คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 : Misconceive
[Super Junior Fan Fiction]
Destiny Dangerous พรหมลิขิตรักอันตราย
Chapter 4: Misconceive
อึนฮยอกเดินเข้ามาที่หน้าโรงอาหาร อารมณ์โกรธของเค้ายังคงเหลืออยู่อีกมาก เลยไม่ต้องสงสัยว่าตอนนี้ ใบหน้าหล่อเหลาที่มักจะแต้มยิ้มอารมณ์ดี จะบูดบึ้งและน่ากลัวยิ่งกว่าฮันกยอกซะอีก ตาคมกวาดมองหาคนที่ต้องการเจอไปทั่วโรงอาหาร หลายคนในโรงอาหารต่างจับจ้องไปที่อึนฮยอกซึ่งยืนหน้าบึ้งอยู่ หลายเสียงต่างซุบซิบกันว่า เค้าคือใคร? ฮันกยอกรึว่าอึนฮยอกกันแน่
"นายว่านั้นฮันกยอกรึว่าอึนฮยอกอ่ะ"
"ชั้นว่าฮันกยอกแน่นอน หน้าบึ้งแบบเนี้ย"
"หืม...ไม่ใช่ๆๆ ดูผมสิ สีออกทองๆแบบนั้นต้องเป็นอึนฮยอกสิ"
"เฮ้ย! อึนฮยอกไม่หน้าบึ้งแบบนี้หนิ ชั้นว่าต้องเป็นฮันกยอกแน่ๆเลย"
หลายเสียงที่เข้ามากระทบหูของร่างสูง มันทำให้เค้ายิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีก ยิ่งตอนนี้เค้าหาคนที่เค้าต้องการไม่เจอยิ่งอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่ แล้วตาคมก็ไปสะดุดกับร่างหนึ่งที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่ที่กลุ่มเพื่อนๆของเค้า นั่งหันหลังให้ เค้าก็จำได้ ปากหนาคลี่ยิ้มดีใจ มือ 2 ข้างป้องปากตะโกนข้ามฝากไปที่คนที่ต้องการเจอ
"อีทึกกกกกกกก!" คนเกือบๆทั้งโรงอาหารหันไปมองที่อึนฮยอกเป็นตาเดียว รวมทั้งกลุ่มของเค้าและเจ้าของชื่อด้วย
"ชั้นบอกแล้วว่าอึนฮยอก 55+" เสียงของกลุ่มเดิมที่ทายกันตั้งแต่แรกดังกระทบหูร่างสูง แต่มีรึอึนฮยอกจะสนใจ
"อึนฮยอก!" อีทึกอึ้งน้อยๆเมื่อหันไปมองต้นเสียงที่ยืนยิ้มอยู่หน้าโรงอาหาร คนร่วมโต๊ะของอีทึกอึ้งไปตามๆกัน ไม่ใช่เหตุผลที่อึนฮยอกกล้าตะโกนข้ามโรงอาหารแบบนี้ แต่เป็นเพราะอึนฮยอกเรียกชื่อเล่นของอีทึกทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมง และซองมินก็เป็น 1 ในจำนวนคนที่อึ้งเหมือนกัน แต่จากเหตุผลอึนฮยอกกำลังวิ่งเข้ามาที่โต๊ะพร้อมรอยยิ้มหวานตราตรึงใจ อึนฮยอกวิ่งเข้ามาที่โต๊ะของอีทึกพลางหย่อนตัวลงนั่งติดกับอีทึกแล้วยิ้มหวานให้อีกครั้ง อีทึกยิ้มตอบแบบงงๆ
"มีอะไรเหรออึนฮยอก?"
