คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : light ✦ 1
Chapter 1
“มยองซู ตั้งใจเรียนด้วยนะ” ซองกยูหันไปพูดกับมยองซู ก่อนที่มยองซูจะพยักหน้าเบาๆแล้วสะพายกระเป๋านักเรียนพร้อมกับเปิดประตูรถแล้วเดินออกมา มยองซูเดินตรงเข้าไปในโรงเรียน ก่อนที่จะพบกับเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานานอย่างแอลโจ
“ว่าไงมยองซู สบายดีรึเปล่า?” แอลโจพูดยิ้มๆ แต่คำตอบจากมยองซูก็มีแค่การพยักหน้าเท่านั้น แอลโจจึงถอนหายใจเบาๆ
“นายเนี่ย.. ไม่เปลี่ยนเลยนะ..”
“..อืม”
“อ่าว แอลโจนายคุยกับใครอยู่หรอ?” อยู่ๆก็มีคนมาสะกิดแอลโจ เป็นเด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกันกับทั้งมยองซูและแอลโจ
“อ่าว อูฮยอนนายมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย? ฉันคุยกับมยองซูอยู่น่ะ”
“อ่อ.. อ่า มยองซูยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อนัมอูฮยอนน่ะ เป็นนักเรียนใหม่เหมือนกัน ฉันอยู่หอเดียวกับแอลโจน่ะ เลยสนิทกัน” อูฮยอนพูดยิ้มๆก่อนที่จะเหลือบไปมองแอลโจเล็กน้อย
“อืม.. ฉันคิมมยองซูนะ” ผิดกับอูฮยอนที่พูดค่อนข้างที่จะยาว มยองซูพูดเพียงแค่ชื่อตัวเองเท่านั้น ใบหน้าไร้รอยยิ้ม ทำเอาอูฮยอนงงนิดหน่อย แต่อูฮยอนก็ไม่ได้ว่าอะไร ทั้งสามจึงเดินเข้าห้องเรียนไปพร้อมกัน ในระหว่างนั้น แอลโจก็อธิบายเกี่ยวกับตัวมยองซูให้อูฮยอนฟัง อูฮยอนจึงพอเข้าใจมยองซูขึ้นบ้าง แต่มยองซูก็ไม่ว่าอะไร
“เอาล่ะทุกคน วันนี้เรามีนักเรียนเข้ามาใหม่ ฝากทุกคนดูแลเพื่อนด้วยนะ อ่อ.. อีซองยอล” คุณครูผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนที่จะชี้ไปทางนักเรียนคนหนึ่งที่ขึ้นชื่อว่าเป็นประธานนักเรียน
“คะ..ครับ?” ซองยอลทำหน้าตาตื่นๆก่อนที่จะลุกขึ้นยืน
“ช่วยแนะนำพื่อนสามคนนี้หน่อยนะว่าต้องทำยังไงบ้าง เข้าใจไหมประธานนักเรียนอีซองยอล?” ครูค่อนข้างที่จะพูดเน้นย้ำประโยคสุดท้ายกับอีซองยอล แต่กับพวกเขาสามคนเมื่อกี้กลับต่างกันออกไป
“ขะ..เข้าใจแล้วครับ” ซองยอลพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆเล็กน้อยแล้วโค้งให้กับคุณครู จากนั้นก็เดินนำสามคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ ไปที่ระเบียงหน้าห้อง
“นายชื่ออีซองยอลหรอ? ฉันชื่อนัมอูฮยอนนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับประธานนักเรียน” อูฮยอนพูดพร้อมฉีกยิ้มกว้างให้กับซองยอล
“อ่า.. ฉันชื่อแอลโจนะ แต่ชื่อจริงๆฉันคืออีบยองฮอน แต่เรียกแอลโจน่ะดีแล้ว ส่วนนี่.. คิมมยองซูนะ” แอลโจพูดพลางชี้นิ้วไปยังมยองซูที่ยืนอยู่ข้างๆเขา ใบหน้าของมยองซูยังคงเรียบเฉยอยู่เหมือนเดิม นั่นยิ่งทำให้ซองยอลเกร็งและหลบสายตามยองซูมาอย่างดื้อๆ
ทำไมสายตาของคิมมยองซูทำให้เขาเกร็งได้ถึงขนาดนี้…
“อ๋อ…”
“เมื่อกี้นายคงเกร็งมากล่ะสิใช่มั้ย? เสียงสั่นเชียว..” อูฮยอนหัวเราะเบาๆ ทำเอาซองยอลได้แต่เกาหัวเล็กน้อยพร้อมยิ้มอย่างอายๆ
“อ่า.. พอดีฉันเพิ่งเป็นประธานนักเรียนปีนี้น่ะก็เลยเกร็งๆ นี่พวกนายยังไม่ได้เลือกชมรมกันเลยใช่รึเปล่า?”
