คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นแห่งหายนะ
“ เฮ้อ ท่านอาจารย์นะ ท่านอาจารย์ ไปกวนข้าที่กำลังนอนหลับผักผ่อนยังไม่พอ ยังมายิงเวทย์ไฟใสข้าอีก เหอะ
ดูดิ ผมสวยๆของข้า ไหม้หมดล้ะเนี่ย โว้ย “ ข้าที่กำลังปลงตกสุดขีด ไหนจะต้องวิ่งหลบลูกไฟของอาจารย์
ไหนจะต้องมาทำเวร เหอะ นี่พวกเจ้ารู้ไหมว่าความจริงวันนี้มันไม่ใช่เวรทำความสะอาดของข้าเลย >3<
มันเป็นเวรทำความสะอาดของไอ่ ไอ่ ไอ่ ไอ่สักไอ่เนี่ยแหละ แต่เพราะไอ่บ้านั่นไม่มาท่านอาจารย์ที่รักยิ่ง(?)ของข้า
จึงได้ไปตามข้ามาแทนไง ชิ เออ ว่าแต่โฟ้มาตั้งนานข้าลืมแนะนำตัว ข้ามีชื่อว่า วาสโรล ซินเนีย
เติบโตมาในสำนักปราบเซียน เมอล์เรย์ (ชื่อท่านอาจารย์นั่นหล่ะ) ข้าเป็นเด็กที่อาจารย์เก็บมาเลี้ยงไว้เอง
ตั้งแต่เด็กจนโต ข้ายอมรับว่าอาจารย์เลี้ยงดูข้าได้ดีมากเลยหล่ะ อาจารย์สอนเวทย์ข้าตั้งแต่ 6 ขวบ
ข้าเป็นผู้ใช่เวทย์ธาตุผสม ที่ต้องเรียกแบบนี้ก็เพราะว่าในอาณาจักรแห่งนี้ประกอบด้วยผู้ใช่ธาตุต่างๆมากมาย
ซึ่งทุกคนจะสามารสใช่ธาตุหลักได้ทุกธาตุได้แก่ธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ และจะใช่ธาตุประกอบได้คนละ 2 ธาตุ
แบ่งเป็นธาตุ ที่มีพลังทำลายล้างและธาตุที่มีพลังในการป้องกันรักษา
ซึ่งธาตุประกอบจะเป็นธาตุที่ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว คนที่มีธาตุผสมอย่างข้าพบเจอได้อยาก
ธาตุนี่รวมเอาพลังของทุกธาตุมาใช้เป็นพลังในการโจมตีซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ธาตุที่ข้าถนัดที่สุดก็คือธาตุน้ำและธาตุลม
เพราะธาตุน้ำมีความแข็งแกร่งและทนทานสูง ส่วนธาตุลมมีพลังทำลายล้างสูงมาก ยิ่งถ้าฝึกจนชำนาญจะทำให้เรา
สามารถเหาะได้ แต่เรื่องนี้อาจารย์บอกว่าไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน ซึ่งมันก็แน่หล่ะ เหาะได้เชียวนะ ใครจะไปทำได้
แต่ ข้านี่แหละทำได้ ข้าไปแอบเปิดดูตำราของท่านอาจารย์มา ข้าลองหัด บิน(?)ตั้งแต่อายุ 7 ขวบแล้ว
ตอนแรกทำไม่ได้หรอก แต่ข้าอยากลองบินได้นี่นาก็เลยตั้งใจ แล้วมันก็สำเร็จ 55 ข้าเก่งใช่มั๊ยหล่ะ
ว่าแต่นี่มันกี่โมงแล้วหล่ะเนี่ย โอะโอ ใกล้เวลาอาหารเย็นแล้ว ข้าไปก่อนนะ แล้วเจอกัน
“ ซินเนีย ไอ่ศิษบ้าเจ้าไปทำความสะอาดมาแล้วรึยัง ? ” อาจารย์ที่น่าคารพรักของข้าถามทันทีที่ก้นของข้าสัมผัสกับเก้าอี้
“ ไปทำความสะอาดมา โด่ท่านอาจารย์ทำเป็นระแวงข้าไปได้ ” ชิกลัวอะไรกับข้านักหนา
“ อืม กินข้าวเสร็จแล้วไปหาข้าด้วยข้ามีเรื่องต้องคุยกับเจ้า ”
