คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part1 -->> รักนาย..เจ้าหญิงของฉัน [NC]
We're Couple
Part 1 -->> รักนาย..เจ้าหญิงของฉัน
'แอ๊ดดด...ปัง..!'
ประตูห้องเรียนปิดลง.. แจจุงเดินเข้ามาท่าทางสลึมสลือ ก่อนจะเซไปนั่งฟุบหลับอยู่กับโต๊ะเรียนตัวเอง..ก็เมื่อคืนน่ะสิ..ฝันแปลกๆทั้งคืน...
"หวัดดี.." ชางมินละสายตาจากหนังสือแล้วทักเพื่อนที่สนิทที่สุดในห้อง..
"หวัดดี.." เสียงทุ้มต่ำตอบกลับ.. ไม่ใช่แจหรอก แต่เป็นยุน..
"สวัสดีครับ ผมชิม ชาง มิน.. เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่เมื่อวานเป็นวันแรกครับ" แนะนำตัว พลางก้มหัวลง..
"อ่อ..หวัดดีๆ ฉันจุง ยุน โฮ.. นักบาสโรงเรียน ยินดีที่ได้รู้จักนะ" พูดแล้วยิ้มโชว์เขี้ยวขาว..
"ครับ" พยักหน้ารับ แล้วหันไปก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ..
"ว่าแต่...เฮ้ย..เฮ้ย..หลับแล้วเหรอเนี่ย..??" ยุนเดินไปเอามือตีหลังแจเบาๆ แต่กลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง..
"เฮ้อ..." ถอนหายใจออกมา แล้วเดินกลับไปนั่งที่ตัวเอง..
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว.. จนถึงเวลาพักทานอาหาร.. แต่แจก็ยังคงไม่ตื่นซะที..
"เฮ้ย..แจ.. ตื่นซะทีสิ นอนอืดเป็นหมูเชียว.." ยุนเดินเข้าไปสะกิดๆแจ พลางก้มหน้าลงไปใกล้หน้าแจ..
"..หะ..หืม?... เฮ้ย!!!" แจที่เพิ่งตื่นพอเห็นหน้ายุนห่างไม่ถึง2นิ้วก็ตกใจร้องออกมาเสียงดัง..
"ไปกินข้าวกัน.." ยุนว่า พลางหยิบกล่องข้าวมาวางหน้าแจ.. โดยที่ชางมินเดินมาสมทบ
"วันนี้ผมมีกิมจิอร่อยๆมาให้ชิมด้วยล่ะ" พูดพลางยิ้มกว้าง..
บริเวณท้ายโรงอาหาร.. ยุน แจ และมิน กำลังตั้งหน้าตั้งตากินอาหารกันอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง..
"เอ่อ..รับนี่ไว้ด้วยค่ะ" เด็กสาวหน้าตาน่ารักคนนึงเดินมาหยุดอยู่หน้าชางมิน ก่อนจะยื่นซองจดหมายสีชมพูมาให้..
"หา..? ผมเหรอ?" ยื่นมือไปรับอย่างงงๆ..
"..." ไม่ตอบอะไร แต่วิ่งหนีไปทันที..
"หวา..จดหมายรักเหรอ?" แจพูดพลางวางตะเกียบในมือ แล้วหันมาสนใจกับจดหมายในมือของชางมินแทน..
"คงงั้นมั๊งฮะ..?" ก้มดูจดหมายในมือ แล้วหน้าแดง..
"เหอะๆ..เพิ่งเข้ามาได้วันที่สอง.. ได้จดหมายรักซะแล้ว.. นายยังสู้ไม่ได้เลยนะเนี่ยแจ.." ยุนว่า พลางหัวเราะเย้ย..
"เหอะ..ฉันไม่ได้ต้องการมันซะหน่อย.." แจว่าพลางคีบคิมบับชิ้นโตในกล่องข้าวใส่ปากยุน.. "หุบปากไปเลยน่า"
"เหอะๆ..หุๆ..." ยุนหัวเราะเสียงแปลกๆ เพราะไอ้คิมบับมันชิ้นใหญ่จนอ้าปากมากกว่านั้นไม่ได้แล้ว..
"อ่านสิๆ.." แจยุให้มินเปิดซองออกมาอ่าน
"ครับ.." ทำตามที่แจสั่ง..แล้วก็ต้องหน้าแดง...
ข้อความในจดหมาย..
เอ่อ..ชางมินคะ ฉันชื่อคังอึนเฮ นะคะ..
ฉันแอบชอบคุณตั้งแต่เห็นครั้งแรกเลยค่ะ..
เอ่อ..คุณเหมือนกับเจ้าชายในฝันของฉันเลยค่ะ..
คุณน่ารักมากๆเลยค่ะ.. น่ารักจนฉันอยากจะดูแลคุณ..
ถ้าไม่รังเกียจ บ่ายสามโมงวันนี้เจอกันที่สวนหย่อมหน้าตึกใหม่นะคะ
คังอึนเฮ
6-A
ถึงจะเป็นแค่ข้อความสั้นๆ แต่ชางมินก็อายมากจนหน้าแดง..
"ฮ่าๆ..ดีจังเลยนะ อย่าลืมไปล่ะ" แจว่า แล้วหยิกแก้มมิน.. "จะว่าไป นายนี่น่ารักดีนะ.."
