คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [sf] jsuga- TUTOR (1/3)
Author: escapingfromreality
Translation: hyunjinyoo
Paring: JHOPE x SUGA
Rating: PG-15
#ฟิคแปลฮก
ผมจ้องไปที่เขาอีกครั้ง เขาที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาตรวจดูสมุดของผมอย่างจริงจัง พลิกหน้าสมุดกลับไปกลับมา และจ้องอย่างไม่ละสายตาอยู่แบบนั้น
ให้ตายสิ พระเจ้า ทำไมเขาถึงน่ารักได้ขนาดนี้นะ
คิ้วที่ขมวดลงอย่างเห็นได้ชัด เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาและพบว่าผมกำลังจ้องเขาอยู่
“ทำไมสมุดนายถึงได้เละเทะขนาดนี้เนี่ย?”
โอ้ว เขาเริ่มพูดกับผมแล้วอ่ะ
“ถ้าจะให้มันเรียบร้อยกว่านี้ ผมจะจดได้ทันที่อาจารย์พูดหรอ?” ผมถาม
“แล้วพวกสไลด์โชว์ล่ะ?”
“อันไหน?”
“เหอะ นายคงมัวแต่สนใจพวกผู้หญิงอยู่ล่ะสิ” เขาพูดขณะพิมพ์อะไรบางอย่างลงบนแลปท๊อป
“ผมเปล่า”
ผมสนใจแต่คุณต่างหาก
“เชื่อตายอ่ะ”
“แล้วนายล่ะ จ้องใครอยู่อะเปล่าาา” ผมพูดหยอก
“อะไร นายเรียกใครว่านาย? ฉันโตกว่านายตั้งปีนึงนะ” เขาเริ่มบ่น “แล้วฉันก็ตั้งใจเรียนมากพอ ไม่มีเวลาไปสนใจอะไรเหมือนนายหรอก”
อา ก็ถูกแห่ะ ได้ท๊อปตั้งหลายคลาสเลยนี่หน่า
“คร้าบๆ แต่ชีวิตมันจะไม่น่าเบื่อไปหรอครับยุนกิ...ฮยอง” ผมตั้งใจเว้นให้เขาได้ยินคำสุดท้ายชัดๆ
นี่ไม่ได้ประชดเลยนะ โอ๋ๆ
“แต่มันคือสิ่งที่นายต้องทำ” เขาพูดพร้อมโยนสมุดกับปากกาลงที่โต๊ะตรงหน้าผม
เห้อ ทำไมผมต้องมีติวเตอร์ด้วยเนี่ย?
ไม่สิ
บางทีติวเตอร์คนนี้อาจจะเป็นคนคนเดียวที่ทำให้ผมตั้งใจมอง เอ้ย ตั้งใจฟังก็ได้นะ
“จองโฮซอก!”
“ห..ห่ะ?”
“ฉันบอกให้นายอ่านพารากราฟนี้แล้วย่อออกมาไง” เขาพูดแล้วดันแลปท๊อปให้หันมาทางผม
“มันจะช่วยอะไรได้อ่ะ?”
“จะทำหรือไม่ทำ...”
“ค..ครับๆ”
บ้า บ้ามากๆเลยจริงๆนะเนี่ย ดูคำบนหน้าจอพวกนั้นสิ ภาษามนุษย์แน่รึเปล่าเนี่ย ทำไมมันดูซับซ้อนแบบนั้นล่ะ คำอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด ไม่เห็นจะเคยได้ยินเลย... ฮึก
เคครับ ผมเว่อร์เอง แต่มันยากจริงๆนะคุณ เดี๋ยวๆ... แล้วนั่นอะไรครับ ติวเตอร์ของผมพอสั่งงานเสร็จก็เอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาละเลงนิ้วมือยิกๆลงบนโทรศัพท์ใหญ่เลยอ่ะ
“คุยกับแฟนเรอะ?” ผมถามและพยายามชะเง้อหน้ามอง
“ทำงานของนายไปเถอะ”
“ก็มันยากนี่หน่า”
“แต่นายมีสอบอาทิตย์หน้าเพราะงั้นตั้งใจเรียนซะ!”
