[FIC Y Super Junior] DIFFERENT! เพราะเราแตกต่าง [KiHae]

ลำดับตอนที่ #5 : DFR :: 5

href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_filelist.xml" />

DFR :: 5

“ฮยอกแจๆๆๆๆ ขอลอกการบ้านคณิตหน่อยดิ เร็วๆ เดี๋ยวอาจารย์เข้า” ดงแฮสั่งพลางเขย่าแขนฮยอกแจแรงๆ

“เฮ้ยเบาๆ ดิ ชั้นก็ยังไม่เสร็จ ไปลอกของคิบอมนู่นไป”

“ชั้นได้โดนด่าน่ะสิ เออ คยูฮยอนขอลอกการบ้านคณิตหน่อยดิ!”

“แปปนึงนะ....อ่ะ!” คยูฮยอนส่งสมุดการบ้านให้ดงแฮ แต่มีมือดำๆ มาคว้าเอาไว้ก่อน

“เฮ้ย !!! ไรวะ!! ไอ้ดำ เอามานี่นะ”

“เอาแต่ลอกคนอื่นเดี๋ยวตอนสอบก็ทำไมได้กันพอดี”

“คิบอม! ชั้นไม่ได้เรียนเก่งเหมือนนายนะ เอามานี่ก่อนที่อาจารย์จะเข้า ถ้าชั้นส่งไม่ทันนะ ชั้นจะไม่คุยกับนายตลอดอาทิตย์เลยคอยดู”

“อย่าดื้อสิดงแฮ มานี่มาเดี๋ยวชั้นสอนให้” คิบอมเดินอ้อมไปนั่งข้างดงแฮที่ปกติไม่มีคนนั่ง เด็กเรียนอย่างคิบอมมักจะนั่งอยู่ข้างหน้าเสมอ

“ชิ!!!” ดงแฮสบถเบาๆ แต่ก็ตั้งใจฟังที่คิบอมพร่ำสอน คิบอมเขยิบเก้าอี้ไปใกล้ๆ ดงแฮจนหน้าอยู่ห่างกันไม่เท่าไหร่แต่ทั้งสองคนก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายเพราะกำลังใจจดใจจ่อกับบทเรียนตรงหน้า

“นี่คยู ~ ดูสองคนนั่นสิ” ซองมินชี้คิบอมกับดงแฮที่เหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวกันสองคนให้คยูฮยอนดู

“ทำไมหรอ อิจฉาเค้าสองคนหรอครับ”

“บ้าสิ! ก็ดูสิพอเป็นแฟนกันแล้วก็ทำตัวเหมือนเป็นเพื่อนกันอยู่ดีอ่ะ”

“อ่าว ก็มันเรื่องของเค้าสองคนอ่ะ ซองมินจะไปยุ่งทำไมล่ะครับ”

“นี่คยูจะหาว่าชั้นแส่เรื่องชาวบ้านหรอ”

“อ๊ะๆ ซองมินพูดเองนะ ผมยังไม่ได้ว่าอะไรสักคำ” คยูฮยอนยิ้มหน้าแป้นแล้วแกว่งดินสอในมือไปมา

“นายนี่มันน่า...... ฮึ้ย!! คุยกับฮันกยองก็ได้ ฮันนี่ๆๆ นายคิดเหมือนชั้นมั้ยอ่ะ เรื่องสองคนนั้นอ่ะ”

“สองคนนั้น? ใครหรอ”

“นายเคยรู้อะไรสักเรื่องมั่งมั้ยเนี่ยยย !! นี่ดูนี่!!” แล้วฮันกยองก็เปิดสคริปของซองมินดู  ((อิไรเตอร์หากินง่าย - -))

“ก็ถูกอย่างที่คยูฮยอนว่านี่ จะไปยุ่งเรื่องของเค้าทำไม”

“ก็ชั้นอยากเห็นเพื่อนมีความสุขนี่”

“แล้วซองมินรู้หรอว่าเค้าสองคนน่ะกำลังไม่มีความสุข” ฮันกยองหันมาถาม

“ก็......”