สัมผัสที่แจจับนั้น..ทำเอามินหน้าแดงขึ้นกว่าเดิม..
…"จะว่าไป นายนี่น่ารักดีนะ.."…. งั้นเหรอ...
คำๆนี้วนเวียนอยู่ในหัวมินตั้งแต่บ่าย จนถึงเวลาใกล้เลิกเรียน..
"มิน..ฉันเรียกนายว่ามิน..ได้มั๊ย" แจสะกิดหลังร่างสูงที่กำลังตั้งใจเรียนอยู่มาให้คุยด้วย..
"ได้สิ.." ร่างสูงพยักหน้ารับ ก่อนจะตั้งใจเรียนต่อ..
สำหรับชางมิน เรื่องเรียนถือเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะทั้งพ่อและแม่ของเข้าเป็นครู .. แต่สำหรับแจ เรื่องเรียนคือสิ่งที่ไม่ค่อยน่าสนใจนัก.. เพราะต่อให้เรียนยังไง แจก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอยู่ดี..
"เอ่อ ขอโทษครับ.." คิม จุน ซู นักร้องของโรงเรียนเปิดประตูเข้ามา..ใช่แล้ว.. ใครๆก็รู้จักเขา..
"เชิญจ้ะ.." อาจารย์หยุดสอนให้จุนซูพูด..
"คิม แจ จุง กับ ชิม ชาง มิน เลิกเรียนแล้วให้ไปเจอกันที่ห้องดนตรีด้วย" จุนซูพูดด้วยเสียงใสๆ เหมือนกับตอนที่ร้องเพลง..
"โอเคน๊ะจ๊ะ.." อาจารย์ว่า แล้วเริ่มสอนต่อ..
เวลาผ่านไปจนเลิกเรียน.. แจจุง กับ ชางมินเดินออกมายืนหน้าห้อง..ก่อนที่จะตกลงกับยุนโฮเล็กน้อย..
"วันนี้ฉันจะซ้อมดึกหน่อยนะ นายจะอยู่รอ หรือว่าจะกลับไปรอที่บ้านฉันก่อนดีล่ะ" ร่างสูงถามแจจุง
"ฉันจะรอนายที่นี่แหละ.." แจตอบ แล้วถามต่อ "ซ้อมที่ไหน สนาม หรือ ยิม?"
"ยิม.. ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกัน" ร่างสูงว่า แล้ววิ่งไป..
แจจุง กับ ชางมิน กำลังเดินไปที่ห้องดนตรีด้วยใจจดใจจ่อ..ตื่นเต้นว่าจะเกิดอะไรขึ้น..
"เอ่อ..." ร่างบางก้าวเข้าห้องไปก่อน..แล้วมองซ้ายมองขวาหาจุนซู..
"อ้าว..เชิญครับๆ" จุนซูพูดอย่างสุภาพ แล้วโค้งหัวเล็กน้อย..
"..." แจและมินเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ตัวหน้าสุดของห้อง..
มีสมาชิกอีกคนนึงนอกจากจุนซูนั่งอยู่เช่นกัน.. ห้องทั้งห้องเงียบลง จนกระทั่งอาจารย์เดินเข้ามา..
"ขอบคุณที่มากันนะ.. เข้าเรื่องเลยแล้วกัน.. คือ ครูอยากจะปั้นพวกเธอให้เป็นนักร้องของโรงเรียน.." อาจารย์พูดอย่างไม่อ้อมค้อม สร้างความตกใจให้กับแจจุงและชางมินเป็นอย่างมาก.. ผิดกับจุนซุที่ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย..
" เอ่อ..อาจารย์ฮะ.. ผมร้องเพลงไม่เพราะนะ" ชางมินรีบพูดขึ้นทันที..
"เก่งไม่เก่งน่ะไม่สำคัญหรอกนะ อยู่ที่ความพยายามมากกว่า.." เพราะคำพูดของอาจารย์ ทำให้แจจุงที่กำลังจะพูดขึ้นถึงกับชะงักทันที..
".." ห้องทั้งห้องเงียบลงอีกครั้ง อาจารย์จึงพูดต่อ..
"แนะนำตัว ทำความรู้จักกันก่อนแล้วกัน.."
"สวัสดีครับ ผมคิม จุน ซู .. เป็นนักร้องของโรงเรียน คิดว่าทุกคนคงรู้จักผมกันมาบ้างแล้วนะครับ.. ผมมีหน้าที่ร้องโทนเสียงสูงปานกลางให้กับวงที่กำลังจะตั้งครับ.." จุนซูลุกขึ้นยืน แล้วพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม..
"อืม..ต่อไป" อาจารย์พยักหน้า แล้วมองไปยังนักเรียนชายอีกคน..
"ครับ.. ผมปาร์ค ยู ชอน.. เพิ่งย้ายมาจากอเมริกา.. ร้องเสียงกลางโทนต่ำและแร๊พครับ.." นักเรียนชายคนนั้นพูด.. ปาร์ค ยู ชอน.. งั้นเหรอ..?
"นาย.." อาจารย์หันหน้าไปทางชางมิน แล้วพยักหน้าเป็นเชิงให้พูดต่อ..