"อ้อ คือว่า..." ร่างสูงหุบยิ้ม ใบหน้าฉายแววจริงจัง ก่อนตาคมจะหันไปมองบรรดาเหล่าเพื่อนร่วมโต๊ะทั้งหลายที่กำลังจ้องเค้าอยู่ และดูเหมือนคิบอมจะรู้ว่าควรออกไป ก็เลยดึงดงแฮขึ้น
"เอ่อ ชั้นหิวแล้ว ไปซื้อข้าวก่อนนะ ป่ะด๊อง" หันมาพูดกับคนในกลุ่มพลางลากดงแฮออกจากโต๊ะไป
"เฮ้ย! บอม" ดงแฮขืนตัวน้อยๆ เค้าอยากอยู่ฟังนี้หน่า จะลากเค้ามาทำไม แต่ร่างสูงตรงหน้ากลับหันมาจุ๊ปากเบาๆแล้วลากดงแฮหายลับไปในโรงอาหาร
"คือว่า...ชั้นต้องขอโทษนายด้วยนะ เรื่องเมื่อเช้าหน่ะ" อึนฮยอกเอ่ยปากพูดพลางก้มหัวให้อีทึกน้อยๆ
"นายจะขอโทษชั้นทำไม นายไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย" อีทึกพูดตาสวยมองอึนฮยอกที่ก้มอยู่ตรงหน้า
"ก็ถ้าชั้นไม่ชวนนายคุย นายก็ไม่ต้องเข้าประชุมสาย แล้วโดนไอฮันมันว่าเสียๆหายๆแบบนั้นหรอก" อึนฮยอกพูดเสียงเบาลง ตาคมจ้องอยู่ใบหน้าสวยอย่างสำนึกผิด ซองมินซึ่งนั่งเคลิ้มกับหน้าหล่อๆของอึนฮยอกก็ได้สติขึ้นมาทันทีที่ได้ยินว่าเพื่อนรักโดนว่าเสียๆหายๆ
"ทึกกี้! นายบอกชั้นมาเดี๋ยวนี้นะ ว่ามีเรื่องอะไรกัน ถ้านายไม่บอกชั้น ชั้นงอนจริงๆด้วย" ซองมินกอดแขนเพื่อนรักพลางเขย่าเบาๆ
"ไม่มีไรหรอกซองมิน เดี๋ยวกลับบ้านชั้นเล่าให้ฟัง" ร่างบางลูบแขนเพื่อนเบาๆ ซองมินยิ้มหวานแบบเด็กๆให้อีทึกอย่างดีใจ
"นายพูดจริงนะทึกกี้" ซองมินย้ำอีกครั้ง
"อือ" อีทึกพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว
"อ้ากก รักทึกกี้ที่สุดเลย นายพูดแล้วห้ามคืนคำนะ" ซองมินสวมกอดร่างบางอย่างดีใจ
"อือ ชั้นก็รักนายซองมิน ไปซื้อข้าวได้แล้ว ชั้นหิวแล้ว" อีทึกดึงซองมินออกจากตัว ก็ซองมินเล่นกอดไม่ปล่อยเลยหนิ
"ชั้นไปพร้อมนายก็ได้" ซองมินเหลือบมองคยูฮยอนแวบนึง ซึ่งคยูฮยอนก็มองพวกเค้าอยู่
"ชั้นมีเรื่องต้องคุยกับอึนฮยอกเค้า นายไปกับคยูฮยอนนะ นะๆๆ นะ" อีทึกทำหน้าอ้อนให้ซองมินอีกครั้ง มันอาจจะน่ารักสำหรับทุกคนนะ แต่ไม่ใช่ซองมิน
"ทึกกี้ ชั้นบอกว่านายอย่าทำหน้าแบบนั้นไงเหล่า ชั้นขนลุก งั้นชั้นไปซื้อข้าวให้นายก็ได้ นายจะกินอะไรหล่ะ" ซองมินพูดพลางยันตัวลุกขึ้น
"อืม...อะไรก็ได้ นายซื้อมาเหอะ" อีทึกตอบพลางยิ้มหวาน
"อือ ไปเหอะคยูกี้คุง ป่ะเร็ว" ซองมินพยักหน้ารับพลางเดินไปดึงคยูฮยอนที่นั่งทำหน้างงอยู่แล้วยิ้มหวานให้ เป็นครั้งแรกเลยนะเนี้ยที่ซองมินยิ้มให้เค้าแบบเนี้ย ยิ้มแบบที่ซองมินยิ้มให้กับคนอื่นทั่วไป ซึ่งเค้าไม่เคยได้รับ คยูฮยอนลุกขึ้นตามแรงดึง แล้วหายไปในโรงอาหารพร้อมๆกับซองมิน อีทึกหันมาคุยกับอึนฮยอกต่อ
"นายมีอะไรอีกรึเปล่า?" หน้าหวานจ้องคนมาใหม่อย่างสนใจ
"อะ...อ้อ...ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่จะมาขอโทษแค่นั้นเอง นายไม่โกรธชั้นใช่มั๊ย?" อึนฮยอกถามร่างบางด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก
"ทำไมชั้นต้องโกรธนายเหล่า นายไม่ได้ทำอะไรชั้นซะหน่อย" อีทึกหัวเราะน้อยๆ อึนฮยอกใจชื้นขึ้นเมื่อรู้ว่าอีทึกไม่ได้โกรธเค้าอย่างที่เค้าคิด
"อือ...แล้ว...คนเมื่อกี้...ใครเหรอ?" อึนฮยอกเลิกคิ้วสูงเป็นเชิงสงสัย
"คนไหน?"
