Creditor of love : HOKY ft. MONSTA X

ตอนที่ 8 : EPISODE 8 : ทำไงดีชอบมากเลย 100%

Episode 8 : ทำไงดีชอบมากเลย

            

                  หลังจากที่เกิดอุบัติเหตุที่ไม่ได้อยากให้เกิด.. ผมกับน้องก็ไม่ได้คุยกันอีก ต่างคนต่างตั้งหน้าตั้งตาทำงาน น้องมันก็ไม่สนใจผมเลย.. 

            อะไรวะ จะสนใจทำไม 

            เออช่าง ไม่สนก็ไม่สน 

             เหอะ

.

.

เเต่ใจผมไม่ตรงกับปากอ่ะ โหนี่นั่งจ้องนานเเล้วนะเว้ย อะไรวะ 

ไม่ไหวเเล้วสังคม.. โฮซอกจะไม่ทน

"เอ่อ..มินฮยอก"

ผมพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น ป่าวร้องไห้ที่น้องไม่สนใจนะ เเต่กลัวนกว่าน้องจะไม่ตอบ..

"ครับ"

เสียงเฉียบมากฮือออ ;^; 

"คือ .. เย็นนี้เพื่อนพี่มาห้องนะ ถ้าว่างก็..."

"ผมไม่ว่างหรอกครับ เชิญพี่อยู่กับเพื่อนให้สนุกเถอะครับ ขอตัวนะครับ"

เอิ่ม..

งอนไปเเล้วเหรอ

สงสัยจะได้ย้อมใจซะเเล้วคืนนี้..

MINHYUK TALK

ใครจะสนกันละ

จะทำอะไรก็ทำไปสิ 

ทนใช้หนี้จนหมดก็เดินออกมาได้เเล้วสินะ..

ก็เรา..เราก็เเค่ลูกหนี้  นี่เนอะ :)

ฮึก..

ผมขลุกตัวเองอยู่บนดาดฟ้าของโรงเเรมอย่างเงียบๆ  

กี่ชั่วโมงเเล้วที่มานั่งกอดเข่าให้น้ำตามันไหลออกมาเเบบนี้ 

ผมไม่ได้งอนพี่โฮซอกหรอก 

เเต่ผมน้อยใจต่างหากละ.. เขาคงสนใจเเต่เงินที่ผมติดเขาไว้เเค่นั้นเเหล่ะ 

ผมจะไม่เข้าข้างตัวเอง ไม่สิ เขาคงไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย เเค่เกล้งเพื่อความสนุกเท่านั้น 

ไม่เป็นไรนะ ..

ผมปลอบตัวเองอยู่เเบบนี้ซ้ำเเล้วซ้ำเล่า อ่า..เที่ยงคืนเเล้วสินะ ป่านนี้คงนอนไปเเล้วมั้ง

ผมค่อยๆลากสังขารตัวเองขึ้นเเล้วเดินอย่างหมดเเรงไปที่ประตูทางลงจากดาดฟ้า เเต่กลับมีเสียงดังขึ้นที่ทำให้ผมต้องหยุดเดิน

ไลน์!

เห้อ คงมากันเเล้วสิ

ผมล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพรางยกมืออีกข้างปาดน้ำตาที่เลอะเเก้ม

ผิดคาด..

Shin Hoseok'En

"มินฮยอกใช่มั้ย มาลากเจ้าหนี้นายกลับห้องด้วยนะ เมาเป็นหมาเลย"

"ห้อง 1001 password XXXX"

เห้อ..

ว่าเเต่..ผมมีไลน์พี่โฮซอกตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน..

ช่างเถอะ

ตอนนี้ไปจัดการปัญหาก่อน

ผมถอนหายใจก่อนจะปิดโทรศัพท์เเล้วจับยัดลงไปอย่างหมดอารมณ์

เอาว่ะ มินฮยอก

ห้ามใจอ่อน    ห้ามยิ้ม

เเล้วก็

.

.

.

