คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เรื่องลึกลับ......แต่มันไม่ได้ซับซ้อน -*-
“ เอาหล่ะก็อย่างที่น้องรักของข้าบอกไป ดวงเนตรทั้ง 6 ของอาณาจักรได้หายไป ”
ตอนแรกข้าก็แอบสงสัยนิดๆ ว่าของสำคัญขนาดนั้นมันจะหายไปได้ยังไง แต่พอมาเจอตัวผู้เก็บรักษา (พระราชา)
ข้าก็ถึงบางอ้อทันที ! ก็ดูดิ พระราชาทั้งบ๊อง ทั้งต๊องขนาดนี้ อยากจะรู้นักว่าพระองค์นำดวงเนตรทั้ง 6 ไปเก็บไว้ที่ไหน
และความคิดนี้ของข้าแน่นอนอาจารย์ย่อมรู้ เพราะทันทีที่ข้าคิดเสร็จท่านอาจารย์ก็หันมามองหน้าข้าแล้วหันไปเอ่ยถามองค์ราชาทันที
“ แล้วพระองค์นำดวงเนตรทั้ง 6 ไปเก็บไว้ที่ไหนหรือพระเจ้าค่ะ ? ”
“ อืม.... ” อย่าบอกนะว่าลืม OoO
“ อ๋อ !วันนั้น ข้าเอาไปเก็บไว้ในกระปุกออมสินบนหัวเตียงของข้าหน่ะ ^^ ” กะ กะ กระปุกออมสิน
“ ท่านพี่ ! ของสำคัญขนาดนั้นพระองค์นำไปเก็บไว้ในกระปุกออมสินหรือเพราะเจ้าค่ะ ท่านคิดอะไรอยู๋ ”
อาจารย์ ถึงท่านจะเป็นน้องของพระองค์แต่ท่านดูเหมือนจะลืมอะไรไปบางอย่างนะ พระองค์เป็นถึงพระราชาของ
อาณาจักรนี้เชียวนะ // ข้าจะทำอะไรได้นอกจากยืนฟังบทสนมนาระหว่างพี่น้องสุดเพี้ยนสองคนนี้ เฮ้อ
“ โถ เจ้าอย่าดุข้าสิ ก็ข้ากลัวว่าทำเก็บไว้ที่อื่นมันจะหาย เพราะของบางอย่างยิ่งรักษามันมากแค่ไหน มันยิ่งจะต้องจากเราไปเร็วมากเท่านั้น ข้า ข้ากลัวจะเป็นแบบนั้นก็เลยเปลี่ยนที่ซ่อนไปทั่วไง ที่ผ่านมาตลอด 20 ปีนี้มันก็ไม่เคยหายสักครั้งเลยนะ เจ้าอย่าดุข้าสิ ข้าเสียใจนะ แง๊ๆๆๆ เจ้าเด็กน้อยดูอาจารย์เจ้าสิ อาจารย์เจ้าดุข้าอ่ะ แง๊ๆๆๆ ” เอ่อ พระองค์
“ องค์ราชาหยุดร้องไห้ก่อนเถอะพระเจ้าค่ะ ท่านบอกว่าท่านเก็บไว้ในกระปุกออมสินใช่มั๊ย “
“ อืม ใช่ข้าเก็บไว้ที่นั่นแหละ ” ตอบด้วยสะอื้นด้วย ให้ตายสิข้าชักสงสารอาณาจักรนี้ขึ้นมาทันทีเลย
ข้าหล่ะอยากรู้นักว่าองค์ราชาและองค์ราชินีองค์ก่อนจะรู้มั๊ยว่าลูกของพระองค์ทั้งสองมีนิสัยแบบนี้
“ ซินเนีย เจ้าเด็กบ้า เดี๋ยวนี้ลามปามไปถึงพ่อกับแม่ข้าเลยหรอ ห๊ะ !!! ” อุย ดูเหมือนท่านอาจารย์จะรู้ทันความคิดของข้า
“ แล้วกระปุกนั่นยังอยู่ที่พระองค์ใช่มั๊พระเจ้าค่ะ ? ” ข้าทำเป็นไม่สนใจท่านอาจารย์ แล้วกล่าวถามองค์ราชาต๊องๆต่อ
“ อืมอยู่ที่ข้าเอง เจ้านี่ใจดีจังเลยนะไม่เห็นเหมือนกับอาจารย์ของเจ้าเลย ” นั่น ทำตาแป๋วใสข้าอีก เฮ้อ ให้ตายสิ
“ กระหม่อมขอดูกระปุกนั่นหน่อยได้มั๊ยพระเจ้าค่ะ เผื่อจะมีร่องรอยของคนร้ายหลงเหลืออยู่บ้าง ? ”
“อืมได้สิ ถ้าเป็นเจ้าหล่ะก็ ว่าแต่เจ้าชื่อว่าอะไรนะ ? ” หายร้องไห้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เหมือนเด็กๆเลยนะ
ดูๆไปองค์ราชาน่าจะอายุประมาน สามสิบต้นๆ อืมถ้างั้นอาจารย์ก็คงประมาณนั้นหล่ะมั๊ง ?
