คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3 : Misunderstand
Destiny Dangerous พรหมลิขิตรักอันตราย
Chapter 3: Misunderstand
ย้อนกลับมาหลังจากเลิกประชุม
ทางด้านฮันกยอก
ฮันกยอกเดินกลับมาที่ห้องเรียนอย่างสบายอารมณ์ ขายาวก้าวไปนั่งที่นั่งประจำด้านหลังห้อง ภายในห้องจับกลุ่มคุยกันเป็นกลุ่มๆ มีเสียงพูดคุย หัวเราะกันบ้าง ฮันกยอกมองไปที่หน้าห้อง
'ไม่มีครูสอน?' ร่างสูงมองที่นั่งติดกับตัวเอง ไม่เจอคนที่นั่งข้างเค้าเป็นประจำ
'ฮีชอลไปไหน??'ร่างสูงกวาดสายตาไปรอบๆห้องไม่เจอคนที่นึกถึง ตาคมมองไปยังคนที่นั่งข้างขวาแต่ไม่ได้ติดกันเพียงแค่มีทางเดินแคบๆกั้นอยู่
"ยอกแจ เห็นฮีชอลมั๊ย!"
อึนฮยอกเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ เขากำลังใช้ความคิดอยู่
"ไม่เห็น" ตอบแล้วฟุบลงไปกับโต๊ะอีกครั้ง
"นายหล่ะคยูฮยอน เห็นฮีชอลมั้งมั๊ย!" ตาคมมองผ่านอึนฮยอกไปถามคนที่นั่งติดกัน คยูฮยอนละสายตาจากการ์ตูนเล่มหนา
"ตั้งแต่ออกไปประชุมพร้อมนายเมื่อเช้า ก็ยังไม่เห็นกลับเข้ามาเลย อ่ะ...นั้นไง มาโน้นแล้ว" คยูฮยอนชี้นิ้วไปที่ประตูห้องด้านหน้า แล้วหันกลับมาสนใจหนังสือต่อ ฮันกยอกลุกขึ้นขายาวตรงไปที่ฮีชอลอย่างรวดเร็ว แล้วลากฮีชอลออกจากห้องไป
"โอ๊ย!! ฮัน ปล่อยชั้น ชั้นเจ็บ จะลากชั้นทำไมเนี้ย ปล่อย!!" ฮีชอลที่เพิ่งเดินกลับมาร้องประท้วงแบบไม่ใส่ใจนัก ตอนนี้เค้าถูกฮันกยอกลากเข้ามาที่ห้องน้ำแล้วเป็นที่เรียบร้อย
"นาย
"ชั้นก็ไปรอนายที่ห้องไง ทำไมนายไปตามที่ชั้นนัดห๊ะ" ฮีชอลตอบน้ำเสียงปกติ
"เออ...ชั้นลืม" น้ำเสียงดูอ่อนลงเป็นปกติ ร่างสูงปล่อยมือจากแขนร่างบางตรงหน้า แล้วหันหลังพิงกับอ่างล่างมือ ฮีชอลที่หลุดจากการจับกุมของฮันกยอกถูแขนตัวเองๆเบา แล้วกอดอกพิงประตูห้องน้ำตรงข้ามฮันกยอก
"ชั้นนั่งรอนายตั้งนาน นายบอกว่าลืมแค่เนี้ยนะ!" ฮีชอลไม่ได้โกรธอะไรฮันกยอกหรอก ก็แค่อยากแกล้งเล่นๆ
"........." ฮันกยอกไม่ตอบอะไร ใบหน้าคมก้มต่ำมองพื้นอย่างรู้สึกผิด
ทำไมแค่ลืมนัดฮีชอลถึงต้องรู้สึกผิดหน่ะเหรอ
ก็ตั้งแต่ที่คบกันมา ฮีชอลทำอะไรเพื่อเค้ามาตลอด
ทุกอย่างที่เค้าขอให้ช่วย ฮีชอลไม่เคยปฏิเสธที่จะทำให้
และหลายครั้งฮีชอลก็ทำให้เค้าเองโดยที่เค้าไม่ได้ขอ
เค้าเคยบอกฮีชอลว่าทุกอย่างที่ฮีชอลขอ เค้าจะทำให้ทุกอย่าง
แต่ฮีชอลก็ไม่เคยขออะไรจากเค้าเลย
ฮีชอลขอเค้าเพียงอย่างเดียวว่า
ตอนไหนก็ตามที่ฮีชอลเรียกหาเค้า เค้าต้องไปหา ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว ก็ต้องไป
แล้วเค้าก็รับปากว่าจะทำให้
ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมาเค้าทำได้
ไม่เคยมีครั้งไหนที่เค้าผิดนัดฮีชอล
ไม่ว่าจะดึกดื่นค่อนคืน เค้าก็ไปหาฮีชอลทุกครั้งที่ฮีชอลต้องการ
แต่...........