“อื้มใช่ ต้องเข้าชมรมด้วยหรอ?” แอลโจถามซองยอลด้วยความสงสัย ซองยอลจึงพยักหน้าให้ แล้วเดินนำไปยังห้องกิจกรรม ภายในห้องมีฟิวเจอร์บอร์ดหลายแผ่นติดตามผนัง บนฟิวเจอร์บอร์ดจะมีรายละเอียดเกี่ยวกับชมรมต่างๆมากมาย
หลังจากที่ซองยอลเดินนำเข้ามาก่อน แอลโจก็เดินตามเข้ามา ตามด้วยอูฮยอน ส่วนมยองซูเดินเข้ามาเป็นคนสุดท้าย มยองซูค่อยๆเดินดูบอร์ดต่างๆ แต่แล้วเขาก็มาหยุดอยู่ที่บอร์ดชมรมถ่ายภาพ ก็จริงอยู่ที่มยองซูค่อนข้างที่จะชอบการเล่นกีต้าร์มากกว่าถ่ายรูป แต่เขาคิดว่าชมรมดนตรีคนน่าจะเยอะกว่าชมรมถ่ายภาพ
มยองซูไม่ค่อยชอบที่ที่มีคนเยอะเท่าไหร่ เขาจึงตัดสินใจที่จะเข้าชมรมถ่ายภาพ ส่วนแอลโจก็คงจะไม่พ้นชมรมดนตรี เพราะเจ้าตัวเล่นเปียโนเก่งเอามากๆ และมีประสบการณ์ค่อนข้างเยอะ
“พวกนายเลือกกันได้แล้วหรอ? ฉันยังเลือกไม่ได้เลย.. ซองยอลนายอยู่ชมรมอะไรล่ะ?” อูฮยอนพูดขึ้นในขณะที่มยองซูและแอลโจกำลังเขียนชื่อลงไปบนกระดาษของแต่ละชมรม
“อ่อ.. คือว่า.. ฉันอยู่ชมรมหนังสือน่ะ”
“เอ่อ.. งั้นหรอ ฉันว่าฉันอยู่ชมรมเดียวกับนายดีกว่านะ” อูฮยอนพูดก่อนที่จะยิ้มให้ซองยอลเล็กน้อย แล้วก้มลงเขียนชื่อตัวเองลงไปในกระดาษ
“อื้อ แล้วกิจกรรมชมรมน่ะ มีทุกคาบบ่ายของทุกวันเลยนะ พวกนายอย่าลืมไปเข้าชมรมให้ตรงเวลาด้วยล่ะ” ซองยอลพูดได้สมกับการเป็นประธานนักเรียน เพราะในเมื่อเขาถูกเลือกแล้ว เขาก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
“เดี๋ยวฉันพาพวกนายไปเดินดูพวกห้องกิจกรรมอะไรพวกนี้นะ” ซองยอลพูดก่อนที่จะเดินนำออกจากห้องตามเคย
be the light
ตอนนี้ซองยอลและอูฮยอนก็มานั่งอยู่ที่ห้องสมุดของของโรงเรียน เนื่องจากคาบนี้เป็นคาบชมรมนั่นเอง ทั้งมยองซูและแอลโจก็ต่างแยกย้ายกันไปชมรมของแต่ละคน เหลือเพียงแต่ซองยอลและอูฮยอนที่นั่งอ่านหนังสือในห้องสมุด และมีใบงานวิเคราะห์ให้ทำ
ทำไมถึงรู้สึกแปลกๆแบบนี้นะ..
