คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : Annoying manager
Chapter 1: Annoying manager :.. :::: ช่วยผมด้วย ! ผมโดนผู้จัดการป่วน !!!
ณ.กองถ่ายละคร ฟอร์มยักษ์ที่คลาคล่ำไปด้วยเหล่านักแสดงชื่อดังที่กำลังเข้าฉาก ดาราบางคนกำลังเอนกายบนเก้าอี้อ่านบทในมือและปากพึมพำซ้อมคำพูดของตน บุคคลเบื้องหลังฉากมายาทำหน้าที่ของตนเองอย่างขะมักเขม้นเพื่อให้การถ่ายทำ เป็นไปด้วยความราบรื่น
“รักสุดสวาท….กลางหุบเขา ซีน 3 คัท 2 เทค 1 เริ่มครับ !!!”
แปะ
เสียงเข้มของผู้ช่วยผู้กำกับที่มีใบหน้าเรียวผมหยิกหยอยเอ่ยขึ้นเสียงดัง ก่อนจะใช้มือหนากดสเลทลงทำให้เกิดเสียงดังขึ้น ขายาววิ่งออกเพื่อให้พ้นฉาก
“มาร์ค” ช่างภาพเอ่ยขึ้นเสียงใสเมื่อเห็นว่าได้เฟรมดังต้องการแล้ว
“แอคชั่น !!!” ผู้กำกับผิวสีเข้มใบหน้าคมมีหนวดเครารุงรังประดับเอ่ยขึ้นเป็นสัญญาณของการ เริ่มฉาก นักแสดงสองคนเริ่มเคลื่อนไหวกายเข้าหากันเพื่อแสดงตามบทบาทที่ได้รับ
นักแสดงชาย ที่ท่อนบนเปลือยเปล่า อาภรณ์ด้านล่างคือผ้าสีดำสลับขาวเนื้อบางพันปกปิดร่างกายใช้แขนแกร่งที่เต็ม ไปด้วยมัดกล้ามเนื้อเข้าโอบหญิงสาวที่ผิวขาวเนียนจนเห็นออร่าได้แต่ไกลในชุด สุดเริดหรูสีม่วงลาเวนเดอร์ที่แสดงถึงฐานะความร่ำรวยในเรื่อง ใบหน้าของชายหนุ่มก้มลงต่ำก่อนจะเคลื่อนปากเข้าจุมพิตกับปากหวานของหญิงสาว
“อย่า !!!ไม่นะ !!!กรี้ดดดดดดดดด พี่เรน !!!!” เสียงหญิงสาว?รุ่นอาจุมม่าหลายสิบคนที่กำลังดูการถ่ายอยู่กรีดร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดอันแสนจะเกินทนของภาพตรงหน้า
“คัท !!!!!” ผู้ กำกับตะโกนขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุดเพราะพระนางกำลังเล่นได้ อย่างเข้าถึงบทบาทแต่ดันมีเสียงกรี้ดอันดังลั่นของแฟนคลับมาขัดจังหวะ
“พอๆๆๆ !!! ถ้าพวกคุณกรี๊ดเหมือนชะนีโดนน้ำร้อนลวกขึ้นมาอีกเมื่อไหร่ ผมจะไล่กลับให้หมด !! เสียเวลาถ่ายจริงๆๆ โว้ย !! พักกองก่อนเดี๋ยวค่อยถ่าย เสียอารมณ์ !!!!” ผู้กำกับที่กำลังอารมณ์ร้อนจนเดือดปะทุหันหลังกลับไปตะโกนด้วยเสียงอันดัง ลั่นใส่ที่มาของเสียงรบกวน สายตาคมฉายแววดุเพื่อให้คนฟังทำตาม
ก่อนที่ขายาวจะเดินออกไปที่เต็นท์ที่พักนักแสดงอย่างไม่สบอารมณ์
นักแสดงและผู้อยู่เบื้องหลังต่างถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาด้วยความระอาใจเพราะการถ่ายทำวันนี้เต็มไปด้วยความยากลำบาก
เหล่าบรรดา แฟนคลับที่เป็นต้นเหตุต่างทำหน้าหงอยเพราะสำนึกผิดในสิ่งที่ตนทำ แต่สายตายังคงจับจ้องไปที่ดาราหนุ่มอย่างไม่วางตาราวกับว่าจะสิงร่าง
ก็คนมันชอบนี่นา….จะให้ทำไงอ่ะ !!! ….