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เค้าผิดนัดฮีชอล
ครั้งแรกใน 4 ปี ครั้งแรกในชีวิต ครั้งแรกที่เค้าคบกับฮีชอลมา
....เพราะอะไร??
ฮีชอลกลั้นหัวเราะน้อยๆเมื่อเห็นสีหน้าเพื่อนครุ่นคิดและทำหน้าสำนึกผิดอย่างสุดซึ้ง ฮีชอลเก๊กหน้าขรึมเมื่อฮันกยอกเงยหน้าขึ้น
"...ฮีชอล...เอ่อ...นาย...ไม่โกรธชั้นใช่มั๊ย?" ร่างสูงสบตาร่างบางที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก แววตาฉายแววเสียใจระคนเศร้า ฮีชอลรู้ดีว่าคนอย่างฮันกยอกการพูดน้ำเสียงนุ่มๆเบาๆแบบนี้ เป็นอะไรที่ยากที่จะหาดูได้ น้อยครั้งนักที่ฮันกยอกจะเป็นแบบนี้ แสดงว่าอย่างน้อย เค้าก็ยังสำคัญมากสำหรับฮันกยอกอยู่หล่ะหน่า แต่แค่นี้ไม่พอสำหรับเค้าหรอก สิ่งที่เค้าอยากได้ ไม่ใช้เสียงนุ่มๆกับหน้าเศร้าๆของฮันกยอก
แต่สิ่งที่เค้าอยากได้
คือ....................
..............คำขอโทษ.....................
แค่นั้นเอง
"นายก็รู้หนิฮันกยอก ว่ายังไงฉันก็โกรธนายไม่ได้ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม" ร่างบางกล่าวน้ำเสียงราบเรียบ ดวงตาคู่สวยมองไปที่กระจกข้างฮันกยอก ไม่แม้แต่จะสบตา
"...ฮีชอล..." ร่างสูงมองหน้าเพื่อนรักด้วยแววตาตัดพ้อนิดๆ เค้าคงจะทำให้ฮีชอลโกรธจริงๆที่เค้าผิดนัด ฮีชอลโกรธเค้านั้นแหละยิ่งทำให้เค้ารู้สึกผิดมากกว่าเดิม ก็ 4 ปีที่ผ่านมา ไม่ว่าเรื่องอะไร จะใหญ่โตแค่ไหน ฮีชอลไม่เคยโกรธเค้าซักครั้ง ไม่เคย แล้วนี้
...........เพราะอะไร?