"ฮะ.. ผมชิม ชาง มิน ฮะ..ว่าแต่..อาจารย์จะให้ผมร้องเสียงอะไรล่ะครับ?" ร่างสูงลุกขึ้นแนะนำตัวก่อนจะหันไปถามอาจารย์..
"นายร้องเสียงสูง ส่วนนาย..แจจุง ร้องนำ.." อาจารย์พูด แล้วยื่นมือมาจับไหล่ของแจ.. "พยายามหน่อยนะ.."
"อ่า..." อึ้งกับข้อตกลงที่อาจารยตั้งให้..
'หา....ร้องนำงั้นเหรอ... ทำไม่ได้หรอก..'
"ตกลงตามนี้นะ.. เราขาดสมาชิกอีกคนนึง ซึ่งต้องร้องเสียงเบส อาจารย์จะหามาสมทบให้ทีหลังนะ.. เอาเป็นว่า ใครมีเพื่อนร้องเสียงเบสได้ ลองพามาเสนออาจารย์แล้วกัน.. วันนี้ก็ซ้อมร้องเพลงนี้นะ.." อาจารย์พูดแล้วยื่นกระดาษซีร็อกซ์เนื้อเพลงให้ทั้งสี่คน..
"....ทำไงดี เราต้องรีบปฏิเสธให้เร็วที่สุด.. ไม่งั้นแย่แน่.."
แจคิดพลางจ้องเนื้อเพลงในมือ.. ต่างกับอีกสามคนที่กำลังตั้งอกตั้งใจร้องเพลง...
"เหม่ออะไรอยู่น่ะ.." เสียงใสของจุนซูทักขึ้น.. ก่อนจะยื่นหน้าเข้าใกล้ร่างบาง..
"ร้องไม่ได้เหรอ.." ร่างสูงถามขึ้น ใช่แล้ว..ชางมิน หรือ มิน นั้นเอง..
"อ่อ..ไม่มีอะไรหรอก.. แค่เพลียๆ เลยมึนๆนิดหน่อยน่ะ.." ยกมือขึ้นขยี้ตา.. พลางหรี่ตาลง..
"อื้ม.. งั้นก็ตั้งใจนะ เราจะต้องดังให้ได้!" จุนซุกำมือแล้วชูขึ้นเหนือหัว.. สายตามุ่งมั้น..
"อืมๆ.." พยักหน้าเออออตามไปด้วย.. ก่อนจะหยุดคิดอีกครั้ง..
'..ไม่ได้สิ... เราจะออกไม่ได้.. เราจะต้องประสบความสำเร็จ.. เมื่อเค้าเลือกเราแล้ว เราต้องทำได้!..'
แจคิดด้วยความมุ่งมั่นอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มออกเสียงร้องเพลงตามเนื้อเพลงในกระดาษ.. มันคือเพลง..นิทานจากดวงดาว...
ดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า.. ความมืดเข้าปกคลุม..
ทุกวันผ่านไปอย่างเช่นเคย.. ผมยังคงใช้ชีวิตอย่างเดิมๆ..
ดวงจันทร์สีเหลืองนวลส่องแสงสว่างไปทั่วท้องฟ้า..
หมู่ดาวเริ่มทอประกายสีทอง..
ดวงดาวที่อยู่บนฟ้านั่น..กับเรื่องราวความรักที่กำลังจะเกิดขึ้น..
พร่ำภาวนาอยู่ทุกวัน..รอคอยเธอคนนั้น..ที่จะมาเติมเต็มในหัวใจ..
ดวงจันทร์ที่อยู่บนท้องฟ้านั่น.. ช่างห่างไกลเหลือเกิน..
เคยหวังจะคว้ามาไว้ในมือ.. แต่สุดท้าย ก็คว้าได้เพียงความว่างเปล่า..
เหมือนกับเธอ..ที่ฉันไม่สามารถจะเอื้อมถึง..
ได้แต่ยืนมองเธอที่อยู่แสนไกล..อย่างไร้ความหวัง..
Oh,Baby.. I wanna be with u..
จนวันหนึ่ง..วันที่ดาวดวงนั้นส่องแสงสีทองทอประกายเจิดจ้า..
วันนั้น..เธอเริ่มเปิดใจให้ฉัน..
ราวกับปาฏิหารย์..ดวงใจที่มีสามารถเชื่อมถึงกัน..
ฉันรักเธอ...
กลางค่ำคืนที่หนาวเหน็บ..ไร้ซึ่งผู้คนข้างกาย..
ฉันจะอยู่ข้างเธอเอง.. Don't cry..
นั่งดูดาวสีทองดวงนั้นด้วยกัน.. จับมือกัน.. กอดกันไว้ในอ้อมแขน..
ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้อีกแล้ว..
ถ้ามีเธออยู่เคียงข้างกัน..
ต่อให้จะพายุ คลื่นลมแรงแค่ไหน ก็ไม่หวั่น..
เราจะเคียงข้างกัน..มุ่งสู่ดวงดาวสีทอง..
เราจะไม่ทิ้งกัน..ฉันสัญญา..
ฉันสัญญา...
เสียงนุ่มๆของแจ ถูกถ่ายทอดออกมา.. ทุกคนในห้องพร้อมใจกันฟังโดยไม่ได้นัดหมาย.. ทันทีที่เพลงจบ..ชางมินก็ปรบมือขึ้น..ตามด้วยการปรบมือของทุกๆคนในห้อง..