ใครจะอยากให้ดาราสุดโปรดที่ตนเอง ‘แอบจองไว้ในใจ’ ไปยุ่งกับคนอื่นกัน !....
ถึงไม่ได้ ‘ครอบครอง’ จริงๆ อย่างน้อยก็ขอกรี้ดคัดค้านไว้ก่อนเหอะ !!! มันทนไม่ไหวจริงจริ๊งงงง !!!
ชายหนุ่มคิดในใจ ใบหน้าหวานใช้ตาโตทอดมองใบหน้าขาวของดาราที่เขาตกลงเอออออยู่ฝ่ายเดียวว่าเป็น ‘หวานใจตาตี่’ สุดหล่อในดวงใจ มือเล็กข้างหนึ่งปิดปากที่เผลอกรี๊ดเสียงดังลั่นด้วยความหงุดหงิดราวกับเป็นเจ้าของคนตรงหน้าไปกับเหล่าอาจุมม่าอย่างห้ามไม่อยู่
โอ้วโหว….พี่เรนหล่อจังเลย >////<
เหมือนกับว่าหล่อขึ้นทุกวัน….หล่อขึ้นไม่มีวันสิ้นสุด…พ่อเทพบุตรเอ้ย !!
จะหล่อไปไหน๊พี่เรน….. หัวใจคยองจะวายตายเวลาเห็นใบหน้าคมๆและรอยยิ้มหวานๆของพี่แล้วน๊า ฮือออ
ร่างเล็กคิด ในใจพลางบิดตัวไปมาด้วยความเขิน ใบหน้าหวานระรื่อขึ้นสีแดงอย่างห้ามไม่อยู่ มือเล็กจิกป้ายเชียร์ไปมาจนเกิดเป็นรูพรุนไปทั่ว
“อ๊ะ…ลืมไป”คนตัวเล็กที่ตื่นจากภวังค์แห่งความเพ้อฝัน เพิ่งนึกถึงสาเหตุที่ตนมากองถ่ายในวันนี้ขึ้นมาได้
สายตาโตมอง สอดส่ายหาเป้าหมาย ก่อนจะเดินย่องๆใช้ฝีเท้าเบาราวกับขโมยตีนแมวที่มาแอบกินแกงในตู้กับข้าว หลังบ้านไปยังจุดหมายที่ตนต้องการ
“ส….สวัสดีครับ จ….เจ๊สนู้ปสุดสวย ผ..ผมคยองซูที่เพิ่งส่งเอกสารสมัครงานไปให้เมื่อวานครับ” คนตัวเล็กพูดเสียงตะกุกตะกักเพราะตื่นเต้นกับผู้จัดการดาราคนดังที่ตนกำลังแนะนำตัวให้รู้จัก นิ้วเล็กจิกเล็บที่ฝ่ามือไปมาเพื่อระบายความประหม่านั้น
“ห….หื้มม อ๋อนาย ‘เด็กตาโตต่างดาว’ นี่เอง แต๋วว๊ายย…ตัวจริงน่ารักดีนี่! คือก็โอนะแต๋วว๊ายย…ไหนเธอลองบอกเหตุผลมาหน่อยสิ๊ว่าทำไมคนสวยๆอย่างชั้นต้องให้นายมาลงเรือเฟอร์รารี่ลำเดียวกันจนอีรุงตุงนังด้วยย้ะ แต๋วว๊ายย….ทั้งๆที่ความจริงอ่ะน่ะ ถ้าชั้นทำงานคนเดียวหัวเดียวกระเทียมลีบก็ทำไหวแถมไม่ต้องแบ่งมันนี่ให้ไผอีกต่างหาก ฮิฮิ” ชายผิวขาวราวน้ำนมที่กำลังพอกหน้าอยู่เอ่ยขึ้น ก่อนจะยกยิ้มหวานจนตาเล็กปิด มือเรียวขาวลูบเรือนผมของคนตัวเล็กไปมาด้วยความเอ็นดู
แต๋วว๊ายย …..คำลงท้ายประโยคที่เจ๊สนู้ปชอบพูดติดปากเวลาให้สัมภาษณ์กับนักข่าวสินะ
เจ้ไม่ได้ว่าผมใช่ไหม๊อ้ะ….ผมออกจะ ‘แม้นแมน’ จริงจริ๊งนะ !!!
