[Exo][Kaido] ::: You’re my Valerie ::: ::

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1 You’re my Valerie

Chapter  1 You’re my  Valerie

“ทั้งหมดนี้กี่บาทครับคุณป้า”

ชายหนุ่มใบหน้าหวานที่บนริมฝีปากประดับด้วยหนวดเข้มยกยิ้มสดใสให้หญิงแก่ตรงหน้าเมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการในมือขาว

“ส…..สามพันวอน”

หญิงมีอายุมองชายหนุ่มใบหน้าหวานด้วยสายตาไม่ไว้ใจก่อนจะเสมองไปทางอื่นด้วยความหวาดกลัวราวกับคนตรงหน้าเป็นวิญญาณที่จะเข้าสิง    หนุ่มน้อยที่ชินกับสายตาแปลกๆได้แต่ยิ้มเจื่อนๆให้ก่อนจะจ่ายเงิน และเก็บ ‘วัตถุต้นแบบ’ ใส่ย่ามสีโอรสอย่างรวดเร็ว สายตาโตที่สั่นระริกมองไปซ้ายขวาเพื่อสำรวจคนรู้จักด้วยความหวาดระแวง เมื่อไม่พบใครก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก

ก่อนจะใช้มือขาวดึงฮู้ดขึ้นอำพรางใบหน้าและใส่แว่นกันแดดทรงสีเหลี่ยมปิดบังสายตาโตพร้อมรีบก้าวออกจากร้านด้วยความรวดเร็ว

แต่จู่ๆร่างบอบบางก็รู้สึกได้ถึงแรงดึงย่ามสีโอรสที่บรรจุของสำคัญของตนจากทางด้านหลัง จนคนตัวเล็กต้องรีบฝืนตัวไปข้างหน้าเพิ่อต้านแรงดั่งควายถึกที่เหมือนจะดึงเขาให้ล้มไปด้านหลังราวตุ้กตาล้มลุก

ฮึ้ย !!!!  ขโมยประเภทไหนกันเนี่ย…..เห็นย่ามสีสันสดใสมุมิของคยองหน่อยเป็นไม่ได้ !!

โอ้ยนี่ยังจะดึง….แรงควายยังกะรถไถนาโคบูต้า !!!

ชายหนุ่มร่างราวเด็กน้อยที่มีแรงเพียงน้อยนิดพยายามรวบรวมกำลังภายในทั้งหมดแต่ดูเหมือนจะสู้แรงมหึมานั้นไม่ได้    ในใจเต็มไปด้วยความสั่นไหวทั้งหวงทั้งกลัวจะเสียย่ามใบน้อยกลอยใจไป  น้ำตาใสเริ่มเอ่อล้นดวงตาอย่างต้องการให้พระเจ้าเห็นใจ  สายตาโตที่สั่นไหวไม่กล้าแม้จะหันไปมองสบตาหัวขโมยถุงย่ามสีสดสุดรักดั่งดวงใจของเขา

“ ฮึก…. ย …อย่าเอาถุงย่ามน้อยของคยองไปเลยนะครับ….ฮึก….ข้างในไม่มีอะไรเลยมีแต่หนังสือ ‘เพาะกล้ามชาย’ กับการ์ตูน Y สุดโรแมนซ์ ฮึก….. คุณคงไม่อยากได้หรอก !!.....ขอคืนเถอะนะครับ ฮึก….”

ชายหนุ่มใบหน้าหวานที่มีหนวดประดับได้แต่ตะโกนโวยวาย ก่อนจะต้องรีบใช้มือเล็กอุดปากตนเมื่อพลั้งเผลอพูดเรื่องที่อุตส่าห์ปิดบังไว้จนหมดสิ้น  ส่งผลให้คนที่เดินผ่านไปมาต้องหันหยุดมองด้วยสายตาผิดหวังและส่ายหน้าด้วยความเอือมระอาราวกับเขาสมควรแล้วที่ต้องถูกลงทัณฑ์

ถ้าโดนขโมย ‘วัตถุต้นแบบ’ ไป ก็จบเห่กันนะสิ !!!!!

แล้วที่คยองทำตัวลับๆล่อๆปกปิดตัวเองแต่งตัวเป็นเด็กฮิพฮอพแดงทั้งชุด…..

 และยอมติดหนวดที่ไม่เข้ากับใบหน้านี่มันอะไร !!!

คยองทำไปเพื่ออะไรกัน !!!!!

คิก คิก คิก  ฮา ฮ่า ฮ่า

“บ…..แบคฮยอน !!!!!” 