ซองยอลคิดในใจ เขารู้สึกแปลกๆตั้งแต่ตอนที่เขาเจอหน้ามยองซูครั้งแรก สายตาเย็นชา ใบหน้าไร้อารมณ์ ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆแบบนี้นะ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
ความรู้สึกหน่วงๆแบบนี้มันคืออะไรกัน..?
“นี่ ซองยอล” อูฮยอนที่ละสายตามาจากหนังสือเล่มบางบนโต๊ะหันมาเห็นซองยอลที่กำลังเหม่อลอยเลยสะกิดซองยอลเบาๆ
“หะ..หื้ม?”
“นายเหม่ออะไรน่ะ”
“อะ..อ้อ เปล่าน่ะ กำลังลองคิดวิเคราะห์ประโยคในหนังสือนี่อยู่น่ะ” ซองยอลตอบพลางหัวเราะแห้งๆ แล้วทำเป็นหยิบปากกาออกมาเขียนลงบนกระดาษ
“ห้ะ แต่นายกำลังเปิดหน้าสารบัญของหนังสืออยู่เลยนะ” อูฮยอนหันไปทำหน้างงใส่ซองยอล ก่อนที่จะชี้หน้าสารบัญในหนังสือที่ซองยอลกำลังอ่านอยู่ ซองยอลจึงกลายเป็นคนเอ๋อไปในชั่วครู่ ก่อนที่จะก้มหน้าแล้วหัวเราะแห้งๆ
“เอ่อคือ.. อูฮยอน”
“ห้ะ ว่าไง”
“คือ… ฉันอยากจะถามนายเรื่องมยองซูน่ะ” ซองยอลพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนที่อูฮยอนจะทำหน้างงแล้วพูดทวนคำว่ามยองซู
“ทำไมหรอ? นายอยากรู้เกี่ยวกับมยองซู?” คำถามนี้ทำให้ซองยอลเกือบไปต่อไม่ถูก นั่นน่ะสิเขาจะอยากรู้เรื่องของมยองซูไปทำไมกัน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลยสักนิด..
“อ๋อ คือว่า.. ฉันเป็นประธานนักเรียนไง จะได้รู้จักเพื่อนใหม่มากขึ้นไง” ซองยอลยิ้มแห้งๆพร้อมกับเกาหัวตัวเองเล็กน้อย
“อ๋อๆ นายคงอยากจะถามล่ะสิว่าทำไมมยองซูถึงดูเงียบขนาดนั้น” ซองยอลไม่ได้ตอบ แต่เพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น
“อันนี้แอลโจเล่าให้ฉันฟังมาอีกทีนะ เมื่อก่อนน่ะมยองซูก็เหมือนเด็กผู้ชายธรรมดาทั่วไปที่สดใสร่าเริง.. แต่แล้ว..พ่อกับแม่ของมยองซูก็ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต แต่มันไม่ได้มีแค่นี้นะ มยองซูน่ะอยู่ในเหตุการณ์ นี่คือเหตุผลว่าทำไมมยองซูถึงดูเย็นชาตลอดเวลาไงล่ะ”
“คงจะมีผลกระทบกับจิตใจมากเลยสินะ..”
“ทำนองนั้นล่ะ นายอย่าเข้าใจมยองซูผิดล่ะ”
“อะ..อื้ม”
อยากให้มยองซูกลับไปเป็นเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าทำไม.. แต่ก็อยากช่วย..
