คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [os] jsuga - PERFECT
Author: hamosuga
Tranlation: hyunjinyoo
Paring: JHOPE x SUGA
Rating: PG-13
#ฟิคแปลฮก
สมบูรณ์แบบ
นี่คือสิ่งแรกที่ผม ‘โฮซอก’ คิดได้ หลังจากได้เห็นผู้ชายคนนึงเดินผ่านหน้าไป และนั่งเปิดหนังสืออ่าน
จริงๆเวลานี้ ผมควรจะได้กลับไปนอนที่หอพักของตัวเอง แต่ถ้าไม่ใช่เพราะไอแทฮยองเพื่อนเฮงซวย ที่มันขอให้ผมช่วยมาอยู่เวรห้องสมุดแทนมันหนึ่งวัน แลกกับหมูกระทะหนึ่งมื้อนี่ผมไม่ยอมหรอกนะจริงๆ คือปกติก็ไม่ใช่คนเห็นแก่กินอะไรเล้ย... เอาเถอะ แต่ในระหว่างที่ผมกำลังนั่งว่างๆ โง่ๆ ไม่มีอะไรจะทำอยู่ตรงโต๊ะเฝ้าเวร ผู้ชายคนที่ว่าก็เดินเข้ามาในห้องสมุด และเพิ่งจะเดินผ่านหน้าผมไปเมื่อกี้นี้เอง ความรู้สึกเหมือนโดนแช่แข็ง ละสายตาไปไหนไม่ได้นี่มันอะไรกัน ใบหน้าที่เริ่มพริ้มเหมือนจะหลับ ค่อยๆ เอียงลงไปคลุกอยู่กับหน้าหนังสือที่เพิ่งเปิดได้สองวิ
อะไรกันว่ะ หนังสือหนังหาไม่ยอมอ่าน
ผิดละ
สาบานได้เลยว่านี่มันการปรากฏตัวของนางฟ้าชัดๆ นางฟ้าที่กำลังนอนหลับอยู่ท่ามกลางกองหนังสือที่ถูกนำมาตั้งเรียงรายไว้บนโต๊ะอย่างเรียบร้อย ราวกับว่าจะถูกนำมาอ่านอย่างตั้งใจ
แอบอายเหมือนกันนะเนี่ยที่ตอนนี้ผมเริ่มเอาหัวพิงผนังข้างๆโต๊ะเพื่อสร้างความสบายให้ตัวเองในการแอบมองคนที่น่าสนใจคนนึง นี่เกือบจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้แล้วด้วยซ้ำ แต่เผอิญว่าผมไม่ใช่คนโรคจิตอะไรขนาดนั้นนะ บอกไว้ก่อนเลย
ผมเลยบอกกับตัวเองว่าผมจะตั้งใจมองอยู่ในระยะที่ปลอดภัยแบบนี้แทนละกัน เอาจริงคือเขาไม่ควรจะมีหน้าตาที่น่ารักขนาดนี้เลย ในฐานะผู้ชายคนนึงอ่ะ ผู้ชาย!!!
จมูกครึ่งนึงของเขาคนนั้นถูกกดลงไปกับหน้าหนังสือ มันดูน่ารักมากจนผมมีความรู้สึกยินดีที่จะยอมเป็นคนได้จุ้บมันในทุกทุกเช้าเลยก็ว่าได้ ความคิดเพ้อฝันของผมมันทำให้ผมคิดได้
ผมควรจะลุกขึ้นไปคุยกับเขา
แต่คือคุณรู้มั้ย คนเราหน่ะ ขนาดจมูกยังดูน่ารักเลย แล้วดูปากนั่นอีกล่ะ อะไรมันจะชมพูพาสเทลขนาดนี้ สายตาของผมมันเริ่มจับจ้องไปตามขอบริมฝีปากอย่างหยุดไม่ได้ แม้แต่ฟันยังดูขาวสะอาด...