“ใครสนใจเรื่องสอบกันล่ะครับ”
“พ่อแม่นายจ้างฉันให้มาเป็นติวเตอร์ให้นายเพื่อที่เกรดของนายจะได้ดีขึ้น ซึ่งนั่นหมายความว่าถ้าเกรดของนายไม่ดีขึ้น ฉัน! จะโดนเลิกจ้าง!”
“ฮยองอยากจะเจอหน้าผมใช่ไหมล่ะ?” ผมพูดล้อ และเขาก็เริ่มกรอกตาไปมา
“เปล่า ฉันแค่ต้องการงานนี้”
“ฮยองก็มีงานพาร์ทไทม์อย่างอื่นด้วยไม่ใช่รึไง?”
“ก็ใช่”
“เห็นไหมล่ะ สรุปแล้วฮยองก็แค่อยากเจอหน้าผม”
“นี่ฉันจริงจังนะ ถ้านายได้เกรดD ในการสอบครั้งนี้ล่ะก็...”
“ผมจะได้ D+”
“ฉันไม่เชื่อว่านายจะทำได้”
“โธ่ งั้นถ้าผมทำได้สูงกว่า D อีกล่ะ?” เขาเม้มปากและทำหน้าครุ่นคิด
“นายก็จะภูมิใจไง”
“ผมขอเป็นของรางวัลแทนได้มะ?”
“นายคิดว่านายอายุเท่าไหร่กัน? ทำตัวเป็นเด็กอยากได้ของรางวัลถ้าสอบได้คะแนนดีดีเนี่ยนะ?” เขาเอ่ยปากถามด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายพร้อมเลิกคิ้วขึ้น
“จะพูดงั้นก็ได้นะ”
เขาถอนหายใจ
ทำไมล่ะ ผมก็แค่เด็กอยากได้ของรางวัลก็แค่นั้นเอง
“แล้วนายอยากได้อะไร?”
ผมยกยิ้มพร้อมขยับตัวออกจากเก้าอี้และโน้มหน้าเข้าไปหาอีกคน ซึ่งยุนกิฮยองเองก็ดูจะตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นว่าผมค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
ให้ตายเถอะ นี่มันจะผิดไหมเนี่ย?
แต่ผมก็แค่เด็กที่อยากได้รางวัลเองนะ
“ถ้าเป็น... จูบ... ล่ะ?” ผมเอ่ยปากถามและยังคงยกยิ้มอยู่อย่างนั้น เมื่อตั้งสติได้ ยุนกิฮยองก็ผลักผมให้นั่งลงที่เก้าอี้อีกครั้งด้วยท่าทีเงอะงะ
น่ารัก
“นายหมายถึงอะไรกัน?” เขาถามและหัวเราะเบาๆกลบเกลื่อนความเขินอาย
แหม ก็เล่นหน้าแดงซะขนาดนั้น ผมไม่รู้มั้งเนี่ย...
“ผมจริงจังนะ ผมจะตั้งใจเรียนเลย ถ้าฮยองตกลง”
“ให้ได้เกรด A น่ะหรอ?” จริงๆก็อยากจะตอบแบบเสียงดังฟังชัดให้ดูแมนๆว่า ‘ใช่ครับ!’ แต่ตอนนี้ก็ทำได้แค่ต้องหยุดตัวเองไว้ก่อน
“ไม่อะ แต่เป็นเกรด C”
“ก็เหมือนจะเป็นการพัฒนานะ...”
“เป็นอันว่า... ตกลงนะ?”
to be continue
--------
คนอะไรทำไมใจง่าย...
มีเวลาลงซักทีนะงืมงืม
ขอโทษที่ให้รอนานนะคะสำหรับช้อตฟิค (ใครรอ? ถถถ)
มีประมาณสองตอนเนาะ หรือสาม...?
จริงๆเรื่องนี้ต้นฉบับไม่ใช่คู่โฮปก้านะคะ ช้อตฟิคโฮปก้า(ที่จบและสนุก)หายากมั่กก
เลยตัดสินใจเอาคู่อื่นมาดัดแปลงค่ะ แฮ่ (*´・ェ・)っ
ฝากติดตามด้วยเนะะะ
.｡.:* สกรีมในทวิตติดแท็ก #ฟิคแปลฮก *.:｡
ความคิดเห็น