ห้ามหวั่นไหว...เด็ดขาด

ผมรีบสาวเท้าไปที่ห้องตามที่โดนสั่งมา เหนื่อยก็เหนื่อยทำไมต้องมาเเบกเอาคนตัวโตนี่กลับห้องด้วย ห้องก็อยู่ใกล้ๆเเค่นี้ ไหนบอกจะกินห้องตัวเองไง ไหงมาโผล่ที่ห้องเพื่อนซะงั้น 

"อืมม...ขอโทษษ"

อะไรของพี่เขาเนี่ย

มาขอทงขอโทษอะไรเล่า ผีเข้ารึไง - -

"น้อยใจหรอ"

เมาเเล้วเป็นเเบบนี้สินะ เมาเเล้วบ้าปะเนี่ย

ผมขมวดคิ้วกับประโยคที่ออกมาจากปากของพี่เขา

อะไรกัน เฮิร์ทสาวมารึไง

"มินฮยอกพี่ขอโทษนะ.."

จากที่ผมกำลังพยุงร่างหนาเข้าห้องอย่างทุลักทุเล จู่ๆคนตัวหนักนี่ก็พรวดพราดดันผมติดกับผนังทางเข้าห้องเเล้วใช้เท้าเตะประตูเพื่อปิดมันจนทำให้เสียงดังขึ้นมา ซึ่งมันทำให้ผมตกใจ..

"อ้ะ.. จ..จะทำอะไรครับ"

"พี่ขอโทษ ไม่น้อยใจนะคนดี"

สายตาเเบบนั้น..

นี่มันอะไรกัน

ทำไมมองผมเเบบนั้น

"พ..พี่โฮซอก พี่เมามากเลยนะ ผมว่า.."

มือหนาที่ดันผนังห้องอยู่ถูกเคลื่อนมาที่ใบหน้าของร่างบางอย่างช้าๆ มือหนากอบกุมใบหน้าเล็กที่กำลังเกิดสีเเดงที่เเก้มนวลทั้งสองข้าง

"พี่ชักจะชอบเราเเล้วสิ.."

".."

"ทำไงดีชอบมากเลย"

".."

"เวลาเขินจมูกเเดงๆนี่..."

".."

"รู้ตัวมั้ยว่าเราน่ารักมากเลยนะ.."

".."

ในหัวผมว่างเปล่าไปหมด ช..ชอบงั้นเหรอ .////.

อึ้ง..

เเล้วที่นั่งร้องไห้นานๆคืออะไรวะ?

เเม่จ๋าาาาาามินฮยอกไม่อยากอยู่ตรงนี้เเล้วงืออออ

                   มือหนาลูบเเก้มขึ้นสีอย่างเบามือ ใบหน้าที่อยู่ห่างกันไม่กี่เซนค่อยๆคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ ...

                  สายตาของร่างหาตอนนี้ดูต่างออกไปจากเดิมที่ดูเหมือนจะไม่สนใจ กลายเป็นว่ามองเข้าไปเเล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก 

                  ใช่..มินฮยอกรู้สึกว่าโฮซอกกลายเป็นคนอบอุ่นไปทันที..

                  งั้นที่พี่เขาพูดก็เป็นเรื่องจริงงั้นหรอ 

                   เเต่พี่เขาเมาอยู่นี่นา.. 

เเต่ทุกอย่างก็หยุดอยู่ตรงนั้น จากที่มองกันอยู่ได้ไม่นานร่างหนาก็..

"อ้ะ พ..พี่โฮซอก จะนอนตรงนี้ไม่ได้นะครับ"

(จ้า..หลับจ้า  เเหมเกือบจะดี = =)

ผมค่อยๆลากคนตัวสูงนี่ขึ้นเตียงอย่างทุลักทุเล คนอะไรตัวหนักไม่พอเเถมขี้งอเเงอีก- -

ในขณะที่ลากขึ้นเตียงนี่ก็อือๆ อึงๆ อืมๆ อะไรก็ไม่รู้ จะเช็ดตัวก็ไม่ยอม เหม็นมากเลยเนี่ย 

ลุคประธานบริษัทพังทลายไปหมดเลย สาวๆคนไหนที่ปลื้มพี่โฮซอกอยู่นี่ 

หยุดคิดภาพคีพลุคเลยนะครับ ตอนนี้ยิ่งกว่าสล็อต I believe I can fly~ 

เอ้ย ไม่ใช่ = =

พอเวลาผ่านมาได้สักพัก สักพักนี่ก็ตี2เเล้ว..

