คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : DFR :: 14
DFR :: 14
‘ ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด ‘
“ดงแฮ !! ทำไมเมื่อคืนไม่รับสาย!!” เสียงทุ้มโวยวายแทบจะทันทีที่สัญญาณต่อติด ดงแฮทำหน้าเหยเกพลางดึงโทรศัพท์ออกจากหูเพราะเสียงดังจากอีกฝ่าย
“เอ่ออ... ก็... เมื่อคืนลืมโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้ว.... แล้ว.... ลืม ก็เลยใส่เครื่องซักผ้าปั่นไว้ทั้งคืนเลย ขอโทษน๊า ~ ทีหลังจะไม่ลืมอีกแล้ว” ดงแฮโกหกคำโต นิ้วชี้กับนิ้วกลางเกี่ยวเข้าไว้ด้วยกัน
“เฮ้ออ... นายนี่นะ ชั้นก็นึกว่านายเข้าโรงพยาบาลอีกรอบแล้วซะอีก”
“ปากหรอน่ะ ... แค่นี้ก่อนนะ จะขับรถ”
“ขับรถ??? จะไปไหน” ดงแฮแทบจะตบปากตัวเอง สมองน้อยๆ เริ่มคิดหาทางออกให้กับตัวเอง
“ไป เอ่อ.... ไป... ไปร้านพี่อีทึกไง!! ใช่ๆ ร้านพี่อีทึก”
“นายเป็นอะไรหรือเปล่าดงแฮ โกหกอะไรชั้นอยู่หรือเปล่า”
“ชั้นจะโกหกนายทำไมกัน .... แค่นี้นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับ บายย .....ติ๊ดด” ดงแฮชิงตัดสายก่อนที่จะโดนซักไซ้ไปมากกว่านี้ ให้ตายสิ แค่นี้ก็ชักจะเปื่อยแล้วนะ
“เดี๋ยว ! ดงแฮ!! ….. เว้ยยย -*-“ คิบอมโวยวายดังลั่นบ้าน เดือดร้อนคุณนายคิมที่ต้องวิ่งโร่เข้ามาดูลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
“เป็นอะไรลูก???”
“ปะ... เปล่าฮะ แหะๆ ... แม่ไปอบสมุนไพรอะไรนั่นของแม่ต่อเหอะครับ” คุณนายคิมพยักหน้าเบาๆ แล้วหายเข้าไปวุ่นวายกับเหล่าคนรับใช้ในห้องครัวต่อ
“ชอบทำตัวให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย”
==================== DFR =====================
‘กิ๊งง ก่องงงง’
“มาแล้วจ้าๆ”
“อ้าวว คยูฮยอน มาหาซองมินหรอลูก”
“ครับ ไม่ทราบว่าซองมินอยู่มั้ยครับ”
“เอ่ออ ซองมินยังไม่ตื่นเลยลูก เอางี้... เดี๋ยวแม่ต้องไปตลาด แม่ฝากบ้านไวกับคยูฮยอนด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่กลับ” คุณนายลีกล่าวก่อนจะสวมรองเท้าคู่โปรด
“ได้ครับ” ร่างสูงยิ้มให้แม่ยาย(?) อย่างไร้เดียงสา เมื่อคุณนายลีก้าวออกนอกบ้านไปแล้วก็ยื่นมือไปลงกลอนประตูอย่างแน่นหนา
คยูฮยอนก้าวขายาวไปตามขั้นบันไดที่ปูพรมไว้ตลอดทาง แล้วหยุดอยู่ที่หน้าประตูสีน้ำตาลที่มีป้ายเล็กๆ สีชมพูเขียนชื่อเจ้าของห้องไว้ คยูฮยอนถือวิสาสะค่อยๆ แง้มประตูออกแล้วแทรกตัวเข้าไปอย่างช้าๆ ก่อนที่จะปิดประตูไว้อย่างเดิม