"ก็...คนที่...กอดนายเมื่อกี้ไง"
"อ้อ...ซองมินหน่ะ เค้าเป็นเพื่อนสนิทชั้นเอง ทำไม นายมีอะไรหรือเปล่า" อีทึกหรี่ตามองอย่างจับผิด
"ก็เปล่าหรอก เห็นนายสนิทกัน แล้วทึกกี้ก็ชื่อนายเหรอ?"
"อือ...ซองมินเค้าตั้งให้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว"
"นายเป็นเพื่อนกันนานแล้วเหรอ?"
"อือ...นายนี้มันช่างซักจริงๆเลย มีอะไรอีกรึเปล่า?" ร่างบางบ่นแบบไม่ใส่ใจนัก
"ชั้นขอเป็นเพื่อนสนิทนายอีกคนได้มั๊ย?" อึนฮยอกถามน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ
"ทำไม?" ร่างบางถามอย่างสงสัย ถ้าคิดจะจีบชั้นหล่ะก็ นายรู้จักชั้นน้อยไป อึนฮยอก
"ก็ไม่มีอะไร ฉันแค่...ถูกชะตากับนาย เท่านั้นเอง" อึนฮยอกยักไหล่น้อยๆ
"แน่ใจว่านายไม่ได้คิดจะจีบชั้น?" อีทึกพูดเสียงเย็นๆ ตาสวยสบกับตาคมอย่างจับผิด
"เฮ้ย! ป่าวซะหน่อย ชั้นมีแฟนแล้ว" อึนฮยอกกล่าวแก้ตัวพันละวัน
"จริง?"
"อือๆๆ" อึนฮยอกพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว
"อืม...ก็ได้" อีทึกพยักหน้ารับช้าๆ
"จริงอ่ะ? งั้นทึกกี้ ต่อจากนี้เราเป็นเพื่อนกันนะ" อึนฮยอกยิ้มละลายใจอย่างที่เคยทำ พลางเอื้อมมือไปคว้าแขนอีทึกมาเขย่าเบาๆ
"อึนฮยอก!" อีทึกเหลือบมองไปที่มืออึนฮยอกที่จับอยู่ที่ข้อมือของเค้า อึนฮยอกปล่อยมือออกอย่างรวดเร็ว
"ชั้นให้นายเป็นเพื่อน ไม่ได้หมายความว่านายจะเรียกชั้นว่าทึกกี้ได้นะ" อีทึกพูดเสียงเรียบๆ หน้าหวานเสมองไปข้างหน้า
"อ่า...ทึกกี้ ให้ชั้นเรียกนายแบบนี้น้าๆๆๆๆ ทึกกี้น้า" อึนฮยอกทำหน้าอ้อน คนที่อยู่รอบๆที่เห็นหน้าอึนฮยอกเป็นต้องละลาย หลายคนอาจคิดว่าน่ารัก อีทึกก็คิดอย่างนั้น แต่ก็น่าหมั่นไส้ซะมากกว่า
"ไม่!" น้ำเสียงไม่ได้แข็งกร้าว แต่เป็นน้ำเสียงที่ดูงอนๆแบบหยอกล้อกันมากกว่า
"น้าๆๆๆๆๆ ทึกกี้ ทึกกี้ น้าๆๆๆ" อึนฮยอกไม่ยอมแพ้ ถึงจะรู้ว่าอีทึกไม่ได้โกรธจริงแต่ก็อยากให้อีทึกอนุญาต
"ไม่!"