ผมได้จัดการเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้พี่เขาอย่างรวดเร็วๆ

อ่ะ เเหน่ะ

ไม่ได้ถอดกางเกงนะครับเเหม..

ไม่เอาไม่คิดลึกเนอะ ._.

              ไอ้ง่วงผมก็ง่วงนะ เเต่ผมเผลอมองเจ้าหนี้ผมหลับอยู่นี่เขาเรียกว่าโรคจิตมั้ยอ่ะ ผมดีใจนะที่เขาพูดออกมาเเบบนั้น 

     "พี่ชักจะชอบเราเเล้วสิ.."

     "ทำไงดีชอบมากเลย"

     "เวลาเขินจมูกเเดงๆนี่..."

      "รู้ตัวมั้ยว่าเราน่ารักมากเลยนะ.."

 ..ผมหุบยิ้มไม่ได้เลย เห้อ..

รู้สินะว่าผมเขินอยู่ตลอด เเต่ก็นะ..

เเต่ยังไงนายก็ควรเผื่อใจไว้บ้างนะมินฮยอก

 

30%

ต่อนะต่อ

WONHO TALK

เช้าเเล้ววันนี้ยังไม่สาย..

ไม่สายกับผีอะไร ร้อนจนเเอร์19องศาก็เอาไม่อยู่

เเล้วไหงมีคนตัวเล็กๆผมดำหลับพริ้มอยู่ข้างผม.. 

เมื่อคืนคงเหนื่อยเเย่เลยสินะ ผมค่อยๆเอามือหนักของตัวเองไปวางไว้บนหัวน้อง เเล้วลูบตามเรียบๆอย่างเบามือ

..คนอะไรน่ารักไม่พอ ยังน่าดูเเลอีก

มาหลับข้างกันเเบบนี้ ระวังชินโฮซอกลักหลับนะครับ :)

โว้ย ความคิดอกุศลอีกละ

โฮซอกขนเฬว ._.

เเต่ตอนนี้มึงดูเเลตัวเองก่อนนะโฮซอก - -

สวัสดีครับ ผมโฮซอกเอง ส่างเมาเเล้วฮะ

เมื่อคืนเละไม่เป็นท่าเลย..

....ย้อนไปเมื่อคืนก่อน....

"กูเป็นเชี่ยไรวะ"

ผมพูดกับตัวเองพลางกระดกเเก้มเข้าปากอย่างรวดเร็ว

"ทำไมกูจัดการหัวใจตัวเองไม่ได้.."

"เอ่อมึง..คือ.."

ชยอนูเพื่อนตัวหมีของผมกำลังจะปรามให้หยุดดื่ม เเต่ก็..

"ไม่ต้องมาห้ามกู"

"มึงเป็นอะไรของมึงวะ อยู่ๆก็เดินดุ่มๆเข้ามาในห้องพวกกูเเล้วไปเปิดเเดกคนเดียว ทำพวกกู2คนไปไม่เป็นละเนี่ย"

จูฮอนกำลังเอือมกับการกระทำของเพื่อนตัวดีอย่างผมอยู่ ทำไงได้วะ คนมันเฮิร์ท TT

"อ่าวๆ เห้ยๆๆ ค่อยๆสิวะเดี๋ยวก็เมาเป็นหมาพอดี"

"กูกลับมาก็มาเฮิร์ทใส่หน้ากู มันเป็นไรวะไอ้จู"

หน้าหมีๆขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่เข้าใจ ไหงไอ้ต๊อกมันเมาเป็นหมาเเบบนี้

"ไม่รู้วะ สงสัยทะเลาะกับน้องมินฮยอก"

จูฮอนพูดพลางหยิบขนมใส่ปากเเล้วมองไปที่เพื่อนตัวดีที่กำลังนั่งตาลอยอยู่ริมระเบียง

โห ยังกับหมาโดนเจ้าของทิ้งข้างถนน

โทษ สภาพมันเกินบรรยายจริมๆ

"น้องมินฮยอก? ใครวะ?"