ชายหนุ่มเบิกตาโตและร้องเสียงหลง เมื่อหันไปมองที่มาของเสียงหัวเราะอันสดใส  ชายหนุ่มผมสีบลอนด์ที่ถูกเรียกชื่อได้แต่ยกยิ้มกวน แลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขา มือเรียวแกว่งถุงย่ามสีโอรสไปมาด้วยความพอใจที่แย่งชิงมาได้ ก่อนจะหันหลังแกล้งเต้นส่ายก้นไปมาด้วยความคึกคะนอง

ตุบ ตุบ ตุบ



 

 “ย๊ากกกกกก”

แบคฮยอน !!!  ไอ้คนใจร้าย …. !!!  

บังอาจคิดไม่ดีไม่ร้ายกับถุงย่ามน้อยๆของคยอง !!!

ถ้าถุงย่ามขาดนะ ….คยองจะ……จะเอาตุ้กตาลูกเจี๊ยบของแบคฮยอนไปซ่อน ฮึ !!!!

ชายหนุ่มใบหน้าหวานรัวหมัดไม่ยั้งเมื่อรู้ว่าถูกแกล้ง แต่หมัดที่เล็กตามตัวทำให้ชายใบหน้าเรียวยิ่งหัวเราะคิกคักด้วยความสนุกสนาน มือเรียวได้แต่บัดหมัดเล็กไปมาราวกับเด็กอนุบาลเล่นตบแปะ แม้ว่าคนใบหน้าหวานจะทำหน้าดุดันจริงจังสักเพียงใด แต่กลับแฝงไปด้วยความน่ารัก ที่ไม่ว่าใครเห็นเป็นต้องยิ้มตาม ซึ่งนั่นแหละคือเหตุผล….เหตุผลที่แบคฮยอนชอบแกล้งคนตัวเล็ก

“โอ้ย พอ….. พอได้แล้ว คยอง …!!!  ฉันคืนถุงนายแล้ว !! มีของสำคัญด้วยนิ การ์ตูนโป๊กี่เล่มเนี่ยยยย หนักขนาดนี้คงจะเป็นสิบๆเล่มสินะ !!!”  แบคฮยอนที่หัวเราะคิกคักจนท้องแข็งตะโกนดังก้องอย่างต้องการประจานเพื่อนตัวเล็กให้ยิ่งต้องอับอาย คยองซูที่ปิดปากโทรโข่งของเพื่อนรักไม่ทันได้แต่รับถุงกลับมาไว้ในมือด้วยความเขินอายอย่างถึงที่สุด ส่งผลให้ใบหูที่แดงเพราะอากาศอันแสบหนาวเหน็บยิ่งแดงเข้าไปอีกเพราะถูกล้อ

แบคฮยอนนะแบคฮยอน……

คยองรับประกันเลย….. ตุ้กตาลูกเจี๊ยบของนายต้องไม่ปลอดภัยแน่ๆ !!!

คนตัวเล็กได้แต่ทำปากขมุบขมิม ส่งสายตาคาดโทษไปให้เพื่อนรักสุดกวน แต่กลับทำให้เป้าหมายที่ถูกมองหัวเราะพรืดขึ้นมาด้วยความขำขันกับคนงอแงที่พยายามตาเข้มแต่ไม่ได้เข้ากับหน้าแบ้วๆนั่นเลยสักนิด





 

“คยอง….อย่างอลเลยน่า นี่ๆฉันมีลูกกวาดด้วยนะ ฉันรู้ว่านายอยากกิน ใช่ป้ะ ใช่ป้ะ ฮี่ๆ ” แบคฮยอนเอ่ยขึ้นพลางใช้นิ้วเรียวจิ้มแก้มป่องๆของเพื่อนรักที่ทำหน้านิ่งเพราะความไม่พอใจด้วยความหมั่นเขี้ยว



 

“ไหน  ไหน  ไหนลูกกวาด?”คนตัวเล็กที่ได้ยินคำว่าลูกกวาดพยายามสอดส่ายสายตาโตหาของหวานที่แบคฮยอนว่า ปากสีแดงยกยิ้มหวานขึ้นมาอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่

“อยู่นี่ไง !!!”