สมบูรณ์แบบ
สายตาของผมเริ่มไล่ลงมาเรื่อยๆยังคอของเขา สีผิวที่ถูกขับให้ดูขาวสว่างกระจ่างใสมากยิ่งขึ้นภายใต้แสงจากหลอดไฟที่ห้อยลงมาจากเพดานห้องสมุด แขนที่ถูกปกคลุมไว้ด้วยฮู้ดสีดำตัวใหญ่ ที่ดูเหมือนจะใหญ่เกินไปสำหรับเขาคนนั้น เพราะมันปิดลงมาถึงนิ้วเลยน่ะสิ นิ้วที่ดูยาวสวยแม้จะถูกปิดด้วยแขนเสื้อไปครึ่งนึงแล้ว เอาจริงๆ ผมไม่ควรจะติดใจใครสักคนเพียงเพราะนิ้วที่ดูสวยเลยอะ แต่ก็ไม่ทันซะละ
เมื่อมองดูโดยรวมแล้ว ผมเพิ่งจะสังเกตได้ถึงคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน และท่าทางการนอนแบบนั้น ถ้าเป็นตัวเขาเอง คงจะรู้สึกไม่สบายตัวแน่ๆ แล้วขาสองข้างนี้มันก็ดันไปไวกว่าความคิด รู้ตัวอีกที ผมก็กำลังเอื้อมแขนไปจับคนใส่ฮู้ดดำที่ว่านี้ซะแล้ว จริงๆก็ไม่ได้อยากจะมารบกวนเวลานอนหรอกนะ
คนตรงหน้าค่อยๆ ขยับตัว หลังจากถูกผมสะกิดไปประมาณสองสามที และตอนนี้ผมกำลังจะขาดอากาศหายใจ โลกเหมือนจะหยุดหมุน ชายตรงหน้ากระพริบตาช้าและเงยหน้าขึ้นมามองผม ถึงจะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ แต่ก็ยังคง...
สมบูรณ์แบบ
เมื่อได้สบตากัน ใจของผมก็เหมือนจะหยุดเต้น ดวงตาของเขา ทั้งดูสดใส และบริสุทธิ์จริงๆ โดยเฉพาะดวงตาที่มองตรงมาที่ผม รู้สึกเหมือนคนมีความรักเลย อย่างน้อยก็กับดวงตาคู่นี้
“เอ่อ... คือ ฉันว่านายกลับไปนอนที่บ้านดีดีน่าจะดีกว่านะ” ทำไมฟังดูแย่จัง นี่ครั้งแรกเลยที่รู้สึกว่าคำพูดตัวเองมันฟังดูห้วนแปลกๆ ดูไม่น่าประทับใจเลยอะ
“ฉันหมายถึง... มันน่าจะสบายกว่าตรงนี้นะ” คิดได้อย่างงั้นก็เลยพูดต่อไปอีกนิด เผื่อว่าจะดูดีขึ้นกว่าประโยคงี่เง่าเมื้อกี้
ชายตรงหน้าละสายตาจากผม ถกแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อย แล้วก้มลงมองนาฬิกาเรือนสีเงินที่รัดอยู่ตรงข้อมือเล็กๆข้างซ้ายของเขา หลังจากเสียงถอนหายใจเบาๆ เขาหันกลับไปปิดหนังสือที่ถูกเปิดและวางไว้ตรงหน้า แล้วยัดมันกลับเข้ากระเป๋าเป้สีเทาที่แบกมาด้วย โห คือนี่เจ้าแห่งแฟชั่นชัดๆ ดูจากท่าตอนสะบัดผมเบาๆ ก่อนจะใส่หมวกแก๊ปสีดำนั่นสิ
“ขอบใจนะ”
เฮ้อ คงจะดีนะ ถ้าเสียงนั้นเรียกชื่อผม
END ?
--------
คิดถึงมั้ยคะ? ถถถ
หายไปนานไม่ใช่อะไร ไปเสียตังให้บังทันมาค่ะ... #ไม่เกี่ยว
มาอัพแล้วน้า จบค้างๆเช่นเดิม
แต่ไม่ต้องกลัว! ตอนนี้เดี๋ยวมีสเปมาต่อนิดหน่อย รอกันก่อนนะคะะะะะ
เรื่องนี้ก็ของคุณ hamosuga เช่นเคย ชอบจริงๆเล้ย
ขอให้อ่านอย่างมีความสุข และรอเสียตังให้บิ๊กฮิตไปพร้อมๆกันนะคะ
ไฟท์ติ้ง!!!!!!!!!!! (;ﾉﾟДﾟ)ﾉ
｡.:* สกรีมในทวิตติดแท็ก #ฟิคแปลฮก นะคับบบบ *.:｡
ความคิดเห็น