ว่าเเล้วไงว่าไอ้หมีต้องถาม

"เด็กมัน"

"ห้ะ ใครวะทำไมกูไม่เคยเห็นหน้า"

ไอ้หนูมองผมสลับกับคนเมาอย่างงงๆ

"เออ..ลูกหนี้มัน ที่กูเล่าให้ฟังอ่ะ พ่อเเม่น้องเกิดอุบัติเหตุเเล้วทิ้งหนี้100ล้านไว้ให้"

คนตาหยีอธิบายไปพร้อมมองเพื่อนตัวเองไปอย่างหมดหนทาง

กูจะเอามันกลับห้องยังไงวะ..

"สงสัยจะไม่ใช่เเค่เจ้าหนี้กับลูกหนี้เเล้วมั้ง"

"เออ เเต่ตอนนี้มันหมาไม่เเดกเเล้ว"

ผมกับไอ้นูกอดอกมองไอ้ต๊อกอย่างเอือมๆ 

สงสัยงานนี้พี่ต้องพึ่งน้องเเล้วละครับ น้องมินฮยอก

10นาทีผ่านไป..

ก๊อก ก๊อก ก๊อก..

ไอ้หมีนี่รีบวิ่งไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว 

มือหนารีบกดพาสเวิร์ดห้องเเล้วเปิดออกมาอย่างรวดเร็ว

ร่างเด็กหนุ่มตัวเล็กกำลังยืนนิ่งอยู่หน้าประตู ตาใสๆที่ดูเหมือนจะตกใจอยู่เล็กน้อย

ปากเเดกได้รูปเป็นกระจับ จมูกเเดงบวกกับตาช้ำๆบวมๆนี่ ดูเหมือนว่าร้องไห้มาสินะ

นี่คงเป็นน้องมินฮยอกที่ไอ้ต๊อกมันเฮิร์ทอยู่นั่นสิ

น่ารักเเบบนี้ ไม่หลงก็เเปลก

"อ..เอ่อ มารับพี่โฮซอกครับ"

ชยอนูยืนนิ่งสักพักก่อนจะผายมือเพื่อให้คนตัวเล็กก้าวเข้าไปในห้อง

"งืมมม.."

ภาพที่เห็นอยู่ตอนนี้คือ โฮซอกกำลังนอนเเผ่ตัวเองอยู่ที่เตียงพร้อมจูฮอนที่ยืนกอดอกมองเพื่อนตัวเองอยู่ปลายเตียง

"เอามันกลับไหวมั้ย"

จูฮอนถามคนตัวเล็กอย่างช่วยไมไ่ด้

"ว..ไหวครับ เเค่นี้เอง"

คนตัวหมีที่กำลังยืนมองสถานการณ์อย่างเงียบ ส่ายหัวให้กับคนที่กำลังนอนอืด(?)อยู่บนเตียง

ถ้าจะเมาเเล้วเดี้ยงเเบบนี้...ไม่ไหวครับ 

ร่างบางเดินอ้อมเตียงเเล้วค่อยๆก้มลงเพื่อช้อนเอาคนตัวหนาขึ้นมา

"พี่โฮซอก กลับห้องกันนะครับ"

"งืมมมหมายยยยยยกลับบบบบ"

"เอ่อ.."

จูฮอนทำท่าว่าจะเข้ามาช่วย เเต่ถูกชยอนูห้ามไว้

"อย่ามึง ให้น้องมันลองจัดการดู"

"พี่โฮซอกครับ งั้นผมไปเเล้วนะ"

มินฮยอกยื่นคำขาดก่อนจะละมือ ออกจากหลังโฮซอก

"อือออ กลับก็ด้ายยยใจร้ายยยยจังงงงงงง"

เเหม ขนาดเมายังกลัวเมีย..