“เยสเซ่อท่าน อาจารย์”
ทันทีที่ข้ากินข้าวเสร็จข้าก็รีบวิ่งไปหาอาจารย์ทันที เพราะถึงขั้นที่เรียกไปคุยเป็นการส่วนตัวมันต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างแน่
กับศิษย์คนอื่นอาจเป็นเรื่องปกตินะ แต่ข้า ท่านอาจารย์ไม่ค่อยเรียกไปหาเท่าไหร่ เพราะท่านกลัวว่าข้าจะไปทำที่พักของ
ท่านพัง ชิ เห็นข้าเป็นตัวหายนะไปได้ ข้าเป็นจอมเวทย์ที่เก่งกาจต่างหากหล่ะ 5555
“ ศิษย์มาแล้วท่านอาจารย์ ” ทันทีที่ข้ามาถึงที่พักของท่านอาจารย์ ข้าก็กล่าวบอกท่านอาจารย์ทันที
ที่พักของท่านอาจารย์ ดูภายนอกก็แค่เรือนไม้ธรรมดา (ถึงแม้จะใหญ่มหาใหญ่ก็เถอะ)
แต่ภายในหรูหรายิ่งกว่า ปราสาท ราชวังซะอีก และนี่อาจเป็น 1 เหตุผลที่ท่านอาจารย์ไม่ยอมให้ข้ามาหาท่านที่นี่บ่อยนัก
“ โอ่ว มาเร็วดีนี่ซินเนีย ข้านึกว่าจะต้องออกไปตามเจ้าซะอีก 55+ ”
“ ท่านเรียกข้ามาท่านมีอะไรรึเปล่า ? ”
“ อืม พอดีข้ามีภารกิจลับสุดยอดให้เจ้าทำหน่ะ ”
“ ท่านล้อข้าเล่นใช่มั๊ย ทุกครั้งไม่เห็นเคยให้ข้ายุ่งเกี่ยวกับภารกิจของท่านเลยนี่ ”
ก็จริงอ่ะ ปกติท่านอาจารย์กีดกันข้านัก ไม่ให้ข้ายุ่งเกี่ยวกับภารกิจ ครั้งที่แล้วก็มีภารกิจ ไปวังมังกร
เพื่อไปเอาดวงเนตรแห่งวารี มา ข้าอยากไปใจจะขาดดิ้น แต่ท่านอาจารย์กับปฏิเสธแล้วมอบหมายภารกิจนี้ให้คนอื่นแทน
“ แต่ครั้งนี้ข้าอนุญาตให้เจ้าทำภารกิจนี้ หรือเจ้าจะปฏิเสธ ” 55 ถ้าปฏิเสธก็โง่เต็มทนแล้ว ภารกิจทุกอย่างของอาจารย์
ผู้ที่ไปทำมักจะได้ประโยชน์อย่างมหาศาลของแต่ภารกิจกับมาเลยแหละ
แม้ของที่มีค่าที่สุดจะต้องตกเป็นของอาจารย์ก็เถอะ
“ ไม่หรอกอาจารย์ แล้วมันเป็นภารกิจอะไรหล่ะ ”
“ มันเป็นภารกิจที่สำคัญมากกับอาณาจักรแห่งนี้ เจ้ารู้จักรดวงเนตรทั้งหกดวงใช่ไหม ? ”
อืม ต้องรู้จักอยู่แล้ว ข้าเป็นใครหล่ะ ดวงเนตรทั้งหกแห่งอาณาจักรเคอเรส เอ่อหมายถึงอาณาจักรที่ข้าอยู่เนี่ยแหละ
มันเป็นดวงเนตรที่สำคัญมาก มีทั้งมหดอยู่ 6 ดวงได้แก่ ดวงเนตรแห่งปฐพี ดวงเนตรวารี ดวงเนตรแห่งผืนไพร
ดวงเนตรแห่งอรุณ ดวงเนตรแห่งความมืด ดวงเนตรแห่งวิญญาณ และเท่าที่ข้ารู้
ราชาของอาณาจักรจะเป็นผู้ครอบครอง เพราะดวงเนตรทั้ง 6 จะช่วยให้อาณาจักรเจริณรุ่งเรือง
“ ข้ารู้จักสิ เอะเดี๋ยวดวงเนตรทั้ง 6 จะถูกครอบครองโดยองค์ราชา หรือว่า ท่านจะให้ข้าไปขโมยมา ! ”
“ หึหึ สมกับที่เป็นศิษย์เอกของข้า เฮ้ย ไอ่เด็กบ้า ! ข้าจะให้เจ้าไปตามหามันและนำกลับคืนมาให้แด่องค์ราชาเฟ้ย ”
โป๊ก !!!!!