“ เจ้าเลิกเดาอายุข้าสักที ไว้ข้าจะเล่าให้เจ้าฟังเอง ”
“ ท่านอาจารย์ ทำไมถึงชอบแอบอ่านความคิดของข้าจังเลยห๊ะ ? ”
“ ช่วยไม่ได้ เจ้าอยากทำตัวให้ข้าหวาดระแวงทำไมหล่ะ ชอบแอบด่าข้าในใจอยู่เรื่อย ” กะ กะ แก้วป่องอีกล้ะ
“ พวกเจาสองคนนี่สนิทกันจังเลยนะ เมื่อก่อนตอนเมอล์เรย์อยู่ในวังไม่เห็นว่าจะยอมคุยกับใครเลย ”
“ จริงหรือพระเจ้าค่ะ ตอนที่ท่านอาจารย์อยู่ที่สำนักนะ ท่าน อือ อืม ” ท่านอาจารย์ เอามือมาปิดปากข้าอย่างเร็วเลย
“ เจ้าเด็กบ้า ถ้าเจ้าพูดต่อข้าจะถอนผมเจ้าออกจากหัวเจ้าให้หมดเลย ”
ท่านก็ปล่อยมือท่านออกก่อนสิ
“ ถ้าข้าปล่อยแล้วเจ้าต้องไม่พูดถึงเรื่องตอนที่ข้าอยู่ที่สำนักอีก เข้าใจมั๊ย ? “
ข้าเข้าใจแล้ว มันอาจดูงงนะ ข้าคิดในใจแต่ท่านอาจารย์กลับได้ยินหมดแถมตอบออกมาทุกครั้งอีก
“ ได้ห้ามพูด ห้ามเล่าให้ใครฟัง อีกอย่างเจ้าอย่าลืมข้าอ่านใจเจ้าได้ทำไมข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่หล่ะ หืม”
“ ขอบคุณท่านมากที่ยอมปล่อยมืออกจากปากข้า ข้าไม่พูดอีกแน่ ” ตอนนี้ท่านอาจารย์ปล่อยมืออกจากปากข้าแล้ว
“ เจ้าสองคนสนิทกันจริงๆนั่นหล่ะ เหมือนคู่รักกันเลย เมอล์เรย์หรือว่าเจ้ากับเด็กคนนี้จะ ... ”
“ หยุดความคิของเจ้าซะ นิคส์ เด็กนี่ข้าเลี้ยงมากับมือ เหมือนลูกข้าคนนึงนั่นแหละ ”
โอ่ว อาจารย์ฟิวส์ขาด เรียกชื่อองค์ราชาตรงๆไม่กลัวหัวหลุดเลยนะ
“ 555 ไม่เห็นต้องโกรธเลยนี่ งั้นข่าวลือที่ว่าเจ้าไปเก็บเด็กจากต่างแดนมาเลี้ยงก็คือความจริงหน่ะสิ ”
เด็กจากต่างแดน เท่าที่ข้ารู้ เด็กที่อาจารย์เก็บมาเลี้ยงก็มีแต่ข้าคนเดียว งั้นแสดงว่าพระราชารู้ว่าข้ามาจากไหน
“ หยุดเดี๋ยวนี้ เจ้าห้ามพูดอะไรออกมาอีก ไม่งั้นภารกิจวันนี้เป็นอันจบกัน ”
“ ทำไมท่านชอบปิดบังเรื่องชาติกำเนิดของข้าตลอดเลยนะท่านอาจารย์ ” ข้าไม่คิดในใจอีกแล้วหล่ะ
ถึงคิดในใจยังไง อาจารย์ก็รู้อยู่ดีนั่นแหละ พูดออกมาเลยดีกว่า 55+
“ ข้าบอกเจ้าว่ายังไงเด็กน้อย สงสัยอะไรให้เก็บไว้ก่อนจบภารกิจบ้าๆนี่เมื่อไหร่เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังเอง ”
“ ข้าจะเชื่อท่านก็ได้ ”
“ หวงเหลือเกินนะ เมอล์เรย์ เด็กคนนี้เนี่ย หึหึ ”