"ดีมาก.." อาจารย์เอ่ยชม.. ทำเอาร่างบางอายจนหน้าแดง..
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ.." ถ่อมตัวพลางก้มหัว..
"นายร้องเพลงเพราะมากเลยนะ.. ยินดีที่ได้รู้จัก I'm ยูชอน.." ยูชอนเดินมายืนหน้าแจ พลางยื่นมือจะเช็คแฮนด์..
"ครับ.." กำลังจะยื่นมือไปเช็คแฮนด์...แต่..ร่างสูงที่นั่งข้างๆออกอาการ..
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ.." ใครซะที่ไหน..ก็ชางมินนั่นแหละ ยื่นมือมาตัดหน้า..จับมือยูชอนไปซะก่อน..
"อ่อ..ครับๆ.." ยูชอนยิ้มนิดๆ..แล้วเดินกลับไปนั่งที่ด้วยอาการงงๆ..
"..ชางมิน….นายเป็นอะไรน่ะ.." ถามร่างสูงขึ้น แล้วมองหน้าอย่างงงๆ..เพราะเหตุการณ์เมื่อกี้นั่นแหละ..
"...ปล่าวนี่...(-///- )..." ตอบกลับ แล้วหันหน้าหนี..กลัวว่าร่างบางจะจับได้ว่าหน้าแดง..
"นาย..หึงฉันเหรอ..ฮะๆ" พูดพลางหัวเราะแล้วยื่นหน้าไปใกล้หน้าร่างสูง..
"ไม่นะ..." ตอบกลับเสียงเบา..แต่ยังไม่หันหน้ากลับมา..
"..หึงฉันละสิๆ..ฮ่าๆ.." ยังตื๊อไม่เลิก ยื่นหน้าเข้าไปจนจะติดหน้าของร่างสูงอยู่แล้ว..
"ไม่ได้หึงซักหน่อย!!" ร่างสูงหันกลับมา แล้วตะโกนดังลั่น จนทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว..ตอนนี้หน้าของทั้งสองคนห่างกันไม่ถึง3เซนติเมตร..
"เหอะๆ..ฉันล้อเล่น..ทำไมต้องเสียงดังขนาดนั้นด้วยล่ะ.." แก้ปัญหาโดยการหัวเราะแห้งๆ.. ทุกคนจึงหันกลับไปทำภารกิจที่ทำอยู่ต่อ..
"..." ร่างสูงหันกลับไป แล้วก้มหน้าก้มตาอ่านเนื้อเพลง.. แต่หน้ายังคงแดงอยู่.. ทำให้แจเริ่มได้ใจ..
"...อายก็บอกมาเถอะ..ฮิฮิ.." ยื่นหน้าเข้าไป แล้วกระซิบที่หูเบาๆ.. ทำเอาร่างสูงหันมามองอย่างหวาดๆ..
"ทะ..ทำไมฉัน..ตะ..ต้องอายด้วย.." พูดตะกุกตะกัก..แล้วหลบตา..
"เพราะนายชอบฉันไงล่ะ ฮ่าๆๆ.." กระซิบต่อ แล้วหัวเราะออกมาเสียงดัง..
"..." จุนซู ยูชอน และอาจารย์ต่างพากันจ้องมาที่แจจุง.. ทำให้แจต้องกลั้นหัวเราะ..
"..ฉันไม่ได้ชอบนายซะหน่อย.." ลุกขึ้นยืน แล้วเดินตรงไปหาอาจารย์.. "อาจารย์ฮะ ผมต้องกลับแล้ว..พรุ่งนี้จะมาซ้อมใหม่นะครับ.."
"อ่อ..อืมๆ.." อาจารย์พยักหน้าแล้วพูดต่อ.. "เอางี๊..วันนี้เลิกแค่นี้ กลับไปซ้อมกันต่อที่บ้านนะ"
"คร้าบบบ" เสียงของยูชอนดังขึ้น จุนซูลุกขึ้นยืนแล้วโค้งให้อาจารย์ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป..
"เดี๋ยวสิชางมินน.." รีบวิ่งตามร่างสูงที่งอนตุ๊บป่องเดินออกจากห้องไปเมื่อกี๊..
มินรีบวิ่งลงบันไดของตึก..แต่แจวิ่งมาขวางหน้าไว้ซะก่อน.. ด้วยความเร็วของมิน..และจังหวะที่แจมาขวาง..ทำให้.....
'โครมมมม!!'
"อ๊ากกก..อุ๊บ.." แจร้องออกมาเสียงดัง..แล้วก็ต้องหยุด เพราะร่างสูงที่ทับเค้าอยู่..
จมูกสวยๆของร่างสูงสัมผัสเข้าที่แก้มขาวเนียนของร่างบางอย่างจังๆ..ทำให้ร่างสูงถึงกับอึ้ง..รีบดันตัวขึ้นนั่ง..ใบหน้าขาวเนียน..ดวงตากลมโต จมูกที่สวยได้รูป..ยิ่งได้เห็นใกล้ๆ..ใจยิ่งหวั่นไหว..