"น้า ทึกกี้...น้า" อึนฮยอกยังคงงอต่อไป อีทึกเชิดหน้าขึ้นแบบงอนๆ คนที่อยู่โต๊ะรอบข้างที่มองเห็นแทบละลายเมื่อเห็นหนุ่มหล่อประจำโรงเรียนกำลังทำหน้าตาอ้อนสุดฤทธิ์ ส่วนอีก1หนุ่มหน้าหวานที่นั่งหน้าเชิดอยู่ดูแล้วน่ารักเป็นบ้า
.............แต่....................
ไม่ใช่กับฮันกยอก เขาเดินตามอึนฮยอกเข้ามาที่โรงอาหาร แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นอึนฮยอกกำลังทำท่าทำทางง้ออีทึกอยู่ ร่างสูงตรงเข้าไปที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว พร้อมๆกับฮีชอล
"อึนฮยอก! นายกำลังทำอะไร" น้ำเสียงเคืองๆตวาดลั่น เล่นเอาคนที่อยู่โต๊ะข้างๆสะดุ้งกันเป็นแถวๆ แต่ 2 คนที่อยู่ตรงหน้าฮันกยอก ไม่สะทกสะท้าน ร่างบางและอึนฮยอกหันไปมองต้นเสียงอย่างรวดเร็ว อึนฮยอกชักสีหน้าเล็กน้อย
"ไม่ใช่เรื่องของนาย!"
"หึ นายนี้มันร้ายนักนะปาร์ค จองซู เพิ่งจะเข้ามาเรียนที่นี้วันแรก ก็หว่านเสน่ห์ยั่วผู้ชายไปทั่วโรงเรียน...นายอยากจะจับใคร ชั้นไม่ว่าหรอกนะ แต่อย่ายุ่งกับคนที่เค้ามีเจ้าของแล้วสิ มัน ด้าน เกินไป!" ร่างสูงจงใจเน้นคำตรงกลาง ปากหยักยกยิ้มย่างแค้นๆ อึนฮยอกกำลังจะลุกขึ้นต่อว่าฮันกยอกแต่โดนมือเรียวดึงไว้ซะก่อน อีทึกส่ายหน้าให้อึนฮยอกเบาๆ อึนฮยอกเหมือนจะเข้าใจความหมาย เรื่องนี้ให้อีทึกจัดการเองดีกว่า
"ชั้นรู้ว่าอึนฮยอก เค้ามีแฟนแล้ว แต่ชั้นกับเค้า เราเป็นแค่เพื่อนกัน ส่วนชั้น...จะยั่วใคร ไม่ใช่เรื่องของนาย อีกอย่างชั้นไม่คิดจะจับอึนฮยอกหรอกนะ แค่มองหน้า...ก็ทำไม่ลงแล้ว"
อีทึกลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับฮันกยอก ฮันกยอกกำหมัดแน้น เข้าใจความหมายที่อีทึกกล่าวมา
"ทำไม! หน้าอย่างชั้น มันทำให้นายไร้อารมณ์ขนาดนั้นเลยรึไง!" ร่างสูงตะคอกกลับ
"หึ ไม่จำเป็นที่ชั้นต้องตอบคำถามนาย" อีทึกกล่าวเรียบๆ ร่างบางนั่งลงกับเก้าอี้ที่เดิม
"ปาร์ค จองซู...นายลุก..." ฮันกยอกเตรียมเอื้อมแขนไปดึงตัวอีทึกขึ้นแต่ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นซะก่อน
"อ้าว! ฮันกยอก นายมาทำอะไร?" ฮันกยอกหันไปมองต้นเสียงช้าๆ
"หึ โชคช่วยซะจริง" พูดลอยๆกระทบใครบางคน
"ไม่มีอะไร" ฮันกยอกหันไปตอบคำถาม ซึ่งคนถามนั่งลงที่โต๊ะแล้วเรียบร้อย
"ทึกกี้! ทึกกี้ ข้าวมาแล้ววว" ซองมินวิ่งเข้ามาพร้อมกับคยูฮยอนที่เดินตามอยู่ข้างหลัง