เอ่อ…เหตุผลที่เจ๊ต้องรับผมเหรอ เอ๋ ???
ก็เพราะผมเป็น ‘แฟน (คลับ) พี่เรนไง’ !!!! ฮิฮิ แฟนก็ต้องได้อยู่ด้วยกันสิ๊ จริงไหม๊ครับ ? อุ้ยคิดอะไรออกไปเนี่ย เขิ๊ลเขิลลง่ะ O//// <
“อ…อ๋อ เหตุผลที่เจ้ต้องรับผม ก…ก็เพราะ ผมเห็นว่าเจ้เป็นไอดอลของผมครับ !! ผมจะพยายามทำงานเต็มที่ให้เก่งเท่าเจ้ให้ได้ !! แล้วอีกอย่าง …..ผมเป็นคน ‘อึดถึกขนาดควายยังอายแถมกระทิงยังต้องนั่งท่าเทพธิดาแล้วก้มลงกราบด้วยความเคารพ’ เลยครับ รับรองผมบ่ยั้นกับงานแน่น๊อนนน เชื่อใจได้ !” คนตัวเล็กยกยิ้มหวานให้คนตรงหน้า พลางทำท่าเบ่งกล้ามแขนที่มโนภาพว่ามีออกมาโชว์เพื่อแสดงถึงความอึดถึกควายของตน
“น๊าๆๆๆ น๊าครับเจ้ ผมอยากทำจริงๆๆง่า ให้ผมได้ใกล้ชิดพี่เรน เอ้ย ! ….ได้พิสูจน์ความสามารถของผมเถอะนะครับ นะๆ ” คนตัวเล็กทรุดตัวลงนั่ง แขนเล็กเกาะรอบขาเรียวที่ประดับด้วยขนหน้าเข้งอยู่รำไรของคนตรงหน้า พลางส่งแรงเขย่าและใช้หัวซุกไซร้ไปมา แววตากลมแป๋วส่งสายตาให้คนตรงหน้าใจอ่อนยอมให้ตนร่วมงานด้วย
“อ….อ๊ะ เออๆ ก็ได้ๆๆ ก็ดีเหมือนกันนะ แต๋วว๊ายย ….แต่นายต้องทำในสิ่งที่ฉันบอกต่อไปนี้ให้สำเร็จก่อน ฉันถึงจะให้นายทำงานร่วมกับฉันได้ แต๋วว๊ายย….” เจ้สนู้ปที่ทนแรงออดอ้อนราวเด็กน้อยที่กำลังขอเงินแม่ไม่ไหวเอ่ยขึ้น พลางยกยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีแผน
“เย้ๆๆๆ โอเลโอเล้โอ่เล …..เจ้จะให้ผมทำอะไรบอกมาเล้ยย คยองซูบ่ยั๊นน !! ^+++^” คนตัวเล็กลุกขึ้นกระโดดเต้นลิงโลดไปมาด้วยความดีใจอย่างถึงที่สุดกับคำตอบของคนตรงหน้า
“ทำให้ ‘คิมจงอิน’ ดาราดาวรุ่งพุ่งแรงที่กำลังทำงานผู้กำกับควบคู่ไปด้วย ยอมโกนหนวดออกแล้วมาอยู่ในสังกัดของฉันซะ !! แต๋วว๊ายย…..” เจ้สนู้ปพูดขึ้นพลางขยิบตาให้กับคำสั่งของตน
“ครับ….สบ้ายมากกกก ฮิฮิ”คนตัวเล็กรีบตอบรับทั้งๆที่ไม่ได้คิดตาม เพราะจิตใจกำลังจดจ่ออยู่กับเรื่องอื่น
ถ้าคยองเจอพี่เรน…จะทักคำแรกว่าอะไรดีน๊า ???
