Creditor of love : HOKY ft. MONSTA X

ตอนที่ 9 : EPISODE 9 : พี่หวงจะตายอยู่เเล้วนะ

Episode 9 : พี่หวงจะตายอยู่เเล้วนะ

cr.in pic ><

"ไอ้จู ไอ้นู กูจะเปลี่ยนเเปลงตัวเอง"

"ห้ะ/ห้ะ"

"เปลี่ยนจากเหี้ยเเล้วเหี้ยกว่าเดิม?"

เสียงที่ประสานขึ้นมาพร้อมกับทำให้โฮซอกขมวดคิ้วเข้าหากัน มือหนาสะบัดขึ้นตบหัวเพื่อนตัวดีสองคนพร้อมกัน

พัวะ!

"โอ้ย อะไรของมึงวะเนี่ย"

จูฮอนร้องขึ้นมาเสียงหลงผิดกับชยอนูที่หลับตาลูบหัวตัวเองอย่างคีพลุค(?)

เช้าวันใหม่กับโฮซอกคนใหม่

เริ่มต้นใหม่กับวันใหม่เป็นอะไรที่ดี 

"...ใช้ชีวิตให้มีความสุข ....อย่ามองมาข้างหลัง  ...อย่ามองกลับมาหาอดีต"

"วอนโฮอ่า..ถ้าไม่มีฉันเเล้วนายอย่าเศร้าไปเลยนะ นายต้องเดินต่อไปข้างหน้า.."

ขอบคุณพี่โบรามากนะครับ

ต่อจากนี้ไป ผมจะไม่เจ็บเเล้วจะไม่อยู่โดดเดี่ยวอีกต่อไปเเล้ว 

.

.

หลังจากที่ไอ้นูกับไอ้จูเข้ามาเล่นในห้อง เเล้วออกไปได้สักพัก ผมก็รีบจัดการอาหารสดที่มีอยู่ในตู้เย็นทำอาหารเช้าเล็กๆน้อยๆให้คนตัวเล็กกิน 

เอาจริงๆสั่งมาก็ได้นะ  ..เเต่ไม่เอา  อยากให้น้องติดใจความเป็นพ่อบ้านของเรา '/////' 

สภาพผมตอนนี้คือท่อนบนเปลือยกาย ท่อนล่างขาจั๊มยาวตัวโปรด น้องตื่นมาต้องหน้าเเดงเเน่ๆ

อ้อย(อ่อย)ได้เเค่ไหนโฮซอกก็เอา

.

.

.

เเต่น้องยังไม่ตื่นเลย สงสัยเมื่อคืนกอดไม่อุ่นพอไข้เลยยังไม่ลด

วั๊ยย -////-

          ไม่รอช้าขายาวของผมก็สาวเท้าตรงไปที่ห้องนอน ก่อนจะยืนล้วงกระเป๋ายืนมองคนขี้เซางัวเงียใต้ผ้าห่ม..

ทำไมน่าฟัดเเบบนี้..

ไม่ได้โฮซอก..

นายต้องข่มใจไว้ จะทำการใหญ่ใจต้องนิ่ง..

ผมยิ้มให้กับการกระทำของคนตรงหน้า มันน่าวิ่งเข้าไปขย่ำ.. เอ้ย ไม่ใช่  น่าดูเเลสิ= =   น้องไม่สบายอยู่ใจเย็น

"ตื่นได้เเล้วนะ"

ผมยื่นหน้าเข้าไปกระข้างหู

"อื้ออ.."

มาองมาอื้อครางให้ฟังเเบบนี้ต้องทำยังไง..

"สายเเล้วนะครับ"

ผมพยายามกดเสียงให้ต่ำลง เพื่อระงับอาการเขิน(ที่น้องคราง)เอาไว้

"ขอ5นาทีได้มั้ยครับ"

เสียงเเหบพร่าที่ดังออกมาทำให้ร่างหนาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น 

"น่ารักอีกเเล้วนะ"

เสียงอ้อนๆเเบบนี้ โฮซอกจะไม่ไหวเเล้วนะครับ..

มือหนาที่บรรจงเกลี่ยผมร่างบางออกช้าๆเเล้วเอาหลังมือหนานั้นทาบลงที่หน้าผาก เเก้ม ต้นคอ..

"ไข้ลดลงเเล้วนี่"

"ตื่นมากินข้าวเเล้วทานยานะครับ"

ผมกระซิบบอกน้องเบาๆเเต่หน้าผมมันกลับขยับเข้าไปใกล้ที่เเก้มบางขึ้นสี.. ปลายจมูกโด่งคลอเคลียที่เเก้มทำให้คนตัวเล็ก..

