบนิ้วขึ้นลง พลางคิดในใจ..
‘นี่สินะ..ที่เค้าเรียกว่าความบริสุทธิ์น่ะ..’
“อ๊า...” จุนซูร้องเสียงดัง พลางเขยิบตัวหนีด้วยความเจ็บ
“หืม?..รู้สึกดีขนาดนั้นเลยเหรอจุนซู...ดูสิ..เปียกเชียว” ยูชอนดึงนิ้วออกอย่างรวดเร็วพลางดูยิ้มกริ่มกับน้ำหล่อลื่นที่ไหลมาจากช่องทางสีชมพูคับแน่นนั่น..
“อา...อา..” จุนซูไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ร้องครางไม่หยุดปาก
ยูชอนที่อารมณ์ขึ้นค่อยๆปลดอาภรณ์ของตัวเองออกจนหมด เผยให้เห็นแกนกายที่ตั้งชูชันด้วยอารมณ์รัก พร้อมที่เป็นหนึ่งเดียวกับร่างเล็กตรงหน้านี่..
“จุนซู..อย่าเกร็งนะ.. ฉันจะทำให้นายรู้สึกดีสุดๆไปเลย..” สิ้นเสียง ร่างสูงก็ค่อยๆดันแกนกายเข้าไปในช่องทางสีชมพูนั่น.. แต่ดูท่าว่ามันคับแคบและรัดแน่นมาก แทบจะไม่สามารถเข้าไปได้เลย
“อืม..อย่าเกร็งสิ..” ยูชอนฝืนดันแกนกายเข้าไปเรื่อยๆ
“อ๊า..” ร่างเล็กร้องครางเสียงดังด้วยความเจ็บ น้ำตาหยาดเล็กค่อยๆไหลออกมา
“อืม..อืม..” ยูชอนฝืนดันแกนกายของตัวเองเข้าไปจนมิด..ช่องทางนั้นคับแคบมากแถมยังบีบรัดแน่นนยูชอนรู้สึกดีแทบคลั่ง
“อ๊า..” จุนซูครางเสียงหวานด้วยความเจ็บ น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย..
“..อา..ใจเย็นนะจุนซู” ยูชอนจับขาข้างหนึ่งของจุนซูขึ้นพาดไหล่ แล้วกระแทกตัวเข้าออกไปมา
“อ๊าๆๆ..” จุนซูครางสุดเสียง เนื่องจากสัมผัสที่ยูชอนมอบให้.. มันทั้งเจ็บและเสียวซ่านไปในคราเดียวกัน
“อา.. อย่างนั้นแหละจุนซู..อา...” ยูชอนลูบไล้ร่างกายของร่างเล็กไปมา ช่องทางนั้นบีบรัดจนความรู้สึกใกล้ถึงขีดสุด..
“อ๊า..เจ็บ...” ร่างเล็กร้องลั่น มือทึ้งผ้าปูที่นอนแน่น.. “อ๊า...”
“อ๊า..อืม..” ด้วยอารมณ์ที่ถึงขีดสุด.. ยูชอนปลดปล่อยน้ำรักฉีดพุ่งเข้าไปในร่างกายของร่างเล็กจนหมด..
“อ๊ะ..อ๊า...” ร่างเล็กที่รู้สึกได้ถึงน้ำรักของยูชอนปลดปล่อยออกมาบ้าง จนเลอะเต็มหน้าท้องของยูชอน..
“อือ...” ยูชอนค่อยๆถอนแกนกายออก และเพิ่งได้รู้ว่าช่องทางเบื้องล่างของจุนซูฉีกขาดจนเลือดไหล..
“..อา..ฮึก..” ร่างเล็กน้ำตาไหลด้วยความเจ็บปวดที่เพิ่งเคยได้เรียนรู้เป็นครั้งแรก..