อืม…เอาเป็น … ‘สวัสดีครับผมขอเป็นแฟนพี่ได้ไหม๊’ อิ อิ…เอ้ยยยไม่ใช่สิ๊ๆๆ คยองซู
ต้องแบบ…. ‘พี่เรนหล่อจังครับ…ผมนั่งจ้องซิกแพคแถมใช้มือลูบไล้บนโปสเตอร์อยู่ทุกวันนนเล้ยยย >///<’
อันนี้ก็ไม่ได้ๆๆ ……ยังงี้พี่เรนก็หามว่าเราหื่นน่ะสิ
เอ๊ะๆๆๆ เดี๋ยวก่อนๆๆ ….เมื่อกี๊เจ้สนูปบอกว่าอะไรนะ? แว่วๆว่า ‘คิมจงอิน’
ห๊ะ !!! จะให้ไปดึงคิมจงอินมาอยู่ในสังกัด เนี่ยนะ !!!! โอ้วม่ายยยย คยองตกลงอะไรไป๊เนี่ยย T^T
‘คิมจงอิน’….. ที่คนเค้าเม้าธ์กันว่าทั้งหยิ่ง ทั้งเจ้าชู้ และชอบเอาแต่ใจตัวเอง แถมยังมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นบ่อยๆ ขนาดว่าไอ้ด่างเห็นหน้ายังต้องเอาขาหน้าปิดหูวิ่งเผ่นแน่บออกไปฟ้องแม่เลย O---O
ท่าทาง….จะไม่ง่ายอย่างที่คิดแล้วแฮะ : ( คยองซูเอ้ยยย
คนตัวเล็กคิดพลางมุ้ยหน้าอมลมทำแก้มป่องขึ้นด้วยความขัดใจ
Annoying manager :.. :::: ช่วยผมด้วย ! ผมโดนผู้จัดการป่วน !!!
“โอ้ยตายล้ะ นี่หล่อนไปอยู่ไหนมาย่ะถึงไม่รู้ว่านังนางเอกหน้าปลากระโห้น่ะนางกำลังกุ๊ก กิ๊กคิกคักอยู่กับพระเอกผิวดำหล่อแมนแฮนซั่มคนนั้นน่ะ เค้าว่ากันว่านางกล้ามากกกเลยนะย่ะ เอากระเช้าดอกไม้ไปกราบไหว้ว่าที่แม่ผัวซะเสร็จสรรพ ราวกับว่าอยากจะเป็นสะใภ้ตระกูลใหญ่จนตัวสั่น หึ! นางช่างมโนไปเองจริงๆ ฉันว่าผู้ชายก็แค่เล่นๆล่ะ แหม….ใครเค้าจะอยากได้คนมีราคีอย่างนางมาทำเมีย ว่าม๊ะแก” หญิงสาวที่ทำหน้าที่จัดการอาหารเอ่ยเม้ามอยจีบปากจีบคออย่างออกรสออกชาติกับเพื่อนสาวอีกคน พลางพยักเพยิดหน้าถามความเห็น
งั่ม งั่ม งั่ม กลุ้กๆๆ งั่ม งั่ม งั่ม
คยอง ซูที่แอบฟังเรื่องราวที่คนสองคนคุยกันได้แต่ยกยิ้มขึ้น มือเล็กข้างหนึ่งส่งขนมเข้าปากเล็กที่เคี้ยวตุ้ยๆไม่หยุด มือเล็กอีกข้างจรดปากกาจดคำพูดของคนสองคนไปมาเพื่อนำไปต่อยอด ‘มิชชั่นเผาดารานั่งยาง’ ในนิตยาสารของตน ซึ่งเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาชอบมาที่กองถ่ายละครและทำเนียนเป็นพนักงานอยู่บ่อยๆ
ก็ที่กองมีทั้งขนมหวานแสนจะอร่อยให้กินฟรี….
แถมยังได้ข้อมูลมาลงคอลัมน์….
และที่สำคัญที่สู้ดสำหรับกองถ่ายนี้ก็คือ ……..ได้เจอพี่เรน ฮิฮิ
“หึ้ย !นายอีกแล้วหรอไอ้เด็กตาแป๋ว! นายที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม ‘อาจุมม่ารักเรน’ ใช่ไหม !!! เมื่อไหร่นายจะเลิกยกพรรคพวกมาป่วนกองซะที ห๊ะ ! งานถ่ายละครของฉันช้าไปหมดแล้วเนี่ยย !! แถมยังชอบมาแอบกินขนมในกองอีก มันน่าตีให้ก้นลายนัก ! หันหน้ามาเลยฉันจะตีก้นนายแล้วถ่ายรูปประจานใบหน้าลงบนอินเตอร์เนต !!!!”