"อ้ะ..พี่โฮซอก" 

ทำไมพี่เขาไม่ใส่เสื้อ เเบบนี้มินฮยอกตายได้เลยนะ.. ;^;

ตื่นขึ้นมานี่เอง..

"กว่าจะตื่น ถ้าไม่ตื่นนี่พี่คงต้องปลุกด้วยวิธีอื่นเเล้วล่ะ"

ผมบอกนอกพร้อมหย่อนตัวเองลงข้างๆคนที่กำลังงัวเงียอยู่

"เอ่อ..ตื่นเเล้วครับ ไม่ต้องปลุกเเล้ว ^^"

น้องยิ้มให้ผม..ยิ้มหวานซะด้วย..

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

มันทำอะไร๊ไม่ได้ T^T 

เอ้ะ

ยิ้มหวานเล้ว ปากคนยิ้มนี่หวานด้วยมั้ย?

ไอ้โฮซอก มึงหยุด - -

"อ..อื้ม งั้นไปกินข้าวกันนะ พี่เตรียมไว้ที่โต๊ะเเล้ว"

ในขณะที่ผมพูดคนตัวเล็กทำท่าจะลุกเเต่ทำไมทำตัวยุกยิ้กๆเเบบนั้น

"ลุกไหวป่าว"

เห็นท่าเเล้วไม่น่าจะไหว 

งั้นช่วยพยุงละกัน

เเต่ไม่ละ

ผมตรงเข้าไปหาร่างบางอย่างรวดเร็วเเล้วใช้เเขนหนาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อช้อนคนตัวเล็กขึ้น จนหน้าน้องเเนบกับอกผม อ่า..รับรู้สึกได้ไอร้อนที่เเผ่ออกมาจากคนตรงหน้า 

"อื้อ พี่โฮซอก ไม่ต้องอุ้มผมก็ได้ ./////."

งื้อเสื้อก้ไม่ใส่มาอุ้มเเนบเนื้อเเนบตัวอีก ขออากาศหายใจให้มินฮยอกที ฮือ

พอโดนอุ้มนี่รีบก้มหน้าหลบเลยนะ

.

.

อีกอย่างนึง

"จมูกเเดงอีกเเล้วนะมินฮยอก"

รู้ทันตลอดอ่ะ เขินพี่ไงไอ้พี่บ้า.. ทำไมไม่รู้จักใส่เสื้อ T^T

 

"นี่เป็นเพราะพิษไข้หรือเขินพี่กันนะ หื้ม?  

หยอดวันละนิด 

ชีวิตโฮซอกก็มีความสุขเเล้วครับ :)

                หลังจากที่ผมพาน้องกินข้าวเสร็จไปเเล้ว รู้สึกเเฮปปี้อย่างบอกไม่ถูก ผมนั่งดูมินฮยอกกินข้าวทีละคำ สองคำ 

              อยากเป็นช้อนจัง..ได้สวัสดีกับปากสีชมพูนั่นทุก2นาทีเลย

              มองน้องไปยิ้มไป จนน้องกินหมด..

"พี่โฮซอกครับ.. พี่โฮซอก  พี่วอนโฮ!!"

เสียงเเหบพร่าตะโกนเสียงดังขึ้นทำให้ผมต้องหลุดจากความคิด(กาม)ของตัวเองเเล้วยิ้มให้คนตัวเล็กที่เรียกผมอยู่ตรงข้าม

"หื้ม ว่าไง อิ่มยังครับ เอาอีกรึเปล่า"

ผมยิ้มรับก่อนจะตอบน้องไป คนอะไรไม่สบายเเล้วขนาดเวลากินยังน่ารักเเรงกว่าเเดดประเทศไทย เเก้มป่องๆเวลาเคี้ยวนี่น่าฟัดจริงๆเลย

"ไม่ต้องเเล้ว ผมเเค่จะบอกพี่ว่าผมอิ่มเเล้ว ._."

ยัง..ผมยังไม่หยุดส่งสายตาหยาดเยิ้มไปให้น้อง 

มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ 

มองจนเคลิ้มละมั้ง 

ถ้าตกเก้าอี้ก็คงไม่เจ็บ - -

"อ..เอ่อ หน้าผมมีอะไรติดหรอฮะ เห็นพี่มองหน้าผมนานไปเเล้วนะ"

เเก้มเเดงๆนั่นโฮซอกขอหอมได้มั้ย โอ้ยใจ ใจตอนนี้เต้นจนจะหลุดเเล้วครับคนอ่าน

"มินฮยอก"

"..?"

