คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ONE SHOT ChanBaek :: Craziness Love ::
Craziness Love(ChanBaek)
บ้า?
บ้าแล้วไล่ะ?
หนัส่วนไหนอใรไม่ทราบ?
วามเี่ยว้วยอายไลน์เนอร์อ ‘บยอนแบฮยอน’ ำลัมอิลุ่มนัศึษาที่รุมหัวันนินทาาร
แ่ายอเา
็แ่...ใสุ่ลายเสือาวทั้ัว หมวปิาูสีเหลืออร่ามสว่าแ่ห้าร้อยเมร รอเท้าหนัระเ้นำเ้าา
ไทยแลน์แนศิวิไล
เท่ใ่ไม๊ล่ะิบิ -..-
ร่าเพรียวบาเินส่ายูส่าย้นวนๆอยู่แถวึะวิศวะฯ พยายามะไม่สนใเสียนเสียาอันน่า
รำา ะเ้ออมอหาเ้าน้อายัวีที่ันลืมระเป๋าเรียนไว้ที่บ้าน
เห็นน้อายเาเรียนะวิศวะฯอย่าิว่าแมนเียวนะ เห๊อะ...ส๊อยนมน้อยหอยมเอ้ย
“พี่แบเว้ยยยยย!”เสียแอ๊บแมนอย่านี้มีนเียว
แม่นาโอเฮุน -__-
ร่าสูอน้อายวิ่หอบแห่ๆมายืนเอามือเท้าเ่าอยู่รหน้า
ทันทีที่เห็นน้อาย แบฮยอนแทบะปาระเป๋าใส่หน้า
“เอาไปเลย ที่หลัอย่าลืมอีล่ะไอหอย ไม่อยาะมาเหยียบสัเท่าไหร่มหา’ลัยอแเนี้ย มีแ่พวปา
หมาปัานิ่มวันๆแม่ินแ่โอวัลิน”
“โหย บ่นไรเนี่ยพี่ แล้วนี่บอี่รั้แล้วห๊ะว่ามามหา’ลัยผม็แ่ัวให้มันีๆหน่อย”เฮุนวาสายามอ
พี่ายั้แ่หัวรเท้าอย่าูหมิ่น
แ่บ้าอะไรอเาวะเนี้ย แม่มีพี่ายอย่านี้ฮุนนี่เรียเว้ยเห้ยยย!
เห็นแล้วอยาเป็นโราุ่มแายริๆ -___________-
“พูอะไรนะไอหอย แว่ายัไนะ ยัี้มันไม่ียัไ”แบฮยอนเท้าเอวมอิน้อายท่าทาเอาเรื่อ เฮุน
ถึับยืนิทึ้ผมัวเอ้วยวามเ็ ่อนะลาพี่ายไปหาที่เียบๆและไร้ผู้นเพื่อุยัน
“ไอหอยเฮุน!”
“ใเย็นสิเว้ยร้าบบบ”
“แิว่าารแ่ัวอันมันเป็นยัไ ห๊ะๆ”
“บ้า”
“อะไรนะ!”
“เปล่าๆ ผมะบอว่ามัน่าส์ ี๊๊าโนใวัยทีน อะฮู้วววว!”พูอย่าเียวไม่พอ เฮุนยัใส่แอิ้
ทาารอแหล เอ้ย ารแส้วยารแอท่าูสัลัษ์แฟนลับาราบาวทั้สอมือให้พี่ายู
“แล้วไป ิ!”แบฮยอนยืนออเิหน้าท่าทามั่นอมั่นใ
ในเมื่อน้อายพูแบบนี้ แบฮยอน็ไม่ิที่ะเปลี่ยนสไล์ารแ่ัวอัวเอหรอ
แ่หารู้ไม่...ไอเฮุนแหลอ -….-
“โอเ ผมไ้ระเป๋าแล้ว ลับไปเลยนะพี่ ลับไปเร็วๆนะ ใรถามไม่้อบอว่ามาหาผมนะ”ือูอายว่ะ
รับ -______-
“เออ ใ้เสร็แล้วผลัหัวทิ้ ไอหอย”พูบแบฮยอน็สะบั้นอนๆลับไปยัทาที่นเอมา ผ่านเหล่า
นัศึษาายหิทั้หลายที่ในสายาแบฮยอนนั้นี้เหร๊ ี้เหร่
ใระมาูีสู้บยอนแบฮยอนไ้ล่ะ ไอพวินโอวัลินไม่เย่าล่อ แหวะๆ
“ไปไหน๊ะน้อสาว~ ฮิ้วววว!”เสียทุ้มหนาที่ร้อเพลแวพร้อมีี้าร์อย่าสนุสนานทำให้แบฮยอน
้อะัเท้าที่ำลัะ้าวไป้าหน้าแล้วหันมามอลุ่มนัศึษาายที่ำลันั่เฮฮาบ้าบออยู่ไม่ไล
“อุ้ยๆ หันมามอ้วยอ่ะ ไอานยอล มึอบใ่ป่ะแนวนี้อ่ะ แ่ัวแบบนี้มึอบใ่ไหมไอยอลลลล อ๊า!!!