"เป็นอะไรมากรึปล่าวน่ะ..?" ร่างบางถามขึ้นพลางยื่นมือไปปัดเสื้อนักเรียนของร่างสูงที่เลอะสีดำๆ..
"มะ..ไม่หรอก.." ปัดมือของร่างบางออก แล้วก้มหน้าอายๆ..
"เอ่อ..เรื่องเมื่อกี๊..ขอโทษนะ.." เอ่ยขอโทษร่างสูง.. "เอาเป็นว่าเย็นนี้ฉันจะทำอาหารเลี้ยงนายหนึ่งมื้อ..โอเคมั๊ย?"
"อืม.." ร่างสูงพยักหน้า แล้วยิ้มหวาน..
เวลาล่วงเลยจนเย็น..ร่างสูงและร่างบางเดินเคียงคู่กันจนมาถึงโรงยิม.. ยุนโฮที่กำลังเดาะลูกบาสเงยหน้ามาเห็น จึงโบกมือให้..
"เฮ้อ...." ร่างบางถอนหายใจ แล้วทิ้งตัวลงนั่งที่อัฒจันทร์..
"....." ชางมินไม่พูดอะไร ได้แต่ก้มหน้ามองพื้นอย่างใจลอย..
"เอ้อ..มิน.. นายมีกระดาษมั๊ย.. ฉันอยากพับอะไรนิดหน่อย.." พูดขึ้นพลางเอามือล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกง..
"อ้อ..เดี๋ยวหาก่อนนะ" ยื่นมือลงไปในขากางเกงบ้าง แล้วดึงกระดาษชิ้นนึงขึ้นมา..ก่อนจะ..
"เฮ้ยยยยย!!!!!!!!!!!!!!" ร้องออกมาเสียง..เนื่องจากในมือมันคือ..จดหมายรักเมื่อกลางวัน..!!!
"เฮ้ยยย!!" แจที่นั่งอยู่ข้างๆก็ตกใจไม่แพ้กัน..
"ลืมไปซะสนิทเลย..." มินก้มหน้าลงพลางหลับตา..
"เอาน่า..ไม่เป็นไรหรอกนะ.." แจยื่นมือมาตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ แล้วหันไปมองยุน..
"..." ยุนยกมือขึ้นชูสองนิ้ว แล้วยิ้มกว้างโชว์เขี้ยวขาวอย่างเช่นเคย..
"........" แจยิ้มตอบ แล้วเอนตัวไปพิงมิน..
"อ๊ะ.." มินสะดุ้งเล็กน้อย แล้วนั่งให้แจพิง..
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ..แจเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้.. รู้แต่ว่ายุนที่เพิ่งเลิกซ้อมบาสต้องแบกแจกลับบ้าน..ก็เท่านั้นแหละ... - -"
"..ฮ่าๆ" เสียงหัวเราะดังเข้ามาในหูแจ ทำให้รู้สึกตัวตื่นทันที..แต่ก็พบว่านี่คือ..ห้องนั่งเล่นของบ้านครอบครัวจุง..
"อ่า...-[]-…" แจอ้าปากค้าง แล้วเริ่มเรียบเรียงความฝันที่เต็มในหัว.. ก่อนจะหยิกแขนตัวเองทีนึง..
"โอ๊ยยยยยยยยยยย" แหกปากร้องด้วยความเจ็บ..แขนที่โดนหยิกแดงเป็นรอย..
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ?" ยุนหันมาถามแจที่เมื่อกี๊ยังหลับสบาย..
"อือ..ว่าแต่ ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไงกันละเนี่ย?" ถามกลับด้วยความสงสัย..
"ก็ยุนโฮเค้าแบกนายมาน่ะสิ" มินตอบแล้วยิ้ม ก่อนจะหันไปดูทีวีต่อ..
"อ่า.........." แจอึ้งครั้ง แล้วเงยหน้าไปมองนาฬิกา.. "เฮ้ยยย! จะสองทุ่มแล้ว!!"
"อืม..." ยุนพยักหน้าหงึกหงัก.. แจรีบวิ่งเข้าครัวทันที..
วิญญาณพ่อ(หรือ แม่?)ครัวเข้าสิง แจรีบทำอาหารอย่างด่วน.. เวลาผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาที กับข้าวทั้งหมดก็ถูกนำมาตั้งไว้บนโต๊ะอย่างเรียบร้อย..
"โหๆ..น่ากินจังเลย" มินว่าพลางกวาดสายตาไปบนโต๊ะอาหาร..
"อ๊ะ..มันแน่อยู่แล้ว.." แจพูดแล้วยืด ก่อนจะนั่งลงข้างๆยุน..
"ซุปกิมจิ!" ยุนคว้าตะเกียบขึ้นมา แล้วคีบผักกิมจิเข้าปาก..
"...." ร่างบางจ้องหน้ายุนเป็นเชิงถามว่า อร่อยมั๊ย??..
"อร่อยจังเลยย.." ยุนเอามือตบแก้มตัวเองเบาๆ แล้วยิ้ม..
"อืม..." มินและแจลงมือกิน...
แล้วไม่นาน..อาหารทั้งหมดก็ถูกรับประทานซะเกลี้ยง.. ยุนเอนตัวลงพิงเก้าอี้ ก่อนจะเอามือลูบท้อง...