อยากให้มยองซูเป็นคนที่ไม่เย็นชาแบบนี้.. ทำไมกัน… ทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้..
ในขณะที่ชมรมอื่นต้องทำกิจกรรมในห้องเรียน แต่การถ่ายภาพจะให้อยู่นิ่งๆในห้องสตูดิโอก็คงไม่ได้ ในชมรมนี้มีสมาชิกในชมรมเพียงไม่กี่คนเท่านั้น เป็นชมรมที่คนค่อนข้างน้อยมากทีเดียว เนื่องจากชมรมนี้ไม่ค่อยมีการรวมกลุ่มสนุกสนานเฮฮาเหมือนชมรมอื่นๆ ส่วนมากจะมีงานให้ทำเป็นงานเดี่ยว ต่างคนต่างทำซะมากกว่า
มยองซูเดินสะพายกล้องไปตามอาคารต่างๆในโรงเรียน ถ่ายสนามหญ้าบ้าง ต้นไม้บ้าง จนเขามาหยุดอยู่ที่ลานน้ำพุของโรงเรียน ลานน้ำพุเป็นสถานที่ที่สวยมากที่หนึ่งในโรงเรียน มยองซูจึงนั่งพักที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง
มยองซูหยิบกล้องขึ้นมา ลองหามุมถ่ายรูป แล้วเขาก็ถ่ายตรงบริเวณที่มีน้ำพุออกมา แต่เมื่อเขากดดูรูป เขาก็สะดุดตากับอะไรบ้างอย่าง เขาลองขยายรูปดู มันเป็นรูปผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยาวเป็นลอน ผิวขาว มยองซูไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงสนใจผู้หญิงคนนี้นัก เขาจึงลองเดินไปตามทางที่เห็นผู้หญิงคนนั้น
มยองซูมาหยุดอยู่ที่ใต้อาคาร เขาพยายามมองเข้าไปในที่ที่คนที่อยู่ชมรมเต้นซ้อมกันอยู่ ไม่นานก็มีผู้หญิงคนนึงซึ่งดูเหมือนจะไม่ค่อยตั้งใจซ้อมสักเท่าไหร่ วิ่งออกมาเก็บลูกบอลที่มาหยุดอยู่ตรงเท้าของมยองซู
“เอ่อ.. ขอโทษนะคะ ช่วยเก็บลูกบอลให้หน่อยได้มั้ยคะ” มยองซูก้มลงไปเก็บลูกบอลก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเดินเข้ามาหยิบลูดบอลของเธอจากมือมยองซู เมื่อมยองซูเงยหน้า มยองซูตกใจนิดหน่อย เพราะเธอสวยเอามากๆ เหมือนเวลาหยุดหมุน มยองซูจ้องเธออย่างไม่ละสายตา มยองซูก็ไม่เข้าใจว่าความรู้สึกนี้มันคิออะไร เพียงแต่เหมือนเขาอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้ มันเหมือนกับ ‘รักแรกพบ’
“ขอบคุณที่เก็บให้นะคะ” เธอยิ้มให้กับมยองซูอย่างอ่อนโยน นั่นทำให้ใจของมยองซูเริ่มสั่นเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพยักหน้าเบาๆ
“นาอึน! เก็บบอลเสร็จแล้วก็รีบมาเล่นต่อสิ ฉันอยากเล่นแล้วนะ” เด็กผู้หญิงอีกคนดูท่าทางจะรุ่นเดียวกับเขา ตะโกนเรียกเพื่อนของเธอที่กำลังขอบคุณมยองซูอยู่ให้กลับไปที่ใต้อาคาร
“เอ่อ คือฉันต้องไปแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณที่เก็บบอลให้นะคะ คือถ้าไม่ได้คุณ..เอ่อคือ ไม่สิ..”