“......” ยูชอนก้มลงเลียเลือดเบาๆ แต่พอจุนซูรู้ตัวก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บและแสบแผล
“อา..ฮือ...” จุนซูหอบถี่ น้ำตาไหลพราก .. ทำให้ยูชอนรู้สึกผิดที่ทำแบบนี้
“จุนซู...ฉันขอโทษนะ..” ค่อยๆทิ้งตัวลงนอนแล้วเช็ดน้ำตาให้ร่างเล็ก
“ยูชอน...” โผเข้ากอดยูชอนแน่น.. ก่อนจะค่อยๆหยุดร้องไห้
“ฉันจะไม่ทำให้นายเจ็บปวดอีกแล้ว..ฉันสัญญา..” ลูบหัวของร่างเล็กเบาๆ กอดร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ก่อนจะผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า..
ตัดมาทางห้องนอนที่สอง..
“โบแจ...” ยุนโฮร้องเรียกร่างบางด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนา
“อา..ยุนโฮ..” เสียงหวานเรียกตอบ ก่อนจะหรี่ตามองร่างสูงตรงหน้าแล้วเอื้อมมือไปคว้าคอเข้ามาจูบ
“อืม..อืม..” ยุนโฮจูบลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั่นด้วยความต้องการที่มากขึ้น ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหาความหวานในโพรงปากของร่างบาง แล้วถอนริมฝีปากออก ตามด้วยถอดอาภรณ์ของร่างบางออกจนหมด.. เผยให้เห็นร่างกายที่ขาวเนียน น่าสัมผัส เกินจะห้ามใจได้..
“อืม..อืม..” ก้มลงขบเม็ดสีชมพูบนเนินอกขาวๆ แล้วเลียไล้ไปตามหน้าท้อง..
“อา..ยุนโฮ..” ครางเรียกคนตรงหน้าด้วยความต้องการ
“อืม..” เลื่อนมือไปจับส่วนที่บอบบางที่สุดของร่างบาง ก่อนจะดูดเค้นมันราวกับเป็นขนมที่อร่อยที่สุด..
“อา..อา..” ร่างบางครางกระเส่า เมื่อริมฝีปากที่อุ่นร้อนของยุนโฮสัมผัสกับส่วนนั้น..
“อือ..” ขบมันเบาๆเป็นการหยอก ก่อนจะใช้มือกอบฐานแล้วรูดขึ้นลงในจังหวะถี่กระชั้น
“อ๊า..” ร่างบางเอนไปตามแรงมือของยุนโฮ ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเต็มมือของยุนโฮ
“...” ยุนโฮยิ้มกริ่ม แล้วก้มลงดูดเลียมันราวกับมันหวานอร่อย
“อา...” แจจุงครางพลางกัดปาก ดวงตากลมโตจ้องหน้าคนรัก..
“ช่วยฉันมั่งสิ..” ยุนโฮพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะปลดอาภรณ์ของตัวเองออกจนหมด จนเผยให้เห็นแกนกายที่ตั้งเต็มที่และขยายใหญ่ขึ้นด้วยอารมณ์รัก..
“....” ร่างบางนั่งจ้องมันอยู่ซักพักอย่างทำใจ ก่อนจะค่อยๆเขยิบตัวเข้าไปอมมันจนเกือบมิด
“อืม..ไม่ต้องกลัว..ทำอย่างที่ฉันทำให้นายนั่นแหละ” ยุนโฮเอ่ย ก่อนจะกดหัวของร่างบางให้แนบกับส่วนนั้นเบาๆ
“อะ..” แต่เพราะขนาดที่ไม่ธรรมดา..ทำให้ร่างบางต้องพยายามยิ่งขึ้น
“อืม..อย่างนั้นแหละโบแจ” หลับตาลงช้าๆ กดหัวร่างบางเข้าแนบตัวเบาๆ
“...” ร่างบางค่อยๆดูดมันเบาๆอย่างกลัวๆ
“ไม่ต้องกลัวโบแจ..แรงๆเลย” ยุนโฮดันแกนกายเข้าไปจนมิด ทำเอาร่างบางเกือบสำลัก..