"อา...อิ่มจัง.." ยุนพูดแล้วหรี่ตา..ทำท่าจะหลับ
"เฮ้ย..! อย่าเพิ่งหลับดิ ไปล้างจานก่อน" แจว่า แล้วลุกไปเขย่าตัวยุน..
"นายก็ล้างเดะ" ยุนหลับตา แล้วทำท่าไม่รู้ไม่ชี้..
"ชิ.." สุดท้ายก็ต้องล้างเอง.. รวบจานแล้วเดินไปยังอ่างล้างมือ..
"ฉันไปส่งชางมินก่อนนะ เดี๋ยวจะกลับมา" ยุนตะโกนบอกแจ..แล้วเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับมิน..
"ฮืมม..ฮืมม..." แจฮัมเพลงไป ล้างจานไป.. ก่อนจะเดินมานั่งลงในห้องนั่งเล่น..
รายการเพลงกำลังออนแอร์...วีเจสาวสวยพูดจาอย่างฉะฉาน.. แจจ้องทีวีไม่กระพริบตา..
"เอาล่ะค่ะ..วันนี้เรามีศิลปินหนุ่มหล่อมาให้สัมภาษณ์นะคะ..นั่นก็คือวงH.O.T. ที่กำลังดังสุดๆในเอเชียขณะนี้..." วีเจสาวพูดแล้วยิ้มโชว์ฟันขาว..
"..." แจจ้องทีวีไม่กระพริบตาเป็นเวลาเกือบยี่สิบนาที..จนยุนกลับมาถึงบ้าน..
"อา..เหนื่อยจังเลย.." ยุนทิ้งตัวลงนั่งข้างๆแจ..ก่อนจะเอนตัวมาซบไหล่แจ..
"เห้ย..?" แจเขยิบออกด้วยความตกใจ ก่อนจะมองหน้ายุนหวาดๆ..
"ไปอาบน้ำกันเถอะ!" ยุนพูดอย่างร่าเริง แล้ววิ่งตรงไปอุ้มแจ เดินเข้าห้องน้ำ..
อ่างอาบน้ำใหญ่มีน้ำอุ่นอยู่เต็มเปี่ยม..กลีบกุหลาบแดงที่ลอยอยู่เหนือน้ำ บวกกับกลิ่นหอมอ่อนๆของครีมอาบน้ำ..ทำให้แจรู้สึกอยากลงอ่างเต็มที..
ติดซะแต่ว่า.... ทำไมต้องอาบกับยุน?!
"นายถอดๆมาเถอะน่า เราผู้ชายด้วยกันนะ..จะอายอะไร..อีกอย่าง ฉันก็ไม่ได้ถอดบ็อกเซอร์ซะหน่อย นายก็ไม่ต้องถอดด้วย.." ยุนพูดอย่างหงุดหงิด เพราะไอ้เพื่อนตัวดีไม่ยอมถอดชุดซะที.. "หรือนายจะถอดหมดเลย?"
"เฮ้ยย บ้า.." แจร้องออกมา แล้วถอดเสื้อ กับกางเกงนักเรียนออก เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้น..
"ลงมาเร็วๆน่า.." ยุนก้าวขาลงอ่างไปก่อน ก่อนจะดึงแขนแจที่ไม่ยอมลงอ่างซะทีลงมา..
สุดท้ายแจก็ลงมาอยู่ในอ่างจนได้...-- --"
"นี่แจ..นายจำวันแรกที่เราเจอกันได้มั๊ย..?" ยุนถามขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำ...
"หืม..? วันแรกเหรอ?" เอามือจับคางทำท่าคิด..
"ตอนที่นายมาที่โรงยิมไง.." พูดต่อ แล้วยิ้มน้อยๆ.."นายน่ะ ทำแผลให้ฉัน..จำได้มั๊ย"
"อ้อ..อืม.." พยักหน้า แล้วยิ้ม..
ไอร้อนของน้ำระเหยขึ้น..แจเอื้อมมือวักน้ำขึ้น..ก่อนจะเอามาลูบหน้า แล้วเสยผมขึ้น..
'โอ๊ย...'
'ดูสิ นายเลือดไหลใหญ่แล้ว..มา..ฉันทำแผลให้นะ..'
'อืม...'
'โอ๊ยๆๆ...เจ็บเป็นบ้าเลย มือเบาๆหน่อยไม่ได้เหรอนายหน้าขาว..'
'ฉันชื่อแจจุง..เรียกให้มันถูกๆซะด้วย..'
'อืม..ฉันยุนโฮ..'
'โอเค เสร็จแล้ว..'
'อืม..ขอบใจ.. ว่าแต่..เสื้อนักเรียนนายเลอะเลือดฉันน่ะ..'
'อ้อ..ช่างมันเถอะ..'
'อื้อ..เราเป็นเพื่อนกันนะ'
'อือ...ตกลง..'
ยุนจ้องมองร่างบางที่อยู่ตรงหน้า... ผิวขาว..ปากแดงระเรื่อ..ดวงตากลมโต..จมูกสวยได้รูป.. ทุกสิ่งล้วนทำให้ร่างสูงหลงไหล..
"แจ..ขอบคุณนะ..." ยุนพูดแล้วเขยิบตัวมาใกล้มากขึ้น...
