คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER5✩ヾ : เจ็บไป รักไป
✩
มยองซูกำลังจะกลับบ้าน แต่เขาไม่ได้กลับพร้อมซองยอล เพราะซองยอลต้องคุยกับครูต่อ อาจจะไปติวให้สายกว่าปกติ แต่มยองซูก็ไม่ได้ว่าอะไร บอกให้ซองยอลไปหาครูก่อนไปติวให้เขาก็ได้
มยองซูเดินไปตามทางเรื่อยๆ แต่ก็ต้องสะดุดตาเข้ากับคู่ชายหญิงคู่หนึ่ง ที่ผู้ชายร่างสูงคนนั้นดูคุ้นตามาก มยองซูจึงตัดสินใจเดินตามทั้งคู่ไป
“ทำไมดูคุ้นจังวะ..” มยองซูพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปหลบหลังเสาไฟฟ้าอย่างเงียบๆ มยองซูพยายามเพ่งสายตาไปที่ผู้ชายร่างสูงที่ดูคุ้นตา หันหน้ามาหน่อยสิ.. เป็นไปตามที่คิด ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามา มยองซูพยายามนึกชื่อของผู้ชายคนนี้ในออก นึกยังไงก็นึกไม่ออกแฮะ..
“ใครวะ นึกให้ออกสิมยองซูๆๆๆๆๆ.. อุ้บ!” อยู่ดีๆก็มีมือปริศนามาปิดปากของเขาไว้ มยองซูพยายามจะดิ้น แต่ก็ดิ้นไม่หลุด
“ชู่ว! มยองซูนี่กูเอง บยองฮอน อย่าดิ้นสิวะ” บยองฮอนเริ่มคลายมือที่ปิดปากมยองซูออกก่อนที่จะชูนิ้วชี้ขึ้นมาไว้ตรงปาก เป็นสัญญาณบอกให้มยองซูเงียบ
“บยองฮอนกูตกใจหมด! มึงตามกูมาทำไม?”
“ก็มึงทำตัวมีพิรุธอ่ะ กูก็เลยตามมาดู อ้อ แล้วมึงเดินตามพี่ซึงโฮมาทำไมวะ?”
“ก็เห็นหน้าคุ้นๆ เลยลองเดินตามมาดู.. ว่าแต่เฮ้ย นั่นพี่ซึงโฮหรอวะ?”
“ก็ใช่อ่ะดิมึง”
“กูเห็นพี่เขามากับผู้หญิง อย่างกับเป็นแฟนกัน”
“เชี่ย.. ไหนวะๆๆๆ มึงงั้นรีบตามไปกันดีกว่า ไปนู่นแล้วมึง” บยองฮอนพูดก่อนจะลากมยองซูไปยังเสาอีกต้นที่ใกล้พอที่จะได้บทสนทนาของคนทั้งคู่
“ซึงโฮอ่า.. นูน่าได้ข่าวว่าซึงโฮมีแฟนแล้วหรอ?” ผู้หญิงร่างเล็กผมยาวสลวย อายุประมาณยี่สิบกำลังเกาะแขนซึงโฮแล้วทำเสียงออดอ้อน พร้อมทำหน้ายู่ใส่
“อืม.. ไปได้ยินมาจากไหนครับเนี่ยนูน่า” ซึงโฮยื่นมือไปยีหัวผู้หญิงร่างเล็กเบาๆ ก่อนที่จะส่งยิ้มบางๆ
“เขาก็รู้กันหมดแหละ ซึงโฮอ่า..ทำไมไม่บอกนูน่าให้เร็วกว่านี้ล่ะ”
“นูน่าจะไปสนใจทำไมล่ะครับ ในเมื่อนูน่าก็รู้อยู่แล้วว่าผมคิดยังไงกับนูน่า..”
“ก็นูน่ากลัวว่าซึงโฮจะทิ้งนูน่าไปน่ะสิ”
“ไม่หรอก ผมรักนูน่าที่สุดอยู่แล้ว เด็กนั่น.. ก็แค่ตัวที่ทำให้ผมดังขึ้น..ก็แค่นั้นเอง J”
“แล้วซึงโฮไม่กลัวหรอว่าน้องเขาจะมาเจอเราน่ะ คงเสียใจน่าดูเลยล่ะนะ..”