“..ฉันชื่อมยองซู”
“อ้อ ขอบคุณนายมากเลยนะ ถ้าไม่ได้นายช่วยฉันแย่แน่ๆเลย.. ฉันไปนะ” นาอึนโบกมือก่อนที่จะวิ่งกลับไปที่ใต้ตึกเหมือนเดิม มยองซูโบกมือให้นาอึนเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินกลับไปที่ลานน้ำพุเหมือนเดิม แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนม้านั่งที่เดิม
นาอึน.. อย่างนั้นหรอ ก็น่ารักดีนะ.. ถ้าได้เจอกันอีกก็คงจะดี..
เหมือนโลกของมยองซูคงจะไม่ได้มีแต่สีดำอย่างเดียวแล้วล่ะ มยองซูดูรูปที่เขาถ่ายติดนาอึนเมื่อกี้มาดู มันทำให้เขายิ้มเล็กน้อย ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่คนอย่างเขาไม่เคยยิ้มแบบนี้ นาอึนเหมือนนางฟ้า ที่ทำให้เขายอมปริปากพูดด้วย
be the light
สองสามวันมานี้ มยองซูเริ่มปริปากพูดเยอะขึ้นบ้างเล็กน้อย ทำให้ทั้งแอลโจ อูฮยอน และซองยอล ค่อนข้างที่จะประหลาดใจกับการกระทำต่างๆของมยองซู เดี๋ยวก็ยิ้มบ้าง เดี๋ยวก็พูดแปลกๆ
“..อูฮยอน นายว่ามยองซูดูแปลกๆไปป่ะ?” แอลโจหันไปซุบซิบกับอูฮยอนที่นั่งข้างๆเขาแล้วมัวแต่นั่งทำหน้าเหวอ อูฮยอนพยักหน้าในขณะที่กำลังมองมยองซูที่ดูแปลกๆไป ซองยอลที่นั่งข้สงอูฮยอนอีกทีก็หัวเราะเบาๆกับท่าทีของอูฮยอน
“เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ?” ซองยอลพูดพลางยิ้ม ซองยอลรู้สึกมีความสุขอย่างไม่มีสาเหตุ ซองยอลจ้องใบหน้าด้านข้างของมยองซูที่เจ้าตัวเอาแต่ฟังเพลง โดยไม่สนใจคนรอบข้างเลยสักนิด มยองซูเป็นเด็กผู้ชายที่พูดได้ว่าดูดีเอามากๆ มยองซูดูดีมากจริงๆ
ทำไมใจเต้นแปลกๆล่ะ..? อย่างกับว่าผมเพิ่งไปวิ่งรอบสนามมา..
แต่แล้วก็เหมือนมยองซูจะรู้ตัว เลยหันมาทางซองยอล แต่ซองยอลก็หันหน้าไปทางอื่นทัน มยองซูเลยหันหน้ากลับไปสนใจกับเพลงที่ฟังเหมือนเดิม ซองยอลรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก แต่อาการเมื่อกี้มันคืออะไรกัน.. มันเหมือนเคยเกิดขึ้นกับตัวเขาเมื่อก่อน ตอนที่เขาตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง นี่หรือว่า..
อีซองยอลกำลังตกหลุมรักคิมมยองซู..?
คงไม่ใช่หรอกหน่า.. อย่างผมเนี่ยนะ? ผมเนี่ยนะ ชอบมยองซู? บ้าไปแล้วแน่ๆอีซองยอล เมื่อคืนผมคงอ่านหนังสือมากเกินไปล่ะมั้ง..