สายตาคมมองร่างเล็กที่นอนตะแคงขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหน้า เปลือกตาบางที่ปิดกั้นแสงภายนอกไม่ให้เข้าไปรบกวนประสาทตาตอนหลับ เสียงลมหายใจดังขึ้นอย่างสม่ำเสมอบ่งบอกถึงคนผู้นี้กำลังหลับลึก เสื้อสเวตเตอร์สีขาวร่นลงมาอยู่บนต้นแขนเนียน เผยช่วงไหล่ขาวปะทะกับความเย็นของเครื่องปรับอากาศ
คยูฮยอนนั่งลงบนเตียงอีกด้านของซองมินแล้วก้มลงสูดดมความหอมจากซอกคอขาวเบาๆ
“อื้ออ~”
“ตื่นได้แล้วครับ” เสียงนุ่มเอ่ยข้างๆ ใบหูขาวก่อนกดจูบลงไป
“อื้ออ คยู~” ซองมินลืมตากลมโตขึ้นมองแฟนหนุ่มแล้วยิ้มให้บางๆ ร่างเล็กเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดหลวมๆ แล้วลงไปนอนคว่ำเหมือนเดิม
“อ้าว ตื่นแล้วก็ลุกสิครับบ”
“อย่ายุ่งน่า~ จะนอน” ซองมินพูดเสียงงัวเงีย คยูฮยอนยันตัวขึ้นนอนคร่อมซองมินแล้วจรดปลายจมูกกับกลุ่มผมนุ่ม
“ซองมิน ไม่ได้สระผมมากี่วันแล้วเนี่ย” ร่างสูงพูดติดตลก พรมจูบลงมาตั้งแต่เรือนผม ใบหูนิ่มลงมาถึงพวงแก้มใส
“สระเมื่อคืนแล้วต่างหาก คยูมั่ว” คยูฮยอนยกยิ้มบางๆ แต่ก็ยังพยายามพรมจูบลงมาถึงเนินไหล่ลาดก่อนจะขบเม้มให้เกิดรอยรักสีแดงจางๆ
“ไม่เอานะ ... คยู~”
“นิดนึงน่า~ … นะๆๆ” ซองมินพลิกตัวกลับมามองหน้าอีกฝ่าย แล้วมุ่ยหน้าใส่ .... คนจะนอนไม่เห็นหรือไงห๊า!! ….
ร่างสูงค่อยๆ โน้มหน้าลงมาหาคนตัวเล็ก แต่ซองมินคว้าหมอนอิงสีชมพูมาบังริมฝีปากอีกคนก่อนจะเข้ามาประกบจูบกับตัวเอง จนทำให้ตอนนี้คยูฮยอนกำลังจุ๊บุจุ๊บุอยู่กับหมอนอิงสีชมพู ซองมินหัวเราะคิกคักก่อนจะใช้หมอนดันหน้าคยูฮยอนออก แล้วรีบลุกออกจากเตียง
“จะไปอาบน้ำแล้ว .. ไม่ต้องตามมานะ !!!” ซองมินสั่งเสียงเขียว หยิบผ้าเช็ดตัวสีชมพูลายคิตตี้เข้าห้องน้ำไป
“ง่ะ.... อาบด้วยสิ”
“ไปอาบบ้านนายนู่นไป เปลืองค่าน้ำบ้านชั้น” พูดจบก็ปิดประตูดังปังก่อนจะล๊อคให้แน่นหนา คยูฮยอนทิ้งตัวลงบนเตียง มือหนายกรีโมตขึ้นเปิดทีวีดู ...ให้ตายสิ ทำไมไม่มีอะไรดูเลยวะ มีแต่ข่าวการเมืองน่าเบื่อ ไหนจะข่าวดารคนนั้นเลิกกับคนนี้ แล้วยังจะข่าวไอ้ตัวประหลาดบ้าบออะไรนั่นอีก โลกสมัยนี้มันเป็นอะไรกันหมดวะ ...
คิดได้ไม่เท่าไหร่ร่างสูงก็ทนความง่วงไม่ไหวเนื่องจากเมื่อคืนก็เล่นเกมจนดึก แล้วก้อต้องตื่นเช้ามาหาเมียอีก คยูฮยอนดึงผ้าห่มสีหวานขึ้นมาห่มก่อนที่เปลือกตาบางจะปิดลง
“คยู....คยู”
“.....”