“ผมไม่สนใจอยู่แล้ว.. ในเมื่อผมรักนูน่าคนเดียว เด็กนั่นก็แค่ของเล่น”
“นูน่ารักซึงโฮที่สุดเลย! ป่ะ ไปหาอะไรกินกันเถอะเนอะ” ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าได้เป็นนูน่าโผเข้ากอดซึงโฮก่อนที่จะควงแขนกันเดินต่อไป มยองซูได้แต่กำหมัดแน่น ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับไป โดยที่มีบยองฮอนเดินตามหลังมาติดๆ
“..ทำไมเลวแบบนี้วะ”
“มยองซูมึงใจเย็นๆนะ”
“ก็มึงดูดิ ทำกับซองยอลแบบนี้ คิดว่าซองยอลไม่มีหัวใจรึไง… ไม่คิดว่าซองยอลจะเจ็บหรอวะ” มยองซูกำลังอารมณ์เสียอย่างมาก ก่อนที่จะเตะก้อนหินบนพื้นอย่างหัวเสีย มยองซูไม่ใช่คนที่คิดอะไรน้อยขนาดนั้น.. เขาใส่ใจในทุกความรู้สึกของซองยอล ยิ่งรู้ว่าซองยอลอารมณ์อ่อนไหวแค่ไหน มยองซูก็ยิ่งอารมณ์เสีย
“มึงงั้นกูกลับบ้านก่อนนะ อย่าเพิ่งคิดมากนะมึง กูไปล่ะ บาย” บยองฮอนโบกมือ ก่อนที่จะเดินจากไป มยองซูจึงเดินกลับบ้านบ้าง มยองซูจะปล่อยให้ซองยอลรอเขาไม่ได้
STAR
“..พอหาผลลัพธ์เสร็จนะ ก็เอามาหารกับตัวนี้ แล้วก็คูณกับ…. มยองซู เป็นอะไรรึเปล่า?” ซองยอลเงยหน้าขึ้นมาจากสมุดก่อนที่จะมองหน้ามยองซูที่ดูเหม่อๆ
“..หื้ม เปล่านี่” ถึงมยองซูจะพูดแบบนั้น หน้าตาก็ไม่ได้ดูสบายดีเลยสักนิด
“จริงหรอ เราเห็นนายเหม่อตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ..”
“..นายรักพี่ซึงโฮมากไหมซองยอล?”
“หะ..ห้ะ ทำไมอยู่ดีๆก็ถามล่ะ..” คำถามของมยองซูทำให้ซองยอลเหวอไปชั่วขณะ ทำไมอยู่ดีๆถึงถามล่ะ..
“เราอยากรู้” มยองซูเงยหน้ามาจ้องตาซองยอลอย่างจริงจัง โดยไม่มีท่าทีขี้เล่นเหมือนเมื่อวาน ซองยอลจึงทำตัวไม่ถูก เพราะมยองซูเป็นคนที่เดาอารมณ์ยากจริงๆ
“..ไม่รู้สิ แต่เวลาเราอยู่กับพี่เขาแล้วมีความสุขน่ะ” ซองยอลพูดพลางยิ้มบางๆ นั่นทำให้มยองซูรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก.. ทำไมกันนะ..
“แล้วถ้า..สมมุติว่าพี่เขาไปมีคนอื่นล่ะ?”