“เฮ้ พวกนายฉันขอนั่งด้วยคนสิ”
“ห้ะ.. อ่อได้สิ อ่าว นายเองหรอโฮวอน?” แอลโจเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับโฮวอนที่ถือถ้วยข้าวยืนยิ้มแฉ่งให้กับคนในโต๊ะของพวกเขา โฮวอนอยู่ชมรมดนตรีเหมือนกับแอลโจ ซึ่งไม่แปลกที่แอลโจจะรู้จัก
“สวัสดีทุกคน ฉันชื่ออีโฮวอนนะ” โฮวอนพูดพร้อมยิ้มให้กับทุกคนที่นั่งร่วมโต๊ะกับเขา
“นายคงยังไม่รู้จักเพื่อนฉันใช่ป่ะ? นั่นนัมอูฮยอน นั่นอีซองยอล ส่วนนี่..คิมมยองซู” แอลโจแนะนำทุกคนให้กับโฮวอน และแล้วโฮย่าก็เริ่มสนิทกับเกือบทุกคนในโต๊ะ ยกเว้นก็แต่มยองซูนั่นแหละ ที่เจ้าตัวยังยอมพูดด้วยแค่นิดเดียว แต่ก็มากกว่าตอนที่เข้ามาในโรงเรียนนี้ใหม่ๆ
“ฉันว่าพวกเราแยกย้ายกันไปเข้าชมรมกันเถอะ เจอกันพรุ่งนี้นะ” โฮวอนพูดพลางโบกมือให้ทุกคน ก่อนที่จะเดินกอดคอกับแอลโจไปยังห้องดนตรี อูฮยอนกับซองยอลก็เดินขึ้นไปยังห้องสมุด เหลือก็แต่มยองซูที่ต้องเดินสะพายกล้องไปเรียนคนเดียว
“เอาล่ะ ทุกคนในชมรมวันนี้ฟังให้ดีนะ” หัวหน้าชมรมถ่ายภาพเริ่มเรียกคนในชมรมให้เข้ามานั่งล้อมวงฟังเรื่องที่เขากำลังจะพูด
“วันนี้เราจะทำกิจกรรมร่วมกับคนในชมรมเต้น ก็คือแต่ละคนต้องมีนางแบบในการถ่ายภาพ ซึ่งทางชมรมได้เตรียมนางแบบให้เรียบร้อยแล้วนะ นางแบบครับ ขอเดินเข้ามาให้ห้องหน่อยครับ” มยองซูแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่านาอึนจะมาเป็นนางแบบให้ชมรมของเขา ใจของเขาเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
“เลือกนางแบบเสร็จแล้วก็ไปถ่ายได้เลยนะ”
“น..นาอึน” เสียงของมยองซูค่อนข้างสั่น มือและขาของเขาก็เริ่มสั่นไปด้วย นาอึนหันมาหาเขาด้วยรอยยิ้ม นั่นยิ่งทำให้มยองซูสั่นมากขึ้นไปอีก
“อ้อ! นายนี่เอง มยองซูใช่มั้ย?” นาอึนพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงพลางฉีกยิ้มกว้างให้มยองซู
“..อืม” มยองซูยิ้มบางๆ ก่อนที่จะชี้ไปที่กล้องของตัวเองเป็นสัญญาณว่าจะให้นาอึนเป็นนางแบบให้ นาอึนพยักหน้าตอบเขา เขาจึงพานาอึนไปที่ลานน้ำพุ ที่ที่เขาเจอนาอึนครั้งแรก..
มยองซูบอกให้นาอึนทำท่าแบบไหนก็ได้ตามที่นาอึนต้องการ ส่วนตัวเขาจะถ่ายรูปเธอไปเรื่อยๆ ในระหว่างที่ถ่ายรูป นาอึนกำลังเผลอ มยองซูถ่ายรูปไว้ได้พอดี เขาจึงหัวเราะออกมา นาอึนที่เพิ่งรู้สึกตัวก็วิ่งเข้ามาดูรูปที่มยองซูถ่าย รูปนั้นหน้าเธอเผลอจริงๆ
“อย่าทำร้ายฉันสิมยองซู ลบเลยนะๆๆๆ ทำไมต้องถ่ายตอนนั้นด้วยล่ะ” นาอึนเบ้ปากเหมือนด็กๆ นั่นยิ่งทำให้มยองซูหัวเราะกับท่าทีของเธอ
“...น่ารักจะตายไป”
“ห้ะ เมื่อกี้นายว่าไงนะ?” เมื่อกี้มยองซูเผลอพูดกับตัวเองเบาๆ เขาขอแค่ว่าอย่าให้เธอได้ยิน เขาเพียงส่ายหน้าพลางหัวเราะไปด้วย
โดยที่ไม่รู้เลยว่าการกระทำของเขา อยู่ในสายตาของคนคนนึง ทุกการกระทำ..