 

หมับ




 

แบคฮยอนแกล้งแบมือที่มีลูกกวาดสีแดงสดออก คนตัวเล็กที่อดใจไม่ไหวรีบคว้าลูกกวาดโดยเร็วแต่กลับถูกมือของเพื่อนรักจับหมับและรีบลากให้เดินไปกับตน


 

“อยากกินลูกกวาดก็ต้องรีบไปหาเฮียคริสนะ ถ้าฉันไม่หลอกล่อนาย ปล่อยให้นายงอลตุ้บป่อง เราคงไปสายกันพอดี”   แบคฮยอนได้แต่ยกยิ้มหวานให้คนตัวเล็ก ก่อนจะยกฮู้ดขึ้นปิดบังผมสีน้ำตาลของเพื่อนรักจากหิมะที่โปรยปรายลงสู่เบื้องล่างด้วยสายตาที่อบอุ่น


 

คนตัวเล็กที่ถูกแรงฉุดให้เดินได้แต่มุ้ยหน้าไม่พอใจ ก่อนจะก้าวตามไปอย่างไม่เต็มใจนัก



 

ฮึ….คิดว่าจะล่อด้วยของหวานแล้วคยองจะพอใจอย่างนั้นหรอแบคฮยอน

ถ้ามันมากกว่านี้สิคยองถึงจะพอใจ…..งื้ออ แต่นี่อะไรคยองยอมเพราะลูกกวาดแค่เม็ดเดียวเอง……

ณ.บริษัทการ์ตูน(หัวใจ)วายของชายคริส ไม่จำกัด

“คยองซู….. คือผลงานที่นายเขียนน่ะได้รับความนิยมมากเลยนะ ลายเส้นก็สวย เนื้อเรื่องก็ดี แต่….แต่ฉันว่ามันขาดอะไรไปอยู่นะ…..อืม…..’การเคลื่อนไหว’….’การสื่ออารมณ์ของตัวละคร’…ไม่รู้สิ… ฉันว่ามันขาดไป” ชายหนุ่มใบหน้าคมหล่อราวเทพบุตรเอ่ยขึ้น นิ้วเรียวลูบริมฝีปากไปมาอย่างครุ่นคิด ก่อนสายตาคมจะเหลือบมองการ์ตูนเรื่อง ‘หนุ่มไร่อ้อยกะหนุ่มน้อยไฮโซ” ชื่อดังในมืออย่างพินิจพิเคราะห์ไปทีละหน้า



 

“ไหนๆ เฮียขอชั้นดูหน่อย โอ้โห….ฝีมือนายก็เข้าระดับมาตรฐานนะโดโด้ แต่นี่มันอะไรการเคลื่อนไหวเก้ๆกังๆ” ชายผิวขาวตาคมดั่งเหยี่ยวผมสีเงินเอ่ยขึ้น นิ้วเรียวชี้ไปที่รูปการ์ตูนของคู่พระนางที่กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะ  ก่อนจะเบ้หน้าด้วยความไม่พอใจ

“ไม่มีมิติ  !!! โนโน้โน  ” ก่อนจะชี้ไปที่ตรงส่วนกลางที่ควบคุมความหฤหรรษ์ของฝ่ายรุก และส่ายหน้าไปมาด้วยความเอือมระอา

“ดูไม่สมจริง !!!”   และชี้ไปที่ฉากซึ่งฝ่ายรับโดนจู่โจมเข้าอุโมงค์แห่งรักอย่างหนักหน่วง และกำลังเคลิบเคลิ้มหลับตาพริ้ม


 

“แบบว่ามัน …..อะซาบาระเฮ้ย เอ้ย !!! มันไม่ใช่อ่ะเบเบ้คยองซู    !!!  นายอาจจะเขียนให้เด็กสาวผู้ชื่นชอบการ์ตูนวายเคลิบเคลิ้มเขินตามจนเลือดกำเดาไหลได้….  แต่กับผู้ชายที่รักชาย อย่างช…ชั้น……  เอ้ยคนทั่วไปที่เขาคงเฉยๆแบบว่าต้องรู้แน่ๆอ่ะว่าคนเขียนเนี๊ย….. ไม่เค้ยไม่เคย เพราะของจริงน่ะมันแซ่บบบ …!! เร้าใจ กว่านี้เยอะจ้ะ !!  นายตบตาเกย์แก่นแท้ไม่ได้หรอกนะจ้ะเบบี๋” คนตาคมเอ่ยขึ้นก่อนจะเข้าไปบีบแก้มชายหนุ่มหน้าหวานด้วยความหมั่นเขี๊ยว จนทำให้พวงแก้มใสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ

“อื้อ…..แอ่ อ๋ม อ๋อ อำ เอ็ม อี่ แอ้ว อะ อับ  อี่ อี (แต่ผมก็คิดว่าผมทำเต็มที่แล้วนะครับพี่คีย์)”

คยองซูที่ยังถูกบีบแก้มเล่นไปมาพูดน้ำเสียงหนักแน่น  สายตาโตเต็มไปด้วยความสงสัยมากมาย

ก็คยองก็ศึกษามาหมดแล้วนี่นา…..

 ทั้งหนังสือเพาะกล้ามชายที่แสนจะล่ำบึกทุกปักษ์ทุกเล่มที่สรรหาซื้อมาได้…..