"ขอบใจซองมิน" อีทึกหันไปยิ้มให้กับเพื่อนตัวเล็กของเค้า
"ฮีชอล ไปกันเถอะ ไม่อยากอยู่ตรงนี้นาน" ฮันกยอกบอกฮีชอลเสียงเรียบๆ ก่อนจะคว้าแขนฮีชอลออกไป
"ฮัน! เฮ้ย ไปเฉยเลย ไอฮันมันมาทำไมเหรอยอกแจ" คิบอมหันไปถามเพื่อนร่วมกลุ่ม
"ไม่รู้"
"เอ้า"
"ช่างเหอะหน่าบอม เรามากินข้าวดีกว่า เดี๋ยวด๊องป้อนน้า" ดงแฮอ้อนคิบอมเหมือนที่ทำเป็นประจำ เพื่อนร่วมโต๊ะส่ายหัวช้าๆ เห็นจนชิน
"ทึกกี้ เมื่อกี้ฮันกยอกเค้ามาทำอะไรนายรึเปล่า?" ซองมินกระซิบถามอีทึกที่กำลังลงมือกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย
"เปล่า ก็แค่มาคุยงานนิดหน่อยหน่ะ"
"จริงอ่ะเหรอ?" ซองมินทำหน้าไม่เชื่ออีทึก
"อือๆ รีบๆกินเหอะ แล้วรีบทำงานที่ชั้นให้ไว้ให้เสร็จด้วย เดี๋ยวชั้นจะได้ไปร่างแบบต่อ" อีทึกพูดจบก็ตักข้าวใส่ปากไม่ยั้ง ซองมินพยักหน้าน้อยๆก่อนจะลงมือกินบ้าง อีทึกหันไปมองคนข้างๆ
"อึนฮยอก นายกินข้าวด้วยกันมั๊ย?" อีทึกถามเรียบๆ เพราะอึนฮยอกดูเหมือนจะไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง ใบหน้าหล่อเหลาครุ่นคิด คิ้วขมวดยุ่ง เหมือนกลุ้มใจอะไรในชีวิตแบบสุดๆ
"อึนฮยอก!" อีทึกแตะแขนอึนฮยอกเบาๆ อึนฮยอกหันมามองหน้าคนข้าง พลางยิ้มน้อยๆ
"อะ...อ้อ ไม่เป็นไร ชั้นไปก่อนนะ มีงานต้องทำหน่ะ" อึนฮยอกลุกขึ้นยืนแล้วยิ้มน้อยๆให้กับอีทึกอีกครั้ง แล้ววิ่งออกไป อีทึกมองตามไปแล้วหันกลับมาสนใจข้าวในจานต่อ
"ซองมิน เดี๋ยวชั้นไปรอที่ห้องนะ จะไปทำงานต่อ ฝากเก็บจานด้วยนะ" อีทึกกล่าวรีบร้อน
"อือ" ซองมินหันมารับคำช้าๆ
"ขอบใจ" อีทึกฉีกยิ้มหวาน ตบไหล่เพื่อนเบาๆแล้วเดินออกจากโรงอาหารไป ร่างบางเดินกลับออกมาทางเดิม ตอนนี้คนยังบางตาอยู่มาก เพราะยังอยู่ที่โรงอาหารซะเยอะ ร่างบางเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ สำรวจรอบๆตัวเก็บไว้เป็นข้อมูลให้มากที่สุด ก่อนจะมีเสียงปริศนาดังขึ้นจากด้านหลัง...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัพแว้วน้า อุวะ55+ ค้างไว้ก่อนเล็กน้อย เดี๋ยวพรุ่งนี้ต่อตอนใหม่น้า ส่วนเรื่องชื่อตอน แอบเซ็งจิตเล็กน้อย เนื่องจากชื่อตอนที่ 3กะตอนเนี้ย อาจจะเขียนต่างกันแต่แปลออกมาคือเข้าใจผิดเหมือนกันแปะ แล้วจะเขียนต่างกันไปทำเพื่ออะไร ช่างเหอะ เดี๋ยวตอนต่อไปอาจจะใช้ชื่อตอนนี้อีกก็ได้ โปรดติดตาม อุวะ55+
ความคิดเห็น