"..............ชั้น....ขอโทษ...." ร่างสูงกล่าวเบาๆ เค้าไม่เคยขอโทษใคร เรียกว่านับครั้งได้เลยที่เค้าจะขอโทษคนอื่น
"นายว่าไรนะ?" ฮีชอลถามน้ำเสียงเรียบๆ เค้าได้ยินที่ฮันกยอกพูด แต่เค้าแค่อยากได้ยินที่มันชัดเจนกว่านี้ ฮันกยอกเงยหน้าสบตาร่างบางตรงหน้าพร้อมกล่าวน้ำเสียงหนักแน่นแต่แฝงไปด้วยความจริงใจ
"ชั้น-ขอ-โทษ" พูดจบก็ก้มหน้าลงมองพื้นแบบเดิม ฮีชอลอมยิ้มกับคำพูดของเพื่อนเมื่อครู่ ร่างบางเดินเข้ามาสวมกอดฮันกยอกเบาๆ ฮันกยอกเงยหน้าขึ้นมองอย่างตกใจระคนแปลกใจ
"ก็แค่เนี้ยที่ชั้นอยากได้ยิน ฮันกยอก 555+" ฮีชอลผละออกจากฮันกยอกแล้วหัวเราะกับใบหน้าที่ยังดูงงๆของเพื่อน
"นาย...ไม่ได้โกรธชั้นเหรอ?" ฮันกยอกเอ่ยถามสีหน้าเริ่มจริงจัง
"อือ ชั้นไม่ได้โกรธนายมาตั้งแต่ต้นแล้ว ก็แค่อยากแกล้งนายเล่นเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก 55+" ฮีชอลป้องปากหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่แกล้งเพื่อนได้สำเร็จ
"นายนี้มันแสบจริงๆเล้ย" ฮันกยอกยิ้มพลางขยี้หัวเพื่อนรักอย่างหมั่นไส้ จะมีก็แค่ฮีชอลเท่านั้นแหละที่ดูจะได้รับความเป็นห่วงเป็นใยและความเอาใจใส่จากฮันกยอก เพราะคนอื่นฮันกยอกไม่แม้แต่จะยิ้ม แต่ก็ยังมีบ้าง เช่นเพื่อนสนิทอีกเป็นบางคนของฮันกยอก ซึ่งก็เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีเลย
"อือ ผมเสียทรงหมด ไปเรียนเหอะ" ฮีชอลเอื้อมมือไปปัดมือฮันกยอกออกแล้วจัดทรงผมให้เข้าที่ พลางดึงแขนฮันกยอกเข้าไปคว้าเหมือนที่เคยทำทุกครั้งแล้วดึงฮันกยอกออกจากห้องน้ำไป
+++++++++++++++++++++++++++
"ฮัน ไปกินข้าวเหอะ หิวแล้ว" ฮีชอลเท้าแขนลงกับโต๊ะมองไปที่โต๊ะข้างๆที่เจ้าองมันกำลังจ้องหนังสืออย่างเอาเป็นเอาตาย
"พักแล้วเหรอ?" ร่างสูงละสายตาจากหนังสือ หันมองรอบๆห้องที่เพื่อนๆกำลังทยอยๆกันออกไป
"อือ นายนี้บอกไม่อยากเรียน แต่พอเข้ามาก็จ้องอยู่กับหนังสือเนี้ยจนลืมเวล้ำเวลาเลยนะ" ฮีชอลบ่นน้อยๆหน้าหวานงอง้ำแบบงอนๆ
"หึ งั้นไปกินข้าวเหอะ ชั้นรู้สึกว่าหิวแล้วเหมือนกัน" ฮันกยอกยันตัวลุกขึ้น มองไปอีกข้างของตัวเอง
"ยอกแจ ไปกินข้าว" น้ำเสียงเรียบๆถูกส่งออกมาจากริมฝีปากหนาก่อนจะก้าวช้าๆนำไปก่อน ยอกแจเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะแล้วยันตัวลุกขึ้นเดินตามฮันกยอกกับฮีชอลไป