“ ทำไม ? ทีเจ้ายังห่วงหุ่นกระป๋องกิ๊กก๊อกนั่นได้เลย แล้วทำไมข้าจะหวงของเล่นของข้าไม่ได้หล่ะ ? ”
“ ขะ ขะ ของเล่น ท่านอาจารย์ ท่าน วุ้ย ! ”
“ พอเถอะ เจ้าชื่อว่าอะไร ” องค์ราชาเลือกจะจบเรื่องนี้เอง พลางชี้นิ้วมาทางข้าและถามชื่อ
“ ข้าชื่อ วาสโรล ซินเนียพระเจ้าค่ะ ”
“ อืม ซินเนีย เจ้ามีหน้าที่ต้องไปตามหาดวงเนตรทั้ง 6 ให้ข้า ”
ตุบ !
“ และนี่ กระปุกออมสินของข้าที่ใช่เก็บดวงเนตร เจ้าลองเอาไปตรวจสอบดูล้ะกัน ”
“ ขอบพระทัยพระเจ้าค่ะองค์ราช ว่าแต่ข้าต้องเริ่มภารกิจเมื่อไหร่หรือพระเจ้าค่ะ ? ”
“ วันพรุ่งนี้ล้ะกัน เพราะข้ามีคนที่อยากแนะนำให้เจ้ารู้จัก คนผู้นี้จะต้องเดินทางไปกับเจ้าด้วย ”
หืม ใครจะไปกับข้าอ่ะ แค่ข้ากับท่านอาจารย์ไปทำภารกิจก็น่าจะพอแล้วนี่ ไหนว่าภารกิจลับ ?
“ อะแฮ่มเจ้าเด็กน้อย ข้าไม่ได้จะไปทำภารกิจกับเจ้าหรอกนะ @! ”
“ อ่าว ทำไมหล่ะท่านอาจารย์ ท่านไม่ไปด้วยงั้นข้าก็หลงทางพอดีอ่ะดิ >3< ”
“ วินเนียเรื่องหลงทางเจ้าไม่ต้องกลัวหรอก เพราะคนที่จะไปกับเจ้าเชี่ยวชาญเรื่องเส้นทางดี”
“ แต่ ”
“ ไม่มีแต่ เด็กน้อยเจ้าต้องไปทำภารกิจนี้เอง ข้าจะรอเจ้ากลับมาให้ข้าคิดบัญชีล้างแค้นนะ รีบจบๆภารกิจ แล้วกลับมาให้ข้าแก้แค้นเจ้า ในสภาพร่างกายที่ไร้รอยขีดข่วนใดๆ เจ้าเข้าใจข้ามั๊ย ? ” ข้ารู้ ท่านอาจารย์ชอบพูดแบบนี้แหละ
แต่ที่จริงแล้วท่านเป้นห่สวงข้าใช่มั๊ยหล่ะ สายตาท่านมันฟ้องนะ สีตาตอนนี้ขของท่านอาจดูพิศวงไปหน่อย
แต่ความห่วงใยของท่านทำไมข้าจะไม่รู้หล่ะ เพราะแบบนี้ไงข้าถึงอยากให้ท่านไปด้วย
“ เจ้าจะอยู่กับข้าไปจนวันตายเลยหรือไง ใช่เจ้าอาจอยู่ได้แต่เจ้าก็ต้องหัดไปผจญภัยเองซะบ้าง ”
“ ข้าเข้าใจแล้ว ”
“ องค์ราชา แล้วคนที่จะไปทำภารกิจนี้กับข้าเป็นใครหรือพระเจ้าค่ะ ”
“ หืม คนที่จะไปกับเจ้าหน่ะหรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจ้าก็รู้เองแหละ คืนนี้พวกเจ้าสองคนพีกที่นาแหละ ”
“ อ้อ เมอล์เรย์ ถึงเจ้าจะไม่อยู่ที่นี่แต่ห้องของเจ้าข้าให้คนไปทำความสะอาดทุกวันเลยนะ เจ้าไปพักห้องของเจ้าเถอะ
หรือถ้าติดใจ อยากกลับมาอยุ่ที่วังหลวงอีกครั้งก็ได้นะ ข้าไม่ว่า หึหึ ^^ ” โฮ สรุปท่านอาจารย์เป็นองค์ชายจริงๆแม่นบ่?