คนตัวสูงคิ้วเข้มเอ่ยคำพูดที่แสนจะอัดอั้นในใจพลั่งพรูออกมาไม่หยุดจนไม่มีช่องว่างให้คนตัวเล็กพูดตอบกลับ มือหนาจับแขนบางสองข้างของคนตัวเล็กที่กำลังหันหลังให้ตนไว้เพื่อหยุดการกินอย่างกับโจรปล้นของคนตรงหน้า
“ปล่อยๆ ฉันจะกิน ! อย่ามายุ่งนะ! พี่สาวที่ดูแลอาหารเค้าเป็นคนให้มา ฉันไม่ได้ปล้นซักกะหน่อย !”
ร่างเล็กดิ้นไปดิ้นมาเพื่อหลีกหนีการเกาะกุมนั้น ใบหน้าหวานจดจ้องขนมตรงหน้าอย่างไม่วางตา
ฮึ้ยย….ใครกันนะมาขัดขวางการกินของผม คนกำลังอร่อยเลย เดี๋ยวปั๊ดต่อยให้ตัวลอยออกไปดาวเสาร์เลยนิ !
งั่ม งั่ม กลุ้กๆๆ งั่ม งั่ม
“เฮ้ย…!!!! ค….คิมจงอิน…. ผ…ผู้กำกับ” คนตัวเล็กตาโตขึ้นพูดเสียงตะกุกตะกักเมื่อหันไปมองหน้าใบหน้าของคนที่กำลังเกาะกุมตน
“อืม…ดิ พอเลยๆ ฉันรู้ว่านายตกใจในความ ‘หล่อเลิศ’ ของฉัน นายนี่จริงๆเลยน๊า….เห็นคนหล่อเป็นไม่ได้ ยิ่งคนมีหนวดเคราเฟิ้มๆอย่างฉัน เคลิ้มอ่ะดิ่ รู้นะ ฮ่าๆ” คนตัวสูงยกยิ้มหัวเราะร่วนพลางใช้มือหนาลูบไล้ไรหนวดไปมา ก่อนจะต๊ะท่าขยิบตาทำหน้าเท่ให้คนตัวเล็กตรงหน้า
แหวะ !.....หล่อตายแหละพ่อคู้นนนน ไว้หนวดหน้าอย่างกับ ‘โจรป่า’
…เอ้ย !...ไม่สิๆ เหมือน ‘เงาะป่า’ ภาคพี่แอ้ดคาราบาวซะมากกว่า….ฮ่าๆ
หล่อสู้สักเศษเสี้ยวเล็บเท้าของ ‘พี่เรน พ่อยอดขมองอิ่ม’ของคยองยังไม่ได้เล้ยยย !!.....
คนตัวเล็กทำ หน้าปุเลี่ยนๆกับคำพูดของร่างสูงตรงหน้า ก่อนจะเสมองไปทางอื่นอย่างเอือมระอาในความหลงตัวเองที่เหมือนจะเป็นโรค เรื้อรังแก้ไม่หาย
อุ๊….นั่นพี่เรนนี่นา >////< รีบเดินไปดูซิกแพค เอ้ย…หน้าหล่อๆใสๆใกล้ๆดีกว่า ฮ่ะๆๆ
คนตัวเล็กบิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย ขาเล็กก้าวออกไปเพื่อจะไปหาดาราขวัญใจ แต่กลับถูกมือหนารั้งไว้
หมับ
“นั่นไง นายเห็นท่าเฟี้ยวๆของฉันเมื่อกี้แล้วก็เขินเลยเห็นไหม นี่ขนาดไม่ได้ทำอะไรเลยนะเนี่ย…โหวว ฉันนี่เสน่ห์แรงจริงๆให้ตายสิ ! พระเจ้าครับอย่าให้ผมหล่อไปกว่านี้เลย… ดูสิเขากำลังอดใจไม่ไหวจนจะเดินเข้ามากอดแถมซุกไซร้ซอกคอผมอยู่แล้วเนี่ย เห้อออ…. ดีนะที่ห้ามทัน ! ไม่งั้นนายต้องแก้ผ้าแล้วข่มขืนฉันแน่ๆเลย” คิมจงอินที่คิดละเมอเพ้อฝันไปคนเดียวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงใส พลางใช้มือข้างหนึ่งพันรอบตัวของตนเองราวกับเป็นเหยื่อสาวที่กำลังจะถูกไอ้ เสือหมอบข่มขืน สายตาคมมองคนหน้าหวานตรงหน้าพลางยิ้มกริ่มด้วยความภูมิใจกับหน้าตาของตน