อึนฮยอกยังคงคิดถึงเรื่องเมื่อเช้า เขากำลังเป็นกังวลใจว่าอีทึกจะโกรธเค้ารึเปล่า เค้าอยากเจออีทึกจริงๆ อึนฮยอกยังคงใช้ความคิดไปตลอดทางเดินไปโรงอาหาร โดยไม่ได้สนใจฮันกยอกกับฮีชอลที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเลย และนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ฮันกยอกต้องหยุดเดินแล้วหันกลับมาถามฝาแฝดของตน
"ยอกแจ นายเป็นอะไรรึเปล่า" น้ำเสียงราบเรียบเหมือนจะหงุดหงิดซะมากกว่าเป็นห่วงตามคำถาม อึนฮยอกที่เหม่อมองออกไปตามทางระเบียง หยุดเดินหันมาสบตาฝาแฝดของเค้า
"...เปล่า" ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินผ่านฮันกยอกไป แต่ก็ต้องหยุดเพราะคำพูดของฮันกยอก
"หึ...อ้อ...คงจะเป็นห่วงคู่ขาคนใหม่ของนายอยู่สินะ สบายใจได้ ฉันไม่ได้ทำอะไรมันหรอกหน่า" ริมฝีปากหนายกยิ้มเหยียดๆ อึนฮยอกหมุนตัวกลับมาจ้องหน้าฮันกยอกอีกครั้ง ฮีชอลที่คว้าแขนฮันกยอกมาคล้องจำต้องปล่อยแขนออกและถอยออกห่าง ฮันกยอกไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวาย ไม่ชอบให้ใครมาขัดขวางไม่ว่าเค้าจะทำอะไรก็ตาม ไม่ว่าจะถูกหรือผิด ห้ามขวางเด็ดขาด!
"อีทึกไม่ใช่คู่ขาของชั้น นายกรุณาพูดถึงเค้าดีๆหน่อย!" น้ำเสียงขุ่นมัวที่ตอบกลับมาของอึนฮยอกทำให้อารมณ์โมโหของฮันกยอกพุ่งขึ้นอีก
"นายกำลังจะบอกชั้นว่านายกับมันไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นสิ ใช่มั๊ย! แล้วไอการที่นายกำลังปกป้องมันอยู่เนี้ยหล่ะ ในฐานะอะไร ห๊ะ!!" ฮันกยอกกระชากคอเสื้ออึนฮยอกเข้ามาแล้วตะคอกใส่อย่างเดือดสุดๆ อึนฮยอกก็ใช่ว่าจะไม่โกรธ อารมณ์โกรธของเค้าก็พอๆกับฮันกยอกนั้นแหละ
"เพื่อนไง!! ชั้นกับอีทึก เราเป็นแค่เพื่อนกัน!" อึนฮยอกตะคอกกลับ มือหนาเอื้อมไปจับที่ข้อมือของฮันกยอกที่กำคอเสื้อของเค้าอยู่พลางปัดออกแต่ฮันกยอกยังคงจับแน่นไม่ปล่อยง่ายๆ ฮีชอลมองเพื่อนทั้งสองแล้วมองไปรอบๆ ดีหน่อยที่ตอนนี้ทุกคนยังกินข้าวกันอยู่ที่โรงอาหาร คนก็เลยไม่พลุกพล่านนัก แต่ก็อย่างว่า ใครเดินผ่านมาเห็นหน้าฮันกยอกก็เผ่นแล้ว ไม่มีใครอยากเดินเฉียดเข้ามาใกล้หรอก นอกจากพวกที่หลงใหลได้ปลื้มและหวังจะจับฮันกยอก พวกนั้นคืองานใหญ่สุดของเค้าเลยหล่ะ