“ ชิ วังหลวงอันแสนหน้าเบื่อ ไหนจะพวกขุนนางเรื่องมากพวกนั้นอีก ข้าไม่กลับมาให้โง่หรอก ”
“ ตามใจเจ้าเถอะ ซินเนีย ห้องของเจ้า ”
ตุบ !
เอะ ตามความจริง มันควรจะเป็นกุญแจ แต่นี่หนังสือ ?
“ ไม่ต้องสงสัยแคตตาล็อคห้องนอนหน่ะอยากพักห้องไหรเลือกตามสบาย เลยนะ ข้าไปหล่ะเจอกันพรุ่งนี้ ”
วังมันกว้างมากขนาดมีแคตตาล๊อคให้เลือกห้องเลยหรอเนี่ย ?
“ หึหึเจ้าเลือกห้องไปเถอะ นิคส์ หน่ะเห็นแบบนี้ฉลาดเป็นกรดเลยนะ ”
“ จริงหรือท่านอาจารย์ ว่าแต่ห้องท่านอยู่ทางไหนหล่ะ ”
“ หืม ? ทำไมเจ้าจะไปนอนห้องอาจารย์อย่างข้ารึไง ไม่ได้นะ ”
“ ข้าไม่นอนห้องท่านหรอก ข้าอยากเห็นว่าห้องของท่านที่นี่กับที่สำนักมันจะเหมือนกันมั๊ย ? ”
“ หึหึ แล้วจะอึ้ง ตามข้ามา ” อึ้ง ? นี่ข้าต้องอึ้งอีกแล้วงั้นหรอ วันนี้อึ้งมากี่รอบแล้วหล่ะเนี่ย
ข้าเดินตามอาจารย์มาเรื่อย ๆ วังนี้มันกว้างจริงแฮะ ทำไมท่านอาจารย์ถึงไม่อยู่ที่นี่นะ
ออกจะสบาย แต่ดันเลือกไปเปิดสำนัก ที่กลางป่ากลางเขานั่นแทน ไม่รู้ว่าอาจารย์คิดอะไรอยู่
กลับไปนะข้าจะวักให้ขาวเลยคอยดู หึหึ ตอนนี้ท่านอาจารย์ไม่รู้หรอกว่าข้าคิดอะไรเพราะท่านเดินนำโด่งไปนู่นแล้ว
“ เฮ้ท่านอาจารย์รอข้าด้วยเซ่ !! ”
“ นี่ไงห้องข้า ถึงแล้วอยากดูใช่มั๊ยเข้าไปดูสิ ข้าจะไปอาบน้ำ ”
“ หืม ” ข้าที่ยังยืนเอ๋ออยุ่หน้าห้อง เมื่อเห็นว่าท่านอาจารย์หยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำแล้วก็เลยก้าวเท้าเข้ามาดู
โอ่ว ม่ายยยยยยย ห้องท่านอาจารยูเรียบง่ายๆมากๆ แต่ก็ยังแฝงความหรูหราเอาไว้ในตัว
ดูจากโคมไฟ และ เตียงที่กว้างแสนกว่างของท่านแล้ว อ่ะนะ 55+ ห้องท่านอาจารย์มีหนังสือเยอะมากจริงๆ
สภาพห้องที่ไรร่องรอยการอาสัยอยู่ของฝุ่นนั้น ทำให้ข้ารู้ว่าองค์ราชารักน้อง(ท่าอาจารย์ติงติ๊ง)คนนี้มากขนาดไหน
คงจะคิดถึงท่านมากๆเลย แต่ท่านอาจารย์นี่สิแปลกตอนอยู่ที่สำนักพวกเจ้าก็รู้ว่าท่านรั่วมากขนาดไหน เปลี่ยนร่างทุกๆ
5 วิ เลยก็ว่าได้ แต่พอมาอยู่ที่นี่ร่างของท่านอาจารย์ที่ข้าไม่เคยเห็นกับนิสัยของท่านดูเหมือนจะเปลี่ยนไปจากต๊องมากๆ