be the light
“อูฮยอน ฉันขอไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ” อยู่ๆซองยอลก็รู้สึกอยากลงไปเข้าห้องน้ำขึ้นมาซะเฉยๆ ห้องน้ำค่อนข้างไกลจากห้องสมุดมาก อยู่ตรงอาคารฝั่งตรงข้ามนู่น ซึ่งซองยอลต้องเดินผ่านลานน้ำพุก่อนจึงจะไปถึง
ในระหว่างที่เขากำลังเดินพานลานน้ำพุ ตาของเขาก็ไปสะดุดกับคนสองคนที่อยู่ในลานน้ำพุ ผู้ชายคนนั้นดูคล้ายมยองซูมาก เขาจึงเดินเข้าไปดูอย่างระมัดระวัง ซองยอลหลบอยู่หลังต้นไม้ใกล้ๆกับคนสองคนนั้น เมื่อซองยอลโผล่หน้าออกไปดู เขาคิดถูกแล้วจริงๆว่านั่นคือมยองซู
แล้วผู้หญิงคนนั้นใคร? ทำไมดูคุ้นเอามากๆ ทำไมผมถึงรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้
เมื่อผู้หญิงคนนั้นวิ่งเข้าไปหามยองซู ซองยอลแทบจะอยากเอาค้อนทุบหัวตัวเอง เธอคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแฟนเก่าของเขา ‘ซนนาอึน’
สองคนนั้นรู้จักกันได้ยังไง..
ซองยอลยังเก็บคำถามนี้ไว้ในใจ มองดูท่าทีของทั้งคู่ต่อไปอย่างเงียบๆ
“อย่าทำร้ายฉันสิมยองซู ลบเลยนะๆๆๆ ทำไมต้องถ่ายตอนนั้นด้วยล่ะ” นาอึนพูดพลางเบ้ปาก ซองยอลพอจะได้ยินบทสนทนาอยู่บ้าง แต่ที่น่าแปลกก็คือเขาได้ยินเสียงมยองซูหัวเราะอย่างมีความสุข.. ก่อนประโยคถัดมาที่มยองซูพูดมันทำให้เขายิ่งหงุดหงิด
“...น่ารักจะตายไป” ซองยอลได้ยินประโยคนี้ชัดเจน ซองยอลอยากจะเดินหนีจากตรงนี้ไปไกลๆ โดยที่ไม่มีเหตุผลอะไรเลย เขาคิดว่าถ้าเขายังอยู่ตรงนี้อยู่ คงได้กลายเป็นคนขี้หงุดหงิดมากกว่านี้แน่ๆ ซองยอลหงุดหงิดเอามากๆ เขาไม่เคยหงุดหงิดขนาดนี้ แล้วทำไมมยองซูถึงหัวเราะ ทำไมถึงยอมพูด ตอนที่เขาคุยกับมยองซูเหมือนถามคำตอบคำ และทำไมกับนาอึนเขาถึงหัวเราะ? ยิ้ม? ยอมพูดมากกว่าหนึ่งคำ? หรือว่า..
มยองซูชอบนาอึนอย่างนั้นหรอ?
======================================================
talk with writer
ตอนหนึ่งมาแล้วนะคะ .ปาดเหงื่อ หายไปเป็นเดือนเลยค่ะ...
ถ้าอ่านแล้วงงต้องขอโทษด้วยนะคะ ช่วงนี้ไรท์มึนมากกกก55555555555
เจอกันตอนหน้านะคะ แฮ่5555555555555555555555
ความคิดเห็น