เพื่อนใครวะ

รู้สึกพวกกูจะเห็นอนาคตข้างหน้ามึงกับน้องมันละ

ไอ้ต๊อกต้องเจอคนเเบบนี้เเหล่ะ

ไอ้ต๊อกคนกลัวเมีย 2017

หึหึ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

หลังจากที่ผมชินโฮซอกถูกน้องลากกลับมาที่ห้องตัวเอง

เมาเเต่สติยังครบนะครับจะบอก 

เเบบนี้เค้าเรียกเมาเเบบมีคลาส

จริงๆก็เดินกลับมาดีๆได้อ่ะ เเต่อยากสำออยเมาใส่น้อง

อยากรู้ไงว่าน้องมันจะทำยังไง

หึ.. 

เเต่ประโยคที่ผมลั่นออกไปนี่ตั้งใจนะ :) 

คนอะไรเขินเเล้วน่ารักชิบหาย

ยิ่งเห็นน้องมันเขินเเล้วตัวเเดงทั้งตัวนี้ 

เเทบอยากจะเอาผ้ามาห่อเก็บไว้ดูคนเดียว

หวงว่ะ อย่าไปน่ารักเเบบนี้กับใครได้มั้ย..

                     ผมพูดอยู่กับตัวเองสักพัก จากที่ลูบหัวน้อง ตอนนี้กลายเป็นว่าผมดึงร่างบางมากอดเข้ากับอกหนาของตัวเองเเเล้วลูบหัวเจ้าหมาจมูกเเดงนี่เบาๆ 

                     อืม..รู้สึกว่าน้องจะตัวร้อนๆ

                    เมื่อคืนเเอบไปร้องไห้ที่ไหนมาเนี่ย ตาก็บวม

                    เห็นเเบบนี้ยิ่งรู้สึกผิด น้อยใจมากเลยสินะ 

                    ดูก็รู้ว่าเมื่อคืนเเอบหนีไปร้องไห้ตากน้ำค้างกลางดึกมา ไหนจะมาคอยเเบกคนเมากลับห้องอีก เมื่อคืนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

                     เห้อ..ขอโทษนะ...

                     ...ขอโทษที่ไม่ชัดเจนกับความรู้สึกตัวเอง

                    

                       เเต่ตอนนี้เริ่มเเน่ใจเเล้วหล่ะ :)

100%

 

______________________________________________

อารมณ์ไรท์ตอนนี้คืออยากอัพ ไม่รู้อยู่ๆก็มาเปิดnotebookด้นสดเลย 

น่าจะมีส่วนพิมพ์ผิดเยอะ เดี๋ยวมาเเก้งับ อ่านนส.สอบต่อเเย้วฮือ

มอนเอ็กซ์เรย์2มาเเล้วไปดูด้วยน้า ไรท์ยังไม่ดูเลย จะสอบวันจันทร์เนี่ย 

ฮือ เค้าไม่ได้วางโครงไว้เลย ถ้าเนื้อเรื่องเเปลกๆหน่อยอย่าพึ่งด่าไรท์นะคะ555

ไม่ได้มาเเต่งนานเเล้วลืมพอร์ตเรื่องตัวเอง (อย่าตีเค้า) ไม่ทิ้งหรอกก็จะเเต่งไปเรื่อยๆงี้เเหล่ะ 5555

อย่าเบื่อเค้านะ เค้ามือใหม่ เดี๋ยวมาต่อน้า เยิ้บๆ 

เลาต่อจบล้าว.. .____.

เเก มันสนุกไม่สนุกก็บอกเลาด้วย เลาจะได้อัพเวลาเเต่งให้สนุกกว่านี้ ฮือ

ยืดเยื้อ ลีลา หลายท่าหลายตลบมา8ตอนนี้

ตอนนี้พี่ต๊อกเลาเริ่มเเน่ใจตัวเองล้าวคึคึ

ส่วนพี่โบรานี่ลืมยังน้า.. มาขนาดนี้สงสัยไม่ดราม่าถึงอดีตเเล้ว

มาๆ ติดตามเลา เลาคัมเเบคเเล้ว เลาจะไม่หายถ้ารีดเดอร์น่ารักอ่านเเล้วกดเม้น ><

#ฟิคเครดิเตอร์