กลายมาเป็นสุขุมซะงั้น ดูจะเป็นห้องที่หน้าอยู่เอามากๆเลยหล่ะ เฮ้อ ข้าไปเลือกห้องนอนของข้าบ้างดีกว่า
ข้าเดินมานั่งที่โต๊ะตรงริมหน้าต่างของห้องท่านอาจารย์ วึ่งตอนนี้เจ้าของห้องกำลังอาบน้ำอยุ๋
“ อืม จะเอาห้องแบบไหนดีหล่ะเนี่ย ? ” แต่ล้ะห้องในแคตตาล็อคนี่ดูสวยเอามากๆเลยหล่ะ
มีทั้งแบบ หรูหราสุด ธรรมดา ปานกลางและเรียบๆง่าย แบบคลาสสิค โบราณ แบบวินเทจ ยอนยุค วุ้ยเยอะอ่ะ
เฮ้อไม่รู้เอาแบบไหนดีอ่ะ อืม เอาแบบนี้ล้ะกัน ข้าชอบแนวคลาสสิคบราณแต่มันมีแบบเยอะเป็นหมวดปลีกย่อยอีก
ข้าก็เลย จิ้ม หลับตา ถูๆๆๆๆ หยุด อ่าห๊ะ ! ข้าได้ห้องแล้ว
“ นี่เจ้าทำอะไรหน่ะ ซินเนีย ” องค์ราชาที่อยู่ๆโผล่มาจากไหนไม่รู้ถามข้า ตายหล่ะ ข้าลืมปิดประตูห้องของท่านอาจารย์นี่
“ เอ่อ กระหม่อมกำลังเลือกห้องอยู่พระเจ้าค่ะ แล้วตอนนี้ก็ได้ห้องแล้ว ”
“ หืม เลือกงั้นหรอ? แล้วทำไมต้องเอานิ้วจิ้นถูไปมากับหน้านั้นด้วยหล่ะ ”
“ อ๋อเนื่องจากแนวคลาสสิคแบบมันเยอะเลยใช่วิธีการนี้พระเจ้าค่ะ แหะๆ ” ข้าเกาหัวแก้เก้อ
องค์ราชาหัวเราะน้อย ก่อนจะถามข้าต่อว่า
“ แนวคลาสสิคหรอ หึตาถึงนี่ แล้วเจ้าเลือกห้องไหนหล่ะซินเนีย ? ” อืมข้าก็พึ่งเลือกเมื่อกี๊ยังไม่ได้ดูเลย
อืมหึ สวยดีนี่นา ห้องนี้อ่ะ ไม่รู้พระราชาจะว่ายังไงนะ
“ ห้องนี้พระเจ้าค่ะ ” ข้าว่าพร้อมกับยื่นหนังสือให้กับพระองค์
“ อืม 555 ห้องนี้กว้างที่สุดในวังเลยนะ แต่น้อยกว่าห้องนอนข้านิดนึงหล่ะ ”
“ จะ จะ จริงหรือพระเจ้าค่ะ งั้นกระหม่อมเปลี่ยนห้องก็ได้ ”
“ ไม่ต้องหรอก ข้าว่าเจ้านอนห้องนั่นแหละดีแล้ว บางทีเจ้าอาจจะสามารถแก้ไขปริศนาตรงพื้นกลางห้องได้ ”
“ เอ๊ะ ? ปริศนาหรือพระเจ้าค่ะ ? ”
“ ใช่แล้วหล่ะ ไว้เจ้าเจอเจ้าก็จะรู้เอง รีบไปนอนเถอะพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า ”
“ เจ้าสองคนคุยไรกัน ซินเนีย เจ้าคงไม่ได้เล่าเรื่องอะไรให้นิคส์ฟังใช่มั๊ย ? ”
ระแวงกันไปได้ ข้ารักษาสัญญาจะตาย โด่
“ ข้าไม่ได้พูดหรอกน่า ท่านอาจารย์ศิษย์ขอตัวไปนอนก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ ”
“ อืม เดี๋ยวซินเนีย เจ้าเลือกนอนห้องไหน ” มันอะไรหนักหนาเนี่ย ทั้งพี่ทั้งน้อง