"เพื่อนงั้นเหรอ นายเรียกคนที่นายเพิ่งรู้จักด้วยชื่อเล่นภายในไม่กี่ชั่วโมง ทั้งๆที่เพื่อนร่วมห้องนายยังไม่เรียก เหอะ มันเป็นเพื่อนแบบไหนของนายหล่ะ เพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว เพื่อนสนิท....รึว่า...เพื่อนนอน" หมัดหนักๆถูกชกเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาของฮันกยอก ฮันกยอกสะบัดข้อมือปล่อยคอเสื้อของอึนฮยอกออกแรงๆ อึนฮยอกเซน้อยๆจากแรงปล่อยของฮันกยอก ใบหน้าขึ้นสีด้วยความโกรธ ฮันกยอกลูบมุมปากที่โดนต่อยเมื่อครู่เบาๆ ฮีชอลกำลังจะวิ่งเข้าไปหา แต่ก็ต้องชะงักเท้าไว้
'ไม่ได้ ฮันห้ามไม่ให้ยุ่งเด็ดขาด' ฮีชอลคิดในใจ ขาเรียวกลับไปยืนดูที่เดิม ไม่ไกลไม่ใกล้จากจุดที่ฮันกยอกยืนเท่าไหร่นัก
"ฉันอยากเป็นเพื่อนกับอีทึก เพื่อนก็คือเพื่อน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น!" อึนฮยอกกล่าวน้ำเสียงแข็งๆจากการพยายามหักห้ามอารมณ์โกรธของตัวเอง ตาคมจ้องอยู่ที่ตาคมที่เหมือนของตัวเอง แต่แววตากลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
"หึ นายอยากจะทำอะไรก็เชิญอึนฮยอก แต่นายอย่าลืมนะ ว่านายยังมีจุนกิเป็นบ่วงคล้องคอนายอยู่" ฮันกยอกยกยิ้มมุมปากอย่างเหยียดๆ ก่อนหมัดหนักๆของอึนฮยอกจัดซัดเข้าที่มุมปากเดิมอีกครั้ง
"ฮันกยอก!! นายไม่มีสิทธิมาว่าจุนกิของชั้นนะ จุนกิเค้าไม่ใช่บ่วงคล้องคอชั้น เค้าคือคนที่ชั้นรัก รักแบบคนรัก เพียงคนเดียวเท่านั้น ขอให้นายเข้าใจไว้ซะด้วย!" อึนฮยอกคว้าคอเสื้อฮันกยอกเข้ามาแล้วตะคอกใส่ฮันกยอกบ้าง ก่อนจะสะบัดข้อมือแล้วผลักฮันกยอกแรงๆไป1ที แล้วหมุนตัวเดินตามทางลาดยาวเข้าโรงอาหารไป
"ฮัน! เป็นอะไรมากรึเปล่า" ฮีชอลถลาเข้ามาหาฮันกยอก มือเรียวลูบแผลที่มุมปากของฮันกยอกเบาๆ
"เจ็บมั๊ย?" ใบหน้าฉายแววเป็นห่วงชัดเจน
"ไม่เป็นไรฮีชอล แค่โดนต่อย 2 หมัด มันไม่เจ็บหรอก มากกว่านี้ก็เคยโดนมาแล้วหนิ" ฮันกยอกแตะมีบางเบาๆ เป็นเชิงปลอบ ใบหน้าคมมองทางเดินที่อึนฮยอกเดินไปเมื่อครู่
"อือ งั้นไปที่ห้องนายเถอะ เดี๋ยวชั้นสั่งข้าวไปกินข้างบนกัน" ฮีชอลจับมือหนามาบีบน้อยๆ
"ไม่เป็นไร กินที่นี้แหละ" ฮันกยอกตอบพลางจับมือฮีชอลเดินตามทางลาดยาวเข้าโรงอาหารไป
อัพแว้วน้า มีคนงงนิดๆกับตัวละคร ข้อชี้แจงละกันนะ
ฮันกยอกกับอึนฮยอกเป็นฝาแฝดกันในเรื่องนี้ ส่วนอึนฮยอกSJจริงๆอ่ะ ไม่มีตัวตนในละครเรื่องนี้นะค่ะ ยืมชื่อมาใช้เฉยๆ คงจาเข้าใจกันแล้วน้า เดี๋ยวตอนเย็นอาจจะชะแว๊บมาลงอีกตอน แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับว่า จะปั่นเสร็จอ่ะเปล่า ไปและ
ความคิดเห็น