ทั้งการ์ตูนชายรักชายสายแบ๊วคิกขุมุมิ….. สายเอ็นซีเลือดสาด….. สายโรแมนซ์หยดย้อย…..

ทั้งหนังชายรักชายที่โจ๊ะพริ่มๆโจ่งครึ่มอย่างกับไม่มีคนถ่าย….. แล้วยังมีอะไรที่คยองต้องรู้อีกหล่ะ?

“หรือว่านายยังไม่เข้าถึงศิลปะ  คยองซู….ไหนลองบอกสิว่ารูปนี้คือตัวอะไร”  คนตัวสูงผู้ดำรงตำแหน่งเจ้าของบริษัทเอ่ยขึ้นก่อนจะยกยิ้มราวเทพบุตร สายตาคมมองไปที่ภาพวาดบนกระดาษขาวในมือตนที่สื่อความให้สายโตต้องมองตาม

ตัวอะไรเนี่ย…..หน้ากลมๆ มีหูสองข้าง….มีขาสี่ข้าง

แถมมีจงอยหางอีกนิดนึง….

ปากมันยกยิ้มขึ้นด้วยอ่ะ….มุมิจัง คิคิ

แหม่…..วาดได้ชัดเจน จริ๊งจริงเฮียเอ้ยยยย…..มันมีหลายสปีชีส์ที่หน้าตาแบบนี้นะคยองขอบอก  !!!

“หมูครับ !!!”

เอาว่ะ !! ทายไปส่งๆแล้วกันคิดว่าใกล้เคียงสุดแล้ว  คนตัวเล็กได้แต่ขมวดคิ้วเป็นปมกับภาพวาด ‘ตัวปริศนา’ ที่คิดยังไงก็หาคำตอบไม่เจอ บางที….บางทีสัตว์ตัวนี้อาจไม่มีในโลก…..บางทีมันอาจอยู่ดาวนาเมะก็เป็นได้!!

“ผิด !! คยองซู….นี่มันแกะ  นายไม่เห็นขนม้วนๆสุดน่ารักที่เป็นจุดเน้นของมันหรอ?….นี่ไง นายไม่เข้าใจศิลปะจริงๆด้วย ฉันวาดรูปสวยระดับจิตรกรขนาดนี้นายยังไม่เข้าใจ…เฮ้อ” ชายหนุ่มจมูกโด่งเอ่ยขึ้น มือเรียวชี้ไปที่ส่วนต่างๆของ ‘สัตว์ปริศนา’ ที่ถูกสมมติว่าเป็น ‘แกะ’ ที่น่าสงสาร   คนใบหน้าหวานกับเพื่อนรักได้แต่หันมามองกันก่อนจะถอนหายใจออกด้วยความเอือมระอาใจอย่างถึงที่สุด

ตั้งแต่เจอกับเฮียแกมา….บอกตรงๆไม่เคยเข้าใจ ‘สัตว์ในจินตนาการ’ ของเฮียแกเลยสักครั้ง ให้ตายเถอะ !!

เต่ง เต้ง เต่ง แตร๊ง เตง แตร๊ง  เตง เต่ง

“หรือว่า ????  ….เพราะนาย ‘ไม่เคย’ ……ไปหา ‘ประสบการณ์ตรง’ ซะนะคยองซู !!  และก็ทำงานมอบหมายที่ฉันจะให้นายทำให้มันดีด้วยนะ !! ถ้านายยังอยากได้รางวัล ‘ลูกหมูทองคำ’ สำหรับนักเขียนหน้าใหม่ !!  ฉันไปก่อน เมียโทรตามแล้ว !! บาย ” ชายหนุ่มหล่อราวเทพบุตรรีบลุกขี้นยืน เมื่อมีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้าดังที่ทำให้เจ้าของเครื่องดูลุกลี้ลุกลนราวกับภรรยาจะให้กำเนิดบุตรี ก่อนจะใช้มือเรียวจับบ่าหนุ่มน้อยและเดินออกไปด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ 

…..ไม่เคย?........

…..ประสบการณ์ตรง ?…….

…..งานที่ได้รับมอบหมาย?................

…..แล้วคยองจะทำได้ครบทุกอย่างภายในสามเดือนเพื่อจะได้รางวัลลูกหมูทองคำได้ยังฮือ !!!.......                      

 + จากไรเตอร์มิโดริน+

เอาแล้วล่ะสิ คยองจะทำยังไงต่อไป !!

คยองจะไปหาประสบการณ์ตรงหรือไม่ !!

และไปหาจากใคร !!  5555

คือพระนางยังไม่เจอกันเลย….

แต่รับรองว่าตอนต่อไปจะได้เจอกันแน่ๆ

ขอบคุณคนอ่านทุกคนน๊า  : ))

ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้ง  ^^ ซารางเฮ ><