“คยู.... ตื่นสิ” เสียงหวานร้องเรียก พลางสะกิดไหล่ของคยูฮยอนเบาๆ
“อืมมม”
“นายนี่มันยังไงกันนะ มาปลุกชั้นแต่ตัวเองหลับซะเอง” ซองมินว่า แล้วนั่งลงบนเตียงที่ว่างข้างๆชายหนุ่ม มือเรียวสวยขยี้ผ้าขนหนูผืนเล็กกับเรือนผมสวย ช่วงบนที่เปลือยเปล่ามีเพียงแต่ผ้าขนหนูอีกผืนพันท่อนล่างเอาไว้ กลิ่นหออมอ่อนๆ โชยเข้าจมูกคยูฮยอน เชิญชวนให้ลุกขึ้นมาสูดดมใกล้ๆ
“อืออ....” ซองมินครางเสียงแผ่วขณะที่คยูฮยอนกำลังกอดเขาจากด้านหลังแล้วใช้ฟันคมขบกัดไปที่บริเวณซอกคอขาว เรื่อยไปยังไหล่ลาด
คยูฮยอนค่อยๆ กดซองมินลงบนเตียงสีหวานแต่ก่อนที่จะทำอะไร เสียงหวานก็ขัดขึ้นก่อน ....
“ชั้นเบื่อบนเตียงแล้วนะ ... ทำที่อื่นมั่งไม่ได้หรอ” ((ตายแล้วลูก เป็นสาวเป็นนาง = = : ไรต์เตอร์))
คยูฮยอนยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะอุ้มซองมินออกไปนอกระเบียงห้อง โชคดีที่ข้างหลังบ้านไม่มีบ้านคน หรือผู้คนมากนัก เป็นเพียงแค่ป่าเล็กๆ ที่ขาดการดูแลเพียงแค่นั้น
“อื้อออ หนาวนะคยู” ร่างสวยที่เกือบเปลือยซุกเข้าหาไออุ่นจากอกแกร่ง คยูฮยอนจับซองมินพิงกับผนังบ้านสีขาว เรียวปากก้มลงเก็บความหวานจากริมฝีปากซองมิน ลิ้นร้อนของทั้งสองฝ่ายที่เกี่ยวกระหวัดกันอย่างร้อนแรงราวกับทำสงครามลิ้นกัน คยูฮยอนผละริมฝีปากออกมาแล้วไล่ลงมาถึงยอดอกสีสวยแล้วแลบลิ้นเลียมันเบาๆ
“อื๊ออ...อืมมม” เสียงหวานครางตอบ คยูฮยอนดูดจนมันแข็งสู้มือจึงส่งมือหนาอีกข้างไปบีบยอดอกอีกข้างไว้
เล้าโลมได้ไม่นานนักคยูฮยอนลากลิ้นลงมาผ่านหน้าท้องขาว แล้วเล่นกับหลุมเล็กๆ กลางลำตัว
“อ๊า~ ….” ร่างสูงดึงผ้าขนหนูหลุดลุ่ยนั้นออกมากองกับพื้น สิ่งสวยงามอีกอย่างปรากฏแก่สายตาร่างสูง มันมีอารมณ์จนปิดไม่มี คยูฮยอนใช้มือหนึ่งกอบกำมันไว้ในมือแล้วรูดขึ้นลงช้า ลิ้นล้อนแลบเลียส่วนปลายที่กลังแดงปลั่ง
“อ๊ะ... อ๊า คยู.... อ๊า” เมื่อเห็นว่าซองมินใกล้จะถึงฝั่งฝันก็หยุดมือเสยดื้อๆ
“หยุ...ดทำไมอ่ะ ... อืมม” ซองมินเบียดขาสองข้างเข้าหากันเผื่อว่ามันจะลดความเสียวลงไปบ้าง คยูฮยอนจึงจับสองขาเรียวนั้นแยกออก ยิ่งทำให้ส่วนนั้นชูดเด่นขึ้นมามากกว่าเดิม
“อยากปล่อยสองรอบหรอที่รัก” คยูฮยอนกระซิบแล้วประกบจูบดูดดื่ม พลางดึงตัวอีกคนให้ตามเข้าไปในห้อง คยูฮยอนจับซองมินให้โค้งตัวหันหน้าเข้ากระจกบานใหญ่ ส่วนเขายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง
คยูฮยอนลดตัวลงด้านหลังซองมิน ส่งเรียวลิ้นร้อนเข้าไปทักทายช่องทางรักสีหวาน มือก็คอยเรียกอารมณ์จากด้านหน้าไม่ให้ขาด
"อ๊าาาา ... อ๊ะๆ... คยู~ ตรงนั้น...."