“ ห้องนี้ ” ข้ายื่นหนังสือให้อาจารย์ดูพร้อมกับชี้บอกว่าข้าจะนอนห้องไหน
“ หืม เจ้าแน่ใจ 55 ช่างเถอะมันคงไม่มีอะไรหรอก หวังว่าเจ้าคงไม่ทำความหายนะมาสู่วังนี้หรอกนะ หึหึ “
“ ห้องนี้มันทำไมหรออาจารย์ ”
“ ข้าไม่บอก อยากรู้ไปถามองค์ราชานู่นไป เจ้าของวังนิข้าไปหล่ะง่วงงงเจอกันพรุ่งนี้ เช้า เน้นเช้านะไอ้หนู ”
ว่าเสร็จก็กระโดดขึ้นเตียงหลับเป็นตายไปเลย ไม่สนใจข้าและองค์ราชาที่ยืนตรงนี้เลยซักนิด !
“ องค์ราชาห้องนี้มันมีอะไรพระเจ้าค่ะ ” ข้าถาม ก็คนมันสงสัยนี่
“ ปริศนาไง เจ้าเห็นเดี๋ยวก็รู้เอง เดี๋ยวข้าพาไป ”
“ ขอบพระทัยพระเจ้าค่ะ องค์ราชา ”
เมื่อข้ามาถึงห้ององค์ราชาก็เสด็จกลับทันที ภาพราชาติงติองหายไปจากหัวข้าแต่กลับมีภาพของราชาที่
แสนอบอุ่นอ่อนโยนแทน สองคนนี้นิสัยเหมือนกันเด๊ะเลย เปลี่ยนง่ายทั้งคู่ ข้ากล่าวขอบคุณองคราชา
และรีบเปิดประตูเข้ามาดูภายในห้อง อืม สวยมากจริงๆนั่นหล่ะ ตรงกลางห้องมีวงกลมขนาดใหญ่มากๆอยู่
ซ้อนกัน ข้างในมีวงกลมเล็กกั้นระหว่างวลกลมทั้งสองอยู่ 6 อัน เหมือนมันจะมีรูปอะไรบางอย่างอยู่
แต่นี่ก็มืดแล้วเลยมองไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ไว้พรุ่งนี้ตื่นมาสำรวจดูก็ได้ ข้าชักจะตื่นเต้นแล้วสิเนี่ย มันจะมีอะไรกันนะ
แต่ตอนนี้ข้าต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวและไปเข้านอน ไม่ว่าป่าวข้ารีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำอาบน้ำทำธุรกิจส่วนตัวแล้วโดดขึ้น
เตียง ทันที และเนื่องจากวันนี้ทั้งวันต้องเจอกับอะไรมามากมาย เรื่องลึกลับวับซ้อนที่ต้องรอคำอธิบายจากปากอาจารย์
เท่านั้นอีก เฮ้อมันทำให้สมองข้าล้าเอามากๆ พอหัวถึงหมอนก็เลยหลับเป็นตายไปทั้งอย่างนั้นเลย 55+
ป๊าป
“ อ๊ากกก ท่านอาจารย์ นี่ในวังนะท่านไม่กลัวไฟไหม้วังเลยหรอ ”
“ ข้าจะกลัวทำไมนี่มันน้ำ น้ำชัดๆ เจ้านี่จะนอนตื่นสายไปถึงไหนเนี่ย ”
ข้าที่โดนท่านอาจารย์อันเป็นที่รักปลุกด้วยวิธีโหดมหาโหดเป็นรอบที่ล้านกว่าๆของชีวิต สะดุ้งตื่น
ทันที ทีเนตรน้ำของอาจารย์กระทบเข้ากับแก้มของข้า มันเจ็บมากทำเอาปากข้าแตกเลย
“ เช้าบ้านท่านสิ นี่มัน ตีห้าอยุ่เลยนะ ”