“ไม่รู้ใช่มั้ยล่ะ เพราะฉะนั้นก็เลิกยุ่งเรื่องไม่เป็นเรื่องได้แล้ว ยัยกระต่ายบ้า” ฮยอกแจบีบแก้มซองมินแล้วยืดไปมาตบท้ายด้วยการบีบแก้มเข้าหากัน

“อ๊า ~ เจ็บนะ”

“เข้าใจหรือยังหะ อย่างพวกเราน่ะ แค่คอยดูพวกเค้าอยู่ห่างๆ ก็พอ แบบที่ไม่ต้องไปก้าวก่ายเรื่องของเค้ามากนัก ปล่อยให้เค้าสวีทวิ้ดวิ้วกันไปเหอะ”

“เอางั้นหรอ” ซองมินทำท่าน่ารัก เอานิ้วชี้จิ้มกันแล้วเบะปากออก

“เออ!!!!”

. . .

. . .

. .

.

“เอ้าๆๆ นั่งที่กันได้แล้ว ท้ายแถวส่งสมุดการบ้านขึ้นมา” อาจารย์ประจำวิชาคณิตสั่ง

“ฮันกยองๆ” ดงแฮเอาสมุดเคาะไหล่ฮันกยองที่นั่งอยู่ข้างหน้าสองสามทีแล้วยื่นให้

“เก่งแฮะ เสร็จทันด้วย”

“ไม่ใช่ทันอย่างเดียวนะ เข้าใจแจ่มแจ้งแดงแจ๋อีกด้วย คิบอมสอนเข้าใจง่ายชะมัด” ฮันกยองยิ้มให้ก่อนจะเก็บสมุดดงแฮแล้วส่งไปข้างหน้า

คาบอังกฤษ

“Lee Donghae, read the first paragraph” คาบอังกฤษคงจะเป็นคาบเรียนที่ดงแฮเรียนรู้เรื่องมากที่สุดเนื่องจากดงแฮไปอยู่ฝรั่งเศสมาหลายปี จึงได้ทั้งภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส

“ Act 1. Prologue

Two households, both alike in dignity, In fair Verona, where we lay our scene,

From ancient grudge break to new mutiny,Where civil blood makes civil hands unclean.From forth the fatal loins of these two foes.A pair of star-cross'd lovers take their life; Whole misadventured piteous overthrows. Do with their death bury their parents' strife. The fearful passage of their death-mark'd love, And the continuance of their parents' rage, Which, but their children's end, nought could remove,

Is now the two hours' traffic of our stage; The which if you with patient ears attend,

What here shall miss, our toil shall strive to mend.”

ดงแฮลุกขึ้นยืนอ่านอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก แต่สำเนียงที่เปล่งออกมานั้นเหมือนชาวต่างชาติมากๆ เลยทีเดียว

“Thanks, next ….” อาจารย์ชาวต่างชาติยังสอนเรื่องโรมิโอกับจูเลียตต่อไป แต่ดวงตากลมกลับมองจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง

==================== DFR =====================

‘Dream of Doll, Dream of Angle’

อีทึกยืนมองหน้าร้านขายพร๊อบต่างๆ ของตุ๊กตา D.O.D หรือที่เรียกกันว่า Dollfie ของตัวเองแล้วยิ้มบางๆ ก่อนจะพลักประตูร้านเข้าไป

“ยินดีต้อนรับค่ะ....อ้าว! คุณอีทึก กลับมาเมื่อไหร่คะเนี่ย ไม่บอกไม่กล่าวกันเลย ^^” พนักงานสาวที่ยืนจัดของอยู่หันมาทักคนหน้าสวย

“กลับมาเมื่อสองวันที่แล้วน่ะ แล้วเป็นไงมั่ง สบายดีมั้ย”

“สบายดีค่ะ ... คุณอีทึกล่ะคะ ไปดูงานที่ลอนดอนมาเป็นยังไงบ้างค่ะ”

“นี่! พูดแล้วจะหาว่าคุย ที่นั่นน่ะนะร้านขายของแบบเราเนี่ยมีเยอะมากเลย แล้วอีกอย่างมีแต่เสื้อผ้าสวยๆ ทั้งนั่นเลย ผมกะว่าจะเอามาเป็นธีมของชุดเซตใหม่น่ะ ^^”

“ว้าวว ดีจังเลย ... อ้อ คุณหนูซอฮยอนคิดถึงคุณอีทึกมากๆ เลยล่ะคะ บ่นถึงคุณอีทึกทุกวันเลยแล้วก็มาที่นี่เกือบทุกวันเลยล่ะค่ะ”