ฮ่าฮ่าฮ่า!”ไอนที่หน้าำๆ ‘ิมอิน’ เอ่ยแวแบฮยอนแล้วหันไปเอาศอระทุ้สี้าอเพื่อนาย ‘ปาร์านยอล’ ที่
ำลันั่เาี้าร์มอมาทาร่าเพรียวอแบฮยอน
“ใ่เลย~ โนใันเลย~ อุ้ยใ่! อุ้ยใ่!”านยอลลุึ้นถือี้าร์พร้อมร้อเล่นเ้นรำเินไปหาร่าเพรียวที่
ำลัยืนเิหน้าท่าทาหยิ่ทะน
เินวนไปรอบๆแล้ววาสายามอร่าเพรียวออีนอย่าอบออบใ
ทั้รูปร่าหน้าา ทั้สไล์ารแ่ัว แบบนี้มัน...อัยย่ะ! โน! โนใปาร์านยอลอย่าแรว๊!
“ื่ออะไรอ่ะรับ นสวย~”านยอลรีบส่ีาร์ืนให้อินแล้วถือวิสาสะับไหล่บาอแบฮยอนโยที่อี
นทำเพียเหลือบามามออย่าูหมิ่น
ไอฟันสมเสร็ หน้าอย่าแรึะมาีบนอย่าแบฮยอน...แ่มัน็หล่อีนะ -…-
“ื่อเหมือนพ่อแไ”ำพูอแบฮยอนทำเอาอีนาโ
นี่...
“ห๊ะ! ริเหรอเนี้ยยย ว้าวๆ! น้อบุมา!”
“บ้าอะไรอแ บุมาบ้าบออะไร!”แบฮยอนแทบะเ้าไปีออีนออเป็นิ้นๆ บัอาเรียนูี
แบบแบฮยอนว่าบุมาอย่านั้นเหรอ!
“อ่าว ็เมื่อี้บอว่าื่อเหมือนพ่อผม บุมา~ โอ้วเย่”านยอลเรียอีนเสียอ่อนเสียหวานพร้อมับย
มือเรียวสวยออีนึ้นมาลูบๆลำๆอย่าหลใหล แถมริมฝีปาสวย็พรมูบไปทั่วหลัมือาว
“อี๋! อะไรเนี้ย! ไอบ้า ไอฟันสมเสร็! ออไปเลยนะ!”ร่าเพรียวในสะบัมือทิ้ไปฟาปลายาอน
ร่าสู เล่นเอาานยอลเ็บน้อร้อี๊ออมา
โหยย าิส์้วยอ่ะ ไม่เป็นไร...ยอล๊อบ อบ!
ใบหน้าหล่อ่อยๆแย้มริมฝีปาออว้าโว์ฟันสามสิบสอสี่ลายเป็นรอยยิ้มที่ทำให้โลทั้โลูสใสึ้น
เป็นอ
ทำไมแบฮยอนถึรู้สึะัเมื่อเอรอยยิ้มอไอฟันสมเสร็นี่นะ...
ไม่ โอ้วม่ายยยยย!
แบฮยอนยมือึ้นวาทาบที่หน้าอ้าน้ายรำแหน่หัวใโยที่ไม่รู้ัว
ใเ้นุบๆเลยอ่ะ ไม่นะ...ใหนอใ ไม่นะ...
“บุมา๊ะ”
เพล้!