“....” แจจุงค่อยๆหลับตาลงแล้วดูดเค้นส่วนนั้นอย่างไม่คิดชีวิต.. จนร่างสูงเอ่ยชม
“อา..ซี้ด...อา..อย่างนั้นแหละ..อ๊า..” น้ำรักมากมายฉีดพุ่งเข้ามาในคอร่างบางจนแทบสำลัก
“...” ร่างบางกลืนมันลงไปอย่างยากลำบาก แล้วค่อยๆถอนปากออกช้าๆ
“อืม....” ยุนโฮกดร่างบางลงนอนกับเตียงเบาๆ แล้วจูบที่ริมฝีปากนั้น ก่อนจะผละออก..
“….อย่าเกร็งนะ..โบแจ” ยุนโฮพูดเสียงทุ้ม ก่อนจะเลื่อนนิ้วมือไปคลึงบริเวณปากทางที่ชมพูอุ่น
“อ๊า..อ๊า..” แกนกายของร่างบางค่อยๆตั้งขึ้นอีกครั้งด้วยอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้น..
“...” นิ้วมือของร่างสูงถูกดันเข้าไปในช่องทางคับแคบนั่นอย่างรวดเร็ว..
“อ๊า..” แจพยายามดันตัวหนี น้ำตาเริ่มคลอด้วยความเจ็บปวด..
“....เอาล่ะ” ยุนโฮไม่รอช้าค่อยๆถอนนิ้วออก ก่อนจะดันแกนกายของตนเข้าไปแทนที่อย่างรวดเร็วและจนสุด
“อ๊าาาาาาาา...”ร่างบางครางเสียงหวาน ก่อนจะจิกเล็บลงไปที่แผ่นหลังของร่างสูงด้วยความเจ็บปวด..
“อืม..อา..อา...” ยุนโฮคราง เนื่องจากช่องทางของร่างบางนั้นบีบรัดแน่นจนทำให้รู้สึกดีแทบคลั่ง
“อ๊า..อ๊า..” ยุนโฮขยับตัวเข้าออกอย่างไม่เกรงใจ จนร่างบางร้องครางทั้งเจ็บทั้งรู้สึกดีในครั้งเดียว
“อืม...” ยุนโฮดึงแกนกายออกจนเกือบสุด แล้วกระแทกเข้าไปจนมิดเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักฉีดพุ่งเข้าไปในร่างกายร่างบาง..
“อ๊า..” ร่างบางที่อารมณ์ถึงขีดสุดเช่นกันปลดปล่อยน้ำรักออกมาเลอะเต็มกล้ามหน้าท้องของร่างสูง
“อืม...” ยุนโฮค่อยๆถอนตัวออกอย่างแผ่วเบา เช่นเดียวกับมือของร่างบางที่จิกหลังของยุนโฮอยู่ก็ค่อยๆปล่อยออก
“....แฮ่ก..แฮ่ก..” เสียงหอบถี่ของร่างบางดังก้องไปทั่วห้อง ยุนโฮค่อยๆทิ้งตัวลงนอนข้างๆร่างบาง
“....โบแจ..ฉันรักเธอ..” เอื้อมมือไปปัดผมที่ปรกหน้าร่างบางออกเบาๆ
“อื้อ...ฉันก็รักนาย..” ตอบพลางหอบ ก่อนจะซุกตัวลงกับอกกว้าง
“.....ฉันจะไม่ให้มาแย่งนายไปจากฉันได้..” ยุนโฮว่า พลางกอดร่างบางไว้ในอ้อมแขน
“..อืม..” ตอบเสียงแผ่ว แล้วกอดร่างสูงแน่น..