“ฮิๆๆ ขอบใจนะ ยูริ ที่มาช่วยดูแลร้านให้น่ะ แล้วนี่ซอฮยอนอยู่ไหนล่ะ” ร่างบางเอ่ยถามพลางหยิบชุดตุ๊กตากระโปรงฟูฟ่องขึ้นมาดู

“ไปโรงเรียนน่ะค่ะ เย็นๆ คงจะแวะมา ...ขอตัวไปทำงานต่อนะคะ”

“เชิญครับ ^^” ร่างสวยค่อยๆ เดินสำรวจร้านของตัวเองทั้งสองชั้น    เฮ้อออ คิดถึงจังเลยย ~

“อ้าว คุณอีทึก ! สวัสดีค่ะ ^^”

“ว่าไง ! โอ๊ะ !! ตัดผมใหม่หรอทิฟฟานี่”

“ค่ะ ^^  ให้เข้ากับตุ๊กตาเซตใหม่ไงค่ะ คุณอีทึกเห็นหรือยัง”

“อ๋อ ตัวที่โชว์อยู่หน้าร้านหรือเปล่า” อีทึกถามแล้วชี้ไปที่ตู้กระจกหน้าร้าน

“ใช่แล้วค่ะ เอ... วันนี้คุณคังอินไม่ตามมาด้วยหรอคะ ปกติเห็นตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ตลอดเลย ฮิๆ” ยูริแซวจนอีทึกแบบเขินไม่ได้ คนตาสวยไม่ตอบเพียงแต่ยิ้มสวยให้ แล้วเดินไปนั่งบริเวณหน้าร้าน มองดูพนักงานคนอื่นๆ ของร้านเดินไปเดินมา

ความฝันของอีทึกตั้งแต่อยู่มหาลัยก็คือการเปิดร้านเสื้อผ้า แต่ถ้าเป็นร้านใหญ่ๆ คงต้องใช้เงินทุนเยอะมาแน่ๆ คนตาสวยเลยเปิดร้าขายเสื้อผ้าตุ๊กตา D.O.D แทน แถมยังขายดีมากเมื่อเทียบกับร้านอื่นๆ เพราะอีทึกได้คิดสไตล์เสื้อผ้าและออกแบบเองเกือบทั้งหมด เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนอีทึกตัดสินใจไปดูงานที่ลอนดอน เพื่อที่จะคิดชุดสไตล์ใหม่เพราะชุดที่มีอยู่มันเริ่มที่เก่าแล้ว อีทึกจึงเป็นทั้งเจ้าของร้าน ดีไซน์เนอร์และสไตล์ลิสต์ในขณะเดียวกัน

‘กริ๊งๆๆ’   กระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น เป็นสัญญาณที่บอกว่ามีลูกค้าเข้ามาในร้าน อีทึกที่ว่างอยู่เดินเข้าไปหาลูกค้า

“สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับครับ ^^”

“เอ๋ ?? พนักงานใหม่หรอคะ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย” หญิงสาวอายุประมาณเกือบๆ ยี่สิบถาม

“เปล่าครับ ผมเป็นเจ้าของร้าน... ต้องการรับสินค้าแบบไหนดีครับ”

“อืมมม อยากได้เป็นชุดที่ไม่ฟูฟ่องมากเกินไปน่ะค่ะ เอาแบบเรียบๆ”

“โอเคครับ ... ยุนอา~ พาลูกค้าไปที่โซนซีหน่อยสิ” อีทึกหันไปหายุนอาที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

“อ่ะค่ะ... เชิญทางนี้เลยค่ะ”

==================== DFR =====================

“โอ๊ะ!!! คุณอีทึก นั่นแบบชุดใหม่หรอคะ?? สวยจังเลย” ยุนอาที่เดินผ่านไปผ่านมาก้มหน้ามองแบบเสื้อที่อีทึกกำลังวาดอยู่

“อืมใช่ ตอนไปลอนดอนผมเห็นพวกผู้ดีๆ เค้าใส่กันน่ะ ตอนแรกนึกว่าเค้าจะไม่ใส่ชุดแบบนี้กันแล้วซะอีกนะ เค้าใส่กันแถบชานๆ เมืองน่ะ เพียงแต่เค้าไม่ใส่เวอร์ขนาดนี้หรอกผมเอามาปรับๆ ดูน่ะ”

“แล้วจะใส่กับตัวไหนล่ะคะ??”

