คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : การทดสอบที่สูญเสียและเจ็บปวดสำหรับผม
“แพนโร่าะไม่มา่าแน่นอน” เวียน่าพูพลายิ้มเล็ๆให้เพื่อนสาวห้อผมและ้าห้ออีรั้
“อ่า ถึเวลาแล้วสินะ”เธอมอมาที่นาฬิาบนผนัในห้อผมและ สีหน้าอเวียน่าแววาเปลี่ยนไป เหลือไว้แ่วามสนุสนานเท่านั้น
“อ่า พวพี่สาวอยาเห็นสิ่ที่หนูทำรึเปล่า” เธอยิ้มเล็ๆอีรั้ให้ทุนในห้อผม
“อะไรว่ะ สิ่ที่ทำ???” เอพูพลาเาหัวแรๆ มันทำให้ผมนึถึสัาเมื่อืน
“เอะ !!!!!!” ผมพึ่ำอะไรบาอย่าึ้นมาไ้
“เมื่อืนลืมถออนแท็เลนโอ้!!” ผมพึมพำนเียวเบาๆ
“เอพาไปล้าอนแท็เลนหน่อยิ” ผมสะเอเบาๆ
“อื้ม เมื่อืนลืมถอหรอ” เอถามผมและ่อยๆลุึ้นาที่นั้
“เออ นั้นแหละ” ผมหยิบน้ำยาล้าอนแท็และอนแท็สำรอออมาาระเป๋า ผมยัไม่ไ้บอเวียน่าเรื่อที่ผมมีาประหลาๆนั้นผมเลย้อใส่อนแท็เลนไว้ลอ
ผมไม่รู้ว่าเวียน่าะมาวัลูาผมอนใหนหรอนะแ่อย่าไสุภาพ้อมา่อนแน่นอน
“10” เวียน่านับถอยหลัพลามอนาฬิา
“9”
“8”
“7”
“6”
“5”
“4”
“ห้ะ เธอนับถอยหลัทำไม” ผมพูึ้น้วยอาารุน
“3
“2”
“1” เธอลุึ้น้าๆและเินรมาที่ผม และระาอเสื้อไป
“อ่ะ” ผมถูทุ่มลไปับโฟายาวๆนั้นที่เธอนั้อนเ้า
“ะ ทำอะไรน่ะเวียน่า” ผมแสอาารใให้เพื่อนในห้อไ้เห็น
“ันรอเวลานี้มานานแล้วเวลาที่ะไ้เห็นแพนโร่าอีนันเสียเวลามามาพอแล้ว” เวียน่าใ้เท้ายี้เหยีบมาที่แน้า้าย
“โอ้ย!!!!!!!!” ผมร้อเสียหลเมื่อเวียน่าใ้ส้นรอเท้าบูเินป่านั้นยี้มันลที่ใหล่ผม
“ิว!!!!” เอวิ่เ้ามาเพื่อที่ะ่วยผม
“ึ”
เอหยุะั้าไป
“เอ เอ เป็นอะไรไปน่ะ!!!!” ผมุนสับสนหวาลัวเ็มที่เมื่อเพื่อนนเียวะั้าไป
“เฮ้ๆๆ พวแอย่าเ้ามาสอน่านี้มันเรื่ออท่านพี่นะ” แพนี้เินเ้ามาในห้อหลัาพัเที่ยหายไปนานโ
“ฮะนี้มันอะไรันเนี้ย” เหล่าผู้นในห้อ่าุนสับสนไปหมับภาพรหน้า ผมหมวามอทนวามลัวทะลัเ้ามาในหัวสมอมันรนลานไปหม
“ เ็นนี้ือแพนโร่า บ็อ์ไล่ะ!!!”ผมะโนออมาสุเสีย
“หึหึหึหึ” เวียน่าหัวเราะเล็ๆ่อนหยิบมีสั้นออมา
“เอาล่ะไ้เวลา้อลันแล้ว” เธอเอามีสั้นมา่อที่าอ้ายอผม วามลัวสั่ให้เอาัวรอผมิ้นะเลียะายไปมาแ่็ไม่หลุมี่อยๆเ้ามาใล้วาอผมมาึ้น
มีที่ทำาเินสะท้อนเป็นสีเทาอ่อนๆ วิวับไปมา
“อ้า” วามเ็บปวแล่นเ้ามาพร้อมับวามลัวที่ทวีูมาึ้นเลืออุ่นๆไหลออมาเป็นสายอย่าไม่หยุหยอนโลหะแหลมมแทเ้ามาในวาอผม
“วั” เวียโราน่าระามีออมาาเบ้าาอิววาที่เป็นลูๆิออมาทั้เลือและเส้นปราสาทิมาพร้อมับอนแท็บาๆ
“หืม ท่านพีู่สิ่ะมีอนแท็เลน้วย” แพนี้ี้ไปที่วาอิว
“หืม อ่ะ” เวียโราน่าใเล็น้อยเมื่อเห็นวาที่เหมือนับัวเอ
“หมอนี้” เวียโราน่าพูพลามอายหนุ่มรหน้าที่ใบหน้าอาบไป้วยเลือและเธอ็ยื่นมือให้ายหนุ่ม
“ยินี้อนรับสู่แพนโร่า บ็อ์” เวียน่าพูึ้นและยื่นมือมาให้ผม
“อื้ม ฝา้วยนะ” ผมยื่นมือให้เธออย่า้าๆน้ำาที่เอ่อออมานั้นเ็มไปหม
แล้วสิ็ับวูบไป
“เอาล่ะ อโทษที่ให้เห็นภาพสยอๆนะสาวน้อย” เวียโราน่าพยุ่ร่าไร้สิอิวไว้่อนะออาห้อไป
“อ็อ” เอสลบามไปอีน
ความคิดเห็น