“ โอ๊ยอาจารย์ วันนี้ท่านแจกมะเหงกให้ข้า 2 ลูกแล้วนะ / ว่าแต่ทำไมต้องไปตามหาด้วยหล่ะ ”
“ หึ้ย เด็กคนนี้นี่ ก็เพราะมันหายไง ถึงต้องไปตามหา อีกอย่างรายละเอียดเนี่ยเจ้าคงต้องไปถามองค์ราชาเองแล้วหล่ะ ”
“ อ๋อเพราะมันหายนี่เอง หะ หาย ห๊ะ ท่านว่ามันหายหรอ บ้าน่าของสำคัญขนาดนั้นเนี่ยนะหาย ”
“ ก็เออดิ ”
“ แล้วทำไมรายละเอียดถึงต้องไปถามองค์ราชาด้วยหล่ะ ”
“ ก็เพราะองค์ราชาเป็นผู้มอบภารกิจมาไง นี่ มีสมองหัดเอามาคิดซะบ้างสิ ข้าสอนเจ้ามาเองแท้ๆ ทำไมถึงได้โง่แบบนี้นะ ”
อ่าวเฮ้ย ด่าข้าเฉยอ่ะ เอ่อ ครั้งนี้ถือว่าข้าผิดเองที่ อินโนเซนท์ อ่อนต่อโลกเกินไป แต่ความจริงข้าเป็นคนฉลาดนะ จำไว้
“ อือๆ ศิษย์ผิดไปแล้ว แล้วต้องไปรับภารกิจเมื่อไหร่หล่ะ ? ”
“ พรุ่งนี้เช้า ”
“ อ๋อ พรุ่ง ห๊ะ พรุ่งนี้เช้า แล้วนี่อาจารย์เรียกข้ามาตอนกี่โมงห๊ะเนี่ย ดูดิ จะ5 ทุ่มแล้ว แล้วแบบนี้ข้าจะตื่นทันมั๊ย ”
“ 555 ศิษย์เอ๋ยนั่นมันก้เรื่องของเจ้าสิ ข้าไม่เกี่ยว พรุ่งนี้ต้องไปรับภารกิจ 6 โมงเช้า ข้าจะไปกับเจ้าด้วย ”
“ โห อาจารย์ เช้าไปมั๊ยเนี่ย งั้นข้าไปนอนก่อนหล่ะ พรุ่งนี้อาจารย์ปลุกข้าด้วยล้ะกัน ไปล้ะ บ๊ายบี ”
“ ไอ่ศิษย์คนนี้นี่ หัดเคารพข้าสะบ้าง เห็นแบบนี้ข้าอายุร้อยกว่าปีแล้วนะโว้ยยย ”
โอะโอ ลืมบอกพวกเจ้าไป อาจารย์ข้าถึงแม้สภาวะภายนอกจะดูหนุ่มแน่น แต่ที่จริงอายุอานามนั้นเลยร้อยไปหลายขุม
แล้ว ที่เห็นกันอยู่นั้นคือร่างแปลงของอาจารย์เอง ศิษย์ทุกคนที่นี่ย่อมรู้ดี เพราะใน 1 วันอาจารย์แปลงร่าง(?)
ไปประมาณ 10 กว่าร่าง แต่ละร่างนี้ หล่อบาดใจสาวสุดๆ เหอะๆ ข้าหล่ะหมั่นไส้
“โอ๊ย อาจารย์ไม่ต้องตะโกนก็ได้ ข้าไปหล่ะ อย่าลืมไปปลุกข้านะ ” เห็นทีข้าคงต้องรีบไปนอนวะแล้ว เดี๋ยวตื่นไม่ทัน
ฟิ้วววว ฟิ้วววว
“ ว๊ากกก ” เฮ้ย ววยแล้ว อาจารย์ข้ายิงลูกไฟมาอีกแล้ว นี่กะเอาให้หัวข้าไหม้ทั้งหัวเลยใช่มั๊ยเนี่ย !?
“ 555 ออกกำลังก่อนนอนร่างกายจะได้แข็งแรง ”
“ ท่านอา ว๊ากกกกกกกก จำไว้เลยนะ แล้วข้าจะมาเอาคืน ”
“ 555 รีบๆหน่อยละกัน ข้าเป็นพวกขี้ลืมหน่ะ ” ท่านอาจารย์ชอบแกล้งข้าอยู่เรื่อย เฮ้อ เหนื่อยเป็นบ้าเลย
ตอนนี้ข้ามาอยู่หน่าบ้านพักของข้าแล้ว ก็ไม่ได้แตกต่างจากคนอื่นเท่าไหร่ เป็นบ้านพักที่เล็กกะทัดรัดดี
มีห้องน้ำในตัว 1 ห้อง ห้องนั่งเล่นที่เล็กมาก มากอีก 1 ห้อง ช่างเหอะตอนนี้ข้าคงต้องรีบเข้านอนแล้ว
ไม่งั้นจะตื่นไม่ทันท่านอาจารย์ ไปหล่ะ
.
..
...
เย้ จบไปแล้วหนึ่งตอน เป็นเรื่องแรกของไรเตอร์เลยนะ อ่านแล้วช่วยเม้นด้วยนะค่ะ ขอบคุนค่ะ
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ ^^
ความคิดเห็น