“อืมมม......”

“ลอง D-167 D.O.T กับ D-173 D.O.I สิครับ” เสียงนุ่มดังข้างๆ หูคนตาสวย

 

D-173(D.0.I)

D-167(D.0.T)

“อ้าว ยองอุน มาตั้งแต่เมื่อไหร่” เมื่อเห็นเจ้านายคนสวยกำลังจะสวีทกับแฟนยุนอาเลยเดินออกไปทำงานต่อ

“นานแล้วล่ะครับ”

“หรอ... อืมมม 167 กับ 173 ก็ดีนะ ผมสีบรอนด์กับสีน้ำตาล ยองอุนเก่งจังเลยย ^^” อีทึกกดจมูกลงบนแก้มของคังอินสองข้างอย่างรวดเร็ว ทำเอาหมีน้อยยิ้มแป้นจนตาเป็นเส้นตรง

“ทำไมไม่ลองทำเป็น Couple หญิงชายมั่งล่ะครับ เซตเก่ามันดูเรียบไปแล้วนะ”

“เอาแบบนั้นหรอ ..... เอาแบบนี้ดีมั้ยนะ” อีทึกเปลี่ยนกระดาษวาดเขียนแผ่นใหม่ก่อนจะร่างภาพชุดคู่ชายหญิงขึ้นมาหนึ่งคู่ โดยมีคังอินนั่งกอดเอวบางอยู่ข้างๆ

 

“หืม?? เอล์ฟหรอ”

“อื้ม! ชอบมั้ย ชั้นว่าสวยดีนะ”

“ยังไงก็ได้ครับ ^_____^” คังอินตอบแล้วกดจูบลงไปที่มุมปากคนรักจนอีทึกหันมาค้อนเข้าให้ข้อหาเล่นไม่ดูเวล่ำเวลา อีทึกละออกจากอ้อมกอดอุ่นแล้วเดินไปดูดิสเพลหน้าร้าน แล้วเรียกยูริไปหา

“ยูริ พรุ่งนี้เปลี่ยนชุดให้เซตนี้ทั้งหมดเลยนะ เอาแนวสีเขียวๆ หน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะลองวาดแพทเทิร์นชุดใหม่มาให้ แล้วก็เอาไปให้ทิฟฟานี่ลองตัดด้วยนะ”

“ค่ะ...ได้ค่ะ แล้วจะเปลี่ยนชุดตัวในร้านหรือเปล่าคะ”

“ในร้านหรอ.... ไม่ต้องหรอก เสียเวลา เดี๋ยวว่างๆ ค่อยเปลี่ยนก็ได้ อ้อ.... พรุ่งนี้เช้าผมต้องเห็นดิสเพลร้านใหม่นะ”

“ได้ค่ะ”

. . . . .

. . .

. ..

..

.

.

“เฮ้ย! นั่นมันแฟนของไอ้คังอินใช่มั้ยน่ะ”

“ไหนครับ??”

“ในร้านนั่นไงไอ้โง่ ตาบอดหรือไง” ยัมเซสบถแล้วชี้ไปที่ร้านตุ๊กตา

“ใช่ครับใช่!!! แต่ว่าแฟนมันไปต่างประเทศไม่ใช่หรอครับลูกพี่”

“โถ่ไอ้โง่!! ถ้าอยู่ต่างประเทศก็คงไม่มานั่งหน้าสลอนอยู่นี่หรอกเว้ย หึหึ ทีนี้แหละพวกนั้นจะได้ทรมานสมใจอยากสักที ฮ่าๆๆ”

==================== DFR =====================




เม้าท์ก่าไรท์เตอร์ ~



ช่วงนี้ไรท์เตอร์สอบอ่าา วันนี้สอบวันแรก แต่ก้อมานั่งปั่นฟิกให้รีดเดอร์ที่น่าร้ากกก


แล้วก้อวันนี้วันเกิด TABLO* Epik High เย้ๆๆ


ลุง 28 แล้นนน มาไทยเร็วๆ นะลุง รออยู่ๆๆ ฮิๆๆๆ




ตอนหน้าใบ้ให้ว่าเอ็นซี คริๆ

แต่คู่ใครไปนั่งชานนึกเอาเอง ฮ่าๆๆ