‘ฉัน..รักนายมากนะ..ยุนโฮ...’ เสียงนี้ดังก้องอยู่ในใจของร่างบาง แต่เรี่ยวแรงในตอนนี้มันหมดไปแล้ว..แม้แต่จะขยับปากพูดก็ไม่สามารถทำได้.. แต่แจจุงก็เชื่อว่า..สิ่งที่ทั้งสองคนทำอยู่ในตอนนี้ มันสามารถส่งผ่านความรู้สึกของกันและกันได้หมดแล้ว.. ไม่ต้องเอ่ยปาก ก็สามารถรู้ได้..
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
Minji :: อันยองฮาเซโยค่า.. เอาอีกแล้ว ติดเรทอีกแล้ว = =” เรทแบบยกกำลังอีกตะหาก สองคู่เลย.. - -“
ขอโทษสำหรับผู้อ่านที่ไม่ชอบเรทๆนะเคอะ..แหะๆ.. - -“ ขอโทษจริงๆ
ยังไงก็ช่วยๆคอมเม้นท์กันไว้ด้วยนะคะ T T ไม่มีคนเม้นท์แล้วรู้สึกไม่มีกำลังใจจริงๆ
แค่เม้นท์คนละประโยคก็ยังดีค่ะ ขอบคุณนะคะ.. อ้อ..วันนี้มีเรื่องจะคุยด้วยน่ะค่ะ...
- ผ่านไปเป็นเดือนแล้วกับBe My Chocolate Concertของดงบังชินกิ หวังว่าทุกคนคงสนุกกับมันนะคะ มีอะไรจะเม้าท์ก้อเชิญคอมเม้นท์กันไว้ได้เลยน่ะ ส่วนตัวเราเองก็มีเหมือนกัน..
คนแรก แจจุง à แบบว่าแจจุงเค้าน่ารักมากเลยอ่า เล่นกับแฟนๆ เป็นอะไรที่ประทับใจมาก แบบ
ตอนที่แจชี้ ตอนนั้นยืนอยู่หน้าแจพอดี ได้สบตาด้วย T T เป็นอะไรที่ประทับใจมาก
แจชอบมองตาแฟนคลับ.. ประทับใจแจจริงๆ
คนที่สอง ชางมิน à ชางมินเป็นอะไรที่น่าสงสารมาก เต้นไม่ได้ แต่ก็ยังพยายามเต้น
ตอนเพลงThe Way U R มินก็เต้น แบบอึ้ง สปิริตสูงจริงๆ (คือเค้าเต้นอยู่คนเดียวข้างบน)
ตอนเพลงDriveด้วย มินมาดิ้นๆอยู่ข้างหน้า ยิ้มเป็นธรรมชาติมาก น่ารักจิงๆ ><
คนที่สาม ยุนโฮ à ยุนโฮ หล่อโฮกกก ตามคอนเซ็ปต์ ลีดเดอร์ยิ้มละลาย เฮียแกยิ้มหวานเว่อๆ
แต่ยุนไม่ค่อยหัน เรียกตั้งนาน(ทั้งๆที่มันยืนอยุ่หน้าช้านเนี่ย - -*)
คนที่สี่ ยูชอน à อิตามิก ทรงผมไม้ม็อบถูพื้น.. ยิ้มหวานมากๆ เอาแต่ยิ้มๆๆ โปรยสเน่ห์ (หลงไปเป็นแถบ)
แบบว่ามิกน่ารักดี ดูเป็นกันเองกับแฟนๆมาก
คนที่ห้า จุนซู à โลมาโต้ลม.. ยิ้มหวานอีกแล้ว >< แอบละลาย.. เต้นโชว์พุงด้วย คิกๆ
แต่แบบมองไม่ค่อยเห็น เพราะอยู่ฝั่งมินกะยุนไง.. ต้องชะเง้อดู... - -“
- เรื่องของอีตาหมียุน.. โดนวางยา!