"อื..." ยังไม่ทันที่แจจะพูดจบ.. ริมฝีปากของร่างสูงก็ประกบเข้ากับปากของแจแล้ว...
แจเบิกตากว้าง..แล้วค่อยๆหรี่ตาลง..ปล่อยให้มันเป็นไป..
"..." ร่างสูงค่อยๆถอนปากออก ก่อนจะถอยหลังไปเล็กน้อย แล้วยื่นมือมาปัดผมของคนที่ตนรัก..
"..แจจุง..ฉันรักนายนะ.." คำๆนี้หลุดออกมาจากปากของร่างสูง..
เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว.. แก้มขาวของร่างบางเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ..
"แต่...ฉัน..เป็นผู้ชายนะ.." ร่างบางตอบกลับ แล้วทำสีหน้าเป็นกังวล..
"ไม่เกี่ยวกันหรอกนะ.." ดึงร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น.. "ฉันรักนาย.."
"ฉัน..ก็..รักนาย.." ร่างบางเอ่ยขึ้นแผ่วเบา..
ความรู้สึกทั้งหมดที่มี..มันมากเกินกว่าที่จะแสดงออกมาได้.. เรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน..จนถึงวันนี้.. ความรู้สึกดีๆมันมีมากมายเหลือเกิน..
"แจ.." ร่างสูงค่อยๆอุ้มแจออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นห้องนอน...
เตียงใหญ่ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาว.. หัวเตียงมีตุ๊กตาหมีตัวที่แจเคยให้ไว้วางอยู่.. ภายในห้องเงียบสนิท..ได้ยินแม้แต่เสียงของลมหายใจ... และ..เสียงของหัวใจ..
"..แน่ใจนะ..." ร่างสูงเอ่ยถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ..
"อืม..." พยักหน้าแล้วโผเข้าหาร่างสูง...
อะไรก็ไม่สามารถหยุดได้แล้ว.. แจ และ ยุน... รักกันจนไม่สามารถแยกจากกันได้แล้ว.. ต่อให้มีอะไรมาขวางกั้น เค้าก็จะไม่ออกจากกัน.. เพราะ..เค้าเกิดมาเป็นคู่กัน..
"อา....." ก้มลงจูบปากร่างบางด้วยความต้องการ..ลิ้นตวัดหาความหวานในโพรงปาก..ก่อนจะจูบพรหมไปทั่ว..ขบเม้มเม็ดสีชมพูบนยอดอก.. แล้วขบต้นคอขาวๆสร้างตราความเป็นเจ้าของทิ้งไว้..
"...แจ..ทนหน่อยนะ.." กระซิบที่ข้างหูก่อนจะเลื่อนมือไล้ไปตั้งแต่หน้าอก..จนถึง..หน้าท้อง...
"อะ..อือ.." รู้สึกบอกไม่ถูกกับสัมผัสของร่างสูง.. ซึ่งตอนนี้เลื่อนมือไปที่ตรงกลางลำตัวแล้ว..
"อา.." ส่วนที่บอบบางที่สุดของร่างกายตั้งตรงขึ้นแสดงถึงอารมณ์รักที่พลุ่งพล่าน..
"..." ร่างสูงค่อยๆเอื้อมมือไปจับส่วนกลางลำตัวของแจ..ก่อนจะเคลื่อนปากลงไปช่วย..ดูดเค้นโดยไม่มีท่าทีรังเกียจแม้แต่น้อย..
"อา...ยุน" หน้าแดงเรื่อ..ยื่นมือมาจับหัวของร่างสูง... ก่อนจะร้องครางเสียงหวานหู..
"...." ยุนเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น..ดูดเค้นหาความหวานจากส่วนที่บอบที่สุดในร่างกาย...จนร่างบางครางออกมาเสียงดังด้วยความเสียวซ่าน..
"อะ..อ๊า.." ยิ่งแจยิ่งครางดังเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ยุนยิ่งเร่งเร็วขึ้นเท่านั้น..
"ยะ..ยุน....อ๊า.." เสียงหวานครางดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย..ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักขาวขุ่นออกมาเต็มปากของร่างสูง...
"...อืม..." ร่างสูงค่อยๆถอนปากออกช้าๆ..ดูดกลืนน้ำรักลงคอจนหมด.. ก่อนจะไซ้หน้าเข้าที่ซอกคอของแจ..
"..." แจเอื้อมมือมากอดยุนไว้แน่นพลางหอบ...
"ไหวรึปล่าว.." ยุนถามขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำอย่างเช่นเคย..สายตามองแจด้วยความเป็นห่วง..
"วะ..ไหว.." ตอบด้วยเสียงเบาปนหอบ..
"...." ไม่พูดอะไรต่อ.. ก่อนจะจับร่างบางนอนคว่ำแล้วเอ่ยขึ้น..
"เจ็บหน่อยนะ.." ว่าพลางใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางดันเข้าไปภายในช่องอุ่นชื้น....
"อ๊า.." แจร้องออกมาด้วยความเจ็บ.. ช่องอุ่นชื้นบีบรัดนิ้วของยุนแน่น...มือทึ้งผ้าปูเตียงแน่น..
"....อา..อา.." นิ้วใหญ่ของยุนยังคงขยับไปมาจนร่างบางเอนไปตามแรงมือ.. เมื่อได้อย่างพอใจแล้วค่อยๆดึงมือออก..
