แผนรักอลวน

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter2

ในฝั่งบ้าน  วีระวาณิชกุล  ก็ไม่น้อยหน้า

“ไม่คะแม่  มัทไม่มีทางแต่งงานกับใครทั้งนั้น”  มัทพูดแล้วหันไปมองหน้าแม่

“ทำไม จะไม่แต่งละ นั้นลูกชายเจ้าสัววัฒนาเลยนะ” มารตีพูดไปยิ้มไป

“ลูกใครก็ช่างคะ มัทไม่แต่ง”  มันยังยืนยันคำเดิม

"แม่ผมว่าเรื่องนี้ให้มัทตัดสินใจเถอะครับ อย่าไปบังคับน้องเลย" วินช่วยน้องพูด

"ไม่ได้ แม่ให้ยัยมัทตัดสินใจมาหลายเรื่องล่ะ เรื่องนี้แม่ขอ" มารตีหันไปจ้องหน้าวิน

"มัทว่า คุณพ่อต้องไม่ยอมแน่ๆถ้ารู้ว่ามัทจะแต่งงาน" มัทขู่แม่

"ฉันว่ารอพ่อแกต้องดีใจมากต่างหาก ก็เจ้าสัววัฒนาเป็นเพื่อนสนิทของพ่อแก เราสนิทกันจะตาย" มารตียิ้มเพราะคิดว่าตัวเองคุมไพ่เหนือกว่าลูกสาว

"ทำไม แม่ไม่ลองให้พี่มัทเจอกับคุณภัทรก่อนละครับ" เมฆเสนอ

"ไอ้เมฆฆฆฆฆฆฆฆฆฆฆฆ" ภัทรกับวินพูดพร้อมหันไปมองหน้าเมฆ

"ลูกเมฆนี่เก่งที่สุดเลย'' มารตีหันไปยิ้มให้เมฆ

"เดี๋ยวเหอะ" มัทหันไปขู่น้อง  เมฆได้แค่ยิ้มแหะๆ

เมื่อแม่ออกไปข้างนอกแล้ว

"ไอ้เมฆทำไมแกไปบอกแม่แบบนั้นวะ" วินหันมาถามน้อง

"นั้นดิ แกจะบ้าเหรอ ฉันให้แกช่วยพูดกับแม่ล่ะแกพูดอะไรของแก" มัทจ้องหน้าน้อง

"ใจเย็นๆนะครับทุกคน อย่าเพิ่งมองผมแบบนั้น ที่ผมให้พี่ไปเจอเขาก่อนเพราะว่า ที่นายนั้นอยากจะแต่งงานกับพี่

เพราะเขารู้ว่าพี่สาวของผมเนี้ย เพียบพร้อมไปทุกอย่าง ทั้งฐานะ การศึกษา หน้าตาทางสังคม แถมยังสวยขนาดนี้อีก ใครก็ต้องอยากแต่งงานด้วยแต่ถ้าวันนั้นพี่ทำให้เขาเห็นความจริงว่าพี่ไม่ได้เป็นแบบที่เขาคิด ผมว่าเขาคงรีบชิ่งหนีแทบไม่ทัน" ภัทรรีบอธิบาย

"ฉันเข้าใจละ" มัทยิ้มกรุ่มกริ่ม 

"แกนี่มันอัจฉริยะจริงๆน้องชาย" วินตบบ่าของเมฆ ที่ยิ้มด้วยความภูมิใจในแผนที่ตัวเองคิดขึ้นมา

"ว่าแต่แกเถอะเมฆ จะเอายังไงเรื่องสมัครงานของแกเนี้ย" มัทถามด้วยความเป็นห่วงน้อง

"ให้ฉันฝากให้มะ ฉันอ่ะ่รู้จักบริษัทดีๆหลายที่เลยนะเว้ย" วินอยากช่วยน้อง

"โนวววววววววววววววววววว เรื่องนี้ผมจัดการเองครับ ผมรับปากว่าจะหางานให้ได้ภายในปีนี้" เมฆพูด

"ปีนี้ ถรุ้ยยยยยยย" วินหันไปหัวเราะ

"อย่าว่าแต่ปีนี้เลย เดือนหน้าถ้าแกยังหางานไม่ได้พ่อแหกอกฉันสองคนแน่" มัทรีพูดพร้อมทำท่าสยอง

"เอาหน่าาา ก็งานเดี๋ยวนี้มันหายากนิหนา นี่ก็ตั้งใจว่าจะไปสมัครเป็นช่างกล้องของ บริษัท นิวส์ไทย" เมฆบอกกับพี่ๆ

"โชคดีละกัน มีอะไรให้ช่วยก็บอกฉันต้องไปทำงานล่่ะ" วินลุกจากโซฟา

"พี่วิน มัทขอติดรถไปด้วยคะ เมื่อวานมัททิ้งรถไว้ที่ร้าน" มัทรีหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามวินออกไป

"เออ ไปกันหมดดดดด ว่าแต่กูจะไปไหนดีละ" เมฆเกาหัวแหยกๆ