ก็ไม่ต้องตกใจไปนะเคอะ ยุนไม่เป็นอะไรแล้ว สามารถทานอาหารได้แล้ว และออกจากโรงพยาบาลแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ^^ ใครอยากรู้รายละเอียดของเหตุการณ์ก็แอดมาถามได้นะคะ eunbyul_miinji@hotmail.com ถ้ารู้อะไรก็จะบอกนะคะ
อีกเรื่องก็คือ คนร้ายที่ทำยุนถูกปล่อยตัวแล้ว(ปล่อยเพื่อ?) แล้วก็ยุนโฮให้อภัยคนร้ายแล้วด้วย(ยุนช่างเป็นคนดีจริงๆ) และที่สำคัญมีการเขียนขู่ถึงฮีชอล เอสเจ
เป็นอะไรที่น่าติดตามมาก เพราะเค้าอาจจะทำร้ายฮันคยอง..T T ไม่เข้าใจว่าตำรวจปล่อยไปได้ยังไง
- อัลบั้ม3 ของดงบังชินกิ
หลังจากที่มีข่าววางแผงอัลบั้มสามในวันที่17นี้ มีการเลื่อนออกไปเป็นวันที่24ของเดือนนี้แทนนะคะ
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
เบื้องหลังการถ่ายทำ
มินจี – เอาล่ะพักได้..
แจ – ทำไมบทผมมันเป็นอย่างนี้ล่ะคร้าบบ T T
มินจี - ...ยุนเรียกร้องมา..อุ๊บ..(รีบปิดปาก)
แจ – (ชูมีดอีโต้) หมี..ตายแน่แก!!
มินจี – แจ~ จายเย้นนนน..(ดึงแขนแจ)
เซีย – (เดินกระเผลกมา) มินจีฮะ T T ทำไมใจร้ายกับผมแบบนี้..~
มินจี – แหะๆ..เซียจ๋า..ขอโท้ด..
มิก - ..(ยิ้มร่า) ฮิๆ...เซียจ๋า..ไปต่อกันมั๊ย
มินจี – อย่ามาโรคจิตแถวนี้นะไก่..!
มิก – T^T เรียกผมว่าไก่เหรอ..~
มินจี – ดูซิ น้องมินยังไม่บ่นอะไรซักคำเลย
มิน - ..(นั่งกินเคเอฟซีที่สั่งมาเมื่อกี๊) อายายหยอ?(เต็มปาก)
เซีย + มิก + แจ - =[]=” ..
มิก – แบ่งมั่งเลยยยย(วิ่งเข้าไปแย่ง)
ยุน - ...โอยย.. ปวดหลังจัง..(เดินทุบหลังมา)
มินจี – มามะ ยุนของเจ้... มาเดี๋ยวเค้านวดให้นะ..
ยุน – (ยิ้มให้อีก4คน)
อีกสี่คน - ...(เขม่นมินจี -- --*)
มินจี – (ไม่สน) ว่าแต่น้องมิน..เอาเงินที่ไหนไปซื้อเคเอฟซีน่ะ...- -?
มิน – อ้อออ กระเป๋าตังใครไม่รู้ฮะ วางอยู่บนโต๊ะ
มินจี - ....(จ้อง) เฮ้ยยยยยยยยย ของช้านนนนน
มิก + มิน – (ไก่ร่วงจากมือ)....แหะๆ..
มินจี – น้องมินคะ...(ก้มหน้าหัวเราะหึหึ) ...ต่อไปนี้ไม่ต้องรับเงินเดือนสามพาร์มเป็นการทำโทษ!!!
มิน – T[]T (เจ้ฮะ ผมผิดไปแล้ววว~)
มิก - ^[]^ (เย้ว ตูรอด)
มินจี – มิกคะ ไม่ต้องยิ้ม.. เจ้จะลงโทดนายด้วยการงดค่าตัว2พาร์ทเช่นกันค่ะ
มิก – ToT (เจ้จัยร้ายที่สุด)
ยุน – ^[]^
เซีย + แจ – แง้..TT[]TT ..จะมีใครเล่าเข้าใจ..เรามันหัวอกเดียวกานนนนนนน~
ความคิดเห็น