"ขอโทษนะ..." ยุนค่อยๆเขยิบตัว ก่อนจะสอดปลายของเจ้าแท่งเนื้อกลางลำตัวเข้าไป..
"อา...." แจร้องไม่หยุดปากด้วยความเจ็บ...
"...อา..อืม.." ยุนค่อยๆดันตัวเข้าไปทีละน้อย.. พลางครางในลำคอ..
"...อ๊า..อ๊า.." แจร้องเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ..น้ำตาหยาดใสๆไหลออกมาจากดวงตาที่กำลังหรี่ลง..
"..อา..." ยุนรีบดันตัวเข้าไปจนสุด แล้ว..เขยิบตัวเข้าออกเล็กน้อย..
"ยุน..อ๊า..ฉันเจ็บ.." ร้องครางขอร้อง..น้ำตาไหลเป็นสาย..
"อย่าเกร็งนะ..เดี๋ยวจะรู้สึกดีเอง.." ยุนปลอบ...พลางครางในลำคอ..
"อ๊าาา..." แจร้องออกมาสุดเสียง..กระตุกเล็กน้อย..แล้วปลดปล่อยน้ำรักขุ่นๆออกมาเต็มผ้าปูที่นอน..
"อืมม..อ๊ะ..." ร่างสูงอารมณ์ถึงขีดสุด..ปล่อยน้ำรักออกมาเช่นเดียวกัน...
"อะ..อือ..." รู้สึกได้ถึงน้ำรักของร่างสูงที่ถูกฉีดเข้ามาในร่างกาย...
"อืม.." ครางเบาๆในลำคอ.. ก่อนจะถอนตัวออกจากร่างบาง..
"...อา..อา..." ร่างบางนอนหอบถี่..ใบหน้าเปียกไปด้วยน้ำตาและเหงื่อ..
"..." ยุนจับแจนอนหงาย ก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆ..แล้วหันไปหาแจ...
"..รุ้มั๊ย..ฉันเห็นนายเจ็บ..ฉันอยากเจ็บแทนนาย…" ยุนว่าแล้วเอื้อมมือไปปัดผมแจที่ปรกหน้า..
"อา...ยุน.." แจลืมตาขึ้นมองยุน แล้วซุกตัวเข้าที่อกยุน..
"....." เช็ดเหงื่อและน้ำตาบนใบหน้า ก่อนโอบเอาร่างบางไว้ในอ้อมแขน..
"แจจุง..ฉันรักนาย..." ยุนกอดแจไว้แน่นกว่าเดิม.. แจซุกหน้าเข้ากับอกแกร่ง..
"ฉันก็รักนาย...ยุนโฮ.." แจพูดเสียงแผ่ว..แล้วผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อย...
สองร่างแนบชิดกันโดยไม่มีอะไรขั้นกลาง...ความรู้สึกที่เป็นหนึ่งเดียวกัน.. ความรู้สึกที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน..วันนี้..ได้เกิดขึ้นแล้ว.. เสียงหัวใจเต้นดังก้องอยู่ในสองหู... รับรู้ได้ถึงเสียงหัวใจของกันและกัน.. อยากจะอยู่อย่างนี้ไปนานๆ...นานที่สุดเท่าที่จะทำได้...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Miinji :: โหะๆ มานเรทมากเลยช่ายมะละ แหะๆๆ ขอโทดด้วยนะคะถ้าไม่ชอบ มีอะไรก้อคอมเม้นท์ไว้ได้นะคะ ^_^
เบื้องหลังการถ่ายทำ...
แจ - ไม..บทผมมัน..น่าสงสารแบบนี้อ่า..ตอนตกลงกันมันไม่ใช่แบบนี้นี่...!!!
ยุน - อย่าไปว่ามินจีเลย..นายเนี่ย..จิงๆแล้วก็น่ารักน่าทนุถนอมจิงๆเลยนะ... (ฮี่ๆ)
แจ - ..นาย..คิดไร??? (หวาดระแวง)
ชางมิน - หวาดดีคร๊าบ..
มินจี - ดีจร้าชางมิน..
ชางมิน - ไหงบทผมมันน้อยลงล่ะฮะ ... T^T น้อยใจนะฮะ..
มินจี - อะ..งะ... ก็นี้มันฟิคยุนแจนี่...
ชางมิน - แต่ผมก็อยากมีบทบ้างนี่ฮะ..
มินจี - บ่นจัง ดูซิ จุนซูกะยูชอนยังไม่เหนบ่นเลย...
จุนซู กะ ยูชอน - ..ช่าย.. ขอแค่ค่าตัวก็พอแล้ว ...
มินจี - ..อิอิ บทน้อยก็ค่าตัวน้อยนะจ๊ะ... ^^
จุนซู ยูชอน และ ชางมิน - หา O[]O!! ... อะไรกัน...
มินจี - (ไม่รุ ไม่ชิ..) ...ไปดีกว่า...ล้าลา~
แจ - ..(นั่งหลบอยู่ในมุมมืด) ...ฮึก...ฮึก...ฉันเสียบริสุทธิ์ให้ยุนไปแล้ว..... แง้~~~~ ToT ...
ความคิดเห็น