ที่เยิว่าหมอนีู่ีอนยิ้มแบฮยอนอลบทิ้!!!!!!
“ไม่ใ่บุมาอาอาอาอาอาอาอาอา รี๊!”แบฮยอนถึับทรุลไปอับพื้นพร้อมนั่ร้ออย่า
โหยหวนเหมือนับผีที่ออยาปาแห้แล้วมาอส่วนบุับมนุษย์ -____-
“บุมาเป็นอะไรไยไยไยไยไยไยไย!!?”านยอลเอ็ทรุนั่ลไปอรหน้าอีน มือหนาพยายามเอื้อม
ไปหยุฝ่ามือเรียวอแบฮยอนที่ำลัิทึ้ผมัวเออย่าบ้าลั่
ทัู้่นั้ยื้อยุุลาโยไม่สนใสายาอนัศึษาที่เินผ่านไปผ่านมาแล้วมอ้วยสายาแปลๆ อี
ทั้ลุ่มอานยอลที่เริ่มล่าถอยหายไปทีละหัวสอหัว เพราะอาย รับไม่ไ้และไม่อยาะอยูู่ภาพรหน้า
“บุมาอย่าทำร้ายัวเอ ไม่นะ โอววว!”านยอลไ้ทีึรีบะรุบออีนไว้ในอ้อมแน
“ปล๊อยยย! ไอฟันสมเสร็!”แบฮยอนิ้นเร่าๆอย่านไม่ยอม พยายามอย่ามาที่ะีิ้นพาัวเอออ
าวแนแร่ที่ำลัโอบรัเาเอาไว้เสียแน่น
“ไม่ปล่อย ไม่อยาให้บุมาทำร้ายัวเออ่ะ ฮือฮือฮือ”ู่ๆานยอล็ร้อไห้ออมาอย่าไม่มีปี่มีลุ่ย น้ำหู
น้ำารวมทั้น้ำมูพาันไหลลมาอุอยู่ที่มูอร่าสู ัวาารหายใอนัวโ ึ้มลเ็ใบหน้าเปื้อนสิ่
ปิูล(?)ทั้หลายทั้แหล่ลบนเสื้อลายเสือาวบริเวไหล่บาอแบฮยอน
“อ๊า! หอหอย หอยหอ อี๋!!!”ร่าเพรียวถึับลุึ้นพรึ่บพร้อมยฝ่าพระบาทามๆสวมรอเท้าหนั
ระเ้าไทยแลน์แนศิวิไลยันยอหน้าอีนนล้มหายึลไปนอนนับาวอยู่ับพื้น
“ไอฟันสมเสร็! ฮือๆ ไอทุเรศ! อแ่ให้แเป็นโราุ่มแาย! อให้แไ้แฟนแ่ัวบ้าๆบอๆ! แฟน
ปาั! แฟนหลัวเอ! แฟนาิส์! ฮือๆ เสื้อ้านนน!”แบฮยอนระรัว่าใส่อีนที่นอนยิ้มน้ำลายยืไหลหลมา
้ามุมปาอยู่ับพื้นท่าทาไม่รู้เรื่อรู้ราว ทิ้ท้าย้วยารยฝ่าเท้าระทืบ้ำลบนุสำัที่ผู้ายหวนัหวหนา
“โอ้ววว! ลูพ่อวววว”านยอลาเหลือหน้าแเมื่อรับรู้ถึฝ่าเท้าเล็แ่แรหนัที่ใ ‘ระทืบ’ เน้นๆัน
อีทีว่า ‘ระทืบ’ ลมา
ไปแล้ว...น้อบุมาอยอลไปแล้ว โอ้ววว...
ทิ้ไว้แ่วามเ็บ้ำให้พ่อและลูายัวน้อยๆ อ่ะเฮือ...
แ่ะบอว่าที่ร่าเพรียวแ่เาเมื่อี้อ่ะ...ูท่าทาะเป็นริ ปาน้อบุมาโะระศัิ์สิทธิ์!
เพราะมันใ่เลยเว้ยเห้ย! นนี้แหละมันใ่เลย! เอแล้ว! โนใยอล ยอลอยา้าย! แม่รับ ยอละมี
ลูสะใภ้ให้แม่แล้วววว!!!
:: END ::
ความคิดเห็น