"ตรงนี้หรอ" คยูฮยอนส่งนิ้วเรียวเข้าไปกดที่จุดเดิมซ้ำๆ
"อ๊าาาาา" ซองมินครางเสียงดังลั่น ดวงตาเรียวเบิกขึ้นมองตัวเองในกระจก ใบหน้าแดงปลั่ง ดวงตาเรียวที่ลืมขึ้นนิดๆ ริมฝีปากแดงที่เจ่อขึ้นเล็กน้อยจากการจูบถูกขบกัดอย่างเซ็กซี่ บวกกับผมสีดำขลับที่ยังไม่แห้งดี แล้วเหงื่อที่ออกมาตามไรผมไหลผ่านใบหน้าหวาน ....นี่เราหรอเนี่ย...
"อึก... อ๊าาา"
"ผมเข้าไปนะ" คยูลุกขึ้นเต็มความสูง ถอดกางเกงลงอย่างลวกๆ แล้วค่อยๆ ดันส่วนนั้นเข้าไปในร่างกายของคนรัก
"อ๊าาา คยู ... เข้ามาอีก" เมื่อได้ยินเสียงเรียกจากอีกฝ่ายร่างสูงก็ดันส่วนนั้นเข้าไปทีเดียวจนมิดด้าม แรงตอดรัดจากภายในแทบทำให้คยูฮยอนคลั่ง
"อาาา.... รัดแน่นจังเลยนะ"
"อือออ... ขยับสักทีสิ" จบคำร่างสูงก็ค่อยๆ ขยับตัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
"อ๊าาาาาา .... อ๊าาา าาา....คยู~ ลึก...ลึกอีกก.." คยูฮยอนยกมือขึ้นกอดรัดเอวบาง มือที่ว่างอยู่ก็รูดส่วนหน้าของซองมินไปด้วย
"ดูสิ... นายสวยแค่ไหน" คยูฮยอนเรียกให้ซองมินเงยหน้าดูตัวเองในกระจกบานใหญ่ ร่างสูงโน้มตัวลงจูบเบาๆ ที่แผ่นหลังขาว ก่อนจะกระแทกกายแรงๆ อีกหลายครั้ง แล้วปลดปล่อยออกมาพร้อมๆ กัน
"อ๊าาาา"
"อืมมมม" คนตัวสูงถอนแกนกายออกมา ก่อนจะพลิกตัวอีกคนให้หันหน้ามาเจอกันแล้วอุ้มซองมินขึ้น ซองมินเหมือนจะรู้หน้าที่จึงกดตัวเองลงกับส่วนนั้นของคยูฮยอนอีกที ขาเรียวเกี่ยวรอบเอวหนาพร้อมๆกับโอบรอบคอร่างสูงไปพร้อมๆกัน
"อึ๊กก... อาาาา"
"อืมม" ซองมินประกบจูบอย่างร้อนแรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไปพร้อมๆ กับกระแทกตัวลงไปแรงๆ ส่วนนั้นเสียดสีกับหน้าท้องชายหนุ่มทำให้เกิดอารมณ์สูงขึ้นอีก
คยูฮยอนดันตัวซองมินไปชิดติดผนังแล้วซอยรัวถี่ยิบ กระตุกกายสองสามครั้งแล้วก็ปลดปล่อยออกมาอีกรอบ แต่เมื่อเห็นว่าอีกคนยังไม่ออกจึงรูดแกนกายของซองมินแรงๆ แล้วกระแทกเข้าไปไม่ยั้ง
"อ๊าาาาาาาาาาาาา!!" ซองมินครางเสียงดังลั่นก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มมือร่างสูง
"แฮ่กก...แฮ่กกๆ" ซองมินซบหัวลงกับไหล่กว้างแล้วหอบหายใจเหนื่อยพอๆ กับอีกคน
"นายน่ารักที่สุดเลย"
"รู้แล้วน่าา... อีกรอบมั้ย??"
"เด็กๆ มากินข้าวได้แล้วจ๊ะ!!"
ลงแก้ให้สองตอนรวดเลยนะคั๊บ ขอบคุนที่เตือนน๊าา
ความคิดเห็น