“ปล่อยฉันน่ะ ! ไอ้คน ‘หลงตัวเอง’ ! ฉันมองพี่เรนต่างหากเว้ยยย ไอ้หนวดเงาะป่า !” คนตัวเล็กว่าพลางทำหน้ามุ้ยไม่พอใจเพราะพี่เรนกำลังเดินห่างออกไปจนเกือบจะลับสายตา มือเล็กพยายามแกะมือหนาออกจากแขนบาง
“ไม่ต้องเขินจนต้องอ้างพี่เรนหรอกน่า….จริงๆแล้วนายก็น่ารักดีนี่นา…แต่ฉันขอบอกไว้ก่อนเลย…
ว่าฉัน –ไม่-ชอบ- ผู้ –ชาย นะชัดไหมๆๆ ฮ่าๆๆ ”คนตัวสูงก้มใบหน้าคมลงพลางกระซิบคำพูดกรอกใส่หูของคนตัวเล็ก ก่อนจะหัวเราะด้วยความสะใจ
คนตัวเล็กได้แต่กัดฟันกรอด พลางมองค้อนด้วยสีหน้าเอือมระอา ก่อนจะเหยียบเท้าเล็กลงบนเท้าหนาอย่างเต็มแรง และเดินหนีออกมา
โอ้ย
คนตัวสูงได้แต่ลูบเท้าไปมาบริเวณที่ถูกแรงกระทบ ใบหน้าแหยเกด้วยความเจ็บปวด ปากพึมพำคำพูดก่นด่าที่คนตัวเล็กไม่ได้ยิน
เป็นไรมากป่ะเนี่ย ? สงสัยจะอาการหนัก….เห้อ คิดเองเออเองคนเดียวอยู่ได้…..
ชั้นยังไม่ทันปริปากพูดซักคำ….. !!!
คอยดูสิพ่อจะเอาไปเขียนลงคอลัมน์แฉดาราพาดหัวข้อข่าวใหญ่ว่า
‘ แฟนคลับสลด ‘คิมจงอิน’ ดาราหน้าใหม่เป็น ‘โรคหลงตัวเอง’ ระยะสุดท้าย แพทย์เผยเป็นโรคใหม่เพิ่งถูกค้นพบ สามารถติดต่อได้ทางน้ำลายและการไอ จาม วอนผู้พบเห็นห้ามเข้าใกล้ไปสัมผัสหรือสบตาเป็นอันขาด ตอนนี้ทางทีมแพทย์กำลังดำเนินการส่งตัวออกไปนอกระบบสุริยะจักรวาลเพื่อให้มนุษย์ต่างดาวช่วยกำจัด’
“ฮิๆๆๆ”
ร่างเล็กคิด พลันหัวเราะคิกคักในลำคอเมื่อจินตนาการถึงใบหน้าของร่างสูงที่หนวดเคราเฟิ้ มอย่างกับโจรป่าทำหน้าสลดก่อนจะโบกมือลาแฟนคลับเพราะกำลังจะขึ้นยานอวกาศ เพื่อส่งตัวออกไปนอกโลก
+จากไรเตอร์ +
สำหรับคู่ไคโด้เรื่องนี้น้องโด้จะออกแนวแก่นๆและก็บ้าดารา
จงอินนั้นหลงตัวเองมากกกกจนโด้ระอา
มาช่วยกันลุ้นว่านู๋โด้จะดึงจงอินมาร่วมสังกัดได้หรือไม่
นู๋โด้จะได้ใกล้ชิดกับพี่เรนดาราขวัญใจตนอย่างที่หวังหรือไม่
จงอินจะหายจากโรคนี้ไหม๊….555
ติดตามชมตอนต่อไปจ้า ^-------------^
ช่วยกันเม้นเพื่อเป็นกำลังใจแก่คนอัพด้วยจ้า
ขอบคุณทุกคอมเม้น ทุกกำลังใจ และทุกคนที่เข้ามาอ่าน
ทุกคนที่ไปทักทางเฟสบุคน้า
รักรีดเดอร์ทุกคน : )) ฮิๆๆ
ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยน๊า ^-----------------------------------^ อย่าทิ้งเค้าไปน๊า เค้าคิดถึงตัว //ดึงรั้งไว้ ฮิๆ
ความคิดเห็น