"มินฮยอกอ่า"

"ค...ครับ"

"รู้หมดเเล้วใช่มั้ยว่าเมื่อคืนพี่พูดอะไรออกไป"

ผมว่าน้องต้องรู้ เพราะผมรู้ตัวตอนที่ผมพูดออกไป 

..อยากให้ได้ยิน 

อยากให้รู้ 

ว่าผมคิดยังไง

"อ..เอ่อ.."

คนตัวเล็กเงียบไปสักพักเพราะอยู่ๆมาถามงี้ใครจะพรวดพราวดตอบไปเล่า งือ

"ครับ"

"ต..เเต่ว่าพี่เม....."

"พี่เมาเเต่พี่รู้ตัวนะว่าพี่พูดอะไร"

ผมยังยืนยันในสิ่งที่ผมพูดออกไป ผมพร้อมรับผิดชอบกับคำพูดของตัวเอง พร้อมที่จะรับผิดชอบกับคนที่ผมบอกไปด้วย..

                        ร่างบางนั่งนิ่ง ในหัวตอนนี้ขาวโพลนไปหมด ..มินฮยอกไม่ได้หูฟาดไปใช่มั้ย ไม่จริงน่า ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ คนอย่างโฮซอกมีคนเข้ามาในชีวิตมากมาย เเต่ทำไมถึงเป็นผมละ..ที่เขาเลือก

"พี่ขอจีบเราได้มั้ย"

งื้ออออออหม่าม๊าช่วยมินด้วย T^T 

"พี่ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมพี่ชอบเรา"

"เเต่พี่หวงมินฮยอก พี่ห่วงไปหมด ยิ่งเวลาคนอื่นมาใกล้เราพี่ก็ยิ่ง... อึก.. อย่าไปน่ารักกับใครได้มั้ย มันทำให้ใจพี่อยู่ไม่เป็นสุขเลยนะ"

หวงงั้นหรอ..

.//////////////////////////.

มินฮยอกเขินไม่ไหวเเล้ว 

"เลิกยิ้มให้คนอื่นด้วย"

"..."

"พี่หวงจะตายอยู่เเล้วนะ"

"..."

"เก็บรอยยิ้มของเราไว้ให้พี่ดูคนเดียวไม่ได้หรอ"

"..."

"น่ารักเเค่กับพี่ ได้มั้ย.."

"อ..อื้อ ครับ .////."

โลกยังหมุนอยู่เหมือนเดิมใช่มั้ย เหมือนโดนหยุดเวลาเลยเนอะ ช่วงเวลาดีๆเเบบนี้ ชอบจัง

คนบนโลกมีเป็นล้าน สถานการณ์คับขันทำให้เราได้เจอกัน เเบบนี้...เข้าเรียกว่าอะไรนะ :)

ร่างหนาเดินเข้ามาจากด้านหลังคนตัวเล็กเเล้ววาดเเขนหนักโอบกอดคนข้างหน้าอย่างเบามือพร้อมกดจูบลงที่ศีรษะเล็ก กลิ่นตัวมินฮยอกนี่หอมจัง 

"ให้พี่ได้ดูเเลมินฮยอกนะ"

เสียงเเหบที่กำลังกระซิบข้างหูร่างบางพรางเลื่อนริมฝีปากลงมาข้างพวงเเก้มขึ้นสี

ฟอด..~

"อื้อ 0/////////0"

"พ..พี่โฮซอก 0////////////////0"

ผมขำให้กับรีเฟล็กอาการเขินของน้อง

"อดใจมาหลายวันเเล้ว ขอหอมหน่อยนะ ^^"

"ใครเค้ามาขอหลังทำไปเเล้วเล่า -///-"

"เเต่พี่ขอไปเเล้วนี่ ._."

ฟอด..~

ฟอด..~

"นี่ไง ขอเเล้วหอมได้ :)"

พูดยังไม่ทันได้เว้นหายใจ .. ทั้งซ้ายทั้งขวาเลย..

ผมคงไม่หน้าเเดงเพราะพิษไข้เเล้วมั้ง สงสัยจะหน้าเเดงเพราะคนเเถวนี้ 

พี่โฮซอกคนบ้า >////<

___________________________

โว้ยยยยเหม็นความรัก ลีลามากี่ตอนถามใจตัวเองดิซิพวฮ.55555เเต่งไปมองบนไป ฟิคเรื่องนี้เค้าเเต่งสดเน้อ ไม่มีการพิมพ์ลงเวิร์ดเเล้วก็อปวาง ฟิคสนองความต้องการของตัวเองทั้งนั้น555555 ไม่มีอย่างอื่นผสม อาจจะบ้าๆมั่วๆตือๆบ้างก็ ไม่ว่ากันเนอะ ._.

#ฟิคเครดิเตอร์