“… เราว่า เราคงเสียใจมากเลยล่ะ” เป็นคำตอบที่ฟังกี่ที น้ำตาก็แทบจะไหล.. มยองซูกำลังว่าตัวเองเหมือนไม่มีตัวตนในสายตาซองยอลเลย ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางเลยใช่ไหม.. มยองซูมองซองยอลด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะหลบสายตาไปดื้อๆ มยองซูกำลังคิดว่าควรจะบอกเรื่องเมื่อตอนเย็นไปดีไหม ถ้าบอกไป.. ซองยอลก็ต้องร้องไห้น่ะสิ.. เขาเลยตัดสินใจที่จะไม่บอก เพราะเขายังไม่อยากจะเห็นน้ำตาของซองยอลตอนนี้
STAR
“มยองซูมึงใจเย็นๆนะ ไม่ต้องคิดมาก” โฮย่าพยายามพูดปลอบมยองซู หลังจากที่มยองซูเล่าเรื่องเหตุการณ์เมื่อวานให้ฟัง อูฮยอนก็นั่งอยู่ด้วย อูฮยอนสนิทกับกลุ่มของมยองซูมากพอสมควร เวลามามีปัญหาอะไรอูฮยอนจะให้คำปรึกษาอยู่บ่อยๆ
“กูก็สังเกตมานานแล้วเหมือนกันว่ะ กูก็เคยเห็นพี่เขาไปกับผู้หญิงเหมือนกัน” อูฮยอนพูดเสียงจริงจัง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเลื่อนเปิดรูปผู้หญิงคนหนึ่งให้มยองซูดู
“อะไรวะอูฮยอน”
“คนที่มึงเห็นเมื่อวานใช่คนนี้รึเปล่าวะ?”
“อืม… ใช่แล้วล่ะ”
“เท่าที่สืบมา พี่ซึงโฮรู้จักกับผู้หญิงคนนี้หลังจากที่คบกับซองยอลได้ประมาณหนึ่งเดือน แต่ซองยอลกลับไม่รู้เรื่องเลยสักนิด”
“ตอนนี้ซองยอลคบกับพี่ซึงโฮมากี่เดือนละวะ?”
“ประมาณห้าเดือนแล้วล่ะ”
“งั้น..พี่ซึงโฮก็คบกับผู้หญิงคนนี้มาสี่เดือนแล้วใช่มั้ย?”
“เชี่ย.. นานว่ะ ตั้งสี่เดือน” โฮย่าทำหน้าเครียด ก่อนที่จะมองไปที่ซึงโฮเล็กน้อยแล้วหันกลับมา
“ซองยอลไม่รู้เรื่องนี่เลยหรอวะ?” มยองซูเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่จะใช้ความคิดบางอย่าง
“ซองยอลไม่รู้อะไรเลยจริงๆ กูไม่กล้าบอก เพราะกูกลัวมันคิดมาก”
“มานั่งเครียดแบบนี้แล้วจะได้อะไรวะ กูว่าพวกเราชักจะเครียดมากเกินไปละ อาทิตย์หน้าไปสวนสนุกกันดีไหมมึง?” โฮย่าพูด มยองซูพยักหน้ารับเบาๆ
“เดี๋ยวกูไปชวนซองยอลให้นะ โอเคป่ะมยองซู?”
“อื้มๆ ก็ดีนะ”
STAR
“ซองยอลๆ”
“หะ..ห้ะ”
“เหม่ออะไรคนเดียวอีกแล้วล่ะเนี่ยยย”
“เปล่านี่อูฮยอน เราไม่ได้เหม่อนะ - 3 - ”
“รู้แล้วๆๆๆ อาทิตย์หน้าว่างป่ะ?”
“ก็..น่าจะว่างนะ ทำไมหรอ?”
“ไปสวนสนุกกันถอะ! =_=”
“ห้ะ ทำไมอยู่ดีๆก็อยากไปล่ะ หน้าตานายดูมุ่งมั่นที่จะไปให้ได้เลยนะเนี่ย.. - 3 -”
“ช่างเถอะน่า.. สรุปไปได้รึเปล่า?”