“ แต่นี่มันเช้าของข้าเจ้าต้องรีบๆตื่นเพราะ ข้ามีงานให้เจ้าทำ ”
โด่นึกว่าอะไร ที่แท้ก็จะใช่งานนี่เอง “ งานอะไรอีกหล่ะท่าน ”
“ หึหึ ก็แก้ไขปริศนาที่ตรงกลางห้องนี้ไงหล่ะ หรือเจ้าไม่อยากรู้ว่ามันคืออะไร ” แน่หล่ะข้าต้องอยากรู้
แต่ทำไมข้าต้องแก้เองคนเดียวหล่ะ
“ ท่านไม่ช่วยขาแก้หรอ ? ” อะแฮ่ม ๆ แก้นี่หมายถึงแก้ไขปริศนานะพวกเจ้าอย่าคิดเป็นอย่างอื่น
“ หึ ข้าอยู่ที่วังมาก่อนเจ้าทำไมข้าจะไม่เคยลองแก้ ข้าลองตั้งหลายรอบแต่มันไม่ได้ผล ”
“ ทันก็เลยจะให้ข้าแก้งั้นหรอ ”
“ โอ่ว เป็นครั้งแรกที่ข้าคิดว่าเจ้าฉลาด ” - - ;; เอิ่ม ท่านอาจารย์
“ ท่าบ้าไปแล้วแน่ๆ ขนาดทั้งยังแก้ไม่ได้แล้วข้าหล่ะจะได้หรอ ”
“ ไม่ลองไม่รู้ อีกอย่างตอนนี้ข้าแค่อยากให้เจ้าสำรวจดูเฉยๆ ไว้คิดออกค่อยมาแก้ก้ได้ ”
“ แก้เมื่อไหร่ก็ได้ หมายความว่าไง ”
“ ก็หมายความว่าจนกว่าเจ้าจะทำภารกิจเสร็จเจ้าต้องอยุ่ที่นี่ยังไงหล่ะ ”
“ ห๊ะ ! ” บ้าน่า
“ ไม่ต้องมาแหะมาห๊ะเลย ไปอาบน้ำซะ เลยรีบมาสำรวจดูไอ่ตราบ้านี่แล้วถึงเวลาประชุมข้าจะมาเรียก”
“ เยสเซ่อท่านอาจารย์ ”
“ ซินเนีย ข้าหมั่นไส้เจ้าจริง ขอสักทีเหอะ นี่แหน่ะ ”
วิ้ด ฟิ้ว ฟิ้ว
“ เฮ้ยท่านอาจารย์ ผะ ผะ ผมข้า ท่านทำผมข้าไหม้อ่ะ ”
ข้าที่ยังไม่ทันตั้งตัวโดนท่านอาจารย์ขว้างเวทย์ไปขนาดจิ๋วใส่หัวแบบเต็มๆ ปลายผมข้าไหม้อีกแล้วอ่ะ แง๊ๆๆ
“ ไปตัดวะศิษย์เอ๋ย 55 แกล้งเจ้านี่สนุกจริงๆ 55+ ข้าไปหล่ะ หิวข้าว”
ชิ ท่านนะท่าน ไว้ข้าแก้ปริศนาได้แล้ข้าจะไม่บอกท่านเลย คอยดูเถอะ >3<
ข้าไปอาบน้ำล้ะนะ พวกเจ้าห้ามแอบดูหล่ะ เฮ้อต้องตัดผมอีกแล้วอ่ะ T^T ทำไมมันวุ่นวายตั้งแต่เช้าเลยแว๊
ไหนจะต้องเล็มผมไหม้ๆนี่ใหม่ ไหนจะต้องไปสำรวจตราบ้าๆนั่น ไหนจะต้องเตรียมตัวไปพบกับคนที่องค์ราชาพามาอีก
มันช่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เซ็งอะไรขนาดนี้
ข้าไปหล่ะ พวกเจ้าห้ามแอบดูข้าเชียว แล้วเจอกันนะ
.
.
.
.
.
เย้ จบไปแล้วอีกหนึ่งตอน นั้งพิมจนปวดหลังเลยนิ
ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ =) อย่าลิมเนนะ ขอบคุณค่ะ ^^
ความคิดเห็น