“อืม.. น่าจะได้นะ แต่เราขอพาพี่ซึงโฮไปด้วยได้ป่ะ?” อูฮยอนได้แต่อ้าปากเหวอ ก่อนจะเกาหัวตัวเองเบาๆ เชี่ย.. ถ้าพี่ซึงโฮไปด้วยล่ะก็…
“พี่ซึงโฮมาพอดีเลยๆ” ซองยอลทำหน้ายิ้มแย้มก่อนจะวิ่งเข้าไปหาพี่ซึงโฮ ทำให้อูฮยอนได้แต่ยืนอ้ำๆอึ้งๆอยู่คนเดียว
“มีอะไรหรอซองยอล?” ซึงโฮยิ้ม ก่อนจะยีหัวซองยอลเบาๆ ทำให้อูฮยอนแทบจะปารองเท้าใส่หน้าซึงโฮ แม่ง.. ภาพลวงตาชัดๆ ทำกับเพื่อนกูได้ นัมอูฮยอนอยากจะฆ่ามัน ! =_=
“อาทิตย์หน้าพี่ซึงโฮว่างมั้ยครับ?”
“จะชวนไปไหนหรอ พอดีอาทิตย์หน้าพี่มีนัดน่ะ ไปทำรายงานบ้านเพื่อน ขอโทษด้วยนะ” ซึงโฮยิ้มแบบที่จะทำให้สาวๆใจละลายได้ แต่ก็ทำให้นัมอูฮยอนคันไม้คันมือซะมากกว่า ช่างกล้าพูดว่าจะไปทำรายงาน จริงๆก็มีนัดกับนูน่าคนนั้นล่ะสิไม่ว่า.. นี่ขนาดไม่ใช่ซองยอลยังโกรธขนาดนี้ ถ้ากูเป็นซองยอลนะ.. ป่านนี้บีบคอตายคามือแล้วให้ตายเหอะ! อูฮยอนจะไม่ทน =_=
“เฮ้อ.. ช่วยไม่ได้นี่เนอะ เอาไว้วันหลังก็แล้วกันครับ” ซองยอลทำหน้าผิดหวังนิดหน่อยก่อนจะโบกมือให้ซึงโฮแล้วกลับมาหานัมอูฮยอน
“ไอ่คนหลอกลวงเอ้ย..” อูฮยอนพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะจ้องไปที่ซึงโฮอย่างอาฆาต ทำให้ซองยอลมองอูฮยอนอย่างสงสัย
“อะไรหลอกลวงหรออูฮยอน..?”
“อ้อเปล่าๆๆ ไม่มีอะไรหรอก ไปกันเถอะๆ” อูฮยอนตอบปัดๆก่อนที่จะลากซองยอลกลับไปที่ห้องเรียน แต่แล้วก็มีคนส่งไลน์มาหาอูฮยอนซะก่อน
:L.KiM7
ซองยอลมาได้มั้ย?
NAMU*
ได้ดิวะ ตอนแรกซองยอลเกือบชวนพี่ซึงโฮไปละมึง
:L.KiM7
แล้วสรุปพี่เขาไม่ได้ไป?
NAMU*
ใช่แล้ว
:L.KiM7
ดีมากกกกๆๆ เยี่ยมเลยมึง ขอบใจ
NAMU*
ไม่เป็นไรๆ =_=
“นึกแผนออกแล้วล่ะ.. J” อูฮยอนพูดกับตัวเองก่อนจะยิ้มให้ซองยอลอย่างเจ้าเล่ห์แล้ววิ่งเข้าห้องเรียนไป ทิ้งให้ซองยอลทำหน้างงอยู่คนเดียว ซองยอลเกาหัวเบาๆ ก่อนที่จะเดินเข้าห้องเรียนตามอูฮยอนไป
พวกนายสองคนเสร็จนัมอูฮยอนคนนี้แน่ๆ คิคิ =_=
--------------------------------------------------------------------
let's talk
ไรท์กลับมาแล้วนะคะะะหลังจากหายไปสองเดือน ;-; .หลบรองเท้า
กว่าจะมาอัพได้นานมากกกกกกกกกก กราบขออภัยที่มาอัพช้าค่ะ .โค้งงามๆ
ตอนต่อไปไรท์จะพยายามมาอัพให้ได้นะคะ แฮ่ ._.
ตอนนี้ไรท์มึนมากกกกก5555555555 เอาเป็นว่าอย่าเพิ่งทิ้งกันนะคะๆๆๆ แฮ่ -3-
:) Shalunla
ความคิดเห็น